Η ουράνια δόξα της οσίας Ευπραξίας στο όραμα του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ.

 

 

Συναξάριον.
Τῇ ΚΕʹ (25ῃ) τοῦ μηνός Ἰουλίου, μνήμη τῆς Κοιμήσεως τῆς Ἁγίας Ἄννης, μητρὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων (ρξε΄) 165 Πατέρων, τῶν ἐν τῇ Πέμπτῃ Οἰκουμενικῇ Συνόδῳ συνελθόντων καὶ τὰ Ὠριγένους δόγματα καθελόντων (553).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας καὶ μακαρίας Μητρὸς ἡμῶν Ὀλυμπιάδος τῆς Διακόνου (408), μαθητρίας πιστοτάτου γενομένης τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Εὐπραξίας τῆς Ταβεννησίας, συγγενοῦς τοῦ Αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου, ἐν Θηβαΐδι τῆς Αἰγύπτου καὶ ἐν Κυρίῳ κοιμηθείσης ἐν ἔτει τετρακοσιοστῷ δεκάτῳ τρίτῳ (413). Ἔτι δὲ καὶ Μνήμη τῶν συγγενῶν αὐτῆς διακονισσῶν Ἐλισανθίας, Μαρτυρίας καὶ Παλλαδίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων 48 Μαρτύρων ἐν Λουγδούνῳ· Ἀττάλου τοῦ ἐκ Περγάμου, Σάγκτου (ἢ Σάκτου) διακόνου, Βλανδίνας, Ἀλεξάνδρου τοῦ Φρυγός, Ματούρου, Ποντικοῦ, Ἀλκιβιάδου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς ἀθλησάντων ἐν ἔτει 177 .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Μακαρίου Ζελτοβόδας, τοῦ θαυματουργοῦ τοῦ Ῥώσσου (1444).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Σιλβανοῦ (1539), τῆς λαύρας τοῦ Ὁσίου Σεργίου, μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Χριστοφόρου τοῦ Σολβτσεγκόντσκ τῆς Vologda Ρωσίας (1572)
Κοίμησις τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Εὐγενίας (Κοτλάροβα) τῆς διὰ Χριστὸν σαλῆς τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Γεωργίεεφσκ ἐν Σταυρουπόλει Καυκάσου (1877-1952)

Στίχοι
Μήτηρ τελευτᾷ Μητροπαρθένου Κόρης,
Τῆς τῶν κυουσῶν μητέρων σωτηρίας.
Πέμπτῃ ἐξεβίωσε μογοστόκος εἰκάδι Ἄννα.

Εὐπραξία πρόσεισι Χριστῷ πλουσία,
Πολλαῖς κομῶσα ψυχικαῖς εὐπραξίαις.

Η Οσία Ευπραξία η Παρθένος
Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς

Η Ευπραξία ήταν κόρη του Αντιγόνου, ευγενούς της Κωνσταντινούπολης και συγγενή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Μεγάλου. Η μητέρα της, νεαρή χήρα, μαζί με την Ευπραξία εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο και εκεί επισκεπτόταν τα μοναστήρια μοιράζοντας ελεημοσύνες και προσευχόμενες στον Θεό. Σύμφωνα με τον διακαή πόθο της, η επτάχρονη Ευπραξία εκάρη μοναχή. Όσο μεγάλωνε τόσο περισσότερο επέβαλε στον εαυτό της βαρύτερα ασκητικά παλαίσματα. Κάποτε νήστευε επί σαράντα μέρες.
Κοιμήθηκε το 413 μ.Χ., σε ηλικία τριάντα ετών. Έχοντας λάβει μεγάλη χάρη απ’ τον Θεό, θεράπευε τις πιο δύσκολες ασθένειες.
http://prologue.orthodox.cn/July25.htm

***

Η Εμφάνιση της Παναγίας και της οσίας Ευπραξίας
στον όσιο Σεραφείμ του Σάρωφ και στην μάτουσκα Ευπραξία

Ο όσιος Σεραφείμ, αν και ήταν πιά εντελώς νεκρός για τον κόσμο, εν τούτοις δεν έπαυσε να προσεύχεται στον Θεό με απεριόριστη αγάπη για εκείνους πού ζουν στον κόσμο. Ο ουρανός του ήταν εντελώς οικείος.
Ένα έτος και εννέα μήνες προ της κοιμήσεως του αξιώθηκε ο όσιος να τον επισκεφθή η Υπεραγία Θεοτόκος. Αυτό έγινε ενωρίς το πρωί της εορτής του Ευαγγελισμού στις 25 Μαρτίου του 1831.

«Δύο ημέρες ενωρίτερα, διηγήθηκε η μοναχή του Ντιβιέγιεβο Ευπραξία*, ο πατερούλης πρόσταξε να πάω κοντά του. Όταν έφθασα μου ανακοίνωσε: «Θα δούμε την Μητέρα του Θεού».
‘Εγώ έπεσα στο δάπεδο• εκείνος με κάλυψε με τον μανδύα του και διάβασε ορισμένες ευχές.
Κατόπιν με σήκωσε και μου είπε: «Λοιπόν, τώρα κρατήσου από μένα και μη φοβάσαι τίποτε».

Την στιγμή αυτή ακούσθηκε θόρυβος παρόμοιος με του δάσους, όταν φυσά δυνατός αέρας. Όταν ησύχασε ο θόρυβος, ακούσθηκε ψαλμωδία. Η πόρτα του κελλιού άνοιξε μόνη της, το κελλί φωτίσθηκε ολόκληρο από ένα φως λαμπρότερο του φωτός της ημέρας και τό κελλί γέμισε ευωδία πού έμοιαζε με αυτή της σμύρνας. Ο πατερούλης ήταν γονατιστός με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό. ‘Εγώ φοβήθηκα, αλλά εκείνος σηκώθηκε και είπε: «Μη φοβάσαι παιδί μου, εδώ δεν υπάρχει κίνδυνος• ο Θεός μας στέλνει το έλεος Του. Να, η Υπερένδοξη και Άχραντη Δέσποινα μας, η Υπεραγία Θεοτόκος έρχεται προς εμάς!»
Μπροστά βάδιζαν δύο άγγελοι κρατώντας, ο ένας στο δεξί και ο άλλος στο αριστερό χέρι, από ένα κλαδάκι με άνθη πού μόλις είχαν ανθίσει. Τα μαλλιά τους ήσαν χρυσό ξανθά και έπεφταν στους ώμους τους.
Τους ακολουθούσαν ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Τα ενδύματα τους ήσαν λευκά και έλαμπαν. Μετά απ’ αυτούς ερχόταν η Θεοτόκος και ακολουθούσαν δώδεκα παρθένες. Η Βασίλισσα των ουρανών φορούσε ένα μανδύα, όπως φαίνεται στην εικόνα της την λεγομένη «Παναγία η θλιβομένη». Ο μανδύας ήταν υπέρλαμπρος, αλλά τι χρώμα είχε δεν θα μπορούσα να πω. Πάντως ήταν ανεκλάλητα όμορφος, κουμπωμένος κάτω από το λαιμό με μεγάλη στρογγυλή πόρπη, με σειρήτι στολισμένο με υπέροχα σταυρουδάκια• πώς ήσαν δεν ξέρω• θυμούμαι μόνο ότι έλαμπαν με ένα ασυνήθιστο φώς. Το ιμάτιο κάτω από το μανδύα είχε πράσινο χρώμα και επάνω από την μέση ήταν περιζωσμένο με ζώνη. Επάνω από τον μανδύα φορούσε κάτι πού έμοιαζε με επιτραχήλι και στα χέρια είχε επιμάνικα• όλα ήσαν στολισμένα με σταυρουδάκια. Στό ανάστημα φαινόταν υψηλότερη από όλες τις παρθένες. Στο κεφάλι Της φορούσε στέμμα διακοσμημένο με υπέροχα, θαυμαστά σταυρουδάκια• έλαμπε δε με τέτοιο φως πού ήταν αδύνατον να το κοιτάξης, όπως επίσης ήταν αδύνατον να κοιτάξης στην πόρπη, στο σειρήτι και στο ίδιο το πρόσωπο της Βασίλισσας των Ουρανών. Τα μαλλιά Της ήσαν λυτά στους ώμους, μακρύτερα και ωραιότερα από των αγγέλων.
Οι παρθένες την ακολουθούσαν ανά δύο με στεφάνους και ενδύματα διαφόρων χρωματισμών. Είχαν διαφορετικό μεταξύ τους ανάστημα, έκφρασι και χρώμα μαλλιών, τα οποία έπεφταν επίσης στους ώμους τους. Όλες ήσαν ωραιότατες. Μάς περικύκλωσαν. Η Βασίλισσα των Ουρανών ήταν στο κέντρο. Το κελλί έγινε ευρύχωρο και η οροφή γέμισε ολόκληρη φλόγες ωσάν από αναμμένα κεριά. Το φως ήταν λαμπρότερο του ηλιακού• ήταν ιδιαιτέρας φύσεως και δεν έμοιαζε με το φως της ημέρας. Εγώ φοβήθηκα και έπεσα κατά γης.
Η ουράνια βασίλισσα με πλησίασε και αφού με άγγιξε με το δεξί Της χέρι ευδόκησε να μου πη: «Σήκω παρθένε και μη μας φοβάσαι. Παρθένες σαν και σένα ήλθαν εδώ μαζί μου». Εγώ ούτε κατάλαβα πώς σηκώθηκα. Εκείνη ευαρεστήθηκε να επαναλάβη: «Μη φοβάσαι, εμείς ήλθαμε να σας επισκεφθούμε». Ο π. Σεραφείμ δεν ήταν πια γονατιστός αλλά όρθιος εμπρός στην Υπεραγία Θεοτόκο. Εκείνη μιλούσε μαζί του στοργικότατα, όπως ομιλεί κανείς με πολύ οικείο πρόσωπο. Εγώ έπλεα σε πελάγη χαράς και ερώτησα τον πατέρα Σεραφείμ πού είμαστε. Νόμιζα ότι πλέον δεν ζούσα. Έπειτα, όταν τον ερώτησα, ποιους βλέπομε τώρα, η Υπεραγία Θεοτόκος με πρόσταξε να πλησιάσω τις παρθένες και να τις ερωτήσω μόνη.
Εκείνες έστεκαν και από τις δύο πλευρές με τη σειρά πού είχαν έλθει:
Πρώτες ήσαν οι μεγαλομάρτυρες Βαρβάρα και Αικατερίνα,
δεύτερες η αγία πρωτομάρτυς Θέκλα και η μεγαλομάρτυς Μαρίνα,
τρίτες η μεγαλομάρτυς βασίλισσα Ειρήνη και η οσία Ευπραξία,
τέταρτες οι μεγαλομάρτυρες Πελαγία και Δωροθέα,
πέμπτες η οσία Μακρίνα και η μάρτυς Ιουστίνη,
έκτες η μεγαλομάρτυς Ιουλιανή και η μάρτυς Ανυσία. Η κάθε μία μού είπε το όνομα της, τους άθλους του μαρτυρίου ή τους αγώνες της διά Χριστόν ζωής της, ακριβώς όπως έχουν αυτά περιγραφή στους βίους των Αγίων. Όλες μού έλεγαν: «Δεν μας χάρισε τυχαία ο Θεός αυτή την δόξα, αλλά χάριν του μαρτυρίου και της ταπεινώσεως. Και συ θα μαρτυρήσης».

Η Υπεραγία Θεοτόκος είπε πολλά στον πατέρα Σεραφείμ, τα οποία δεν μπόρεσα ν’ ακούσω. Ό,τι άκουσα ήταν το εξής: «Μη εγκατάλειψης τις παρθένες μου» (του Ντιβιέγιεβο).
Αυτός απάντησε: «Ω, Βασίλισσα μου! εγώ τις συγκεντρώνω, αλλά δεν μπορώ μόνος να τις καθοδηγήσω». Και η Θεοτόκος αποκρίθηκε: «Εγώ αγαπημένε μου, θα σε βοηθώ σε όλα. Όρισε τους διακόνημα και αν το εκπληρώσουν, τότε θα είναι μαζί σου και πλησίον μου• διαφορετικά δεν θα συναριθμηθούν με τις παρθένες αυτές πού βρίσκονται κοντά μου• ούτε τέτοια θέσι ούτε τέτοιους στεφάνους θα έχουν. Θα νικηθή από μένα όποιος τις αδικήση. Όποιος όμως τις υπηρέτηση χάριν του Κυρίου, θα τον μνημονεύσω ενώπιον του Θεού».
Κατόπιν στράφηκε σε μένα και μου είπε: «Κοίταξε, λοιπόν, αυτές τις παρθένες και τους στεφάνους τους. Αυτές εγκατέλειψαν τις επίγειες απολαύσεις και τον πλούτο, επειδή πόθησαν την αιώνια και ουράνια βασιλεία. Αγάπησαν εκουσίως την πτώχεια• αγάπησαν τον Μοναδικό Κύριο• γι’ αυτό, καθώς βλέπεις, αξιώθηκαν τόσης δόξης και τιμής. Όπως συνέβαινε παλαιότερα, έτσι συμβαίνει και τώρα. Μόνο πού οι τότε μάρτυρες μαρτυρούσαν δημοσία, ενώ οι σημερινές μυστικά, με το μαρτύριο της συνειδήσεως. Και οι μεν και οι δε όμως θα έχουν την ίδια αμοιβή».

Το όραμα ολοκληρώθηκε με τους εξής λόγους της Υπεραγίας Θεοτόκου προς τον πατέρα Σεραφείμ: «Σύντομα θα είσαι μαζί μας, αγαπημένε μου». Και τον ευλόγησε. Τον αποχαιρέτισαν και όλοι οι παρόντες άγιοι. Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος τον ευλόγησαν, ενώ οι παρθένες του ασπάσθηκαν το χέρι και εκείνος το δικό τους. Σε μένα είπαν ότι το όραμα μού δόθηκε με τις ευχές του π. Σεραφείμ, του Μάρκου, του Ναζαρίου και του Παχωμίου. Κατόπιν όλα έγιναν άφαντα. Το όραμα κράτησε περισσότερο από μία ώρα.

Ο πατερούλης απευθύνθηκε στη συνέχεια σε μένα και μού είπε: «Να, μητερούλα, τι χάρι έδωσε σε μας τους άθλιους ο Κύριος. Εγώ είχα από τον Θεό δώδεκα οράματα όμοια μ’ αυτό εδώ. Ο Κύριος σε αξίωσε και σένα. Είδες τι μεγάλη χαρά ζήσαμε! Έχομε λόγους να πιστεύομε και πρέπει να ελπίζωμε στον Κύριο. Να νικάς τον εχθρό σου τον διάβολο και να είσαι καθ’ όλα σοφή στον πόλεμο εναντίον του. Ο Κύριος θα σε βοηθήση σε όλα. Να επικαλήσαι τη βοήθεια του Κυρίου, της Παναγίας Μητέρας Του και των αγίων Του• να μνημονεύης και εμένα τον ελεεινό. Στην προσευχή σου να λές: Κύριε, πώς θα πεθάνω; Πώς θα παρουσιασθώ προ του φοβερού βήματος Σου; Τι απολογία θα δώσω για τις πράξεις μου; Βασίλισσα των ουρανών, βοήθει μοι!».

Και ενώ ο όσιος Σεραφείμ ανέβαινε όλο και υψηλότερα την κλίμακα των αρετών και των μοναχικών άθλων, πλησίαζε η ώρα της εξόδου του από τον κόσμο αυτό. Ένα έτος πρό του θανάτου του αισθάνθηκε άκρα εξάντλησι• τότε ακριβώς συμπλήρωνε τα εβδομήντα δύο του χρόνια.
Από το βιβλίο: Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ Βίος, Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 1991, σελ. 90 – 94.

*Η Μητέρα Ευπραξία (Ευδοκία Εφρεμόβνα) ήταν πολύ κοντά και αγαπητή πνευματική θυγατέρα του Αγίου Σεραφείμ, ήταν ένα σκεύος εκλογής της χάρης του Θεού. Κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 28 Μαρτίου 1865.

Προς την αγία Ολυμπιάδα την Διακόνισσα «Εγώ γνωρίζω των λογισμών σου την ευγένεια», Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
https://iconandlight.wordpress.com/2020/07/24/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%bf%ce%bb%cf%85%ce%bc%cf%80%ce%b9%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%83/

Ὁσία Ὀλυμπιάδα ἡ Διακόνισσα
https://iconandlight.wordpress.com/2014/07/24/%E1%BD%81%CF%83%CE%AF%CE%B1-%E1%BD%80%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%E1%BC%A1-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1/

Ἀπολυτίκιον τῆς Κοιμήσεως τῆς Ἁγίας Ἄννης .
Ἦχος δʹ. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ζωὴν τὴν κυήσασαν, ἐκυοφόρησας, ἁγνὴν Θεομήτορα, θεόφρον Ἄννα· διὸ πρὸς λῆξιν οὐράνιον, ἔνθα εὐφραινομένων, κατοικία ἐν δόξῃ, χαίρουσα νῦν μετέστης, τοῖς τιμῶσί σε πόθῳ, πταισμάτων αἰτουμένη, ἱλασμὸν ἀειμακάριστε.

Ἀπολυτίκιον. Ὁσίας Εὐπραξίας
— Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Ἐκ νεότητος Μῆτερ τὸν Χριστὸν ἀγαπήσασα, κόσμου τὰ τερπνὰ ὑπερεῖδες, καὶ μνηστῆρα τὸν πρόσκαιρον, καὶ ἤσκησας ἰσάγγελον ζωήν, Ὁσία Εὐπραξία ἐπὶ γῆς· διὰ τοῦτο ἐδοξάσθης παρὰ Χριστοῦ, καὶ ᾔσχυνας τὸν δράκοντα· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διὰ σοῦ ἡμῶν τὰ αἰτήματα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας καὶ μακαρίας Ὀλυπμιάδος τῆς Διακόνου .
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τὸν πλοῦτον σκορπίσασα, τὸν σὸν τελίῳ νοΐ, Χριστῷ ἠκολούθησας δι’ ἐναρέτου ζωῆς, Ὁσία πανεύφημε· σὺ γὰρ ἐφεπομένη, τῷ σοφῷ Χρυσοστόμῳ, χρύσεον ὤφθης σκεῦος, τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας· διό σε Ὀλυμπιάς, ὁ Κύριος ἐδόξασε.

Κοντάκιον. Ὁσίας Εὐπραξίας — Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ

Τὴν τῶν παρθένων καλλονὴν καὶ ὑποτύπωσιν Καὶ τῶν ὁσίων στηλογράφημα καὶ σέμνωμα Τὴν Ὁσίαν εὐφημήσωμεν Εὐπραξίαν· Ἀρετῶν γὰρ εὐπραγίαις διαλάμπουσα Νύμφη ὤφθη τοῦ Σωτῆρος θεοδόξαστος. ᾟ βοήσωμεν· χαίροις Μῆτερ ἰσάγγελε.

Εἰς τὸν Στίχον, Στιχηρά τῆς Προμήτορος.
Ἦχος πλ. α’. Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς

Χαίροις ἡ νοητὴ χελιδών, ἔαρ τῆς χάριτος ἡμῖν ἡ γνωρίσασα, ἀμέμπτως ἐν σωφροσύνῃ βιωσαμένη καλῶς, καὶ τῆς παρθενίας τὸ κειμήλιον σεμνῶς ὠδινήσασα, Θεοτόκον τὴν ἄμωμον, Ἀμνὰς τιμία, ἡ κυήσασα δάμαλιν, τὸν ἐξαίροντα, ἀμνὸν κόσμου τὰ πταίσματα, Λόγον λόγῳ γεννήσασαν, τὴν μόνην ἀπείρανδρον, Ἄννα προμῆτορ Κυρίου, τοῦ σὲ ἐκ γῆς μεταστήσαντος, ὃν νῦν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν δοθῆναι τὸ μέγα ἔλεος.

Χαίροις, μοναζουσῶν καλλονή, τῶν ἀρετῶν τὸ διαυγὲς καταγώγιον, ἡ στάθμη τῆς ἐγκρατείας, ὑπακοῆς ὁ κανών, παρθενίας Μῆτερ τὸ κειμήλιον, πηγὴ ταπεινώσεως, τῆς ἀγάπης τὸ πέλαγος, τῶν πρακτικῶν τε, ἀρετῶν ὁ παράδεισος, καὶ τοῦ Πνεύματος, μυροθήκη ἡ πάγχρυσος, μέμνησο οὖν πρὸς Κυριον, δεόμεθα πάντερπνε, τῶν ἐκτελούντων τὴν μνήμην, περιχαρῶς καὶ ὑμνούντων σε, τυχεῖν σαῖς πρεσβείαις, σωτηρίας καὶ εἰρήνης, καὶ τοῦ ἐλέους Αὐτοῦ.

Μετὰ τὴν α’ Στιχολογίαν, Κάθισμα. Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως

Θείοις ῥήμασι, τοῦ Χρυσοστόμου, ὥσπερ ὕδασι, ζωοδωρήτοις, δαψιλῶς ἀρδευομένη ἐν Πνεύματι, Ὀλυμπιὰς ὡς ἐλαία κατάκαρπος, τῆς ἀληθείας τοὺς καρποὺς ἐγεώργησας· καὶ νῦν πρέσβευε, δωρήσασθαι ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν, ἐνθέων οἰκτιρμῶν τὴν ἱλαρότητα.

iconandlight.wordpress.com