ΣΧΟΛΙΟ : Μετά την παρατεταμένη σιωπή από τον Ουρανό,έρχονται ραγδαίες εξελίξεις και μεγάλα γεγγονότα.Μετά την προειδοποίηση του Γέροντα Νεκτάριου από το Αγιο Ορος,μεταφέρουμε ακόμα μία αναλυτική προειδοποίηση πάλι από το Αγιον Ορος και τον Γέροντα Λεόντιο της Μονής Διονυσιάτου.ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
Η «Ελένη», ο «Πάρις» και οι... Τροϊκανοί της σύγχρονης εποχής.
Εστιάζοντας στις ιστορικές αναλογίες που προδιαγράφουν το μέλλον.
«Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί
το ζήτημα της Πόλης». Ισαπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός.
01. Γενικά. Ερμηνεύοντας το «Χιλιάρμενο»,1 κοσμικά και πνευματικά,
είχαμε αναφερθεί στις αναλογίες των γεγονότων της εποχής του Τρωικού
πολέμου, προς τα σημερινά. Υπενθυμίζομε ότι αυτό δεν γίνεται τυχαία, ούτε
είναι θέμα πεπρωμένου (κισμέτ). Είναι θέμα πνευματικού νόμου.
Τι είναι ο πνευματικός νόμος; Απλά, είναι ο νόμος με τον οποίο
κυβερνάει ο Θεός τα σύμπαντα των λογικών δημιουργημάτων, αγγέλων και
ανθρώπων. Αυτός, ενώ υπάρχει και μέσα στη συνείδησή μας, φανερώθηκε
γραπτά στους ανθρώπους σαν δέκα (10) εντολές από τον καιρό του
Μωυσή, και ερμηνεύτηκε πλήρως από τον Κ. Ιησού Χριστό. Ο νόμος αυτός,
επειδή ακριβώς αφορά τις λογικές οντότητες που
δημιουργήθηκαν αιώνιες, είναι τόσο ισχυρός και μόνιμος,
ώστε «είναι ευκολότερο να παρέλθει ο Ουρανός και η
Γη, παρά να καταργηθεί κάτι ελάχιστο απ' αυτόν (να
πέσει μια κεραία του)». (Λουκ. 16:17) Όσα γεγονότα
επιτρέψει ο Θεός να διαδραματισθούν στη γη καθ' όλο το
διάστημα μέχρι την 2α Παρουσία, είναι αποτέλεσμα της
φροντίδας Του για την σωτηρία των ανθρώπων, διά του
Μυστηρίου της «Θείας Οικονομίας», αλλά και της
ελεύθερης, ενίοτε μεταβαλλόμενης, βούλησης των
ανθρώπων για την τήρηση ή όχι των εντολών Του,
καθώς και των δεήσεων και προσπαθειών των αγίων
αγγέλων. Την ιστορική εξέλιξη μέχρι να εισέλθουν όλοι οι
σωζόμενοι στο σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, και να
έρθει η 2α Παρουσία, περιγράφει προφητικά ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη.2
Η επέμβαση του Θεού είναι ειρηνοποιός, ενώ η απομάκρυνσή του, δηλ. η έλλειψη της
χάρης Του, εκτός των καταστροφικών συνεπειών στο άλογο περιβάλλον, αγριεύει τις λογικές
ψυχές αυξάνοντας τις εμπάθειες και τις μεταξύ τους μάχες από το φθοροποιό πλησίασμα σ'
αυτές του εχθρού του ανθρωπίνου γένους διαβόλου. Τώρα που οι περισσότεροι των
Χριστιανών έχουν απομακρυνθεί από το νόμο του Θεού πλησιάζει η καταστροφή τους, και στον
πόλεμο της Κωνσταντινούπολης «το τριχρονίτικο δαμάλι θα βαφεί στο αίμα».3
Καθώς οι τοπικοί πόλεμοι αυξάνουν όσο προχωράμε προς τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο, η
εμφάνιση της διεθνούς ειρηνευτικής (όπως θεωρείται) θαλάσσιας δύναμης του «χιλιάρμενου»,
δηλ. του «ναυτικού των χιλίων πλοίων» όπως βαφτίστηκε από τον ναύαρχο Μάλεν,4
αφυπνίζει το νου μας για να αντιληφθούμε την χάρη του Θεού που δίνεται πλουσιότερη στους
πιστούς διότι πλησιάζουν τα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης, με την κάθοδο του «Ξανθού
γένους» στα πλαίσια της 5ης σάλπιγγας της Αποκάλυψης, και σύμφωνα με τις προφητείες του
αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου και των άλλων αγίων της
Ορθοδοξίας. Το πλοίο ή ναυς και λατινικά naus είναι σύμβολο της Εκκλησίας, του συνόλου
της ή κάθε μιας των κατά τόπους Εκκλησιών. Γι' αυτό και το «ναυτικό των 1000 πλοίων» μας
θυμίζει τη δύναμη που λαμβάνουν οι πιστοί και όλες οι Εκκλησίες από την Αγία Τριάδα
όταν τηρούν τις 10 εντολές, καθ' όσον το 1000 είναι το δέκα στην 3η δύναμη (103)...
Με 1000 πλοία,5 εξεστράτευσαν και οι Έλληνες εναντίον των αρπάγων Τρώων, για να
φέρουν πίσω την ωραία Ελένη και να ταπεινώσουν την Τροία, που εκμεταλλευόταν τη θέση της
δίπλα στα στενά του Ελλησπόντου διά των οποίων γινόταν το εμπόριο προς και από τις πόλεις
του Εύξεινου Πόντου για να πλουτίζει. Μπορούμε να δούμε συνοπτικά τις αναλογίες των
γεγονότων που περιγράφει ο Όμηρος και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς, προς τα σημερινά, που
τώρα, στην Χριστιανική εποχή, έχουν πνευματικότερο νόημα. Ακολουθώντας πιστά τις
περιγραφές του Ομήρου, ο Ερρίκος Σλήμαν απέδειξε (το 1872) ότι η Τροία δεν ήταν μυθική
πόλη όπως νομιζόταν στη Δύση ως τότε. Απλώς, ο Όμηρος θέλοντας να διδάξει, ενέπλεκε
μύθους γύρω από τα ιστορικά γεγονότα, για να εκφράσει τον ψυχισμό των ηρώων και να δώσει
εξήγηση και ηθικά διδάγματα από την έκβαση των μαχών και την επίτευξη των κατορθωμάτων.
Μπορούμε να δούμε ενδιαφέρουσες αντιστοιχίες της αρχαίας προς την σύγχρονη εποχή,
βοηθούμενοι και από τα ονόματα ανθρώπων και τόπων, διότι και δι' αυτών αποκαλύπτεται η
σοφία του Θεού, όπως εξηγεί ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «όχι μόνο στα δημιουργήματα
γίνεται φανερή η μεγαλοπρέπεια του Δημιουργού, αλλά και δια των ονομάτων τους
δείχνεται η σοφία του Θεού, επειδή με τρόπο οικείο (συγγενικό) και προσφυώς, σε
καθένα από τα γενόμενα ταίριαξε τις προσηγορίες (δηλ. τα ονόματά τους)». (Κατά
Ευνομίου). Τα ονόματα τα δίνουν οι άνθρωποι, και ο Αδάμ6 «εκάλεσε ονόματα σε όλα τα
κτήνη και σε όλα τα πετεινά του ουρανού και σε όλα τα θηρία του αγρού». Ο ίδιος έδωσε
το όνομα γυνή και Εύα (που σημαίνει Ζωή) στη σύντροφο και βοηθό του μετά τη
δημιουργία της από την πλευρά του. (Γέν. 2:20, 23 και 3:20). Έτσι αν και η σοφία του Θεού
αφήνει διά των ονομάτων τα ίχνη των ενεργειών της, εν τούτοις τα ίδια τα ονόματα δεν δίνονται
άμεσα εκ Θεού, δηλ. γενικά7 δεν ισχύει ότι «κάποια ανώτερη δύναμη έδωσε (άμεσα) στα
πράγματα τα ονόματα», όπως υποστηρίζει ο Κραιτύλος στον ομώνυμο διάλογο του Πλάτωνος.
02. Αντιστοιχίες.
α. - Τότε: Υπήρχε η Τροία, η οποία εκμεταλλευόμενη τα πλεονεκτήματα της θέσης της,
δίπλα στα στενά του Ελλησπόντου, πλούτιζε, ή και κερδοσκοπούσε ως ενδιάμεση, από το
λιμενικό εμπόριο με ανατολή και δύση.
Την περιοχή της Τροίας επισκέφθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος το 334 π.Χ. και προσέφερε
θυσία, τιμώντας τους Ομηρικούς ήρωες Αχιλλέα και Πάτροκλο.
- Τώρα: Μετά 33 αιώνες περίπου από την Τροία των Ομηρικών επών, τα απομεινάρια
της βρίσκονται στην επικράτεια της Τουρκίας, η οποία ελέγχει τα στενά προς τον Εύξεινο Πόντο
που υπόκεινται σε διεθνείς συμφωνίες. Αλλά η ίδια αψηφώντας το διεθνές δίκαιο έχει
αρπαχτικές διαθέσεις στο Αιγαίο εκμεταλλευόμενη την Ελληνική κρίση, και θεωρώντας αιτία
πολέμου την επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων από τα έξι στα 12 μίλια. Ελλάδα και
Τουρκία είναι στο επίκεντρο των εξελίξεων. Αλλά το πρόβλημα είναι γενικότερο, διότι η εποχή
που διανύομε (μετά το 1990 περίπου) είναι αυτή της επίσημα διακηρυγμένης
παγκοσμιοποίησης, στην οποία γίνεται αρπαγή των υπαρχόντων των λαών, μέσω των
«στενών» του Τραπεζικού και χρηματιστηριακού συστήματος.
Οι σύγχρονοι Τροϊκανοί, που έχουν έρθει και στην Ελλάδα, χρησιμοποιούν (για τις
αρπαγές τους) προετοιμασμένους για το σκοπό αυτό διεθνείς οργανισμούς, όπως το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Παγκόσμια Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ),
τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου κλπ.
Δηλ. τώρα εκτός από το τοπικό
κέντρο των αντιπαραθέσεων που είναι η
περιοχή Ελλάδας-Τουρκίας, υπάρχει σε
πλανητική κλίμακα η αρπακτική
«παγκοσμιοποίηση» που δρα γενικότερα
σαν Νεοταξική Τροία, καταστρέφοντας τον
πολιτισμό της ανθρωπότητας που έχει
Ελληνική βάση.
β. - Τότε: Είχαμε αρπαγή της
«ωραίας Ελένης» γυναίκας του
Μενελάου, βασιλιά της Σπάρτης, όταν αυτός έλειπε στην Κρήτη.
- Τώρα: Ο διαμένων ή «Μένων λαός» (των Ελλήνων) δέχεται επίθεση ενώ βρίσκεται
στην «Κρίση» που τον οδήγησε η διεθνής Τρόϊκα, για να γίνει αρπαγή ωραίας Ελληνικής γης
από τους νέους Τρώες, την οποία ο Ελληνικός στρατός (που εφ' όρου ζωής γυμνάζεται όπως οι
Σπαρτιάτες στα όπλα) δεν καταφέρνει να προστατεύσει αποτελεσματικά (λόγω κρίσης).
γ. - Τότε: Την αρπαγή της Ελένης έκανε ο κατάλληλος από το όνομά του για «να πάρει»
Πάρις (Πάρης στη δημοτική),8 πρίγκιπας της Τροίας, αν και στάλθηκε για να συνάψει συνθήκη
ειρήνης με τους Έλληνες.
- Τώρα: Οι αδιόρθωτοι Τροϊκανοί στέλνουν τον Τούρκο γείτονα για συνδιαχείριση του
Αιγαίου και διαμόρφωση κάποιου είδους κοινοπολιτείας στην περιοχή, περιφρονώντας τα
κυριαρχικά δικαιώματα των Ελλήνων. Και αυτός έχοντας διδαχθεί από την αρπαχτική
συμπεριφορά των άλλων Τροϊκανών, αντί να υπακούσει θα πάρει (μάλλον θα αρπάξει) για
δικό του λογαριασμό ωραία Ελληνική (νησιώτικη) γη, δημιουργώντας διεθνές πρόβλημα.
δ. - Τότε: Ο μύθος με το χρυσό μήλο της Έριδος, το οποίο ο Πάρις, παραβλέποντας την
Ήρα και την Αθηνά, έδωσε στην Αφροδίτη, προέβλεπε ότι θα λάβει απ' αυτήν, σαν
ανταπόδοση, την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, που όμως ανήκε στον Μενέλαο, οπότε
έπρεπε να την αρπάξει...
- Τώρα: Διαβάζομε: «Η Σαντορίνη το πιο ωραίο νησί του κόσμου»!9 Επίσης:
«Πέντε ελληνικά νησιά στα 10 καλύτερα στην Ευρώπη για το 2016». Τα Ελληνικά νησιά
ανακηρύσσονται ως τα ωραιότερα του κόσμου. Προφανώς, στο γήινο κόσμο, «ωραία
Ελένη» είναι τα ωραία Ελληνικά νησιά και στην διανόηση ο Ελληνικός πολιτισμός.
Αλλά από τα νησιά του Αιγαίου μόνο
με αρπαγή μπορεί να πάρει κάποιο ο
σύγχρονος «Πάρις», διότι αυτά ανήκουν
στον (δια)μένοντα-λαό των Ελλήνων.
Πληροφορούμαστε την όρεξη που έχει
ο Τούρκος για το Αιγαίο, ξεκάθαρα πλέον
γιατί τα γεγονότα πλησιάζουν: «Με ΝΟΤΑΜ
η Άγκυρα για πρώτη φορά λέει ότι "το
μισό Αιγαίο" είναι δικό της».
ε. - Τότε: Η Τροία είχε δύο κυρίως
μάντεις, που προειδοποιούσαν τους Τρώες: τον Έλενο και την πιο γνωστή δίδυμη αδερφή του
Κασσάνδρα, που ήταν και αδέρφια του Πάρη.
- Τώρα: Οι σύγχρονοι παγκοσμιοποιητές Τροϊκανοί έχουν συμβουλευτικά ινστιτούτα
(ή think tanks), που με τη λογική των επιστημών που ξεκίνησαν οι Έλληνες και κατόπιν έγιναν
κοινό κτήμα της ανθρωπότητας διδασκόμενες σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου,
προειδοποιούν για την διαρκώς επιδεινούμενη διεθνώς κατάσταση και την επερχόμενη ολική
καταστροφή του 3ου παγκοσμίου πολέμου. Η Νέα Τάξη, και ιδιαίτερα ο πάπας Φραγκίσκος,
χρησιμοποιεί σαν φόβητρο τον πόλεμο αυτό, που λέει ότι «βρίσκεται σε εξέλιξη», για να
αποδεχθεί ο κόσμος ένα παγκόσμιο (αυταρχικό) ηγεμόνα και για να μαζέψει όλους, πιστούς και
απίστους, στην «ανοικτή» πλέον "Εκκλησία" του!
Το γιατί όμως, αληθινά και όχι προσποιητά, η κατάσταση αυτή χειροτερεύει διαρκώς,
εξηγεί από ηθικής και δογματικής πλευράς το Άγιον Όρος με παλιούς και νέους αγίους
εκπροσώπους του, το οποίο όπως και η Κασσάνδρα βρίσκεται στην χερσόνησο της
Χαλκιδικής. Γνωστότεροι διεθνώς είναι οι άγιοι Κοσμάς ο Αιτωλός και Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Στα δογματικά θέματα, που καθορίζουν την πίστη μας και την υπαγορευόμενη απ' αυτήν
συμπεριφορά μας, κορυφαία μαρτυρία υπέρ των Ορθοδόξων δίνουν ο άγιος Γρηγόριος ο
Παλαμάς και οι επί Βέκκου μαρτυρήσαντες Αγιορείτες πατέρες από τους παπικούς και
τους φίλους των. Τα δόγματα επιπρόσθετα μας προφυλάσσουν από τις αυθαιρεσίες των
διοικούντων. Οι σταυροφορίες και η Ιερά Εξέταση του παπισμού (π.χ.) δεν μπορούσαν να
γίνουν χωρίς την αλλαγή των δογμάτων που θέσπισαν την απολυταρχία του πάπα.
Και οι γήινες επιστήμες εξαρτώνται από αναπόδεικτα αξιώματα - δόγματα που είναι
απαραίτητα για την ανάπτυξη και τη μεταξύ τους διάκριση. Αλλά η ωφέλεια από τις επιστήμες
είναι προσωρινή, μένοντας στα εγκόσμια, ενώ η ψυχή μας δημιουργήθηκε να ζει αιώνια, και
χρειάζεται (σαν πνεύμα που είναι), διαλεκτή πνευματική τροφή οριοθετημένη από αληθινά και
ακλόνητα δόγματα πίστεως.
Η συνειδητοποιημένη (διεθνής) επιστημονική κοινότητα που προέρχεται από τον
Ελληνικό πολιτισμό και τον υποστηρίζει, μπορούμε να πούμε ότι είναι ο σύγχρονος
«Έλενος», ενώ οι Ορθόδοξοι άγιοι -ειδικότερα οι Αγιορείτες- με αποκαλυπτικό και
σίγουρο τρόπο, προφητεύουν με μεγάλη λεπτομέρεια τις εξελίξεις, έχοντας το δραματικό
στοιχείο της Κασσάνδρας, που επίσης έδειχνε σίγουρη όταν προειδοποιούσε για την
καταστροφή της Τροίας. Δηλ. και στην εποχή μας της παγκοσμιοποίησης, συμβαίνουν ανάλογα
γεγονότα με την εποχή της αρχαίας Τροίας επειδή ο πνευματικός νόμος που διέπει τις
ψυχές των ανθρώπων είναι αμετάβλητος, και γι' αυτό υπάρχουν οι έντονες
προειδοποιήσεις και προφητείες για το ολέθριο τέλος της Νέας Τάξης ή νέας Τροίας. Οι
εκπροσωπούντες τον «Έλενο» και την «Κασσάνδρα» βρίσκονται μέσα στην νέα «Τροία» εάν
ζουν σε καιρό που έχει αρχίσει επίσημα η παγκοσμιοποίηση, αλλά αυτό γίνεται μόνο σωματικά,
γιατί ψυχικά είναι δοσμένοι στην αποστολή τους. Ο μεν «Έλενος» ερευνά και προειδοποιεί με
βάση τον φυσικό νόμο, ενώ οι άγιοι μάς νουθετούν με τον πολύ ανώτερο τρόπο των
(αληθινών) αποκαλύψεων του Θεού και τον πνευματικό νόμο.
Τονίζομε ότι είναι απαραίτητο να τηρούνται τα δόγματα της πίστης μας, αλλιώς εκτός του
ότι υποτασσόμαστε σε ψευδοπροφήτες που μας εκμεταλλεύονται πάνω στη Γη, επί πλέον σαν
άτομα νεκρωνόμαστε πνευματικά, δηλ. χάνουμε τη χάρη του Θεού και δεν μπορούμε ούτε με το
σώμα να κάνομε κάτι καλό, αλλά του προκαλούμε μόνο κόπους και φθορά.
«...Να εργάζεσαι το αγαθό πάνω σ' αυτό το θεμέλιο των (Ορθοδόξων) δογμάτων.
Επειδή πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή, καθώς (και) τα έργα χωρίς πίστη», συμβουλεύει ο
άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και ο Μέγας Αθανάσιος ορίζει ότι: «Χριστιανός είναι ο αληθινά
λογικός οίκος του Χριστού, που συνίσταται από έργα αγαθά και δόγματα ορθά».
στ. - Τότε: Επειδή η Τροία δεν τήρησε τις συμφωνίες μαζί του, ο ήρωας Ηρακλής, την
κατέστρεψε πολλά χρόνια πριν γίνει η εκστρατεία των Ελληνικών πόλεων εναντίον της.
Άφησε όμως να ζήσει ο μικρός Ποδάρκης, που σημαίνει αυτός που έχει πόδια (γερά σαν)
αρκούδας, και που έγινε ο μετέπειτα βασιλιάς Πρίαμος επί του οποίου κατεστράφη η Τροία (με
τον Τρωϊκό πόλεμο).
- Τώρα: 1). Η Τροία σαν τοπική δύναμη εκπροσωπείται, όπως είπαμε, από τη
γειτονική χώρα στην οποία βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Τροίας. Αυτή προέρχεται από την
Οθωμανική αυτοκρατορία, την οποία οι μεγάλες χώρες με τις στρατιωτικές δυνάμεις των, που
εκπροσωπούν τον σύγχρονο Ηρακλή, κατέστρεψαν για την αντίθετη στα συμφέροντά τους
στάση της, αφήνοντας μόνο να επιζήσει το (κοσμικό) Κεμαλικό κράτος. Αυτό έγινε με την
ιδιαίτερη στήριξη των μπολσεβίκων που είχαν καταλάβει τα ηνία της εξουσίας στη Ρωσία, η
οποία ως γνωστόν έχει σαν σύμβολο την αρκούδα. Με τη συνθήκη της Μόσχας ή Καρς του
1921, και την ρωσο-τουρκική συνθήκη «φιλίας και αδελφοσύνης», η τότε νεοσυσταθείσα
ΕΣΣΔ αποσύρονταν εθελοντικά από την περιοχή Καρς, Αρνταχάν καθώς και από το όρος
Αραράτ υπέρ της Τουρκίας. Και η τελευταία "περπατάει" ακόμη με πόδια αρκούδας...
2). Η Τροία σαν σύγχρονη παγκόσμια δύναμη, εκπροσωπείται από την Νεοταξική
ισχύ όλων των ειδών (ιδεολογική, πολιτική, οικονομική και στρατιωτική), που έχει έδρα τις
μεγάλες χώρες, τις οποίες όμως δεν υπηρετεί, αλλά υποσκάπτει με όλους τους τρόπους,
μάλιστα πολιτισμικά και πνευματικά, γιατί αυτό απαιτούν οι προδιαγραφές που έχει θέσει για
τον εαυτό της η «παγκοσμιοποίηση». Και επειδή ο πολιτισμός ήρθε από την αρχαία Ελλάδα και
όλη η ανθρωπότητα στα πανεπιστήμιά της «τρέχει» τώρα (ωραίο) Ελληνικό πολιτισμό, αυτός
είναι ακριβώς το γενικότερο ωραίο Hellenic που η Νέα Τάξη προσπαθεί να υπαγάγει στη
δούλευσή της κάτω από ένα παγκόσμιο ηγεμόνα, και ιδιαίτερα το προσπαθεί στο κέντρο
του την Ελλάδα, όπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων.17 Η αρπαγή είναι κύριο
χαρακτηριστικό της, όπως και της αρκούδας.18 Η παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα τον καιρό
του Αντιχρίστου, που τώρα είμαστε στην πρόβα ανάδειξής του, αποκαλύφθηκε στον Ιωάννη τον
Θεολόγο19, σαν αλλόκοτο θηρίο, που προχωράει με πόδια αρκούδας!
Πνευματικά εξεταζόμενη η «γενικότερη Τροία» αντιστοιχεί στην συγκρητιστικών20
αντιλήψεων θρησκευτικότητα της «Νέα Τάξης» που πολεμάει ιδιαίτερα την εξαπλωμένη
(πλέον) σ' όλη τη γη Ορθοδοξία, γιατί στη θέση της προτιμάει την αλλόκοτη Πανθρησκεία υπό
τον πάπα. Επειδή η Ελλάδα είναι και κέντρο της Ορθοδοξίας, γι' αυτό πολεμιέται πρώτη από τις
άλλες χώρες, όπως είναι γραμμένο, ότι «ήρθε ο καιρός η κρίση να ξεκινήσει από τον οίκο
του Θεού»! (1η Πετ. 4:17) «Αλλά αν αρχίζει πρώτα από εμάς, ποιο θα είναι το τέλος όσων
απειθούν στο Ευαγγέλιο»; ρωτάει ο Απόστολος Πέτρος. Δηλ. θα είναι ασυγκρίτως χειρότερο.
ζ. - Τότε: Όταν ήταν να γεννηθεί ο Πάρις, γιος του Πρίαμου από την Εκάβη, αυτή είδε
στον ύπνο της ότι γέννησε ένα δαυλό αναμμένο που η φωτιά του διαμεριζόταν σε ολόκληρη την
πόλη και την κατάκαιγε.21 Οι τότε μάντεις της Τροίας συμβούλευσαν τον Πρίαμο να μην αφήσει
να γεννηθεί αυτό το παιδί, γιατί θα τους κατέστρεφε τη χώρα. Ο Πρίαμος όταν γεννήθηκε το
παιδί το απομάκρυνε από το παλάτι, και μάλιστα διέταξε τον αρχιβοσκό του Αγέλαο (αυτόν που
οδηγεί το λαό) να το πάρει και να το φονεύσει ή, όπως και έγινε τελικά, να το εγκαταλείψει στο
παρακείμενο όρος. Το παιδί επέζησε γιατί το έθρεψε μια αρκούδα.
- Τώρα: 1) τοπικά, για τη γειτονική χώρα: Μετά τη σύσταση του Κεμαλικού
κράτους, ο ισλαμικός παράγοντας έπρεπε να κρατηθεί μακριά από την εξουσία,23 γιατί σαν
ιδιόρρυθμος και ασυμβίβαστος προς τις άλλες εθνο-θρησκευτικές ομάδες, "τα αδέρφια του",
επρόκειτο να διαλύσει τη χώρα. Αυτός εκπροσωπεί καλύτερα τον Πάρη, που ήταν
προφητευμένο ότι θα καταστρέψει την Τροία, επειδή οι ισλαμιστές όταν είναι στην εξουσία,
έχοντας σαν δόγμα τον «ιερό πόλεμο» (ντζιχάντ) κατά των απίστων, προσπαθούν
επεκτεινόμενοι να πάρουν ή μάλλον να αρπάξουν τα ξένα, και στην περίπτωσή μας την «ωραία
Ελένη»! Η αρκούδα που έχει και αυτή αυτό το χαρακτηριστικό της αρπαγής, βοήθησε όταν
εκπροσωπόταν από την κομμουνιστική Ρωσία, όπως ήδη είπαμε, στην επιβίωση του Πάρη
αλλά και όλης της Τουρκίας, που είναι η «Τροία» τοπικά. Οι ισλαμιστές, όταν η Οθωμανική
αυτοκρατορία κατέρρευσε, κρατήθηκαν μακριά από την εξουσία και έτσι το στοιχείο της
αρπαγής και της αυθαιρεσίας μειώθηκε σε ελεγχόμενα επίπεδα. Όμως η δημοκρατία, που όλα
τα ισιώνει, τους επανέφερε στο προσκήνιο, όπως ακριβώς τον πρώην παρία Πάρι ελευθέρωσε
η αδερφή του... Ησιόνη!
2) γενικά, σε παγκόσμια κλίμακα: Τώρα κοιτάζοντας, από πιο ψηλά, ολόκληρο τον
παγκόσμιο χάρτη, εξετάζομε γενικότερα τις αντιστοιχίες των συμβάντων παλιάς και σύγχρονης
εποχής. Η «γενικότερη Τροία», δηλ. οι «Τροϊκανής» νοοτροπίας Νεοταξίτες έχουν πλέον,
ανάμεσα σε όλα τα άλλα προβλήματά τους, ένα νέο εδαφικό κέντρο προβλημάτων: όλη την
Τουρκία και όχι ένα μέρος της μόνο, στα στενά του Ελλησπόντου. Επομένως τώρα πρέπει να
δούμε τον Πάρι σαν ηγεμόνα της Τουρκίας, η οποία έχει σε ακμή, όπως εξηγήσαμε πριν, το
ισλαμιστικό στοιχείο. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι αρχικά ο Πάρις24 και μετά η χώρα που
εκπροσωπεί, ήταν απομακρυσμένοι από το κέντρο αποφάσεων, που ήταν το «παλάτι» στην
αρχαιότητα. Αλλά τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την θεσμοθέτηση των G-20 από τον
Δεκέμβριο του 1999, η Τουρκία μετέχοντας εκεί, έχει αναβαθμίσει τον διεθνή ρόλο της,
μπαίνοντας πλέον στο "παλάτι" των Τροϊκανών! Θα υποσχεθεί στους Τροϊκανούς εταίρους
της, και μάλιστα στον "Πρίαμο"25 της Αμερικανικής υπερδύναμης, ειρηνική διευθέτηση των
προβλημάτων με την Ελλάδα, ακόμα και ένα είδος κοινοπολιτείας, που όμως, όπως ο παλιός
Πάρις, δεν θα τηρήσει, γιατί ορέγεται την «ωραία Ελένη» του Αιγαίου, και έχει αρπαχτική
νοοτροπία, όπως και όλοι οι άλλοι Τροϊκανοί. Η αρπαγή αυτή από τον Πάρι θα δράσει σαν
πρώιμος Δούρειος Ίππος26 (παγίδα) που αναπόφευκτα θα ανάψει την φωτιά του 3ου
Παγκοσμίου πολέμου, καταστρέφοντας ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, αλλά και την
«Τροία» της οικονομικής (Τραπεζικής) και πνευματικής (Βατικάνειας και Σια)
φαυλότητας. Προηγουμένως οι διανοητές από όλο τον κόσμο θα ξεσηκωθούν, υποστηρίζοντας
την Ελλάδα και τον (ωραίο), Ελληνικό πολιτισμό.
η. Πολλές ακόμη ενδιαφέρουσες αντιστοιχίες υπάρχουν. Αναφερθήκαμε ήδη στο
«Χιλιάρμενο» ή 1000ship navy, που εμφανίζεται συγχρόνως με το πρόβλημα των 6 ναυτικών
μιλίων, τα οποία είναι και τα «εξαμίλια» μιας άλλης προφητείας του Αγίου Κοσμά: «Οι Τούρκοι
θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους
διώξουν στην Κόκκινη Μηλιά».27 (63η προφ.) Τα εξαμίλια αυτά είναι των χωρικών υδάτων
εξηγεί ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.28 Αν θεωρηθούν σαν "Τούρκοι" οι Ισλαμιστές πρόσφυγες
που, κυρίως μέσω Τουρκίας, έχουν κατακλύσει την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη, τότε
αντιλαμβανόμαστε ότι αυτοί οδηγήθηκαν εδώ για να αλλοιώσουν τον πολιτισμό της Ευρώπης,
δηλ. ότι ωραίο από τους Έλληνες πήραν και ανέπτυξαν οι Ευρωπαίοι. Κερδισμένος
(προσωρινά) φαίνεται μόνο ο πάπας με την Πανθρησκεία του!
Το χρυσό μήλο, που έριξε η Έρις, ήταν από αυτά των Εσπερίδων (βρίσκονταν στη
Δύση) και το έδωσε ο Πάρις στην Αφροδίτη που υποδηλώνει, την προτίμησή του στις ηδονές
και τις βιαιότητες για την απόκτησή τους που εκπροσωπεί η Αφροδίτη, από τη σωφροσύνη
που εκπροσωπεί η Ήρα, και την ανδρεία και σοφία η Αθηνά. Τώρα ο σύγχρονος Πάρις όταν
αποφασίζει την αρπαγή ωραίας Ελληνικής γης, ορέγεται και το (σαν χρυσό μήλο) κέρδος από
την επέκτασή του προς δυσμάς.
Ο «Μενέλαος» είναι ξανθός, λέει ο Όμηρος στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Δηλ. ο δια-
μένων λαός των Ελλήνων είναι «ξανθός», όπως και το γένος που θα έρθει ξαφνικά να κάνει
πόλεμο στην Κωνσταντινούπολη, κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό: «H μεγάλη μάχη θα γίνει
στην Πόλη. Εκεί θα μαζωχτούν όλα τα κράτη και θα χυθεί τόσο αίμα που θα κολυμπήσει
μοσχάρι. Νικητής θα βγει το ξανθό γένος». Μάλιστα προσθέτει: «Εμείς θα είμαστε με το
ξανθό γένος»31 σαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, γιατί αυτό υποδηλώνεται από το ξανθός = «εξ
άνθους», όπου «άνθος» είναι ένα από τα ονόματα του Χριστού. Ο άγιος Κοσμάς, επειδή
μιλούσε σε πολλά μέρη για το ίδιο προφητικό γεγονός, συνήθως δεν κατονόμαζε άμεσα τους
Ρώσους, για να μην νομισθεί από τους Τούρκους ως φιλορώσος. Χρησιμοποιούσε,
εμπνεόμενος υπό του Αγίου Πνεύματος, όπως εδώ, ένα εύκολα αναγνωριζόμενο εξωτερικό
χαρακτηριστικό, που διά του αντιστοίχου πνευματικού του νοήματος καθόριζε και την ταυτότητα
του Ορθοδόξου στον «ξανθό» λαό που θα έρθει.
