Εδώ που μένω, πάντα είναι Κυριακή, πάντα είναι Πάσχα. Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου
Συναξάριον.
Τῇ κβ΄ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμην ποιούμεθα τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου, τοῦ ἐπονομαζομένου Τσαλίκη, ἡγουμένου τῆς Μονῆς τοῦ Ὁσίου Δαυῒδ ἐν Εὐβοίᾳ. Ἐκοιμήθη δὲ ὁ Ὅσιος, κατ᾿ αὐτὴν τὴν Ἑορτὴν τῶν Εἰσοδίων, ἐν ἔτει 1991. Διὰ τὸ σεβάσμιον δὲ τῆς ἡμέρας μετετέθη ἡ τιμὴ τῆς μνήμης αὐτοῦ εἰς τὴν ἑπομένην.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα, Φιλήμονος, Ἀπφίας, τῆς εὐλαβοῦς καὶ ὁμόφρονος συζύγου αὐτοῦ, Ἀρχίππου, τοῦ υἱοῦ αὐτῶν ἐν Κολοσσαῖς καὶ Ὀνησίμου, ἀπελευθέρου δούλου αὐτῶν, μαθητῶν γεγονότων Παύλου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Κικιλίας τῆς παρθένου, ἔτι δὲ καὶ Βαλλεριανοῦ, τοῦ ἐν ἁγνότητι συμβίου αὐτῆς, καὶ Τιβουρτίου τῶν αὐταδέλφων, ἐν Ῥώμῃ μαρτυρησάντων κατὰ τὸ διακοσιοστὸν εἰκοστὸν καὶ ὄγδοον (228) ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος, ὁ καπιτουλάριος, ὁ τὰς κεφαλὰς ἀποκόψας τῶν ἁγίων Βαλεριανοῦ καὶ Τιβουρτίου, αἰκισθεὶς τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μάρκου, Στεφάνου καὶ ἑτέρου Μάρκου ἐξ Ἀντιοχείας τῆς Πισιδίας καταγομένων, ξίφει τελειωθέντων. (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Ὁσιομάρτυρος Προκοπίου τοῦ ἐν Παλαιστίνῃ, Ἀναγνώστου καὶ Ἐξορκιστοῦ Σκυθοπόλεως, τὴν κεφαλὴν τμηθέντος καὶ τελειωθέντος ἐν ἔτει τριακοσιοστῷ καὶ τρίτῳ (303).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μάρτυρος Μενίγνου τοῦ κναφέως, ἐκ πόλεως Παρίου τοῦ Ἑλλησπόντου καταγομένου (250)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀββᾶ ἢ Ἀγαββᾶ, τοῦ ἐξ Ἰσμαηλιτῶν, τοῦ ἀνυποδήτου ἀσκητοῦ, κατὰ τὸν Ε´ μετὰ Χριστὸν αἰῶνα διαλάμψαντος ἐν Συρίᾳ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι Χριστοφόρος καὶ Εὐφημία ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι Θαλλέλαιος καὶ Ἄνθιμος ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Κάλλιστος Β΄, ὁ Ξανθόπουλος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, Νηπτικὸς Πατὴρ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται ἐν ἔτει χιλιοστῷ τριακοσιοστῷ ἐννενηκοστῷ καὶ ἑβδόμῳ (1397).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Θαδδαῖος, ἐν τροχῷ δεθεὶς καὶ κατὰ πρανοῦς ἀφεθείς, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μιχαὴλ τοῦ Βουλγάρεως τοῦ Στρατιώτου τοῦ θαυματουργοῦ ἐν Ροδόπῃ, ἐν ἔτει ὀκτακοσιοστῷ ἑξηκοστῷ καὶ ἕκτῳ (866) εἰρηνικῶς τελειωθέντος
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγίος Μάρτυς Ἀγαπίων θηρσὶν ἐκδοθείς, καὶ μὴ βλαβεὶς ὑπ’ αὐτῶν τελειοῦται· καὶ Σισίνιος Ἱερομάρτυς καὶ Ἀγάπιος ὁ Καππαδόκης, οἱ διὰ ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μιχαήλ τῆς Ποτούκα (σημ. Μπατάκ) Βουλγαρίας, ὁ στρατιώτης (886)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Γερμανοῦ, τοῦ ἐν Ἰορδάνῃ μὲν τὸ πρότερον ἐνασκησαμένου, εἶτα δὲ κτίτορος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰκοσιφοινίσσης Παγγαίου ( 9ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος, ἐπισκόπου Ἀχρίδος Βουλγαρίας, μαθητοῦ Ἁγίου Κυρίλλου καὶ Μεθοδίου, ἐν ἔτει ἐννεακοσιοστῷ δεκάτῳ καὶ ἕκτῳ (916) τελειωθέντος (καὶ 25/11)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Πέτρος Γιαροπόλκ, Ἡγεμὼν τοῦ Βλαδιμὶρ Ῥωσσίας (1086)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μιχαὴλ τοῦ Δουκὸς Τφερίας (Τβὲρ) τοῦ Ῥώσσου (1318)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἄνθιμος, ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὁ Κρῆς, ἐν Κρήτῃ, ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν Λατίνων, βληθεὶς ἐν λάκκῳ ὑγροδεστάτῳ, ζοφώδει τε καὶ βορβορώδει, πλείονα τῶν τριῶν ἐτῶν, τελειοῦται ἐν ἔτει χιλιοστῷ τριακοσιοστῷ ἑβδομηκοστῷ καὶ πρώτῳ (1371).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Σῳζομένου, ἐν Ποταμίᾳ τῆς Λευκωσίας Κύπρου ἀσκήσαντος καὶ θαυματουργοῦ δειχθέντος, ἑνὸς τῶν Τριακοσίων Ἀλαμάνων Ἁγίων. Ἐξ αὐτοῦ δὲ ἔλαβε καὶ ἡ παρακειμένη Κώμη τὸ ὄνομα αὐτῆς
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Νέας Ὁσιομάρτυρος Ἀναστασίας τῆς Ῥωσσίδος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ὁσία Παρασκευὴ (Πάσσα) ἡ διά Χριστόν σαλὴ ἐν Μπρίνσκ Ῥωσσίας (1891)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες: 25.000 Νεομάρτυρες Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς, Διάκονοι, Μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐν Μπούτοβῳ Μόσχας Ῥωσσίας (1937), Ἀλέξιος (Zadvornov) ἐν Ἀθανάσιεφ Γιαροσλὰβ (1937), Παρθένιος (Bryansky), Κωνσταντίνος (Cherepanov), Δημήτριος (Rusinov), Νέστωρ (Panin), Θεόδωρος (Chichkanov), Κωνσταντίνος (Nemeshaev), Βίκτωρ (Klimov), Ἠλίας (Rylko), Παῦλος Ἀνσίμωφ, ἱερομάρτυς ἐν Μπούτοβῳ (1937) , καὶ Ἰωσὴφ (Schensnovich) ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τῆς ὁσίας Ματρώνης τῆς ἐν Πιένζα τοῦ Βόλγα (1937)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Γεωργίου Κάλτσιου- Ντουμιτρεάσα τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ τοῦ Ῥουμάνου (2006) καὶ ἡ εὕρεσις τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου, οὗ εὑρέθη ἄφθορον καὶ εὐωδιάζον ἐν τῇ Μονῇ Πέτρου Βόδᾳ, Νεάμτς ἐν ἔτει 2013. Ἐκοιμήθη δὲ ὁ Ὅσιος, κατ᾿ αὐτὴν τὴν Ἑορτὴν τῶν Εἰσοδίων, ἐν ἔτει 2006. Διὰ τὸ σεβάσμιον δὲ τῆς ἡμέρας μετετέθη ἡ τιμὴ τῆς μνήμης αὐτοῦ εἰς τὴν ἑπομένην, ὡς καὶ ἡ εὕρεσις τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ λειψάνου· καὶIon V. Georgescu (1976) καὶ
Στεφάνου Tumurug (1959)

Στίχοι.
Εὐβοίας τὸ κλέος, Ἰάκωβος,
θέλγει ὡς µέλι ἡδὺ τὴν τοῦ κτίστου καρδίαν.
Εἰκάδῃ τε πρώτῃ ἔνθους, Ἰάκωβος, ἐς πόλον ἔβη.

«Μετά την κοίμηση του π. Ιακώβου ο άγιος Πορφύριος είπε: – Αυτός (=ο π. Ιάκωβος) είχε μέγα προορατικό χάρισμα, το οποίο έκρυβε επιμελώς γα να μη δοξάζεται. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αγίους του αιώνα μας».

Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας

-Γέροντα, βλέπουμε ότι κηρύχθηκε ένας πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας, και της πίστεώς μας, εσείς πως βλέπετε την κατάσταση;
– Ακούστε, παιδιά μου, με συγχωρείτε. Εμείς, θα έχουμε την πίστη μας στον Χριστό. Όπως οι Άγιοι Μάρτυρες, όπως, με συγχωρείτε, ο σημερινός όσιος, ο όσιος Συμεών, πάνω σ’ ένα στύλο αγίασε, ο όσιος Δαυίδ ο Θεσσαλονίκης πάνω σε μια αμυγδαλιά.
Λοιπόν αυτοί, γιατί αγωνιστήκανε και θυσιαστήκανε; Για την αγάπη του Χριστού. Γιατί πιστεύανε ότι “ζη Κύριος ο Θεός των Δυνάμεων “.
Μήπως, παιδιά μου, είναι σημερινή αυτή η κατάσταση; Είναι από την ημέρα που έγινε ο κόσμος. Αυτή η κακία, των πρωτοπλάστων, των παιδιών, του Κάιν και του Αβελ. Ο ένας αδελφός δεν σκότωσε τον άλλον; Αυτός είχε φθόνο.
Μήπως παιδιά μου, από τις ημέρες του Χριστού μας, δύο χιλιάδες χρόνια, δεν κυνηγούν τον Χριστό; Τί έλεγε σήμερα το Ευαγγέλιο ; Για τον τυφλό αυτόν. Αποσυνάγωγος γινότανε, όποιος ομολογούσε Ιησούν Χριστόν. Του έπαιρναν τις περιουσίες και τον καταδιώκανε, παιδιά μου, τον κάναν εξορίες και τον σκότωναν κιόλας.
Λοιπόν, παιδιά μου, είναι ανέκαθεν αυτός ο πόλεμος με την Εκκλησία. Αλλά και “πύλαι Άδου ου κατισχυσουσιν αυτής “. Δεν πρόκειται, παιδιά μου, να πάθει τίποτα η Εκκλησία γιατί εφόσον ζει Θεός Αληθινός τίποτε δεν μπορούν να μας κάνουν. Εμείς θα αγωνιστούμε, εμείς προσευχόμεθα, εμείς θα προσευχόμεθα πάντοτε στο Θεό να μας στηρίζει η χάρις του Θεού, να μας ενισχύει.
Μη φοβάστε τίποτα παιδιά μου, διότι “ζη Κύριος ο Θεός “.

***

«Μην κρίνετε » λέγει ο Χριστός «ίνα μη κριθήτε», διότι με το μέτρο που κρίνομε θα κριθούμε μια μέρα. Ποιοι είμαστε που θα κρίνουμε; Να κάνουμε προσευχή να φωτίζει ο Θεός τον κάθε άνθρωπο. Όσο μπορούμε να συγχωρούμε».

Αν ακούμε κάτι άσχημο, αμέσως να το διώχνουμε· από το ένα αυτί να μπαίνουν τα άσχημα και από το άλλο να βγαίνουν.

«Αν σε μία κοπέλα που έκανε, ας πούμε, έκτρωση και μόλις εξομολογηθεί την αμαρτία της εγώ ως πνευματικός της πω ότι είναι φόνισσα, ότι δολοφόνησε το παιδί της και ότι εφτά χρόνια δε θα κοινωνήσει και κατόπιν τη βγάλω από το εξομολογητήριο, τι συνέπειες θα έχουν όλα αυτά για την ψυχή της; Ενώ αν της μιλήσω με αγάπη και στοργή, λέγοντάς της «Παιδί μου, δεν είναι σωστό αυτό που έκανες, είναι αμαρτία» και δεν της βάλω αμέσως κανόνα, αλλά τη συμβουλέψω και την ξαναδώ σε δεκαπέντε ημέρες ή ένα μήνα σιγά σιγά θα τακτοποιηθεί η ψυχή της. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να φεύγει από την Εκκλησία πληγωμένος αλλά θεραπευμένος».

Τώρα πάλι μετά τον τάφον αρχίζει η νέα ζωή. Μέχρι τον τάφο ακολουθούν τα παράσημα, με συγχωρείτε, οι σταυροί, οι δόξες κι οι τιμές. Όλα, παιδιά μου, προσωρινά είναι. Γι αυτό να φροντίζουμε για την ψυχή μας, που είναι πράγμα αθάνατο.
Παιδιά μου, τα πτυχία και οι τίτλοι καλά είναι, την ψυχή μας μη χάσουμε. Χθες έκανα μια κηδεία μιας νεαρής δασκάλας, που πέθανε από καρκίνο, και είδα στο φέρετρο πάνω στα σταυρωμένα χέρια της ένα χαρτί.
-Τι είναι αυτό; ρώτησα.
-Το πτυχίο της είναι πάτερ, μου είπαν… Είδατε παιδιά μου, τα πτυχία ακολουθούν κι αυτά το νεκρό σώμα στο χώμα.

Τα σαρανταλείτουργα παιδιά μου έχουνε μεγάλη αξία για τις ψυχές των ανθρώπων. Για τους ζώντες και τους τεθνεώτας.

«Βλέπετε, σήμερα αρρώστιες πολλές, κακά πολλά στον κόσμο… όλα εξ αμαρτιών των ανθρώπων είναι».

–Σήμερα πού κοινώνησες, είπε σ’ ένα πνευματικό του παιδί, βλέπεις πώς αισθάνεσαι;
Εγώ αισθάνομαι έτσι πάντοτε. Ό Χριστός βρίσκεται μέσα μου πάντα.

Το 1987, ο π. Ιάκωβος εξομολόγησε μία κοπέλα, αλλά της απαγόρευσε νά κοινωνήσει. Εκείνη τότε επισκέφθηκε κάποιον επίσκοπο, πού της επέτρεψε τη θεία μετάληψη.
Όταν όμως πλησίασε να κοινωνήσει, η αγία λαβίδα μπήκε άδεια στο στόμα της. Αυτό το παράδοξο και θαυμαστό επαναλήφθηκε κι άλλη φορά, οπότε η κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε και πήγε να εξομολογηθεί πάλι στον π. ‘Ιάκωβο.

«Έχετε πίστιν Θεού. Αιτείτε και δοθήσεται υμίν. Αυτή η πίστη με βοηθάει και με σώζει 70 χρόνια.
Δεν πρέπει παιδιά μου να έχει κανείς αμφιβολίες ούτε δυσπιστίες. Να έχετε πίστη Θεού ως κόκκον σινάπεως και ότι ζητήσετε ο Θεός θα σας το δώσει.
Πάντα η προσευχή στηρίζει. Να μη δειλιάζουμε, να μη φοβόμαστε. Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών.
Καμιά προσευχή, παιδιά μου, δεν πάει χαμένη. Και εμένα αυτή η προσευχή με κράτησε τόσα χρόνια
Πολλοί οι πειρασμοί, πολλές οι παγίδες του διαβόλου και στο Μοναστήρι και έξω στον κόσμο. Αλλά όλα με την προσευχή και την χάρη του Θεού διαλύονται » .

«Ευχόμεθα και δεόμεθα, πάντοτε να βάζη ο Θεός το χέρι Του και στην Εκκλησία μας και στο κράτος και στον κόσμο, διότι οι μέρες είναι πολύ πονηρές και πολύ δύσκολα χρόνια. Ας φωτίζη ο Θεός όλον τον κόσμο. Ευτυχώς υπάρχουν και καλοί Χριστιανοί. Αν (παλαιά) υπήρχαν οι δέκα, δεν θα καταστρέφονταν τα Σόδομα και τα Γόμορρα, οι πόλεις, αλλά δεν υπήρχαν. Ε! τώρα υπάρχουν εδώ πολλοί Χριστιανοί πιστοί, ευλαβείς, κοντά στον Θεό …»

Πίστη στον Θεό και προσευχή και όλα θα πηγαίνουν κατά Θεόν.

***

Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος
μεταδίδει τὴ χαρὰ τῶν Χριστουγέννων στὴν ἄλογη κτίση.
 Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Ὑμνογράφος

Χριστούγεννα στὴ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ μὲ Λειτουργὸ τὸν ἅγιο Γέροντα ἦταν μιὰ μοναδικὴ ἐμπειρία. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ περιστατικὸ ποὺ διηγοῦνται κάποιοι φοιτητὲς ποὺ βρέθηκαν ἐκεῖ τέτοια μέρα εἶναι συγκλονιστικό. Μὲ ὅλα τὰ χρώματα τοῦ λόγου καὶ ἄν προσπαθήσουμε νὰ τὸ ζωγραφίσουμε δὲν μποροῦμε νὰ ἀποδώσουμε τὴν ὀμορφιά του. Θὰ τὸ προσπαθήσουμε ὅμως γιὰ νὰ μεταδώσουμε κι’ ἐμεῖς τὴ χαρὰ τῶν Χριστουγεννιάτικων στιγμῶν τοῦ Γέροντα Ἰακώβου.
Μετὰ τὴν ἀγρυπνία τῶν Χριστουγέννων ἀποσύρθηκαν μοναχοὶ καὶ ἐπισκέπτες γιὰ λίγη ξεκούραση στὰ κελλιά τους. Ὁ χειμωνιάτικος καιρὸς καὶ τὸ κρύο μάζευαν ὅλους σὲ ζεστοὺς χώρους. Στὸ μοναστήρι βέβαια τὰ κελλιὰ δὲν εἶχαν θέρμανση, πολὺ δὲ περισσότερο τὸ κελλάκι τοῦ Γέροντα. Στὴν τραπεζαρία ὑπῆρχε μόνο μιὰ σόμπα, ποὺ σκόρπιζε θαλπωρὴ στοὺς ἀσυνήθιστους ἀπὸ τὸ κρύο προσκυνητές. Καὶ αὐτὴ ὅμως δὲν ἦταν ἀπαραίτητη γιατὶ ὁ Χριστὸς θέρμαινε τὶς ψυχὲς αὐτῶν ποὺ Τὸν ἀγαποῦσαν ” ὑπὲρ πατέρα καὶ μητέρα ” καὶ ποὺ γι’ Αὐτὸν ἐγκατέλειψαν τὰ πάντα· ἰδιαιτέρως τὴν ἡμέρα αὐτὴ τῶν Χριστουγέννων, ποὺ οἱ φίλοι τοῦ θείου Βρέφους κάνουν φάτνη τὴν καρδιά τους γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν καὶ νὰ ζεσταθοῦν ἀπὸ τὴ ζωντανὴ παρουσία Του. Οἱ δύο φοιτητὲς ξεκουράστηκαν λίγο, ἀλλὰ τὰ κελλιά τους δὲν τοὺς κρατοῦσαν. Βγῆκαν ἔξω γιὰ ἕνα περίπατο στὸ δάσος. Ὁδήγησαν τὰ βήματά τους πρὸς τὸ Ἁγιονέρι, μιὰ περιοχὴ μὲ πολλὰ πλατάνια καὶ ἕνα ποτάμι ποὺ ἔτρεχε μὲ ταχύτητα τὰ γάργαρα νερά του. Καθὼς περπατοῦσαν ἄκουσαν κάποιον νὰ ψάλλει πολὺ γλυκὰ ” Χριστὸς γεννᾶτε δοξάσατε. Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε “. Πλησίασαν πρὸς τὸ μέρος, ἀπὸ ὅπου ἐρχόταν ἡ ψαλμωδία. Ἡ φωνὴ τοὺς φάνηκε γνώριμη. Δὲν εἶχαν ἀμφιβολία. Ἦταν ὁ Γέροντας Ἰάκωβος. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν εἶχε πάει νὰ ξεκουραστῆ. Προτίμησε νὰ μεταφέρει τὸ χαρούμενο μήνυμα τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ στὴν ἄλογη φύση. Πῆγε καὶ γονάτισε μέσα στὴν κουφάλα ἑνὸς γέρικου πλατάνου καὶ προσευχόταν μὲ τὰ χέρια ὑψωμένα, ἄδοντας καὶ ψάλλοντας τὸ Ἀπολυτίκιο καὶ τὶς Καταβασίες τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Τὸ πιὸ θαυμαστὸ ὅμως ποὺ ἀντίκρυσαν ἦταν ὅτι ὅλα τὰ πουλιὰ τοῦ δάσους μαζεύτηκαν καὶ πετοῦσαν πάνω ἀπὸ τὸ πλατάνι, ποὺ βρισκόταν ὁ ἄνθρωπος αὐτός. Δὲν ὑπῆρχε πουθενὰ ἀλλοῦ πουλί. Τὰ γύρω δένδρα γυμνὰ καὶ ἄδεια. Ὅλα τὰ πουλιὰ τοῦ δάσους μαζεύτηκαν πάνω στὸ πλατάνι ” τῶν Χριστουγέννων”, ποὺ νόμιζες πὼς εἶχε φύλλα, καθότι ὡς φυλλοβόλα δένδρα τὴν ἐποχὴ αὐτὴ τὰ πλατάνια εἶχαν ρίξει ὅλα τους τὰ φύλλα στὴ γῆ καὶ παρέμεναν γδυτά.
Ὅταν ὁ Γέροντας εἶδε τοὺς δύο φοιτητὲς κατέβασε τὰ δεητικὰ χέρια του καὶ σταμάτησε τὴν ψαλμωδία. Τότε σταμάτησαν τὴν συμφωνία καὶ τὰ πουλιὰ καὶ ἄρχισαν νὰ πετοῦν καὶ νὰ ἀπομακρύνονται. Ἡ χοϊκὴ παρουσία τῶν νέων τὰ ἔδιωχνε, τοὺς χάλασε τὴ μυστικὴ χριστουγεννιάτικη χορωδία. Σηκώθηκε ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπευθυνόμενος στοὺς δύο νέους τοὺς λέει:
– Νά καλά μου παιδιά! Ἦταν τόση ἡ χαρά μου ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ποὺ δὲν ἄντεχα νὰ τὴν ἔχω μόνος μου καὶ εἶπα, δὲν πηγαίνεις χαζὲ Ἰάκωβε μέσα στὸ δάσος νὰ ψάλλης “Χριστὸς γεννᾶτε δοξάσατε”; Καὶ ὅπως ἔψελνα, ἦλθαν ὅλα αὐτὰ τὰ πουλιὰ καὶ ἔψελναν καὶ αὐτὰ μαζί μου !

Τροπάριον τοῦ θαυμαστοῦ τούτου γεγονότος.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Χαριτόβρυτε πάτερ, σεπτὲ Ἰάκωβε, ἔνδον κορμοῦ τῆς πλατάνου ᾄδων τὴν γένναν Χριστοῦ ἐν αὐτῆς τοῖς κλώνοις ἅπαντα συνήθροισας σμήνη τοῦ δάσους τῶν πτηνῶν τὴν χαρὰν μεταδιδοὺς γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος ἀλόγῳ κτίσει ὑμνούσῃ σὺν σοὶ τὸ ἄῤῥητον μυστήριον.

***

Ο Χριστός για σένα υπέγραψε την ιερωσύνη πριν 40-45 χρόνια.

Ο πατέρας μας – διηγείται μία μοναχή –, ο π. Γεώργιος Σιριβιανός (1919-2002), ήθελε να γίνη ιερέας από μικρός, αλλά συγχωριανοί που θεωρούσαν την ιερωσύνη βιοποριστικό επάγγελμα, τον εμπόδιζαν για να μη μειωθούν οι απολαβές του δικού τους ιερέα. Σκέψη για να εγκαταλείψη το χωριό (Κυπερούντα της Κύπρου) ούτε κατά διάνοιαν. Τα χρόνια περνούσαν, και στα 70 του (1989) ο γέροντας Ιωσήφ Βατοπεδινός του πρότεινε να ιερωθή, για να εξυπηρετή ως ιερεύς το γυναικείο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Θήβα.
Παρά τον πολύν πόθον που είχε για την ιερωσύνη, λόγω της προχωρημένης ήδη ηλικίας του αμφέβαλλε αν αυτό ήταν το θέλημα του Θεού. Ο υιός του π. Μιχαήλ του πρότεινε τότε να το θέσουν υπό την κρίσιν των γερόντων π. Πορφυρίου και π. Ιακώβου και να κάνουν ό,τι αυτοί τους προτείνουν.

Έτσι μια καλοκαιρινή μέρα πρωί-πρωί φτάσανε στον γέροντα Πορφύριο. Η αυλή της Μονής ήταν γεμάτη κόσμο και λεωφορεία, λες και είχε πανήγυρη. Όλοι περίμεναν να πάρουν την ευχή του Γέροντα, αλλά δυστυχώς ήταν άρρωστος και δεν έβλεπε κανένα. Άρχισε ο κόσμος να φεύγη απογοητευμένος, αλλά ο π. Μιχαήλ είπε στον πατέρα να περιμένουν λίγο ακόμη.
Σε λίγο βγήκε μία γριούλα, η αδελφή του Γέροντα, και έψαχνε τους ιερείς από την Χαλκιδική. Επειδή μόνο ένα ιερέα έβλεπε (τον π. Μιχαήλ, που τότε υπηρετούσε ως εφημέριος σε ενορία της Χαλκιδικής) είπε: «Ο Γέροντας είπε να περάσουν οι παπάδες από την Χαλκιδική, αυτοί να πάρουν μόνον την ευχή, καμμιά κουβέντα».
Ο π. Μιχαήλ τότε πήρε τον πατέρα και πήγανε και τους έδωσε μόνον την ευχή του. Δεν ήταν καλά. Ας σημειωθή, όμως, ότι δεν ειδοποίησαν κανένα για την άφιξή τους, δεν τους ήξερε ο Γέροντας και λόγω του πλήθους και της ασθενείας του δεν έδωσαν κανένα σημείωμα.

Απ’ εκεί πήγαν στον γέροντα Ιάκωβο. Και εκείνος ήταν πολύ αδιάθετος, δεν δεχόταν κανένα, ενώ πλήθος πολύ τον περίμενε. Παρεκάλεσαν έναν υποτακτικό του π. Ιακώβου να τους κάνη την χάρη να τον ειδοποιήσουν, μήπως και τους δεχόταν. Στην επιμονή τους πείσθηκε, ειδοποίησε και ο Γέροντας είπε να πάνε μέσα μόνον αυτοί που ήλθαν από την Χαλκιδική.
Ασπάσθηκε ο π. Ιάκωβος τον π. Μιχαήλ και στην συνέχεια αγκάλιασε και ασπάστηκε τον πατέρα μας με τον ίδιο ιερατικό τρόπο λέγοντας: «Καλώς τον, τον αδελφό μου, τον ιερομόναχο. Ο Χριστός για σένα υπέγραψε την ιερωσύνη πριν 40-45 χρόνια. Ο Χριστός έδωσε την υπογραφή του, δεν την παίρνει πίσω. Θα πάρης την ιερωσύνη, αλλά ο πόλεμος του πονηρού δεν σταματά, θα συνεχίση και πρόσεξε να σταθούμε αντάξιοι της αποταγής μας, να τον πολεμούμε καθημερινώς».
Με το διορατικό του χάρισμα “είδε” από πολύ παλαιά το ιστορικό του προβλήματος και έδωσε απάντηση προτού αναφέρη ο πατέρας μας κάτι για το θέμα που τον απασχολούσε.
Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες), σελ. 228. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.

***

Ο π. Ιάκωβος είναι ολοζώντανος.

Δεν υπάρχει στιγμή που να μην επικαλεστώ και να μην δω την βοήθειά του ολοζώντανη. Πριν λίγες μέρες έπρεπε να σηκωθώ πολύ πρωί για κάποια πολύ σοβαρή υπόθεση, όμως αισθανόμουν κάποια εξάντληση εκείνες τις μέρες και τα πρωινά με έπαιρνε ο ύπνος. Στην βραδυνή μου προσευχή η ματιά μου έπεσε στην μικρή εικονιτσα του π. Ιακώβου που έχω δίπλα στο κρεββάτι μου και τον παρακάλεσα μέσα από την ψυχή μου:
-Πάτερ Ιάκωβε, σε, παρακαλώ, ξέρεις πόσο ανάγκη είναι να σηκωθώ πολύ πρωί, μην αφήσεις να με πάρει ο ύπνος. Πριν χαράξει αισθάνομαι ένα χέρι να μου πιάνει το μπράτσο, ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω μπροστά στο κρεββάτι μου ένα μαύρο ράσο, σηκώνω τα μάτια και βλέπω τον π. Ιάκωβο που με τραβούσε από το χέρι. “Ναι, ναι, σηκώνομαι πάτερ Ιάκωβε “, ψιθυρίζω μέσα στην νύστα μου. Όταν συνειδητοποίησα τι είχε γίνει, ανατρίχιασα ολόκληρη. Θα μου πείτε: Μα είναι δυνατόν; Κι όμως. Ο Θεός και για τα μεγάλα, ο Θεός και για τα μικρά. Μια ακόμη απόδειξη για μένα πως ο π. Ιάκωβος είναι ολοζώντανος.
Πριν λίγες μέρες διάβασα για πολλοστή φορά το βιβλίο του και αποκοιμήθηκα με δακρυσμένα μάτια και το βιβλίο στην αγκαλιά μου. Τον είδα στον ύπνο μου. Μου μίλησε με τόση απερίγραπτη θεϊκή αγάπη!
– Εδώ που μένω, πάντα είναι Κυριακή, πάντα Πάσχα είναι, μου είπε και μου έδειξε το σπίτι του. Ήταν μια πανέμορφη εκκλησία σ’ ένα ψηλό μέρος και φωτεινό. Η πύλη της ανοιχτή και χιλιάδες κόσμος τον επισκέπτονταν κι ο Γέροντας χάριζε σε όλους δώρα. Η Εκκλησία αυτή ήταν χτισμένη μεσοτοιχια μαζί με μια άλλη εκκλησία που στην πύλη της επάνω έγραφε:” όσιος Δαυίδ “. Με ποιον άλλον Άγιο θα μπορούσε να μένει ο π. Ιάκωβος;
Την ευχή του ας έχουμε όλοι μας.
Πρεσβυτέρα Καλυψώ Δημητριάδη, Αθήνα.

***

Στο χωράφι, δεν υπήρχε χώμα, παρά μόνο πατάτα…

Το 1996 θέλησα να νοικιάσω ένα ξένο χωράφι. Το μίσθωσα για κάθε στρέμμα ανερχόταν στις 40000 δραχμές. Συμφώνησα και το έκλεισα χωρίς ο σύζυγός μου να είναι παρών. Όταν πήγα στο σπίτι, μου φώναξε για το πολύ υψηλό μίσθωμα κι εγώ του είπα,:
– Μην με μαλώνεις, τώρα το έκλεισα.
– Βρε γυναίκα, 40000 δραχμές το στρέμμα και άλλες 40000 τα έξοδα κάθε στρέμματος εμείς τι θα πάρουμε, τί θα κερδίσουμε, μου απάντησε.
– Εγώ το έκλεισα και ο Θεός βοηθός, είπα.
Έπειτα από λίγες ημέρες πήγαμε στο χωράφι και ο σύζυγός μου τράβηξε το πρώτο αυλάκι να σπείρει. Εγώ κάνω την προσευχή μου και γονατίζω στην μέση του χωραφιού. Παρακαλώ τον π. Ιάκωβο:
– Πάτερ Ιάκωβε, θέλω την δύναμή σου. Πάτερ Ιάκωβε, βοήθησε με.
Γύρισα και κοίταξα προς την Εύβοια. Έσκυψα και φίλησα το χώμα.
Σε δέκα ημέρες, ονειρεύτηκα πως ήμουν στο χωράφι και σκαλιά την πατάτα. Ξαφνικά βλέπω τον πατέρα Ιάκωβο να κρατά στα χέρια του την περιστέρα με το Ευαγγέλιο, να τα ακουμπά στο χωράφι και να αρχίζει να διαβάζει. Εγώ ευθύς αμέσως έτρεξα κοντά του, γονάτισα δίπλα από την περιστέρα και τον παρακάλεσα.
–Πάτερ Ιάκωβε, διάβασε και λίγο την πατάτα μας να πάει καλά.
– Την πατάτα διαβάζω, μου απάντησε.
Εκείνη την ώρα ένοιωσα μια ανακούφιση. Το επόμενο πρωί δεν είπα τίποτα στον σύζυγό μου, γιατί φοβόμουν μήπως με κοροϊδέψει. Όταν ήλθε ο καιρός να βγάλουμε την πατάτα, πήραμε τους εργάτες και ξεκινήσαμε για το χωράφι. Όταν φτάσαμε κοκκαλώσαμε όλοι, καθώς αντικρίσαμε το πιο ασυνήθιστο θέαμα. Στο χωράφι, δεν υπήρχε χώμα, παρά μόνο πατάτα. Ο σύζυγός μου κατάπληκτος είπε:
– Βρε γυναίκα, τί γίνεται εδώ;
Τελικά είχαμε επτά τόνους ανά στρέμμα, σχεδόν διπλάσια παραγωγή από την συνηθισμένη. Είπα στον σύζυγό μου το όνειρο, που είχα δει κι εκείνος μου είπε:
– Χωρίς καμμιά συζήτηση ένας τόνος πατάτας θα μεταφερθεί στο Μοναστήρι του οσίου Δαυίδ.
Είναι πολλά και μεγάλα τα θαύματα του πατρός Ιακώβου.
κ. Όρσα Παπαευσταθίου, Λιβανάτες Φθιώτιδος.

***

Θαυμαστή διάσωση αεροπλάνου στον Ατλαντικό ωκεανό από τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη

“Πριν αρχίσουμε να διασχίζουμε τον ατλαντικό ωκεανό πέσαμε σε καταιγίδα.
Κεραυνός χτύπησε το τζάμι του πιλοτηρίου και το ράγισε.
Χτύπησε αμέσως το σήμα “προσδεθείτε” και έγινε συμπίεση. Δηλαδή πέφταμε, χάναμε ύψος και φτάσαμε γύρω στα 18000 πόδια. Πολύ χαμηλά για την πτήση μας.
Το πλήρωμα έβαζε χαρτόνια στο τζάμι, για να κρατά αντίσταση για να μην φύγει τελείως το τζάμι.

Όταν άναψε “προσδεθείτε”, έκανα την προσευχή μου και επικαλέστηκα τον πατήρ Ιάκωβο και τον Όσιο Δαυίδ…
Είχα τις εικονίτσες τους πάντα μαζί μου και τις κράταγα στα χέρια μου εκείνες τις δύσκολες στιγμές και τους παρακαλούσα πολύ έντονα.
Ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω. Καθόμουν στην τρίτη σειρά στην business class στο παράθυρο στην αριστερή μεριά του αεροπλάνου.

Και βλέπω ξαφνικά μέσα από τα σύννεφα να βγαίνει πετώντας ο πατήρ Ιάκωβος!!!

Τα ράσα του είχαν φουσκώσει από τον αέρα σαν ομπρέλα και είχε το δεξί του χέρι ψηλά με ανοιχτή παλάμη ερχόμενος προς το αεροπλάνο…
Τις στιγμές της πτώσεως έβαλε το χέρι του στην κοιλιά του αεροπλάνου και το κράτησε στη χούφτα του μέχρι που το σταθεροποίησε. Αφού το σταθεροποίησε στην πορεία του, χάθηκε μέσα στα σύννεφα από την ίδια μεριά πού ήρθε….
Ήταν κάτι το συγκλονιστικό!!!

Μοναδική εμπειρία και χαρά που βλέπεις το πόσο ζωντανή είναι η πίστη σου και πόσο κοντά μας είναι οι Άγιοι μας! Πόσο ζωντανοί είναι! Δοξάζω τον Θεό αν και δεν είχα την ευτυχία να τον γνωρίσω και τον είδα τόσο θαυμαστά αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές της πτώσεως.
Χανόμασταν γύρω στους διακόσιους πενήντα ανθρώπους. Ήμασταν στο έλεος του Θεού. Ο Γέροντας έκανε το θαύμα του…” Οι ειδικοί είπαν Είχατε μεγάλο Αγιο….

Δημήτριος Δραγάτσικας, κάτοικος ΗΠΑ, εκ Κοζανης.
Για την μεταφορά από το Ημερολόγιο της Ι. Μ. Εδέσσης, (2016 ~ Αφιερωμένο στον Μακαριστό Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη…) Βασίλειος Γ. (εκ των “συν αυτώ”…)
https://amfoterodexios.blogspot.gr/2017/02/superman-250-18000.html

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, δι’ ευχών του Οσίου Πατρός ημών Ιακώβου του Νέου, ελθέ μεθ’ ημών, αγίασον και ποίησον ημάς ναούς του Αγίου Σου Πνεύματος. Κύριε, πλήρωσον τας καρδίας ημών, πίστεως, ελπίδος και αγάπης..

Έλεγε ο Άγιος Γέροντας : «Ήθελα να πάω στους Αγίους Τόπους, όπου και αγίασε ο πρόγονός μου….. Να εύρω μία σπηλιά κι εκεί τρεφόμενος με λίγα χορταράκια που θα μάζευα γύρω από τη σπηλιά και πίνοντας λίγο νεράκι, μόνος, άγνωστος στον κόσμο, με προσευχές και δεήσεις να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου λατρεύοντας το Θεό.».

***

Ω ησυχία, κλίμακα ουράνιος, οδός βασιλείας ουρανών, μητέρα της κατάνυξης, πρόξενος της μετανοίας εσύ που λαμπρύνεις την ψυχή και φέρνεις σε ειρηνική κατάσταση τον άνθρωπο!
Ω ησυχία, συ που γεννάς την πραότητα, μένεις μαζί με την ταπείνωση,
συνομιλείς με τους Αγγέλους, φωτίζεις την διάνοια,
και είσαι συζευγμένη με τον φόβο του Θεού!
Ω ησυχία, σχολή προσευχής και αναγνώσεως,
γαλήνη λογισμών και εύδιο (γαλήνιο) λιμάνι!
Ω ησυχία, αμεριμνία ψυχής, ζυγός χρηστός και φορτίο ελαφρύ, που αναπαύεις και βαστάζεις τον βαστάζοντά σε!
Ω ησυχία, ευφροσύνη ψυχής και καρδίας,
Ω ησυχία, όπου κάθε μέρα και νύχτα περιμένεις τον Χριστό
και διατηρείς την λαμπάδα άσβεστη και συνεχώς ψάλλεις:
«ετοίμη η καρδία μου ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου!»..

Ω ησυχία, μελέτη της προσευχής και της ανάγνωσης.
Ω ησυχία, γαλήνη των λογισμών και ήσυχο λιμάνι.
Ω ησυχία, αμεριμνία της ψυχής.
Ω ησυχία, ωφέλιμος ζυγός και ελαφρό φορτίο, που ανακουφίζεις και στηρίζεις εκείνον που υπομένει…

Ω ησυχία, καρποφόρο χωράφι του Χριστού, που καρποφορείς καλούς καρπούς.
Ω ησυχία, τείχος και οχυρό εκείνων που θέλουν να αγωνισθούν για τη βασιλεία των ουρανών.
Ναι, αδελφέ· να αποκτήσεις αυτή την καλή μερίδα, που διάλεξε η Μαρία· διότι αυτή η Μαρία έγινε υπόδειγμα της ησυχίας με το να καθίσει κοντά στα πόδια του Κυρίου, και με το να αφοσιωθεί μόνο σ’ αυτόν. Γι’ αυτό και την επαίνεσε ο Κύριος, λέγοντας· « Η Μαρία όμως διάλεξε την καλή μερίδα, η οποία δε θα αφαιρεθεί απ’ αυτή» .

Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας, ένας Πατέρας γεμάτος θεϊκή στοργή, ένας ήλιος ουράνιας αγάπης, ένας ολοζώντανος Άγιος ανάμεσά μας που μας φέρνει το άρωμα του Παραδείσου όταν τον φωνάζουμε… Ζει Κύριος ο Θεός!!!
https://iconandlight.wordpress.com/2022/11/21/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%ce%ac%ce%ba%cf%89%ce%b2%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%b2%ce%bf%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1-2/

Η Ουράνια δόξα των οσίων γερόντων Ιακώβου και Ευμενίου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/05/21/%CE%B7-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CF%8C%CE%BE%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BF%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8E/

Ο συλλειτουργός των Αγγέλων, ο άγιος με τους χερουβικούς οφθαλμούς, Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/27/25985/

Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Ευβοίας «Ήθελα να πάω στους Αγίους Τόπους, να εύρω μία σπηλιά…»
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/21/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%B2%CE%BF%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%AE/

Άγιος Ιάκωβος της Ευβοίας, ένας πατέρας γεμάτος αγάπη, ένας εραστής της ησυχίας και της προσευχής
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/21/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%ce%ac%ce%ba%cf%89%ce%b2%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%85%ce%b2%ce%bf%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1/

Έχουμε Πατέρα γεμάτο αγάπη και στοργή… τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη της Ευβοίας
https://iconandlight.wordpress.com/2021/11/21/%ce%ad%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%ac%cf%80%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%ae/

Άγιος Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, Αυτή ήταν η μητέρα μου, αγία γυναίκα, μου έμαθε να προσεύχομαι, να κάνω μετάνοιες και νηστείες. Τρεις μέρες πριν, ο φύλακας Άγγελός της, την ειδοποίησε για τον θάνατό της.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/21/54259/

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης διηγείται θαύματα του οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία. ”Ο Άγιος Δαυΐδ, παιδιά μου, είναι πολύ θαυματουργός.”
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/31/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%B1/

Εγώ σε χειρούργησα, ο Ιωάννης ο Ρώσος ο Ομολογητής διετάχθην από τον Θεό επειδή με εκάλεσες, ήταν σήμερον να φύγεις αλλά εγώ σε άφησα για την αύριο.
iconandlight.wordpress.com/2019/05/26/εγώ-σε-χειρούργησα-ο-ιωάννης-ο-ρώσος-ο/

Ἀπολυτίκιον Τῆς Ἑορτῆς
Ἦχος δ’

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις. Ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰακώβου, τοῦ ἐπονομαζομένου Τσαλίκη, τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Λιβισίου τόν γόνον, καί Εὐβοίας τό καύχημα, ἐν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα, μοναστῶν φίλον γνήσιον, Ἰάκωβον τιμήσωμεν πιστοί,τόν νέον ἡσυχίας ἐραστήν, τὸν παρέχοντα ἰάσεις παντοδαπάς, τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, Δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, Δόξα τόν ἐν ἐσχάτοις χρόνοις καί καιροίς σὲ ἁγιάσαντι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου. (Ἰσιδώρας μοναχῆς τῆς Μονῆς Μακρινοῦ)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Λαμπρυνθεὶς τοῦ Δεσπότου ταπεινώσει Ἰάκωβε, κάλλος ἐνεδύθης ἀρχαῖον, καταυγάσας τὴν Εὔβοιαν. Διὸ συλλειτουργῶν τοῖς Χερουβείμ, ὡράθης Ἐκκλησίας χαρμονή, σὺν Δαβὶδ καὶ Ἰωάννῃ, ἱλαστικῶς φαιδρύνων τοὺς βοῶντάς σοι· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

῞Ετερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰακώβου. (π.Πολυκάρπου Παστρωμᾶ)
῏Ηχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῶν ὁσίων τὸν βίον ἐκμιμησάμενος καὶ τὴν ἄνωθεν κλῆσιν, πάτερ, δεξάμενος ἀνεδέξω τὸν σταυρὸν τὸν τοῦ Κυρίου σου καὶ ἠκολούθησας αὐτῷ· καθαιρέτης τοῦ σατὰν ἐδείχθης θείᾳ δυνάμει, καὶ νῦν πρεσβεύων μὴ παύσῃ ὑπὲρ ἡμῶν, πάτερ ᾿Ιάκωβε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλήμονος, ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα.
Ἦχος γ’.

Ἀπόστολε Ἅγιε καὶ ἰαματικὲ Φιλῆμον, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Φιλήμονος (Κυρίλλου Κογεράκη)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Φερωνύμως φιλήσας τὸν Χριστὸν διὰ πίστεως, ἀποστολικῶς ἐν τῷ κόσμῳ, ὦ Φιλῆμον διέπρεψας, καὶ αἵμασιν Μαρτύρων φοινιχθείς, μετέστης εὐκλεῶς πρὸς οὐρανούς, πρυτανεύων τοῖς ἐν κόσμῳ τὰς δωρεάς, ἀφθόνως τῶν ἰαμάτων. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀναδείξαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν ῥύστην ἐν θλίψεσι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα· Φιλήμονος, Ἀρχίππου, Ἀπφίας καὶ Ὀνησίμου.
Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Tετρὰς ἡ θεοσύλλεκτος τῶν ἀποστόλων Χριστοῦ, Φιλήμων καὶ Ἄρχιππος καὶ σὺν Ἀπφίᾳ ὁμοῦ, ὁ θεῖος Ὀνήσιμος· λάμψαντες τοῖς ἐν σκότει ἀληθείας τὴν γνῶσιν, ἤθλησαν ὁμοφρόνως καὶ τὴν πλάνην καθεῖλον· καὶ νῦν ἐξευμενίζονται πᾶσι τὸν Κύριον.

Ἀπολυτίκιον τῆς Μάρτυρος Κικιλίας. (ὑπὸ Ἀποστόλου Παπαχρήστου)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Κικιλίαν τὴν ἔνδοξον εὐφημήσωμεν, σὺν Βαλλεριανῶ καὶ Τιβουρτίω ὁμοῦ, τοὺς καλῶς ὑπὲρ Τριάδος ἐναθλήσαντας. Ὅθεν καὶ βρύουσι πιστοῖς, ἰαμάτων τοὺς κρουνούς, καὶ βλάβης ἐκ τῶν δαιμόνων, βροτοὺς ἀεὶ ἐκλυτρούνται, καὶ σωτηρίαν πᾶσι βραβεύουσιν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Μάρτυρος Κικιλίας.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θείων τρόπων σου, τῇ ἐπιλάμψει, πρὸς ἀείζωον, εἵλκυσας φέγγος, τὴν αὐτάδελφον δυάδα καὶ σύναυλον καὶ σὺν αὐτοῖς Κικιλία ἀθλήσασα, τῆς θείας δόξης ὁμοῦ ἠξιώθητε. Μεθ᾿ ὧν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς εὐφημοῦσί σε, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Μάρτυρος Κικιλίας. (ὑπὸ Νικοδήμου Ἀεράκη)
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Ῥώμης βλάστημα, ὦ Κικιλία, ἄνθος εὔοσμον, τοῦ Παραδείσου, παρθενίας ἀνεδείχθης τὸ καύχη‐ μα· ὑπερεκόντισας γὰρ βίον ἔγγαμον, ἐν ἐγκρατείᾳ τὸ σῶμα τηρήσασα. Μῆτερ πάνσεμνε, ὡς μάρτυς Χριστὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Καλλίστου Β´ Ξανθοπούλου.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Μυστικαῖς ἐπιπνοίαις τοῦ Θείου Πνεύματος, καταυγασθεὶς ἐν καρδίᾳ τῇ ἰσαγγέλῳ ζωῇ, ἀνε‐ δείχθης ἀληθῶς κανὼν πρᾳότητος, καὶ ὡς ποιμὴν ἀληθινὸς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, διέπρεψας τοῖς σοῖς λόγοις, δι᾿ ὧν ἡμᾶς χειραγώγει, πρὸς τὸν Χριστὸν ὅσιε Κάλλιστε.

Ἕτερον. Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὸ ἐπίλεκτον σκεῦος Βασιλίδος τῶν πόλεων, καὶ Ἁγίου Ὅρους τὸν μέγαν ἀσκητὴν καὶ διδάσκα‐ λον, τὸν Κάλλιστον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔδει ἱεράρχῃ τοῦ Χριστοῦ· ἀνεδείχθη γὰρ ἀῤῥήτων εἰσηγητὴς καὶ λύχνος τοῖς κραυγάζουσι· Δόξα τῷ σε δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σε ἁγιάσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, πιστοῖς τὴν μετάνοιαν.

Ἀπολυτίκιον Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἄνθιμος, ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ὁ Κρῆς, ὑπὸ τῶν Λατίνων τελειοῦται.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Λατίνων διήλεγξας τὰς θεομάχους βουλάς, καὶ ἤθλησας ἄριστα ὑπὲρ τῆς ποίμνης Χριστοῦ, ἐν λάκκῳ ὦ Ἄνθιμε· ἄνθος δὲ ἐν λειμῶνι, μαρτυρίου ἀνθήσας, ἔπλησας εὐωδίας, μυστικῶς Κρήτην, ἥτις εὐφραινομένη, νῦν ἄγει τὴν μνήμην σου.

Ἀπολυτίκια τοῦ Ἁγίου Μενίγνου τοῦ Κναφέως.
. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τοῦ Παρίου τὸν γόνον, Ἑλλησπόντου τὸν πρόβολον, ὁπλιτῶν Κυρίου τὸ κλέος καὶ κναφέων τὸν ἔφορον, τὸν Μένιγνον τιμήσωμεν πιστοὶ μιμούμενοι τὰ σκάμματα αὐτοῦ, ἃ ὑπήνεγκεν ἐκθύμως ὑπὲρ τοῦ Ζωοδότου καὶ βοήσωμεν· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ σὲ μεσίτην κραταιὸν ἡμῖν δωρήσαντι.

Ἕτερον.(ὑπὸ Χαραλάμπη Μπούσια)
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς Μάρτυς ἀήττητος τοῦ ἀθλοθέτου Χριστοῦ, καὶ ῥόδον πανεύοσμον ῥανίσι πορφυρωθὲν αἱμάτων τῶν θείων σοῦ, Μένιγνε ἀθλοφόρε, καθωράθης ἐν κόσμῳ, λυῶν σῇ παῤῥησίᾳ παλαμναίου τὴν πλάνην· διὸ τοὺς σὲ ἀνυμνοῦντας δεινῶν ἐκλύτρωσαι.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Γερμανοῦ Εἰκοσιφοινίσσης.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὸν ἰσάγγελον βίον διανύων Πατὴρ ἡμῶν, τῇ Ἁγνῇ Θεοτόκῳ Μονὴν θείαν ἀνήγειρας, ἐν Ὄρει τῷ Παγγαίῳ Γερμανέ, θεόθεν πρὸς αὐτὸ ὁδηγηθείς· διὰ τοῦτο ὡς θεράποντα τοῦ Θεοῦ, τιμῶμέν σε κραυγάζοντες· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σε στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, χάριν ἡμῖν καὶ ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Σῳζομένου ἐν Ποταμιᾷ Λευκωσίας.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς στῦλος ὑπέρλαμπρος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, καὶ λύχνος ὁ ἄσβεστος, τῆς οἰκουμένης, σοφέ, ἐδείχθης, Σῳζόμενε· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, διὰ τῆς μετανοίας, δαίμονας ἐκδιώκων, καὶ λεπροὺς καθαρίζων· διὸ τοῖς σε ποθοῦσι, βρύοις ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ´. Πρεσβεία θερμή.

Ἔρωτι Χριστοῦ τρωθεὶς τὴν διάνοιαν, τὸν νοῦν πτερωθείς, τῇ αἴγλῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐν σπηλαίῳ ᾤκησας, Σῳζόμενε, καὶ ἰαμάτων τὴν χάριν ἀπείληφας, τοῦ ἰατρεύειν παντὸς τὰ νοσήματα, τῶν ἐν πίστει εἰς σὲ προστρεχόντων σοι, ἀλλὰ πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, πάτερ Σῳζόμενε, σω‐ θῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑορτῆς. Ὁ αὐτός.

Σήμερον τῆς εὐδοκίας Θεοῦ τὸ προοίμιον, καὶ τῆς τῶν ἀνθρώπων σωτηρίας ἡ προκήρυξις, ἐν Ναῷ τοῦ Θεοῦ, τρανῶς ἡ Παρθένος δείκνυται, καὶ τὸν Χριστὸν τοῖς πᾶσι προκαταγγέλλεται. Αὐτῇ καὶ ἡμεῖς μεγαλοφώνως βοήσωμεν· Χαῖρε τῆς οἰκονομίας τοῦ Κτίστου ἡ ἐκπλήρωσις.

Δόξα. Ἦχος πλ. α΄. (Ἰσιδώρας μοναχῆς τῆς Μονῆς Μακρινοῦ)

Πᾶσαν δόξαν κενὴν φεύγων, καὶ ἀγρυπνῶν ὡς ἄσαρκος, λειµῶνα πανευώδη ἐποίησας τὴν καρδίαν σου, ἐν χαρᾷ θεοῤῥύτῳ. Καὶ γὰρ τῶν συκοφαντῶν, ὑποµένων τὰς ἐφόδους ἐν εὐχαριστίᾳ, ἠδάφισας τοῦ Βελίαρ τὰς πυργοβάρεις, καὶ κοινωνὸς γέγονας θεϊκῆς φύσεως. Ὅθεν τῶν βροτῶν, τὴν πικρότητα ἐγλύκανας, Δαβὶδ τοῦ κλεινοῦ, ὀφθεὶς συνόµιλος καὶ ὁµοδίαιτος, καὶ Ἰωάννου τοῦ ὁµολογητοῦ, φιλήτωρ ὁµόψυχος. Διὸ τὴν ἡδίστην καὶ λεπτοτάτην αὔραν, τοῦ Παρακλήτου προσδεχθείς, Ἰάκωβε θεῖε, καὶ ἡµῶν παρακλήτωρ ἐφάνης, τοῖς βοῶσι· Κύριε δόξα σοι

Εἰς τὴν λιτήν, ἰδιόµελα. Ἦχος α΄.

Ὀχυρούµενος τῶν ἀύλων τῇ στραταρχίᾳ, ἐκτήσω ἀντιλήπτορας φαεινούς, ἐνισχύοντάς σε εἰς ὁδοὺς σκληράς. Ὅθεν τὸν ἱεροµάρτυρα Χαραλάµπην, τὸν τροπαιοῦχον Γεώργιον, καὶ τὴν ὁσιοµάρτυρα Παρασκευήν, προσδέδεξαι συνεκδήµους καὶ ἰάτορας, ἐν ταῖς ἐµπόνοις ἀριστείαις σου. Κοινωνὸς τοίνυν ὀφθείς, τῆς ἐπουρανίου ἱεραρχίας, τὸν τρισάγιον ὕµνον συνέψαλες, τῷ ἁγίῳ Νεκταρίῳ. Καὶ νῦν πρέσβευε, Ἰάκωβε ἀοίδιµε, ὑπὲρ τῶν πιστῶς ἀνυµνούντων σε

Εἰς τὸν στίχον, στιχηρὰ προσόµοια. (Ἰσιδώρας μοναχῆς τῆς Μονῆς Μακρινοῦ)
Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις, ἀσκητικῶν.

Χαίροις, καθαροτάτῳ νοΐ, συλλειτουργῶν ταῖς παµφαέσι δυνάµεσι, καὶ νέµων τῆς ἀφθαρσίας, τὸ εἰρηνόδωρον φῶς, καὶ τοῦ ἀναστάντος, τὰ χαρίσµατα. Διὸ εἰς τὰ ἅγια, τῶν ἁγίων εἰσέδυσας, ἐν εὐφροσύνῃ, θεωρῶν τὰ ἀπόῤῥητα, καὶ τοῖς κάλλεσι, Χερουβεὶµ εὐφραινόµενος. Ὅθεν κλυτὲ Ἰάκωβε, Δαβὶδ ὁµοδίαιτον, καὶ ἐραστὸν Ἰωάννην, ἀκαταλήκτως ἐξέπληττες, τοῦ Λόγου µεθέξει, προσλαβὼν τὴν ἐξουσίαν, ἁπάσης κτίσεως

Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄.
Ἑορτάσωμεν ἀγαλλόμενοι, τὰ εἰσόδια τοῦ φωταυγοῦς Ἰακώβου, τοῦ ἀγγέλου τῆς Εὐβοίας, καὶ θεοδωρήτου ἡμῶν ἀντιλήπτορος. Καὶ γὰρ σήμερον, ἡ ἀπείρανδρος Δέσποινα, τοῦτον ὡς ἠγαπημένον συνεισήγαγεν, εἰς παστάδα αἰώνιον. Διὸ βοήσωμεν· Χαίροις, ὅσιε, τῆς Τριάδος κατάλυμα, ὁ προστάσσων τοὺς ἁγίους ἐν χρηστότητι. Χαίροις, ὁ κτησάμενος ἐν ὀδύνῃ τῆς κενώσεως, τῶν ἀποκρύφων τὴν γνῶσιν, καὶ ἐπιστάμενος τῶν χρόνων τὴν ἔκβασιν. Εὐλόγησον ἡμᾶς, παναοίδιμε, δεόμεθα.

Ἰδιόµελον. Ἦχος πλ. β΄. (Ἰσιδώρας μοναχῆς τῆς Μονῆς Μακρινοῦ)

Ἐν νηπτικῇ ἡσυχίᾳ καὶ καθαρότητι, ἐνώπιον τοῦ θείου θρόνου γονυπετῶν, πτέρυγας ἐκτήσω ἀγγελικάς. Χαίρων τοίνυν µετὰ χαιρόντων, καὶ κλαίων µετὰ κλαιόντων, κῆπος γέγονας ἀρωµάτων θεουργικῶν, εὐωδίαν ἐκχέων, τοῖς ἐγγὺς καὶ τοῖς µακράν. Ὅθεν, Ἰάκωβε πανάριστε, διανύων τὰς ἀποστάσεις θαυµαστῶς, ὑπερέβης ἐν Πνεύµατι, καὶ χρόνον καὶ χῶρον. Διὸ ἐν ἡµέρᾳ τῶν Εἰσοδίων, εἰσώδευσας εἰς τὰς ἐρατεινάς σου µονάς, δωρούµενος ἡµῖν τὸ µέγα ἔλεος.

Εἰς τοὺς αἴνους, Δόξα. Ἦχος πλ. δ΄. (Ἰσιδώρας μοναχῆς τῆς Μονῆς Μακρινοῦ)

Συλλειτουργῶν ταῖς ἐπουρανίοις δυνάµεσιν, ἐν καρδίᾳ συντετριµµένῃ, ὡς ἄγγελος χρυσαυγὴς τεθέασαι, ὑπερκόσµιε Ἰάκωβε. Βασιλικῶς τοίνυν ἐνδεδυµένος, χάριν οἰκτιρµῶν, πᾶσαν τὴν κτίσιν, περιπτύξει χριστοειδεῖ ἐνηγκάλισαι. Διὸ τῆς Θεοτόκου, ἐπιστήθιος γενόµενος, ὤφθης ἀστὴρ ὁδηγῶν, εἰς τρίβον σωτηρίας. Καὶ νῦν ὀθνείου οἴνου γευόµενος, σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις, ἐκχέεις τῇ Ἐκκλησίᾳ, τῶν ἀρχιφώτων λαµπηδόνων τὴν αἴγλην, παρέχων ἡµῖν τὸ µέγα ἔλεος.

iconandlight.wordpress.com