Η ανθρωπότητα ζει μέσα σε μια τραγική ένταση… Πως να διατηρήσουμε την ψυχική ειρήνη μέσα στα σκάνδαλα των ημερών μας; όλοι οι μεγάλοι Άγιοι υπέμειναν όλες τις θλίψεις παραδομένοι ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού. Κι αυτό που φαίνεται να είναι κατάρα είναι κατά βάθος πρόσκληση που μας έγινε από τον ουράνιο Πατέρα να μας κάνει αδελφούς του Χριστού, με το να υπομείνουμε… Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ.

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚA´ (21ῃ) τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου, μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἰουλιανῆς, τῆς ἐν Νικομηδείᾳ. (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι πεντακόσιοι Μάρτυρες, οἱ ἐν Νικομηδείᾳ διὰ τῆς Ἁγίας Ἰουλιανῆς πιστεύσαντες, ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Αἱ Ἅγιαι ἑκατὸν τριάκοντα Γυναῖκες Μάρτυρες, αἱ ἐν Νικομηδείᾳ, ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεμιστοκλέους ἐκ Μύρων τῆς Λυκίας. (251)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Πέτρου Μητροπολίτου Κιέβου και Μόσχας (1326)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία Ἰουλιανή, πριγκίπισσα τοῦ Βγιάζμα, πελέκει τρωθεῖσα τελειοῦται.(Novotorzhok) (1406)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Προκόπιος τοῦ Βυάτκα, διὰ Χριστὸν σαλός, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.(1627)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων τῆς ἐν Γεωργίᾳ Μονῆς Χαχούλι, Μακαρίου τοῦ Νηστευτοῦ (1034), Γεωργίου τοῦ Νοταρίου καὶ Σάββα.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος Β΄, Καθολικός Πατριάρχης Γεωργίας (1827)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Φιλάρετος (Amfiteatrov-Θεοδόσιος- σχήμα), Μητροπολίτης Κιέβου (1857)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες: Μιχαηλ Kiselev, τοῦ Perm (1918) καὶ Σέργιος Ὀρλώφ. (1937) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπό τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Στίχοι
Ἰουλιανῆς ἀγλάϊσμα τὸ ξίφος,
Ὡς προξενῆσαν ἀγλαὸν ταύτῃ στέφος.
Ἔκτανον εἰκάδι πρώτῃ Ἰουλιανὴν ἐρατεινήν.

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Διωγμός και προετοιμασία για την Αγιότητα

Ζούμε σε μια εποχή εξαιρετικά σημαντική… δεν είμαι προφήτης, αλλά η προσευχή μου μου λέει πως η ανθρωπότητα ζει μέσα σε μια τραγική ένταση, που ξεπερνά τις δυνατότητες του οποιουδήποτε αρχηγού κράτους. Έτσι, αν η καταστροφή από έναν πυρηνικό πόλεμο δεν έρθει στο άμεσο κοντινό μέλλον, θα υπάρξει αναπόφευκτη αναγέννηση του Χριστιανισμού…
Όπως ο Χριστός είπε ότι κατά την Πρόνοια του Δημιουργού και Πατέρα μας και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι μετρημένες, είναι προφανές ότι με την ίδια Πρόνοια επίσης η Ρωσία διαφυλάχθηκε κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου των εβδομήντα χρόνων…. Οι σφαγές των χριστιανών παραχωρήθηκαν από την Πρόνοια του Θεού… Έτσι δόθηκε στην εποχή μας ένα εξαιρετικά μεγαλειώδες προνόμιο: το προνόμιο όχι μόνο να πιστεύουμε στον Θεό, αλλά και να πάσχουμε μαζί με Αυτόν. Με άλλα λόγια, τα γεγονότα αυτά, που μας φαίνονται τρομερά και που προκάλεσαν σε μας προσευχή με κλάμα γι’ αυτούς και για όλη την ανθρωπότητα, επέτρεψαν τη συγκομιδή χιλιάδων και χιλιάδων μεγάλων αγίων…

Τις ημέρες αυτές βρίσκονται μαζί μας δύο αντιπρόσωποι της Εκκλησίας του Λιβάνου: Ο π. Ισαάμ και η γερόντισσα Μαριάμ… Θα προσευχόμαστε… για την Ορθόδοξη Εκκλησία της χώρας τους: είθε να τιμηθεί, όπως έγινε με την Εκκλησία στη Ρωσία, διότι και αυτή επίσης διώχθηκε, επτώχευσε, συνετρίβη.
…Αυτό που φαίνεται να είναι κατάρα είναι κατά βάθος πρόσκληση που μας έγινε από τον ουράνιο Πατέρα να μας κάνει αδελφούς του Χριστού, με το να υπομείνουμε και εμείς επίσης τον θάνατο που Αυτός υπέμεινε πάνω στο σταυρό…
Τώρα θα παρακαλούσαμε τον πατέρα Ισαάμ να μας πει λίγα λόγια.

Ο π. Ισαάμ: …Η κόλαση έχει ανοίξει για τα καλά μπροστά σε αυτό τον κόσμο, στον κόσμο μας, και προσπαθεί να καταπιεί πολύ γρήγορα και με αφύσικο τρόπο όλους όσοι ανήκουν στο Χριστό, όσοι ανήκουν στην αλήθεια, όλα τα πρόβατα σύρονται καθημερινώς στη σφαγή. Ναι, συνηθίσαμε σε ένα είδος σταυρού, στον Σταυρό, τον σταυρό μας. Πεθαίνουμε κάθε μέρα και αποδεχόμαστε κάθε μέρα να πεθάνουμε. Βλέπουμε τον θάνατο κάθε μέρα με τα μάτια μας χωρίς να υπάρχει γι αυτό κανένας απολύτως λόγος. Πράγματι, κανένας δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στον Λίβανο. Κανένας δεν μπορεί να εξηγήσει τί γίνεται εκεί. Και αν δεν δούμε αυτό το γεγονός στο φως του Ευαγγελίου, στο Φως του Κυρίου μας, δεν θα καταλάβουμε ποτέ τίποτα. Και σε όλους αυτούς που έρχονται να μας ζητήσουν μια εξήγηση ή που θα ήθελαν να ξέρουν αν θα ήταν καλύτερα να μείνουν εκεί που βρίσκονται ή να φύγουν, η απάντησή μας είναι η ακόλουθη:” Αν προβλέπετε στον Χριστό, πρέπει να μείνετε. Δεν μπορείτε να κατεβείτε από τον σταυρό μόνοι σας. Πρέπει να σας δοθεί να κατεβείτε. Αν όμως ο Σταύρος του Χριστού δεν σας λέει κάτι, φύγετε… Και αυτοί που μένουν πέρασαν σαν από ένα είδος αναγκαστικής ασκήσεως από το χέρι του Θεού, διότι ο πόθος του Θεού γι’ αυτό τον κόσμο είναι να γίνει ο κόσμος ένας κόσμος αγίων.
(Οικοδομώντας το ναό του Θεού μέσα μας, τομ.Ά’, ομιλία 37)

***

Ὅσιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης

Ψυχὴ ποὺ παραδόθηκε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ὑπομένει εὔκολα κάθε θλίψη καὶ κάθε ἀσθένεια· γιατὶ καὶ τὸν καιρὸ τῆς ἀσθένειας παραμένει στὴ θεωρία τοῦ Θεοῦ καὶ προσεύχεται· «Κύριε, Ἐσὺ βλέπεις τὴν ἀσθένειά μου. Ἐσὺ ξέρεις πόσο ἁμαρτωλὸς καὶ ἀδύνατος εἶμαι· βοήθησέ με νὰ ὑπομένω καὶ νὰ εὐχαριστῶ τὴν ἀγαθότητά σου». Καὶ ὁ Κύριος ἀνακουφίζει τὸν πόνο, καὶ ἡ ψυχὴ αἰσθάνεται τὴν ἐγγύτητα τοῦ Θεοῦ καὶ μένει ἐν τῷ Θεῷ γεμάτη χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη.

Ἂν ἀποτύχεις σὲ κάτι, σκέψου· «Ὁ Κύριος βλέπει τὴν καρδιά μου καὶ ἂν εἶναι θέλημά του, ὅλα θὰ εἶναι γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὸ δικό μου καὶ τῶν ἄλλων». Ἔτσι ἡ ψυχή σου θὰ ἔχει πάντα εἰρήνη. Ἀλλὰ ἐὰν ἀρχίζει κανεὶς νὰ παραπονεῖται· «Αὐτὸ δὲν εἶναι καλό, ἐκεῖνο δὲν εἶναι ὅπως πρέπει», τότε ποτὲ δὲν θὰ ὑπάρχει εἰρήνη στὴν ψυχή του, ἔστω καὶ ἂν νηστεύει καὶ προσεύχεται πολύ.

Οἱ Ἀπόστολοι εἶχαν παραδοθεῖ ὁλοκληρωτικὰ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Μόνο ἔτσι διαφυλάσσεται ἡ εἰρήνη. Τὸ ἴδιο καὶ ὅλοι οἱ μεγάλοι Ἅγιοι ὑπέμειναν ὅλες τὶς θλίψεις παραδομένοι στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

…Δοξασμένος νὰ εἶναι ὁ Κύριος, γιατὶ μᾶς ἀγαπᾶ καὶ μᾶς δίνει τὴν εἰρήνη Του καὶ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πῶς νὰ διατηρήσουμε τὴν ψυχικὴ εἰρήνη μέσα στὰ σκάνδαλα τῶν ἡμερῶν μας;
Κρίνοντας κατὰ τὴν Γραφὴ καὶ τὸ χαρακτήρα τοῦ σύγχρονου κόσμου, ζοῦμε στοὺς ἔσχατους καιρούς. Ἐν τούτοις πρέπει νὰ διαφυλάξουμε τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς, γιατὶ χωρὶς αὐτὴ δὲν σώζεται κανένας, ὅπως εἶπε ὁ μέγας εὐχέτης τῆς ῥωσικῆς γῆς, ὁ ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ. Ὅσο ζοῦσε ὁ Ὅσιος, ὁ Κύριος φύλαγε τὴ Ῥωσία μὲ τὶς προσευχές του. Μετὰ δὲ τὸ θάνατό του ἐμφανίστηκε ἄλλος στύλος ἀπὸ τὴ γῆ ὣς τὸν οὐρανό, ὁ πατήρ Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης. Ἂς μιλήσουμε λίγο γι᾿ αὐτόν, γιατὶ εἶναι σύγχρονός μας κι ἐμεῖς τὸν εἴδαμε νὰ προσεύχεται, ἐνῶ τοὺς ἄλλους δὲν τοὺς εἴδαμε.

Θυμόμαστε ὅτι μετὰ τὴ Λειτουργία, ὅταν τοῦ ἔφεραν τὴν ἅμαξα καὶ πήγαινε νὰ καθήσει, τὸν περικύκλωσε ὁ λαὸς ζητώντας τὴν εὐλογία του. Καὶ μέσα στὸν συνωστισμὸ ἐκεῖνον ἡ ψυχή του παρέμενε ἀδιάλειπτα κοντὰ στὸν Θεὸ καὶ δὲν σκορπιζόταν, δὲν ἔχανε τὴν εἰρήνη της. Πῶς ἄραγε τὸ κατόρθωνε; Νά τὸ θέμα μας.
Τὸ κατόρθωνε αὐτό, γιατὶ ἀγαποῦσε τὸ λαὸ καὶ δὲν ἔπαυε νὰ προσεύχεται γι᾿ αὐτόν·

«Κύριε, δῶσε τὴν εἰρήνη σου στὸ λαό σου.
»Κύριε, δῶσε στοὺς δούλους σου τὸ Πνεῦμα σου τὸ Ἅγιο, γιὰ νὰ θάλπει τὶς ψυχές τους μὲ τὴν ἀγάπη σου καὶ νὰ τοὺς ὁδηγεῖ σὲ ὅλη τὴν ἀλήθεια καὶ σὲ κάθε ἀγαθό.
»Κύριε, θέλω νὰ περιβάλει ἡ εἰρήνη σου ὅλο τὸν κόσμο, ποὺ τὸν ἀγάπησες ἕως τέλους καὶ ἔδωσες τὸν Μονογενή σου Υἱὸ γιὰ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος δι’ Αὐτοῦ.
»Κύριε, δῶσε σὲ αὐτοὺς τὴ χάρη σου, ὥστε μὲ εἰρήνη καὶ ἀγάπη νὰ σὲ γνωρίσουν καὶ νὰ σὲ ἀγαπήσουν, καὶ νὰ ἀναφωνήσουν, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι στὸ Θαβώρ· ‘Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι’ μετὰ σοῦ».

Ἔτσι, προσευχόμενος συνεχῶς γιὰ τὸ λαό, διατηροῦσε τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς, ἐνῶ ἐμεῖς τὴ στερούμαστε, γιατὶ δὲν ὑπάρχει μέσα μας ἀγάπη γιὰ τὸ λαό. Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι ποθοῦσαν τὴ σωτηρία τοῦ λαοῦ καί, ὅταν βρίσκονταν ἀνάμεσα σὲ ἀνθρώπους, προσεύχονταν διακαῶς γι᾿ αὐτούς. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοὺς ἔδινε τὴ δύναμη ν᾿ ἀγαποῦν τὸ λαό. Κι ἐμεῖς, ἂν δὲν ἀγαποῦμε τὸν ἀδελφό, δὲν θὰ ἔχουμε εἰρήνη.
Ἂς τὸ ἀναλογισθεῖ αὐτὸ κάθε ἄνθρωπος.

Ἂς εἶναι δοξασμένος ὁ Κύριος, γιατὶ δὲν μᾶς ἄφησε ὀρφανούς, ἀλλὰ μᾶς ἔδωσε στὴ γῆ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διδάσκει στὴν ψυχὴ ἀνείπωτη ἀγάπη γιὰ τὸ λαὸ καὶ συμπόνια γιὰ κάθε πλανημένο. Ὁ Πατέρας σπλαγχνίστηκε τὰ «ἀπολωλότα πρόβατα» καὶ ἀπέστειλε τὸν Υἱό Του τὸν Μονογενὴ νὰ τὰ σώσει. Καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα διδάσκει τὴν ἴδια εὐσπλαγχνία γιὰ τοὺς πλανημένους ποὺ πορεύονται στὸν ἅδη. Ὅποιος ὅμως δὲν ἀπέκτησε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, αὐτὸς δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ προσεύχεται γιὰ τοὺς ἐχθρούς.

Ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Μέγας προσευχόταν γιὰ ἕνα μαθητή του ποὺ ἀρνήθηκε τὸν Χριστό. Ἐνῶ λοιπὸν προσευχόταν, τοῦ ἐμφανίστηκε ὁ Κύριος καὶ τοῦ εἶπε· «Παΐσιε, γιὰ ποιὸν παρακαλεῖς; Δὲν ξέρεις πὼς μ᾿ ἔχει ἀρνηθεῖ;». Ὁ Παΐσιος ὅμως συνέχιζε νὰ λυπᾶται τὸν μαθητή του καὶ τότε τοῦ εἶπε ὁ Κύριος· «Παΐσιε, ἔγινες ὅμοιος μ᾿ Ἐμένα στὴν ἀγάπη».

Ἔτσι ἀποκτᾶται ἡ εἰρήνη, καὶ ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸν δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος.

…Ἂν γνώριζαν οἱ βασιλεῖς καὶ οἱ κυβερνῆτες τῶν λαῶν τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ ἔκαναν ποτὲ πόλεμο. Ὁ πόλεμος προέρχεται ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Ὁ Κύριος μᾶς δημιούργησε κατὰ τὴν ἀγάπη Του καὶ μᾶς παρήγγειλε νὰ ζοῦμε μὲ ἀγάπη.

Ἂν οἱ ἄρχοντες τηροῦσαν τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ ὁ λαὸς καὶ οἱ ὑπήκοοι ὑπάκουαν μὲ ταπείνωση, θὰ ὑπῆρχε μεγάλη εἰρήνη καὶ ἀγαλλίαση πάνω στὴ γῆ. Ἐξαιτίας ὅμως τῆς φιλαρχίας καὶ τῆς ἀνυπακοῆς τῶν ὑπερηφάνων ὑποφέρει ὅλη ἡ οἰκουμένη.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἰουλιανῆς
Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ

Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλῃ τῇ φωνῇ· Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι, καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου, καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνῄσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί, ἀλλ’ ὡς θυσίαν ἄμωμον, προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι· Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον. τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἰουλιανῆς.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς νύμφη πανάμωμος καὶ ἀθληφόρος σεμνή, τῷ Λόγῳ νενύμφευσαι τοῦ ἀθανάτου Πατρός, Ἰουλιανὴ ἔνδοξε, σὺ γὰρ φθαρτὸν μνηστήρα παριδοῦσα, ἐμφρόνως ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν καὶ τὸν ὄφιν καθεῖλες· καὶ νῦν ταῖς τοῦ νυμφίου σου τρυφᾶς φαιδρότησι.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεμιστοκλέους (Γερασίμου)
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς ἐναθλήσας ἀπτοήτῳ καρδίᾳ, κατηγωνίσω τὸν ἀρχέκακον ὄφιν, καὶ τὸν Χριστὸν ἐδόξασας τοῖς ἄθλοις σου· ὅθεν συνηρίθμησαι, τῶν Μαρτύρων τοῖς δήμοις, Θεμιστόκλεις ἔνδοξε, Ἀθλητὰ γενναιόφρον· μεθ’ ὧν δυσώπει πάντοτε Χριστόν, ἐλεηθῆναι τοὺς σὲ μακαρίζοντας.

Τροπάριον τοῦ Ὁσίου Προκοπίου τοῦ Βυάτκα τοῦ διὰ Χριστὸν Σαλοῦ·(Ἀντωνίου Μάρκου)
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῷ Προκοπίῳ τῷ ἐκ Κυρίου λαβόντι, τὴν θείαν χάριν τοῦ ἀποτρέπειν τὴν μῆνιν τῶν καταιγίδων, δεῦτε νῦν προσπέσωμεν πάντες οἱ τὸν κίνδυνον καταιγίδος ὁρῶντες, νῦν ἐπερχόμενον ἐφ’ ἡμᾶς τοὺς ὀδύνῃ αὐτῷ βοῶντας· Πάτερ τῶν πιστῶς μὴ ἐπιλάθου εὐφημούντων τὸν βίον σου.

Δόξα. Καὶ νῦν. Προεόρτιον.

Ἑτοιμάζου Βηθλεέμ· ἤνοικται πᾶσιν ἡ Ἐδέμ. Εὐτρεπίζου Ἐφραθᾶ, ὅτι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, ἐν τῷ Σπηλαίῳ ἐξήνθησεν ἐκ τῆς Παρθένου. Παράδεισος καὶ γάρ, ἡ ἐκείνης γαστήρ, ἐδείχθη νοητός, ἐν ᾧ τὸ θεῖον φυτόν· ἐξ οὗ φαγόντες ζήσωμεν, οὐχὶ δὲ ὡς Ἀδὰμ τεθνηξόμεθα. Χριστὸς γεννᾶται, τὴν πρὶν πεσοῦσαν, ἀναστήσων εἰκόνα.

iconandlight.wordpress.com