Tablet στο ...ψαλτήρι;

Οι Α' Χαιρετισμοί είχαν από ώρα αρχίσει. Στο δεξιό ψαλτήρι ήταν τρεις ηλικιωμένοι ψάλτες από αυτούς που παρ' όλο δεν γνωρίζουν μουσικά, το ψάλσιμό τους σε αναπαύει γιατί μεταδίδουν ανθρωπιά. Στα πρόσωπά τους το χώμα που φάγανε στον αγώνα της επιβίωσης λες και είχε κολλήσει και είχε γίνει σαν την άνυδρη γη. Παρ' όλα αυτά η σπίθα στα μάτια τους που είναι ο καθρέφτης της ψυχής ήταν έντονη.

Ξαφνικά εμφανίζεται κάποιος μεσήλικας, καλοντυμένος με κουστούμι κι όλοι αναγνωρίσανε στο καθαρό αλλά άπνοο πρόσωπό του, τον καθηγητή κύριο Τάδε. Τους χαιρέτισε και ο ένας ηλικιωμένος παραμέρισε στην άκρη για να παραχωρήσει το στασίδι του στον "κύριο καθηγητή". Οι ηλικιωμένοι μπλεγμένοι στα βιβλία της ψαλτικής, έπερναν το ένα, άφηναν το άλλο, βρίσκαν στο καθένα σε ποια σελίδα έπρεπε να ψάλλουν κι όλο αυτό το πάρε - δώσε μεταξύ τους ήταν πολύ γοητευτικό όπως είναι κάθετί όμορφο όταν οι άνθρωποι συνεργάζονται για έναν δημιουργικό σκοπό, χωρίς παρεκτροπές.
Ο "κύριος καθηγητής" μόλις κάθισε, από την μασχάλη του τράβηξε από την θήκη του ένα ...tablet και το τοποθέτησε στο αναλόγιο... Σοκαρίστηκα! Οι ηλικιωμένοι συνψάλτες του όχι - μάλλον το συνήθισαν... Ο γκρινιάρης μέσα μου άρχισε την κατάκριση για ώρα αλλά ο ψύχραιμός μου εαυτός αντέτεινε ότι πάλι επρόκειτο για την συνηθισμένη - πολλές φορές αδικαιολόγητη είναι γεγονός - αντιπάθειά μου σε κάθε εξέλιξη στα πρακτικά θέματα. «Γιατί να μην έχει στo tablet του ο κύριος καθηγητής με την σειρά μόνο αυτά που χρειάζονται να ψαλλούν και να ψάχνουν οι ψάλτες σε ένα σωρό βιβλία και σελίδες τα ψαλλόμενα;» συμπλήρωσε ο ψύχραιμος... Ο γκρινιάρης μέσα μου ζορίστηκε... Δεν μπορούσε να προσδιορίσει τι ήταν αυτό που τον ενοχλούσε... 
Ο "κύριος καθηγητής" έψαλλε πολύ ωραία από το tablet του τους ψαλμούς κι εμένα συνέχισε να με τρώει η απορία για το τι ακριβώς ήταν αυτό που με ενοχλούσε... Προσευχήθηκα... Σε κάποια στιγμή, σα να άρχισε να φαίνεται η άκρη του νήματος... «Αυτό είναι!» σκέφτηκα. «Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι το tablet του, τον απομονώνει από τους υπόλοιπους! Δείχνει σα να περιφρονεί τα χιλιοδιαβασμένα εξαγιασμένα βιβλία με τα οποία κάνανε τόσα χρόνια οι ηλικιωμένοι ψάλτες την δουλειά τους, κι ήταν κοινό σημείο αναφοράς τους, συνεργαζόμενοι όλοι μαζί κι αυτός με το tablet του αποκόπτεται από το σύνολο. "Ίνα ώσι εν" λέει η Εκκλησία μας. Ε αυτός σήκωσε δικό του μπαϊράκι! Κάθε τι μέσα στην Εκκλησία υπάρχει για να μας ενώνει. Κάθε τι είναι κοινής χρήσεως. Το να χρησιμοποιεί ο καθένας το δικό του αντικείμενο, τον ξεχωρίζει από την Εκκλησία! Άσε που από την στιγμή που οι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν αναφορά στο δικό του tablet, μη γνωρίζοντας την τεχνολογία, είναι ένας άλλος λόγος περιφρόνησής τους... Τέλος, το tablet είναι ένα εργαλείο από την μια απρόσωπο, από την άλλη η χαοτική δυνατότητα ερεθισμάτων στην οποία παραπέμπει δεν σε αναπαύει εσωτερικά» σκέφτηκα. Ο ψύχραιμος μέσα μου ζορίστηκε...
Ο "κύριος καθηγητής" όπως κατέφθασε αργοπορημένος μόνο και μόνο για να ψάλλει όσα του αναλογούσαν, έτσι έφυγε πριν καν τελειώσουν οι Χαιρετισμοί μόλις τελείωσε το κομμάτι του... Θα μπορούσε κάποιος να πει «αν δεν ξέρεις, μην κρίνεις» αλλά εκείνη την ώρα η συμπεριφορά του μου φάνηκε να επιβεβαιώνει τον εγωκεντρισμό του χαρακτήρα του, από τον οποίο εγωκεντρισμό υποσκαπτόμαστε όλοι και ίσως κι αυτό εδώ το κείμενο να αποτελεί ένα παράδειγμα αυτού...

* Η φωτογραφία της ανάρτησης είναι εντελώς τυχαία.       http://hggiken.pblogs.gr/2014/03/tablet-sto-psalthri.html