Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ Ηʹ (8ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου.
Ἡ Ἁγία Θεοδοσία, ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου Προκοπίου, ξίφει τελειοῦται.
Αἱ Ἅγιαι Δώδεκα γυναῖκες αἱ Συγκλητικαί, ξίφει τελειοῦνται.
Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἀντίοχος καὶ Νικόστρατος οἱ Τριβούνιοι, Ἀβδᾶς καὶ Σάββας, ξίφει τελειοῦνται.
Ἅγιος Προκόπιος ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός ὁ ἐν Οὐστούζῃ (Οὐστιούγκ) Ρωσίας, ὁ θαυματουργὸς (1303)
Ὁ Ὅσιος Θεόφιλος ὁ Μυροβλήτης, ὁ κατὰ τὸ Ἅγιον Ὅρος τοῦ Ἄθω ἀσκήσας, ἐκ Ζίχνης, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (1548).
Ὁ Ἅγιος Νέος Ἱερομάρτυς Ἀναστάσιος ὁ Γουναρᾶς, ὁ ἐξ Ἁγίου Βλασίου Ἡγουμενίτσης, ὁ ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας ἐν ἔτη ͵αψμγʹ (1743), ξίφει τελειοῦται.
Εὕρεσις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Καζάν (1579)
Σύναξις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τοῦ Τοργίνσκ τῆς Ζαμπαϊκάλ τῆς Σιβηρίας
Στίχοι
Ἔοικε Προκόπιος, αὐχένα κλίνων,
Λέγειν, Κοπείτω· τῇ πλάνῃ γὰρ οὐ θύω.
Ὀγδοάτῃ Προκοπίου ἀρηϊθόου κράτα κέρσαν.
Άγιος Προκόπιος του Ουστιούγκ
Μου διηγήθηκε ο Στάρετς Βαρσανούφιος:
Κάποτε, ένας διά Χριστόν σαλός, ο άγιος Προκόπιος του Ουστιούγκ (†1303, η
μνήμη του τελείται στις 8 Ιουλίου), διασχίζοντας τους δρόμους του
Ουστιούγκ, έφτασε τρέχοντας στην εκκλησία.
Γονάτισε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και φώναξε:
– «Μητέρα του Θεού σώσε μας· σώσε μας!»
Γύρισε προς τον κόσμο που
παρευρισκόταν εκείνη την στιγμή μέσα στην εκκλησία και τους φώναξε
δυνατά να μετανοήσουν, να παύσουν να αμαρτάνουν, διαφορετικά ο Θεός θα
τους λιθοβολήσει.
Ο κόσμος τον θεώρησε τρελό. Και αφού τον σάπισαν στο ξύλο τον έδιωξαν. Τα ίδια είχαν πάθει και οι προφήτες.
Πέρασε ο καιρός. Και τότε συνέβη κάτι το φοβερό.
Ο ουρανός καλύφθηκε από ένα τεράστιο μαύρο
σύννεφο. Όλες οι εκκλησίες της πόλης γέμισαν από πιστούς. Και καταφθάνει
και ο όσιος με τα ελεγκτικά του λόγια:
– «Δεν σας το έλεγα; Τώρα το βλέπετε και μόνοι σας. Προσευχηθείτε, προσευχηθείτε…»
Και προσευχήθηκαν όλοι· και ο όσιος μαζί
τους· και το σύννεφο διαλύθηκε· ο ουρανός καθάρισε· και όλοι οι κάτοικοι
σαν κάτι να τους έσπρωχνε, έτρεξαν έξω από την πόλη!
Και τι να ιδούν; Μια τεράστια έκταση
σκεπασμένη με μαύρες πέτρες-μετεωρίτες. Αν οι πέτρες αυτές έπεφταν πάνω
από την πόλη, δεν θα έμενε άνθρωπος ζωντανός. Οι πέτρες βρίσκονται ακόμη
εκεί μέχρι σήμερα. Οι επιστήμονες που τις εξέτασαν εβεβαίωσαν ότι,
πράγματι αυτές οι πέτρες είναι μετεωρίτες.
Για το πώς βρέθηκαν όμως όλες μαζί σ’ ένα
σημείο, δεν μπόρεσαν να δώσουν εξήγηση. Αυτό βέβαια το γνώριζε μόνο ο
δούλος του Θεού, που το είχε προβλέψει.
Από το βιβλίο του οσίου στάρετς Νίκωνος
Μπελιάεφ (1931) «Ρήματα ζωής, Το ημερολόγιό του» έκδοση Ιεράς
Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα.
***
Το θαύμα αυτό “συνεχίσθηκε” πέντε αιώνες αργότερα. Κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο Ρώσοι αιχμάλωτοι που κρατούνταν στο Λιούμπεκ, φοβισμένοι από τους καταστρεπτικούς βομβαρδισμούς των Συμμάχων που ισοπέδωναν τις Γερμανικές πόλεις, άρχισαν να επικαλούνται στις προσευχές τους τον μακάριο Προκόπιο και η δύναμη της προστασίας του υπήρξε φανερή. Ενώ οι διπλανές πόλεις καταστράφηκαν και είχαν πολλά θύματα, το Λιούμπεκ βγήκε από τον πόλεμο άθικτο!
Κατά την διάρκεια ενός ιδιαίτερα τραχύ χειμώνα, ο άστεγος Σαλός παρ’ ολίγο να χάσει την ζωή. Στο Ρωσικό βίο του η περιγραφή είναι εντυπωσιακή. Ενώ τα πάντα έχουν καλυφθεί από το χιόνι και άνθρωποι και ζώα πεθαίνουν από το κρύο, ο Προκόπιος – μισόγυμνος κατά την συνήθειά του – τολμά να ζητήσει άσυλο κοντά σε κάποιους ζητιάνους, αλλά διώχνεται με κτυπήματα. Πηγαίνει τότε σε ένα παράπηγμα και ζητά θαλπωρή ανάμεσα στους μαζεμένους εκεί σκύλους, όμως τα ζώα – τρομαγμένα από την θέα του ή όργανα του πονηρου; – τον δαγκώνουν. Αποφασισμένος να πεθάνει επιστρέφει στα σκαλιά της Εκκλησίας και ενώ ετοιμάζεται να παραδώσει την ψυχή του στο Θεό, ένας Άγγελος τον καλύπτει με ένα ανθισμένο κλαδί! και μία υπερκόσμια θαλπωρή τον κρατάει στην ζωή για όσο διάστημα χρειάζεται! (Κάτι παρόμοιο αναφέρεται στο Βίο του αγίου Ανδρέα της Κωνσταντινουπόλεως). Ο ίδιος αργότερα διηγήθηκε αυτή την “εν Αγίω Πνεύματι” εμπειρία του στον ιερέα του καθεδρικού ναού του Ούστιουγκ Συμεών, στον οποίο προφήτευσε ότι η σύζυγός του Μαρία θα γεννήσει έναν Άγιο (πρόκειται για τον αγιο Συμεών επίσκοπο Περμ, Ιεραπόστολο στους παγανιστές Ζυριάνους). “Γινόμενος τοις πάσι τα πάντα, ίνα πάντως τινάς κερδίσει” κατά τον Απόστολο Παύλο, ο μακάριος Προκόπιος υιοθέτησε τοπικές συνήθειες και σύμβολα, για να πλησιάζει πιο εύκολα τους κατοίκους. Συνήθως κρατούσε στο αριστερό του χέρι τρεις τσιμπίδες (σύμβολο γονιμότητας στους λαούς του Βορρά). Από εμπειρία είχαν όλοι μάθει ότι αν τις κρατούσε με το κεφάλι σκυφτό, αυτό ήταν σημάδι κακής χρονιάς.
***
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
Γι’ αυτό λέω στους λαϊκούς: «Να αγαπάτε τον Χριστό, να έχετε ταπείνωση, να κάνετε το καθήκον σας και ο Χριστός θα προδώση την αρετή σας στα μάτια των ανθρώπων». Η αρετή έχει τυπικό να προδίδη τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται αυτός. Ακόμη και να κρυφθή, και να υποκριθή με την δια Χριστόν σαλότητα, η αρετή θα τον προδώση, έστω και αργότερα, και ο αποθηκευμένος του θησαυρός, που θα ανακαλυφθή τότε μαζεμένος, θα βοηθήση πάλι πολλές ψυχές ∙ ίσως τότε περισσότερο.
Παναγία του Τοργίνσκ, από τα μάτια της έτρεχαν μεγάλα δάκρυα, σαν διαμάντια. Κι από την «πληγή» το αίμα έτρεχε σταγόνα-σταγόνα!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/07/07/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CF%83%CE%BA-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AD/
Άγιος Προκόπιος ο Μεγαλομάρτυς και η αγία μητέρα του Θεοδοσία
https://iconandlight.wordpress.com/2017/07/07/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%ba%cf%8c%cf%80%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%81%cf%84%cf%85%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%b1/
Ἀπολυτίκιον Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου «Παναγία τοῦ Καζὰν»
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῇ σεπτῇ Σου Εἰκόνι τῇ τοῦ Καζὰν νῦν προσπίπτομεν, κλίνοντες τὸ γόνυ Παρθένε, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, δεόμενοι ἀντιλήψεως Ἁγνή, πρεσβείαις πρὸς Υἱόν Σου καὶ λιταῖς· ἵνα τύχωμεν Παρθένε, τῆς παρ᾿ Αὐτοῦ πλημελημάτων ἀφέσεως· δόξα τοῖς μεγαλείοις Σου Σεμνή, δόξα τοῖς θαυμασίοις Σου, δόξα ὑπερβαλόντως, Κόρη τῇ δυναστείᾳ Σου.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου
Ἦχος δ’
Ὁ μάρτυς σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν, ἔθραυσε καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταὶς ἱκεσίαις Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον Ἁγίου καὶ ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Προκοπίου
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀγρευθεῖς οὐρανόθεν πρὸς τὴν εὐσέβειαν, κατηκολούθησας χαίρων ὥσπερ ὁ Παῦλος Χριστῷ, τῶν Μαρτύρων καλλονὴ Μάρτυς Προκόπιε, ὅθεν δυνάμει τοῦ Σταυροῦ, ἀριστεύσας εὐκλεῶς, κατήσχυνας τὸν Βελίαρ, οὐ τῆς κακίας ἄτρωτους, σῷζε τοὺς πόθω σὲ γεραίροντας.
Απολυτίκιον Ὁσίου Θεοφίλου Μυροβλήτου ἐκ Ζίχνης
῏Ηχος δʹ. ῾Ο ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
῾Ως τοῦ Σωτῆρος γνησιώτατον φίλον, καὶ τῶν ἐν ῎Αθῳ εὐωδέστατον κρίνον, καὶ νοητὸν ἀλάβαστρον ὁσίων ἀρετῶν, ἱεροῖς ἐν ᾄσμασιν, εὐφημοῦμέν σε Πάτερ, εἰς ὀσμὴν τῶν μύρων σου, εὐλαβῶς συνδραμόντες, δι᾿ ὧν εὐφραίνεις πάντοτε ἡμᾶς, τοὺς σὲ τιμῶντας, Θεόφιλε ῞Οσιε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου