Δεν χωράει αμφιβολία πλέον! Η εποχή μας είναι σε τέτοιο βαθμό σατανοκρατούμενη, που ακόμα και η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία που – υποτίθεται – ότι κρατάει στα χέρια της την Ορθότητα του Χριστιανισμού, κατά τα φαινόμενα και τα τεκταινόμενα των τελευταίων ετών, δείχνουν ότι έχει κι αυτή αλωθεί… Ή μήπως όχι;
Για την γερόντισσα Γαβριηλία (1897-1992), λίγα πράγματα γνωρίζω. Κι αυτά τα λίγα προέρχονται κυρίως από το Διαδίκτυο ή από κάποιες συνομιλίες που είχα με φίλους και ομοϊδεάτες στην Ελλάδα. Κάποιοι λέγανε ότι η γερόντισσα αυτή ήταν ένας …Άγιος άνθρωπος. Κάποιοι άλλοι, απλά έλεγαν ότι έχει…υπερεκτιμηθεί η συγκεκριμένη ή και προωθηθεί εντέχνως από μοναστηριακούς και εκκλησιαστικούς κύκλους.
Είχα για κάποιο διάστημα αρκετό καιρό να ασχοληθώ με την αρθρογραφία, λόγω – κυρίως – από την ασθένεια που με ταλαιπωρούσε κανένα τετράμηνο περίπου και κατ’ επέκτασιν…είχα χάσει «επεισόδια», όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Ώσπου κάποια στιγμή, πήρε το μάτι μου μέσα από μια γρήγορη ματιά στο ελληνικό διαδίκτυο ότι στις 5 του περασμένου Οκτώβρη, η γερόντισσα Γαβριηλία …αγιοκατατάχθηκε μπαίνοντας στο Αγιολόγιο της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και μάλιστα παμψηφεί, από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, πρωτοστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Το ότι αποφάσισα να ασχοληθώ μαζί της, αιτία ήταν μια συνάδελφος από την Ελλάδα, η Δρ. Θεολογίας Ευαγγελία Παπανικολάου, η οποία μου έστειλε ένα κείμενο που τιτλοφορούνταν «Κριτικός Σχολιασμός του βιβλίου «Η Γερόντισσα της Χαράς», που υπέγραφε η μοναχή Φιλοθέη, Ηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου «Το Γενέσιον της Θεοτόκου».
Η συγκεκριμένη μοναχή, είναι μάλιστα πολυγραφότατη. Εκτός του βιβλίου «Η Γερόντισσα της Χαράς», έχει γράψει και άλλα όπως «Ο Μπαρμπά-Γιάννης Των Ελλήνων» (μια σπουδή γύρω από τον βίο του Ιωάννη Καποδίστρια), «Προσεγγίζοντας τη διδαχή του Πατρός Συμεών» (απομαγνητοφωνημένες διαλέξεις της ιδίας μέσα από τις διδαχές του π.Συμεών), «Αγία Φιλοθέη η Αθηναία» (ο βίος της Αγίας Φιλοθέης και τα θαύματά της) κλπ. Το τελευταίο της βιβλίο μάλιστα, αυτό δηλαδή που έβαλε στο…μικροσκόπιο η Δρ. Παπανικολάου, γράφτηκε – όπως πληροφορήθηκα – κατόπιν ικεσίας του Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου, ο οποίος – καθώς λέγεται – την αγαπούσε και την σεβόταν πολύ, παρά το γεγονός ότι δεν την είχε γνωρίσει ποτέ του.
Με μια πιο ενδελεχή έρευνα μου στο διαδίκτυο σχετικά με την αγιοκατάταξη της συγκεκριμένης Γερόντισσας, παρατήρησα ότι σχεδόν τα περισσότερα ιστολόγια – αν όχι όλα – που ασχολούνται με θέματα της θρησκείας και του Ορθόδοξου Δόγματος μας, έγραφαν εγκωμιαστικά λογύδρια για την Γαβριηλία, τον βίο της και τις διδαχές της.
Μόνο ένα ιστολόγιο (τουλάχιστον αυτό εντόπισα εγώ) – το εν πολλοίς αμφιλεγόμενο – «Αττικά Νέα» της κ. Σουφλή, ασχολήθηκε επικριτικά με την αγιοκατάταξη της Γαβριηλίας.
Με τίτλο «Η Γερόντισσα Γαβριηλία, ένας καλός άνθρωπος ή μια ακόμη «οικουμενιστική Αγία» και ένα προλογίδιο, όχι και τόσο…εγκωμιαστικό για το Οικουμενικό Πατριαρχείο που αναφέρει ότι:
το ιστολόγιο αυτό, μέσω αυτής της …ειδικής «γλώσσας» που χρησιμοποιεί, κατακεραυνώνει τόσο την Γαβριηλία, όσο και το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Και αναρωτιέμαι: Μπορεί ένας Οικουμενικός Πατριάρχης, ανεξάρτητα με τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις, να εμπαίζει τόσο πολύ τον ίδιο τον Θεό, αγιοκατατάσσοντας ανθρώπους οι οποίοι δεν άξιζαν, ούτε στο ελάχιστο την αγιοκατάταξη, εμπαίζοντας επίσης το ίδιο το χριστεπώνυμο πλήθος και την ίδια την πίστη του; Μήπως ο συγγραφέας του κειμένου, είναι υπερβολικός;
Στη συνέχεια και ψάχνοντας ακόμη πιο βαθιά, ανακαλύπτω μια ανάρτηση παρόμοια με αυτής της Σουφλή που υπογράφει το ιστολόγιο «Ο Παιδαγωγός» και που στην ταυτότητα του αναφέρει ότι είναι ένα ιστολόγιο μιας ομάδας εκπαιδευτικών, που ασχολούνται κυρίως με θέματα Παιδείας, θρησκείας και Ιστορίας.
Το άρθρο που δημοσιεύει το ιστολόγιο, είναι ανώνυμο, αλλά τα στοιχεία που παραθέτει είναι σοβαρά. Μεταξύ άλλων, αναφέρεται και ένα απόσπασμα από τη ζωή της Γαβριηλίας, που φαίνεται να έχει καίρια σημασία όσον αφορά την μετέπειτα δράση της.
Πρόκειται για το σημείο όπου το 1960, μετά από μια τριετή δοκιμασία ως μοναχή, η εν λόγω γερόντισσα είχε λάβει το όνομα «Γαβριηλία» (το βαφτιστικό της ήταν Αυρηλία) και ότι μετά ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, αυτός που ήρε το 1965 τα αναθέματα προς τον Πάπα Ρώμης και του Σχίσματος το 1054μ.Χ. και που προκάλεσε σύγχυση τόσο στην Ελλαδική, όσο και στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, αυτός ο ίδιος την έστειλε στην Κοινότητα Taize που βρίσκεται στην περιοχή της Βουργουνδίας στην Ανατολική Γαλλία, όπου εδρεύει η περίφημη «Εκκλησία της Συμφιλίωσης», μια οικουμενιστική εκκλησία στην οποία δεν υπάρχει καμμιά ιεραρχία και συλλειτουργούν μαζί όλα τα προτεσταντικά και ρωμαιοκαθολικά δόγματα.
Σημειωτέον, ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, ήταν ο πρώτος «επίσημα» Μασόνος, μέλος της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος.
Επίσης, όσον αφορά αυτό που γράφτηκε από τη Σουφλή στο ιστολόγιο της σχετικά με το…βόλεμα των αγιοκατατάξεων ή αλλιώς – όπως χαρακτηρίζει το ιστολόγιο «Ο Παιδαγωγός» – η «βιομηχανοποίηση Αγίων», νομίζω ότι είναι πραγματικά υπερβολικό. Διότι, ανάμεσα στους ήδη αγιοκαταταγμένους στην εποχή μας, βρίσκονται προσωπικότητες του κύρους του Αγίου Παϊσίου, του Αγίου Ιάκωβου Τσαλίκη, του Οσίου Σάββα Αχιλλέως, του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτη και εσχάτως είναι σχεδόν έτοιμος ο φάκελος για την αγιοποίηση του πατρός Δημητρίου Τσιώλη, του Γέροντα των Αγράφων. Όλοι αυτοί που ανέφερα, όχι μόνο άξιζαν να αγιοποιηθούν, αλλά ΕΠΙΒΑΛΛΟΤΑΝ να αγιοποιηθούν λόγω του οφθαλμοφανούς της πλημμύρας της Θείας Χάριτος που αυτοί έφεραν πάνω τους. Ιδίως ο Άγιος Παΐσιος, του οποίου η φήμη και τα θαύματα έφταναν ως την άκρη του κόσμου, λόγω των μαρτυριών των πιστών που είχαν ωφεληθεί και που τα διέδιδαν παντού.
Ήταν θέλημα Θεού αυτή η…ασυνήθιστη παρουσία πολλών ανθρώπων Του και ο λόγος προφανής: Η μεγάλη σχεδιαζόμενη ολοκληρωτική επίθεση του Κακού και η αρχή των Έσχατων χρόνων.
Οι άγιοι αυτοί άνθρωποι, είχαν ως αποστολή την προετοιμασία των Ελλήνων και του κόσμου όλου για τα επερχόμενα. Και ομολογουμένως, όλοι τους έκαναν εκπληκτική δουλειά, πάντα με αρωγό την Θεία Χάρη. Οπότε, οι χαρακτηρισμοί αυτού του είδους, είναι μάλλον υπερβολικοί και καλό θα ήταν να αποφεύγονται.
Όμως, ως είθισται, υπάρχουν και οι …εξαιρέσεις. Κι αυτές τις εξαιρέσεις, καλούμεθα να διερευνήσουμε.
Η Γερόντισσα Γαβριηλία, πρόδρομος της λεγόμενης «Αγαποσύνης»;
Κατ’ αρχάς, οφείλω να διευκρινίσω κάτι. Σε όλο μου τον βίο και ιδίως στις πονηρές ημέρες που ζούμε, ουδέποτε καταφέρθηκα με επιθετικούς χαρακτηρισμούς εναντίον ιερωμένων και ιερέων. Ούτε και πρόκειται να το κάνω. Κι αυτό διότι η πλειοψηφία δυστυχώς των πάσης ιεραρχικής φύσεως ιερέων των ημερών μας , παρά το γεγονός ότι χαρακτηρίζονται ως ανάξιοι ή πλανημένοι, αυτοί οι ίδιοι σήκωναν ή σηκώνουν ακόμη τα Άγια Μυστήρια και η Χάρη του Θεού «περνάει» σε όλους εμάς με την μεσολάβηση τους.
Επειδή λοιπόν αυτοί οι ίδιοι είναι και άνθρωποι συνάμα, δηλαδή επιρρεπείς στους πειρασμούς, στην αμαρτία, ακόμη και στην πλάνη, θα πρέπει όχι να τους μισήσουμε ή να τους αναθεματίζουμε, αλλά να τους συμπεριλάβουμε και στις προσευχές μας να τους φωτίσει ο Θεός να δούν την αλήθεια και να ζητήσουν συγχώρεση. Και είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί κάποια μέρα, λόγω του ότι η πλάνη του σατανά, επειδή ακριβώς είναι πλάνη, θα καταρρεύσει από μόνη της και οι πλανεμένοι ιερείς θα αντιληφθούν άμεσα το κολάσιμο σφάλμα τους. Επομένως και επειδή διατελούν τα ιερά Μυστήρια παρά την πλάνη τους, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να τους στήσουμε στον τοίχο.
Βεβαίως μπορούμε να καταθέτουμε τις γνώμες μας σχετικά με το έργο τους, όχι όμως να τους αναθεματίζουμε. Είναι μεγάλη αμαρτία αυτό κι αυτό διότι, ίσως εμείς να βγούμε χειρότεροι από αυτούς, αν υποβληθούμε σε «μέτρημα» από τον Θεό. Και τότε; τι γίνεται; Το συλλογίστηκε αυτό κανείς εξ ημών; Οπότε, προτείνω να δούμε πρώτα το…δικό μας δοκάρι που έχει τρυπήσει το μάτι μας κι ας αφήσουμε τον Θεό να κάνει τη δουλειά Του. Αυτή που ξέρει να κάνει καλύτερα απ’ όλους.
Εδώ μετανόησαν και συγχωρέθηκαν προσωπικότητες όπως του Χαρίλαου Φλωράκη ή του Τζίμη του Πανούση, πραγματικοί δηλαδή υβριστές του Θεού και πολέμιοι Του, επειδή ο Θεός το θέλησε να συμβεί. Δεν θα υπάρξει τρόπος να συγχωρεθούν κι αυτοί οι ιερείς και επίορκοι της Πίστης;
Είναι τεράστια η δύναμη της Ορθοδοξίας, αγαπητοί μου συνέλληνες. Οπότε, ας τους αφήσουμε στα χέρια του Θεού. Εκείνος, ξέρει καλύτερα.
Πάμε παρακάτω.
Κάποτε, πριν από 1300 χρόνια περίπου και συγκεκριμένα στις αρχές του 8ου αιώνα μ.Χ, κι ενώ όλα συνέτειναν προς την ομαλή πορεία του Χριστιανισμού, στην τρισένδοξη αυτοκρατορία του ανατολικού Ελληνικού Ρωμαϊκού Κράτους της Κων/πολης ξέσπασε μια καθαρά σατανόπληκτη διαμάχη από το…πουθενά, που λίγο έλλειψε να διαλύσει την πίστη μας. Η φοβερή και τρομερή διαμάχη, γνωστή ως Εικονομαχία. Ήταν μια φοβερή περίοδος αναταραχής, γεμάτη μίσος, βία, άδικη αιματοχυσία μεταξύ αδελφών και φυσικά, άλλη μια περίοδος διωγμών και ανάδειξης νέων αγίων. Δεν κράτησε πολύ. Η Θεία Χάρις βρήκε τον τρόπο και αποκατέστησε την…αταξία, οι υπαίτιοι κατέρρευσαν αναίμακτα και η Ορθοδοξία θριάμβευσε.
Σήμερα, άλλη μια σατανόφερτη αίρεση τεραστίων διαστάσεων χτυπά τη Πίστη μας για να τη διαλύσει. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την λεγόμενη «Αγαποσύνη». Αυτού του είδους η αίρεση, είναι πέντε φορές ισχυρότερη από αυτή της Εικονομαχίας διότι
α) προάγει ένα είδος «αγάπης» προς όλους, αμαρτωλούς και μη και
β) επιδιώκει την συνεύρεση μεταξύ της Αλήθειας και του Ψεύδους, με απώτερο σκοπό την πλήρη Ένωση όλων των θρησκειών σε μία.
Την επονομαζόμενη Πανθρησκεία.
Αυτή είναι το όπλο των σύγχρονων Παγκοσμιοποιητών, οι οποίοι ονειρεύονται την ένωση όλων των λαών σε ένα έθνος, μια θρησκεία, έναν κόσμο.
Στην λεγόμενη «Αγαποσύνη», δεν υπάρχει καμμιά αμαρτία, καμμιά αίρεση, καμμία διαφορά.
Η κεντρική φιλοσοφία είναι ότι:
Με λίγα λόγια, αυτό που ζητά η «Αγαποσύνη», είναι ένα και μόνο: Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της ΗΘΙΚΗΣ, έτσι όπως διαμορφώθηκε ανά τους αιώνες από τους Έλληνες κυρίως και τους Εβραίους της Παλαιάς Διαθήκης πριν και μετά την ίδρυση του Χριστιανισμού. Παράδειγμα τρανταχτό, η…ανεπίσημη «θεσμοθέτηση» στις κοινωνίες των μεγάλων πόλεων, της συγκατοίκησης ζευγαριών χωρίς να υπάρχει ούτε γάμος, ούτε καν αρραβώνας.
Κάτι τέτοιο μέχρι πρόσφατα, κυρίως στην επαρχία και στην ύπαιθρο (για τους Έλληνες και τους Ιταλούς της νότιας Ιταλίας) ήταν αδιανόητο. Η συγκατοίκηση ενός ζευγαριού, απαιτούσε οπωσδήποτε γάμο. Πολλοί ιερείς μάλιστα, στα χωριά κυρίως, ρωτούσαν το ζευγάρι πριν να συναφθεί γάμος, αν υπήρξε μεταξύ τους προγαμιαία πράξη, ούτως ώστε να τους εξομολογήσει και να τους κοινωνήσει πριν την επίσημη τελετή.
Σήμερα, η επίσημη Εκκλησία δεν θεωρεί ανεπίσημα τουλάχιστον, πλέον ως αμάρτημα ούτε καν την συγκατοίκηση πριν τον γάμο. Έχει συμβιβαστεί πλέον με αυτό, λόγω της… «Αγαποσύνης» και κατά την εξομολόγηση, δεν αναφέρονται από τους εξομολογούμενους ούτε καν ως αμάρτημα. Η σεξουαλική πράξη είναι πλέον ανεπίσημος «θεσμός», ακόμη κι όταν το ζευγάρι βρίσκεται σε εφηβική ηλικία.
Εφ’ όσον λοιπόν, τουλάχιστον η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία συμβιβάστηκε με την άτυπη αυτή καταφανέστατη παραβίαση των Κανόνων της, ήρθε η «Αγαποσύνη» να την εξωραΐσει.
Επί της ουσίας, πρόκειται για τον λεγόμενο «εκσυγχρονισμό» της Ορθοδοξίας στο δρόμο της προς την Πανθρησκεία και τον Οικουμενισμό. Και αυτό ακριβώς είναι το «σημείο ζέσης», όσον αφορά την Γερόντισσα Γαβριηλία και την ήδη τετελεσμένη αγιοκατάταξη της.
Κατά την ταπεινή μου λοιπόν άποψη, η οποία διαμορφώθηκε μέσα από την έρευνα για τον βίο της και τα γραφόμενα ως «διδαχές» της γερόντισσας που περιλαμβάνονται στο βιβλίο της Μοναχής Φιλοθέης, η αγιοποίηση της ήταν η σφραγίδα που έβαλε ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην νομιμοποίηση των αμαρτιών ηθικής, στην πλήρη αποδοχή των διδαχών του Ινδουϊσμού (ο οποίος κυριολεκτικά «θερίζει» στην Ελλάδα με τα studio Yoga και τα σεμινάρια από Ινδούς Γκουρού), στις πλάνες του Προτεσταντισμού και του Ρωμαιοκαθολικισμού και φυσικά στις αρχές που πρεσβεύει ο Οικουμενισμός, μέσα από την έννοια της «Αγαποσύνης».
Η Γερόντισσα Γαβριηλία, μέσα από τα στοιχεία που συνάγονται τόσο από τα δύο βιβλία «Η Ασκητική της Αγάπης» και «Η Γερόντισσα της Χαράς», όσο και από τις κριτικές επί των βιβλίων αυτών σοβαρών ανθρώπων, όπως ο π.Βασίλειος Σπηλιόπουλος, ο π.Γεώργιος Μεταλληνός, ο πρωτ. Ιωάννης Φωτόπουλος, ο π.Βασίλειος Κοκκολάκης κ.α., αγιοποιήθηκε προφανώς για να κτιστεί πάνω στα λείψανά της, ο νέος, «εναλλακτικός» Χριστιανισμός, ο οποίος θα αντικαταστήσει τα δόγματα της Ορθοδοξίας και του Ρωμαιοκαθολικισμού, μέσα στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης από τις ελίτ του Ιερατείου του WEF Παγκόσμιας Θρησκείας και Παγκόσμιας Κυβέρνησης.
Όλοι οι πατέρες που ανέφερα πιο πάνω, αντιτίθενται σφόδρα τόσο στην αγιοποίηση της Γαβριηλίας, όσο και στα περιεχόμενα των δύο βιβλίων όπου συνοψίζονται και οι διδαχές της, μέσα από διάφορα «συμβάντα» που είχε διηγηθεί η ίδια σε πιστούς, όσο και από τα – τουλάχιστον περίεργα – «οράματα» της που περιγράφονται επίσης στα βιβλία της.
Η Δρ. Ε. Παπανικολάου, ως ειδικός επί των αιρέσεων, καθώς και το ίδιο το Γραφείο Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, αντιτάσσονται σθεναρά σε αυτήν την αγιοκατάταξη, έχοντας στη φαρέτρα των απόψεων τους, πολλά και δυνατά βέλη και την στιγματίζουν ως απολύτως παράνομη, επειδή παραβιάζει με κατάφωρο τρόπο τις διδαχές και τους ιερούς κανόνες της Ορθοδοξίας.
H «Θεωρία συνωμοσίας» της αγιοκατάταξης της Γαβριηλίας, φτάνει μέχρι το…WEF και το CIC;
Στο κριτικό σημείωμα της Δρος Παπανικολάου, αναφέρονται τουλάχιστον 14 περιπτώσεις, στις οποίες οι διδαχές της Γαβριηλίας αντίκεινται σφόδρα στην Ορθοδοξία και για τις οποίες η κ. Παπανικολάου αναρωτιέται πώς το Πατριαρχείο προχώρησε στην αγιοκατάταξη της, χαρακτηρίζοντας μάλιστα το βιβλίο «Ασκητική της Αγάπης» ως «Νεοεποχίτικο» και «Συγκρητιστικό*» και σημειώνει:
Πράγματι, το υπέρμετρα κοντινό των ημερομηνιών αυτών, αμέσως δημιουργεί ερωτήματα ως προς την αγιοκατάταξη μιας Γερόντισσας, της οποίας οι διδαχές συμπίπτουν με τις αρχές του Οικουμενισμού.
Και διερωτώμεθα:
Την απόφαση για αγιοκατάταξη της Γαβριηλίας, την είχε πάρει ο Πατριάρχης πρίν την συλλειτουργία με τον Πάπα και τον συρφετό του ή μετά;
Μια «θεωρία συνωμοσίας» λέει ότι ο Πατριάρχης είχε από πριν αποφασίσει για την αγιοκατάταξη της εν λόγω Γερόντισσας, η οποία σημειωτέον, ήταν γνωστή στους κύκλους του Ρωμαιοκαθολικισμού και για να ευαρεστήσει τον προκαθήμενο της Ρώμης μετά το συλλείτουργο, την κήρυξε «Αγία» για να προταθεί – ίσως ατύπως – αργότερα ως η Πρόδρομος του Οικουμενισμού.
Ισχύει άραγε αυτό; Ή τουλάχιστον, θα μπορούσε να ισχύσει; Με το δικό μου το μυαλό που…τα τελευταία χρόνια έχει δει τόσα και την δική μου εμπειρία, λέω προφανώς Ναί! Θα μπορούσε να ισχύσει.
Άλλως τε, ο Πάπας είναι αυτός που κινεί τα νήματα του Οικουμενισμού και αυτός είναι που δέχεται τις απ’ ευθείας «εντολές» από το Ιερατείο του Σβάμπ ή το CIC (Συμβούλιο Περιεκτικού Καπιταλισμού (Council For Inclusive Capitalism) που διευθύνει η ίδια η οικογένεια Ρόθτσάιλντ και που βρίσκεται πίσω από το WEF.
Μα θα μου πείτε, «καλά, είναι δυνατόν, μια ολόκληρη ιστορία για μια…γιαλαντζή «Αγία»; Βεβαίως, γιατί όχι; Τίποτε πλέον δεν μπορεί να μας εκπλήσσει.
Εξ άλλου, πώς νομίζετε πως ξεκίνησε η επαίσχυντη «Θεωρία του Φύλου», που σχεδιάστηκε για να καταστραφεί σταδιακά ο άνθρωπος; Από έναν ημίτρελο Νεοζηλανδό ομοφυλόφιλο καθηγητή Σεξολογίας και Ψυχολογίας, μέσα από το πλήρως ελεγχόμενο από τους Ρόθσάιλντ Πανεπιστήμιο «John Hopkins» γύρω στα 1955, ονόματι John Monney, o οποίος προσδιόριζε το φύλο ως προς την σεξουαλική συμπεριφορά που αποκτά κάποιος, ανεξάρτητα από την σωματική του διάπλαση που ορίζει η φύση. Με τις ευλογίες των Σιωνιστών δηλαδή, ο Monney ανέπτυσσε την παρανοϊκή αυτή θεωρία του λίγα χρόνια πριν «ξεσπάσει» η λέγομενη «Σεξουαλική Επανάσταση», στρώνοντας το χαλί για την ηθική πτώση του μελλοντικού ανθρώπου!
Ποιός μας λέει ότι και στην περίπτωση της Γερόντισσας Γαβριηλίας δεν σχεδιάστηκε κάτι τέτοιο, για να επιτευχθεί όσο πιο ομαλά γίνεται ο θρησκευτικός Οικουμενισμός; Τα στοιχεία τουλάχιστον που έχουμε μπροστά μας, δένουν απόλυτα για να στηριχθεί μια τέτοια θεωρία. Ο Μασόνος (πιθανόν υψηλού βαθμού) Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, επειδή ακριβώς βρισκόταν – όχι τυχαία βεβαίως – μέσα στο άντρο του Σιωνισμού, έστειλε για… «μετεκπαίδευση» μια μοναχή της κλάσεως της Γαβριηλίας πού; Μα στο…άντρο του Οικουμενισμού για να «πάρει» την λεγόμενη «γραμμή». Είναι επίσης τυχαίο που ο ίδιος αυτός Πατριάρχης, λίγα χρόνια αργότερα, προφανώς μετά από απαίτηση των Σιωνιστών Μασόνων, ήρε τα Αναθέματα εναντίον του Παπισμού; Φαντάζομαι πως όχι!
Άλλως τε, σε κάθε μεγάλο βήμα, σε κάθε μεγάλη αλλαγή που έπεται να συμβεί, θα πρέπει να υπάρχει και…ένας μάρτυρας «αγιασμένος» ή αν θέλετε, ένας «προστάτης», ούτως ώστε να …πεισθεί πιο εύκολα ο νέος σε ηλικία και γαλουχημένος με την εκσυγχρονιστική εικόνα της Ορθοδοξίας που θέλουν να περάσουν οι πλανημένοι ιερείς και αρχιερείς (για τον Ρωμαιοκαθολικισμό δεν μιλάμε, αυτός ήδη έχει στρώσει το χαλί στο ποίμνιό του, χαϊδεύοντας όλα τα πάθη του και χαμογελώντας ζεστά σε κάθε του αμαρτία).
Βλέπετε, ο Άγιος Παΐσιος και οι συν αυτώ Άγιοι Γέροντες, δίδασκαν τον…δύσκολο και «αυστηρό» Χριστιανισμό και είχαν αποκτήσει μεγάλο και φανατικό κοινό. Γι’ αυτό και λοιδωρούνται σήμερα τόσο από το Ορθόδοξο «Ιερατείο», όσο και – κυρίως – από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ.
Δεν αποκλείεται λοιπόν, η ίδια αυτή «περίεργη» αγιοκατάταξη μιας καραμπινάτης αιρετικής, όπως διαβεβαιώνουν και οι ειδικοί επί των αιρέσεων πατέρες και μελετητές, να υπήρξε…σχέδιο ετών και να ολοκληρώθηκε στις μέρες μας! Αλλιώς, πώς μπορεί να εξηγηθεί αυτή η μεγάλη «προπαγάνδα» υπέρ της Γαβριηλίας από Μητροπολίτες, Αρχιεπισκόπους, απλούς κληρικούς, μοναχούς που συμπληρώνεται με τη συγγραφή των βιβλίων αυτών και την έντεχνη προώθηση τους αρκετά χρόνια πριν αυτή αγιοκαταταχθεί; Όλοι αυτοί δεν είχαν μελετήσει τα βιβλία της;
Δεν ήξεραν τις διδαχές της;
Δεν μπορούσαν καν να διακρίνουν ότι επί παραδείγματι, η γυναίκα αυτή εξωράιζε ακόμη και ομοφυλόφιλους ή συλλειτουργούσε με αιρετικούς Παπικούς ή ότι υποστήριζε φαινόμενα όπως η τηλεπάθεια, λέγοντας πως είναι μια φυσική ιδιότητα όλων των ανθρώπων και ότι ακόμη και τα ζώα την έχουν;
Ή ακόμη και η επικίνδυνη εκμηδένιση του Εγώ, μέσα από τις ινδουϊστικές πρακτικές και της αυτοσυνειδησίας και δεκάδες άλλες τέτοιες μπούρδες;
Ακόμη και για ..προΰπαρξη των ψυχών μιλούσε, μια θεωρία του Ωριγένη, που ανακάτευε τον πλατωνισμό με τις διδαχές του Χριστιανισμού και που είχε ήδη καταδικαστεί από την 5η Οικουμενική Σύνοδο υπό τον Ιουστινιανό το 553μ.Χ.
Αντί Επιλόγου
Τα βιβλία της Γερόντισσας Γαβριηλίας, δείχνουν μιαν άλλη, εναλλακτική και light εικόνα του Μοναχισμού και της έννοιας της Πίστης, όπως ακριβώς την διδάχθηκε μέσα στην «Εκκλησία της Συμφιλίωσης» της γαλλικής κοινότητας Taize, μέσα από τις «περίεργες» επισκέψεις της στις Ινδίες ή τις συναναστροφές που είχε με ρωμαιοκαθολικούς και προτεστάντες.
Οι διδαχές της, όπως προκύπτουν τόσο από το βιβλίο «Η Γερόντισσα της Χαράς» που συνέγραψε η μοναχή Φιλοθέη, όσο και από το άλλο βιβλίο που γράφτηκε γι αυτήν, «Η Ασκητική της Αγάπης» (ενώ το υπογράφει η ίδια, φαίνεται πως γράφτηκε από χέρι μάλλον υποτακτικού της), δεν έχουν καμμιά σχέση με την Ιερά Παράδοση της Ορθοδοξίας και φρονώ πως είναι πράγματι ένας Συγκρητισμός ανατολικών δογμάτων ανακατεμένων με θεωρίες του προτεσταντισμού και της Ορθοδοξίας. Το επίκεντρο των διδαχών της είναι μεν ο Χριστός, αλλά …ένας άλλος «Χριστός», εναλλακτικός, νεοεποχίτικος και πιο κοντά στον Ινδουϊσμό παρά στην Ορθοδοξία.
Η αγιοκατάταξη της, είναι πράγματι μια ακόμη σκανδαλώδης απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος με τις πράξεις του αυτές οδηγεί την Ελληνορθοδοξία στο γκρεμό.
Με τις εντολές…τίνος άραγε;
Ίσως και να το μάθουμε κάποια μέρα στο μέλλον. Άλλωστε, πολλά πράγματα που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο σκοτάδι, κάποια μέρα θα αναδυθούν στην επιφάνεια και στο φως. Πολλά θα αλλάξουν τότε και ο κόσμος μας θα έχει βγεί μέχρι τότε από το Σκότος της Πλάνης. Υπομονή και πίστη.
Η Γραβριηλία επί της ουσίας, δεν ήταν κάν Ορθόδοξη μοναχή. Είχε αλλοτριωθεί μέσα από τις περιπλανήσεις της σε μέρη όπου η ίδια η Ορθοδοξία βαλλόταν και υπερίσχυε ένας άλλος, εναλλακτικός θρησκευτικός κόσμος. Οι κοσμοθεωρίες της απέχουν κατά πολύ από αυτές των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας και η λεγόμενη «Αγαποσύνη», βασιλεύει παντού μέσα στο έργο της. Το μαρτυρούν πολλοί πατέρες κληρικοί και ειδικοί επί των αιρέσεων.
Ίσως η γερόντισσα αυτή να αποτελεί και τον πολιορκητικό κριό για να πέσουν τα τείχη των αντιστάσεων των πιστών και να αποδεχθούν τον Οικουμενισμό. Ίσως αυτοί που την προωθούν να έχουν κάποιο ευρύτερης σημασίας σχέδιο, ίσως και όχι. Πάντως, η αγιοκατάταξη της, είναι ένα ακόμη στοιχείο που επιβεβαιώνει τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος έγραψε για τον Αντίχριστο και την εποχή του και βεβαίωσε πως «…πλανήσαι, εί δυνατόν, και τους εκλεκτούς».
Στώμεν καλώς (ή προσπαθούμε τουλάχιστον)…
Πύρινος Λόγιος
Sergioschrys@outlook.com
_____________________
*Συγκρητισμός: Ο συνδυασμός διαφορετικών δογμάτων, θρησκειών ή δεξαμενών σκέψης, προβάλλοντας μια μείξη πρακτικών και δοξασιών, δημιουργώντας μια νέα αντίληψη περί ενός νέου δόγματος ή μιας νέας σχολής σκέψης και ιδεών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου