Πνευματικός είναι αυτός που διακρίνει ανάμεσα στο καλό και στο ”καλό” !

 

Πνευματικός δεν είναι αυτός που διακρίνει μεταξύ του καλού και του κακού

αλλά ανάμεσα στο καλό και στο ”καλό” ανάμεσα στο καλό και στο καμουφλαρισμένο καλό στο φτιασιδωμένο καλό στο μασκαρεμένο καλό στο προσποιούμενο καλό..

Είναι εύκολο να ξεχωρίσεις το καλό από το κακό γιατί το κατ΄εξοχήν κακό είναι καραμπινάτο κι εξώφθαλμο βοά υψηλή τάση κίνδυνος προσοχή κίνδυνος είναι οριοθετημένο ως κακό και κοινά αποδεκτό τις περισσότερες φορές.

Ο ρόλος του κατηχητή είναι να υπενθυμίσει τις διαχωριστικές .

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ

Τα χαρίσματα είναι σαν τους ρόλους που δίνονται ανάλογα με τις ανάγκες του έργου..Για να ενσαρκώσεις το ρόλο υπάρχουν σαφώς κι εδώ προαπαιτούμενα. Η προσευχή και η άσκηση το διάβασμα είναι οι ατέλειωτες ώρες πρόβας….. αλλεπάλληλες πρόβες πνευματικές μέχρι ο στάρ-ετς να ανέβει στη σκηνή να πατήσει το πόδι του στο σανίδι να κάνει πρεμιέρα. Μετά επαναλαμβάνεται συνεχίζονται οι παραστάσεις. Απαιτείται θα έλεγε κανείς μόνο συντήρηση διατήρηση.. Ο μεγάλος αγώνας είναι μέχρι να ανέβεις για ν’ ανεβάσεις το έργο να γεμίσει η πλατεία. Εσύ και το κοινό. Αυτό είναι ο πνευματικός αυτός και το κοινό του . Ένα κοινό που τον ακολουθεί φαν κλαμπ ακόμα κι αλλάζει σκηνή ακόμη κι όταν αλλάζει παράσταση. Είναι ο πνευματικός πρωταγωνιστής

Ο ρόλος του πνευματικού είναι να πάει πίσω από τις γραμμές του αντιπάλου και να τον κατασκοπεύσει ή ως πνευματική αντικατασκοπεία να αναχαιτίσει τις διεισδύσεις του. Ο εχθρός ο πνευματικός εχθρός δρα παραπλανητικά πολλές φορές προσποιείται ότι είναι από την εδώ μεριά…φέρει τα διακριτικά του δικού μας πνευματικού στρατοπέδου αλλά δουλεύει για τον αντίπαλο. Το ξεσκέπασμα.. η ταυτοποίηση του είναι το παν..

Λίγοι ήταν οι μεγάλοι πνευματικοί αλλά σε αυτούς ο κόσμος έκανε ουρές για να τους συναντήσει για να έχει έστω και μια σύντομη επαφή να του πουν ένα λόγο να εναποθέσει τα διλήμματα και τα προβλήματά του. Ο Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα ήταν ένας από αυτούς είχε το μεγάλο χάρισμα της διάκρισης και επίσης είχε το χάρισμα να διαβάζει τον άλλον. Οι πνευματικοί δεν διαβάζουν βιβλία διαβάζουν τους ανθρώπους διαβάζουν ψυχές και μυαλά..

Έβλεπαν εκατοντάδες ανθρώπους την ημέρα χωρίς να χάνουν την πνευματικότητα τους κι αυτό ήταν δηλωτικό της υπέροχης ή της υπεροχής της πνευματικής κατάστασης τους.

‘Εβλεπαν αλλά ”έβλεπαν” όντως, συμβούλευαν καθοδηγούσαν τόσους πολλούς ανθρώπους αναλώνονταν πνευματικά έλιωναν πνευματικά εξουθενώνονταν από αγάπη.. από αγάπη δεν εγκατέλειπαν τον άλλον δεν έριχναν πόρτα και στον τελευταίο ήταν η πόρτα κατά το ο Χριστός ”εγώ ειμί η θύρα”.. Ο πνευματικός είναι αυτή η πόρτα η ανοιχτή ”portes ouvertes” που εισάγει στο χώρο της μιας ενιαίας πνευματικότητας τον πιστό.. που εισάγει που μυεί στο μυστήριο…. που από απλό πιστό του δίνει τη δυνατότητα να γίνει πνευματικός άνθρωπος.

dimpenews.com