Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2023
Ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας έκανε θαύματα, η παρουσία του ήταν ένα συνεχές θαύμα.
Ο γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας έκανε θαύματα, η παρουσία του ήταν ένα
Γέρων Γεώργιος: ''Δεν θα έχουμε καλό τέλος αν δεν μετανοήσουμε''
Ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός το επίκεντρο της ομιλίας του Γέροντα Γεωργίου και η υπακοή που έδειξε ο Χριστός πρωτίστως στον Θεό Πατέρα κι έπειτα στην Παναγία και τον Δίκαιο Ιωσήφ.
Κυριακάτικη Ἀργία: Ἡ κυβέρνηση λήστεψε τή μέρα τοῦ Θεοῦ γιά νά τήν προσφέρει στά κέρδη τῆς πλουτοκρατίας.
Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Μέ τό νέο ἐργασιακό νομοσχέδιο, ἡ κυβέρνηση καταπατά τήν κυριακάτικη ἀργία καί τήν ἱερότητά της καί μεταφράζει τήν ἀσέβεια σέ κέρδη.
Έχετε προσέξει ότι τελευταία δίνονται στα μετεωρολογικά συστήματα ονόματα Προφητών;
Έχετε προσέξει ότι τελευταία δίνονται στα μετεωρολογικά συστήματα ονόματα Προφητών;
Δὲν βλέπετε ποῦ θέλουν νὰ κάμουν τὴν Ἑλλάδα παλιοψάθα;
Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες, Ἕλληνες, σπορὰ τῆς ἐβραιουργιᾶς, ποὺ εἶπαν νὰ μᾶς σβήσουν τὴν Ἁγία Πίστη, τὴν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιὰ δὲν μᾶς θέλει μὲ τέτοιο ντύμα Ὀρθόδοξον.
Έκτακτο. Άγιον Όρος. Δυναμική αντίδραση αγιορειτών πατέρων στην άλωση μεγαλοκαρχαριών Μάρκετ !
Αναπάντεχα, στην πληροφορία περί έλευσης του ΑΒ στο Αγιον ορος, πλειάδα αγιορειτών μοναχών επικοινώνησε με την παράγκα μας και διαμήνυσε, σε πολύ υψηλούς τόνους, την απόφασή τους για δυναμικό και μαχητικό μποϋκοτάζ της εν λόγω “επενδύσεως”.
Θαύμα. Δεν είχε τα ναύλα να πάει στα Ιεροσόλυμα να φέρει ένα φυλακτό από την Τίμια Ζώνη της Παναγίας και έκοψε ένα κομμάτι ξύλο από το δρομολογημένο καράβι το πήγε στη μάνα του κι έγινε καλά.
Δεν είχε τα ναύλα να πάει στα Ιεροσόλυμα να φέρει ένα φυλακτό από την Τίμια Ζώνη της Παναγίας και έκοψε ένα κομμάτι ξύλο από το δρομολογημένο καράβι το πήγε στη μάνα κι έγινε καλά. Η φτώχεια με την πίστη κάνουν θαύματα.
Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2023
" μόλις έβγαλαν την Λειψανοθήκη των Νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης αυτοί άρχισαν να ευωδιάζουν" αυτά χθές σε Παράκληση των
Γράφει ο Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Λίγος κόσμος στην Παράκληση των Αγίων που γίνεται κάθε Τρίτη επί χρόνια, ίσως γιατί οι πιστοί δέχτηκαν πριν λίγο στα κινητά τους το "ουρλιαχτό" του 112 για έκτακτα επικίνδυνα φαινόμενα.
Αυτοι ειναι οι δεσποταδες των εσχάτων καιρων, που μιλάει ο αγιος Κοσμας ο Αιτωλος.
Μνημόσυνο για τον Ιωάννη Καποδίστρια στην Κέρκυρα (ΦΩΤΟ).
Μέσα σε κλίμα συγκίνησης τελέστηκε το πρωί της Τετάρτης 27 Σεπτεμβρίου 2023 στην Ιερά Μονή Πλατυτέρας στην Κέρκυρα, όπου και ο τάφος του, επιμνημόσυνη δέηση για τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, καθώς αυτή την ημέρα συμπληρώνονται 192 χρόνια από την δολοφονία του στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 στο Ναύπλιο, έξω από τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα.
Τι είδε ο Άγιος Παΐσιος στήν αποκάλυψη του Ιωάννου;
”Εκεί στην Αποκάλυψη, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος αναφέρει, ότι είδε αστέρα μέγα καιόμενο να πέφτει από τον ουρανό, μολύνοντας, πικραίνοντας, και δηλητηριάζοντας…
αδελφοί κάθε μέρα να συγχωρούμαστε αναμεταξύ μας γιατί έρχονται φρικτά πράγματα και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για επάνω ...
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης: «Παλάβωσε ο κόσμος …Έχουν διαλυθεί όλα, οικογένεια, παιδεία, υπηρεσίες…»
Κυριακού κατά Μόρφου: ” η ομοφυλοφιλία δεν είναι αμαρτία..” Δεν είναι αμάρτημα είναι κατάντημα. Μιλάει για καφετζούδες γιατί δεν ξέρει τι καφέ πίνει ο Μόρφου..!
Η Κύπρος εκτίθεται.. καλά μόνο έναν θεολόγο έχει και μάλιστα αθεολόγητο. Γιατί ένας μονοπωλεί τα κανάλια ο Θεόδωρος Κυριακού. Αυτή η μονομερής πληροφόρηση είναι πλουραλισμός και πολυφωνία εξυπηρετεί το Χεγκελιανό σχήμα της διαλεκτικής; Που είναι η αντίθεση. Η μονομερής πληροφόρηση όταν μάλιστα επαναλαμβάνεται κάθε 3 και λίγο είναι ο ορισμός της προπαγάνδας.
Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2023
Ανακήρυξη του Αγίου Παϊσίου σε Προστάτη της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.
Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ένας μεγάλος και λαοφιλής σύγχρονος Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, τον οποίο ιδιαίτερα ευλαβείται ο φιλόχριστος λαός της πέμπτης ηπείρου, ανακηρύχθηκε Προστάτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας από τον Προκαθήμενο αυτής, Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Μακάριο.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο Γιός της βροντής, από το στήθος του Ιησού άντλησε τα θεόβρυτα νάματα της σοφίας, περπάτησε στα αβυσσαλέα ίχνη της και γέμισαν τα πέρατα από την σοφία του Θεού…
Συναξάριον.
Τῇ ΚΖ’ (27ῃ) τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου, ὁ Ὅσιος Ἰγνάτιος, ἡγούμενος τῆς Μονῆς, ἀνεψιὸς τοῦ Ὁσίου Βασιλείου τοῦ κτήτορος τῆς Μονῆς τοῦ Βαθέως Ῥύακος, οὗ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ λείψανον ἀνακομισθὲν εὑρέθη ἄφθορον καὶ εὐωδιάζον (963-975)· καὶ ἡ Σύναξις τῶν τριῶν Ὁσίων καὶ Ἡγουμένων τῆς Μονῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τοῦ ἐπιλεγομένου Βαθέος Ῥύακος, Βασιλείου τοῦ καὶ κτίτορος αὐτῆς, Λουκᾶ καὶ Ἰγνατίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Καλλιστράτου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ἁγίων τεσσαράκοντα ἐννέα (μθ’) Μαρτύρων ἐν Καρθαγένη (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἐπιχάρεως τῆς ἐκ Ῥώμης (298)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Μάρκου, Ἀριστάρχου ἐπισκόπου τῆς ἐν Συρίᾳ Ἀπαμείας, καὶ Ζήνωνος ἐπισκόπου Διοσπόλεως τῆς Λαοδικείας, ἐκ τῶν ῾Εβδομήκοντα.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Φλαβιανοῦ τοῦ Α´, Ἀρχιεπισκόπου Ἀντιοχείας, πνευματικοῦ Πατρὸς γενομένου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, καὶ ἐν ἔτει τετρακοσιοστῷ καὶ τρίτῳ (403) εἰρηνικῶς τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Φιλήμονος ἐπισκόπου, καὶ Φουρτουνιανοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Μάρτυς Γαϊανὴ τὰ νώτα φλεχθεῖσα τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων δεκαπέντε Μαρτύρων, οἵτινες ἐν πλοίῳ ἐμβληθέντες τοῦ πλοίου πυρποληθέντος, ἐν τῇ θαλάσσῃ ἀπεπνίγησαν.
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τοῦ Ὁσίου Σαββατίου, Ῥώσου τοῦ Θαυματουργοῦ, πρώτου οἰκιστοῦ τῆς νήσου Σολόφκυ ἐν τῇ Λευκῇ Θαλάσσῃ, ἐν ἔτει χιλιοστῷ τετρακοσιοστῷ τριακοστῷ καὶ πέμπτῳ (1435) εἰρηνικῶς τελειωθέντος.
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τοῦ Ὁσίου Ζωσιμᾶ τοῦ ἐν Σολοβσκῃ τῆς Λευκῆς Θάλασσας, τοῦ Ῥώσσου.(15ος αἰ.)
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πέτρου, Μητροπολίτου Μόσχας.
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, ἡ ἀνάμνησις τοῦ ὁράματος καὶ τῆς ἀφωνίας τοῦ Προφήτου Ζαχαρία.
Τῆ αὐτῇ ἡμέρα, μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Ἀνθίμου τοῦ Ἴβηρος, Ἐπισκόπου Οὐγγροβλαχίας, μεγάλου Φωτιστοῦ τῶν Ῥουμανικῶν λαῶν, ἐν ἐξορίᾳ βασανισθέντος, τυφλωθέντος καὶ ἐν τέλει ἐν ποταμῷ ὑπὸ τῶν ἀθέων Ἀγαρηνῶν καταποντισθέντος καὶ ἀποπνιγέντος, ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἑπτακοσιοστῷ δεκάτῳ καὶ ἕκτῳ (1716).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῆς ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς παρθένου τῆς Ζαγκλιβερινῆς, ῥάβδοις συνθλασθεῖσα, ἐτελειώθη ἐν τῷ ͵αψξδʹ (1764).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἄρχιππος Σεστακόφ τοῦ Ἐρημητηρίου τοῦ Γκλίνσκ (1896)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων Δημητρίου (Shishokin)(1918), Γερμανού(Kosolapov) (1919) καὶ Μιχαὴλ (Platonov) (1919), ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τὴν ἀνακομιδὴν ἑορτάζομεν τῶν τιμίων Λειψάνων τῶν τριῶν Ὁσίων τῆς Μονῆς τοῦ Ντιβέγιεβο Ἀλεξάνδρας (Melgunov) Ἡγουμένης τῆς καὶ κτιτόρισας αὐτῆς, Μάρθας (Melyukova) καὶ Ἑλενας (Manturova), γενομένην ἐν ἔτει σωτηρίῳ 2000.
Μνήμη Ἐθνομαρτύρων·
Μνήμη τῆς δολοφονίας τοῦ «Ἁγίου τῆς πολιτικῆς» Ἰωάννου Καποδίστρια, τοῦ Μαρτυρικοῦ Κυβερνήτη καὶ Θεμελιωτὴ τῆς Ἑλληνικῆς Ἀνεξαρτησίας ἔμπροσθεν τῆς ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Ναυπλίου τὴν Κυριακὴν 27ης Σεπτεμβρίου 1831
Ὁ Καπετάν Κώττας ὁ Μακεδονομάχος, δι᾿ ἀγχόνης τελειοῦται ἐν ἔτει σωτηρίῳ 1905
Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ. (Α’ Ιω. 4,16)
αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς, μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. ( Ιω. 15,13)
«Τεκνία, αγαπάτε αλλήλους» (παιδιά μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο).
Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος
” Γιός της βροντής “
Ενώ βρισκόταν στην Πάτμο ο μεγάλος Ιωάννης, στέλνει σ αυτόν επιστολή από την Αθήνα ο μακάριος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, που ήταν τότε ενενήντα χρόνων γέροντας, στην οποία εγκωμιάζει τον μεγάλο Απόστολο, λέγοντας:”
– Προσφωνώ εσένα την ιερά ψυχή, αγαπημένε. Το αισθάνομαι αυτό ιδιαίτερα παρά για πολλούς άλλους. Χαίρε, στ αλήθεια αγαπημένε, που πραγματικά είσαι ο εραστής και ποθητός και αγαπητός “λίαν ηγαπημένε “. Γιατί τί θαυμαστό υπάρχει αν ο Χριστός επαληθεύεται και οι άπιστοι διώχνουν τους μαθητές από τις πόλεις, δίνοντας στον εαυτό τους ό,τι τους αξίζει, αποχωριζόμενοι απ αυτούς και φεύγοντας μακρυά τους.
Προσθέτοντας και άλλα πολλά εγκώμια, ονομάζει “ήλιον του Ευαγγελίου “ τον μεγάλο Θεολόγο και προφητεύει στο τέλος της επιστολής, ότι θα λυτρωθεί από την εξορία και θα γυρίσει πάλι στον τόπο της Μικράς Ασίας. Και ότι εκεί θα παραδώσει πολλά αγαθά. Λέγει αυτολεξεί:” Είμαι αξιόπιστος πάντως όσον αφορά στα όσα σου προείπα και αφού τα έμαθα από τον Θεό σου λέγω, ότι από την εξορία της Πάτμου θα αφεθής ελεύθερος και στην Ασιατική γη θα επανέλθεις, θα δράσης εκεί κατορθώματα με τα οποία θα μιμηθής τον Αγαθό Θεό και θα τα παραδώσης στους μετά από σένα μαθητές. “.
Κατά την προφητεία, λοιπόν, του θείου Διονυσίου, όταν βασίλευε ο Τραϊανός, μετά τον Νέρωνα κατά το έτος 98, στάλθηκαν βασιλικά γράμματα στην Πάτμο, που ανακαλούσαν τον μεγάλο Ιωάννη από την εξορία. Ο Ιωάννης ήθελε να φύγη από την Πάτμο και να πάη στην Έφεσο. Οι Χριστιανοί όμως στην Πάτμο, θρηνούσαν και ωδύρονταν για τον αποχωρισμό του. Και ποιό τέχνασμα δεν μεταχειρίστηκαν για να μην στερηθούν τέτοιο καλό ποιμένα; Επειδή δεν μπόρεσαν να τον εμποδίσουν, πρότειναν ένα δεύτερο ζήτημα στον μεγάλο Απόστολο. Δηλαδή να αφήση σ αυτούς, αντί του εαυτού του τους λόγους του και να γράψη σε βιβλία το μυστήριο όλου του Θεϊκού σχεδίου του Χριστού για την δική μας σωτηρία. Ο μεγάλος Ιωάννης υπάκουσε στην δίκαιη αίτησή τους. Βέβαια κινήθηκε και από την Θεία Πρόνοια.
Πρώτα νηστεύει τρεις ημέρες, κρατώντας και τους άλλους χριστιανούς σε νηστεία και έχοντάς τους συμβοηθούς με την προσευχή τους. Έπειτα ανεβαίνει στο βουνό με τον μαθητή του Πρόχορο. Όλον τον νου του ανεβάζει στον Θεό. Και, να το θαύμα! Αμέσως γίνονται βροντές και φοβερές αστραπές και το βουνό όλο σαλεύεται , ώστε ο μαθητής του Πρόχορος να πέση από τον φόβο του μπρούμητα στην γη και να γίνει σαν νεκρός. Ο Ιωάννης δεν φοβάται, στέκεται όρθιος, επειδή η τέλεια αγάπη, που είχε για τον Θεό, έδιωχνε τον φόβο από την καρδιά του, όπως είπε ο ίδιος: ” Η τέλεια αγάπη έξω βάλλει τον φόβον”.(Α’ Ιωαν. δ’ 18). Τότε ακούσθηκε μια βροντωδης φωνή που έλεγε αυτά: ” Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.”(Ιωάν. Α’, 1). Αυτή την φωνή φανερώνει ο Ιωάννης στον μαθητή του Πρόχορο, αφού πρώτα τον σήκωσε και έδιωξε απ αυτόν τον φόβο.
Έτσι, αφού τελείωσε το θείο Ευαγγέλιο, το έγραψε με το χέρι του Προχόρου, το παρέδωσε στους Χριστιανούς, που το ζήτησαν, όπως και ο Μωυσής παρέδωσε τις Θεοχάρακτες Πλάκες στον λαό του Ισραήλ. Απ εκεί διαδόθηκε το Ευαγγέλιο στα πέρατα του κόσμου.
Όταν έφυγε από την Πάτμο ο μέγας Απόστολος πήγε σε κάποιο τόπο, που ονομαζόταν Αγροικία, και εκεί γιατρεψε ένα τυφλό. Πορεύθηκε σε μια γειτονική πόλη, όπου βρήκε ένα νέο ευγενικό και ωραίο και τον πρόσφερε στον Χριστό. Αφού τον παρακίνησε στην εργασία της αρετής και τον παρέδωσε στον επίσκοπο της πόλεως, σαν να ήταν μάρτυρας μπροστά στον Χριστό, για να τον φροντίζει, αναχώρησε στην Έφεσο. Εκεί τακτοποίησε καλά τα εκκλησιαστικά ζητήματα, κατάρτισε και το ποίμνιο του Χριστού με την διδασκαλία του. Αφού επισκέφτηκε τις άλλες κοντινές πόλεις και χειροτόνησε σ αυτές επισκόπους, γύρισε στην παραπάνω αναφερόμενη πόλη. Όταν ζήτησε τον νέο, που παρέδωσε στον επίσκοπο, έμαθε ότι έγινε αρχηγός των ληστών, και διεφθάρηκε από τα γλέντια και τις κακές συναναστροφές των συνομηλίκων του, -εύκολος και κατηφορικός είναι ο δρόμος της κακίας, – αυτό λέγω, όταν το έμαθε ο Απόστολος του Κυρίου, λυπήθηκε πολύ. Γι’ αυτό ίππευσε και πήγε μόνος του στον τόπο των ληστών. Παραδόθηκε σ αυτούς θεληματικά. Με την βοήθειά τους οδηγήθηκε στον νέο και τον βρήκε. Όταν τον συνάντησε, ζήτησε αυτός να φύγει, γιατί κατάλαβε ότι είναι ο ευεργέτης του Ιωάννης. Ο Απόστολος όμως, τον τράβηξε με τα γλυκά και θελκτικα λόγια του, τον πήρε μαζί του, επέστρεψε στην πόλη και τόσο τον έκανε να προκόψει στην αρετή με τις μελιστάλακτες συμβουλές και τις ιερές νουθεσίες του, ώστε έγινε το παράδειγμα της μετανοίας και στους άλλους ανθρώπους.
Απο το βιβλιο Ο γιός της βροντή, σελ. 29-32, εκδ. αγίου Γρηγορίου Παλαμά Κουφάλια.
***
Από τότε που έγινα μοναχός και διάβασα την (Α’) Επιστολή του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, (ανοίχθηκαν) νέοι ορίζοντες, (και μου ήρθαν) δάκρυα χαράς και ευφροσύνης για την αγάπη και την θυσία του Χριστού μας.
Από το βιβλίο: «Ο Όσιος Πορφύριος (Μαρτυρίες – Διηγήσεις – Νουθεσίες)». Γ’. Νουθεσίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» (αποσπάσματα).
***
Στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο
Αγίου Θεοδώρου του Στουδιτου
” Και επέθηκεν αυτοίς όνομα Βοανεργες, Ο εστίν υιοί βροντής “. …
” Γιός της βροντής “ ονομάσθηκε ο Απόστολος, επειδή είναι αντίλαλος της φωνής του Αγίου Πνεύματος, αστράπτοντας και βροντώντας σε μας τα θεία, σαν να βγήκε από τα νέφη της Θείας Χάριτος…
” Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.”. Τι μεγαλειώδης Θεολογία! Δεν εξεπλάγησαν από τον θόρυβο μιας βροντής οι άνθρωποι τόσο, όσο εξεπλάγησαν μαζί με τα επίγεια και τα ουράνια από την Θεολογία του Ιωάννου, αφού κι εκείνοι μαθήτευσαν στον Ιωάννη…
Ο Ιωάννης μίλησε πέρα από αίσθηση. Πήρε για αρχή όχι τον ουρανό και την γη, αλλά τον Ποιητή του ουρανού και όλων των επουρανιων πνευμάτων, λέγοντας:” Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. ”
Είδες σε ποιο άπειρο ύψος ανέβασε το μάτι της ψυχής του;…
Θεολογία που ήχησε τα ουράνια δώματα, δυνατότερα από την βροντή! Λόγος που διέσχισε τα σύμπαντα γοργότερα από την αστραπή! ” Εθαυμαστωθη η γνώσις σου εξ εμού “. Και στον Ιωάννη ως θεοειδή ας το απευθύνη ο καθένας, που περιέλαβε το πλάτος της υπ ουρανόν με τα κηρύγματα του και περπάτησε στα ίχνη της αβυσσαλέας σοφίας με τις υψηλές του έννοιες. Με αυτόν καταργήθηκαν οι πύλες του Άδου, με το πλήρωμα της φωνής του Θεού. Ο ήλιος της Ορθοδοξίας ανέτειλε. Με αυτόν, η σοφία του κόσμου τούτου μωράνθηκε και τα πέρατα γέμισαν από την σοφία του Θεού…
Αλλά τί ακόμη να πούμε; ” Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. Εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. Καὶ ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥραςἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.” Και σε άλλο σημείο λέγει:” ος καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ καὶ εἶπε· Κύριε, τίς ἐστιν ὁ παραδιδούς σε;”
Αυτά ήταν μια κληρονομιά, σαν δώρα βασιλικά στον Θεολόγο, προ πάντων μάλιστα λέγω: Η αγάπη του Ιησού σ αυτόν, ξεχωριστή από τους άλλους Αποστόλους, η πτώση πάνω στο ακηρατο στήθος, και το ότι ονομάσθηκε υιός της Θεομητορος….
…Η επιστήθια πρόσπτωση. Τι αξίωμα! Τα Χερουβείμ είναι όχημα του Θεού και ο Ιωάννης επιστερνιο στήριγμα. Ο Μωυσής μόλις είδε τα οπίσθια του Θεού και αυτό, όταν το ζήτησε. Ο Ιωάννης μόνος του αγκαλιάζει το στήθος του Ιησού… Απ εδώ (από το στήθος του Ιησού) μου φαίνεται, σαν από κάποια πηγαία ζωή άντλησε τα θεόβρυτα νάματα της σοφίας, όπως ακριβώς ρέουν από την εμψυχη κοιλία και σχηματίζουν τους ποταμούς της Θεολογίας. .
Από το εγκώμιο του Αγίου Θεοδώρου του Στουδιτου στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο
***
Ἡ ἄμεση βοήθεια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
στόν Ἅγιο Ἀνδρέα τόν διὰ Χριστὸν Σαλό
Ὁλη τὴν ἡμέρα ὁ Ἀνδρέας ἔκανε τόν τρελὸ καί τόν δαιμονισμένο, ἐνῶ τή νύχτα θρηνοῦσε καί προσευχόταν νοερά, παρακαλώντας τή μάρτυρα τοῦ Χριστοῦ νὰ τὸν πληροφορήσει, ἄν ὁ ἀγώνας, πού εἶχε ἀρχίσει, ἦταν θεάρεστος.
Σταματώντας γιά λίγο τόν θρῆνο καί τήν προσευχή, εἶδε νὰ παρουσιάζονται ἕνας ὁλόλαμπρος γέροντας καί πέντε γυναῖκες, πού ἄρχισαν νά ἐπισκέπτονται ἕναν-ἔναν τούς ἀσθενεῖς. Ἀφοῦ πέρασαν ἀπ’ ὅλους, ἦρθαν καί στόν Ἀνδρέα. Πρῶτος στάθηκε μπροστά του ὁ γέροντας. Τόν κοίταξε κατάματα μέ ἤρεμη ματιά καί τοῦ χαμογέλασε συμπαθητικά, σάν νὰ εἶχε κάτι εὐχάριστο στόν νοῦ του. ‘Ὑστερα γύρισε στήν πιό λαμπροφορεμένη γυναίκα καί τῆς εἶπε:
–Κυρία Αναστασία, δὲν θά τόν γιατρέψεις αὐτόν ἐδῶ;
-Δέν χρειάζεται τή βοήθειά μου, κύριέ μου, ἀποκρίθηκε ἐκείνη, γιατί τὸν ἔχει ἀναλάβει ἄλλος Γιατρός. Τόν ἔκανε καλά ἤδη Ἐκεῖνος πού τοῦ εἶπε: “Γίνε σαλός γιά χάρη μου, καί θ’ ἀποκτήσεις πολλά ἀγαθά στή βασιλεία μου”. Γνωρίζει ὁ Κύριος ὅτι τὸν ἀγώνα, πού ἄρχισε, δὲν θά τόν ἐγκαταλείψει ὥς τήν τελευταία του πνοή, γνωρίζει ὅτι μὲ τὴ δύναμη τοῦ Ἀγίου Πνεύματος θά γίνει ἐκλεκτὸ ὅργανό Του, ἅγιο κι ἀγαπημένο.
-Τά γνωρίζω, κυρία μου, τῆς εἶπε τότε ὁ γέροντας, τά γνωρίζω κι ἐγώ αὐτά. Ρώτησα, ὅμως, ἐπειδή τόν συμπάθησα.
Αὐτά εἶπαν, χαιρέτησαν τόν Ἀνδρέα καί μπῆκαν στόν κυρίως ναό γιά νά προσευχηθοῦν. Ἀπό τή στιγμή ἐκείνη δέν τούς ξαναεῖδε νά βγαίνουν ἢ νά μπαίνουν, ὥσπου, τά ξημερώματα, ὁ προσμονάριος χτύπησε τό ξυλοσήμαντρο γιά τόν Ὅρθρο. Θαύμασε ὁ ὅσιος γιά ὅσα τοῦ ἀποκαλύφθηκαν. Δόξασε τόν Θεό καί εὐχαρίστησε τή μεγαλομάρτυρα Ἀναστασία, πού τόσο γρήγορα ἀπάντησε στήν ἱκεσία του.
Δεμένος ὅλη τήν ἡμέρα, δέν ἔφαγε τίποτα. Τή νύχτα, ξάγρυπνος, προσευχόταν νοερά στόν Θεό καί τή μάρτυρά Του. Ξάφνου, τά μεσάνυχτα, ἐμφανίστηκε μπροστά του ἕνας δαίμονας σάν μαῦρος ἄνθρωπος μ᾿ ἕνα τσεκούρι στό χέρι. Τόν ἀκολουθοῦσαν πολυάριθμοι δαίμονες, κρατώντας ἄλλοι μαχαίρια, ἄλλοι ρόπαλα, ἄλλοι σπαθιά, ἄλλοι σκοινιά. Ὁ μαῦρος ἐκεῖνος ἦταν χιλίαρχος καί εἶχε ἔρθει μαζί μὲ τοὺς δαίμονές του γιά νά σκοτώσει τόν ὅσιο. Τρίζοντας λοιπόν, τὰ δόντια του μὲ λύσσα, ὅρμησε μέ το τσεκούρι του στόν Ἀνδρέα γιά νὰ τὸν χτυπήσει. Μαζί του ὅρμησαν καί οἱ ἄλλοι δαίμονες. Ὁ ὅσιος τότε σήκωσε τὰ χέρια καί φώναξε μέ δάκρυα στόν Θεό:
« Κύριε, μήν ἀφήσεις νά παραδοθεῖ σέ τοῦτα τὰ θηρία μιά ψυχή πού σέ δοξάζει!»ψαλμ73:19.
Καί ἀμέσως πρόθεσε:
–Ἄγιε Ἰωάννη Θεολόγε, βοήθησέ με!
Τήν ἴδια στιγμή ἀκούστηκαν ἀπὸ ψηλὰ μιά βροντή καί κάτι σάν μεγάλη ὀχλοβοή. Καί νά, παρουσιάστηκε ἕνας γέροντας μέ μεγάλα μάτια καί μέ πρόσωπο λαμπερὸ σάν τὸν ἥλιο! Τόν ἀκολουθοῦσαν πολλοί. Ἔκανε στόν ἀέρα τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί πρόσταξε τούς συνοδούς του:
—Ἀμπαρῶστε τίς πόρτες! Κανείς νὰ μὴ σᾶς ξεφύγει!
Ἀστραπιαῖα ἐκεῖνοι ἐκτέλεσαν τήν ἐντολή του, παγιδεύοντας μέσα στήν ἐκκλησία ὅλους τούς δαίμονες, πού φώναζαν μεταξύ τους ἀπελπισμένα:
—Μαύρη ἡ ὥρα πού βρεθήκαμε ἐδῶ μέσα! Ὁ ᾿Ιωάννης εἷναι πολύ σκληρός καί θά μᾶς βασανίσει φρικτά!
Ὁ σεπτός γέροντας πρόσταξε νά βγάλουν τήν ἁλυσίδα ἀπὸ τὸν λαιμό τοῦ Ἀνδρέα. Τήν πῆρε στά χέρια του, στάθηκε ἔξω ἀπὸ τὴν πύλη τοῦ ναοῦ καί φώναξε:
—Νά μοῦ τούς φέρνετε ἕναν-ἕναν!
Τοῦ ἔφεραν τόν πρῶτο.
—Ξαπλῶστε τον κάτω, εἶπε.
Καί ἀφοῦ δίπλωσε τήν ἁλυσίδα στά τρία, ἔδωσε ἑκατό χτυπήματα στόν δαίμονα, πού κραύγαζε ἱκετευτικά:
—Ἔλεος! Ἔλεος!
Ὑστερα ξάπλωσαν καταγῆς ἕναν ἄλλο. Τόν μαστίγωσε κι αὐτὸν σκληρά. Τό ἴδιο ἔκανε καί σ’ ὅλους τοὺς ὑπολοίπους.
Ὁ μακάριος Ἀνδρέας, ἀκούγοντας τους νὰ φωνόυζουν “ Ἔλεος!’᾽, δέν μποροῦσε νὰ κρατήσει τά γέλια του. Τούς ἔβλεπε νά δέρνονται καί νά πονοῦν σάν νὰ ἦταν ἄνθρωποι. Στήν πραγματικότητα, ὅμως, τούς βασάνιζε ὁ Θεός, γιατί ἡ φύση τους, ὡς ἀσώματη, δὲν μπορεῖ νὰ πάσχει.
Καθώς οἱ δαίμονες ἔφευγαν δαρμένοι, οἱ συνοδοί τοῦ σεπτοῦ γέροντα τούς ἔλεγαν:
—Πηγαίνετε τώρα στόν πατέρα σας, τόν σατανά, καί δεῖξτε του τὸ κατάντημα σας, νὰ δεῖτε πόσο θά χαρεῖ…
Ὅταν ἔγιναν ἄφαντοι ὅλοι, πλησίασε ὁ γέροντας τόν ὅσιο, τοῦ πέρασε στόν λαιμό τήν ἁλυσίδα καί τοῦ εἶπε:
—Εἶδες πόσο γρήγορα ἦρθα νά σέ βοηθήσω! Νοιάζομαι πολύ γιά σένα, γιατί ὁ Κύριος μοῦ ἔδωσε ἐντολή νά φροντίζω γιά τή σωτηρία σου. Κάνε ὑπομονή, λοιπόν, γιά νά φανεὶς ἄξιος σέ ὅλα. Σύντομα ὁ ἀφέντης σου θά σέ ἐλευθερώσει, καί θά πᾶς ὅπου σοῦ ἀρέσει.
—Ποιός εἶσαι, κύριέ μου; τὸν ρώτησε ὁ ὅσιος. Δέν σέ ξέρω.
—Εἶμαι ἐκεῖνος πού ἔγειρε στό ἄχραντο καί ζωοποιό στῆθος τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρα μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, (Ιω.13:25)
Ἔτσι εἶπε καί χάθηκε σάν ἀστραπή. Ὁ ὅσιος ὅλος θαυμασμό δόξασε τόν Θεό, γιατί, στέλνοντας τόν ἀγαπημένο Του μαθητή Ἰωάννη, τόν λύτρωσε ἀπό τά σκοτεινά πνεύματα, πού ξεσηκώθηκαν ἐναντίον του.
—Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἔλεγε, μεγάλη, ἀσύλληπτη εἶναι ἡ δύναμή Σου καί ὑπερένδοξη ἡ εὐσπλαχνια Σου, γιατί μοῦ φαίνεται παράξενο καί θαυμαστό νά νοιάζεσαι γιά μένα, τόν ταπεινό, καί νά μέ ἐλεεῖς. Κύριε ὕψιστε καί παντοδύναμε, κράτησέ με γιά πάντα στήν ἀλήθεια Σου. Θεέ φοβερέ καί ἀκατάληπτε, ἀξίωσέ με νά βρῶ χάρη κοντά Σου.
Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός. σελ.50—56.
Φιλάνθρωπε και φιλεύσπλαχνε Κύριε, συγχώρησέ μας τις αμαρτίες μας και χάρισέ μας την Αιώνια Βασιλεία Σου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Ἡ Ἁγία Ἀκυλίνα, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/26/%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%b5%cf%8d%cf%83%cf%80%ce%bb%ce%b1%cf%87%ce%bd%ce%b5-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%cf%83%cf%85/
Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς Ζαγκλιβερινῆς.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Χοροῦ σε ἠξίωσε Νεομαρτύρων ὁ σὸς Νυμφίος τοῖς θαύμασι τὴν τελευτήν σου, Σεμνή, δοξάσας ὁ Ὕψιστος. Ἔλαθες γὰρ τὴν φύσιν, ἀνδρικῶς τὸν Βελίαρ, Μάρτυς καταβαλοῦσα, Ἀκυλίνα, διό σου τὴν μνήμην τοὺς ἐκτελοῦντας, σῶσον ἡμᾶς ταῖς πρεσβείαις σου.
Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης τῆς Ζαγκλιβερινῆς
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Μητρὸς σου τοῖς ῥήμασι στοιχειωθεῖσα πιστῶς, πατρὸς τὴν ἀσέβειαν ἀπεβδελύξω στεῤῥῶς, ἐνθέῳ φρονήματι, ὅθεν καὶ τῶν μαστίγων, ἐνεγκοῦσα τὸ ἄλγος, ἤθλησας Ἀκυλίνα, ὡς παρθένος φρονίμη, διὸ Παρθενομάρτυς, τιμῶμεν τοὺς ἄθλους σου.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ἀκυλίνας τῆς Ζαγκλιβερινῆς
Ηχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ζαγκλιβέριον χαίρει ἐν τῇ ἀθλήσει σου, ἡ σὲ βλαστήσασα κώμη ὡς ἄνθος εὔοσμον, Ἀκυλίνα τοῦ Χριστοῦ καλλιπάρθενε, σὺ γὰρ ἐνήθλησας στεῤῥῶς, καὶ ἐδέξω ἐκ Θεοῦ, τὸ στέφος τῆς ἀφθαρσίας, ἐκδυσωποῦσα ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Καλλιστράτου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ
Ἦχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε
Οἱ Μάρτυρες σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, τὸ στέφος ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις Χριστέ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Καλλιστράτου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἀστέρα πανέκλαμπρον τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, λαμπτῆρα τὸν ἔνδοξον, μετ’ εὐφροσύνης πιστοί, ἐνθέως τιμήσωμεν, μνήμην αὐτοὺ τὴν θείαν, καὶ σεπτὴν ἐκτελοῦντες, κράζοντες ὁμοφώνως· ὦ Καλλίστρατε Μάρτυς, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰγνατίου τῆς Μονῆς τοῦ Βαθέος Ῥύακος
Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ιωσήφ.
Ἀπὸ βρέφους τῷ Θεῷ, ἀνατεθεὶς ὡς Σαμουήλ, καὶ τῷ γάλακτι σοφέ, τῷ τῆς ἀσκήσεως τραφείς, ἐν ἀκακίᾳ ηὐξήθεις καὶ σωφροσύνῃ, Βασίλειον καὶ γάρ, θεῖον τὸν γνήσιον, μυοῦντά σε καλῶς, ἔσχες Ἰγνάτιε, ἀγώνων τὰ παλαίσματα, καὶ τὸν πρὸς δράκοντα πόλεμον, ὃν καὶ νικήσας, στεφανηφόρος, τῷ Κυρίῳ παρίστασαι.
Ἀπολυτίκιον. Τῶν Ὁσίων. Ἦχος δ΄.
Ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ὁ ποιῶν ἀεὶ μεθ’ ἡμῶν, κατὰ τὴν Σὴν ἐπιείκειαν, μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός Σου ἀφ’ ἡμῶν, ἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἰκεσίαις, ἐν εἰρήνη κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.
Ἦχος γ΄.
Μακαρίας μητρός, θεοειδὴς θυγάτηρ ὤφθης, πίστεως δόγμασιν, ἢ γάλακτι τραφεῖσα, Ἀκυλίνα σεμνοπάρθενε. Καὶ ἐν ἁγίοις ἄθλοις ἀριστεύσασα, τῆς ἐν σοὶ θείας ἀγάπης τὸ πῦρ, πᾶσιν ἐξέφηνας. Διὸ ἡ τεκοῦσά σε, ἠγλαϊσμένην σε ἰδούσα θείοις στίγμασι, καὶ τῆς φωνῆς σου ἀκούσασα, βεβαιούσης τὰ κρείττονα, ἐν κρυφίᾳ ἐβόα χαρᾷ· πορεύου ὦ τέκνον φίλτατον, τὴν πρὸς Χριστὸν πορείαν, Ὃν ὑπὲρ πάντα ἠγάπησας, καὶ πρέσβευε ἀπαύστως, σώζεσθαι τοὺς σὲ μακαρίζοντας.
Μετὰ τὴν β΄ στιχολογίαν, κάθισμα. Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ιωσήφ.
Ἀπὸ βρέφους τῷ Θεῷ, ἀνατεθεὶς ὡς Σαμουήλ, καὶ τῷ γάλακτι σοφέ, τῷ τῆς ἀσκήσεως τραφείς, ἐν ἀκακίᾳ ηὐξήθεις καὶ σωφροσύνῃ, Βασίλειον καὶ γάρ, θεῖον τὸν γνήσιον, μυοῦντά σε καλῶς, ἔσχες Ἰγνάτιε, ἀγώνων τὰ παλαίσματα, καὶ τὸν πρὸς δράκοντα πόλεμον, ὃν καὶ νικήσας, στεφανηφόρος, τῷ Κυρίῳ παρίστασαι.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)