Η αποκάλυψη της πλάνης του σατανά.

Από τους ιεράρχες, μπροστά-μπροστά φαινόταν να έρχεται ο "Αγιος Σπυρίδων τότε ο φαινόμενος Άγγελος προστακτικά είπε στο μοναχό Σπυρίδωνα: «Τί κάθεσαι και βλέπεις σα χαζός και κυπάς έτσι περίεργα; Δε βλέπεις το Δεσπότη Χριστό που σε περιμένει; Πήγαινε σύντομα να τον προσκυνήσεις».
Ό Μοναχός Σπυρίδων, επηρεασμένος από τη φαντασία της υπερηφάνειας, φούσκωνε πιό πολύ σαν το παγώνι και προχώρησε λίγο, αλλά σιγά-σιγά πήγαινε με δισταγμό κάπως, σαν να του έλεγε κάτι από μέσα του, μην προχωρείς άλλο! Τί να ήταν άραγε; Να ήταν η φωνή της συνειδήσεως ή ο φύλακας ’Άγγελός του; Σε μιά στιγμή, ο πάτερ Σπυρίδων, πρόσεξε τόν Άγιο Σπυρίδωνα, πού ερχότανε μπροστά, πώς στό κεφάλι του φορούσε ένα μεγάλο σκούφο, πού το ύψος του έφτανε το ένα μέτρο. Τον άγιο Σπυρίδωνα, επειδή έφερε το όνομά του, σάν προστάτη του τον είχε περισσότερη ευλάβεια και σεβασμό, και επειδή συνήθως οι άγιογράφοι στις εικόνες, τον άγιο Σπυρίδωνα, τον παριστάνουν αντίθετα από εκείνο πού αυτός έβλεπε, με πολύ μικρή σκούφια, ο πάτερ Σπυρίδων, παραξενεύτηκε βλέποντας τόσο μεγάλη και ψηλή σκούφια να φορεί ο άγιός του και κάνοντας το σταυρό του είπε φωναχτά: «Κύριε ελέησον, ο άγιός μου Σπυρίδωνας να έχει τόσο μεγάλη σκούφια, πολύ περίεργο πράγμα!!».

Μόλις έκαμε το σημείο του σταυρού, χάθηκαν όλα τα φαινόμενα και οι απάτες του Σατανά έγιναν άφαντες, αλλά ο ίδιος, είδε πως βρισκότανε στο χείλος του γκρεμού, ευτυχώς το ένα πόδι ήταν βουλιαγμένο στό χιόνι και το άλλο που είχε σηκωμένο, για να προχωρήσει, βρίσκονταν στο κενό, δηλαδή δεν είχε μέρος να το πατήσει, γιατί αν έκανε μισό βήμα ακόμη, θα έπεφτε στο κενό που είναι περισσότερο από χίλια μέτρα βάθος. Τον λυπήθηκε όμως ο Θεός, γιατί αντί να πέσει μπροστά, έγειρε πρός τα πίσω και έμεινε εκεί από το φόβο και τη φρίκη που δοκίμασε περισσότερο από τρεις ώρες λιπόθυμος και συνήλθε σαν πήρε γιά καλάηή ημέρα και τον ζέστανε ο ήλιος.
ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ.
ΠΕΡΙ ΟΝΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑΤΩΝ.