ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ Η 5η ΦΑΛΑΓΓΑ – ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Η ομιλία εκφωνήθηκε το 1959, όταν για πρώτη φορά ο βασιλιάς των Ελλήνων Παύλος και η βασίλισσα Φρειδερίκη επισκέφτηκαν το Βατικανό και φίλησαν το χέρι του πάπα.
Τώρα, όχι κοσμικοί άρχοντες, αλλά εκπεσόντες ορθόδοξοι κληρικοί, επίσκοποι και πατριάρχαι, μέλη της 5ης φάλαγγας, που ήταν τότε στα σπάργανα ἐτοιμάζουν την υποταγή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ στον πάπα.
Ο αγωνιστής Ορθόδοξος ιεράρχης της Φλώρινας π. Αυγουστίνος Καντιώτης, όπως θα δείτε, πριν από 50 χρόνια το 1959 είδε τον κίνδυνο αυτό, που έρχονταν στην Ελλάδα και ενημέρωσε τον Ελληνικό λαό.
Στην απομαγνητοφωνημένη αυτή ομιλία μιλά για την πέμπτη φάλαγγα, που ετοίμαζε τότε Βατικανό. Φτωχά δηλαδή Ελληνόπουλα, που σπούδαζαν στην Ιταλία, τα περιέβαλλαν με «αγάπη» οι φραγκοπαπάδες, για να τα πάρουν το διαμάντι της Ορθόδοξης πίστεως, να τα κάνουν γενίτσαρους και να τα στρέψουν εναντίον της. Ένα από τα παιδιά της πέμπτης φάλαγγας είναι και ο σημερινός πατριάρχης Βαρθολομαίος. Φοιτητής τότε, σταλμένος από τον πατριάρχη Αθηναγόρα πήγε για ανώτερες σπουδές στην Ιταλία και φωτογραφίζονταν με φραγκοπαπάδες.
Η ομιλία απομαγνητοφωνημένη κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2001, στην εφημερίδα “ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ”, της Ιεράς Μονής του Αγίου Αυγουστίνου Φλώρινης, πριν από την έλευση του πάπα στην Αθήνα.

________________

________________

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ 28-6-1959 (βράδυ)

Απομαγνητοφωνημένο ἀπόσπαμα τῆς ομιλίας είναι εδώ:

«Θα σας πω την αλήθεια. Δεν θα σας κολακεύσω. Δεν πα’ να φύγετε όλοι και να μείνουν τα καθίσματα μόνα; Αδιαφορώ.
Έχω παράπονο με όλους σας. Διότι δεν είστε κοντά στους ιεροκήρυκας πού δίνουν αγώνα. Τους εγκαταλείπετε και μένουν μόνοι κράζοντες και φωνάζοντες επάνω στα ερείπια αυτά της πατρίδος.
Παίρνω ζυγαριά και ζυγίζω, παίρνω την ζυγαριά της Ορθοδοξίας, και βλέπω ότι το χειρότερο απ’ όλα τα κακά, για μένα, είναι αυτό που δεν έφερε καμμιά συγκίνησι εις τον Ελληνικό λαό. Είναι αυτό που δεν έγραψε κανένα θρησκευτικό περιοδικό. Είναι αυτό για το οποίο κοιμάται ολόκληρος η Ιεραρχία μας. Είναι το χειροφίλημα του πάπα.

ΤΟ ΧΕΙΡΟΦΙΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Το χειροφίλημα του πάπα;
Μάλιστα· αυτό είναι χειρότερο απ’ όλα. Πρωτοφανές γεγονός για την Ελληνική πατρίδα.
Πού τα λές αυτά Αυγουστίνε; Στα βουνά, στα λαγκάδια, στα μνήματα; Λάθος. Πού μιλάω; Στα παιδιά της Ορθοδοξίας μιλάω;
– Ούχ ού! μας μάζεψε ο παπάς, για να μας μιλήσει για το χειροφίλημα του πάπα! Ψύλλος στ’ άχυρα! Καθυστερημένος ιεροκήρυκας. Πίσω αιώνες βρίσκεται.
Δεν είναι τίποτε το χειροφίλημα του πάπα;
Ποιος είσαι συ πού το λες; Αυτό μας έφαγε. «Δεν είναι τίποτε το ένα, δεν είναι τίποτε το άλλο». Στο τέλος τι μένει;
Ξέρετε με τι μοιάζει αυτό; Σαν να παίρνω το μαχαίρι και να σου κόβω το αυτί, και να λες· δεν είναι τίποτε. Να σου κόβω και τη μύτη, και να λες· δεν είναι τίποτε. Να σου αφαιρώ με τσιμπίδια τα κρέατα και τα νεύρα, και να λες· δεν είναι τίποτε. Να σου βγάζω τα μαλλιά και το δέρμα και ό,τι άλλο αποτελεί τον άνθρωπο, και να λες· δεν είναι τίποτε. Στο τέλος τι θα μείνη από το κορμάκι σας; Μόνο ο σκελετός· απαίσιο πράγμα και αηδές.
Έτσι λοιπόν; Δεν είναι τίποτε το ένα, δεν είναι τίποτε το άλλο. Θα μείνη επί τέλους ένας σκελετός και ένα ανεμώλιον (= ανεμώδες, κούφο, μάταιο) πράγμα η Ορθοδοξία.
Ποιος είσαι συ ο ψευτοθεολόγος και ο ψευτοπαπάς και ο ψευτοεπίσκοπος του 20ου αιώνος, πού μου λές ότι δεν είναι τίποτε το χειροφίλημα του πάπα; Έλα εδώ μπροστά, για να συζητήσουμε καθαρά και ξάστερα.
Αν δεν είναι τίποτε, αγαπητέ μου, να πάρης τη γομολάστιχα που έχει ο διάβολος και ν’ ανοίξης την Ιστορία και να σβήσης τα «κατορθώματα» του πάπα – αν μπορέσης να τα σβήσης. Αλλ’ εάν το δικό σου χέρι μπορεί να τα σβήση, το δικό μου χέρι τρέμει και δεν τα σβήνει. Να πας κατόπιν στην εκκλησία και να ξεκρεμάσης τις εικόνες· του αγίου Αθανασίου, του ιερού Δαμασκηνού, του ιερού Φωτίου, του Γενναδίου, του Γρηγορίου του Παλαμά, του Κοσμά του Αιτωλού, όλων αυτών των αγίων μορφών, και να τις κάψης – αν μπορέσης να τις κάψης· γιατί όλοι αυτοί αγωνίσθηκαν εναντίον του παπισμού. Κι αφού τα σβήσης όλα αυτά, να σβήσης και τις εορτές όλων αυτών των αγίων. Και μετά να μου πής ότι δεν είναι τίποτε το χειροφίλημα του πάπα.
Θέλεις εξηγήσεις; Πολύ καλά. Εγώ θα σου εξηγηθώ απόψε, με λίγα λόγια και σταράτα.

ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ;

Άμα βρεθήτε με φράγκο, που επαινεί την «εκκλησία» του -δικαίωμά του-, εσείς να του πήτε μια κουβέντα·
Κοντός ψαλμός αλληλούϊα. Εσείς οι φράγκοι κατηγοράτε την Ορθόδοξο Εκκλησία και λέτε, ότι η δική σας «εκκλησία» είναι η πρώτη και ότι εμείς είμεθα στην πλάνη. Ένα ερώτημα θέλω να σας κάνω, «άγιοι» φράγκοι·
Σας δίνουμε τα άγια βιβλία μας, το Ωρολόγιο, τα Μηναία, όλα τα βιβλία της Εκκλησίας μας, να τα διαβάσετε ένα μήνα και ένα χρόνο. Κι αφού τα διαβάσετε, αν μπορήτε, να μας βρήτε και να μας αποδείξετε, ότι εμείς προσθέσαμε ή αφαιρέσαμε έστω και ένα γιώτα. Η Πίστις μας η άμωμος δεν δέχεται ούτε προσθήκη ούτε αφαίρεσι. Είναι όπως η Ακρόπολι.
Λένε, ότι ο Παρθενώνας είναι τέλειο έργο και δεν επιτρέπεται επάνω του ούτε να προσθέσης ούτε ν’ αφαιρέσης τίποτε. Όπως λοιπόν στον Παρθενώνα δεν επιτρέπεται χέρι βέβηλο να προσθέση ή ν’ αφαιρέση κάτι, έτσι και η Ορθοδοξία μας είναι ο Παρθενών του πνεύματος, είναι μνημείο τέλειο και αθάνατο, και δεν μπορεί κανείς να προσθέση ή ν’ αφαιρέση τίποτε.
Λοιπόν μπορείτε, εσείς οι φράγκοι, να μας αποδείξετε, ότι εμείς οι ορθόδοξοι προσθέσαμε ή αφαιρέσαμε έστω και ένα γιώτα από την πίστι πού μας παρέδωσαν οι απόστολοι και οι πατέρες της Εκκλησίας;
Ενώ οι φράγκοι δεν μπορούν να μας αποδείξουν ότι εμείς στο μεγάλο θησαυρό της Ορθοδοξίας προσθέσαμε ή αφαιρέσαμε κάτι, εμείς όμως μπορούμε να τους αποδείξουμε, ότι αυτοί και πρόσθεσαν και αφαίρεσαν πολλά. Πώς;

1) Το Filioque

Πρώτα-πρώτα πήραν το τέλειο Σύμβολο της πίστεώς μας, πού το συνέταξαν οι πατέρες στις Οικουμενικές Συνόδους, στην πρώτη εν Νικαία και στην δευτέρα εν Κωνσταντινουπόλει, και πρόσθεσαν οι παπικοί, προσέθεσε ο παπισμός, το περιβόητο «Φιλιόκβε» (Filioque), που είναι λατινική λέξι και σημαίνει «και εκ του Υιού».
Δηλαδή, ακόμη σαφέστερον. Εμείς εις την Θεότητα μίαν πηγήν αναγνωρίζομεν και όχι δύο πηγές. Στην Θεότητα πηγή είναι ο Πατήρ, και εκ της πηγής αυτής γεννάται ο Υιός και εκπορεύεται το Πνεύμα το άγιον. Οι παπικοί, εκεί που λέει το Σύμβολο της πίστεως «…το εκ του Πατρός εκπορευόμενον», πρόσθεσαν· «και εκ του Υιού», που δεν υπήρχε πουθενά αυτό μέσα στους πρώτους αιώνας.
Και αυτή ακόμα η παπική «εκκλησία» επί Λέοντος του Γ΄, το 803 περίπου μ.Χ., κατεδίκασε αυτή την προσθήκη. Όπως στην Αθήνα επάνω στον Άρειο πάγο είναι γραμμένη σε μία πλάκα χάλκινη, μπρούτζινη, η ομιλία του αποστόλου Παύλου, έτσι και στη Ρώμη ο Λέων ο Γ΄ διέταξε να γράψουν επάνω σε δύο ασημένιες πλάκες το Σύμβολο της πίστεως. Στη μία πλάκα, με ανεξίτηλα γράμματα, εγράφη εις την ελληνική, και στην άλλη εις την λατινική χωρίς αυτή την προσθήκη, χωρίς το «Φιλιόκβε». Και αυτές τις πλάκες διέταξε να τις βάλουν έξω από την πύλη του Βατικανού.
Το να προσθέσης όμως κάτι εις το Σύμβολο της πίστεώς μας ή να αφαιρέσης είναι αίρεσις, πού εκτινάσσει την «παπική εκκλησία» στον κύκλο των αιρέσεων των καταδικαστέων.

2) Αντι βαπτισματος, ραντισμα

Μά δεν είναι μόνο αυτή η διαφορά, δεν είναι μόνο το Filioque. Είναι κι άλλα, πού δεν θα τ’ αναφέρω σήμερα όλα και δεν θα κάνω ανάλυσι των διαφορών μας με την παπική «εκκλησία». Λίγα μόνο θα σας πω.
Άλλη διαφορά είναι ότι· εμείς βαπτίζομε το παιδί ολόκληρο μέσα στην κολυμβήθρα, είς τρόπον ώστε ολόκληρο το σώμα του, και η κεφαλή του ακόμα στιγμιαίως, να βυθίζεται μέσα στο νερό. Αυτό που κάνουν μερικοί παπάδες και δεν βυθίζουν την κεφαλή στο νερό, δεν είναι βάπτισμα. Πρέπει ολόκληρο το κορμί, ολόκληρος ο άνθρωπος, να ταφή μέσα στο νερό, μέσα στην κολυμβήθρα, για να βαπτισθή ορθόδοξα. Ναι, αυτή είναι η βάπτισις. «Είς το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος». Αυτοί, οι φραγκοπαπάδες, δεν τα βαπτίζουν τα παιδιά, αλλά τα ραντίζουν.

3) Μονο οστια

Τρίτη διαφορά. Εμείς οι ορθόδοξοι εκ παραδόσεως αρχαίας, μολονότι αμαρτωλοί και ανάξιοι, κοινωνούμε το σώμα και το αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Οι φράγκοι δεν κοινωνούν και τα δύο. Κοινωνούν μόνο σώμα, μόνο την όστια, άνευ τιμίου αίματος.
Είναι και άλλες πολλές διαφορές οι οποίες μας χωρίζουν, η κυριωτέρα όμως είναι το «Φιλιόκβε».
Διαφωνούμεν ως προς το βάπτισμα, διαφωνούμεν ως προς το Σύμβολο της πίστεως, διαφωνούμεν όμως και ως προς τον τρόπον της διοικήσεως της Εκκλησίας.
Τρεις είναι οι διαφορές μας διοικητικώς. Διαφωνούμεν ως προς το «έκκλητον», διαφωνούμεν ως προς το «αλάθητον» και ως προς το «πρωτείον».

4) Το «εκκλητον»

Τι θα πή «έκκλητον»; Ο πάπας, λέει, έχει το «έκκλητον». Απλά θα σας το πω.
Όταν υπάρχη διαφορά πολιτικής ή οικονομικής φύσεως μεταξύ δύο ανθρώπων, πάνε στο ειρηνοδικείο για να λύσουν τη διαφορά τους. Και όταν το ειρηνοδικείο δεν μπορή να λύση τη διαφορά, πάνε στο πρωτοδικείο· κάνουν έκκλησι. Και όταν και το πρωτοδικείο δεν μπορή, πάνε στο εφετείο. Και όταν και το εφετείο δεν μπορή να λύση τη διαφορά, φτάνουν μέχρι τον Άρειο Πάγο. Και εκεί στόπ. Το είπε ο Άρειος Πάγος· δεν υπάρχει άλλο.
Όπως λοιπόν για τάς διαφοράς υπάρχει η «έφεσις», δηλαδή από ένα μικρότερο δικαστήριο φτάνομε στο μεγαλύτερο, κατά παρόμοιον τρόπο είς τας θρησκευτικάς διαφοράς, μέσα στην Εκκλησία υπάρχει το «έκκλητον», η βαθμολογική αυτή κλίμαξ. Δηλαδή· όταν υπάρχη διαφορά, θα πάμε στον ιερέα. Όταν ο ιερεύς δεν μπορή να λύση τη διαφορά μας, πού θα είναι ζήτημα πάντως πνευματικής φύσεως (γάμου, διαζυγίου κ.λ.π.), θα πάμε στον επίσκοπο. Όταν ο επίσκοπος δεν μπορή να λύση τη διαφορά μας, θα πάμε στον αρχιεπίσκοπο. Εάν και ο αρχιεπίσκοπος δεν μπορή να λύση τη διαφορά μας, θα πάμε στην Ιερά Σύνοδο, που αποτελείται από 12 ή 15 ή 20 μέλη – αδιάφορος είναι ο αριθμός. Και όταν η Ιερά Σύνοδος δεν μπορή να λύση τη διαφορά μας, θα πάμε στην Τοπική Σύνοδο. Και όταν και η Τοπική Σύνοδος δεν μπορή να το λύση, τότε είναι η Οικουμενική Σύνοδος. Πέρα από την Οικουμενική Σύνοδο στόπ. Η Οικουμενική Σύνοδος είναι τρόπον τινά ο Άρειος Πάγος.
Τι λένε οι φράγκοι; Ά, λένε· παραπάνω από την Οικουμενική Σύνοδο είναι ο πάπας! Αν δεν είναι ο πάπας μέσα στην Οικουμενική Σύνοδο; Δεν υπάρχει Οικουμενική Σύνοδος!
Παραπάνω από Τοπικές και Οικουμενικές Συνόδους έχουν τον πάπα.
Τοιούτον καθεστώς εμείς δεν το γνωρίζομε. Πού το στηρίζουν οι παπικοί αυτό; Πώς δώσανε σ’ έναν άνθρωπο τοιαύτην εξουσίαν; Τον εγκαταστήσανε τρόπον τινά Δαλαϊλάμα του χριστιανισμού.

5) Το «αλάθητο»

Έπειτα, θεωρούν τον πάπα αλάθητο. Τι είναι το «αλάθητο»;
Κάντε λίγη υπομονή ώσπου να φύγουμε απ’ αυτό το δογματικό θέμα. Εγώ σας δίνω όπλα, σας οπλίζω, για να μπορήτε να πολεμάτε με τους φράγκους.
Λένε ότι, όταν ο πάπας είναι πάνω στην έδρα, έχει το Πνεύμα το άγιο μονοπώλιο και ότι πη από την έδρα είναι αληθές.
Η θεωρία αυτή είναι ψευδής, διότι εμείς μέσα είς την χριστιανοσύνη ένα φρονούμε· ότι άνθρωποι εσμέν και πάντες σφάλλομεν. Είμεθα άνθρωποι και όλοι σφάλλομεν. Το πλανάσθαι είναι ανθρώπινον. Ένας μόνον δεν έσφαλε ποτέ· μόνον ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και η αγία Εκκλησία με τας Οικουμενικάς της Συνόδους. Το άτομο ουδέποτε είναι αλάθητο. Είναι εσφαλμένη η θεωρία αυτή.
Αλλά αφού λέτε εσείς, ότι ο πάπας δεν σφάλλει, τότε ας ανοίξουμε τα κιτάπια να δούμε. Θα έπρεπε, από τον καιρό που έγινε η Εκκλησία, κανένας πάπας να μην έσφαλε. Τι λέει η Εκκλησία, δεν έσφαλαν οι πάπες;
Ανοίγουμε την Ιστορία και βλέπουμε, ότι η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος κατεδίκασε και αναθεμάτισε έναν αιρετικό. Ποιόν; Κανένα παπά; κανένα καλόγερο; Όχι. Ποιόν; Τον πάπα Ονώριο κατεδίκασε και αφώρισε, διότι είπε βλάσφημα και αιρετικά πράγματα εναντίον του Ιησού Χριστού.
Πού είναι λοιπόν το «αλάθητο»;
Και μόνο τον πάπα Ονώριο κατεδίκασε η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος; Κατεδίκασε και άλλους πάπες. Κατεδίκασε τον Ιούλιο, κατεδίκασε τον Νιβέριο, κατεδίκασε – ποιόν άλλο νομίζετε; Ά, έναν φοβερόν….
Έλα εσύ, φράγκε, πού καυχάσαι ότι ο πάπας είναι αλάθητος, έλα εδώ να σου δείξω πάπες αιρετικούς, που έγιναν πτώματα του διαβόλου. Έλα, αιρετικέ, να σου δείξω για να καμαρώσης τους πάπες σου. Έλα να δής έναν… Πώ πώ πώ!
Αυτός ο πάπας λέγεται Μάρκελλος. Στην εποχή του Διοκλητιανού, πού και παιδιά και νήπια ακόμη μαρτυρήσανε, μέσα στη Ρώμη ένας πάπας, ο Μάρκελλος, όταν τον ηπείλησαν, πήγε και προσεκύνησε τα είδωλα της Αφροδίτης και θυσίασε, και αρνήθηκε το χριστιανισμό. Έγινε αποστάτης και ειδωλολάτρης, για να σώση το σαρκίον του. Λοιπόν, πού είναι το «αλάθητο» του πάπα;
Έπειτα, ανοίγουμε την Ιστορία και τι βλέπουμε; Πενήντα πάπες -ακούτε; όχι ένας, πενήντα πάπες- υπέγραψαν διατάγματα. Τί διατάγματα; Πώ πώ! πρέπει αυτή η Ρώμη να χύση ποτάμι δάκρυα για να ξεπλύνη τα αμαρτήματα των παπών. Πενήντα πάπες με κόκκινο μολύβι υπέγραψαν την καταδίκη είς θάνατον χιλιάδων ανθρώπων, επειδή δεν προσκυνούσαν τον πάπα. Είναι η φοβερά εποχή της Ιεράς Εξετάσεως, που φρικιά το πνεύμα του ανθρώπου, και πρέπει, όπως είπα, να χύσουν πολλά δάκρυα οι φράγκοι, για να ξεπλύνουν τα αμαρτήματα των παπών. Και έπειτα μας λέτε, ότι ο πάπας έχει το «αλάθητο».
Αλλά δεν ημάρτησαν μόνον εις το δόγμα οι πάπαι· ημάρτησαν και είς τα ήθη. Έχουμε εδώ ένα πάπα πού πήγε επάνω στα βουνά και έκανε το ληστή. Αυτές τις ημέρες κυκλοφόρησε ένα βιβλίο – πώ πώ! εγώ τουλάχιστον δεν συμφωνώ, το καταδικάζω. Έχει τίτλο «Ο πάπας Ιωάννης ο ΚΓ΄» και τό ‘βγαλε κάποιος δημοσιογράφος.
Αυτός ο πάπας, ο Ιωάννης ΚΓ΄, με τα μεγάλα όργια που έκανε μέσα στη Ρώμη, ξεπέρασε το Νέρωνα, ξεπέρασε το Σαρδανάπαλο, κάτω από το ράσο και κάτω από την τιάρα την παπική. Τόσο πολύ αμάρτησε, ώστε οι πονηροί πάπαι τι κάνανε; Ενώ αυτός ήταν πάπας 4-5 χρόνια, πήρανε γομολάστιχα οι παπικοί και τον σβήσανε από τον κατάλογο. Τον σβήσανε και δεν φαίνεται πουθενά. Είναι μέν ιστορικό πρόσωπο, έδρασε και έκανε ό,τι έκανε, αλλά κατόπιν οι παπικοί, επειδή έχουν τη θεωρία του «αλαθήτου», τον σβήσανε.
Και τον σημερινό πάπα (1959), όταν έγινε πάπας, τον ρώτησαν· «Τί όνομα θέλεις να σε βάλουν;» και προς τιμήν του βέβαια- είπε· «Εγώ θέλω να πάρω το όνομα του πιο αμαρτωλού πάπα των αιώνων· θέλω να πάρω το όνομα του Ιωάννου του ΚΓ΄». Έτσι νόμιζε ότι θα μπορέση να ξεπλύνη τα φοβερά αμαρτήματα και εγκλήματα που διέπραξε εκείνος. Ο σημερινός πάπας έχει το ίδιο όνομα (Ιωάννης) και τον ίδιο αριθμός (ΚΓ΄) πού είχε εκείνος, πού εγκλημάτισε και έμεινε ως μαύρη και απαίσια σελίς μέσα στην ιστορία.
Λοιπόν όταν έχουμε τέτοια πράγματα, μου μιλάτε εσείς για «αλάθητο»; Πού είναι το «αλάθητο»;

6) Το «πρωτειο»

Διαφωνούμε ως προς το «έκκλητον», ότι ο πάπας δεν είναι παραπάνω από την Τοπική και την Οικουμενική Σύνοδο. Διαφωνούμε ακόμα ως προς το ότι ο πάπας είναι αλάθητος. Αλλά πού στηρίζεται το αλάθητο του πάπα; Επάνω στο «πρωτείο». Τι θα πή «πρωτείο»;
Το «πρωτείο» αυτό στηρίζεται επάνω σε μια παρερμηνεία ή μάλλον διαστρέβλωσι ενός χωρίου της αγίας Γραφής. Γιατί όλες οι αιρέσεις επάνω σε χωρία της αγίας Γραφής, διαστρεβλωμένα και κακώς ερμηνευόμενα, στηρίζονται.
Βρήκαν λοιπόν αυτοί ένα χωρίο, από το 16ο κεφάλαιο, στίχοι 13-18 του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου. Εκεί λέγει, ότι πήρε ο Χριστός τους μαθητάς του στην έρημο και κάτω από τα άστρα μέσα στη νύχτα τους έκανε το μεγαλύτερο ερώτημα· «Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;». Τώρα, λέει, που γυρίζουμε τα χωριά και τους κάμπους και τις πολιτείες, οι άνθρωποι τι λένε για μένα;
Βλέπετε ο Χριστός ενδιαφέρεται. Εμείς λέμε «Δε μ’ ενδιαφέρει». Λάθος κάνεις. Ο Χριστός ο ίδιος ενδιεφέρετο για να μάθη, τι λέει ο λαός γι’ αυτόν.
Θέτει λοιπόν το κρίσιμον ερώτημα στους μαθητάς·
-«Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι;», τι λέει ο λαός για μένα;
-Άλλοι σε λένε, απαντούν οι μαθηταί, ότι είσαι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, άλλοι ότι είσαι ο Ηλίας, ο Ιερεμίας, άλλοι ο Ησαΐας.
-Εσείς, λέει, οι δώδεκα μ’ ενδιαφέρει τι ιδέα έχετε για μένα. Μ’ ενδιαφέρει τι ιδέα έχει ο λαός, αλλά προπαντός με ενδιαφέρει τι ιδέα έχετε εσείς οι δώδεκα.
Τότε ο θερμός ο Πέτρος, ο κορυφαίος Πέτρος, σηκώνεται επάνω και λέει·
-«Κύριε, εσύ είσαι ο Υιός του Θεού του ζώντος».
Ο Ιησούς συνεκινήθη και μέσα στη σιγή της νύχτας είπε·
-«Αυτό που είπες, Πέτρε, δεν σου το φανέρωσε άνθρωπος», δεν το έμαθες μέσα σε σχολές θεολογικές, «δεν σου το απεκάλυψε σάρξ και αίμα», κάποιος άνθρωπος. Αυτό σου το απεκάλυψε ο ουρανός, το Πνεύμα το άγιον, ό Πατήρ μου ο ουράνιος.
«Καγώ σοί λέγω ότι σύ εί Πέτρος, και ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ού κατισχύσουσιν αυτής» (ε.ά. 16, 18).
Αιώνια λόγια! Δεν υπάρχει ζυγαριά να τα ζυγίσουμε.
Έρχονται τώρα οι παπισταί και τι κάνουν; Τά παρερμηνεύουν όλα αυτά. Τι είπε ο Χριστός; «Πέτρος είσαι». Δεν είπε ο Χριστός «επί σοί τώ Πέτρω», επάνω σ’ εσένα τον Πέτρο θα χτίσω την Εκκλησία. Όχι. Τι είπε; Είπε «επί τη πέτρα». Ποια πέτρα; Ανοίγουμε τη Γραφή και βλέπουμε, ότι «πέτρα» ο άλλος κορυφαίος απόστολος, ο Παύλος, λέγει τον Χριστό· «ή δε πέτρα», ο βράχος, «ήν ό Χριστός» (Α΄ Κορ. 10, 4). Είδες πώς είναι ο βράχος μέσ’ στη θάλασσα; πέφτουν τα κύματα επάνω του, αλλ’ αυτός μένει ακλόνητος. Είμαι από νησί και ξέρω τι θα πη βράχος. Είναι κάτι βράχια που περάσανε 100, 200, 1000, 3000 χρόνια, και τα βλέπεις τα βράχια αυτά ακλόνητα. Αφρίζουν τα κύματα και σπάνε επάνω στο βράχο, αλλ’ αυτός τίποτα.
Υπάρχει ένας βράχος ακλόνητος, κ’ επάνω έχει μια εκκλησία· ένας σταυρός ακτινοβολεί στα σύμπαντα, και τη νύχτα ένας φάρος φωτίζει τα πελάγη. Είναι ο βράχος των αιώνων, πού όλα τα σφυριά του διαβόλου θα σπάσουν και δεν θα μπορέσουν ούτε τόσο δά να τον πειράξουν· δεν θα μπορέσουν να πειράξουν την πέτρα των αιώνων. Η δε πέτρα των αιώνων δεν είναι ο πάπας. Είναι βλασφημία να το πή κανείς αυτό. Πέτρα των αιώνων είναι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ον παίδες Ελλήνων υμνείτε και υπερυψούτε.
Να η βλασφημία των παπιστών. Δεν είναι πέτρα ο άνθρωπος· πέτρα είναι η πίστις, η ακλόνητος πίστις ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι απλώς άνθρωπος, αλλά είναι το δεύτερο πρόσωπο της αγίας Τριάδος. «Αύτη ή πίστις των ορθοδόξων», αύτη η πίστις σώζει τον κόσμον.
Πάνω στη διαστρέβλωσι αυτή στηρίζονται οι παπικοί.
Πιάσε κανένα φράγκο και πές του· Πού το στηρίζετε αυτό; Και σου απαντά· Ο Πέτρος πήγε στη Ρώμη, κ’ επειδή πήγε στη Ρώμη πρέπει οι διάδοχοί του να έχουν εξουσία επάνω σ’ όλη την Εκκλησία….
Μά για στάσου· ο Πέτρος μόνο στη Ρώμη πήγε; Πήγε και στα Ιεροσόλυμα. Πήγε και στην Αντιόχεια. Πήγε και σε άλλες πολιτείες. Άρα λοιπόν πρέπει και οι άλλοι επίσκοποι να πούν τα ίδια; και ο επίσκοπος των Ιεροσολύμων να θέλη το «πρωτείο»; Έ, όχι δά.
Εσφαλμένη λοιπόν είναι η ιδέα ως προς το «πρωτείον» του πάπα.
Έπειτα και ένα άλλο. Όταν ζούσε ο Πέτρος δεν είχε το «πρωτείο».
Αλλ’ ας υποθέσουμε, ότι αυτό είναι αληθινό και ότι ο Πέτρος είναι κυρίαρχος της Εκκλησίας. Όμως δεν στέκει. Γιατί; Ποιος θα το πή από εσάς; Η απάντησις είναι μέσα στην αγία Γραφή (έπρεπε να κάνουμε ειδικά μαθήματα· τώρα αυτά τα λέμε πετώντι καλάμω).
Λοιπόν, όταν παρουσιάστηκε μία διαφορά επάνω στο θέμα της περιτομής, τότε έγινε η πρώτη Σύνοδος, η λεγομένη Αποστολική Σύνοδος. Μαζευτήκανε όλοι οι απόστολοι. Ο απόστολος Πέτρος είχε την εσφαλμένη ιδέα· και ο απόστολος Παύλος είχε την ορθήν ιδέαν. Και ο Παύλος ήλεγξε τον Πέτρο. Και ο Πέτρος δεν είπε, το δικό μου είναι αληθινό. Όχι. Το «δικό μου» και «δικό σου» δεν υπάρχει στους αγίους ανθρώπους. Το θέλημα του Θεού, το θέλημα του ουρανίου Πατρός, αυτή είναι η αθάνατος ιδέα. Και τότε ο Πέτρος υπέκυψε και είπε, ότι η αλήθεια είναι με όλους τους αποστόλους. Και υπέγραψε ο Πέτρος. Υπέκυψε, παρεχώρησε το δικαίωμα της αλήθειας στην τοπική Σύνοδο, αυτή την Αποστολική.
Και όμως ο πάπας δεν το βάζει κάτω. Αυτός το γουδί το γουδοχέρι.
Εγώ είμαι από νησί που έχει φράγκους και από μικρός ασχολούμαι με τα θέματα αυτά. Και στο Γυμνάσιο της Σύρου, που πήγαινα, είχαμε καθηγητή έναν Γάλλο ονόματι Σιγάλα, επίσκοπο των φράγκων· και πάνω από την έδρα πάντοτε μας πετούσε λόγια πού τον βόλευαν, γιατί ήθελε να μας κάνη παπικούς – και ήμασταν τότε μικρά παιδιά.
Άκου εκεί, Ελληνικό κράτος να έχη στο γυμνάσιο καθηγητή φράγκο, για να μας κάνη παπικούς!
Δεν αλλάζουν αυτοί. Το γουδί το γουδοχέρι τους. Και εκεί επιμένουν. Ξέρετε πόσο επιμένουν;
Άκου τι ιδέα έχουν για τον πάπα. Έχουν βγάλει κανόνα οι παπισταί και λένε· Όποιος δεν παραδέχεται, ότι παραπάνω από την Οικουμενική Σύνοδο είναι ο πάπας· όποιος δεν παραδέχεται, ότι ο πάπας είναι διάδοχος του αποστόλου Πέτρου· όποιος δεν παραδέχεται, ότι ο πάπας κατέχει τα κλειδιά του παραδείσου· όποιος δεν θεωρεί τον πάπα ανώτερο από όλους, αυτός, λένε μέσ’ στα χαρτιά τους, να είναι αφωρισμένος από του νύν και έως του αιώνος!

7) Δυο «Πατερ ημων….»

Ακούστε τι άλλο ανεκάλυψαν.
Όταν κάνουμε προσευχή εμείς, λέμε το «Πάτερ ημών…», όπως μας το δίδαξε ο Χριστός (Ματθ. 6, 9-13). Ένα «Πάτερ ημών» έχουμε.
Λέμε· «Πάτερ ημών ό έν τοίς ουρανοίς…». Πατέρα μας, εσύ πού είσαι πάνω από τους γαλαξίες και τα άστρα και κυβερνάς τα σύμπαντα, Θεέ, ρίξε μια ματιά σ’ εμάς τα σκουλήκια της γης. Και σκουλήκια είναι και ο πάπας και όλοι μας.
Οι φράγκοι το αλλάξανε. Και τι λένε αυτοί. Άκου εκεί πράγματα. Ανεκάλυψαν μια προσευχή, πού έχει δύο «Πάτερ ημών»! Δύο «Πάτερ ημών» έχουν οι φράγκοι· ένα στον ουράνιο Πατέρα, και ένα στον επίγειο. Και έχουν καλόγριες που πέφτουν χάμω μπρούμυτα όλες, σαν κοττούλες, φιλάνε το πρόσωπο της γης και κάνουν προσευχή στον πάπα. Και λένε στον πάπα την προσευχή τους «Πάτερ ημών ο επί της γής»! Έπρεπε να το δήτε αυτό το φοβερό θέαμα. Να πέφτουν οι καλόγριες κάτω και να λένε στον πάπα «Πάτερ ημών ό επί της γής».
Εμείς γονατίζουμε μόνο στον ουράνιο Πατέρα. Σε άνθρωπο δε γονατίζουμε.
Στον ουράνιο Πατέρα λέμε το «Πάτερ ημών ό έν τοίς ουρανοίς…».

8) Το σταυρο με … τεσσερα δακτυλα

Και κάτι άλλο ανεκάλυψαν αυτοί. Για ακούστε το.
Εμείς οι ορθόδοξοι, όσοι είμεθα ορθόδοξοι, κάνουμε το σημείο του σταυρού. Σηκώνουμε ενωμένα τα τρία δάκτυλά μας ψηλά στο μέτωπο, γιατί από τα άστρα ψηλά ήρθε ο Χριστός· σαν τον αετό πού φτερουγίζει. Χαμηλώνει, χαμηλώνει, χαμηλώνει και αγγίζει κάτω τη γη. Έπειτα κατεβάζουμε το χέρι και το βάζουμε στην κοιλιά, πού σημαίνει ότι ο Χριστός ήρθε κάτω στη γη και γεννήθηκε από τα αγνά αίματα της παναχράντου Παρθένου. Κατόπιν το βάζουμε δεξιά, πού σημαίνει τον εκ δεξιών ληστή, και λέμε μαζί του· «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης έν τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23, 42). Και μετά το βάζουμε αριστερά, σα να λέμε· Μη με ρίψης στην κόλασι, στο πύρ το αιώνιο. Αυτή είναι η προσευχή μας. Κάνουμε το σταυρό μας ορθόδοξα, όχι κατά τρόπο μοντέρνο και εξελιγμένο.
Οι Χριστιανοί του 20ου αιώνος ντρέπονται να κάνουν το σταυρό τους. Κυρά μου, ο Χριστός δε ντράπηκε να σταυρωθή, κ’ εσύ ντρέπεσαι να κάνης το σταυρό σου;…
Οι παπικοί κάνουν σταυρό με τέσσερα δάκτυλα. Το πρώτο, εις το όνομα του Πατρός. Το δεύτερο, εις το όνομα του Υιού. Το τρίτο, εις το όνομα του αγίου Πνεύματος. Και το τέταρτο, εις το όνομα του πάπα!
Καταλαβαίνεις; το καταλαβαίνεις αυτό; Κάνανε τον πάπα είδωλο, τον κάνανε Θεό!

9) Ο παπας ειδωλο

Εγώ, όταν τα βλέπω αυτά, ο νους μου πηγαίνει στις προφητείες. Διαβάστε το 2ο κεφάλαιο της Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολής και θα δήτε, ότι ομιλεί για κάποιον άνθρωπο, τον «υιόν της απωλείας», πού θα τον πάρουν στους ώμους τους και θα τον ανεβάσουν, θα τον ανεβάσουν, θα τον ανεβάσουν πολύ ψηλά, σαν ασανσέρ. Και θ’ ανυψώσουν το θρόνο του παραπάνω από δεσποτάδες, από μητροπολίτες και αρχιεπισκόπους και πατριάρχες. Και θα τον καθίσουν μέσα στο ναό του Θεού «ως Θεόν» (Β΄ Θεσ. 2, 4). Και θα πέση μπρούμυτα να τον προσκυνήση όλος ο κόσμος.
Όταν λοιπόν βλέπω τις καλόγριες να πέφτουν μπρούμυτα και να λένε «Πάτερ ημών ο επί της γης»· όταν βλέπω να κάνουν τον πάπα είδωλο και να τον θεοποιούν -«Ού ποιήσεις σεαυτώ είδωλον», λέει η αγία Γραφή (Εξ. 20, 4)-, τότε λέω· Έχουν δίκιο εκείνοι οι ερμηνευταί, που ερμήνευσαν την Αποκάλυψι και είπαν ότι εννοεί τον πάπα.
Διαβάστε το βράδυ στο σπίτι σας το 13ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. Το 13ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως λέει ότι· Θα βγουν δύο θηρία. Το ένα θηρίο θα είναι χειρότερο από τ’ άλλο.
Το ένα θηρίο θα είναι μείγμα αρκούδας, λεοπαρδάλεως και λέοντος (βλ. Απ. 13, 1-2)· και τρόμος και φόβος θα πέση επί της γης. Το θηρίο αυτό θα βγή από τη θάλασσα. Ποια θάλασσα, του Μαρμαρά; Μυστήρια! Ο Θεός να φυλάει τον κόσμο. Αυτό θα το φάη το αβυσσαλέο κύμα.
Μετά θα βγη άλλο θηρίο από την ξηρά. Θα φαίνεται μαλακό αυτό και ευγενές. Θα έχη κερατάκια αρνιού, αλλά πίσω από τ’ αρνί θα είναι μεγάλος γκρίζος λύκος (βλ. ε.α. 13, 11). Και θα κάνη μεγάλο κακό στον κόσμο. Και αυτός θα έχη παράξενο αριθμό, «χξς΄», (ε.α. 13, 18)· δηλαδή η αριθμητική του δύναμι θα είναι 666….
Αλλά αφήνω την θεωρία αυτή, που είναι η θρησκευτική πλευρά του θέματος, και παίρνω την εθνική πλευρά.

10) Η εθνική πλευρά

Είμεθα Έλληνες, αγαπούμε την πατρίδα; Δε μου λέτε σας παρακαλώ, διαβάσατε στην ιστορία για να δήτε, τι έκανε ο πάπας σ΄ αυτό το έρημο Ελληνικό κράτος;
Όργια των οργίων. Δε λέω για τον σημερινό πάπα. Θα κλάψετε, θ’ ανατριχιάσετε, θα σηκωθή η πέτσα σας, εάν σας διηγηθώ τι έκαναν οι πάπες.
Τι έκαναν; Φοβερά πράγματα. Στις Σταυροφορίες, μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας, ούτε ο Μωάμεθ δεν έκανε τα όργια που έκαναν αυτοί. Ο Μωάμεθ μπήκε στην Αγία Σοφία και στάθηκε με προσοχή, και είπε «Ως φοβερός ο τόπος ούτος». Σταμάτησε τη σφαγή μέσα στο ναό. Αυτοί τι κάνανε; Τα όσα κάνανε δεν λέγονται. Πρέπει να βγούνε έξω τα μικρά παιδιά για να πούμε τι κάνανε….
Βάλανε μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας μουλάρια. Και πήρανε όλα τα διαμαντικά της εκκλησίας.
Όσοι από σας πήγατε στη Βενετία, θα είδατε τον ωραιότερο ναό της Βενετίας, πού είναι ο Άγιος Μάρκος. Έχει κάτι πόρτες μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Είναι όλες σκαλισμένες στο μπρούτζο και στο ασήμι. Οι πόρτες λοιπόν αυτές δεν είναι ιταλικές· είναι οι πόρτες της Αγίας Σοφίας, πού τις πήρανε αυτοί και τις μετέφεραν εκεί πέρα στον Άγιο Μάρκο.
Ένα αυτό. Υπάρχει και άλλο, πού είναι πιο κοντά η μνήμη του. Κάτι ασπρομάλληδες γέροντες θα το θυμούνται.
Δεν είχε η καημένη Ελλάδα συνέλθει από το ’22 πού δέχθηκε στην αγκάλη της 2 εκατομμύρια παιδιά της, διωγμένα σαν πουλάκια από τη Μικρά Ασία, κυνηγημένα από τα γεράκια του σατανά. Δεν είχε ακόμα σφραγίσει τα δάκρυά της, και το 1923 η αρμάδα της Ιταλίας ήρθε έξω από την Κέρκυρα και έστειλε τελεσίγραφο. Ο στόλαρχος, με τα καράβια και τα κανόνια του παπικού καθεστώτος, διά του ασυρμάτου έστειλε από τη ναυαρχίδα του τελεσίγραφο στο νομάρχη της Κερκύρας με τη διαταγή·
– Να καταβιβασθή από το φρούριο η ελληνική σημαία. Έχετε διωρία ένα τέταρτο· μετά το τέταρτο θ’ αρχίση κανονιοβολισμός.
Δεν καταβιβάσθηκε η Ελληνική σημαία, και άρχισαν να βάλλουν τα κανόνια. Σκότωσαν τον άμαχο πληθυσμό της Κερκύρας. Σκότωσαν εκατοντάδες Ελλήνων, επειδή δεν θέλησαν να κατεβάσουν την γαλανόλευκη ελληνική σημαία. Έτσι έγινε η απόβασι των κατακτητών στο νησί.
Βγήκαν από τα καράβια τους οι «γενναίοι» της Ρώμης, βγήκαν οι ναύτες της με τα σπαθιά τους, και γέμισε η προκυμαία. Οι Κερκυραίοι κλειστήκανε μέσα στα σπίτια τους, κλείσανε και τα παράθυρά τους. Κανείς Κερκυραίος δεν υπήρχε. Ξέρετε μόνο ποιοι πήγαν στην προκυμαία και τους υποδέχθηκαν με λουλούδια; Ο φράγκος δεσπότης με τους φράγκους παπάδες.
Και το ’40 – ’41, όταν ήρθαν τα αεροπλάνα από την Ιταλία και βομβάρδισαν την Πάτρα και γέμισαν τα πεζοδρόμια με αίματα, οι φράγκοι της Πάτρας ανέβηκαν επάνω στις στέγες και χαιρετούσαν «αγγελικά» τους φίλους των.
Ο Θεός να φυλάξη από τα έργα των παπιστών.
Οι αγώνες Μάρκου του Ευγενικού

Ανέκαθεν οι πάπαι είναι πονηροί, είναι αλεπούδες και εκμεταλλεύονται την ανάγκη του δυστυχισμένου τούτου έθνους. Όταν το Βυζάντιο εκλονίζετο από την λαίλαπα του μωαμεθανισμού και είχε ανάγκη βοηθείας, ο πάπας είπε στον αυτοκράτορα Ιωάννη τον Παλαιολόγο·
– Θέλεις βοήθεια;
– Θέλω.
– Να φέρης στη Ρώμη τον πατριάρχη και καμμιά 25αριά θεολόγους, παπάδες, διακόνους, μοναχούς. Να κάνετε συμφωνητικό, και έτσι θα σου δώσουμε βοήθεια.
Ο δυστυχής Ιωάννης ο Παλαιολόγος γέμισε ένα καράβι με θεολόγους, μοναχούς, επισκόπους και τον πατριάρχη τον Ιωσήφ, και ύστερα από 4 μήνες έφθασαν στη Δύσι, στη Φερράρα και στη Φλωρεντία. Κ’ εκεί τι έγινε;
Επί τη υποσχέσει του πάπα, ότι θα βοηθήση το Βυζάντιο μαχόμενον κατά των εχθρών της πίστεως, ο Ιωάννης ο Παλαιολόγος είπε· Συμφωνώ και δέχομαι την ένωσι. Έκανε μια «τούμπα» και φίλησε την παντόφλα του πάπα. Μετά, ήρθαν άλλοι μητροπολίται, μοναχοί και θεολόγοι, και αυτοί υπέκυψαν. Όλοι υπέκυψαν και ο ένας κατόπιν του άλλου υπέγραψαν την ένωσι.
Ένας δεν υπέγραψε. Ο αθάνατος ήρωας, που κράτησε ολόκληρη την Ορθοδοξία στους ώμους του, ο Μάρκος ο Ευγενικός, του οποίου η μνήμη είναι αιώνια.
– Δεν υπογράφω, λέει. Δεν προδίδω τα όσια και τα ιερά της Ορθοδοξίας. Ορθόδοξος γεννήθηκα, ορθόδοξος και θα πεθάνω. Την παντόφλα του πάπα δεν την φιλάω. Δεν προσκυνώ το είδωλο του πάπα.
Δεν υπέγραψε την ένωσι. Και έμεινε μόνος, Άτλας της Ορθοδοξίας.
Όταν έμαθαν στην Ανατολή ότι υπέγραψαν συμφωνητικό για την ένωσι, αναστατώθηκε ολόκληρος η Πόλις. Από τότε δεν πέρασαν αρκετά χρόνια, και….

Αρχιζει ο αγωνας

Εδώ τώρα πρέπει να σταματήσω, να πάω στο κελλί μου και να κλάψω, σαν αμαρτωλός άνθρωπος πού είμαι. Γιατί ξέρω πολύ καλά, ότι εσείς δεν είστε αγωνισταί. Εγώ το κήρυγμα δεν το κάνω για να σας ευχαριστήσω, αλλά γιατί θέλω να γίνεται αγωνισταί της Ορθοδοξίας. Αν δεν γίνετε αγωνισταί, είστε άχρηστοι.
Λοιπόν, τι είστε; Αγωνισταί, ή μόνο ακροαταί και θαυμασταί;
Από εδώ αρχίζει ο αγώνας. Δεν ομιλώ από πολιτικά ελατήρια, κάθε άλλο· μάρτυς μου είναι ο Θεός, πού με ακούει.
Άγγελοι και αρχάγγελοι, απόστολοι και πατέρες, όσιοι και μάρτυρες, μεγάλοι και κορυφαίοι πού με ακούτε, απευθύνω διαμαρτυρίαν έντονον από της θέσεως ταύτης, ότι η ενέργεια αύτη του άρχοντος του κράτους είναι εναντία της ορθοδόξου πίστεώς μας και συντελείται προδοσία της Ορθοδοξίας μας!
Γνωρίζω πολύ καλά, ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα, πού το παραδέχονται όλοι οι Έλληνες, για ό,τι κάνει ο βασιλιάς, όλη η φτωχολογιά είμαστε υπεύθυνοι, ένας είναι ανεύθυνος· ο βασιλιάς των Ελλήνων.
Δεν θα εξετάσω τώρα εάν είναι αθώος ή όχι. Εν πάση περιπτώσει, ο βασιλιάς νομικώς, σύμφωνα με το Σύνταγμα, είναι ανεύθυνος. Την ευθύνη για ό,τι έκανε την έχουν οι πολιτικοί κύκλοι της πατρίδος μας, και προπαντός την ευθύνη την έχουν οι θρησκευτικοί κύκλοι….
Επιθυμώ, ο καθένας από σας να μην είναι μόνο ακροατής και θαυμαστής, αλλά να είναι και αγωνιστής ενός τιμίου αγώνος υπέρ της ορθοδόξου ημών πίστεως.

Κανενας δεν διαμαρτυρηθηκε

Λοιπόν, εάν προ 50 και 100 ετών γινόταν αυτή η επίσκεψι και το χειροφίλημα του πάπα, θα ξεσηκωνόταν όλη η Ελλάς. Τώρα κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε.
Μου έκανε εντύπωσι, ότι κάποιο θρησκευτικό περιοδικό, που έχει μεγάλη επιρροή στον Ελληνικό λαό, δεν εκαυτηρίασε το γεγονός του χειροφιλήματος, αλλά το μόνο που παρετήρησε είναι, ότι ο λόγος του πάπα δεν ήταν τόσο καλός.
Μπράβο σου – μερσί μποκού! Ξέρεις πώς μοιάζει αυτό· με το λόγο πού είπε ο Χριστός στους γραμματείς και φαρισαίους· «… οί διυλίζοντες τον κώνωπα, τήν δέν κάμηλος καταπίνοντες!» (Ματθ. 23, 24). «Κάμηλος» είναι το χειροφίλημα, «κώνωψ» είναι ο λόγος του πάπα. «Κάμηλος» είναι το χειροφίλημα, αλλά δεν το ελέγχεις αυτό. Ξέρω γιατί δεν το ελέγχεις, αλλά σιωπηλά λες· Δεν το σχολιάζω αυτό, το ότι πήγε ένας ορθόδοξος άρχων, ένας βασιλεύς, να προσκυνήση τον πάπα. Αυτό δεν το σχολιάζεις, και σχολιάζεις τα λογάκια του πάπα, πού δεν είχαν λίγο «μέλι». Δεν είναι κατάστασις αυτή.
Λοιπόν, κανείς δεν ωμίλησε.
Πρέπει όμως να ομολογήσουμε, ότι απ’ όλες τις εφημερίδες των Αθηνών μόνο μία εσπερινή εφημερίδα ωμίλησε ευθαρσώς, τιμίως και ορθοδόξως. Δεν σας λέω το όνομά της· γιατί άμα σας το πω, θα μου δημιουργήσετε ζητήματα· κ’ εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει το πολιτικό μέρος, αλλά μ’ ενδιαφέρει καθαρά το ορθόδοξο.

Ο ηρωικος Γερμανος Καραβαγγελης

Εάν γινόταν αυτό το πράγμα πρό 50 και 100 ετών, θα είχαμε μεγάλες συνέπειες. Ζούσε τότε ένας δεσπότης, που άξιζε όσο αξίζουν όλοι μαζί οι δεσποτάδες της Ελλάδος. Ζούσε τότε ο Γερμανός Καραβαγγέλης, πού με αεροπλάνο φέρανε τα άγια κόκκαλά του από τη Βιέννη, και ο κόσμος ήταν κορδέλλα από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Καστοριά για να υποδεχθή και να τιμήση τον ήρωα αυτό δεσπότη. Τον έθαψαν με τιμές.
Ο Γερμανός Καραβαγγέλης ήταν από τους πρώτους που αγωνίσθηκαν για να δώσουν τη λευτεριά στους Μακεδόνας. Ήταν εκείνος πού πήρε τη νύχτα σ’ ένα δίσκο την κεφαλή του Παύλου Μελά και με δάκρυα και με προσευχές την έθαψε στα άγια χώματα της Καστοριάς.
Ο Γερμανός Καραβαγγέλης ήταν ήρωας της πίστεως και της πατρίδος.
Έψαξα απόψε και βρήκα ένα σπάνιο βιβλίο, που είχε γράψει για τον πάπα τότε που ήταν 35 ετών, νεώτατος, ως επίσκοπος Ηλιουπόλεως. Φωτιά είναι εναντίον του πάπα. Τι δε λέει μέσα εναντίον αυτής της αλεπούς! Ήταν το πρώτο βιβλίο που έβγαλε ως επίσκοπος, ως φρουρός της ορθοδόξου πίστεώς μας.
Αν ζούσε σήμερα ο Γερμανός Καραβαγγέλης, πώ πώ!… Θα εφαντάζετο ποτέ για το έθνος μας, πού θα ελευθερώνετο, ότι ο ορθόδοξος βασιλεύς του θα έκανε χειροφίλημα στον πάπα; Τρίζουν τα οστά του Καραβαγγέλη, εκεί στη λίμνη της Καστοριάς για το χειροφίλημα αυτό του αντιχρίστου του αιώνος μας, πού θέλει το ξεθεμελίωμα της πίστεώς μας.

Οφείλουμε να διαμαρτυρηθούμε όλοι

Δεν είμαι προφήτης, σας το είπα και άλλοτε, ουδέ υιός προφήτου, ώστε να προφητεύσω τα μέλλοντα συμβαίνειν εδώ είς την μικρά αυτή γωνία της Ελλάδος. Ένα μόνο από τα σημεία αυτά των καιρών οφείλω να εκφράσω. Τον φόβο μου. Φοβούμαι για το μέλλον της πατρίδος μου, από απόψεως Ορθοδοξίας. Εάν κάτι μας έμεινε σαν διαμάντι πολύτιμο, για το οποίο πρέπει να καυχώμεθα είς τα έθνη, είναι η Ορθοδοξία μας. Και η Ορθοδοξία μας κινδυνεύει. Δεν είναι σχήμα λόγου. Τα σημεία που αναφέραμε είναι φανερά πλέον. Γίνεται κάποια υπονόμευσις του ορθοδόξου πληρώματος. Και περισσότερο απ’ όλα φοβάμαι την πέμπτη φάλαγγα, που έχει σχηματισθή στο έθνος μου.

Η πέμπτη φάλαγγα

Όπως στα χρόνια του χιτλερισμού, του φασισμού, μέσα στο έθνος μας υπήρχαν Έλληνες-πράκτορες του εχθρού, έτσι και τώρα μέσα στους κόλπους του έθνους μας δημιουργήθηκε η πέμπτη φάλαγγα.
Ποια είναι η πέμπτη φάλαγγα; Είναι οι φίλοι του πάπα. Είναι κάτι ψευτοθεολόγοι, είναι κάτι άνθρωποι – ο Θεός να φυλάξη από δαύτους. Έρχεται η πέμπτη φάλαγγα στο έθνος μας, για να διαλύση την Ορθοδοξία μας. Ποια είναι αυτή η πέμπτη φάλαγγα; Είναι τα παιδιά που πάνε στη Βιέννη, στη Ρώμη, στο Παρίσι, στο Λονδίνο και σπουδάζουν σε ξένα πανεπιστήμια. Δεν αδειάζουν μόνο τα πορτοφόλια των γονέων τους, ούτε μόνο καταστρέφονται και διαφθείρονται, αλλά κινδυνεύουν ψυχικά. Και εδώ στην Ελλάδα κινδυνεύουν, διότι η φτώχεια τους είναι μεγάλη. Το βλέπουν αυτό οι φραγκοπαπάδες και τα παίρνουν σε σπίτια καθολικά, τα παίρνουν στα οικοτροφεία τους.

Φτωχά παιδιά και δυστυχισμένα είναι. Τους δείχνουν αγάπη και τους δίδουν χρήματα, τα ντύνουν και τα περιποιούνται, για να τους πάρουν το διαμάντι, να τους πάρουν την Ορθοδοξία. Έχω πληροφορία, ότι πολλά παιδιά, φοιτηταί που σπουδάζουν στη Ρώμη, στο Μιλάνο, στη Βενετία, στη Βιέννη, φεύγουν από την ορθόδοξον γραμμή. Και θα’ ρθουν εδώ και θα συνεργασθούν με τους ουνίτες και θα βάλουν δυναμίτη στα σπίτια τους. Θα βάλουν δυναμίτη, για να διαλύσουν την Ορθοδοξία μας. Η πέμπτη αυτή φάλαγγα είναι η πιο θλιβερά. Οι νέοι που την αποτελούν είναι οι νέοι Βησσαρίωνες.
Θα νικηση η Ορθοδοξια

Αλλά έχουμε μια ελπίδα. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το τέλος μου. Αν είμαι ορθόδοξος, θα πεθάνω στα μπουντρούμια, εξώριστος για την πίστι των πατέρων μου. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το τέλος μου με την γλώσσα που μεταχειρίζομαι ενώπιον βασιλέων και δεν αποκλείεται το κήρυγμα αυτό να είναι το τελευταίο. Ένα όμως γνωρίζω πολύ καλά· ότι μέσα στα χώματα της πατρίδος μου υπάρχουν φοιτηταί της θεολογίας, νέοι πού σπουδάζουν. Αυτά τα παιδιά τα ορκίζω είς το όνομα του Χριστού και της υπεραγίας Θεοτόκου· είς μνήμην του Βασιλείου, του Χρυσοστόμου, του Μάρκου του Ευγενικού και όλων των πατέρων της Εκκλησίας μας· ν’ αγωνισθούν και θα νικήσουν. Να σταθούν μπροστά στην πέμπτη φάλαγγα, να υψώσουν τα μέτωπα και τα λάβαρα της Ορθοδοξίας και θα νικήσουν. Δεν θα νικήσουν οι φράγκοι, ούτε οι προτεστάντες. Θα νικήση η ορθόδοξος παράταξις και θα μείνη η Ελλάς μας χώρα ορθόδοξος, «βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον» (Α΄ Πέτρ. 2, 9). Ο δε Κύριος Ιησούς Χριστός ας ευλογή πάντας υμάς, εις τον αγώνα αυτόν της πίστεώς μας. Αμήν.

+επίσκοπος Αυγουστίνος.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=52552