Αυτή είναι η ουράνια προστάτιδα σου. Σ΄ αυτήν να προσεύχεσαι και όλα θα πάνε καλά. Πρέπει να την αγαπήσεις με όλη σου την καρδιά και σε όλη σου την ζωή να ελπίζεις σ΄ αυτήν μόνο. Μόνο αυτή θα είναι πραγματική σου μητέρα, κανείς δεν πρόκειται να σε αγαπήσει ποτέ, όσο σε αγαπάει αυτή…. Ήταν η εικόνα της Παναγίας…

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ Κ´(20ῇ) τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου τοῦ Τριχινᾶ, ἐρημίτου πλησίον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. (†400)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Ζακχαίου ἐκ τῶν ο´ (70), ἀπὸ τελωνῶν, ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης. (α´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Βίκτωρος, Ζωτικοῦ, Ζήνωνος, Ἀκινδύνου, Καισαρίου, Σεβηριανοῦ, Χριστοφόρου, Θεωνᾶ, καὶ Ἀντωνίνου, οἱ διὰ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου εἰς Χριστὸν πιστεύοντες. (†303)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Θεοτίμου τοῦ φιλοσόφου, ἐπισκόπου Τόμεως τῆς Μυσίας τῆς Ρουμανίας, συναθλητοῦ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. (†407)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου, πατριάρχου Ἀντιοχείας. (†593)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀναστασίου α´ πατριάρχου Ἀντιοχείας. (†599)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀναστασίου β´ πατριάρχου Ἀντιοχείας. (†609)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Παλαιολαυρίτου, ἐν τῇ Λαύρᾳ Φαρὰν τοῦ ἁγίου Χαρίτωνος εἰς τὴν ἔρημον τῆς Ἰουδαίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Σουλπικίου καὶ Σερβιλιανοῦ, ἐν Ῥώμῃ ἐπὶ Τραϊανοῦ καρατομηθέντων. (~†117)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Μαρκελλίνου, Βικεντίου καὶ Δομνίνου, ἐκ βορείου Ἀφρικῆς καὶ ἱεραποστόλων ἐν Δρομεῖ (Dauphiné) τῶν Ἄνω Ἄλπεων. (~†374)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Μαρκιανοῦ, τῆς μονῆς Ἁγίων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ ἐν Αὐτισσιοδώρῳ (Autissiodorum, Auxerre) τῆς Γαλλίας. (~†470)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου, κτίτορος τῆς μονῆς τοῦ Μεγάλου Μετεώρου ἐν Θεσσαλίᾳ. (†1380)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάσαφ τοῦ βασιλέως, συνασκητοῦ τοῦ ὁσίου Ἀθανασίου τοῦ ἐν τῷ Μετεώρῳ ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος ἐν ἔτει ͵αυκγ’ (1423)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀλεξάνδρου, κτίτορος τῆς μονῆς Ὄσεβεν (Oshevensk) ἐν Ἀρχαγγέλῳ τῆς Ῥωσίας. (†1479)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου παιδομάρτυρος Γαβριήλ, τοῦ ἐκ Μπιάλυστοκ τῆς Πολωνίας, ὑπὸ τῶν Οὐνιτῶν τελειωθέντος. (†1690)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰγνατίου τοῦ Ὀλονέτς τῆς Ῥωσίας. (1852)

Συναξάριον Τοῦ Τριωδίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σαββάτῳ τῆς πέμπτης Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, ἑορτάζομεν τὸν Ἀκάθιστον Ὕμνον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας,
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἑορτάζομεν τὴν μνήμην τῆς θαυμαστῆς αὐτῆς εἰκόνος, τῆς ἐπικαλουμένης Ἐγγυητρίας.
καὶ τὴν μνήμην τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος, τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τῆς ἐπικαλουμένης «Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν» τοῦ ὁσίου Σεραφεὶμ τῆς Βίριτσα [ἑορτάζει καὶ 24 Ιουνίου]

Στίχοι
Ὕμνοις ἀΰπνοις εὐχαρίστως ἡ Πόλις,
Τὴν ἐν μάχαις ἄγρυπνον ὑμνεῖ Προστάτιν.

