Ο άγιος Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ, ο πρώτος μάρτυρας της «Νέας Εποχής»

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΘ΄ (29ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, Μνήμη τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Παραμόνου, καὶ τῶν ἁγίων τριακοσίων ἑβδομήκοντα συμμαρτύρων αὐτοῦ παρὰ τὰς ἐκβολὰς τοῦ Τίγρητος ποταμοῦ, ἐν ἔτει σν´ (250) τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Mάρτυρος Φιλουμένου τοῦ ἀρτοποιοῦ, ἐκ Λυκαονίας μὲν καταγομένου, ἐν Ἀγκύρᾳ δὲ μαρτυρήσαντος, ἐν ἔτει σοδ´ (274).

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Φαῖδρος, ῥητίνης ζεούσης καταχεθείσης αὐτῷ, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Μάρκου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικολάου, Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. (160)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰωάννου, τοῦ ἐν Περσίδι (4ος αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Ἓξ Μάρτυρες, οἷς διωκόμενοι πέτρα ῥαγεῖσα ὑπεδέξατο αὐτούς.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Οὐρβανοῦ, ἐπισκόπου Μακεδονίας, μετὰ τῶν Ο´ Ἀποστόλων συγκαταλεγόμενος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Παγκοσμίου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Πιτυροὺν ὁ ἐν τῇ Θηβαΐδι ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (4ος αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Οὐαλλερῖνος ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μπρένταν (Brendan) τοῦ Ἰρλανδοῦ.(571
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Διονύσιος, Ἐπίσκοπος Κορίνθου, ξίφει πληγεὶς τελειοῦται ἐν ἔτει ροα´ (171).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Σατουρνίνου, πρώτου Ἐπισκόπου γενομένου Τολώσσης, ἤτοι τῆς πόλεως Τουλούζης ἐν τῇ Νοτίῳ Γαλλίᾳ, καὶ πολιούχου αὐτῆς, τοῦ ἐξ Ἑλλάδος, ἐν ἔτει σν´ (250) δεινῶς βασανισθέντος καὶ μαρτυρήσαντος, ὡς καὶ τῶν δύο σὺν αὐτῷ παρθένων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Νεκταρίου τοῦ ἐν τῇ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (12ος αἰών)
Τῆ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀβίβου, ἐπισκόπου Νεκρέσι, ἐκ τῶν δώδεκα Σύρων πατέρων, θεμελιωτῶν τοῦ μοναχισμοῦ ἐν Γεωργίᾳ, ἀθλήσαντος ἐν τῷ ἕκτῳ αἰῶνι
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Κυπρίου, τοῦ παρὰ τὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ ἀγρίως ἄρτι ἀποκτανθέντος ὑπὸ φανατικοῦ Ἑβραίου, ἐν ἔτει ͵αϠοθ´ (1979).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Ἄβελ ὁ Προφήτης τοῦ ἐν Βαλαὰμ τῆς Ῥωσίας (1831)

Στίχοι
Φιλούμενος ἄρτι στυγνῶς ἀπεκτάνθη,
ὡς Θεὸν φιλῶν παρ’ Ἰακὼβ τὸ Φρέαρ.

Ο π. Ελπίδιος έβλεπε από τον Άθωνα το μαρτύριο του αδελφού του Ιερομάρτυρα Φιλουμένου!

Στις 29 Νοεμβρίου του 1979, ο αδελφός του π. Ελπιδίου, άγιος ιερομάρτυς Φιλούμενος, τελειώθηκε μαρτυρικά στο προσκύνημα του Φρέατος του Ιακώβ στη Νεάπολη [στους Αγίους Τόπους]. Την ίδια ώρα, ο Γέροντας [π. Ελπίδιος], ενώ βρισκόταν στο κελλί του στη Νέα Σκήτη [στο Άγιον Όρος], έβλεπε με θαυμαστό τρόπο ολοζώντανο το μαρτύριό του και τον άκουγε να του φωνάζει:

– Αδελφέ μου, με σκοτώνουν! Αδελφέ μου, με σκοτώνουν! Μην αγανακτήσεις, προς δόξαν Θεού!

«Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του αγίου Φιλουμένου», διηγείται ο ανιψιός του Αιμίλιος Χατζηπαυλής, «πήρα τηλέφωνο στη Νέα Σκήτη, για να ενημερώσω τον π. Ελπίδιο. Ήμουν, όμως, πάρα πολύ ανήσυχος για το πώς θα αντιδρούσε, διότι γνώριζα ότι ήταν πάρα πολύ συνδεδεμένοι.
– Ξέρεις, θείε; του είπα, έχει συμβεί ένα θλιβερό γεγονός, για το οποίο ήθελα να σε ενημερώσω. Μας τηλεφώνησε ο έξαρχος του Πατριαρχείου και είπε ότι σκοτώθηκε ο π. Φιλούμενος.

Τότε αυτός, με πλήρη ηρεμία και χωρίς καμμία απολύτως έκπληξη, σαν να τον είχα πει κάτι που ήδη γνώριζε, μου απάντησε απλώς:
– Ναι;
Ύστερα από κάποια δευτερόλεπτα σιγής, μου είπε:
– Και, για πες μου, πώς τον σκότωσαν;
– Δεν ξέρω λεπτομέρειες , του είπα, αλλά, απ’ ό,τι έχουμε πληροφορηθεί, έριξαν στο προσκύνημα μία χειροβομβίδα, από την έκρηξη της οποίας σκοτώθηκε.
– Καλά, μου είπε με νόημα, πηγαίνετε εσείς στην κηδεία, διότι εγώ δεν προλαβαίνω να πάω, και όταν γυρίσετε πάρε με πάλι τηλέφωνο.

Όταν γυρίσαμε από τα Ιεροσόλυμα, του τηλεφώνησα και πάλι. Αν και είχαμε πληροφορηθεί ότι ο Άγιος κοιμήθηκε με μαρτυρικό τρόπο, είχα αποφασίσει να μην τον μεταφέρω πολλές λεπτομέρειες, για να μη στενοχωρεθεί. Καθώς, όμως, συνομιλούσαμε με ρώτησε και πάλι:
– Και, για πες μου, πώς τον σκότωσαν;
– Όπως σου είπα, θείε, του είπα εγώ, έριξαν μία χειροβομβίδα.
Τότε μου λέει έντονα:
– Έτσι τον σκότωσαν; Έτσι τον σκότωσαν; Καλά… Καλά… Θα τα πούμε, όταν κατέβω στην Αθήνα.

Όταν κατέβηκε στην Αθήνα, τον ρώτησα αν την ώρα του μαρτυρίου του Αγίου είχε διαισθανθεί κάτι και μου είπε μόνο:
– Να! Με πλησίασε ένα άσπρο περιστέρι…
Και αμέσως σταμάτησε.
– Αυτά δεν λέγονται… Αυτά δεν λέγονται…, είπε και έφυγε.

Τα είχε διηγηθεί, όμως, όλα στον Πνευματικό τον, π. Αναστάσιο Καλλιάνο, ο οποίος μετά την κοίμηση του Γέροντα, μας ανέφερε όσα του εμπιστεύθηκε».
Αυτά που έζησε ο π. Ελπίδιος τα διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια και στους πατέρες της συνοδίας του, τονίζοντάς τους ότι: «Ο Άγιος Φιλούμενος είναι με τους χορούς των μαρτύρων. […]
Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Γέροντας Ελπίδιος (1913-1983), έκδοση Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου, Ορούντα – Κύπρος.

***Διήγηση π. Σωφρονίου Ἁγιοταφίτου περὶ τοῦ μαρτυρικού τέλους του Ἁγίου Φιλουμένου*

«Ὁ μακαρίτης ὁ πατήρ Φιλούμενος μᾶς ἔλεγε, ὅτι κάθε Παρασκευὴ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς μισαλλόδοξους καὶ φανατικοὺς Ἑβραίους πήγαιναν γιὰ νὰ προσευχηθοῦν στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Συνέχεια τοῦ ἔλεγαν, νὰ σηκώσει ὅλες τὶς εἰκόνες καὶ τὸν Ἐσταυρωμένο ἀκόμα καὶ νὰ τὶς πάρει καὶ νὰ φύγει, διότι τὸ Φρέαρ εἶναι δικό τους καὶ ὄχι τῶν Χριστιανῶν. Εἰδάλλως θὰ τὸ μετανιώσει πικρά, ἀλλὰ θὰ εἶναι ἀργά.

Ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ πῆγε ἐκεῖ ὅλο καὶ τὸν φοβέριζαν. Αὐτὸς ὅμως ἤξερε τὰ ἑβραϊκὰ καὶ τοὺς ἀποστόμωνε. Δὲν εἰδοποίησε ποτὲ τὴν Ἀστυνομία νὰ τὸ ἔχει ὑπ’ ὄψιν της καὶ οὔτε τὸ φαντάζονταν ὅτι θὰ τὸν σκότωναν. Στὶς 16 Νοεμβρίου (29 μὲ τὸ νέο ἡμερολόγιο) εἶχε μεγάλη βροχή, ἀσταπές, βροντές, χαλασμὸς Κυρίου ὅλη τὴν ἡμέρα.

Βρῆκαν τὴν εὐκαιρία, ποὺ δὲν ὑπῆρχε κανένας, λόγῳ τῆς κακοκαιρίας, πῆγαν καὶ τὸν σκότωσαν μέσα στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου, ὅπως ἔκαμαν καὶ στὸν προφήτη Ζαχαρία, τὸν πατέρα τοῦ τἰμιου Προδρόμου. Τὴν ὥρα ποὺ ἔκανε ἑσπερινό, ἐκείνη τὴν ὥρα ὅρμησαν. Κύριος οἶδε πόσοι ἦσαν, καὶ τὸν σκότωσαν μὲ το τσεκούρι στὰ μούτρα καὶ στὸ δεξὶ χέρι, κόβοντας τὰ δάκτυλά του. Ἐπίσης, ἡ σιαγόνα του καὶ τὸ ἕνα μάτι του βγαλμένο καὶ τὸ ἄλλο κτυπημένο.

Τὸ πῶς μπῆκαν στὸ Μοναστήρι, Κύριος οἶδε, διότι ὁ φύλακας εἶχε φύγει ἀπὸ τῖς 4.00 τὸ ἀπόγευμα καὶ ἔκλεισε τὸ Μοναστήρι. Ὁ φόνος ἔγινε μετὰ τὶς 5.00 μ.μ.. Τὸ πρωὶ πηγαίνει ὁ φύλακας στὶς 7.00 π.μ., φωνάζει: «πάτερ Φιλούμενε;». Στὸ δωμάτιό του δὲν τὸν βρίσκει. Πηγαίνει στὴν ἐκκλησία καὶ τὸν βλέπει σκοτωμένο, μέσα στὰ αἵματα. Ἀμέσως εἰδοποίησε τὴν Ἀστυνομία καὶ ἡ Ἀστυνομία τὸ Πατριαρχεῖο.

Πῆγαν οἱ πατέρες, ὁ Καισαρείας Βασίλειος, ὁ Πέτρας Γερμανός, ὁ π. Γρηγόριος, ὁ π. Μελίτων, ὁ π. Διονύσιος καὶ ἄλλοι. Ἀλλὰ ἀφοῦ τὸν σκότωσαν ἔριξαν καὶ χειροβομβίδα ἔξω στὴν προσκομιδὴ καὶ τὰ ἔκαμαν ὅλα κομμάτια. Οὔτε μανουάλια ἄφησαν γερά, οὔτε εἰκόνες. Καὶ αὐτοῦ τοῦ Ἐσταυρωμένου ἔκοψαν τὸ χέρι του τὸ ἀριστερό. Τὰ Ἅγια Ποτήρια χαμένα. Ἦταν τόσο τρομερὴ ἡ κατάσταση σὰν νὰ μὴν κατοικοῦσε ἄνθρωπος μέσα ἀπὸ χρόνια.

Τὸν πῆραν στὸ νεκροτομεῖο, καὶ μετὰ τὸν ἔκαμαν νεκροψία στὸ Τὲλ Ἀβίβ καὶ στὶς 21 Νοεμβρίου (π.ἡ) μᾶς εἰδοποίησαν. Ἐγὼ πῆγα μαζὶ μὲ ἄλλους τρεῖς πατέρες τοῦ Πατριαρχείου καὶ μᾶς τὸν ἔδωσαν γυμνό. Ὅταν τοὺς ρωτήσαμε ποῦ εἶναι τὰ ροῦχα του, μᾶς εἶπαν εἶναι στὴ Νεάπολη. Εὐτυχῶς ποὺ εἴχαμε πάρει μαζί μας ὅλα τὰ χρειαζούμενα γιὰ νὰ τὸν ντύσουμε.
Ἀλλὰ δὲν φαντάζεστε, ὅταν μᾶς τὸν παρέδωσαν κομματισμένο, τὸ πρόσωπό του ἀγνώριστο, φέρον τὰ στίγματα τοῦ Μαρτυρίου, ὅπως οἱ Πέρσες ἔσφαξαν τοὺς Πατέρες τοῦ Ἁγίου Σάββα καὶ τῶν λοιπῶν μοναστηριῶν. Ἔτσι καὶ σήμερα. Ἀκολούθησε νέο μαρτύριο στὸν πατέρα Φιλούμενο.
Πέντε μέρες τὸν εἶχαν στὸ ψυγεῖο. Καὶ ὅμως ἦταν μαλακώτατος, σὰν νὰ μὴν εἶχε πεθάνει. Ὅταν ἄρχισα νὰ τὸν ντύνω – διότι οἱ ἄλλοι δὲν μποροῦσαν, δὲν ἄντεχαν νὰ τὸν βλέπουν ἀπὸ τὶς κακουχίες ποὺ εἶχε – τοῦ λέγω σὰν νὰ ἦταν ζωντανός: – Γέροντά μου, τώρα θὰ μὲ βοηθήσεις νὰ σὲ ντύσω, διότι βλέπεις εἶμαι μόνος μου.
Ὅταν ἄρχισα καὶ τοῦ ἔβαλα τὴ φανέλλα, τὸ πρῶτο χέρι ἀμέσως τὸ κατέβασε μόνος του. Ὅπως καὶ τὸ ἄλλο χέρι. Καὶ τὰ πόδια ὁμοίως. Τοῦ μάζευα τὰ πόδια νὰ τοῦ φορέσω τὰ ροῦχα καὶ ὅταν τελείωνα τὰ ἅπλωνε μόνος του. Στὸ ἀριστερὸ πόδι ἀπὸ κάτω, εἶχε κτύπημα μὲ τὸ τσεκούρι.

Ἀπὸ τὸ νεκροτομεῖο. τὸν φέραμε στὸ Πατριαρχεῖο. Στὴν Ἁγία Θέκλα, ἔγινε ἡ νεκρώσιμος ἀκολουθία ἐν μέσῳ Ἁγιοταφιτῶν πατέρων, τῶν ἀδελφῶν τοῦ μακαρίτη καὶ ἄλλων πολλῶν. Ἦλθαν πολλοί, μέχρι καῖ ξένων δογμάτων καὶ μουσουλμάνοι καὶ χοτζάδες. Γιατὶ ὅμως ὅλοι αὐτοί; Διότι, ὅλοι τὸν ἀγαποῦσαν καὶ ἦλθαν νὰ τοῦ δώσουν τὸν τελευταῖο ἀσπασμό. Τὶ ὀδυρμός! Τὶ θρῆνος! Τὶ κοπετός ἦταν αὐτός!

Ἡ Κυβέρνηση, ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι καὶ πρὶν τὸν ἐνταφισμὸ στὴ Σιών, ἔστειλε ἀστυνομία κοντὰ στοὺς Ἁγιοταφίτες φοβούμενη ἀντίποινα. Πῆρε αὐστηρά μέτρα. Καὶ νεκρὸν ἀκόμα τὸν ἐφοβοῦντο.
Τὸν π. Φιλούμενο ὅλοι τὸν κλάψαμε, διότι ἦταν ἕνας καλὸς καὶ ἅγιος πνευματικός. Ὁ Πατριάρχης τὸν ἀποκαλοῦσε “πτωχοπρόδρομο”. Καὶ ὄντως, ἦταν. Οἱ τέλειοι κληρονομοῦν τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὑπέμεινε λίγο μαρτύριο καὶ βρίσκεται μεταξὺ τῶν ἱερομαρτύρων καὶ τῶν Ὁσιομαρτύρων· ὧν ταῖς πρεσβείες, εἴθε νὰ ἀξιωθοῦμε καὶ ἐμεῖς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Ἱερομόναχος Σωφρόνιος Ἁγιοταφίτης» 
(* Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στὸ «Ἑορτολόγιο -2000» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου, καὶ συμπεριλαμβάνεται στὸ βιβλίο «Ὁ Ἅγιος νέος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος ὁ Κύπριος, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντας Κύπρου).

***

Στην πρώτη αγρυπνία, που θα γινόταν προς τιμήν του Αγίου στην Κύπρο, λέει ο Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος στην αδελφή του Αγίου Φιλουμένου Γαλάτεια, δεν θα έρθεις στην αγρυπνία; Δεν μπορώ, Σεβασμιώτατε. Έχω σοβαρά προβλήματα υγείας, μου πονάνε και τα πόδια. Στενοχωριόταν που δεν θα μπορούσε να πάει στην Εκκλησία. Είχε μία φωτογραφία του π. Φιλουμένου κορνιζομένη σ᾿ ένα τραπέζι κοντά της. Κάποια στιγμή βγαίνει από την φωτογραφία ο Άγιος Φιλούμενος και της λέει, να έρθεις κι᾿ εγώ θα είμαι εκεί και θα σε βοηθήσω. Τότε απεφάσισε να πάει στην αγρυπνία. Και πραγματικά πέρασε όλες τις ώρες της αγρυπνίας χωρίς να έχει καμιά δυσκολία και μάλιστα στεκόταν συνέχεια όρθια.

***

Το βράδυ της 28ης προς την 29η Νοεμβρίου του 2012 στο χωριό καταγωγής του Άγιου Φιλουμένου, την Ορούντα, συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός …. Το γεγονός συνέβη κατά την προς τιμήν του Άγιου αγρυπνία στον Ιερό Ναό Αποστόλου Λουκά.
Η αγρυπνία, η οποία τελείται κάθε χρόνο την ημέρα της μνήμης του Άγιου, είχε αρχίσει από νωρίς. Στο κέντρο του ναού ήταν τοποθετημένη η μεγάλη προσκυνηματική εικόνα του Άγιου Φιλουμένου, ένα επιτραχήλιο του, καθώς και τεμάχιο του Ιερού του λειψάνου. Καθ’ όσον ψάλλονταν οι αίνοι, τόσο οι κληρικοί όσο και οι παριστάμενοι πιστοί άρχισαν να προσκυνούν κατά τάξη την εικόνα και το λείψανο του Άγιου, χριόμενοι από τον εφημέριο με λάδι από το κανδήλι που ήταν αναμμένο εκεί.
Ανάμεσα στους πιστούς παρών ήταν και ένας νέος, ο οποίος εδώ και κάποια χρόνια δοκιμαζόταν με την επώδυνη ασθένεια του καρκίνου, ο Γιώργος Ραουνάς από την Κακοπετριά, Ο Γιώργος, απόφοιτος της Σχολής Σωματικής Αγωγής της Ελλάδος, ήταν νυμφευμένος με τη Στέλλα Κακουρίδου από το Άκάκι, με την όποια απέκτησε τέσσερα παιδιά. Αγαπούσε ιδιαίτερα την άσκηση της προσευχής και τις ιερές ακολουθίες στις οποίες μετείχε τακτικά. Ευλαβείτο επίσης πολύ τον Άγιο Φιλούμενο, τον όποιο παρακαλούσε ιδιαιτέρως να τον ενδυναμώνει στη δοκιμασία που περνούσε. Πάντοτε όμως έλεγε: «Ότι θέλει η αγάπη του Θεού! Ότι θέλει η αγάπη του Κυρίου!»

Όταν, λοιπόν, έφθασε και η σειρά του να προσκυνήσει την εικόνα του Άγιου, κάποιος από τους παριστάμενους, είδε τον Άγιο Φιλούμενο να εξέρχεται ολοζώντανος από την ιερά του εικόνα και να εναγκαλίζεται τον Γιώργο. Έπειτα τον συνόδευσε μέχρι το στασίδι του κι έφυγε.
Το θαυμαστό αυτό γεγονός το ανέφερε συγκλονισμένος, αμέσως μετά το πέρας της αγρυπνίας, ο απλός αυτός άνθρωπος στον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο, ο οποίος προΐστατο της πανηγυρικής ακολουθίας. Τότε, η εμφάνιση αυτή του Αγίου Φιλουμένου θεωρήθηκε ως σημείο, ότι διά πρεσβειών του ο Γιώργος θα θεραπευόταν. Στη συνέχεια, όμως, η πορεία της υγείας του επιδεινώθηκε επιφέροντας του πόνους μαρτυρικούς, μέσα στους οποίους ετελειώθη εν Κυρίω στις 8 Ιουλίου του 2013.
Το μαρτυρικό τέλος του Γιώργου μαζί με την ακλόνητη του πίστη, την καρτερία και την υπομονή του ερμήνευσαν τελικώς το βαθύ πνευματικό νόημα της θαυμαστής εκείνης παρουσίας του Ιερομάρτυρος Φιλουμένου. Ο Άγιος τον ενίσχυσε, ώστε να υπομείνει έως τέλους το μαρτύριο της ασθένειας του, προσλαμβάνοντας τον μαζί του στην αιωνιότητα ως συμμάρτυρα ενώπιον του θρόνου του Θεού! Γιατί το μαρτύριο δεν είναι μόνο το μαρτύριο του ρίματος για την αγάπη και πίστη του Χριστού είναι και του ολόψυχη αποδοχή -με ευχαριστία και δοξολογική διάθεση- όποιας δοκιμασίας επιτρέψει ο Κύριος ως θεϊκής επισκέψεως για τη σωτηρία της αθάνατης ψυχής μας.
«Ο Κύριος δε μας λησμονεί. Δίνει τη δύναμη και τη Χάρη Του σε ανθρώπους, ώστε και σήμερα να είναι αδιάκοπη η μαρτυρική συνείδηση της Εκκλησίας μας, ώστε να μην ξεχνούμε και εμείς ότι ως μέλη της έχουμε κοινή υποχρέωση να μαρτυρούμε περί του Φωτός, δηλαδή γι’ αυτό που είδαν τα μάτια μας, που άκουσαν τα αυτιά μας και ψηλάφησαν τα χέρια μας: τη μόνη Αλήθεια που λέγεται Χριστός…» . 
«Ὁ Ἅγιος νέος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος ὁ Κύπριος, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντας Κύπρου

Ἡ μεταφορὰ τοῦ σκηνώματος τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου ἀπὸ τὴ Σιὼν στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ πραγματοποιήθηκε στὶς 26 Αὐγούστου, 2008 ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο καὶ τὴ συνοδεία του.
Γιὰ τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς τῆς μετακομιδῆς τοῦ Ἁγίου ὁ Πανιερώτατος σὲ συνέντευξή του στὴν ἐφ. «Σημερινὴ» (07.12.2009), λέει, μεταξὺ ἄλλων:
«Πέρσι τὸν Αὔγουστο μεταφέραμε τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου ἀπὸ τὴν Ἱερατικὴ Σχολὴ τῆς Σιών, στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου του στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, στὴ Ναπλοὺς (Παλαιστίνη), ἀφοῦ περάσαμε δύο ὁδοφράγματα Ἰσραηλινῶν στρατιωτῶν. Σκέψου ἕναν Ἅγιο καὶ τὸν εἴχαμε σὲ μιὰν κάσα διπλοκάμπινου γιὰ ἀπόκρυψη. Δὲν μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι εἶναι ὁ Ἅγιος ποὺ σκότωσαν οἱ Ἑβραῖοι. Μᾶς ρώτησαν “τί σᾶς εἶναι ὁ νεκρός;” Τοὺς εἴπαμε ὅτι εἶναι συγγενής μας καὶ πατέρας μας – καὶ βεβαίως λέγαμε ἀλήθεια γιατὶ πνευματικὰ εἶναι συγγενὴς καὶ πατέρας μας….

***

Ο άγιος Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ
ο πρώτος μάρτυρας της «Νέας Εποχής»

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου αναφέρει την συγκλονιστική μαρτυρία του Σκευοφύλακα του Παναγίου Τάφου π. Παντελεήμονος, για μια προφητεία του Αγίου Φιλουμένου.
«Το 1978, ο άγιος Φιλούμενος, ένα έτος πριν από το μαρτυρικό του τέλος, έτυχε να συνοδεύει ένα λεωφορείο με προσκυνητές. Τότε συνέβη και ένα ενδιαφέρον περιστατικό, το οποίο διασώζει ο Αγιοταφίτης μοναχός Παντελεήμων.
«Όταν ήμουν ακόμα λαϊκός», αναφέρει, «ήρθα ως προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα, με τον κ. Δημήτρη Παναγόπουλο, τον γνωστό μακαριστό λαικό ιεροκήρυκα. Τις μέρες που ήμασταν εδώ, ξεναγός στο δικό μας λεωφορείο ήταν ο άγιος Φιλούμενος. Τη μέρα, λοιπόν, που θα επισκεπτόμασταν το Όρος Θαβώρ, μόλις πήραμε το δρόμο, από τον οποίο φαίνεται η ευρύτερη εκεί περιοχή, μας είπε:
‘‘Παιδιά μου, θα σας πω κάτι, το οποίο εσείς θα ζήσετε, αλλά εγώ δεν θα ζω για να το δω. Μέχρι εδώ (στον κάμπο δηλαδή του Θαβώρ), θα έρθει ο ρωσικός στρατός. Θα κατέβει από τον Καύκασο και θα κάνει πολλές καταστροφές. Ο σκοπός του θα είναι να φτάσει στα Ιεροσόλυμα, αλλά εδώ θα σταματήσει• δεν θα επιτρέψει ο Θεός να πάνε παρακάτω.’’ Αυτό, πιστεύω, ήταν μία αποκάλυψη, που έδωσε ο Θεός στον άγιο εκείνη τη συγκεκριμένη μέρα, μια και ο ίδιος ήταν αυστηρά ολιγολόγος και, όταν μιλούσε, μιλούσε μόνο για να οδηγήσει τους ανθρώπους στον Χριστό.»

Το μαρτύριο του αγίου Φιλουμένου στις μέρες μας αποκτά ιδιαίτερη σημασία, γιατί, κατά κάποιον τρόπο, προεικονίζει το μέλλον μας. Ένα μέλλον, που οριοθετείται από τα παγκόσμια γεγονότα που ζούμε, των πολιτικών, των γεωστρατηγικών, των κοινωνικών, των οικονομικών αλλαγών και των βιαίων ανατροπών που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, ειδικά στην περιοχή μας, την Ανατολική Μεσόγειο, και την ευρύτερη Ανατολή. Ένα μέλλον, που τροχιοδρομεί η «Νέα Τάξη Πραγμάτων», πάντοτε ασφαλώς μέσα στο πλαίσιο της Θείας Πρόνοιας και παραχώρησης, για να επιβάλει την ολοκλήρωση πραγμάτωσης της ήδη αρξαμένης «Νέας Εποχής»…

Ιδιαιτέρως δε στην εποχή μας, θα πρέπει να μελετάμε τους βίους των αγίων και να παραδειγματιζόμαστε από το μαρτυρικό τους φρόνημα, γιατί εμείς και τα παιδιά μας πιθανόν να ζήσουμε γεγονότα και καταστάσεις, που μόνο η εμπιστοσύνη και η πίστη στον Θεό θα είναι ικανή να αντιμετωπίσει. Στον αιώνα που εισήλθαμε, όλο και πιο πολύ αισθανόμαστε την εξάπλωση του κακού, και καθημερινώς γινόμαστε μάρτυρες αυτής της «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί είναι σαν να ζούμε ανάμεσα σε μυλόπετρες, σε μια ετσιθελική επιβολή εννοιών, λόγων, πράξεων και νοοτροπιών, που υποβιβάζουν τον άνθρωπο σε υπάνθρωπο και καταργούν το πρόσωπο του, είτε με τη βία, είτε εντέχνως….

Ο άγιός μας δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από Εβραίους Σιωνιστές στο Φρέαρ του Ιακώβ, οι οποίοι δεν ήθελαν να λειτουργείται και να δοξάζεται εκεί ο Τριαδικός Θεός. Κι αυτό το γνώριζε, αφού μία εβδομάδα πριν από το μαρτύριό του, που συνέβη την 29η Νοεμβρίου με το νέο ημερολόγιο, την ημέρα που εορτάζει ο μάρτυς Φιλούμενος των παλαιών χρόνων, πήγε να πάρει πρόσφορα για τις Λειτουργίες που έκανε τις καθημερινές, από ένα μοναστήρι, το οποίο έχει Κύπριες μοναχές, αυτό του Αγίου Λαζάρου στη Βηθανία. Εκεί είχε ένα φίλο, τον μακαριστό πατέρα Θεοδόσιο, κι αυτός άνθρωπος ενάρετος. «Ήρθε στο μοναστήρι», αναφέρει η αδελφή Μητροδώρα, «και ζήτησε ένα πρόσφορο, για να κάνει λειτουργία.» «Πως πας, πάτερ Φιλούμενε;», τον ρώτησε ο πατήρ Θεοδόσιος. «Τι να κάνω, Γέροντα», του λέει, «εκεί οι Εβραίοι με απειλούν, ότι θα με σκοτώσουν. Ας με σκοτώσουν. Τι να κάνω άλλο; Ένα μαρτύριο θα μας σώσει.»…
Με όσα βλέπουμε να συμβαίνουν σήμερα σ’ όλη την Ανατολή, την Ασία, την Αφρική, ακόμα και στην Ευρώπη, σκεφτόμαστε πως το μαρτύριο του αγίου Φιλουμένου ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα προοίμιο μιάς νέας μαρτυρικής εποχής. Στον νέο αιώνα μας, ο διωγμός της Εκκλησίας τείνει πλέον να λάβει μαζικές διαστάσεις, παραβαλλόμενος σε μερικές περιπτώσεις, όπως στη γειτονική Συρία, με τους διωγμούς των πρώτων αιώνων. Η ψευδαίσθηση της ανεξιθρησκείας, που προς στιγμήν καλλιέργησε η Δύση εν ονόματι της κατανάλωσης, κατέρρευσε με πάταγο. Σήμερα βλέπουμε στις τηλεοράσεις να κόβουν κεφάλια, με τις ίδιες πάντα ιαχές εν ονόματι του «μόνου θεού». Ο 21ος αιώνας λοιπόν, συνεχίζει να είναι αιώνας μαρτυρίου κι ομολογίας για εμάς τους χριστιανούς. Ήδη τα γεγονότα στη Συρία και στο Ιράκ, όπου εκεί φανατικοί μουσουλμάνοι σφαγιάζουν χριστιανούς με την ανοχή των Δυτικών και την απόκρυψη των σφαγών αυτών από πολλά δυτικά ΜΜΕ, προδιαγράφει το μέλλον που έρχεται…

Tο Άγιον Πνεύμα επέλεξε τον άγιο Φιλούμενο να είναι ο πρώτος μάρτυρας της «Νέας Εποχής», της «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Ο άγιος Φιλούμενος δεν είναι απλά ένας ιερομάρτυρας, αλλά οσιομάρτυρας, γιατί, πριν μαρτυρήσει, ζούσε οσιακά. Όπως σχετικά καταθέτει ο μακαριστός ενάρετος Γέροντας Σεραφείμ, ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα• «Ο π. Φιλούμενος ήταν άγιος άνθρωπος. Ζούσε βιοτήν οσιακήν από μικρός. Γι’ αυτό τον αξίωσε ο Θεός και μαρτύρησε, δίνοντάς του μάλιστα μαζί με την αφθαρσία και ευωδία του σκήνους του και των ιαμάτων την χάριν, ως άνωθεν επισφράγιση της ένταξής του εν σκηναίς Αγίων.» Ήξερε, δηλαδή, ο άγιος, να συνυπάρχει με τους αλλοφύλους, διότι πάνω από όλα ήξερε να υπάρχει ως Ορθόδοξος χριστιανός. Ήξερε να ζει τον Χριστό, αλλά και να πεθαίνει για τον Χριστό….
Σε καιρούς ολιγοπιστίας, αμφιβολίας, αναστατώσεων, ο ταπεινός Φιλούμενος κράτησε ακλόνητη, σ᾽ όλη την επίγεια ζωή του, τη βεβαιότητα της πίστεως, θέτοντας την αγάπη του Χριστού πάνω κι από την ίδια τη ζωή του. Έτσι, με τον θάνατό του χαρίζει σε όλους περίσσειαν ζωής. Ο νέος ιερομάρτυς του Χριστού τιμάται, όχι απλώς ως φύλακας Αγίων Τόπων, αλλά κυρίως ως φύλακας αγίων τρόπων. Τρόπων ζωής αληθινής, ζωής εν Χριστώ, ζωής αιώνιας!
Καθώς φαίνεται, στον αιώνα, τον οποίο διανύουμε, θα κληθούμε οι όπου γης Ορθόδοξοι να καταθέσουμε τη μαρτυρία του πεφιλημένου αγίου Φιλουμένου. Πρόκειται για μαρτυρία-κατάθεση Ορθόδοξου τρόπου ζωής. Της καθ᾽ ημέραν ζωῆς.
Ὁ ἅγιος νέος ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Φιλούμενος ὁ Κύπριος: Ἡ ἀπαρχὴ τῶν τοῦ Χριστοῦ μαρτύρων τῆς «Νέας Ἐποχῆς», Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου
https://immorfou.org.cy/%e1%bd%81-%e1%bc%85%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%82-%e1%bc%b1%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%ac%cf%81%cf%84%cf%85%cf%82-%cf%84%ce%bf%e1%bf%a6-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%e1%bf%a6/

***Όσιος Άβελ ο Προφήτης (18ος – 19ος αι.)

Ήταν Ρωσικής καταγωγής. Στην αρχή της ασκήσεώς του έζησε στη Μονή Βαλαάμ, όπου – όπως έγραψε αργότερα – έλαβε “την εντολή να αποκαλύψει τα μυστήρια του Θεού και τα θελήματά Του” (Ειρ. Γκοραϊνωφ, “Οι διά Χριστόν Σαλοί”, σελ. 176). Εξαιρετικά προικισμένος με το χάρισμα της προφητείας, προείπε σημαντικά γεγονότα της Ρωσικής Ιστορίας, με αποτέλεσμα να βρίσκεται πάντα… τιμωρημένος, σαν να ήταν αυτός που προκαλούσε το γεγονός.
Όταν προείπε τον θάνατο της Μεγάλης Αικατερίνης, φυλακίσθηκε στο Φρούριο των αγίων Πέτρου και Παύλου! Μετά την απελευθέρωσή του προείπε τον θάνατο του γιού της Αυτοκράτειρας και φυλακίσθηκε στο φρούριο του Σλούσελμπουργκ! Για άλλη προφητεία του εξορίζεται στο Σολόβκι, αλλά η εισβολή του Ναπολέοντα και η καταστροφή της Μόσχας (1812), ακυρώνουν την ποινή του. Προείπε ακόμη τον θάνατο του Τσάρου Νικολάου του Α’ και την υπόθεση των Δεκεμβριστών. Τέλος, όταν προείπε στην Κόμησσα Καμένσκυ για την δυσμένεια στην οποία θα έπεφτε, λόγω της σκληρής συμπεριφοράς της προς τους χωρικούς των κτημάτων της, εξορίσθηκε στη Μονή Σπάσο – Ευφημιέβσκυ του Σούζνταλ, όπου και κοιμήθηκε κρατούμενος στο κρατητήριο, μετά από μακριά και οδυνηρή ασθένεια.
http://churchsynaxarion.blogspot.gr/2009/04/blog-post_2052.html

***

Λίγο πριν τη δολοφονία του, ο Τσάρος Παύλος Α΄ έγραψε ένα γράμμα καθ’ υπαγόρευσιν ενός αγίου μοναχού, με προορατικό χάρισμα, του Άβελ του Προφήτη ( + 1831). Σε αυτό συμπεριλαμβανόταν περιγραφή των γεγονότων που επρόκειτο να επακολουθούσαν στην Ρωσία: 
Η τύχη των ρώσων τσάρων μέχρι και το δισέγγονό του, του αυτοκράτορα Νικολάι Β’. Οι προφητείες ήταν γραμμένες και κλεισμένες σε φάκελο με την προσωπική σφραγίδα του αυτοκράτορα Παύλου Α’ και χειρόγραφη επιγραφή του. «Να ανοιχθή από τον απόγονό μου, εκατό χρόνια μετά του θανάτου μου», το έγγραφο ήταν αποθηκευμένο σε μια ειδική αίθουσα στο παλάτι Gatchina . Όλοι οι τσάροι γνώριζαν γι ‘αυτό, αλλά κανείς δεν τόλμησε να παραβιάσει τη θέληση του προγόνου τους.
Στις 12 Μαρτίου 1901, 100 χρόνια ακριβώς μετά τη δολοφονία του, ο Τσάρος Νικόλαος ο Β΄ μαζί με την οικογένειά του επισκέφτηκαν το παλάτι Γκατσίνα, όπου διέμενε ο Τσάρος Παύλος Α΄ (1796-1801). Μετά την επιμνημόσυνη δέηση για τον αυτοκράτορα Παύλο, άνοιξε το φάκελο, όπου έμαθε για την ακανθώδη πορεία του και την σταυρική πορεία του έθνους του.
Σε μία συζήτηση με το Τσάρο Παύλο Α΄ (+1801), αφού είχε προφητεύσει τις μοίρες όλων των Τσάρων από τον Παύλο Α΄ έως καί τον Νικόλαο Β΄ είπε:
«Ό,τι είναι αδύνατον για τον άνθρωπο, είναι δυνατό για τον Θεό. Ο Θεός καθυστερεί την βοήθειά Του, αλλά θα την δώσει σύντομα και θα ανυψώσει το κέρας της σωτηρίας της Ρωσίας. Και θα εκλέξει ένα σπουδαίο Πρίγκιπα από την γενιά σου, στην εξορία, ο οποίος θα υπερασπιστεί τους ανθρώπους Του. Αυτός θα είναι εκλεγμένος από τον Θεό, και θα είναι ευλογημένος. Θα είναι ο μόνος αποδεκτός σε όλους, η καρδιά της Ρωσίας θα τον νιώσει. Η ανάδειξή του θα είναι ηγεμονική και λαμπερή και κανείς δεν θα πει: «ο Τσάρος είναι εδώ ή εκεί», αλλά όλοι θα λένε: «Αυτός είναι!». Η προσευχή των ανθρώπων θα εισακουστεί στον Θεό, και ο ίδιος ο Θεός θα επιβεβαιώσει την κλήση του. Το όνομά του έχει υπάρξει μόνο τρεις (3) φορές στην Ιστορία της Ρωσίας. Δύο με το ίδιο όνομα έχουν ήδη καθίσει στον θρόνο, αλλά όχι στον θρόνο του Τσάρου. Αλλά αυτός θα καθίσει στον θρόνο του Τσάρου ως ο τρίτος. Σε αυτόν θα υπάρξει η σωτηρία και η ευτυχία του Ρωσικού Βασιλείου.»

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Νέου (Χαραλάμπους Μπούσια)​
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.​

Τῆς Ὀρούντης τὸν γόνον, νήσου Κύπρου τὸ βλάστημα καὶ ἱερομάρτυρα νέον Ἰακὼβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον τιμήσωμεν, πιστοί, ὡς πρόμαχον τῆς πίστεως ἡμῶν, καὶ ἀήττητον ὁπλίτην Χριστοῦ τῆς ἀληθείας, πόθῳ κράζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀφθαρτίσαντι, δόξα τῷ σὲ ἡμῖν χειραγωγὸν πρὸς πόλον δείξαντι.​

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου τοῦ Κυπρίου
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τοῦ Ὑψίστου τὸν φίλον τὸν γνησιώτατον, παρὰ τὸ Φρέαρ ἀρτίως κτανθέντα τοῦ Ἰακώβ, μιαιφόνοις τῶν ἐχθρῶν χερσὶ τῆς πίστεως, θεῖον Φιλούμενον, πιστοί, εὐφημήσωμεν λαμπρῶς, βοῶντες Χριστῷ μὴ παύσῃ, ἱερομάρτυς πρεσβεύων ἡμῶν παθῶν σκεδάσαι ζόφωσιν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀβίβου ἐπισκόπου Νεκρέσι( Χ.Μ. Μπούσια)
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Σβέσαι πῦρ ὅπερ ἤναψαν εἰδωλόφρονες εἰς τόπον ἱκεσιῶν σου Θεὸν πρὸς ἀληθινὸν λίθων, Ἄβιβε στεῤῥέ, βολὰς ὑπέμεινας, Ἱερομάρτυς θαυμαστέ, καὶ ἀθλήσεως λαβὼν στεφάνους Χριστῷ πρεσβεύεις ἐκ λίθων τῆς ἁμαρτίας σῶσαι τοὺς πίστει ἀνυμνοῦντάς σε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Διονυσίου, ἐπισκόπου Κορίνθου
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Θεῖος πρόεδρος, Κορίνθου ὤφθης, ὡς τοῦ Πνεύματος, λαμπρὸν δοχεῖον, Ἱερομάρτυς σοφὲ Διονύσιε, καὶ τῷ οἰκείῳ σου αἵματι Ὅσιε, ὥσπερ θυσία Χριστῷ προσενήνεξαι· ὅθεν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

 iconandlight.wordpress.com