Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Η περιφρόνηση της Θείας Κοινωνίας θα μάς βγεί σέ μεγάλο κακό...


Αυτό πού συμβαίνει στίς μέρες μας, με την περιφρόνηση πού κάνουμε στήν Αγία Κοινωνία, αποφεύγοντας να προετοιμαζόμαστε για να κοινωνούμε τακτικά,  είναι πράγμα φοβερό! 
Ηλικιωμένοι καί μεσήλικες, γέροντες καί γριούλες, μέ το ένα πόδι στόν τάφο πού αύριο μπορεί να φύγουν από την ζωή αυτή παραμένουν γιά δεκάδες χρόνια ανεξομολόγητοι καί ακοινώνητοι περιμένοντας το δρεπάνι τού χάρου πού θα δώσει τέλος στήν επίγεια παρουσία τους...
Άλλοι πάλι, δέν πατάνε ποτέ στόν ιερό χώρο περιμένοντας να τούς πάνε οί συγκεκριμένοι "τέσσαρες" σηκωτούς στήν Εκκλησία καί μετά στόν τάφο, είς κρίμα καί είς κατάκριμα καί είς Κόλαση αιώνιο...

Στά πρῶτα Χριστιανικά χρόνια τῶ
ν διωγμν καί τν κατακομβν, ο χριστιανοί σαν ληθινό χρυσάφι. σο περνοσαν όμως τά χρόνια, χαναν αυτή τήν πνευματική τους λαμπρότητα καί θερμότητα, λόγ τς κκοσμίκευσης καί τς χαλάρωσης τν δεν καί τς χριστιανικς τους Πίστης.

Αὐτό συμβαίνει καί θά συμβαίνει πάντοτε, παρά τίς ποστολικές προτροπές: «Μή συσχηματίζεσθαι τ αἰῶνι τούτ, λλ μεταμορφοσθαι τ νακαινώσει το νος μν» (Ρωμ. ΙΒ´ 2), καί «μή γίνεσθε τεροζυγοντες πίστοις» (Β´ Κορ. Στ´ 14).
Τή χλιαρότητα τς Πίστης τήν καταδικάζει ὁ Κύριος, μέ τό γνωστό καί σκληρό λόγο τς ποκάλυψης, πού πευθύνεται στόν γγελο, δηλαδή τόν πίσκοπο Λαοδικείας: «οδά σου τ ργα… τι χλιαρς ε, κα οτε ζεστς οτε ψυχρός, μέλλω σε μέσαι κ το στόματός μου» (π. Γ´ 15-16).
Ο χλιαροί καί διάφοροι εναι χειρότεροι καί π τούς πιστους καί τούς θεους. σοι χωρίς κανένα λόγο δέν κκλησιάζονται καί δέ λειτουργονται, θεωρονται φορισμένοι. μλλον, εναι ατοαφορισμένοι. Ο διοι ποκόβουν τόν αυτό τους π τό Σμα τς κκλησίας. Ἑπομένως, δέν πάρχει γι ατούς σωτηρία.
σως ρωτήσει κάποιος: Γιατί δέν πάρχει σωτηρία;
πάντηση: φο θεληματικά οτε προσεύχονται μέ τούς δελφούς τους, οτε παρίστανται στό μέγα Μυστήριο τς Θείας Εχαριστίας καί προπάντων, οτε κοινωνον τοῦ παναχράντου Σώματος καί το τιμίου Αματος το Σωτρος Χριστο, ποκλείονται τς σωτηρίας, σύμφωνα μάλιστα, μέ τό λόγο το Κυρίου: 
«Ἐὰν μ φάγητε τν σάρκα το υο το νθρώπου κα πίητε ατο τ αμα, οκ χετε ζων ν αυτος» ( ω. Στ´ 53). Ατό ἀκριβῶς θέλει καί πιδιώκει διάβολος: Τήν αώνια καταδίκη το νθρώπου.

Πολύ σημαντικά τά
σα γράφει γιος Μάξιμος μολογητής: « διάβολος καί χθρός στι το Θεο, καί κδικητής. Πείθων μν τήν προαίρεσιν τν αωνίων γαθν, προκρίνειν τά πρόσκαιρα… Οὐδέν γάρ οτω φίλον τ διαβόλ καθέστηκεν, ς νθρωπος τιμωρούμενος».
διάβολος εναι χθρός καί το Θεο καί το νθρώπου. διαίτερη μως εναι χαρά του, νά βλέπει τόν νθρωπο νά τιμωρεται.Κι παγίδα πού το στήνει, λέει γιος Μάξιμος, εναι προσπάθειά του νά τόν κάμει ν’ ἀγαπήσει καί προτιμήσει τά πρόσκαιρα παρά τά οράνια.
Δέν μπορε νά πάρξει καί ν ναπτυχθε ρθόδοξη πνευματική ζωή, χωρίς κκλησιασμό (Θεία Λειτουργία) καί Κοινωνία τν χράντων Μυστηρίων.
Νά προσέξουν διαίτερα ο γονες καί οἱ κπαιδευτικοί, τά παιδιά. Κλειστά τά ατιά στίς σειρνες το κακο καί το θεϊσμο
Ο δαίμονες το σκότους τοιμάζουν τόν ντίχριστο. που καί νά ναι, ρχεται!
  γία μας κκλησία συμβολίζεται καί παρομοιάζεται μέ τήν Κιβωτό το Νε. λλοι σώζονται καί ἄλλοι καταποντίζονται καί πνίγονται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου