O Άγιος Βασίλης μπήκε στη καλύβα και είπε: «Βλογημένος να ῾σαι, εσύ κι όλο το σπιτικό σου, και η ειρήνη του Θεού να ῾ναι απάνω σας!».

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Μὴν Ἰανουάριος ἔχων ἡμέρας τριάκοντα καὶ μίαν
ἡ ἡμέρα ἔχει ὥρας δέκα, καὶ ἡ νὺξ ὥρας δέκα τέσσαρας

Τῇ Α´(1η) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου ἑορτάζομεν τὴν κατὰ σάρκα Περιτομὴν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου, ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας, τοῦ Μεγάλου. (†379)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Ἐμμελείας , μητρὸς τοῦ ἁγίου Βασιλείου, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, τῆς ἁγίας Μακρίνης καὶ τοῦ ἁγίου Πέτρου Σεβάστειας.(†375)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος ἔνδοξος τοῦ Χριστοῦ μάρτυς Θεόδοτος ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἐν ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Γρηγόριος, ὁ ἐπίσκοπος Ναζιανζοῦ, ὁ πατὴρ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (†374)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Φουλγεντίου ἐπισκόπου Ῥουσπῶν τῆς βορείου Ἀφρικῆς. (†533)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Τηλεμάχου τοῦ ἐν Ῥώμῃ ὑπὸ μονομάχων ἀποκτανθέντος. (†404)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Πέτρου τῆς Ἀτρώας, τοῦ ὁμολογητοῦ καὶ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Ὀλύμπου ἀσκήσαντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Θεοδοσίου, ἡγουμένου τῆς Μονῆς Τριγλίας τῆς ἐν Βιθυνίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Κονκορδίου ἐπισκόπου Σπολέτου (Spoleto) ἐν Ἰταλίᾳ. (~†175)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων τριάκοντα στρατιωτῶν μαρτύρων τῶν ἐν Ῥώμῃ, ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. (~†304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ἐπισκόπου Ἀκούας Σεξτίας (Aquae Sextiae, Aix en Provence) ἐν Γαλλίᾳ. (~†475)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Φήλικος, ἐπισκόπου Βούργης (Bourges) ἐν Γαλλίᾳ. (~†580)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Κομνάτας (Comnatan), ἡγουμένης τοῦ ἀββαείου Κίλδαρ (Kildare) ἐν Ἰρλανδίᾳ. (~†590)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Μαιλρύσης (Maelrhys), τῆς ἐν τῇ νῃσῳ Βαρδσέῃ (Bardsey) τῆς Οὑαλίας. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Κλάρου (Clarus), τῆς μονῆς ἁγίου Μαρκέλλου ἐν Βιέννῃ (Vienne) τῆς Γαλλίας. (~†660)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Κουάνου (Cúan), ἐν Ἰρλανδίᾳ. (†752)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Πέτρου τοῦ Μογίλα, μητροπολίτου Κιέβου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος νεομάρτυς Πέτρος ὁ Πελοποννήσιος, ἀρνηθεὶς τοῦ ἀσπάσασθαι τὸ Κοράνιον, ἀγχόνῃ τελειοῦται εἰς Ὀδεμήσιον τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἐν ἔτει ‚αψοϚ´ (1776).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀθανασίου, ἐπισκόπου Μοχύλιβ τῆς Πολτάβα. (†1801)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου νέου ἱερομάρτυρος Πλάτωνος, ἐπισκόπου Ταλλὶν τῆς Ἐσθονίας, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ μαρτυρησάντων Νικολάου καὶ Μιχαὴλ τῶν πρεσβυτέρων ὑπὸ τῶν ἀθέων Μπολσεβίκων ἐν ἔτει ‚αϠιθ´ (1919) ἀναιρεθέντων
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου νέου ἱερομάρτυρος ῾Ιερεμίου Leonov τοῦ Ρώσσου (1918)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλοσχήμου Ἀρχιμανδρίτου Σεραφεὶμ Ρομάντσιωφ τῆς Μονῆς Γκλὶνσκ, πνευματικοῦ τῶν ἐρημιτῶν Μοναχῶν τοῦ Καυκάσου, τοῦ ἐν Σουχούμ. (1976)

Στίχοι ·
Χριστοῦ περιτμηθέντος, ἐτμήθη Νόμος·
Καὶ τοῦ Νόμου τμηθέντος, εἰσήχθη Χάρις.
Στίχοι ·Ζῇ Βασίλειος, καὶ θανὼν ἐν Κυρίῳ.
Ζῇ καὶ παρ ἡμῖν, ὡς λαλῶν ἐκ τῶν βίβλων.
Ἰανουαρίοιο θάνες, Βασίλειε, πρώτῃ.

«Εὐλόγησον τὸν στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε».
Στερέωσον ἀγαθέ, ἣν κατεφύτευσε πόθῳ, ἐπὶ τῆς γῆς ἡ δεξιά σου, κατάκαρπον ἄμπελον, φυλάττων σου τὴν Ἐκκλησίαν Παντοδύναμε. ᾨδὴ γ’, τῆς Ἰνδίκτου, Ἦχος α΄.

Γιάννης ο Ευλογημένος!
του Φώτη Κόντογλου

O Άγιος Βασίλης, σαν περάσανε τα Χριστούγεννα, πήρε το ραβδί του και γύρισε σ᾿ όλα τα χωριά, να δεί ποιος θα τόνε γιορτάσει με καθαρή καρδιά. Πέρασε από λογιών-λογιών πολιτείες κι από κεφαλοχώρια, μα σ᾿ όποια πόρτα κι αν χτύπησε δεν τ᾿ ανοίξανε, επειδή τον πήρανε για διακονιάρη. Κ᾿ έφευγε πικραμένος, γιατί ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από τους ανθρώπους, μα ένοιωθε το πόσο θα πονούσε η καρδιά κανενός φτωχού από την απονιά που του δείξανε κείνοι οι άνθρωποι.
Μια μέρα έφευγε από ένα τέτοιο άσπλαχνο χωριό, και πέρασε από το νεκροταφείο, κ᾿ είδε τα κιβούρια πως ήτανε ρημαγμένα, οι ταφόπετρες σπασμένες κι αναποδογυρισμένες, και τα νιόσκαφτα μνήματα είτανε σκαλισμένα από τα τσακάλια. Σαν άγιος που είτανε άκουσε πως μιλούσανε οι πεθαμένοι και λέγανε: «Τον καιρό που είμαστε στον απάνω κόσμο, δουλέψαμε, βασανιστήκαμε, κι αφήσαμε πίσω μας παιδιά κ᾿ εγγόνια να μας ανάβουνε κανένα κερί, να μας καίγουνε λίγο λιβάνι μα δεν βλέπουμε τίποτα, μήτε παπά στο κεφάλι μας να μας διαβάσει παραστάσιμο, μήτε κόλλυβα, παρά σαν να μην αφήσαμε πίσω μας κανέναν». Κι ο άγιος Βασίλης πάλι στενοχωρήθηκε κ᾿ είπε: «Τούτοι οι χωριάτες ούτε σε ζωντανό δε δίνουνε βοήθεια, ούτε σε πεθαμένον», και βγήκε από το νεκροταφείο, και περπατούσε ολομόναχος μέσα στα παγωμένα χιόνια.
Παραμονή της πρωτοχρονιάς έφταξε σε κάτι χωριά που είτανε τα πιο φτωχά ανάμεσα στα φτωχοχώρια, στα μέρη της Ελλάδας. Ο παγωμένος αγέρας βογκούσε ανάμεσα στα χαμόδεντρα και στα βράχια, ψυχή ζωντανή δεν φαινότανε, νύχτα πίσσα! Είδε μπροστά του μια ραχούλα, κι από κάτω της είτανε μια στρούγκα τρυπωμένη. Ο άγιος Βασίλης μπήκε στη στάνη και χτύπησε με το ραβδί του την πόρτα της καλύβας και φώναξε: «Ελεήστε με, τον φτωχό, για την ψυχή των αποθαμένων σας κι ο Χριστός μας διακόνεψε σε τούτον τον κόσμο!». Τα σκυλιά ξυπνήσανε και χυθήκανε απάνω του, μα σαν πήγανε κοντά του και τον μυριστήκανε, πιάσανε και κουνούσανε τις ουρές τους και πλαγιάζανε στα ποδάρια του και γρούζανε παρακαλεστικά και χαρούμενα. Απάνω σ᾿ αυτά, άνοιξε η πόρτα και βγήκε ένας τσοπάνης, ως εικοσιπέντε χρονών παλληκάρι, με μαύρα στριφτά γένεια, ο Γιάννης ο Μπαρμπάκος, άνθρωπος αθώος κι απελέκητος, προβατάνθρωπος, και πριν να καλοιδεί ποιος χτύπησε, είπε: «Έλα, έλα μέσα. Καλή μέρα, καλή χρονιά!».
Μέσα στο καλύβι έφεγγε ένα λυχνάρι, κρεμασμένο από πάνω από μία κούνια, που είτανε δεμένη σε δυό παλούκια. Δίπλα στο τζάκι είτανε τα στρωσίδια τους και κοιμότανε η γυναίκα του Γιάννη. αυτός, σαν εμπήκε μέσα ο άγιος Βασίλης, κ᾿ είδε πως είτανε γέρος σεβάσμιος, πήρε το χέρι του και τ᾿ ανεσπάσθηκε κ᾿ είπε: «Να ῾χω την ευχή σου, γέροντα», και το ῾λεγε σαν να τον γνώριζε κι από πρωτύτερα, σα να ῾τανε πατέρας του. Και κείνος του είπε: «Βλογημένος να ῾σαι, εσύ κι όλο το σπιτικό σου, και τα πρόβατά σου η ειρήνη του Θεού να ῾ναι απάνω σας!». Σηκώθηκε κ᾿ η γυναίκα και πήγε και προσκύνησε και κείνη τον γέροντα και φίλησε το χέρι του και τη βλόγησε. Κι ο άγιος Βασίλης είτανε σαν καλόγερος ζητιάνος, με μια σκούφια παλιά στο κεφάλί του, και τα ράσα του είτανε τριμμένα και μπαλωμένα και τα τσαρούχια του τρύπια, κ᾿ είχε κ᾿ ένα παλιοτάγαρο αδειανό. Ο Γιάννης ο Βλογημένος έβαλε ξύλα στο τζάκι. Και παρευθύς, φεγγοβόλησε το καλύβι και φάνηκε σαν παλάτι. Και φανήκανε τα δοκάρια, σα να ῾τανε μαλαμοκαπνισμένα, κ᾿ οι πητιές που είτανε κρεμασμένες φανήκανε σαν καντήλια, κ᾿ οι καρδάρες και τα τυροβόλια και τ᾿ άλλα τα σύνεργα που τυροκομούσε ο Γιάννης, γινήκανε σαν ασημένια, και σαν πλουμισμένα με διαμαντόπετρες φανήκανε, και τ᾿ άλλα, τα φτωχά τα πράγματα που ῾χε μέσα στο καλύβι του ο Γιάννης ο Βλογημένος. Και τα ξύλα που καιγόντανε στο τζάκι τρίζανε και λαλούσανε σαν τα πουλιά που λαλούνε στον παράδεισο, και βγάζανε κάποια ευωδιά πάντερπνη. Τον άγιο Βασίλη τον βάλανε κ᾿ έκατσε κοντά στη φωτιά κ᾿ η γυναίκα του ῾θεσε μαξιλάρια να ακουμπήσει. Κι ο γέροντας ξεπέρασε το ταγάρι του από το λαιμό του και το ῾βαλε κοντά του, κ᾿ έβγαλε και το παλιόρασό του κι απόμεινε με το ζωστικό του.
Κι ο Γιάννης ο Βλογημένος πήγε κι άρμεξε τα πρόβατα μαζί με τον παραγυιό του, κ᾿ έβαλε μέσα στην κοφινέδα τα νιογέννητα τ᾿ αρνιά, κι ύστερα χώρισε τις ετοιμόγεννες προβατίνες και τις κράτησε στο μαντρί, κι ο παραγυιός τα ῾βγαλε τ᾿ άλλα στη βοσκή. Λιγοστά είτανε τα ζωντανά του, φτωχός είτανε ο Γιάννης, μα είτανε Βλογημένος. Κ᾿ είχε μία χαρά μεγάλη, σε κάθε ώρα, μέρα και νύχτα, γιατί είτανε καλός άνθρωπος κ᾿ είχε και καλή γυναίκα, κι όποιος λάχαινε να περάσει από την καλύβα τους, σαν να ῾τανε αδελφός τους, τον περιποιόντανε. Για τούτο κι ο άγιος Βασίλης κόνεψε στο σπίτι τους, και κάθησε μέσα, σα να ῾τανε δικό του σπίτι, και βλογηθήκανε τα θεμέλιά του. Κείνη τη νύχτα τον περιμένανε όλες οι πολιτείες και τα χωριά της Οικουμένης, οι αρχόντοι, οι δεσποτάδες κ᾿ οι επίσημοι ανθρώποι μα εκείνος δεν πήγε σε κανέναν, παρά πήγε και κόνεψε στο καλύβι του Γιάννη του Βλογημένου.

***

Το λοιπόν, σαν σκαρίσανε τα πρόβατα, μπήκε μέσα ο Γιάννης και λέγει στον άγιο: «Γέροντα, έχω χαρά μεγάλη. Θέλω να μας διαβάσεις τα γράμματα τ᾿ Αη-Βασίλη. Εγώ είμαι άνθρωπος αγράμματος, μα αγαπώ τα γράμματα της θρησκείας μας. Έχω και μία φυλλάδα από έναν γούμενο αγιονορίτη, κι όποτε τύχει να περάσει κανένας γραμματιζούμενος, τον βάζω και μου διαβάζει από μέσα την φυλλάδα, γιατί δεν έχουμε κοντά μας εκκλησία».
Έπιασε και θαμπόφεγγε κατά το μέρος της ανατολής. Ο άγιος Βασίλης σηκώθηκε και στάθηκε κατά την ανατολή κ᾿ έκανε το σταυρό του, ύστερα έσκυψε και πήρε μία φυλλάδα από το ταγάρι του, κ᾿ είπε: «Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Κι ο Γιάννης ο Βλογημένος πήγε και στάθηκε από πίσω του, κ᾿ η γυναίκα βύζαξε το μωρό και πήγε και κείνη και στάθηκε κοντά του, με σταυρωμένα χέρια. Κι ο άγιος Βασίλης είπε το «Θεός Κύριος» και τ᾿ απολυτίκιο της Περιτομής «Μορφήν αναλλοιώτως ανθρωπίνην προσέλαβες», δίχως να πεί και το δικό του το απολυτίκιο που λέγει «Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου». Η φωνή του είτανε γλυκειά και ταπεινή, κι ο Γιάννης κ᾿ η γυναίκα του νοιώθανε μεγάλη κατάνυξη, κι ας μην καταλαβαίνανε τα γράμματα. Κ᾿ είπε ο άγιος Βασίλης όλον τον Όρθρο και τον Κανόνα της Εορτής: «Δεύτε λαοί άσωμεν άσμα Χριστώ τω Θεώ, χωρίς να πεί το δικό του τον Κανόνα, που λέγει «Σού την φωνήν έδει παρείναι, Βασίλειε». Κ᾿ ύστερα είπε όλη τη λειτουργία κ᾿ έκανε απόλυση και τους βλόγησε.
Και σαν καθήσανε στο τραπέζι και φάγανε κι αποφάγανε, έφερε η γυναίκα τη βασιλόπητα και την έβαλε απάνω στο σοφρά. Κι ο άγιος Βασίλης πήρε το μαχαίρι και σταύρωσε τη βασιλόπητα, κ᾿ είπε: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος κ᾿ έκοψε το πρώτο το κομμάτι κ᾿ είπε «του Χριστού» κ᾿ ύστερα είπε «της Παναγίας», κ᾿ ύστερα είπε «του νοικοκύρη Γιάννη του Βλογημένου». Του λέγει ο Γιάννης: «Γέροντα, ξέχασες τον αη- Βασίλη!». Του λέγει ο άγιος: «Ναί, καλά! κ᾿ ύστερα λέγει: «Του δούλου του Θεού Βασιλείου». Κ᾿ ύστερα λέγει πάλι: «Του νοικοκύρη, «της νοικοκυράς», «του παιδιού», «του παραγυιού», «των ζωντανών», «των φτωχών». Τότε λέγει στον άγιο ο Γιάννης ο Βλογημένος: «Γέροντα, γιατί δεν έκοψες για την αγιωσύνη σου; Του λέγει ο άγιος: «Έκοψα, Βλογημένε!» μα, ο Γιάννης δεν κατάλαβε τίποτα, ο μακάριος. Κ᾿ ύστερα, σηκώθηκε όρθιος ο άγιος Βασίλειος κ᾿ είπε την ευχή του «Κύριε ο Θεός μου, οίδα ότι ουκ ειμί άξιος, ουδέ ικανός, ίνα υπό την στέγην εισέλθης του οίκου της ψυχής μου».
Κ᾿ είπε ο Γιάννης ο Βλογημένος: «Πες μου, γέροντα, που ξέρεις τα γράμματα, σε ποια παλάτια άραγες πήγε σαν απόψε ο άγιος Βασίλης; οι αρχόντοι κ᾿ οι βασιληάδες τι αμαρτίες να ῾χουνε; Εμείς οι φτωχοί είμαστε αμαρτωλοί, επειδής η φτώχεια μας κάνει να κολαζόμαστε». Κι ο άγιος Βασίλης δάκρυσε κ᾿ είπε πάλι την ευχή, αλλοιώτικα: «Κύριε, ο Θεός μου, οίδα ότι ο δούλος σου Ιωάννης ο απλούς εστίν άξιος και ικανός ίνα υπό την στέγην του εισέλθης. Ότι νήπιος υπάρχει και τα μυστήριά Σου τοις νηπίοις αποκαλύπτεται». Και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα ο Γιάννης ο μακάριος, ο Γιάννης ο Βλογημένος…
του Φώτη Κόντογλου
«Διηγήματα τῶν Χριστουγέννων», Ἐκδόσεις Ἁρμός
«Μικρὸ «Εορταστικό», Ἐκδόσεις Ἀκρίτας

***

Οι άγιοι ήξεραν να αξιοποιούν εν Χριστώ την κάθε τους στιγμή…

Δώσε μου ένα φως για να πορευτώ… βάλε το χέρι σου στο χέρι του Θεού
Anthony Bloom

«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» ας είναι ευλογημένη η βασιλεία του Θεού.
Τούτα τα λόγια προφέρονται σπάνια: στην αρχή της λειτουργίας, σαν ευχή για τον νέο χρόνο και σε στιγμές όπου ενώνεται χρόνος και αιωνιότητα, όταν με τα μάτια της πίστης μπορούμε να δούμε την αιωνιότητα συνυφασμένη με τον χρόνο. Ο χριστιανός είναι ο μόνος που πρέπει να είναι ικανός να βλέπει την ιστορία, όπως την βλέπει ο Θεός, σαν ένα μυστήριο της σωτηρίας, αλλά επίσης σαν μια τραγωδία της ανθρώπινης αμαρτίας και πτώσης.

Ο Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο: «Όταν ακούσετε ότι γίνονται πόλεμοι ή φήμες που μιλούν για πολέμους, μην πανικοβληθήτε»• σηκώστε ψηλά τα κεφάλια, δεν υπάρχει χώρος στην καρδιά και την ζωή του Χριστιανού για διστακτικότητα, δειλία και φόβο, που είναι όλα γεννήματα του εγωισμού, της μέριμνας για τον εαυτό μας, ακόμα και αν αυτή η μέριμνα αγγίζει αυτούς που αγαπάμε. Ο Θεός είναι Θεός της ιστορίας, αλλά πρέπει να γίνουμε συνεργάτες Του και μας στέλνει σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι δικός Του για να μεταβάλλει την παράφωνη Πολιτεία των ανθρώπων σε αρμονία που θα ονομάζεται Πολιτεία του Θεού…

Στο ξεκίνημα του πολέμου ο Βασιλιάς Γεώργιος Ι΄ είπε τα λόγια που μπορούμε να λέμε ξανά κάθε νέο χρόνο. Στο μήνυμά του προς το Έθνος διαβάζει ένα απόσπασμα: « Είπα στον άνθρωπο που στάθηκε στο κατώφλι του νέου χρόνου: δώσε μου ένα φως για να πορευτώ με ασφάλεια προς το άγνωστο, και απάντησε: πήγαινε έξω στο φως και βάλε το χέρι σου στο χέρι του Θεού, πρέπει να είναι καλύτερο για σένα από ο,τι το φως και ασφαλέστερο από έναν συνηθισμένο δρόμο.»
Στο κατώφλι του νέου χρόνου
Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh)

Ποτέ να μην λησμονείτε, ότι η επίγεια ζωή μας δόθηκε για να προετοιμαστούμε για την Ζωή την Αιώνια και η τύχη μας στην Αιώνια Ζωή θα κριθεί απ’ αυτό, πώς ζήσαμε εδώ.
Άγιος Λουκάς ο Ιατρός

***

Κάτω από τις φτερούγες του αγαπημένου μας Κυρίου
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ευλογημένοι είναι εκείνοι που σ’ αυτή τη ζωή αγάπησαν το Χριστό κι έμαθαν να επικαλούνται το όνομά Του μέρα και νύχτα, μαζί με την ανάσα και το χτύπο της καρδιάς τους. Πάνω από την άβυσσο θα γνωρίζουν ποιον πρέπει να καλέσουν για βοήθεια. Θα ξέρουν ποιο όνομα να επικαλεστούν. Θα ξέρουν από ποιο άκρο ιματίου να πιαστούν. Εκείνοι θα βρίσκονται πραγματικά εκτός κινδύνου, θα καλύπτονται κάτω από τις φτερούγες του αγαπημένου τους Κυρίου. 

Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Μην ξεχνάτε αυτά τα λόγια. Ο Θεός σας έδωσε χρόνο για να οικοδομήσετε την αιώνια σωτηρία σας. Μην τον σπαταλάτε!
Ο σκοπός που θέτουμε στη ζωή μας εμποτίζει όλες τις πράξεις μας.
Ο χρόνος γίνεται ένα θαυμάσιο προοίμιο στη θεία αιωνιότητα.

Να στρέφουμε τον χρόνο σε όφελός μας για τους αιώνιους στόχους μας. Ο σκοπός που θέτουμε στη ζωή μας εμποτίζει όλες τις πράξεις μας. Άγιος Παύλος πατριάρχης Σερβίας – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2023/12/31/%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%cf%83%ce%b5-%cf%8c%cf%86%ce%b5%ce%bb%cf%8c%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b3%ce%b9/

Ο Θεός είναι Θεός της ιστορίας, αλλά πρέπει να γίνουμε συνεργάτες Του και μας στέλνει σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι δικός Του για να μεταβάλλει την παράφωνη πολιτεία των ανθρώπων σε αρμονία που θα ονομάζεται Πολιτεία του Θεού…. τα πάντα σε αυτό τον κόσμο έχουν νόημα και αξία εφόσον αποτελούν μέ¬σον και οδό προς την αιωνιότητα. Κύριε, κάνε μας πολίτες της αιώνιας βασιλείας Σου!
https://iconandlight.wordpress.com/2022/12/31/%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC-%CF%80%CF%81%CE%AD/

Χωρίς το Θεό όλα είναι απελπισία… Χωρίς τον Θεό η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί στον παραλογισμό. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/26/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CF%89%CF%81/

Ευλογημένος και μακάριος είναι ο άνθρωπος πού βλέπει μέσα από τα σύννεφα και ψιθυρίζει τα λόγια: Ότι σου εστίν η βασιλεία… Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
iconandlight.wordpress.com/2020/09/10/50999/

Η συνάντηση του Οσίου Εφραίμ του Σύρου με τον Μέγα Βασίλειο την ημέρα της εορτής των Θεοφανείων – των Φώτων.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/01/12/38035/

Ατενίζουμε τα πάντα υπό το πρίσμα της αιωνιότητας, δηλ. υπό το πρίσμα του Χριστού.Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2015/12/31/%ce%b1%cf%84%ce%b5%ce%bd%ce%af%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%cf%85%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%af%cf%83%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1/

Χωρίς το Θεό όλα είναι απελπισία… Χωρίς τον Θεό η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί στον παραλογισμό. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/26/%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CF%89%CF%81/

Θα δώσουμε εξετάσεις… θα φανή πόσων καρατίων χρυσάφι είναι ο καθένας. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/04/26855/

Εσείς να διαλέγετε το χρυσό των 24 καρατίων. Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/07/06/%ce%b5%cf%83%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bb%ce%ad%ce%b3%ce%b5%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%85%cf%83%cf%8c-%cf%84%cf%89%ce%bd-24-%ce%ba%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%84/

«Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν». Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2016/01/12/%ce%b5%ce%be%ce%b1%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%b1%ce%b6%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce

%bd%ce%bf%ce%b9-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9%c2%ad%cf%81%cf%8c%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%bd/

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς
Ἦχος α’

Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες, Θεὸς ὢν κατ’ οὐσίαν, πολυεύσπλαγχνε Κύριε• καὶ Νόμον ἐκπληρῶν, περιτομήν, θελήσει καταδέχῃ σαρκικήν, ὅπως παύσῃς τὰ σκιώδη, καὶ περιέλῃς τὸ κάλυμμα τῶν παθῶν ἡμῶν. Δόξα τῇ ἀγαθότητι τῇ σῇ, δόξᾳ τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, δόξα τῇ ἀνεκφράστῳ Λόγε συγκαταβάσει σου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου
Ἦχος α’

Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου, δι’ οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας, τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας, Βασίλειον Ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Καισαρείας τὸν γόνον καὶ ποιμένα πολύσοφον, καὶ τῆς Ἐκκλησίας ἁπάσης, τὸν φωστῆρα τὸν μέγιστον, Βασίλειον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ γέρας Καππαδόκων τὸ λαμπρόν· διδαγμάτων γὰρ ἀ‐ κτῖσι φωταγωγεῖ, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας· Δόξᾳ τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ μεγαλύ‐ ναντι, δόξα τῷ φωταυγοῦντι διὰ σοῦ, τῶν εὐσεβῶν τὸ πλήρωμα.

Ἕτερον. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος πλ. δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὁ μέγας Βασίλειος, Ἱεραρχῶν ἡ κρηπίς, ὁ στῦλος ὁ ἄσειστος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ὁ νοῦς ὁ οὐράνιος, στόμα τὸ φωτοφόρον, διδαγμάτων ἁγίων, ὕμνοις μεγαλυνέσθω, ὡς πρεσβεύων ἀπαύ‐ 21 στως, Τριάδι τῇ Ἁγίᾳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Γρηγορίου πατρός.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ποιμὴν ἱερώτατος Ναζιανζοῦ γεγονώς, ὡς πλήρης χρηστότητος, καὶ καθαρὸς τὴν ψυχήν, ἁγίως διέπρεψας· ὅθεν σου τὴν ἁγίαν, ἑορτάζοντες μνήμην, πόθῳ σου προσκυνοῦμεν τὴν πανσέβα‐ στον κάραν, ἡμᾶς καθαγιάζουσαν, Γρηγόριε ἅγιε.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίας Ἐμμελείας. (ὑπὸ Φωτίου Τζελέπη)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ἐκκλησίας Κυρίου βλαστὸς ὁ ἔνδοξος, Καππαδοκίας τε πάσης καὶ τῶν μητέρων κανὼν ἀναδέ‐ δειξαι σαφῶς ὁ πολυτίμητος· ὅθεν τιμῶμέν σε πιστῶς καὶ τὴν μνήμην σου φαιδρῶς, Ἐμμέλεια, ἐκτελοῦμεν· διὸ πρέσβευε τῷ Κυρίῳ ἀδιαλείπτως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ὁσίας Ἐμμελείας.
Ἦχος γ´ . Θείας πίστεως.

Ἔχει καύχημα καὶ κουροτρόφον χώρα ἅπασα Καππαδοκίας καὶ προπύργιό σε μῆτερ Ἐμμέλεια, οἱ δὲ τελοῦντες τὴν μνήμην σου σήμερον, ὡς τροπαιοῦχον καὶ μέγα ἀγλάϊσμα καὶ μιμήσεως παμπόθητον τὸ ὑπόδειγμα· διὸ πανευλαβῶς ἀνευφημοῦμέν σε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ὁσίας Ἐμμελείας.
Ἦχος γ´ . Θείας πίστεως.

Μήτηρ πάνσοφος καὶ θεοφόρος θείᾳ χάριτι λελαμπρυσμένη ὀρθοδόξου παρατάξεως γέγονας καὶ ἀπαστράπτεις ἐν πᾶσιν τοῖς πέρασιν, ὥσπερ λαμπὰς πυρσευθεῖσα τῷ Πνεύματι σύ, Ἐμμέλεια, τὴν θεομήτορα τύπον ἔχουσα, κανόνα τε ἐν βίῳ καὶ ἀντίληψιν

Ἦχος δ’
Ὁ ἐξ ὑψίστου κληθεὶς

Ὁ ἐπωνύμως κληθεὶς τῆς βασιλείας, ὅτε τὸ βασίλειον σὺ Ἱεράτευμα, τό του Χριστοῦ ἔθνος ἅγιον, φιλοσοφίᾳ, καὶ ἐπιστήμη Πάτερ ἐποίμανας, τότε διαδήματι, σὲ κατεκόσμησε, τῆς βασιλείας Βασίλειε, βασιλευόντων, ὁ βασιλεύων καὶ πάντων Κύριος, ὁ τῷ τεκόντι συννοούμενος ἀϊδίως Υἱὸς καὶ συνάναρχος• ὅν ἱκέτευε σῶσαι, καὶ φωτίσαι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

iconandlight.wordpress.com