ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ.

 ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ; 

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

+++

Βαρυσήμαντος ο λόγος μου αυτός,
δώσε άνθρωπε την προσοχή σου εδώ,
ΚΥΡΙΟΣ ΟΜΙΛΩ. 

ΜΕΓΑ, ΒΑΘΥ το νόημα της Αναστάσεως για την ψυχή. 
Εσύ άνθρωπε της γης, έχεις αναστηθεί;
Έχεις νιώσει την ουσία της τομής;
Ή μήπως έτσι στο τυπικό την προσπερνάς εσύ;

Μήπως σαν μια γιορτή εδώ

που θα φας, θα πιεις, ίσως διαφορετικώς;

Μήπως στο μέσα σου, παιδί μου, σκότος επικρατεί;

Μήπως με τα πάθη σου, με την αμαρτία σου μαζί;

Μήπως μετάνοια στη ψυχή σου μη υπαρκτή;

Μήπως με την κακία οδοιπορείς;

Μήπως καλημέρα δε λες εσύ,

με τον εδώ αδελφό σου, με την αδελφή;

Μήπως στον ατομισμό ατενείς,

μήπως για τον διπλανό σου που πονεί, σαφώς αδιαφορείς;

Μήπως ο εγωισμός, στο μέσα σου έχει στήσει βωμό

 κι εσύ προσκυνάς αυτόν;

Μήπως το ψέμα προσκυνάς και την αλήθεια πετάς;

Μήπως με την ηθική σου σήψη περπατάς,

στης ανωμαλίας τα πεδία τα σαπρά;

Μήπως απιστείς και τον ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ ΣΟΥ λυπείς;

Μήπως στα ορθόδοξα μυστήρια του απών;

Μήπως, μόνο έτσι για το τυπικό, για το καλό,

δύο ή τρεις φορές το χρόνο άνθρωπε κοινωνάς εδώ;

Μήπως αναξίως, χωρίς συναίσθηση,

χωρίς μετάνοια, χωρίς εξομολόγηση στην πορεία;

Μήπως αγάπης δεν έχεις πορεία και τρυπάς εδώ,

 πληγώνεις, πονάς την έτερη καρδία;

Μήπως ψυχή, σου λείπει η αυτογνωσία;

Μήπως θεοποίησες την απιστία και γελάς ειρωνικά

όταν σου μιλούν για ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ,

ΓΙΑ ΚΡΙΣΗ, ΓΙΑ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ,

μήπως ζεις μόνο για την εδώ στιγμή;

Μήπως σου λείπει της ταπεινώσεως ο βαθμός, 

μήπως στο μέσα σου καλπάζει ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ

και οδεύεις αγκαλιά με το δικό σου ατομισμό;

Ω!  ΠΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΗΠΩΣ ανθρωπίνη καρδιά!
Βιβλίο μπορεί να γραφτεί για ‘σένα ψυχή.
Τότε, ναι, θα νιώσεις πως, δυστυχώς, όχι
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΕΣΥ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ.

Σκέψου, ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΑ ΤΕΡΠΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ. 
Αξιολόγησε τη ΘΕΪΚΗ ΜΟΥ ΘΥΣΙΑ,
ΔΕΣ, ΖΗΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΟΥ ΤΗ ΘΕΙΑ.

Έλα, σκύψε εκεί, νοερά στο φρικτό Γολγοθά,
ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ ΨΥΧΗ, χύσε ένα δάκρυ συντριβής
και με αληθεία πες μου –
ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΚΙ ΕΓΩ ΦΕΤΟΣ,
ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΟΥ, ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΩ.
ΝΑΙ, ΕΙΜΑΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ,
ΜΑ ΦΩΤΙΣΕ ΜΕ, ΦΕΤΟΣ ΝΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΩ.

Τώρα που στη γη είναι όλα νεκρά,
τώρα που δεν υπάρχουν περιθώρια πια,
 τώρα που η δίνη του πολέμου μπροστά. 
 

ΑΛΛΑΖΩ ΚΥΡΙΕ ΣΚΗΝΙΚΟ,
ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΩ,
ΓΙΑΤΙ ΤΩΡΑ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ,
ΕΙΜΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΘΕΕ ΜΟΥ ΝΕΚΡΟΣ.
  ΚΙ ΑΣ ΖΩ, ΑΣ ΠΡΟΧΩΡΩ,
 ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΛΙΜΟΚΤΟΝΩ.

ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ 

 +++ 

oimos-athina.blogspot.com