Στίχοι
Εἰς τὸν Ἀκίνδυνον καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ τέσσαρας.
Σὺν Ἀκινδύνῳ τέσσαρας κτείνει ξίφος,
Τὸν ἐκ πλάνης κίνδυνον ἐκπεφευγότας.
Εἰς τὸν Χριστοφόρον καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ τρεῖς.
Καμινιαίας αἰθάλης πεπλησμένοι,
Χριστῷ προσῆλθον οἱ περὶ Χριστοφόρον.

Παναγία «Εγώ ειμί μεθ’ημών και ουδείς καθ’ υμών»

Η εικόνα της Παναγίας «Εγώ ειμί μεθ’ημών και ουδείς καθ’ υμών» αγιογραφήθηκε από τις μοναχές της Ιεράς Μονής του Λεουσίνσκι, με την ευλογία του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης, το 1894.
Τρία χρόνια αργότερα ο Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης ευλόγησε με αυτήν την εικόνα τον Άγιο Σεραφείμ της Βίριτσα για να αρχίσει τους ασκητικούς του αγώνες, λέγοντάς του:
«Θα γίνεις μοναχός στην Λαύρα του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι (Αγία Πετρούπολη).
Μπροστά σε αυτήν την εικόνα θα προσευχηθείς για την σωτηρία της Ρωσίας.»
Επίσης του όρισε όπως να επαναλάβει και αυτός την άσκηση του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ και να προσευχηθεί στην Παναγία υπέρ ειρήνης στην Ρωσία.
Μετά την μετακίνησή του στην Βίριτσα, το 1937, ο Άγιος Σεραφείμ προσευχήθηκε υπέρ της πατρίδος του για 1000 μέρες και νύχτες γονατιστός πάνω σε έναν βράχο.
Κάποια φορά μία οικογένεια έφερε το άρρωστο παιδί της από την Αγία Πετρούπολη στον Άγιο Σεραφείμ για να το γιατρέψει. Μέχρι να φτάσουν στο κελί του το παιδί είχε πεθάνει. Ο Άγιος Σεραφείμ άρχισε να προσεύχεται στην Παναγία και το παιδί αναστήθηκε! Το νέο διαδόθηκε γρήγορα, γεγονός που ανάγκασε τις αρχές να κατασχέσουν την εικόνα.
Το 1962 η εικόνα έφτασε στην Ουκρανία και μπροστά της προσευχήθηκε 1000 μέρες και νύχτες η μεγαλόσχημη ηγουμένη Αλεξάνδρα η οποία λίγο καιρό πριν την κοίμησή της είχε ακούσει από την εικόνα την ακριβή ημερομηνία του θανάτου της.
Το 1997 η εικόνα δωρήθηκε στο γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Τσερνιγκώβ όπου επιτελεί πολλά θαύματα.
Η εικόνα τιμάται το Σάββατο της πέμπτης εβδομάδας των Νηστειών.

***

Παλιότερα, που δεν υπήρχαν οι σημερινές ευκολίες, μια ανεψιά ανέλαβε να περιποιείται την υπέργηρη θεία της.
Η δυσοσμία της άρρωστης απλωνόταν όχι μόνο μέσα στο σπίτι, αλλά έβγαινε και στον δρόμο.
Κάθε νύχτα, την ώρα που η κατάκοιτη βυθιζόταν στον ύπνο, η ανεψιά άρχιζε να διαβάζει, γονατιστή δίπλα στο κρεβάτι, τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.
Και τότε αισθανόταν να έρχεται μια ευωδία, που καθάριζε από τη δυσοσμία όλο το σπίτι.
Μερικές φορές η ευωδία ήταν τόσο δυνατή, που την έπνιγε. Αναγκαζόταν να ανοίξει το παράθυρο για να αναπνεύσει.
Την ένιωθαν και οι διαβάτες απ’ έξω.
«Θυμιάζει πάλι η Δεσποινούλα», έλεγαν.
Μα δεν θυμιάτιζε η ευλογημένη Δεσποινούλα, αλλά η Παναγία ανταποκρινόταν στη μεγάλη θυσία της… Τι ευλογία και τι χάρις.
(π. Στεφ. Αναγνωστόπουλος)

***

Πριν λίγα χρόνια, ένας Άγιος λειτουργός του Υψίστου, λίγο πριν από την κοίμησή του, ρωτήθηκε από έναν αδελφό ιερέα:
– «Γιατί πάτερ μου αργούσες τόσο πολύ να πάρεις καιρό και μάλιστα μπροστά στην εικόνα της Παναγίας»;.
Τότε ο Άγιος εκείνος λειτουργός, ομολόγησε τα εξής:
– «Όταν χειροτονήθηκα ιερεύς η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν αυτή, που μ’ έβαλε μπροστά στο θυσιαστήριο να γονατίσω και έτσι να δεχθώ δια των χειρών του Επισκόπου το χάρισμα της ιεροσύνης».
Κι άρχισε να κλαίει. Σε λίγο το πρόσωπο του ιερέως αυτού του ετοιμοθανάτου άστραψε και συνέχισε
– «Από τότε δεν έπαιρνα καιρό, αν δεν ερχόταν πρώτα η Παναγία να με ευλογήσει. Ουδέποτε λειτούργησα χωρίς την παρουσία της… Και τώρα Αυτήν περιμένω να έρθει να με πάρει. Μου το υποσχέθηκε».
Σε κάποια στιγμή όταν πρόφερε τ’ όνομά της κι έκαμε το σημείον του σταυρού, άστραψε ο τόπος και το πρόσωπό του, και κλίνας την κεφαλή παρέδωκε το πνεύμα. Τον πήρε η Παναγία και τον πήγε στους ουρανούς.
Αυτή η διήγησις είναι από τον μακαριστό πατέρα Σεραφείμ τον Κάρτσωνα.

Κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά στον λόγο του προς την Παναγία μας: ΄΄Κανένας δεν μπορεί να προσέλθει κοντά στον Θεό, παρά μόνο δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου προς τον εξ Αυτής γεννηθέντα και Σωτήρα, Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Και κανένα χάρισμα δεν μπορεί να δοθεί μήτε στους Αγγέλους, μήτε στους πιστούς χριστιανούς, παρά μόνο δια μέσου της Θεοτόκου, της Θεομήτορος. Η Παρθένος είναι ο Ταμίας και ο Πρύτανις του πλούτου και των Τριαδικών χαρισμάτων της Θεότητος και σ΄Αυτήν αποβλέπουν και ελπίζουν όλες οι ανώτερες Ουράνιες Δυνάμεις των Χερουβείμ και Σεραφείμ, των Αγγέλων και των Αρχαγγέλων…. Και μόνον η ενθύμησις της Υπεραγίας Θεοτόκου, αγιάζει τον πιστό χριστιανό.΄΄(ομιλία εις την Κοίμησιν, ΛΖ΄, PG 151)

***

Ἡ Ἑλληνοσώτειρα Θεοτόκος 

«Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μας εἰς σὲ ἀνατίθεμεν Μῆτερ τοῦ Θεοῦ φύλαξον μας ὑπὸ τὴν σκέπη σου». Στήν Θεομάνα μας νά στραφούν καί πάλι οἱ ελπίδες μας. Ἡ Θεοτόκος εἶναι ελληνοσώτειρα.
Ἤμασταν 400-500 χρόνια σκλάβοι, κάτω ἀπὸ τὴν πιὸ φρικτὴ καὶ βάρβαρη δουλεία ποὺ γνώρισε ποτὲ ὁ κόσμος. Καὶ ὅμως «ἰδοὺ ζῶμεν» Ἀλλὰ πῶς; Στὰ μέσα τοῦ 17ου αἰ. ἕνας Γάλλος Ἰησουίτης ὀνόματι Ρισάρντ, περιηγεῖται τὴν σκλαβωμένη Ἑλλάδα. Ἐπιστρέφοντας στὴ χώρα του ἔγραψε ἕνα βιβλίο. Ἀποσπῶ μία ἐντύπωσή του.
«Πολλὲς φορὲς ἀπορῶ πῶς κατόρθωσε νὰ ἐπιβιώση ἡ χριστιανικὴ πίστη στὴν Τουρκία καὶ πῶς ὑπάρχουν στὴν Ἑλλάδα 1.200.000 Ὀρθόδοξοι. Καὶ νὰ σκεφτῆ κανεὶς ὅτι οὐδέποτε ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Νέρωνος, τοῦ Δομητιανοῦ καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ ἔχει ὑποστῆ ὁ Χριστιανισμὸς διωγμοὺς σκληρότερους ἀπὸ αὐτούς, ποὺ ἀντιμετωπίζει σήμερα ἡ ἀνατολικὴ Ἐκκλησία… Καὶ ὅμως οἱ Ἕλληνες εἶναι εὐτυχισμένοι ποὺ παραμένουν Χριστιανοί. Νομίζω πὼς αὐτὸ ὀφείλεται στὴν λατρεία ποὺ τρέφουν στὴν Παναγία… Σὲ ὅλα τὰ σπίτια βλέπεις εἰκόνες τῆς Παναγίας. Εἶναι ὁ φρουρὸς ἢ καλύτερα ἡ νοικοκυρὰ τοῦ σπιτιοῦ. Σ’ αὐτὴν τὴν εἰκόνα στρέφουν τὸ βλέμμα, ὅταν τοὺς συμβῆ κάτι κακό, ἱκετεύοντας τὴν βοήθειά της. Σ’ αὐτὴν ἀπευθύνονται γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεό, ἂν μὲ τὴ δική της μεσολάβηση ἔλθη κάτι καλὸ στὸ σπιτικό τους… Ὁ ἴδιος διαπίστωσα μὲ πόση φυσικότητα, μὲ πόση εὐγλωττία καὶ συγκίνηση μιλοῦν στὶς οἰκογενειακές τους κουβέντες γι’ αὐτὴ τὴ βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν».
Θαῦμα τῆς Παναγίας μας ἦταν ἡ σωτηρία τοῦ Γένους.

***

Αγία Σοφία της Κλεισούρας

«Είναι στεναχωρημέντσα η Παναΐα. Η Παναΐα κλαίει κάθνη μέρα » έλεγε στους ανθρώπους, που την πλησίαζαν και τα δάκρυα έτρεχαν σαν βρύση από τα μάτια της.

«Είδα τα δάκρυα της Παναΐας, κάουμε. Κλαίει δια τε μας νύχτα-μέρα, Θεέ μου να μην χαλάσεις τον ντουνιάν».
-Να μετανοάτε, παιδία μου… Να κάνετε προσευχή, να λέτε Θεέ μου, Θεέ μου, μετάνοιαν ο λαός όλον…

Η Παναΐα τα πόδια της είναι ματωμένα να παρακαλεί για τε μας, μετανοήστε, να ‘σται καλοί άνθρωποι, να νηστεύεται, εδώ είμαστε προσωρινοί, να κάνετε προσευχή, τας δέκα εντολας να τηράτε, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, Να ‘χετε ευσπλαχνία, μετανοείτε, έρτεν η οργήν του Θεού, να στεφανούστε αγνοί και καθαροί, να είστουν ευλογημένοι,

Η Παναΐα κι θα χαντ᾿ σας» (δεν θα σας χάσει η Παναγία).

***

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα

Τι ευτυχία βασίλευε στο κελλί του! Ο θαυμαστός στάρετς μου έδειξε τη σπάνια εικόνα της Παναγίας, την οποία μέχρι και τώρα κουβαλάω μέσα στην καρδιά μου. Σε μια στήλη από βαθυκόκκινη φλόγα, η οποία ξεχύνεται από ένα απαλό σύννεφο που έπλεε στο χρυσογαλανο ουρανό, υψωνόταν η Παναγία. Με πολύ ευλάβεια και προσοχή κρατούσε το Προαιώνιο Βρέφος. Με το ένα Του χέρι ο Υιός του Θεού ευλογούσε και στο άλλο Του χέρι κρατούσε το σκήπτρο, στεμμένο με σταυρό, ένδειξη της Παντοκρατορίας Του. Ήταν η εικόνα της Παναγίας του Βαλαάμ. Όταν κοίταξα προσεκτικά την εικόνα, ο γέροντας μου είπε
– Αυτή είναι η ουράνια προστάτιδα σου. Σ΄ αυτήν να προσεύχεσαι και όλα θα πάνε καλά.
Μετά από αυτό ο μεγάλος ασκητής με ευλόγησε με ιδιαίτερη επισημότητα και μου είπε
– Πρέπει να την αγαπήσεις με όλη σου την καρδιά και σε όλη σου την ζωή να ελπίζεις σ΄΄ αυτήν μόνο. Μόνο αυτή θα είναι πραγματική σου μητέρα, κανείς δεν πρόκειται να σε αγαπήσει ποτέ, όσο σε αγαπάει αυτή….
Βέβαια δεν είχα καταλάβει αμέσως όλο το βάθος των λόγων του π. Σεραφείμ. Τότε ήμουν 20 ετών. Σιγά σιγά γεννιόταν στην ψυχή μου εκείνη η ευλάβεια και η αγάπη προς το πρόσωπο της Θεομήτορος, την οποία πρέπει όλοι να τρέφουμε προς αυτήν εξ αιτίας των πολλών αμαρτιών μας. Τη Τιμιωτερα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα των Σεραφείμ. Εκείνη που έχει υιοθετήσει όλο το ανθρώπινο γένος κατά το θέλημα του Υιού Της, βλέπει το κάθε μας δάκρυ, ακούει τον κάθε στεναγμό της καρδιάς μας. Μέρα και νύχτα προσεύχεται για μας και δεν υπάρχουν στην ανθρώπινη γλώσσα λόγια με τα οποία θα μπορούσαμε να εξυμνήσουμε τη φιλεύσπλαχνη φροντίδα της για μας, τους αμαρτωλούς.
Την αγάπησα με όλη μου την καρδιά. Ήρθε ο καιρός και κατάλαβα ότι η ουράνια Ηγουμένη της μονής Βαλαάμ είναι η μόνη μου ελπίδα και σ΄ αυτόν και στον μέλλοντα αιώνα.
Πηγή: Ο στάρετς Σεραφείμ της Βύριτσα 1866-1949, π. Νεκτάριος Αντωνόπουλος, εκδ. Ακρίτα, σελ. 209-210

***

Η Ιραΐδα Σοκολόβα μιλάει για το θείο της, τον Αρχιμανδρίτη Ερμογένη (Μουρτάζοβ):

Ο παππούλης δίδασκε: «Κάθε μέρα να προσπαθείτε να διαβάζετε 24 φορές το «Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε…», έτσι ώστε η κάθε ώρα του εικοσιτετραώρου να είναι ευλογημένη, όπως μας εξηγούσε. Καμιά φορά, ξεχνάς, αλλά αυτός σου το θυμίζει: «Να διαβάζεις το “Θεοτόκε Παρθένε!”» – «Παππούλη, το διάβασα 12 φορές…» – «Όχι! Να το διαβάζεις 24 φορές!»
Ευλογούσε να διαβάζουμε 24 φορές και για τα παιδιά μας και για τους δικούς μας ανθρώπους. Και άμα αρχίσεις να τους μνημονεύεις όλους, τότε μπορείς να φτάσεις και στις 150 φορές, που είναι ο κανόνας… Και έτσι, στην προσευχή η καρδιά όλο και πλατύνεται.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον εμάς!

Η Παναγία η Εγγυήτρια, όπως οικονόμησε τη σωτηρία της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, έτσι και στις μέρες μας, εγγυάται τη σωτηρία όλων όσων με ευλάβεια και πίστη προστρέχουν στη σκέπη της.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/04/16/%CE%B7-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CE%B7-%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%85%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%8C%CF%80%CF%89%CF%82-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%83%CE%B5/Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος πλ. δ΄. Αὐτόμελον.

Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς, λαβὼν ἐν γνώσει, ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ Ἰωσήφ, σπουδῇ ἐπέστη, ὁ Ἀσώματος λέγων τῇ Ἀπειρογάμῳ· ὁ κλίνας τῇ καταβάσει τοὺς οὐρανούς, χωρεῖται ἀναλλοιώτως ὅλος ἐν σοί. Ὃν καὶ βλέπων ἐν μήτρᾳ σου, λαβόντα δούλου μορφήν, ἐξίσταμαι κραυγάζειν σοι, χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε!

Ἀπολυτίκιον τῆς Παναγίας Ἐγγυητρίας.
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον.

Σὲ κεκτήμεθα ἄμεσον ἐγγυήτριαν, ὡς Αἰγυπτία Μαρία, πρὸς τὸν Δεσπότην Χριστόν, πρὸς τὴν σκέπην σου πιστῶς ὄθεν προστρέχομεν, τῶνμοναζόντων οἱ χοροὶ καὶ μιγάδων ἡ πληθύς, Παντάνασσα καθ ̓ἑκάστην. Ἐγγυήτριαν διὸ πάντες, σὲ προσφωνοῦμεν Θεοτόκε ἁγνή.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ.α’. Τὸν συνάναρχον.

Τὸ παράδοξον θαῦμα τῆς σῆς κυήσεως, ἐν τῷ Σιναίῳ, Παρθένε, ὄρει κατεῖδέ ποτε, ὁ προφήτης Μωυσῆς, βάτον σε ἄφλεκτον, ὅτε ἑώρακε σαφῶς, ὀφθαλμοῖς προφητικοῖς, τὰς δύο φύσεις προβλέπων, τοῦ Υἱοῦ σου ὡς ἑνωθεῖσας, τῇ συνανάρχῳ ὑποστάσει αὐτοῦ

Εἰς τὴν Λιτήν. Ἰδιόμελα Στιχηρά. Ἦχος δ΄.

Ἔπρεπε τῇ Βασιλίδι τῶν Πόλεων, Σὲ τὴν Βασίλισσαν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ταύτης βασιλεύειν καὶ προκαθέζεσθαι, προπολεμεῖν τε καὶ προασπίζεσθαι· διὸ σήμερον τὰ μεγαλεῖά Σου ἀνακηρύττοντες, καθικετεύομεν λέγοντες· δεῖξον πανάχραντε, τὰ ἀρχαῖα καὶ ἡμῖν ἐλέη Σου, ὧν τὴν ἀνάμνησιν ἑορτάζοντες, τῆς ἴσης ἐπισκέψεως καὶ ἀντιλήψεως, ἐπιτυχεῖν ἱμερόμεθα. Ἀνάστησον Δέσποινα, τὸ ἔθνος τὸ Σὸν καὶ τὴν κληρονομίαν Σου, ἐκ τῆς δεινῆς ταύτης, καὶ βαρβαρικῆς καταδουλώσεως· εἰ γὰρ καὶ ἡμάρτομεν, ἀλλὰ τῆς Σῆς ἐπικουρίας τὴν ἐλπίδα οὐκ ἀπογινώσκομεν· τὸ Σὸν γὰρ πανάγιον ὄνομα, ἀσιγήτως ἐπικαλούμεθα, τυχεῖν ἐλπίζοντες, καὶ Βασιλείας οὐρανῶν ἀξιωθῆναι

Τὸν Ἀκάθιστον ὕμνον Σου, Θεοτόκε Παρθένε ἁγνή, τῶν Ἀγγέλων τὰ πλήθη ἐν οὐρανῷ, καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος ἐπὶ τῆς γῆς συνεπάδομεν, ὅτι κατεπόντισας, βαρβαρικὸν καὶ μισόχριστον ὄντα λαόν, Πόλιν Σου φυλάττουσα, τὴν εἰς τὴν σκέπην Σου καταφεύγουσαν, καὶ εἰς Σὲ μετὰ Θεὸν τὰς ἐλπίδας θεμένην· καὶ νῦν πάντας περίσῳζε, τοὺς Σοὶ προστρέχοντας.

Εἰς τὸν Στίχον, Προσόμοια.
Ἦχος πλ. Α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις, Θεογεννῆτορ ἁγνή, καταφυγὴ βοηθὸς καὶ ὑπέρμαχος, ἡ σμῆνος τῶν ἀλλοφύλων, κατασοβοῦσα τομῶς, καὶ διατηροῦσα τοὺς τιμῶντάς Σε, ἐκ πάσης κακώσεως, ὁρατῶν ἀοράτων τε, ἐχθρῶν δολίων, ἀβλαβεῖς καὶ ἀπήμονας, καὶ πρὸς αἴνεσιν, διεγείρουσα ἅπαντας· ὅθεν καὶ τοὺς χαρίεντας, συμψάλλομεν Οἴκους Σου, Σὲ χαιρετίζοντες πόθῳ, ὡς Γαβριὴλ ὁ Ἀρχάγγελος, καὶ Σὲ δυσωποῦντες, τοῦ πρεσβεύειν Θεοτόκε, ὑπὲρ τῆς ποίμνης Σου.

Φίλτρῳ, εἰλικρινεῖ ἐκ ψυχῆς, καὶ ἐκ καρδίας θείῳ πόθῳ καὶ ἔρωτι, βοῶμεν ἐν Ἀκαθίστοις, καὶ παννυχίοις εὐχαῖς, Παναγία Κόρη Μητροπάρθενε, τῆς Σῆς πανηγύρεως, χαριστήρια ᾄδοντες, ἐπιποθοῦμεν, κατιδεῖν καὶ τὴν ἔγερσιν, ταῖς πρεσβείαις Σου, τῆς δεινῆς καταπτώσεως, γένους τε τῆς λυτρώσεως, λαμπρῶς ἐπιτεύξασθαι, καὶ ἐκλεκτῶν τῆς μερίδος, καὶ σῳζομένων τῆς στάσεως, καταξιωθῆναι, δόξης τε ἀφθάρτου γενέσθαι μέτοχοι.

Μετὰ τὸν Πολυέλεον, Κάθισμα.
Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.

Κατεπλάγησαν φρικτῶς, οἱ τῶν βαρβάρων ἀρχηγοί, θεωροῦντες τὰς αὐτῶν, σκέψεις βουλὰς καὶ μηχανάς, ματαιωθείσας καὶ πάμπαν διαλυθείσας· ὅθεν γοερῶς ἐπωδύροντο, καὶ κόπου καὶ στρατοῦ τὴν ἀπώλειαν· διὸ ἐβόων· ὄντως ὑπάρχει τῇ Πόλει ταύτη φυλάκισσα, Ἄνασσα Κόρη, ὑπερμαχοῦσα, καὶ φρουροῦσα καὶ σκέπουσα.

Αἶνοι.
Ἦχος α’. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος.

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος! ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς, χαρμονῆς ἐμπίπλησι, τοὺς πάννυχον εὐλαβῶς, ὕμνον Ἀκάθιστον, τῇ ταύτης πανευκλεεῖ, καὶ χαρμοσύνῳ νῦν μνήμη προσάδοντας· βοῶμεν οὖν καὶ ἡμεῖς, σὺν τῷ Ἀγγέλῳ τὸ Χαῖρε κραυγάζοντες· Κεχαριτωμένη Χαῖρε, μετὰ Σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ, διὰ Σοῦ τὸ μέγα ἔλεος.

 τῆς Ἐγγυητρίας.
Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρόν. Ἦχος β ́

Ὅτε ἡ σωτήριος Χριστοῦ, τῆς δαπανησάσης τὸν βίον, ταῖς σαρκικαῖς ἡδοναῖς, χάρις, Ἐγγυήτρια, καρδίας ἥψατο, ἀβιάστως ἐπτέρωσε, πρὸς ἔρωτα θεῖον, βίον τε ἰσάγγελον, τῇ ἐγγυήσει σου· ταύτης καὶ ἡμῶν τῶν κυκλούντων, σήμερον τὴν θείαν μορφήν σου, πίστει τὰς καρδίας καταξίωσον.

Κοντάκιον.
Ἦχος πλ. δʹ. Αὐτόμελον.

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, Ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, Ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε. Ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, Ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.

Ταῖς τῆς σῆς ὑπερμάχου τε καὶ ἀπροσμάχου Μητρὸς πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεὸς τῶν περικειμένων καὶ ἡμᾶς ἀπάλλαξον συμφορῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος φιλάνθρωπος.

iconandlight.wordpress.com