Ορθόδοξα Θέματα: BAS_4 : ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ : ο “μπουζουξής” & ο ΑΓΙΟΣ.

Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2023

BAS_4 : ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ : ο “μπουζουξής” & ο ΑΓΙΟΣ.

Πριν ξεκινήσω να σας δηλώσω ότι βάσει του αρχιεπίσκοπου είμαι πεθαμένος. Θυμάστε που είπε “από εδώ το εμβόλιο κι από κει ο θάνατος”; Ε, εγώ δεν εμβολιάστηκα…

Έτριβα τα μάτια μου από την είδηση του ορθοδόξου ιστολογίου ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ : Ο Σιδηροκάστρου Μακάριος έβαλε τα μπουζούκια μέσα στο Ναό. Η κατρακύλα δεν έχει τέλος (https://tasthyras.wordpress.com/2023/12/17/ο-σιδηροκάστρου-μακάριος-έβαλε-τα-μπο/ ). Μάλιστα, για να γιορτάσει τα 23χρονα της δεσποτείας του έβαλε μπουζούκια σε ναό και τραγουδούσε ο ίδιος. Πάλι καλά που δεν έριξε και ζεϊμπεκιά. Μα να βάλεις βυζαντινούς ύμνους να το καταλάβω, μπουζούκια στον ναό και μερακλώματα, πας καλά; Βέβαια ο Αμερικής, με το δαιμονικό χαμόγελο, προηγήθηκε με οργάνωση βραδυάς πούρου και ποτού σε ναό! (www.triklopodia.gr/bas_4-μοναδικη-παγκοσμια-προσφορα-απο-μεν/ )

Βρε ζωντανά, ξεχάσατε τι έκανε στον ναό του Σολομώντα ο Χριστός, όταν έκαναν τον Οίκο του Πατρός Του, χώρο ανομίας και εμπορίου;

Από την άλλη χθες 17 Δεκέμβρη είχαμε επέτειο της εκδημίας ενός επισκόπου πραγματικού ΑΓΙΟΥ, του πρώην Σισανίου και Σιατίστης. Δεν είμαι άξιος να μιλήσω γι αυτόν τον Άγιο Επίσκοπο. Οπότε σας παραθέτω βιώματα άλλων με την παράκληση : “επίσκοπε Αντώνιε, πρέσβευε υπέρ ημών των αθλίων, τώρα που είσαι πλάι στο θρόνο του Παντοκράτορα και πρέσβευε υπέρ του γέροντά μου, χάρη στον οποίον έμαθα τη βιοτή σου”.

Αρχικά αυτό για τους παπολάγνους : (Όσιος Πορφύριος ο προφήτης, Μαρτυρίες τόμος Β’, σελ 319, κελλί Αγίων Θεοδώρων, Άγιον Όρος)

Επίσκοπος Σισανίου & Σιατίστης π.Αντώνιος : “Είχα δει σε ενύπνιο τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, με μια εξαστράπτουσα αρχιερατική στολή, να υπερίπτανται στον ουρανό και ομολογώ ξαφνιάστηκα, και τον ρώτησα:
– Μακαριωτατε, πως έγινε αυτό;
– Παιδί μου, εγώ δεν ήμουν άξιος, αλλά επειδή αγαπούσα υπερβολικά την Εκκλησία και ήμουν πάντα κατά του Πάπα και έκαμα ό,τι μπορούσα για να προστατεύσω την Εκκλησία μας…, γι’ αυτό παιδί μου!”

ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ;;; Ο ΜΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΜΕΝΟΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΥΠΕΡΙΠΤΑΤΑΙ ΑΠΑΣΤΡΑΠΤΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΛΑΚΟΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΑΝ ΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΓΟΝΥ ΣΤΙΣ ΕΣΠΕΡΙΕΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ… Και μία μαρτυρία απόλυτα αξιόπιστη για τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο : όταν λειτουργούσε, περιτρυγύριζε το Άγιο Θυσιαστήριο μονολογώντας με δάκρυα : “ελέησέ με, τον τρισάθλιο!”

(Από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Β’, Άγιον Όρος 2012, σελ.319)

Ο Επίσκοπος Αντώνιος ήταν τόσο ταπεινός που όχι μόνο άλλος Δεσπότης, αλλά ούτε κληρικός είναι εύκολο να βρεθή σαν αυτόν. Τα πρώτα χρόνια δεν είχε ούτε εγκόλπιο ούτε μπαστούνι Δεσποτικό. Είχε μόνο ένα απλό ξύλινο, αλλά χωρίς ασημένια λαβή. Μανδύα πήρε δανεικό για την ενθρόνισή του. Ποτέ του άλλη φορά δεν φόρεσε μανδύα στην Μητρόπολή του. Κάποτε ήταν καλεσμένος στο Άγιον Όρος, στην πανήγυρη της Φιλοθέου. Του φόρεσαν τον μανδύα και τον ανέβασαν στον θρόνο. Πήγαιναν οι Πατέρες να πάρουν ευχή και ο Δεσπότης εστέκετο αλύγιστος με το κεφάλι ψηλά, ούτε τους κοίταζε. Τον είδε ο παπα-Στέφανος (Ρήνος) και διερωτήθηκε: «Τόσο πολύ καμαρώνει ο Δεσπότης που του φόρεσαν μανδύα; Αποκλείεται, κάτι συμβαίνει». Τον ρώτησε αν είναι καλά και απάντησε:

– Στέφανέ μου, πνίγομαι, πνίγομαι. Αυτό το σαμάρι που με φόρεσαν δεν μπορώ να το σηκώσω, είναι βαρύ.

– Σεβασμιώτατε, μήπως το πατάτε;

– Δεν ξέρω.

Πράγματι το πατούσε και όταν τακτοποιήθηκε, πήρε την συνηθισμένη του ταπεινή στάση με το κεφάλι σκυφτό.

“Ιματισμόν και χρυσίον” δεν επεθύμησε ποτέ του. Φορούσε φανέλλες που είχε από στρατιώτης, και παντελόνια έγχρωμα τριμμένα. Τα πουκάμισά του ξεφτισμένα. Τρυπούσαν τα ρούχα του, τα μπάλωναν και τα φορούσε. Του έδιναν καινούργια ρούχα, ράσα, υφάσματα, αλλά τα χάριζε σε άλλους και αυτός έμενε με τα παλαιά πάντα.

Είχε και μία τσαντούλα από ιεροκήρυκας. Ήταν ξύλινη, κόπηκε το χερούλι της και χάλασε η κλειδαριά της. Την έκλεινε με μία παραμάνα και την κουβαλούσε στην μασχάλη του. Του αγόραζαν καινούργιες, τις έπαιρνε, τους ευχαριστούσε και τις έδινε σε φτωχούς. Έτσι έμενε ο ίδιος απλός, ταπεινός, φτωχός Επίσκοπος, μη αλλοιούμενος από τις τιμές και ανώτερος χρημάτων και κτημάτων.

Είχε μία μίτρα, την πιο φθηνή που υπήρχε και την φορούσε μόνο Χριστούγεννα, Πάσχα και τον Δεκαπενταύγουστο. Τα άμφιά του ήταν κυρίως «ευλογίες» από κοιμηθέντες ιεράρχες. Η αρχιερατική του στολή δεν ήταν ενιαία, αλλά άλλου χρώματος το κάθε μέρος της στολής.

«Τι να τα κάνω τα πολυτελή άμφια; Να μαλώνουν ποιος θα τα πάρη όταν πεθάνω;», είπε σε γνωστό του.

Δεν άφηνε να του ψάλλουν την φήμη του στην Λειτουργία. Προλάβαινε, έβγαινε στην Ωραία Πύλη και έλεγε: «Τον Απόστολο, τον Απόστολο». Ήταν Επίσκοπος χωρίς «φήμη», αλλά φημισμένος για την αρετή του, χωρίς αυτοκίνητο και χωρίς τα διακριτικά του αξιώματός του αλλά διακεκριμένος για την αρετή του…

Κάποια χρονιά που έκανε την Αποκαθήλωση στο χωριό Δρυοβουνο στην ύπαιθρο πάνω σε ένα λόφο, όταν πήγε να μιλήσει, του πρότεινε ένας ιερέας να του βάλλει μια “ψείρα” (ένα μικροφωνακι), για να ακούγεται. Ο Δεσπότης παραξενευτηκε και είπε στον ιερέα:” Δεν είσαι στα καλά σου “. Μετά το κήρυγμα λέει στον παπά- Στέφανο: ”Αυτός ο παπάς είναι τρελλός. Πήγα να μιλήσω και ήρθε να μου βάλλει μια ψείρα“. Όταν του εξήγησαν, παραδέχθηκε ότι δεν ξέρει από τέτοια πράγματα. Ήταν απλός, άκακος και απονηρευτος, χωρίς φθόνο και ζήλο για τα χαρίσματα των άλλων…

(Μαρτυρία π.Γεωργίου Μπετσάκου – Κοζάνη, 12 Μαρτίου 2006)

“…Εκείνο πού θά ήθελα να σε βεβαιώσω είναι ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν Άγιος. Ζούσε άγια. Είκοσι χρόνια που τον έζησα από κοντά το έβλεπα, το ένοιωθα. Ακτινοβολούσε φως, γέλιο, ήρεμο. Απλός σ’ όλα του. Φτωχός μέχρι τρέλας. Λιτός απερίγραπτα.

Ντρέπομαι όταν αναλογίζομαι το πόσες φορές λειτούργησα μαζί του κι εγώ φορούσα στολές πλούσιες κι αυτός ήταν πλάι μας φτωχότατος.

Θα σου πω κάτι για να θαυμάσεις πάνω σ’ αυτό. Αγόρασα μια βαλίτσα, κάποτε, για τις στολές μου όταν μετακινούμουνα. Δερμάτινη. Ήλθε λοιπόν στην Εκκλησία, ως τοποτηρητής. Είχε μια βαλίτσα ξύλινη – εσωτερικά επενδυμένη με ταπετσαρία χάρτινη, σαν κι αυτές που έχουν κάτι λαϊκά μπαούλα.
Ντράπηκα. Παπάς εγώ. Δεσπότης αυτός.
Του λέω, «Γέροντα δεν πάει άλλο. Θα πάρετε τη βαλίτσα τη δική μου».
Επαναστάτησε. «Όχι» μου λέει, «εσύ είσαι οικογενειάρχης, έχεις παιδιά και άλλα τέτοια». Τελικά την πήρε. Ύστερα από μέρες μου τηλεφώνησε. «Έλα να πάμε να λειτουργήσουμε σε κάποια κωμόπολη». Πάω, τι να δω. Η ξύλινη βαλίτσα. «Πάλι τα ίδια» του λέω. «Παιδάκι μου, μου λέει, «έπιασε τόπο, την έδωσα σε μια φτωχιά».

Πήγαμε, κάποτε με του δικούς μου στη Σιάτιστα να τον επισκεφθούμε. Και τι να δούμε: Σφουγγάριζε τις σκάλες της Μητρόπολης. «Αυτά τα λεφτά που θα ’δινα σε μια γυναίκα τα βάζω στο φιλόπτωχο – κι ύστερα μη ξεχνάτε πως αν ήμουνα στο μοναστήρι θα έκανα κάποιο διακόνημα».

Μου διηγήθηκε κάποιος:

Ήταν ο πρώτος καιρός που είχε έλθει στη Μητρόπολη. Δεν ήταν ακόμα γνωστός. Πήγε μια Κυριακή σε χωριό στο Βόιο. Τέλειωσε η Λειτουργία. Βγήκε έξω και περίμενε κανένας να τον μαζέψει για τον πάει στη Σιάτιστα. Αυτοκίνητο δεν είχε μέχρι που πέθανε. Στάθηκε ένας με το αυτοκίνητό του, αυτός που μου τα διηγείται, και του λέει. «Παπούλη που πας»; Λέει αυτός Σιάτιστα». «Και εγώ εκεί πάω, αλλά έχω δίπλα μου τη γυναίκα μου. Πρέπει να στριμωχθούμε».
Του λέει ο Δεσπότης.
«Στην καρότσα με παίρνεις;
Λέει «Ναι».
Ανέβηκε στην καρότσα ο Δεσπότης. Φτάσαμε στη Σιάτιστα. Θέαμα. Έτρεξαν άνθρωποι. Στάθηκαν μπροστά στον επίσκοπο. Τον βοήθησαν να κατέβει. Χειροφιλήματα. Ρωτάει ο άνθρωπος.
«Ποιος είναι;»
«Ο Δεσπότης», τού λένε.
Αρχίζει να κλαίει. «Έβαλα», μου λέει, «τον Δεσπότη στην καρότσα κι άφησα τη γυναίκα μου στο κάθισμα». Και τέτοια περιστατικά, Στέλιο πολλά. Αυτός ο Άγιος άφησε περιουσία στη Μητρόπολη. Τα μοναστήρια του….

Πολλοί Ιεράρχες τον πείραζαν και τον φώναζαν “ο Επίσκοπος των ΚΤΕΛ” γιατί μετακινείτο με τα ΚΤΕΛ

Ο Άγιος Αντώνιος Σιατιστης τα τελευταία δέκα χρόνια τον εξυπηρετούσε ο Βάϊος…(καφετζής) με τον οποίο είχαν γίνει αχώριστοι.

Ο μοναχός Ο…ος από την σκήτη της Αγίας Άννης έβγαινε από το Άγιον Όρος κι είχε πολλά πράγματα για το λεωφορείο. Κι ενώ σκεπτόταν πως θα τα μεταφέρει, ξαφνικά παρουσιάστηκε ένας μοναχός μεγάλης ηλικίας κι άρπαξε κάποια για να τον βοηθήσει. Δεν πρόφτασε ν’ αρνηθεί και του είπε ότι δύο άτομα είναι καλύτερα από ένα. Φανταστείτε, όμως, την έκπληξή του όταν παρουσιάστηκε ένας λαϊκός και είπε στον ηλικιωμένο μοναχό:” Σεβασμιώτατε, αφήστε να τα κουβαλήσω εγώ “. Ο μοναχός έμεινε άναυδος και τον ρώτησε:” Ποιός επίσκοπος είστε;”.Τότε αυτός του είπε:” Είμαι ο Αντώνιος Σιατιστης “. Ο μοναχός εξεπλάγην και κατάλαβε ότι όσα λέγονταν γι’ αυτόν ήταν αληθινά.
Ο Γέροντας Γ… απ’ τις Καρυές του Αγίου Όρους μας εξιστόρησε ότι κατά την κοίμηση του, παρουσιάστηκε ο Άγιος Παΐσιος σε κάποιο πνευματικοπαίδι του και του είπε:” Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί σήμερα στην ακολουθία μας περιμένουμε τον Επίσκοπο Σιατιστης Αντώνιο “ και συνέχισε λέγοντας πως “οι Ουρανοί είχαν να κάνουν τέτοια χαρά για την επιδημία επισκόπου από τότε που υποδέχτηκαν τον Επίσκοπο Πενταπολεως Νεκτάριο“.

(Από το βιβλίο: πατήρ Ιωάννης Καλαϊδης, σελ.148, Αλεξανδρούπολη)

Ο Άγιος Ιάκωβος (Τσαλίκης) της μονής του οσίου Δαυίδ του είπε σε μια του επίσκεψη: ”Σεβασμιώτατε, έχετε μεγάλη παρρησία στον Θεό, γιατί έχετε ταπείνωση“.
Ο π.Ιωάννης Καλαϊδης είπε σε κάποιον…” Εμείς εδώ έχουμε έναν Άγιο Επίσκοπο, τον Αντώνιο της Σιατιστης. Είναι ένα πουλάκι ο οποίος επέλεξε εμένα τον αμαρτωλό σαν πνευματικό του. Από την εξομολόγηση του σου λέω ότι είναι Άγιος. Τέτοια ταπείνωση. Μολονότι είναι Επίσκοπος, δεν υπάρχει όμοιός του σ’ όλη την Ελλάδα.“.
Επίσης επισκέπτονταν συχνά το γ.Αμβρόσιο στην Μονή Δαδίου Αμφίκλειας κι είχαν πολύ μεγάλη αγάπη μεταξύ τους. Ο γ.Αμβρόσιος είπε:”Εσείς έχετε εκεί πάνω τον Ήλιο της Μακεδονίας, τον Άγιο Σιατιστης Αντώνιο “.
Η Θεοδώρα Μπουμπλεκα, η κόρη του παπά Γιάννη μας (Καλαϊδη) διηγείται:

”Ο Σεβασμιώτατος Αντώνιος έλεγε για τον πατέρα σε μένα:” Είναι ένας άλλος παπά- Νικόλαος Πλανάς…”.
Πολύ λυπήθηκε ο πατέρας για την αναχώρηση του Αγίου φίλου του Αντωνίου στα Ουράνια σκηνώματα. Ο πατέρας μου, όμως, τον είδε, και ο Σεβασμιώτατος του είπε να κάνει λίγο υπομονή και πως σύντομα θα είναι μαζί του στον Ουρανό“.

(πηγή : https://iconandlight.wordpress.com/2023/12/17/ήταν-άγιος-ζούσε-άγια-ακτινοβολούσε-φ/ )

Δείτε πως είναι ένας ΑΓΙΟΣ εν ζωή