Σύγχρονες θαυματουργικές εμφανίσεις του Αγ. Νικολάου…..
α. Πριν κάποια χρόνια στην πόλη της Μπρεστ στη Λευκορωσία, έγινε ένα θαύμα του Αγ. Νικολάου. Μια γυναίκα πήγε στη μονή Zhyrovichy για την εορτή της «θαυματουργής εικόνας της Παναγίας του Zhirovichi» κι ενώ πλησίαζε με το αμάξι της στη μονή θυμήθηκε πως ξέχασε την πόρτα του διαμερίσματός της ανοιχτή. Είναι μια μοναχική γυναίκα και δεν είχε κανένα να ειδοποιήσει. Έφθασε στο μοναστήρι και έσπευσε στην εικόνα του Αγ. Νικολάου του Θαυματουργού και του ζήτησε να της φυλάξει το διαμέρισμα της όσο αυτή θα ήταν στην πανήγυρη της Παναγίας. Απορροφήθηκε από τη λειτουργία και ξέχασε το πρόβλημά της. Ενώ μέσα της ένιωθε μια απερίγραπτη όσο κι αδικαιολόγητη χαρά. Οδηγώντας στην επιστροφή προς την Μπρεστ, θυμήθηκε και πάλι το θέμα της. Θυμήθηκε ότι το διαμέρισμά της είχε παραμείνει ανοιχτό και μια ανησυχία την κατέλαβε. Όταν έφθασε τρέχοντας
έσπευσε στο διαμέρισμά της βρήκε την πόρτα ανοιχτή αλλά μέσα στο σπίτι όλα τα πράγματα ήταν άθικτα και τίποτα δεν είχε κλαπεί. Αναστέναξε με ανακούφιση και έπειτα η γειτόνισσά της (μια γυναίκα που δεν είναι πιστή) μπαίνει και λέει, ακούστε, ήρθα να σας δω χθες, και ήταν κάποιος ηλικιωμένος άνδρα στο σπίτι, του λέω, πού είναι η γειτόνισσα μου; και μου είπε: πήγε στη Θεοτόκο να προσκυνήσει και μου ζήτησε να φυλάω το διαμέρισμα. Τότε η γυναίκα συνήλθε και θυμήθηκε ότι ζήτησε από τον Άγ. Νικόλαο τον να της φυλάξει το σπίτι. Πήγε κι έφερε μια εικόνα του την έδειξε στη γειτόνισσά της και της ρώτησε αν ήταν ο εικονιζόμενος αυτός που είδε στο διαμέρισμα της ; Και αυτή είπε: ναι, αυτός ήταν.β. Στο Γιάροσλαβ της Ρωσίας έγινε μια άλλη εμφάνιση του Αγίου που τη διηγείται η Αικατερίνη Πεπιλένκο.
”Θυμάμαι αυτή την ιστορία που μου είπε η μητέρα μου όταν ήμουν παιδί. Πήγε στο δάσος για μανιτάρια και χάθηκε. Κάθισε σ’ ένα κούτσουρο και έκλαιγε. Ξαφνικά ένας γέρος με λευκή γενειάδα έρχεται σε αυτήν, φυσιογνωμικά ήταν ένα πολύ γνωστό πρόσωπο, και τη ρώτησε: “Γιατί κλαις, μητερούλα;” Και η μητέρα μου απαντά: «Έχω χαθεί, δεν ξέρω πού να γύρω, και σκοτεινιάζει» Της απάντησε: “Από αυτό το μονοπάτι και πηγαίνετε ευθεία. Πηγαίνετε, μην γυρίσετε – και θα είστε στο χωριό σας.” Η μαμά είδε ξαφνικά το μονοπάτι και ενθουσιάστηκε. Και ο γέρος εξαφανίστηκε, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Η μαμά έφτασε γρήγορα και εύκολα στο χωριό. Και ο πατέρας είπε: «Το ένιωσα ότι χάθηκες, και άρχισα να προσεύχομαι στον Άγιο Νικόλαο, τον θαυματουργό!»
dimpenews.com
Σύγχρονες θαυματουργικές εμφανίσεις του Αγ. Νικολάου…..
α. Πριν κάποια χρόνια στην πόλη της Μπρεστ στη Λευκορωσία, έγινε ένα θαύμα του Αγ. Νικολάου. Μια γυναίκα πήγε στη μονή Zhyrovichy για την εορτή της «θαυματουργής εικόνας της Παναγίας του Zhirovichi» κι ενώ πλησίαζε με το αμάξι της στη μονή θυμήθηκε πως ξέχασε την πόρτα του διαμερίσματός της ανοιχτή. Είναι μια μοναχική γυναίκα και δεν είχε κανένα να ειδοποιήσει. Έφθασε στο μοναστήρι και έσπευσε στην εικόνα του Αγ. Νικολάου του Θαυματουργού και του ζήτησε να της φυλάξει το διαμέρισμα της όσο αυτή θα ήταν στην πανήγυρη της Παναγίας. Απορροφήθηκε από τη λειτουργία και ξέχασε το πρόβλημά της. Ενώ μέσα της ένιωθε μια απερίγραπτη όσο κι αδικαιολόγητη χαρά. Οδηγώντας στην επιστροφή προς την Μπρεστ, θυμήθηκε και πάλι το θέμα της. Θυμήθηκε ότι το διαμέρισμά της είχε παραμείνει ανοιχτό και μια ανησυχία την κατέλαβε. Όταν έφθασε τρέχοντας έσπευσε στο διαμέρισμά της βρήκε την πόρτα ανοιχτή αλλά μέσα στο σπίτι όλα τα πράγματα ήταν άθικτα και τίποτα δεν είχε κλαπεί. Αναστέναξε με ανακούφιση και έπειτα η γειτόνισσά της (μια γυναίκα που δεν είναι πιστή) μπαίνει και λέει, ακούστε, ήρθα να σας δω χθες, και ήταν κάποιος ηλικιωμένος άνδρα στο σπίτι, του λέω, πού είναι η γειτόνισσα μου; και μου είπε: πήγε στη Θεοτόκο να προσκυνήσει και μου ζήτησε να φυλάω το διαμέρισμα. Τότε η γυναίκα συνήλθε και θυμήθηκε ότι ζήτησε από τον Άγ. Νικόλαο τον να της φυλάξει το σπίτι. Πήγε κι έφερε μια εικόνα του την έδειξε στη γειτόνισσά της και της ρώτησε αν ήταν ο εικονιζόμενος αυτός που είδε στο διαμέρισμα της ; Και αυτή είπε: ναι, αυτός ήταν.
β. Στο Γιάροσλαβ της Ρωσίας έγινε μια άλλη εμφάνιση του Αγίου που τη διηγείται η Αικατερίνη Πεπιλένκο.
”Θυμάμαι αυτή την ιστορία που μου είπε η μητέρα μου όταν ήμουν παιδί. Πήγε στο δάσος για μανιτάρια και χάθηκε. Κάθισε σ’ ένα κούτσουρο και έκλαιγε. Ξαφνικά ένας γέρος με λευκή γενειάδα έρχεται σε αυτήν, φυσιογνωμικά ήταν ένα πολύ γνωστό πρόσωπο, και τη ρώτησε: “Γιατί κλαις, μητερούλα;” Και η μητέρα μου απαντά: «Έχω χαθεί, δεν ξέρω πού να γύρω, και σκοτεινιάζει» Της απάντησε: “Από αυτό το μονοπάτι και πηγαίνετε ευθεία. Πηγαίνετε, μην γυρίσετε – και θα είστε στο χωριό σας.” Η μαμά είδε ξαφνικά το μονοπάτι και ενθουσιάστηκε. Και ο γέρος εξαφανίστηκε, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Η μαμά έφτασε γρήγορα και εύκολα στο χωριό. Και ο πατέρας είπε: «Το ένιωσα ότι χάθηκες, και άρχισα να προσεύχομαι στον Άγιο Νικόλαο, τον θαυματουργό!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου