Ὑπάρχει διάφορος τρόπος καί τόπος
τῶν κολασμένων καί τῶν σωζομένων, ἤ ἁπλῶς εἶναι στέρησις ἤ μετοχή τοῦ
ἀκτίστου φωτός τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ;
Πόσο μεγάλο κακό προξενοῦν εἰς τόν λαόν τοῦ Θεοῦ οἱ σημερινοί
θρησκειολόγοι θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι μοναδικήν κόλασιν εἰς τήν ἄλλη ζωή,
θεωροῦν τήν στέρησιν τοῦ ἀκτίστου φωτός τοῦ Προσώπου τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή τά
διάφορα εἴδη κολάσεως, τά ὁποῖα ἀναφέρει ὁ Χριστός μας, εἶναι
συμβολικά, δέν ὑπάρχουν μᾶς λέγουν, κόλασιν ἐννοεῖ ὁ Χριστός, τήν
στέρησιν τῶν κολασμένων, τοῦ ἀκτίστου φωτός Του.
Βλέπετε ἐξωραϊσμόν των διαφόρων κολάσεων; Οὕτω ὁ διάβολος ἔπεισε τούς ἀνθρώπους νά μήν τήν φοβῶνται κι᾿ἄν ἀκόμη ἁμαρτάνουν θανασίμως, διαστρεβλώνοντας τήν διδασκαλίαν τοῦ Χριστοῦ καί τήν θ. Γραφήν.
Τήν ἀπάντησιν εἰς τάς ἀνωτέρω κακοδοξίας των, μᾶς τήν δίδει ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας, εἰς τήν παραβολήν τοῦ πλουσίου καί τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου, ὅπου ὁ πλούσιος εὑρίσκετο εἰς ἕναν τόπον βασάνου καί ὁ πτωχός Λάζαρος εἰς ἕνα διαφορετικόν μακρινόν τόπον ἀπολαύσεως, ἔτσι ὥστε «οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρός ὑμᾶς μή δύνωνται…». Ἐδῶ τό ἱερόν Εὐαγγέλιον δεν φανερώνει τόπον; Καί τά λόγια τοῦ πλουσίου πρός τόν Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ» δέν φανερώνει τρόπον; «εἶπε δέ Ἀβραάμ• τέκνον μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σύ τά ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καί Λάζαρος ὁμοίως τά κακά• νῦν δέ ὧδε παρακαλεῖται, σύ δέ ὀδυνᾶσαι• καί ἐπί πᾶσι τούτοις μεταξύ ἡμῶν καί ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρός ὑμᾶς μή δύνωνται, μηδέ οἱ ἐκεῖθεν πρός ἡμᾶς διαπερῶσιν»(Λουκ. ΙΣΤ΄, 25-26) Τά λόγια αὐτά δέν μᾶς φανερώνουν τρόπον καί τόπον μακρυνόν ἄνευ τοῦ ἀκτίστου φωτός; Εἰς δέ τό ἀποστολικόν κείμενον τοῦ κατά Ἰωάννου ιδ΄στίχ. 2-3, ὁ Κύριος μᾶς ὁμιλεῖ περί διαφόρων τόπων ἐν τῷ Παραδείσῳ, «ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Πατρός μου μοναί πολλαί εἰσιν• εἰ δέ μή, εἶπον ἄν ὑμῖν. πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν• καί ἐάν πορευθῶ καί ἑτοιμάσω ὑμῖν τόπον, πάλιν ἔρχομαι καί παραλήψομαι ὑμᾶς πρός ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμί ἐγώ, καί ὑμεῖς ἦτε». Ἀλλά καί ὁ Ἀπ. Παῦλος εἰς τήν πρός Κορινθίους Β΄ἐπιστολήν, ΙΒ΄, στίχος 2, μᾶς ἀναφέρει τόπον: «οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρό ἐτῶν δεκατεσσάρων• εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτός τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεός οἶδεν• ἁρπαγέντα τόν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ». Ἐκ τῶν ἀνωτέρω χωρίων τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀπορρέει ὅτι ὅσοι ισχυρίζονται, ὅτι ἡ κόλασις εἶναι μόνον ἡ στέρησις τοῦ ἀκτίστου φωτός αὐτοί ψάλλουν «μπαροῦφες». Ὅπως διά τούς σωζομένους ὑπάρχουν διάφοροι τόποι ἐν τῷ Παραδείσῳ, ὡς ἀναφέρει ὁ Ἀπ. Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἀνέβη ἕως τρίτου οὐρανοῦ, ἔτσι καί διά τούς κολασμένους ὑπάρχουν διάφοροι τοποι και τρόποι κολάσεως. Ἐξ ἄλλου ὁ Θεός δέν ἐποίησε τήν κόλασιν διά τούς ἀνθρώπους. Ἡ κόλασις προωρίσθη καί ἔγινε μόνον διά τούς δαίμονας. Οἱ δέ δαίμονες θά ὑποστοῦν τόση μεγάλην τιμωρίαν, ὅσον μεγάλο κακό κάμνουν εἰς τόν Θεόν, παίρνοντας τά παιδιά Του, δηλαδή τούς ἀνθρώπους, διά τούς ὁποίους ἔχυσε τό Πανάγιον Αἷμα Του, διά νά τούς σώση. Ἡ δικαιοσύνη Του ὅμως, προώρισε νά μήν ἔχουν τήν αὐτήν κόλασιν μέ τούς δαίμονες, ἀλλά ἀναλόγως μέ τά εἴδη καί τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν των, ὅπως καί οἱ σεσωσμένοι ἀναλόγως τῆς ζωῆς των, καί τῶν ἔργων των, θά ἔχουν καί τήν ἀνάλογον ἀνταπόδοσιν. Αὐτά τά ὀλίγα διά τό τόσον σοβαρόν ζήτημα, περί τοῦ ὁποίου πρέπει νά γνωρίζουν οἱ Χριστιανοί τήν ὀρθόδοξον γνώμην τῆς Ἐκκλησίας, καί νά μήν λαμβάνουν ὑπ᾿ ὄψιν των, τούς διαφόρους οἰκουμενιστάς μεταπατερικούς και άλλους θεολόγους.
πηγή: Προσωπικό email, Α.Π.Φ. τ.99
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου