Μια σοκαριστική προφητεία από έναν διορατικό σκητή στο Άγιο Όρος που θα σας ανατριχιάσει. Δείτε τι είχε προβλέψει που αφορά όλους τους Έλληνες.
Τα γεγονότα θα έρχονται καλπάζοντας με τόση ταχύτητα, που δεν θα προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε. Δεν είναι η μόνη προφητεία που προβλέπει το μέλλον της Ελλάδας, αφού θα σοκαριστείτε με όλες που θα βρείτε εδώ.
29. Ο Χριστιανός δεν περιμένει την εμφάνιση επί γης του Αντιχρίστου, για να πολεμήσει, ήδη πολεμά.
Λέει ο Απόστολος Παύλος ότι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η πίστη, η εγκράτεια.
Επίσης, όμως, λέει ο Χριστός ότι στην ψυχή του ανθρώπου υπάρχουν πάθη: ο θυμός, ο φόνος, η πορνεία, η μοιχεία, η ασέλγεια, ηαναίδεια, η ακαταστασία, η φιλονικία.
Έρχεται λοιπόν ο σατανάς κάθε ώρα και μας υποκινεί τα πάθη αυτά, εμείς όμως δεν το παίρνουμε είδηση, γιατί δεν τον βλέπουμε. Κάνουμε
συγκατάθεση και μπαίνει μέσα μας το πονηρό πνεύμα. Επομένως, παίρνουμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, μόνο όταν πολεμήσουμε τα πάθη που βρίσκονται μέσα μας.
30. Όταν έρθει ο Αντίχριστος και αρχίσει τη δράση του, οι άνθρωποι θα κάνουν βιαιότητες. Ο Χριστός, όμως, θα φροντίζει τα παιδιά του για την τροφή τους, όπως φρόντιζε τους Ισραηλίτες στην έρημο. Θυμάμαι ότι στο Άγιον Όρος, πριν τον πόλεμο του 40, οι μοναχοίτρέφονταν με τα μικρά ραδίκια και με όλες τις άλλες τροφές. Αλλά την περίοδο της πείνας ο Θεός αύξησε τόσο τα ραδίκια, που έφτασαν περίπου ένα μέτρο και ήταν πολύ τρυφερά. Μ’ αυτά τρέφονταν οι μοναχοί και δεν πέθαναν της πείνας.
Το ίδιο θα φροντίσει και για εμάς ο Θεός την περίοδο του Αντιχρίστου.
31. Τα πιστά παιδιά Του θα Τον κηρύξουν εκεί που δεν περιμένεις. Και μη ζητάς μέσα στηνπλουτοκρατία να βρεις αυτά τα παιδιά που ψάχνουν τον Κύριο. Θα είναι μέσα στις ταπεινέςοικογένειες, και από εκεί θα ξεφυτρώσουν τα διαμάντια.
32. Αυτά που θα δουν τα μάτια μας και θ’ ακούσουν τ” αυτιά μας από εδώ και πέρα δεν θα τα έχουμε ποτέ ξαναδεί ούτε ξανακούσει. Μέσα στην επόμενη εικοσαετία θα γίνουνφοβερά πράγματα. Οι Ευρωπαίοι -για παράδειγμα- θα πάνε να καταργήσουν το άβατο του Αγίου Όρους. (σελ. 109)
33. Να μας φυλάει ο Θεός από σεισμό. Γιατί αυτά που βλέπεις, τα παλάτια, στους έσχατουςκαιρούς θα σωριαστούνε, δεν θα μείνει ένα όρθιο
34. Θα έρθει περίοδος, που εμείς οι άνθρωποι θα πατάμε ένα κουμπί και θα πετάμε. Δεν θαέχουμε ανάγκη από μεταφορικά μέσα, ούτε αυτοκίνητο ούτε τίποτα.
35. Λέει ο θείος Παύλος ότι θα έρθει ένας καιρός, και είναι αυτός ο καιρός, τον οποίοδιερχόμεθα εμείς, που ο άνθρωπος θα αποστατήσει από την πίστη του στον Θεό και θαστραφεί στην παλαιά δοξασία, στους θεούς του ψεύδους. Θα επαναφέρουν το Δωδεκάθεο.
Και άρχισε να γίνεται αυτό, το έχει ξεκινήσει ένας Οργανισμός και πάνε στον Όλυμπο καιετοιμάζουν το Δωδεκάθεο. Θα στραφούνε, λέει, στην παλαιά δοξασία, που ήτανε η αθεΐα, και θα χάσει ο άνθρωπος την ανθρωπιά του, θα χάσει την αλήθεια, θα χάσει την ειλικρίνεια, την πίστη του. Δεν θα υπάρχει πίστη στους ανθρώπους. Στους χίλιους έναν θα βρίσκεις που θα μιλάει την αλήθεια και οι άλλοι θα τον λένε τρελό. Πόσα θ’ αλλάξουν! Κι όσο πας, χειρότερα θα γίνονται…
36. Ξέρεις τι θα γίνεται τότε; Μέσα στον δρόμο που θα περνάς, ένας που θα του λείπουν ταλεφτά και θά ‘χει χρέος, το οποίο δεν θα μπορεί ποτέ να το βγάλει, άμα ξέρει ότι έχεις μίαπεριουσία, θα περνάει δίπλα σου και θα σου δίνει μία με το στιλέτο και θα σε σκοτώνει. Αυτά θα γίνουν πριν από τις τελευταίες μέρες. Δεν θα γλιτώνεις, θα σε σφάζει μές στον δρόμο και θα σου παίρνει ό,τι έχεις και θα σηκώνεται να φεύγει. Και να ιδείς τότε! Οι άλλοι που θα περνάνε δεν θα δίνουν καμιά σημασία. Σε σκότωσε; Σε σκότωσε. Θα περνάνε σαν να μη συμβαίνειτίποτε και θα πηγαίνουν στη δουλειά τους. Γιατί κι αυτοί τα ίδια θα είναι. Αυτή η τρομερή κατάσταση θα υπάρχει τα τελευταία χρόνια.
37. Θα γίνονται πόλεμοι παντού. Η Ελλάδα δεν θα αναμιχθεί πουθενά και θα έχει μικρές απώλειες. Αλλά θα υπάρχει φτώχεια, λιμός, θα κλείσουν και τα σύνορα. Εσύ θα ζεις, εγώ δεν θα ζω. θα ζεις και θα το θυμάσαι. Τότε θα μείνουν δύο εκατομμύρια Έλληνες πιστοί στον Κύριο. Από αυτούς θα βγουν μάρτυρες. Ο σωστός Χριστιανός πρέπει να έχει πίστη, αγάπη, ειλικρίνεια, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία.
38. Στους έσχατους χρόνους οι χριστιανοί θα πορεύονται, όπως θα διατάσσει τότε ο Κύριος. Όμως εκεί θα είναι ο Κύριος και δεν θ’ αφήσει τον άνθρωπο. Θα μας βοηθά σε ό,τι θέλουμε. Δεν θα μας αφήσει, να είστε βέβαιοι και πιστοί. Γιατί αυτό θέλει να έχουμε εκείνες τις μέρες ΠΙΣΤΗ!
39. Έλεγε πώς έχει μεγάλη αξία να πηγαίνουμε στον ναό για τον Εσπερινό του Σαββάτου,που είναι η πρώτη ακολουθία3 της καινούριας ημέρας, και να ξεκινάμε έτσι με δοξολογία προς τον Κύριο και με αγάπη προς τον Άγιο της ημέρας, Ή, αν δεν μπορούμε, να ανοίγουμε το [3 Όχι λειτουργία όπως εκ παραδρομής αναγράφεται στο βιβλίο.]ραδιόφωνο και να ακούμε. Και αυτό, γιατί το Σάββατο μετά τον Εσπερινό φεύγουν όλοι οι Άγγελοι και πηγαίνουν επάνω, στον Κύριο, για να επανέλθουν κατά τη θεία Λειτουργία της Κυριακής.
Τόνιζε ότι τον Χριστό Τον ευχαριστεί, όταν οι άνθρωποι πάμε στον ναό με δική μας θέληση. Είμαστε τότε υψωμένοι στον θρόνο του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σοβαροί, να είμαστε παρόντες και να παρακολουθούμε προσεκτικά τη θεία Λειτουργία, να μη μιλάμε και να προσευχόμαστε νοερά. Ο πονηρός κάνει πολύ μεγάλο πόλεμο να μας αποσπάσει, ώστε να μην προσευχηθούμε, να μη ζητήσουμε, να μην είμαστε σωστοί, να μην είμαστε όπως πρέπει μπροστά στον Θεό.
Στο «Πρόσχωμεν» θα ζητάμε από τον Κύριο, γιατί εκείνη τη στιγμή
βγαίνει στην Ωραία Πύλη και περιμένει να του ζητήσουμε, ώστε να μας
βοηθήσει. Το Πιστεύω καλύτερα να το λέμε από μέσα μας, να μην ενοχλούμε
τούς άλλους. Επίσης να μην ψέλνουμε μαζί με τούς ψάλτες, γιατί κάποιος
δίπλα μας μπορεί εκείνη την ώρα να έχει πόνο και να ζητάει κάτι από τον
Κύριο, Αλλά να μην το καταφέρνει, γιατί εμείς του αποσπάμε την προσοχή.
Πρέπει να είμαστε
προσεκτικοί και να σεβόμαστε τούς διπλανούς μας.
40. Έλεγε ότι τα μνημόσυνα για τα Τριήμερα, τα Εννιάμερα, τα Σαράντα, τα Εξάμηνα, τα Εννιάμηνα και τον Χρόνο πρέπει να γίνονται πάντοτε, το ίδιο και τα μνημόσυνα του δεύτερου και του τρίτου χρόνου. Μετά είναι προαιρετικά. Ακόμη, είχε πει ότι με τα Τρισάγια βοηθούνται οι ψυχές και ανακουφίζονται, ενώ καμία φορά από τα Σαρανταλείτουργα και τα Τρισάγια μπορούν να μπαίνουν στην «αναμονή».
41. Τόνιζε ότι, κατά την ώρα που ο πειρασμός βρίσκει είτε τον σύντροφό μας είτε τον συνάδελφό μας στην εργασία είτε αυτόν που είναι κοντά μας, εμείς πρέπει να είμαστε υποχωρητικοί, γιατί εκεί σταματάει ο πειρασμός και μόνον τότε μπορεί τα πράγματα να αλλάξουν
42. Έλεγε ότι το Απόδειπνο είναι μία ομπρέλα, η οποία ανοίγει και σκεπάζει όλη την οικογένεια από τα κακά πνεύματα που υπάρχουν τη νύχτα, ότι απωθεί και τούς κλέφτες ακόμη, και σε θωρακίζει ο Θεός μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Σε μία γυναίκα, μάλιστα, είχε επιμείνει όχι μόνο στην πρωινή προσευχή, τότε που είμαστε ξεκούραστοι, Αλλά και στη βραδινή, παρά την κόπωση της ημέρας που προηγήθηκε. Της τόνισε:
– Το Απόδειπνο θα προσπαθείς να το λες κάθε βράδυ με τα παιδιά σου, και πάντα θα διαβάζει ο ένας δυνατά, ενώ οι άλλοι θα συνοδεύουν… Ήταν όμως με κατανόηση προς τον άλλο. Έτσι, όταν η ίδια τον ρώτησε τι να κάνει με τα παιδιά της, αφού λόγω της ηλικίας και των μαθημάτων τους δεν μπορούσαν να συμμετέχουν, της είπε:
– Τότε ας το κάνει ο καθένας μόνος του, προκειμένου να μη γίνεται καθόλου. Και αν δεν μπορείτε να κάνετε όλο το Απόδειπνο, τότε πείτε τον 50ό ψαλμό του Δαβίδ («Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός Σου…»).
43. Δεν είναι εδώ η πατρίδα μας. Εδώ είμαστε περαστικοί. Ήλθαμε, είδαμε και παρήλθαμε. Αλλά πρέπει εδώ να αφήσουμε κάποιο σημάδι στο πέρασμά μας. Όλοι μας! Και ποιό είναι αυτό το σημάδι, παιδιά μου; Είναι η μεταξύ μας αγάπη, η ειλικρίνεια, η πίστη, η αλήθεια και η δικαιοσύνη.
Γιατί, βλέπετε, μέσα σ’ αυτό το πέρασμα έχουμε και έναν εχθρό του ανθρωπίνου γένους, που έρχεται και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να κατακτήσει τη Γη. Η Γη είναι του Ουρανού και του Θεού, αλλά για ένα διάστημα θα κυριαρχήσει κι αυτός, θα περάσει από τη Γη και αλίμονο στους ανθρώπους; που θα βρεθούνε την εποχή εκείνη.
Ναι, έρχεται αυτός και μας σερβίρει ένα καινούριο νόμο. Όχι αυτόν που μας προσφέρει ο Κύριος, την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, την υγεία, τη μακροθυμία, τη χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πραότητα, την πίστη, την εγκράτεια, τα χαρίσματα του Θεού δηλαδή, τον νόμο του Θεού. Αλλά μας σερβίρει κάποιον άλλο νόμο. Ο άλλος νόμος αυτός είναι: όχι αγάπη αλλά μίσος, όχι ειλικρίνεια αλλά ψευτιά, όχι αλήθεια αλλά συκοφαντία, κακία, αδικία, πλεονεξία, φιλαργυρία και φόνοι!
Ποιός θα το πίστευε, μέσα στην Ελλάδα να περάσουν είκοσι τέσσερις ώρες και να μη γίνουν δύο, τρεις και πέντε
φόνοι! Ποτέ δεν γινόταν αυτό. Να που εκπληρώνεται η προφητεία, ότι οι
άνθρωποι του καιρού εκείνου δεν θα υπολογίζουν τον άνθρωπο εις καμίαν
αξίαν.
Αλλά όλα αυτά που βλέπετε είναι γραμμένα.
Τα διαβάζουμε και παρέρχονται απαρατήρητα, δυστυχώς, γιατί εμείς, οι τελευταίοι άνθρωποι, δεν προσέχουμε και πολύ. «Ε, έτυχε κάτι να γίνει στην Αθήνα, κάτι να γίνει στη Θεσσαλονίκη, ίσως να γίνει»… Όμως είναι γραμμένα και θα περάσουν όλα τα γεγονότα εκείνα, όπου έρχεται αυτός ο φοβερός δαίμων, που σας λέγω, να κυριαρχήσει επί της Γης και να καταστήσει το βασίλειό του παγκόσμιο.
Και αυτός ο κυρίαρχος θα είναι ο Αντίχριστος, που έρχεται να βασιλέψει για λίγο διάστημα. Θα είναι ο καταστροφέας της ανθρωπότητας, θα ανατρέψει το Σύμπαν, θα επιβάλει βία, για να τον προσκυνήσουν οι άνθρωποι.
Για τρία χρόνια δεν θ’ αφήσει τίποτα όρθιο, όταν έρθει ο χρόνος. Αλλά λίγο θα είναι το πέρασμά του, για να δείξει και αυτός εκείνα που έχει μέσα στην καρδιά του, την κακία δηλαδή. Γιατί έρχεται ο Κύριος και θα ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Θα καθαρίσει άπαξ διά παντός και θα φέρει την τάξη την καινούρια, την αιώνια, που θα είναι τάξη ασάλευτη, μέσα από το χέρι του Δημιουργού που έπλασε τον άνθρωπο και έκτισε τον Ουρανό και τη Γη.
44. Βρισκόμαστε σε καιρούς χαλεπούς αυτή την εποχή που ζούμε εμείς. Υπήρξαν και καλές εποχές, που ζούσαν οι άνθρωποι με αγάπη. Ο ένας εφύλαγε τον συνάνθρωπό του, τον αγαπούσε, τον βοηθούσε σε όλα τα πράγματα της ζωής. Τώρα πάμε αντίστροφη μέτρηση. Δεν προσέχουμε τη ζωή, δεν τη χαιρόμαστε. Η απιστία μας σπρώχνει μακριά από την κατάσταση της πολυτίμου αληθείας.
Αν δεν έχουμε ούτε ίχνος από την πίστη μας προς τον Θεό, που ψάχνουμε
να βρούμε μέσα στο σκοτάδι, να δω τι θα βρεις. Δεν θα βρεις τίποτα,
πάνω στα βράχια θα χτυπήσεις. Όπου υπάρχει κίνδυνος, εκεί πέφτει ο
άνθρωπος,
γιατί αφήσαμε τα πολυτιμότερα πράγματα, την πίστη μας στον Θεό και την αγάπη μας στον συνάνθρωπο.
Όποιος κατορθώσει να κρατήσει αυτά τα δύο, την αλήθεια στον Κύριο και την αγάπη στον άνθρωπο, αυτός πέτυχε τον στόχο του και τον προορισμό του στη γη. Όταν έρθει ή ώρα, θα φύγει χωρίς στεναχώρια, χωρίς θλίψη, χωρίς πόνο, χωρίς φασαρία, και θα πάει εκεί που είναι γραμμένο, μέσα στη Βασιλεία των Ουρανών. θα έχει εφόδιο μία τσάντα γεμάτη καλοσύνη και θα την κουβαλάει μαζί του, για να πάει μπροστά στον φοβερό Κριτή…
45. Οι Εβραίοι δεν πιστεύουν τον Χριστό. Λέει όμως στη Γραφή ότι στις ημέρες εκείνες, όπου θα είναι η δοκιμασία του ανθρώπου και θα έρθει αυτό το θηρίο της Αποκαλύψεως που το λένε Αντίχριστο και θα βασιλεύσει και θα δημιουργήσει τόσα προβλήματα αφάνταστα πάνω στη γη, θα ανατρέψει το Σύμπαν, τότε οι
Εβραίοι στην αρχή θα τον πιστέψουν, ότι αυτός είναι ο Μεσσίας, εκείνος που περιμένουν, γιατί ο Αντίχριστος θα κάνει τέρατα και σημεία απ’ τον ουρανό. Θα κατεβάζει αστραπές, θα κατεβάζει τα σύννεφα, θα κάνει θαύματα. Αυτά θα τα πιστέψουν, λέει.
Αλλά εκεί μέσα θα έρθει μεγάλη δυστυχία. Και τότε μερικοί από αυτούς θα πουν: «Κάναμε λάθος! Δεν είναι αυτός ο Χριστός, είναι ο σατανάς». Και θα γυρίσουν -μερικοί απ’αυτούς, όχι όλοι- και θα πιστέψουν. Εκεί θα τελειώσει ο κόσμος αυτές τις ημέρες και θα σταματήσει η Ιστορία της ανθρωπότητος. Θα αλλάξει το Σύμπαν ο Κύριος. Έτσι τα πράγματα θα εξελιχθούν και θα είναι τελεσίδικος η απόφαση του Θεού για τα θέματα αυτά.
Την ημέρα που θα έρθει (ξανά) ο Κύριος, θα καταργηθεί ο Αντίχριστος, θα τον βάλει πάλι μέσα στη φωτιά που
καίγεται και δεν θα ξαναβγεί από εκεί στον αιώνα τον άπαντα. – Αν
κάποιος δεν πέφτει στα σαρκικά, Αλλά τα κάνει με το μυαλό του, τι
γίνεται;
– Είναι πιο ελαφρύ και τον συγχωρεί ο Θεός.
Αλλά, αν μπει στο μυαλό, τότε σίγουρο είναι ότι θα κατεβεί στην καρδιά και τότε θα κάνουμε την πράξη. Είναι πολύ δύσκολο να μη γίνει, αν κάτσει στο μυαλό. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε τούς φεγγίτες της ψυχής (τα μάτια), γιατί από εκεί μπαίνει η αμαρτία.
– Γέροντα, τώρα τι συμβαίνει;
– Τώρα είναι κρίση. Δεν ακούνε οι άνθρωποι. Κλίνουν περισσότερο στην
κακία, είναι δύσκολο να συμμαζευτούμε πάλι, να έχουμε ένα παράθυρο, μία
πόρτα στην καλοσύνη, στην αγάπη. Βλέπεις, είναι πρόβλημα σοβαρό.
– Έρχεται κανένα μεγάλο κακό;
– Οπωσδήποτε θα φανούν και ουαί και αλίμονο.
– Και σε μας, στην Ελλάδα;
– Ναι, στην Ελλάδα. θά ‘χουμε συμφορά: Αρρώστιες. Μέσα στις πόλεις θα σαρώσουν
αρρώστιες. – Μόνο; Τίποτε άλλο;
– Προς το παρόν. Δεν θέλεις άλλο χειρότερο από αρρώστια.
47. Ο πόλεμος με κάποιο άλλο κράτος έχει μία ημερομηνία λήξεως. Ενώ ο πόλεμος με τον σατανά δεν έχει ποτέ ημερομηνία λήξεως, μέχρι να πεθάνουμε. Τώρα όλα τα στρατεύματα του σατανά έχουν ξεχυθεί στον κόσμο και παρασύρουν τους ανθρώπους στην απώλεια με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Εσύ ή με τον Θεό θα είσαι ή με τον σατανά.
48. – Ξέρεις που βρίσκεται ο σατανάς; Μέσα στη λίμνη του πυρός και μέσα στο σκοτάδι. Και θέλει να τραβήξει εκεί μέσα όλους τους ανθρώπους. Γι’ αυτό κάνει αυτά τα πράγματα. Όταν βγει στην επιφάνεια, θα κάνει τη ζημιά για τριάμισι χρόνια, που θα βασιλεύσει, και άλλα είκοσι, που θα γίνεται η προετοιμασία.
Τριάμισι χρόνια θα βασιλεύσει, δικτάτορας παγκόσμιος, και θα
ανατρέψει το Σύμπαν, Δεν θ’ αφήσει τίποτα όρθιο. Μετά, όμως, ο Κύριος θα
τον σαρώσει άπαξ διά παντός, θα τον διαλύσει.
– Ο Θεός δεν μας λυπάται, Γέροντα, για να τα ανατρέψει όλα αυτά;
– Ναι, αλλά δεν σε βλέπω να κάνεις προσευχούλα…
49. Όταν έχω ένα πρόβλημα και λέω στον Θεό «Ας γίνει το θέλημά Σου» και το εννοώ, μετά
πως να Του ζητήσω τι θέλω εγώ; Είναι σωστό;
– Θα λες μόνο: «Να γίνει το θέλημά Σου»
50. Κάποτε ζήτησε ένα πνευματικό παιδί του Πατέρα Αμβροσίου από τη
Γερόντισσα Παρθενία να του αποκαλύψει «κάτι δυνατό» με τον Γέροντα.
Εκείνη δεν του χάλασε το
χατίρι και του είπε τα έξης:
– Μία φορά που ήμασταν στο Μοναστήρι, ακούσαμε να χτυπούν δυνατά την κεντρική πόρτα. Ήταν τρεις με τέσσερεις η ώρα τα ξημερώματα. Ανησυχήσαμε, φοβηθήκαμε κιόλας, αλλά μας είπε ο Γέροντας και ανοίξαμε. Είδαμε ένα νέο παλικάρι, περίπου είκοσι με είκοσι πέντε ετών, στο κρεβάτι παράλυτο. Το συνόδευαν ο πατέρας του, η μητέρα του, ο θείος του και κάποιος ακόμη.
«Ήρθαμε, είπαν, να σας παρακαλέσουμε να κάνετε προσευχή για εμάς,
γιατί πιστεύουμε ότι ο Θεός θα βοηθήσει το παιδί μας». Άνοιξε ο Γέροντας
την εκκλησία, μπήκανε μέσα. Έπειτα από κάποια ώρα, είδα τον νέο να
σηκώνεται, να παίρνει το κρεβάτι του και να περπατάει – όπως διαβάζουμε
στην Αγία Γραφή το περιστατικό με τον παραλυτικό που έκανε καλά ο
Κύριος.
Έπειτα, προσκύνησαν την Παναγία ευχαριστώντας την μπροστά στη θαυματουργή εικόνα της, ευχαρίστησαν και τον Γέροντα, πήραν την ευχή του και έφυγαν.
51. -Εσύ, παιδί μου, κλείσε τούς φεγγίτες σου γρήγορα.- Τι εννοείτε, Γέροντα;
– Τα μάτια σου! Βλέπω δράκοντα μέσα!
– Ναι, Πάτερ μου, έχετε δίκαιο. Κοιτάζω εκεί που δεν πρέπει, παραδέχθηκε αυτός με
ειλικρίνεια. – Από που είσαι;
– Από την τάδε πόλη της Βόρειας Ελλάδας.
– Δεν είναι αυτή ή πατρίδα σου. Αλλού είναι, του είπε και έδειξε ψηλά.
θα ζήσεις ογδόντα χρόνια. και να ξέρεις ότι σε δέκα χρόνια από τώρα θα
έρθει κρίση στην Ελλάδα, που θαμ εξελιχθεί σε πείνα, κι εσύ θα βοηθήσεις
κόσμο…
52. Ιωάννης Παπαγιαννόπουλος (Γενικός ιατρός) Έχω ευεργετηθεί από τον
Γέροντα πάρα πολύ, διότι ήρθε στη ζωή μου σε μία πολύ δύσκολη φάση.
Είχα τότε επιστρέψει από τη Γερμανία, ήταν το 1992 και, εκτός από το ότι
είχα μεγάλες δυσκολίες με τα προσωπικά μου θέματα, είχα ανακατευτεί με
ένα Ινδουιστικό ρεύμα και έκανα ένα σύστημα διαλογισμού, το οποίο ήταν
Γιόγκα.
Ο Γέροντας καθόταν και μιλούσε μαζί μου πάρα πολλές ώρες και δεν μου είχε πει καθόλου κάτι αρνητικό γι’ αυτό που έκανα. Κάποια ημέρα, ενώ συζητούσαμε, με ρώτησε: «Εκεί που κάνεις διαλογισμό, τι βλέπεις»; «Βλέπω, Γέροντα, όταν συγκεντρώνομαι, ένα ωραίο φως», του απάντησα.
«Και πως είναι ακριβώς; αυτό το φως»; «Γύρω-γύρω είναι κάπως σκοτεινό,αλλά στη μέση υπάρχει ένα ωραίο φως». Μόλις το άκουσε αυτό, πετάχτηκε πάνω και μου είπε:
«Βρε Γιάννη, αυτό το φως… ξέρεις πως είναι το Φως; Στο Φως δεν υπάρχει ούτε ένα σκοτεινό σημείο. Είναι απέραντο, χωρίς ίχνος σκοταδιού πουθενά». Ξαφνιάστηκα. «Και αυτό που βλέπω εγώ τι είναι»; ζήτησα να μάθω.
«Δεν ξέρω τι είναι, αλλά αυτό δεν είναι το φως του Θεού. Το φως του Θεού είναι μόνο φως». Και μου το περιέγραψε σαν να το έβλεπε μπροστά του εκείνη την ώρα.
Εγώ για ένα διάστημα ακόμα του έλεγα τις απόψεις μου για εκείνα που είχα μάθει σε αυτό το Ινδουιστικό ρεύμα. Εκείνος σιγά-σιγά μου τα ανέτρεπε όλα. Όσα έλεγε, αλλά κυρίως το ζωντανό του παράδειγμα, με έκαναν μέσα σε λίγους μήνες, χωρίς να μου πει ποτέ «απομακρύνσου», και απομακρύνθηκα τελείως.
Με βοήθησε να αντιληφθώ ότι ήμουν σε μία πλάνη. Με περιέθαλπε σαν να ήμουν γιος του πραγματικός. Με αντιμετώπιζε με πάρα πολύμ μεγάλη αγάπη. Δεν με έθιξε ποτέ, ενώ θα είχε κάθε λόγο, και ο κυριότερος λόγος ήταν ότι είχα απομακρυνθεί από την Εκκλησία αυτά τα χρόνια.
Μέχρι που με επανάφερε αυτός.
53.- Πλησιάζει καιρός, τώρα στα χρόνια μας θα γίνουν αυτά, που ο ένας αδελφός θα τρώει τις σάρκες του άλλου αδελφού. Τα γεγονότα θα έρχονται καλπάζοντας με τόση ταχύτητα, που δεν θα προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου