Πως να διάγωμεν εις την σύγχρονον αποστασίαν;… Βλέπετε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Ευχόταν: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην …». Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ – Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης.

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΚΗʹ (28ῃ) τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου μνήμη τῶν Ἁγίων Δισμυρίων, τῶν ἐν Νικομηδείᾳ καέντων. (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων, τῶν ἀπὸ τῆς Συγκλήτου, ἔξω τῆς πυρᾶς ἀπολειφθέντων, καὶ τελειωθέντων. (304)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἁγία Δόμνα ἐν Νικομηδείᾳ, ξίφει τμηθεῖσα, τῷ πυρὶ τελειοῦται. (304)
Ὁ ἅγίος Ἴνδης, συναθλητὴς τῆς ἁγίας Δόμνης, ἐν τῇ θαλάσσῃ βληθείς, τελειοῦται. (304)
Οἱ ἅγιοι Γοργόνιος καὶ Πέτρος, ἐν τῇ θαλάσσῃ τελειοῦνται. (304)
Ὁ ἅγιος Μάρτυς Ζήνων, ξίφει τελειοῦται. (304)
Ὁ ἅγιος Μάρτυς Μαρδόνιος, πυρὶ τελειοῦται. (304)
Ὁ ἅγιος Δωρόθεος, ὁ Πρεπόσιτος, ξίφει τελειοῦται. (304)
Ὁ ἅγιος Θεόφιλος ὁ Διάκονος, λιθοβοληθείς, τελειοῦται. (304)
Ὁ ἅγιος Μυγδόνιος, σφόδρα μαστιχθεὶς καὶ ἐν βόθρῳ χωσθείς, τελειοῦται. (304)
Ὁ ἅγιος Γλυκέριος ὁ Πρεσβύτερος, πυρὶ τελειοῦται. (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μάρτυρος Δημοσθένους τοῦ ἀπὸ Συγκλήτου Νικομηδείας. (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Θεοφίλης τῆς Παρθένου καὶ Ἀγάπης τῆς Προεστώσης
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἁγία μάρτυς Βασίλισσα ἐν Νικομηδείᾳ (3/9, 25/12 μαρτύριο καὶ 28/12, 304)
Ὁ Ἅγιος μάρτυς Σεκοῦνδος ξίφει τελειοῦται. (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ὁσιομαρτύρων Ἀββάδων Δόμνου, Σεργίου καὶ Ἱερεμία τῶν Σιναΐτῶν (καὶ 14/1, 4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι Ρωμοῦλος καὶ Κονίνδρος, οἱ ἱεραπόστολοι, μαθητές Ἁγ. Πατρικίου καὶ πρωτοι Χριστιανοί τῆς Νήσου Man Σκωτίας (450) καὶ Μακκάλδος ὁ ἱεραπόστολος (488)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Βαβύλας, ὁ ἐκ Ταρσοῦ τῆς Κιλικίας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Πλουτοδώρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων μαρτύρων Θεοφίλης της παρθένου καὶ Ἀγάπης τῆς προεστώσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Στεφάνου τοῦ θαυματουργοῦ.
Ὁ ὅσιος Σίμων ὁ Μυροβλύτης, ὁ κτήτωρ τῆς ἐν τῷ Ἄθῳ ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνοςπέτρας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (1287)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰγνατίου τῆς Λόμα. (1591)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Νήφωνος, τοῦ νέου κοινοβιάρχου, τοῦ Χίου, τοῦ ἡγιασμένου τῶν Κολλυβάδων (1809)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Κορνήλιος τῆς Μονῆς τοῦ Κριπέτς ἐν Pskov Ῥωσίας (1903)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες: Νικόδημος (Κονόνοφ), Ἐπίσκοπος Μπελγκορόντ, ἐν Σόλοφκυ (1918), Ἀρκάδιος (Ρεσέτνικωφ) Διάκονος (1918), Ἀλέξανδρος (1920), Ἰλαρίων (Τροΐτσκι) Ἀρχιεπίσκοπος Βερέυ (1929), Ἀλέξανδρος (Ροζντεστβένσκι) καὶ Βασίλειος (Βινογκράντοφ) τοῦ Τβερ (1937), Βικτωρίνος (Ντομπρόνραβοφ, 1937), Ἰωσήφ Μητροπολίτης Πετρουπόλεως (1938), Παρθένο-μάρτυς Βικτωρία (Ντιομπρονράβοβα) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπό τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Στίχοι ·
Ὡς προσφοραί σοι Σῶτερ ἐξωπτημέναι,
Οἱ δισμύριοι τοῦ νεὼ κεῖνται μέσον.
Ἀνέρας (ἤτοι ἄνδρας) ὀγδοάτῃ κτάνεν εἰκάδι δισμυρίους πῦρ.
Στίχοι · Ἕκτην συνάπτω ταῖς φρονίμοις παρθένοις,
Τὴν ψευδόμωρον Δόμναν ἐκτετμημένην.

Ο Άγιος Πρωτομάρτυρας Στέφανος παρηγορεί τον άγιο Χατζη-Γεώργη σε μία αγρυπνία

Στις 20 Φεβρουαρίου του έτους 1880 ο Χατζη-Γεώργης σε μία αγρυπνία είδε τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο ως εξής, όπως αναφέρει σε επιστολή του:
«Στις 20 του μηνός του περασμένου Φεβρουαρίου, όταν έκαναν όλοι οι αγιορείτες την αγρυπνία, δοξολογία και ευχαριστία στον Θεό για την σωτηρία του Ορθοδοξοτάτου υμών αυτοκράτορος Αλεξάνδρου*, από την αρχή εκείνης της αγρυπνίας, αποβραδίς, ήλθα σε έκσταση εν πνεύματι μέχρι το πρωί, και την ώρα που άρχιζε η θεία Λειτουργία είδα τον Πρωτομάρτυρα του Χριστού Στέφανον ο οποίος φορούσε διακονικά λαμπρότατα άμφια.
Ο Άγιος, αφού άγγιξε το κεφάλι μου, με δυνατή, γλυκύτατη και πολύ παρηγορητική φωνή μου είπε τα εξής:
– Για ποιο λόγο σκυθρωπάζεις, τίμιε Γέροντα; Γιατί στενοχωριέσαι και γιατί είσαι κατηφής;
Κι εγώ ενθαρρυνθείς ολίγον, όπως μου φάνηκε από της κατεχούσης με θλίψεως και ακηδίας, του είπα με φωνή συντετριμμένη:
– Και πώς να μη στενοχωριέμαι, Άγιε του Θεού; Τι καλό βλέπω στις ημέρες μας, όταν είμαστε περικυκλωμένοι από παντού από τους εχθρούς, πολιτικούς και θρησκευτικούς»;
Ο Άγιος του είπε να μη στενοχωρήται και αφού τον παρηγόρησε, του πήρε την θλίψη και εξαφανίστηκε.
Από το βιβλίο «Από την ασκητική και ησυχαστική αγιορειτική παράδοση», Άγιον Όρος 2011..
* Αλέξανδρος Β΄ της Ρωσίας ο Ελευθερωτής (δολοφονήθηκε τον Μάρτιο του 1881)

***

Πως να διάγωμεν εις την σύγχρονον αποστασίαν;
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Κατά την σημερινήν εποχήν ο κόσμος αποστρέφεται τον Χριστόν. Και τούτο είναι το θλιβερώτερον το τραγικώτερον, το φοβερώτερον γεγονός της εποχής μας. Να χάσωμεν, δηλαδή, τον Χριστόν δια δευτέραν φοράν, όπως τον έχασε και ο Αδάμ εις τον Παράδεισον. Πώς είναι δυνατόν;
Πρέπει να υποφέρωμεν τας μικράς θλίψεις της καθημερινής μας ζωής και να μη πέσωμεν εις την οργήν, εις το μίσος ή ο,τιδήποτε παρόμοιον, και έτσι θα ημπορούμεν να βλέπωμεν τον πόνο του ανθρώπου και όχι την κακήν αυτού πλευρά. Μια τέτοια στάσις χαρακτηρίζει τη ζωή ενός αληθώς μεγάλου ανθρώπου, η οποία μας υπερβαίνει και περί της οποίας δεν δυνάμεθα ακόμη να ομιλήσωμεν. Αλλ΄ όμως τούτο αρχίζει από εκεί όπου καταλήγω, σχεδόν, εις την κάθε σύναξίν μας. Ακόμη και εις τας μικροτέρας λεπτομερείας της ζωής, να παραμένετε εν πνεύματι εκεί, όπου ευρίσκεται ο Κύριος, πέραν του “καταπετάσματος” της ογδόης ημέρας. Παραμένετε εκεί εν πνεύματι, αλλά σωματικώς να συνηθίζεται να ζείτε εις τας συγκεκριμένας περιστάσεις της ζωής σας. Το πνεύμα του ανθρώπου ευρίσκεται εις τας περιστάσεις αυτάς δια να μάθει να διακρίνει μέσα εις αυτά το Ον. Συχνά ο Κύριος συμπεριφέρεται μαζί μας, ωσάν να μην αντιλαμβάνεται την αδυναμίαν μας. Δεν θα ήτο υποφερτός ο κόσμος αυτός αν ο Χριστός δεν ήτο Θεός. Αλλ΄ εφ΄ όσον είναι Θεός, τα πάντα είναι κατορθωτά. Και ας είπωμεν εις τον Πατέραν αυτόν – διότι είναι Πατήρ ημών – εις όλας τα θλίψεις μας. “Δόξα σοι, Ύψιστε Θεέ, δόξα σοι εις τους αιώνας των αιώνων”.
(Απόσπασμα μετάφρασης απομαγνητοφωνημένης ομιλίας, που έγινε στα Ρωσικά στον Ιερό ναό του Αγίου Σιλουανού της Ι.Μ. του Τ. Προδρόμου Έσσεξ την 1/2/1993).
Πηγή: “ΠΡΩΤΑΤΟΝ”, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1994, αριθ. 45, σελ. 215 κ.ε.

***

Βλέπετε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Ευχόταν…
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας. Και η ελάχιστη αγανάκτηση κάνει κακό.
Να έχομε μέσα στην ψυχή μας αγαθότητα κι αγάπη· αυτά να μεταδίδομε.
Να προσέχομε να μην αγανακτούμε για τους ανθρώπους που μας βλάπτουν· μόνο να προσευχόμαστε γι’ αυτούς με αγάπη. Ό,τι κι αν κάνει ο συνάνθρωπος μας, ποτέ να μη σκεπτόμαστε κακό γι’ αυτόν. Πάντοτε να ευχόμαστε αγαπητικά. Πάντοτε να σκεπτόμαστε το καλό. Βλέπετε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο. Ευχόταν: «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην …». Το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς.
Δεν πρέπει ποτέ να σκεπτόμαστε για τον άλλο ότι θα του δώσει ο Θεός κάποιο κακό ή ότι θα τον τιμωρήσει για το αμάρτημά του. Αυτός ο λογισμός φέρνει πολύ μεγάλο κακό, χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε. Πολλές φορές αγανακτούμε και λέμε στον άλλο: «Δεν φοβάσαι τη δικαιοσύνη του Θεού, δεν φοβάσαι μη σε τιμωρήσει;». Άλλη φορά πάλι λέμε: «Ο Θεός δεν μπορεί θα σε τιμωρήσει γι’ αυτό που έκανες» ή «Θεέ μου, μην κάνεις κακό σ’ αυτόν τον άνθρωπο γι’ αυτό που μου έκανε» ή «Να μην πάθει αυτό το πράγμα ο τάδε».
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, έχομε βαθιά μέσα μας την επιθυμία να τιμωρηθεί ο άλλος. Αντί, όμως να ομολογήσομε το θυμό μας για το σφάλμα του, παρουσιάζομε με άλλον τρόπο την αγανάκτησή μας και, δήθεν, παρακαλούμε τον Θεό γι’ αυτόν. Έτσι, όμως, στην πραγματικότητα καταριόμαστε τον αδελφό….

Καταλάβατε, λοιπόν πώς οι κακές μας σκέψεις, η κακή μας διάθεση επηρεάζουν τους άλλους; Γι’ αυτό πρέπει να βρούμε και τον τρόπο να καθαρίσομε το βάθος του εαυτού μας από κάθε κακία. Όταν η ψυχή μας είναι αγιασμένη, ακτινοβολεί το καλό. Στέλνομε τότε σιωπηλά την αγάπη μας χωρίς να λέμε λόγια.
Βέβαια αυτό στην αρχή είναι λίγο δύσκολο.
Πρώτα ήταν ανίκανος να κάνει το καλό, (ο απόστολος Παύλος) μετά που ήλθε ο Χριστός μέσα του έγινε ανίκανος να κάνει το κακό. Και φώναζε μάλιστα: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Το έλεγε, το κήρυττε με καύχηση, ότι «έχω τον Χριστό μέσα μου», ενώ πρωτύτερα έλεγε: «Ήθελα να κάνω το καλό, αλλά δεν μπορούσα».
Έτσι θ’ αποσπάσομε την χάρι του Θεού, θα καταστούμε ένθεοι. Άμα δοθούμε κατά κει, άμα δοθούμε στην αγάπη του Χριστού, τότε όλα θα μεταβληθούν, όλα θα μεταστοιχειωθούν, όλα θα μεταποιηθούν, όλα θα μετουσιωθούν. Ο θυμός η οργή, η ζήλεια, ο φθόνος, η αγανάκτηση, η κατάκριση, η αχαριστία, η μελαγχολία, η κατάθλιψη, όλα θα γίνουν αγάπη, χαρά, λαχτάρα, θείος έρως. Παράδεισος!
«Βίος και Λόγοι», Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, έκδ. Ι. Μονής Χρυσοπηγής, Χανιά, 2005

Ο Χριστός μας κατέβηκε σαν βροχούλα απάνω στο λίσβα της αμαρτωλής γης, «ως υετός επί πόκον»… πόσο μας αγαπά ο Θεός εμάς τους ανθρώπους!!!! Φώτης Κόντογλου
https://iconandlight.wordpress.com/2023/12/27/%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ad%ce%b2%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%83%ce%b1%ce%bd-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b1-%ce%b1%cf%80/

***

” Με τις πέτρες που μου ρίξανε έκτισα μιαν εκκλησιά,
να έρχονται οι βασανισμένοι για να βρούν παρηγοριά!’’Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Δισμυρίων Μαρτύρων τῶν ἐν Νικομηδείᾳ (Ἰωάννου Δανιηλίδη)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τιμήσωμεν ἅπαντες τοὺς τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητάς, τὴν πλάνην γὰρ ἤλεγξαν τὴν τῶν Ἑλλήνων λαμπρῶς, Χριστὸν δὲ ἐκήρυξαν, Κύριον καὶ Δεσπότην, καὶ Σωτῆρα τοῦ κόσμου, ὅθεν πυρὶ καφθέντες, σὺν Ἀγγέλοις οἰκοῦσι, πρεσβεύοντες ἀπαύστως, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Δισμυρίων Μαρτύρων
 Ἦχος γ’. Θείας πίστεως

Θεῖον στράτευμα, πόλις ἁγία, περιούσιος λαὸς Κυρίου, ἀνεδείχθητε Δισμύριοι Μάρτυρες· τῇ γὰρ ἀγάπῃ αὐτοῦ δροσιζόμενοι, διὰ πυρὸς τὸν ἀγώνα ἠνύσατε. Ἀλλ’ αἰτήσασθε, ἐλέους σοφοὶ τὸν Πρύτανιν, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ μάρτυρος Μυγδονίου.
Ἦχος α΄ . Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τοῦ Χριστοῦ τῇ ἀγάπῃ πυρωθείς, ὦ Μυγδόνιε, ἤθλησας σὺν τοῖς Δισμυρίοις, μυκτηρίσας τὰ εἴδωλα· τῷ βόθρῳ ἐγχωσθεὶς ὡς ζῶν νεκρός, μαρτύρων ἐνεδύθης τὴν στολήν. Ὅθεν πόθῳ σου γεραίροντες τὴν σεπτήν, πανήγυριν κραυγάζομεν· δόξα τῷ σὲ καλέσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγήσαντι ἡμῖν, σὲ πρέσβυν ἀκαταίσχυντον.

᾽Απολυτίκιον Ἁγίας Δόμνης (Αρχιμ. Νικοδήμου Αεράκη).
῏Ηχος γ’. Θείας πίστεως.

Δόμναν ᾄσμασιν ἐπευφημοῦμεν, νύμφην πάνσεμνον, τοῦ Θεανθρώπου, τῆς παρθενίας τὸ εὐῶδες κειμήλιον· Χριστομαρτύρων σεπτὸν ἐγκαλλώπισμα, καὶ ᾽Εκκλησίας ἀγλάϊσμα ἔνθεον. Αὕτη ἔλαβε, τὸ στέφος τῆς ἁγιότητος, καὶ δόξαν ἐκ Τριάδος τὴν αἰώνιον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Δημοσθένους τοῦ ἀπὸ Συγκλήτου Νικομηδείας. (π.Νικοδήμου Αεράκη)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Ὕμνοις στέψωμεν τὸν Δημοσθένην, θεῖον μάρτυρα, τοῦ Θεανθρώπου, ὁμολογίας τὸ εὐῶδες κειμήλιον, Χριστομαρτύρων θεόσδοτον κλέϊσμα, καὶ ᾽Εκκλησίας προπύργιον ἔνθεον. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, σωθῆναι ἐκ κινδύνων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Σίμωνος τοῦ Μυροβλύτου
Ἦχος δ΄. Πρὸς τὸ Ἄσκητικῶς προγυμνασθείς,

Τὸν περιλάλητον πιστοὶ Μυροβλύτην, καὶ πανυπέρτιμον Χριστοῦ μαργαρίτην, καὶ μοναζόντων ἔρεισμα, καὶ θεῖον ἀσκητήν, πάντες εὐφημήσωμεν, πρὸς αὐτὸν ἐκβοῶντες· Σίμων μάκαρ φύλαττε, ἐξ ἐχθρῶν ἐπηρείας· ἣν ἐδομήσω νέαν Βηθλεέμ, ὁδηγηθεὶς δι’ ἀστέρος τρισόλβιε.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Σίμωνος τοῦ Μυροβλύτου
 Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον

Τῇ ἀσκήσει ἐκλάμψας ἐν Ἄθῳ Ὅσιε, ὡς καθαρθεὶς τὴν καρδίαν τῶν ἀρετῶν τῷ φωτί, ἐδοξάσθης θαυμαστῶς Σίμων μακάριε· διὸ καὶ βλύζειν κρουνηδόν, μύρα εὔοσμα ἡμῖν, ἠξίωσαι μετὰ τέλος. Ἀλλὰ μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νήφωνος τοῦ Νέου Κοινοβιάρχου (Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἀρετὴν τὸν ἀρτίως φιλοῦντα, νήφοντα καὶ τῶν πατέρων τῶν πάλαι ἀσκητικὴν ἀγωγὴν, τὸν ζηλοῦντα, θεῖον Νήφωνα, τιμήσωμεν, φάρον ὡς νήσων τηλαυγῆ, τοῦ Αἰγαίου ἀστραπαῖς, φωτίζοντα εὐσέβειας, ψυχᾶς τὰς ἐζοφωμένας, θερμᾶς αὐτοῦ λιτᾶς αἰτούμενοι.

Ἕτερον. Ὁσίου Νήφωνος τοῦ Νέου Κοινοβιάρχου (Δρos Χαραλάμπους Μ. Μπούσια)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Νήσου Χίου τὸν γόνον, ὄρους Ἄθωνος ἄνθισμα καὶ ἡδύπνουν νήσων Αἰγαίου ἄνθος ὑμνοις τιμήσωμεν, τὸν κτίτορα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ μονῆς ἐν τῇ Σκιάθῳ τῆς λαμπρᾶς, θεῖον Νήφωνα, ἐκθύμως ὡς ἀσκητὴν θεοπνουν ἀνακράζοντες· Δόξα, τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα, τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δεδοκότι σοὶ ἡμῖν πρέσβυν ἀκοίμητον.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νήφωνος τοῦ Νέου Κοινοβιάρχου (Ἰσιδώρας Μοναχῆς)
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Κολλυβάδων ἐνθέων, καὶ τοῦ Ἄθω ὡράϊσμα, ὤφθης ὑποδούλῳ σου Γένει, Ἀναστάσεως αὐγασμα. Ὡς μύστης γὰρ Θεόπαιδος σεπτός, προδρόμους καταυγάζεις νηπτικῶς, ἀλειπτῶν Νεομαρτύρων, Κοινοβιάρχα Νήφων ἱερώτατε. Δόξα τῷ δεδωκότι σοὶ ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νήφωνος τοῦ Νέου Κοινοβιάρχου (Ἰσιδώρας Μοναχῆς)
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἡ Σκιάθος χαίρει σοι, καὶ Ἰκαρία ὁμοῦ, Λειψοὶ καὶ οἱ Φοῦρνοί τε, Κοινοβιάρχα σεπτέ, τοῦ Ἄθω ἀγλάϊσμα. Νέμων γὰρ θεαρέστως, θεουργίας τὴν αἴγλην, Γένους ἀναῤῥιπίζεις, τὴν ὀρθόδοξον φλόγα, παρέχων θεῖε Νήφων ἡμῖν, χάριν ἰάσεων.

Δόξα. Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος δ’.

Ἡ γέννησίς σου Χριστέ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως· ἐν αὐτῇ γὰρ οἱ τοῖς ἄστροις λατρεύοντες, ὑπὸ ἀστέρος ἐδιδάσκοντο, σὲ προσκυνεῖν, τὸν ῞Ηλιον τῆς δικαιοσύνης, καὶ σὲ γινώσκειν ἐξ ὕψους ἀνατολήν, Κύριε δόξα σοι.

iconandlight.wordpress.com