Η Παναγία η Μεγαλομάτα...

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΤΑ

Προκειται για την τοιχογραφημμενη εικονα της Παναγιας Βρεφοκρατουσας που βρισκεται   σε στοά -mina- των τειχών της πόλης κατω απο τα μουραγια στο Φαληρακι-Κέρκυρα.

Στα μουράγια κάτω από το δρόμο κάποιος ναυτικός κάποτε λένε πως έβλεπε να βγαίνει ένα φως από μια μικρή σπηλιά 
Εκεί ανακάλυψαν πριν πολλά πολλά χρόνια μια τοιχογραφία της Υπεραγίας Θεοτόκου 

Είναι μια απίστευτα συγκινητική στιγμή όταν βλέπεις μέσα στη γη σκαμμένο ένα τόσο μικρό μικρό εκκλησάκι με εικόνες ταπεινές από ανθρώπους που την αγαπούν . Από κεντήματα σε κορνίζα μέχρι και απλές ζωγραφιές σε χαρτί 
Και τα κεράκια .... αχ αυτά τα κεράκια 
Μέσα σε ένα ειδικό δοχείο που στο τέλος του έχει νερό.Κανείς δεν τα πειράζει κανείς δεν τα σβύνει κανείς δεν τα ενοχλεί .Ανάβεις ένα κερί και ακούς τον ήχο από το κύμα έξω από το μικρό της καταφύγιο 

Εκεί στέκει η Παναγιά μας η ΜΕΓΑΛΟΜΑΤΑ εκεί μόνη στην σιωπή στην ησυχία της και ακούει όποιον πάει και της παραπονεθεί της ανοίξει τη καρδιά του την παρακαλέσει την ευχαριστήσει 
Κανείς δεν γνωρίζει ποιός την ζωγράφισε στη πέτρα 
Είναι όμως το καταφύγιο όλων 

Οι παλαιότεροι την ηξεραν ως Παναγιοπουλα και οι πιο παλιοι σαν Παναγια η Φανερωμενη γιατι κανεις δεν γνωριζε τον δημιουργο της και ελεγαν πως παρουσιαστηκε μονη της.

Μαλιστα σχετικος θρυλος ελεγε πως σωθηκε καικι που απο μια ακτινα του φεγγαριου που αντανακλουσε στο ασημενιο στεμα της δεν επεσε στα βραχια,επισης ελεγαν πως αν προσευχοσουν κι αφηνες ενα νομισμα και ήσουν πιστος και καλος ανθρωπος την αλλη μερα θα το εβρισκες κολλημενο επανω στην εικονα.

Η τοιχογραφια δεχτηκε πριν λιγα χρονια την ιεροσυλη επεμβαση ενος ασχετου ''καλλιτεχνη''που την κατεστρεψε ζωγραφιζοντας δυο τεραστια ματια που σε φοβιζαν και μονο που τα αντικρυζες.Την βλεπουμε μετα απο την αποκατασταση που εγινε,τα ασημενια στεματα ομως και το ασημενιο χερι εχουν χαθει.

*******************

Η Παναγιά η Μεγαλομάτα 
του Μιχαήλ Μητσάκη (1868-1916)

  «Χωμένη μέσα στα παλιά βενετσάνικα μουράγια, χάμου εις τη θάλασσα, ένα μέτρο αποπάν΄ απ΄ το νερό, εις το βάθος της μικρής κρυψώνας της, η Παναγία η Μεγαλομάτα βλέπει προς τ΄ αντικρινό νησί. 
Τέλεια γυναίκα ως τη μέση, με το θείο παιδί της στην αγκάλη, γραμμένη επάνω εις τον τοίχο, ποιος ξέρει από ποιο ευσεβές χέρι, ποιον μακρυνόν αιώνα, κάθεται, αποκάτ΄ απ΄ το μικροσκοπικό της το βολτάκι, απομέσ΄ απ΄ τα μικροσκοπικά της καγκελάκια, ολομόναχη και ήσυχη, ασυντρόφευτη και έρημη.  Άλλος κανένας δίπλα, και κανένας γύρω της, μέσα στη σπηλίτσα της. Μπροστά της, μόνο, τρία καντηλάκια κρεμασμέν΄ από ψηλά, τριγωνικά, ακινητούν ανάερα, ρίχνουν το γλυκό φως τους στο γλυκό της πρόσωπο, τις νύχτες του χειμώνα, μέσ΄ στη σκοτεινιά, της κρατούνε συντροφιά, ενώ απόξω βράζει τ΄ άγριο πέλαγο.  Δεξιά, στο πλάι, καρφωμένο το κουτάκι της, ξύλινο, μικρούλι και τετράγωνο, καρτερεί κανένα όβολο, από κανέναν ανεπόλπιστον πιστό, σ΄ αυτόν τον άπιστον καιρόν.....»        http://proskynitis.blogspot.gr/2014/09/blog-post_96.html