Εκτός από την ύπαρξη αντιστοιχιών στα γεγονότα μεταξύ αρχαίας και σύγχρονης Τροίας,
υπάρχει και το ζήτημα των αλληγοριών, με το οποίο εμβαθύνουμε σ' αυτά. Δεν παρατηρείται για
πρώτη φορά τώρα, όμως γι' αυτό θα μιλήσουμε μετά την έκθεση μιας ακόμη αντιστοιχίας...
ανατριχιαστικής ακρίβειας: Ο Πάρις είδαμε ότι άρπαξε την Ελένη, όταν του δόθηκε η
κατάλληλη ευκαιρία, τον καιρό που ο Μενέλαος έλειπε στην Κρήτη. Αλλά τι έκανε στην Κρήτη
ο Μενέλαος; Θυσίαζε «Διὶ Ἀστερίῳ καὶ τῇ Εὐρώπῃ»!... Η Κρήτη δηλώνει αφενός εποχή
κρίσης, όπως ήδη έχομε πει, και αφετέρου ανάμειξης (ανακατέματος) λαών και θρησκειών,
συγκρητισμού, όπως προκύπτει από το όνομά της. Τώρα στην Ελλάδα του 2016 έχομε ήδη
αυτό το διπλό ανακάτεμα. Και ο «Μένων λαός» των Ελλήνων, παρακαλεί τον «αστέριο Δία»
και την Ευρώπη να τον βοηθήσουν στη δύσκολη περίσταση που βρίσκεται, όπου μάλλον οι
ίδιοι τον έφεραν. Αλλά ο Δίας της παγκοσμιοποίησης, που είναι και αστέριος Δίας όπως
δηλώνεται από τον εθνικό ύμνο και τη σημαία του, είναι οι ΗΠΑ: Star-Spangled (Banner) η
Αστερόεσσα, η σημαία των ΗΠΑ. Η Ευρώπη αναφέρεται άμεσα, και δεν είναι επομένως
τυχαίο, ότι έχει στα χρόνια μας δύναμη! Εκτός του ότι αυτό προβλεπόταν από τις προφητείες,
είναι συγκλονιστική η τώρα εξάρτησή μας από αυτήν κατά τον τρόπο που δηλώνουν οι
εξιστορούμενες εκπληκτικές ομοιότητες μεταξύ της επικρατούσας κατάστασης τον καιρό της
αρχαίας Τροίας και της σύγχρονης της καθοδηγούμενης από τους φαύλους παγκοσμιοποιητές
της νέας «Τροίας»!
Άραγε υπάρχει ελπίδα να μη γίνει ένας νέος γενικευμένος «Τρωικός» πόλεμος;
Πνευματικά υπάρχει η δυνατότητα, αλλά μόνο αν υπάρξει μετάνοια, γιατί και η καταστροφή της
Νινευή δεν συνέβη επειδή μετανόησαν οι κάτοικοί της.
Μπορεί, τουλάχιστον, να δοθεί κάποια χρονική αναβολή σε όσα προβλέπει ο πνευματικός
νόμος, αν αρχίσει να γίνεται κάποια αλλαγή στις ψυχές των ανθρώπων και παύσουν να
επιθυμούν είδωλα, όπως τα «χρυσά μήλα των Εσπερίδων» δηλ. τον πλούτο «του δυτικού
τρόπου ζωής», τις παράνομες ηδονές που προσφέρει η Αφροδίτη και γεννούν μάχες, και (να
παύσουν) από την προσκύνηση του «Δία» και της «Ευρώπης» δηλ. κοινών ανθρώπων και
ανθρώπινων συστημάτων αντί του αληθινού Θεού. Η «θεοποίηση» των ισχυρών της γης
ήταν σύνηθες γεγονός στην προχριστιανική ανθρωπότητα, και τα ατιμωτικά πάθη τους
καλύπτονταν κάτω από την "θεϊκή" τους ιδιότητα, όπως περίπου στη σύγχρονη εποχή οι
θηριωδίες των ολοκληρωτικών καθεστώτων καλύπτονται κάτω από την θεοποιημένη
ιδεολογία τους, ή όπως η βουλευτική ασυλία καλύπτει τις ασυδοσίες των βουλευτών, για
(θεωρητικά) ηπιότερες αυθαιρεσίες.
Επειδή χρησιμοποιήσαμε παραβολικές ερμηνείες των ιστορικών γεγονότων, ενώ υπάρχει
επίσης και το θέμα των αλληγοριών στην ερμηνεία των μύθων, ας αναφερθούμε εν συντομία και
σ' αυτό.
03. Οι αλληγορίες του Ομήρου.
Η διδασκαλία του Χριστού είναι γεμάτη από παραβολές. Στον Όμηρο υπάρχουν
αλληγορίες, ποια η διαφορά; Πολλές, διότι στον Όμηρο, σε όσους έχουν πλήρη άγνοια, δεν είναι
ξεκάθαρη η αρετή, επειδή και οι αποκαλούμενοι «θεοί» έχουν φοβερά ελαττώματα, και το
γενικότερο νόημα μέσα στο οποίο μπορεί κανείς να δει αλληγορίες δεν είναι ξεκάθαρο ούτε από
την άποψη τι είναι ηθικό και τι ανήθικο, ούτε ως προς το τι είναι φυσικό και τι υπερφυσικό.
Αντίθετα η διδασκαλία του Χριστού είναι στη βάση της ανάλυση των δέκα εντολών και του
τρόπου εφαρμογής τους με τη δική Του βοήθεια. Δεν είναι ξεκομμένη από τους προφήτες της
Παλαιάς Διαθήκης αλλά τους επεξηγεί, και η ενανθρώπισή Του τους επαληθεύει. Επειδή ο
Χριστός είναι Θεός και άνθρωπος, κατ' ουσίαν και όχι κατά φαντασίαν, είναι ο μόνος που
στον εαυτό Του μας ενώνει με τον Θεό, και είναι ξεκάθαρο ότι τα ιδιώματα της ανθρώπινης
φύσης Του ανήκουν στον κτιστό κόσμο (η ανάγκη τροφής, η κούραση, ο ιδρώτας κλπ) ενώ τα
υπερφυσικά (τα θαύματα, η Ανάσταση κλπ) στη Θεότητα.
Ο Χριστός στους μαθητές που θέλουν να μάθουν περισσότερα από ότι ο πολύς κόσμος,
στον οποίο αρκεί ένα πρώτο συναισθηματικό μάλλον πλησίασμα, ερμηνεύει τις παραβολές με
τρόπο που δείχνει ότι είναι ενταγμένες στην ενότητα της πολύ καλά οριοθετημένης συνολικής
λογικής διδασκαλίας των δύο Διαθηκών. Αναφέρεται πχ στο ευαγγέλιο: «Άλλη παραβολή
ακούσατε. Κάποιος άνθρωπος ήταν οικοδεσπότης, ο οποίος εφύτευσε αμπελώνα και
έβαλε φράχτη γύρω από αυτόν και έσκαψε μέσα σ' αυτόν πατητήρι και οικοδόμησε
πύργο»... (Ματθ. 21:33). Παρόμοια εκ Θεού στον προφήτη Ησαΐα: «...αμπελών εγενήθη στον
αγαπημένο... και με φράχτη τον περιέβαλα και τράβηξα χαρακιές και εφύτευσα άμπελο
εκλεκτή και οικοδόμησα πύργο στο μέσο του και έσκαψα πατητήρι σ' αυτόν»... (Ησ. 5:1-2)
«Το παρεμφερές με αυτό θα βρει κάποιος (λέει ο Μέγας Βασίλειος) και παρά του
(προφήτου) Ιερεμία να λέει εκ προσώπου του Θεού: Εγώ εφύτευσα άμπελο
καρποφόρο»... (MPG 31:1136 ερ. 75η) Είναι φανερό, όπως λέει ο Θεοδώρητος: «Αμπελώνα τον
λαό ονομάζει, διότι έτσι είπε και ο μακάριος Δαυίδ»...39 Επομένως μέσα στη συνολική
διδασκαλία της Αγίας Γραφής οι παραβολές έχουν ένα σαφέστατα καθορισμένο νόημα και δεν
έχουν καμιά σχέση με αλληγορίες! Οι Απόστολοι μέχρι την Πεντηκοστή δεν κατανοούσαν και
αυτοί επαρκώς το νόημα των παραβολών, των οποίων το πρώτο και απλούστερο νόημα
διατηρεί, πάντως, τον καλό ή κακό χαρακτήρα του και όταν πρόκειται να αποδοθεί σε βάθος.
Δηλ. ο καλός Σαμαρείτης της παραβολής παραμένει καλός, και μάλιστα άριστος, όταν
ερμηνευθεί πνευματικότερα (είναι ο ίδιος ο Χριστός). Αντίθετα οι αλληγορικές ερμηνείες στα
έργα του Ομήρου και γενικότερα στα μυθολογούμενα περί "θεών" δεν διατηρούν αναγκαστικά
την πρώτη καλή ή κακή εντύπωση με την εξήγησή τους.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο άγιος Κλήμης ο Ρωμαίος, ένας από τους αποστολικούς πατέρες,
γράφει για μια συζήτηση ενώπιον πολλών μαρτύρων που είχε με τον εθνικό Αππίωνα, ο
οποίος δικαιολογείται στον Κλήμη περί των "θεών" για τους οποίους ο ίδιος είπε στη Ρώμη
ότι είναι «παιδεραστές, ασελγείς, μιγνυόμενοι με μητέρες, αδελφές, θυγατέρες, και ότι
ενέχονται σε μύριες μοιχείες. Αλλά (λέει ο Αππίων), εσύ τέκνο έπρεπε να γνωρίζεις ότι δεν τα
έγραφα αυτά επειδή έτσι φρονώ περί των "θεών", αλλά από στοργή προς εσένα απέκρυψα τα
αληθινά λόγια (!), τα οποία αν θέλεις τώρα άκουσε από εμένα: Των παλαιών ανδρών οι
σοφότατοι, με κόπο αφού έμαθαν όλη την αλήθεια, στους αναξίους και μη έχοντας όρεξη
θείων μαθημάτων απέκρυψαν την λήψη της επιστήμης. Διότι ούτε από τον Ουρανό και την
μητέρα αυτού Γη έχουν γίνει 12 παιδιά, όπως ο μύθος απαριθμεί· άρρενα μεν Ωκεανός, Κοίος,
Κρίος, Υπερίων, Ιαπετός, Κρόνος· θηλυκά δε Θεία, Θέμις, Μνημοσύνη, Δημήτηρ, Τηθύς, Ρέα»...
Παραλείπομε αρκετά για να φτάσομε στα περί της Ελένης: «Δεν έγινε δείπνο για τον
γάμο της Θέτιδος με τον Πηλέα. Δεν άφησαν μακριά από τους γάμους την Έρι. Ούτε η
Έρις για την ατιμία επενόησε μάχη και στάση κατά των εσθιόντων. Ούτε αφού έλαβε
μήλο από τους κήπους των Εσπερίδων έγραψε επάνω: Δώρο στην ομορφότερη».
Και συνεχίζει (ο Αππίων): «Έπειτα μυθολογούν ότι η Ήρα και η Αθηνά και η Αφροδίτη
βρίσκουν το μήλο και φιλονικώντας έρχονται προς τον Δία· τις οποίες αυτός μεν δεν έκρινε, διά
του Ερμή δε προς τον ποιμένα Πάρι απέστειλε να κριθούν. Αλλά ούτε εκρίθησαν θεές ούτε ο
Πάρις στην Αφροδίτη έδωσε το μήλο. Ούτε η Αφροδίτη τιμηθείσα απ' αυτόν, τον
αντετίμησε με τον γάμο της Ελένης. Διότι ούτε για την τιμή της θεάς δημιουργήθηκε πρόφαση
παμφύλου πολέμου και αυτά να καταστούν ολέθρια σ' αυτόν που απέλαβε την τιμή και που
συγγένεψε με το γένος της Αφροδίτης. Αλλά (όπως είπα), ω τέκνον (Κλήμη), αυτά έχουν
κάποιον λόγο οικείο και φιλόσοφο, που μπορεί αλληγορικά να ειπωθεί, ώστε όταν τον
ακούσεις να θαυμάσεις». Η αλληγορία λοιπόν στη μυθολογία, κατά τον εθνικό Αππίωνα,
χρειάζεται να ανατρέψει ότι ειπώθηκε, καταργώντας εντελώς τις πρώτες εντυπώσεις.
Την μέθοδο αυτή, με την οποία οι "θεοί" των εθνικών εκπροσωπούν φυσικές διεργασίες,
(Κρόνος = χρόνος, Ρέα = ύλη, από αυτούς τρεις στάθμες: α) Πλούτων, β) Ποσειδών, γ) ανωτάτη
+ αιθήρ ο Ζεύς κλπ) γνωρίζοντας καλά και ο Κλήμης, συμπληρώνει περί αυτών τον Αππίωνα,
καταλήγοντας: «Πλην θαυμάζω, πως ενώ ήταν δυνατόν να τα δώσουν απ' ευθείας σαφώς
και ευσεβώς και ωφελίμως, οι από εσένα λεγόμενοι φρόνιμοι και σοφοί, τα απέκρυψαν
πλαγίως με αινίγματα και μύθους, οι οποίοι (σοφοί) σαν να εκινούντο από κάποιο
δαίμονα, έστησαν ενέδρα σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους»!...
Και παρατηρεί ότι: «οι πλαγίως φυσιολογούντες περί "θεών" έχουν έτσι αναιρέσει και
το ότι είναι "θεοί", διότι διέλυσαν διά της αλληγορίας τα είδη τους στις ουσίες του
κόσμου»!
«Το πιθανότερο, λέει ο Κλήμης, είναι ότι οι "θεοί" στους οποίους αυτοί τραγουδούν
είναι κάποιοι που έγιναν κακοί μάγοι, οι οποίοι όντας άνθρωποι μοχθηροί,
μεταμορφούμενοι διά της μαγείας, διέλυαν γάμους, βίους διέφθειραν, νομιζόμενοι από
όσους δεν γνώριζαν τι είναι η μαγεία ότι είναι θεοί». Γι' αυτό «στα όρη του Καυκάσου
δείχνεται το σήμα κάποιου ανθρώπου Κρόνου, αγρίου τυράννου και τεκνοκτόνου. Ο δε γιος
του που έγινε χειρότερος, Ζευς στο όνομα, με τη δύναμη της μαγείας αναδειχθείς
κοσμοκράτορας, πολλούς διαλύει γάμους και τον πατέρα του με τους θείους του τιμωρεί και
αφού πέθανε έτσι, τον τάφο του τον δείχνουν οι Κρήτες... Ομοίως, ένας άνθρωπος Ερμής
στην Αίγυπτο, Άρης στην Θράκη, Αφροδίτη στην Κύπρο»...
Τα έργα του Ομήρου επομένως δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν κατάλληλα για μελέτη
από ένα εντελώς ανίδεο στα θέματα αρετής. Ο καθηγητής π. Γεώργιος Μεταλληνός σε ομιλία
του είπε χαρακτηριστικά: «Τα ποιήματα του Ομήρου στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια αν τα
μελετήσει κανείς θα δει ότι είναι γεμάτα από ανηθικότητες. Βέβαια εμείς οι Ορθόδοξοι δεν
είμαστε ηθικολόγοι και ηθικιστές. Αυτό που ζητάμε είναι η πνευματική ανακαίνιση του
ανθρώπου ώστε η χάρις του Τριαδικού Θεού να μπορεί να ενοικήσει, να κατοικήσει, μέσα
στην καρδιά μας. Κάθαρσις φωτισμός, θέωσις, αυτή είναι η Ορθοδοξία»... Και προσθέτει:
«Ο Πλάτων γιά λόγους παιδαγωγικούς, δεν επέτρεπε την χρησιμοποίηση των Ομηρικών
κειμένων εις το έργον της αγωγής. Ο Πλάτων απέρριπτε ως παιδαγωγικό μέσο τα
ποιήματα του Ομήρου! Αλλά ο Μέγας Βασίλειος, στην ομιλία του προς τους νέους, για το
πως μπορούν να ωφεληθούν από τα Ελληνικά κείμενα, λέγει πάσα η ποίησις Ομήρου
αρετής εστίν έπαινος, και συνιστά να μελετούν τα Χριστιανόπουλα την ποίηση του
Ομήρου. Γιατί; Εφαρμόζομε την μέθοδο της μέλισσας. Ότι είναι ωφέλιμο για την αγωγή
του ανθρώπου χρησιμοποιείται. Ό,τι εις δαίμονας φέρει και αμαρτίας ή απωλείας βυθόν,
που έλεγε ο μεγάλος Γρηγόριος ο Θεολόγος, το απορρίπτομε».
Αν εξετάσομε τον Όμηρο εσωτερικά, δηλ. με τρόπο που πρώτα να ωφελούμαστε οι
ίδιοι, τότε ακόμα και οι μύθοι γίνονται χρήσιμοι, επειδή δεν βγήκαν τυχαία αλλά για να
περιγράψουν την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων σε διάφορες περιστάσεις. Έτσι, όπως γράφει ο
ιερός Κλήμης: «Η Ήρα λοιπόν και η Αθηνά και η Αφροδίτη και η Έρις (που σημαίνει
διχόνοια) και το μήλο και ο Ερμής και η κρίση και ο ποιμένας (Πάρις) υπαινίσσονται τον
εξής νου: Η Ήρα τη σεμνότητα, η Αθηνά την ανδρεία, η Αφροδίτη τις ηδονές, ο Ερμής
τον ερμηνευτικό λόγο, ο ποιμένας Πάρις την αλόγιστη και βάρβαρη ορμή. Εάν λοιπόν
κατά την ακμή της ηλικίας ο λογισμός που ποιμαίνει την ψυχή τύχει να είναι βάρβαρος
και αφού παραλείψει τα συμφέροντα (εγκαταλείποντας την ανδρεία και τη σωφροσύνη),
προτιμήσει μόνο τις ηδονές και σε μόνη την επιθυμία αποδώσει τη νίκη, καθώς από
αυτήν λαμβάνει σαν αντάλλαγμα τα τερπνά, σε όλεθρο δικό του και των περί αυτόν,
(τελικά) θα προτιμήσει την τέρψη, επειδή δεν κρίνει σωστά.
Η Έρις πάλι είναι η φιλονεικούσα κακία. Το δε χρυσό μήλο θα είναι ο πλούτος, ο
οποίος ακόμη και τους σώφρονες (όπως την Ήρα) γνωρίζει να παρεκκλίνει προς
ραθυμία και τους ανδρείους (όπως την Αθηνά) κάνει να φιλονεικούν για όσα δεν
πρέπουν σ' αυτούς. Και το κάλλος της ψυχής (ως Αφροδίτη - εδώ με καλή έννοια) με την
πρόφαση της τρυφής το παραμερίζει. Και για να μιλήσω με συντομία: όλους σε κακούς
καβγάδες (έρεις) εξερεθίζει ο πλούτος. Αυτός πάλι που φονεύει τον ηγεμόνα και όφη
φύλακα του πλούτου είναι ο Ηρακλής, ο γνήσιος και φιλόσοφος νους»...
Πάντα ήταν λίγοι αυτοί που είχαν «φιλόσοφο νου» και περιφρονούσαν
τον πλούτο και το κυνήγι του. Αυτοί, στην Νεοταξίτικη εποχή μας που
καθοδηγείται από τον νεοφιλελευθερισμό του χρήματος, είναι ακόμα πιο
λίγοι. Όσοι όμως έχουν αρετή σαν του Ηρακλή «φονεύουν τον όφη» που είναι
«ηγεμόνας και φύλακας του πλούτου» των Εσπερίδων, δηλ. την αλόγιστη
επιθυμία απόκτησης πλούτου για μια δυτικού τύπου καλοπέραση, που
(τυχαία;) εκπροσωπείται από ισχυρό νόμισμα (δολάριο) με οφιοειδές σήμα!
Ο θεοποιημένος αυτός «όφης» φονεύεται από τον Ηρακλή κατά τον
Ελληνικό μύθο αλλά και από τον προφήτη Δανιήλ στην Βαβυλώνα, τον καιρό της αιχμαλωσίας
των Εβραίων, κατά το ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Το γιατί η ιστορία με τον Δανιήλ
καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα με τον μύθο του Ηρακλή, εξηγείται από το ότι και οι μύθοι όταν
είναι ψυχωφελείς περιγράφουν τόσο πραγματικές καταστάσεις των ψυχών των ανθρώπων, όσο
και οι ιστορίες! Αλλά και τα ιστορικά γεγονότα, ιδιαίτερα των Γραφών, δεν είναι ωφέλιμα μόνο
στην εποχή τους. Κατά τον άγιο Μάρκο τον ασκητή: «Όταν διαβάζεις τις θείες Γραφές, να
εννοείς τα κρυμμένα σ' αυτές νοήματα. Γιατί όσα γράφτηκαν στο παρελθόν, όλα έχουν
γραφτεί για διδασκαλία μας».
Πράγματι, τώρα υπάρχει η «Βαβυλώνα η Μεγάλη» της παγκοσμιοποιημένης
ανθρωπότητας, και ο διακριτικός νους με λογική προσέγγιση είτε μέσω του Ηρακλή, είτε μέσω
του Δανιήλ καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα: Αντιλαμβάνεται και εξουδετερώνει τον εξαπατώντα
«όφη», που είναι πνευματικά ο διάβολος και υλικά ο εφήμερος πλούτος με φανερό ηγεμόνα
την Υπερδύναμη και φύλακα το οφιοειδές νόμισμά της (δολάριο).
Μήπως η Ευρώπη κατάφερε να ξεφύγει από τον έλεγχο των πλουτοκρατών (κυρίως
τραπεζιτών και χρηματιστών), που χρησιμοποιούν την ισχύ των ΗΠΑ για λογαριασμό τους; Όχι,
και μάλιστα όλα έγιναν κατά τον μύθο που αποτυπώνεται στο Ελληνικό
νόμισμα των 2 Ευρώ. Η Ευρώπη, κατά την Ελληνική μυθολογία,
εξαπατήθηκε από τον Δία με ένα ωραίο ταύρο στον οποίο αυτός
μεταμορφώθηκε, και μόλις εκείνη τον ίππευσε ο ταύρος την
απήγαγε στο άντρο του στην Κρήτη όπου την βίασε. Η
ανώτατη Διοίκηση όταν θεοποιηθεί στο πρόσωπο κάποιου
ηγεμόνα της είναι «ο Δίας», που του προσάπτονται πολλές
ωμότητες και εγκλήματα από την αρχαία εποχή. Για να αποκρύψει τη
δολιότητά του και συγχρόνως να επιτύχει του σκοπού του ο σύγχρονος
Δίας των πλουτοκρατών - Τροϊκανών χρησιμοποιεί την παλιά τέχνη της
μεταμόρφωσης και φτιάχνει ένα φαινομενικά ωραίο οικονομικό σύστημα παρασύροντας σ'
αυτό τους Ευρωπαϊκούς λαούς.
Ο ταύρος είναι σύμβολο υλικής ευμάρειας, και γι' αυτό όσοι ξεχνούν τον αληθινό Θεό
ξεπέφτουν στη λατρεία του. Το ίδιο έπαθαν οι Εβραίοι όταν ο Μωυσής άργησε να επιστρέψει
από το Σινά, οπότε έφτιαξαν ένα χρυσό μοσχάρι να το προσκυνούν. (Έξοδος κεφ. 32). Το ίδιο
παθαίνουν και οι αμελείς Χριστιανοί, με το να ποθούν και να εργάζονται πρώτα και κύρια για την
φανταζόμενη καλοπέρασή τους. Έξω από τη Wall Street, στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης,
ένας τἐτοιος ταύρος είναι αντικείμενο έμπνευσης των ανθρώπων για την απόκτηση... αγαθών,
κάτι που τελικά επεκτάθηκε και σε άλλους ταύρους στην ίδια και σε άλλες πόλεις.
Όλα όσα δημιούργησε ο Θεός είναι «καλά λίαν». (Γέν. 1:31). Επομένως και τα βοοειδή δεν
είναι κακά επειδή μερικοί τα θεοποιούν. Μάλιστα κατά την επιστροφή των αμαρτωλών στον οίκο
του Θεού και Πατρός μας, Αυτός σφάζει τον «μόσχο τον σιτευτό», δηλ. τον Χριστό, στο
μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, για να ευφρανθούν όλοι. Επειδή οι Χριστιανοί από τον «μόσχο
τον σιτευτό» στράφηκαν στον «χρυσό μόσχο» της υλικής ευμάρειας και αλληλομισούνται για
να τον αποκτήσουν, γι' αυτό και θα μαζευτούν στην Κωνσταντινούπολη που είναι γεμάτη από
τοποθεσίες με τέτοια ονόματα («Βους», «Ταύρος» και τα παρόμοια όπως Βουκολέων,
Βούκινον, Δάμαλις (κατόπιν Χρυσούπολις), Δαμάλεως όρμος, Δαμάλεως Περαία κλπ) και θα
αλληλοσφαγούν. Εκεί τότε: «Βους βοήσει και Ξηρόλοφος θρηνήσει».
Την πνευματική συσχέτιση όσων θα συμβούν με την αποστασία των Χριστιανών, που
τώρα "προσκυνούν" το «χρυσό μοσχάρι», υπογραμμίζει προφητεία του αγίου Κοσμά του
Αιτωλού: «Στην Πόλη θα χυθεί αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξει (=πλεύσει)» (58η).
Τρία τα κέντρα της Χριστιανοσύνης που διαδοχικά εκκοσμικεύθηκαν και αποστάτησαν,
τριχρονίτικο δαμάλι αντίστοιχα θα πλεύσει στο αίμα.
Δεν είναι τυχαίο που τον έχοντα αρπαχτικό - καταχτητικό πνεύμα Πάρι σκοτώνει ο
Φιλοκτήτης (ο αγαπών τις κτήσεις), δηλ. η κακία αυτή του Πάρι προσωποποιημένη! Από την
ίδια κακία πάσχουν, όπως οι παλιοί, και οι σύγχρονοι «Τροϊκανοί» και γι' αυτό θα επαληθευτεί
και τώρα ο χρησμός που έλεγε ότι χωρίς το τόξο και τα βέλη του Φιλοκτήτη δεν πέφτει η
«Τροία»! Αγνοώντας τον πνευματικό νόμο, αφού δεν θέλουν να τηρούν τις 10 εντολές, οι
Τροϊκανοί νομίζουν ότι με τις άδικες κατακτήσεις τους θα επιτύχουν ζωή... χαρισάμενη.
Αυτές όμως θα τους εξοντώσουν «όταν συμπληρωθούν οι αμαρτίες τους».51 Όπως αυτό
συνέβη με τους αλλοφύλους της Χαναάν και τότε μόνο μπόρεσε και ο παλιός Ισραήλ να εισέλθει
στη γη της επαγγελίας.
Η πολιορκία της Τροίας κράτησε 10 χρόνια, για να κάνει φανερό ότι, όπως πάντα έτσι
και τότε, έδρασε ο πνευματικός νόμος. Ο Οδυσσέας έκανε άλλα 10 χρόνια για να φτάσει μετά
από πολλούς πειρασμούς στην Ιθάκη, που μεταφορικά είναι «η θεία γη» μέσα στην καρδιά του,
κατά τα συναφή νοήματα. Οι ανθρώπινοι λογισμοί, σαν Φαίακες, που έχουν έδρα τον εγκέφαλο
και τη φαιά ουσία του, δεν μπορούν να βοηθήσουν αποτελεσματικά τον Οδυσσέα, ούτε όποιον
θέλει να επικεντρώσει τον νου στην καρδιά του για να εξουδετερώσει τα πάθη που φωλιάζουν
εκεί. Αυτά εξοντώνει κάθε πνευματικός αγωνιστής, σαν τους μνηστήρες Αντίνοο, Ευρύμαχο,
Αμφίνομο και άλλους πολλούς, όταν σταματήσει τον περισπασμό των αισθήσεών του και γι'
αυτό αντίστοιχα ο Οδυσσέας, για να μη διαφύγουν, έκλεισε τις πόρτες του παλατιού του! Η
Η αρπαγή της ωραίας Ελένης από τον Πάρι εκτός του ότι έδειξε πόσο καταστροφική
μπορεί να είναι μια προκλητική ενέργεια σαν αυτή, απέδειξε και το ότι οι Τρώες τότε, και οι
Τροϊκανοί τώρα, δεν μπορούν να νικήσουν σε ανοικτό πόλεμο. Ο Πάρις το είχε
συνειδητοποιήσει από νωρίς. Διότι σύμφωνα με όσα γράφονται γι' αυτόν, έβοσκε ταύρους και
με ένα απ' αυτούς νικούσε διαρκώς σε αγώνες τους άλλους βοσκούς, μέχρις ότου ο Άρης, ο
γνωστός ως «θεός» του πολέμου, μεταμορφώθηκε σε ταύρο και τον νίκησε. Δηλ. η γειτονική
χώρα μπορεί να χειρίζεται καλά την οικονομία της, εκμεταλλευόμενη τις διεθνείς συγκυρίες,
μέχρι να εμπλακεί σε πόλεμο. Η «ωραία Ελένη» του Αιγαίου καλύπτεται κάτω από διεθνείς
συμφωνίες, όπως ακριβώς και η Ελένη του Μενελάου, διότι φρόντισε γι' αυτό ο κηδεμόνας της
Τυνδάρεως.
Οι υποψήφιοι γαμπροί της Ελένης είχαν δεσμευτεί με όρκο ότι θα υπερασπίζονταν τον
μελλοντικό γάμο της (που έγινε τελικά με τον Μενέλαο), όποιος και αν ήταν ο σύζυγός της. Το
ίδιο το περίεργο όνομα Τυνδάρεως δεν θυμίζει την του Άρεως (ή την δ' Άρεως) ένορκη
συμφωνία; Ο Πάρις δεν διστάζει να αρπάξει την Ελένη, αν και ξέρει ότι θα ενεργοποιηθεί η
συνθήκη με την οποία παίρνει ισχύ ο Άρης, και πλέον ούτε αυτός ούτε η Τροία μπορούν να
γλυτώσουν από την καταστροφή. Ο Άρης εκπροσωπεί τον πόλεμο σε ένα ανώτερο ("θεϊκό")
επίπεδο, όταν εμπλέκονται σ' αυτόν εκτός από μικρές και μεγάλης ισχύος χώρες. Αυτό
συμβαίνει και σήμερα, οπότε τα νησιά του Αιγαίου καλύπτει η συνθήκη της Λωζάνης (1923),
που δεν είναι συνθήκη μόνο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Όταν πρόσφατα ο Τούρκος
πρόεδρος επέκρινε τη Συνθήκη της Λωζάνης, ο γνωστός Τούρκος διεθνολόγος και αναλυτής
Μπασκίν Οράν του απάντησε μεταξύ άλλων: «Τα νησιά χάθηκαν από το 1913 επί
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η απέναντι πλευρά δεν ήταν απλώς η Ελλάδα, αλλά έξι
μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη: η Αγγλία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Ιταλία και η
Αυστροουγγαρία».
04. Ο πνευματικός νόμος μέχρι σήμερα.
Με όσα είπαμε κάναμε φανερό ότι υπάρχει πνευματικός νόμος που δρα με βάση το
ποιόν της ψυχής μας. Λέγεται συχνά: «Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς». Το αναφέρουν για τα
γήινα, αλλά μόνο το «στρώσιμο» για την αρετή βοηθάει την ψυχή μας. Αν θέλουμε να βελτιωθεί
η γενική κατάσταση αλλά και να λάβομε δύναμη για να αντιμετωπίσομε οτιδήποτε συμβεί, τότε
πρέπει, απομακρυνόμενοι από τα είδωλα της εφήμερης καλοπέρασης, να στραφούμε προς τον
Θεό τηρώντας τις εντολές Του καθώς και προς τους δεινοπαθούντες συνανθρώπους μας:
«Να μην ζητάει κανείς τα του εαυτού του, αλλά του άλλου έκαστος», όπως παραγγέλλει ο
απόστολος Παύλος (Α Κορ. 10:24). Και κατά τους σοφούς των Ελλήνων με το να κοινωνούμε
στα προβλήματα των άλλων ζούμε μέσα στην αλήθεια, ενώ με το να περιοριζόμαστε στα
δικά μας ψευδόμαστε (στο σκοπό της ύπαρξής μας): «Καθ΄ ὅ,τι ἃν κοινωνήσωμεν,
ἀληθεύομεν, ἃ δε ἃν ἰδιάσωμεν, ψευδόμεθα». (Ηράκλειτος).
Στην αρχαιότητα γνώριζαν για την αρετή, δεν γνώριζαν όμως για τον πνευματικό κόσμο
στον οποίο από τώρα ζουν οι ψυχές μας. Γνώριζαν ότι τα «κάτω» είναι όπως τα «άνω», αλλά
αγνοούσαν τα αληθινά και ουράνια «άνω», κατέχοντας μόνο τη σκιά τους που είναι ανθρώπινες
επινοήσεις θεοποιημένων ηρώων και αρχόντων, μέχρις ότου ο Χριστός όχι μόνο φανέρωσε τα
αληθινά Ουράνια, αλλά και μας ένωσε μ' αυτά! Μπορούμε να πούμε ότι σκιωδώς ο Ελληνισμός
έφτασε στην έννοια του «πνευματικού νόμου» μέσω των σοφών που υμνούσαν την αρετή και
ήταν προετοιμασμένος να δεχθεί την διδασκαλία του Χριστού που έριξε άπλετο φως,
αποκαλύπτοντας την ισχύ του λόγου του Θεού και των εντολών Του. Έκτοτε έχομε αγίους δηλ.
αληθινούς κατά χάριν «θεούς», ενώ πριν συνέβαινε το αντίθετο: «Εγώ είπα ότι είστε θεοί και
γιοι του Υψίστου όλοι. Εσείς όμως σαν άνθρωποι (απρόκοφτοι) πεθαίνετε και σαν ένα
από τους άρχοντες (τον Εωσφόρο) ξεπέφτετε».
Έτσι και η «Ελένη» μέσα στην Ορθοδοξία αναβαθμίστηκε σε «Αγία Ελένη» και πλέον
δεν φοβάται θάνατο όπως δεν φοβάται και η Εκκλησία του Χριστού. Οι βασιλείς και
άρχοντες μπορούν να έχουν ως πρότυπο τον αιώνιο Βασιλέα Χριστό και γινόμενοι Χριστιανοί
να έχουν αδιατάρακτη τη βασιλεία τους, λαμβάνοντας και μέσα τους την ειρήνη του Θεού: «Εγώ
θα δώσω ειρήνη στους άρχοντες» (Ησ. 9:6) προανήγγειλε διά του Ησαΐα ο Θεός και αυτό έγινε
φανερό από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του επωνύμου της σταθερότητας. Σε
αυτόν σταμάτησε η ψευτο-θεοποίηση του εκάστοτε Ρωμαίου αυτοκράτορα και πλέον, όπως
συμβαίνει με όλους τους πιστούς όταν αυτοί αγωνίζονται μέσα στην Εκκλησία να τηρήσουν τις
εντολές του Χριστού, άνοιξε ο δρόμος της αληθινής θέωσης στους (μέχρι τότε διώκτες των
Χριστιανών) Ρωμαίους βασιλείς.
Οι άγιοι Κωνσταντίνος ο Μέγας και η μητέρα του Ελένη εκπροσωπούν κατά τον καλύτερο
τρόπο την ένωση Χριστιανισμού και Ελληνισμού.
Πρεσβυτέρα είναι κατά την ηλικία η Ελένη, διότι ο
Ελληνισμός εμφανίσθηκε ιστορικά πριν τον Χριστιανισμό.
Ο τελευταίος κληρονόμησε τα ανθρώπινα εργαλεία της
γλώσσας και σοφίας των Ελλήνων, τα οποία είχε
διαδώσει προηγουμένως ο Μέγας Αλέξανδρος, για να
μεταδοθεί δι' αυτών το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο. Όλα
αυτά είχαν προβλεφθεί με λεπτομέρειες από τους
προφήτες. Μέχρι και το ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος θα
έβαζε (για φυλακτό) ένα από τα καρφιά με τα οποία
σταυρώθηκε ο Χριστός στο χαλινάρι του ίππου του:
«Εκείνη την ημέρα θα είναι το επάνω στο χαλινάρι
του ίππου αγιασμένο από τον Κύριο τον
Παντοκράτορα»! (Ζαχαρίας 14:20)
Σημαντική για την κατανόηση όσων συμβαίνουν μετά Χριστόν είναι η Αποκάλυψη του
αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, διότι ερμηνεύει, θεολογικά και εικονικά, πνευματικά και επίγεια,
όλη την ιστορία α) της Εκκλησίας και β) του κόσμου μέσα στον οποίο αυτή ευρισκόμενη
αλληλεπιδρά. Χρειάζεται Ορθόδοξο πνεύμα για να κατανοηθεί και καλή γνώση των Γραφών.
Εδώ μόνο τονίζομε ότι τα αρχικά γεγονότα της Κωνσταντινούπολης, με το κατέβασμα των
Ρώσων, περιλαμβάνονται στην «5η σάλπιγγα». Υπεύθυνος για το χειροτέρεμα της κατάστασης
δεν είναι κάποιος πολιτικός, αλλά ένας αστέρας - επίσκοπος ο οποίος ανοίγει το φρέαρ της
Αβύσσου. (Αποκ. κ. 9)
Κανείς επίσκοπος δεν έχει σήμερα τόσο μεγάλη επιρροή (θρησκευτική και πολιτική) στον
πλανήτη ολόκληρο, όσο ο πάπας του Βατικανού. Δεν είναι τυχαίο που τον θεωρεί άξιο μόνο
για κατάρες,57 σαν αδιόρθωτο όπως τον διάβολο, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, αλλά και
υπεύθυνο του 3ου παγκοσμίου ή γενικού πολέμου που γίνεται κατά την «6η σάλπιγγα».
Πριν τα κυρίως γεγονότα των τριών τελευταίων σαλπίγγων της Αποκάλυψης γίνονται τρεις
ισχυρές προειδοποιήσεις, επειδή μετά δεν υπάρχει τέτοιος χρόνος. Και πρέπει να ξέρομε ότι
αναμένομε να επισφραγισθεί η 2η προειδοποίηση. Αυτή, καθώς είναι αντίστοιχη προς την
6η σάλπιγγα και τον πυρηνικό πόλεμο, θα είναι
στρατιωτικού τύπου, τόσο ισχυρή ώστε είναι πιθανόν να
χρησιμοποιηθούν πυρηνικά, αν και δεν εντάσσεται στον καθ'
αυτό παγκόσμιο πόλεμο. Αγαπημένοι Πάπας και Ομπάμα
σαν "πνευματικός" και "πνευματοπαίδι" (κατάλληλο για το
μεγάλο Μπαμ σύμφωνα με το όνομά του).Η πανθρησκευτική
συνάντηση "για την
ειρήνη" που γίνεται
κάθε χρόνο στις 27
Οκτωβρίου στην
Ασίζη της Ιταλίας,
φέτος έγινε (20 Σεπ.)
νωρίτερα... Τυχαία;(σημ.ΟΡΘ.ΘΕΜΑΤΑ.Οι σεισμοί που ακολούθησαν στην Κεντρική Ιταλία μπορεί να έγιναν γι αυτό τον λόγο)
«Αυτός, ο Χριστός, είναι η ειρήνη μας», λέει ο απόστολος Παύλος, που ένωσε
Ιουδαίους και εθνικούς με το αίμα Του. Είναι ο «Άρχων της Ειρήνης» κατά τον προφήτη
Ησαΐα, και όσοι δεν ενώθηκαν μαζί Του διά των αγίων Μυστηρίων (πρώτα του βαπτίσματος)
αλλά παραμένουν στην πλάνη τους, δεν κερδίζουν το παραμικρό από τα πανηγύρια του πάπα!
Μετά την 2η προειδοποίηση όλοι, και ιδιαίτερα ο πάπας, θα λένε «ειρήνη» - «ειρήνη», κι
ας είναι φίλοι όσων εξοπλίζουν τους τρομοκράτες και ανοίγουν παντού πολέμους που
αναγκάζουν σε προσφυγιά ολόκληρους λαούς, ή της διαφθοράς όλων των ειδών (πνευματικής -
ηθικής - πληθυσμιακής - οικονομικής - πολιτιστικής κλπ). Όμως σύντομα έρχεται αντί ειρήνης ο
όλεθρος: «Διότι όταν λένε ειρήνη και ασφάλεια, τότε αιφνίδιος σ' αυτούς επέρχεται
όλεθρος, όπως ακριβώς η ωδίνη στην έχουσα μέσα στη γαστέρα της (παιδί), και δεν θα
ξεφύγουν». (Α Θεσ. 5:3).
Είμαστε ακόμη στα γεγονότα που προετοιμάζουν τον 3ο Παγκόσμιο, αλλά και αυτός δεν
αργεί. Η ένταση υπάρχει: Η τρέχουσα περίοδος είναι «πιο επικίνδυνη» κι από τον Ψυχρό
Πόλεμο, καθώς η ένταση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας αυξάνεται εκθετικά, εκτιμά ο
Γερμανός ΥΠΕΞ Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγερ.60 Θα παρεμβληθούν όμως οι προειδοποιήσεις της
Αποκάλυψης, διαστήματα ψευτο-ειρήνης και ενδιάμεσα η επίλυση του Κουρδικού θέματος, η
ανακίνηση του Κοσσόβου και τα Έλληνο-Τουρκικά, για τα οποία το σκηνικό ετοιμάζεται.61
Άγιος Παΐσιος: «Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η
αντίστροφη μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και
οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί. Αυτά θα γίνουν, όχι
τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή η γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα
αναλάβει νέα γενιά πολιτικών»62 Επίσης: «Η Τουρκία θα διαλυθεί. Θα γίνει πόλεμος σε
δύο ημίχρονα. Εμείς θα είμαστε νικητές γιατί είμαστε Ορθόδοξοι... Το πολύ κανα-δυό
νησιά να πειράξουν αυτοί, αλλά εμάς θα μας δώσουν και την Κωνσταντινούπολη»!63
Οι παγκοσμιοποιητές, κρυμμένοι πίσω από την ηγεσία των μεγάλων δυνάμεων, κάνουν
τώρα την τελευταία προσπάθειά τους να επιβληθούν στους λαούς μέσω του πλήρως
ελεγχόμενου από αυτούς ηλεκτρονικού οικονομικού
συστήματος. Η πρόσφατη (1 Οκτωβρίου 2016) είσοδος του
νομίσματος της Κίνας ρενμίνμπι γνωστού στους δυτικούς
ως γιουάν ¥ στα «Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα» ή SDR
του ΔΝΤ δηλώνει την ολοκλήρωση της προετοιμασίας. Θα
ακολουθήσει το σφράγισμα που δεν θα μπορείς να
αγοράζεις ή να πουλάς αν δεν το έχεις είτε πάνω στο σώμα είτε σε μια ειδική κάρτα -
ταυτότητα. Επειδή τώρα δεν είναι η εποχή της Συντελείας και του τελικού Αντιχρίστου, αλλού
δεν θα προλάβουν να ξεκινήσουν και αλλού να ολοκληρώσουν το εγχείρημά τους, και θα
αρχίσει το ξεκαθάρισμα του παγκοσμίου πολέμου. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να πάρουν το
σφράγισμα γιατί εκτός των πνευματικών συνεπειών θα χάσουν τη βοήθεια του Θεού και στην
επίγεια ζωή τους. Είναι ο καιρός που θα καθαρίσει η ήρα (άχυρο) από το στάρι, όπως λέει το
ευαγγέλιο,65 αλλά ειδικότερα για την Ελλάδα πρέπει να φανερωθούν και οι εχθροί του
Ελληνισμού. Οι τυφλοί πνευματικά δεν βλέπουν τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, βαδίζουν στο
σκοτάδι έχοντας άγνοια του πνευματικού νόμου, και θα πάθουν μαζί με τους ακολούθους των
ότι είπε ο Χριστός: «τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγεί, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται».
(Ματθ. 15:14). Όσοι επί πλέον μάχονται τον Ελληνισμό και δεν βλέπουν ότι είναι Ελληνικός ο
σύγχρονος πολιτισμός καθώς βασίζεται στη σοφία των Ελλήνων και μόνος αυτός, ως
ανοικτός προς όλους τους λαούς, έφτασε να αποτελεί πλέον κτήμα όλης της ανθρωπότητας,
αυτοί είναι διπλά τυφλοί (πνευματικά και διανοητικά). Είναι οι υπηρέτες του διπλού (ψυχο-
σωματικού) καταστροφέα της Αποκάλυψης (Απολλύοντος 9:11) ...και γνήσιοι «Τροϊκανοί»!
05. Συμπερασματικά.
«Διασκόρπισον έθνη τα τους πολέμους θέλοντα», λέει ο ψαλμωδός (Ψαλ. 67ος), και αυτό
θα συμβεί τώρα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι πάντα και σε όλα τα επίπεδα (όχι μόνο ατομικά)
εφαρμόζεται ο πνευματικός νόμος: «Αν δεν θέλεις να κακοπαθείς, μην θέλεις να κακοποιείς.
Γιατί το ένα ακολουθεί αναπόφευκτα το άλλο. Επειδή ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και
θα θερίσει (Γαλ. 6: 7)». (Άγιος Μάρκος ο ασκητής, 116ο). Επειδή ο Θεός δίνει καιρό μετανοίας, να
μην απιστούμε στην εφαρμογή του πνευματικού νόμου, παρασυρόμενοι από την χρονική
καθυστέρηση, καθώς κατά τον άγιο Μάρκο: «Επειδή μεταξύ σποράς και θερισμού μεσολαβεί
καιρός, γι' αυτό απιστούμε για την ανταπόδοση». (118ο). Παράδειγμα του πόσο αξίζει η
γνώση του πνευματικού νόμου βλέπομε στον προφητάνακτα Δαβίδ: «Ο Δαβίδ θέλοντας να
φονεύσει τον Νάβαλ τον Καρμήλιο θυμήθηκε την θεία ανταπόδοση και παραιτήθηκε από
τον σκοπό του. Ευχαρίστησε πολύ τον Θεό γι' αυτό (Α΄ Βασιλ. 25). Γνωρίζομε πάλι τι έκανε
όταν λησμόνησε τον Θεό, και δεν σταματούσε την αμαρτία, μέχρις ότου ο προφήτης
Νάθαν τον έφερε στην μνήμη του Θεού (Β΄ Βασιλ. 12)». (24ο). Κλείνομε με σχετικές συμβουλές
και προφητείες από τον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη (+1994):
+ «Μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς
νόμους: Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξη,
οι πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξει, γιατί έχει να κάνη
με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαχνο Θεό... Το ίδιο ισχύει και για το
«μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης», που λέει το Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα
μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνωμαι το σφάλμα
μου, με μαχαιρώνει η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να
λειτουργούν (τιμωρητικά) οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν
βάλσαμο».
+ «Αργότερα οι άνθρωποι θα εκτιμήσουν που κρατούν οι Χριστιανοί σήμερα την
τιμή, την πίστη και όλο το μεγαλείο της Εκκλησίας. Και να δείτε, θα γυρίσουν πάλι στα
παλιά».
Σήμερα τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά, αλλά θα αλλάξουν προς το καλύτερο, καθώς
έλεγε ο άγιος: «Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται· είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι...
Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά. Μπορεί να
ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους
οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της
προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήσει τα πράγματα»...
Ακόμη: «Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα
φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο
άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα
χρόνια. Μια μπόρα θα είναι. Δεν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε
που βρισκόμαστε. Για μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο.
Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να
έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα
πάθη, για να έρθη η θεία Χάρις».
«Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή
υπομονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρωποι να ξεμπλέξουν τα
κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο. Ο Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει. Δεν θα πάει πολύ αυτή
η κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ο Θεός»!
+ Αλλά: «Θεός φυλάξοι, αυτοί (οι αντίχριστοι) θα φέρουν δυσκολίες, θα
στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. Η Εκκλησία, ο Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό,
γιατί θα τους εμποδίσει στα σχέδιά τους. Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η
σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω
κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Σʹ αυτήν
την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξοφλούν χρέη. Θα γίνουν
έτσι τα πράγματα, που δεν θα στενοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία που θα περνάνε - δεν θα
λέει φυσικά «δόξα σοι ο Θεός»...
«Από την στιγμή που ανέλαβε την εξουσία ο Μέγας Κωνσταντίνος και επικράτησε ο
Χριστιανισμός, δημιουργήθηκε σιγά‐σιγά η μεγάλη Χριστιανική παράδοση με τις Εκκλησίες, τα
Μοναστήρια, την τέχνη, το τυπικό της λατρείας κ.λπ. Έχουμε λοιπόν ευθύνη να τα διατηρήσουμε
όλα αυτά και να μην αφήσουμε τους εχθρούς της Εκκλησίας να τα διαλύσουν. Έχω ακούσει και
Πνευματικούς να λένε: «Εσείς μην ασχολήσθε μʹ αυτά»! Αν είχαν μεγάλη αγιότητα και έφθαναν
με την προσευχή σε τέτοια κατάσταση, που να μην τους ενδιαφέρει τίποτε, να τους φιλούσα και
τα πόδια. Αλλά τώρα αδιαφορούν, γιατί θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και να
καλοπερνούν! Η αδιαφορία δεν επιτρέπεται ούτε στους κοσμικούς, πόσο μάλλον στους
πνευματικούς ανθρώπους. Ένας άνθρωπος τίμιος, πνευματικός, δεν πρέπει να κάνη τίποτε με
αδιαφορία. «Επικατάρατος ο ποιών τα έργα Κυρίου αμελώς», λέει ο Προφήτης Ιερεμίας...
Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχεί για την κατάσταση στην οποία
βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον θείο νόμο. Ψηφίζει
νόμους ενάντιους στον νόμο του Θεού.
Παλιά, αν ένας ευλαβής (μοναχός) ασχολείτο με την κατάσταση στον κόσμο, δεν πρέπει να
ήταν καλά· ήταν για κλείσιμο στον Πύργο (της Μονής). Σήμερα αντίθετα, αν ένας ευλαβής δεν
ενδιαφέρεται και δεν πονάει για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, είναι για
κλείσιμο στον "Πύργο". Γιατί τότε αυτοί που κυβερνούσαν είχαν Θεό μέσα τους, ενώ σήμερα
πολλοί από αυτούς που κυβερνούν δεν πιστεύουν. Είναι πολλοί τώρα εκείνοι που
επιδιώκουν να τα διαλύσουν όλα, οικογένεια, νεολαία, Εκκλησία».
Επομένως η εποχή μας είναι εποχή ξεκαθαρίσματος προσωπικού και γενικού, κυρίως των
Χριστιανών, δύσης και ανατολής. Κάποιοι από αυτούς μέσα στις δοκιμασίες θα καταλάβουν
εύκολα ποια είναι η ορθή πίστη που διατηρεί όλη τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ενώ οι πιο
πολλοί, από τα πάθη και την πεποίθηση στα όπλα τους, θα αλληλεξοντωθούν όπως προείπε ο
άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Για τους Έλληνες, ιδιαίτερα, έλεγε ο άγιος Παΐσιος: «Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί
είμαστε Ορθόδοξοι... Υπάρχει η μαγιά κι αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την
Ελλάδα. Γι’ αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει».
Και όταν αρχίσει να δυναμώνει η πίστη μας θα μπούμε στην Πόλη, περνώντας τότε τον
Έβρο σαν περάτες του πνεύματος που εξέρχονται από την καταδυναστεία του διαβόλου, όχι
σαν κατά σάρκα Εβραίοι που, ως γνωστόν, πήραν αυτό το όνομα όταν πέρασαν την Ερυθρά
Θάλασσα βγαίνοντας από τη χώρα που τους δυνάστευε ο Φαραώ.
Και οι ισχυροί της Γης, μπορεί να αργήσουν, αλλά θα καταλάβουν ότι: «Εάν μη Κύριος
φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψαλμ. 126) και «όπου Θεός βούλεται
νικάται φύσεως τάξις».
Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης
19/6-Οκτωβρίου 2016, αποστόλου Θωμά
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
http://www.imdleo.gr/diaf/2016/paris-troikanoi.pdf
Η «Ελένη», ο «Πάρις» και οι... Τροϊκανοί της σύγχρονης εποχής.
Εστιάζοντας στις ιστορικές αναλογίες που προδιαγράφουν το μέλλον.
«Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί
το ζήτημα της Πόλης». Ισαπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός.
01. Γενικά. Ερμηνεύοντας το «Χιλιάρμενο»,1 κοσμικά και πνευματικά,
είχαμε αναφερθεί στις αναλογίες των γεγονότων της εποχής του Τρωικού
πολέμου, προς τα σημερινά. Υπενθυμίζομε ότι αυτό δεν γίνεται τυχαία, ούτε
είναι θέμα πεπρωμένου (κισμέτ). Είναι θέμα πνευματικού νόμου.
Τι είναι ο πνευματικός νόμος; Απλά, είναι ο νόμος με τον οποίο
κυβερνάει ο Θεός τα σύμπαντα των λογικών δημιουργημάτων, αγγέλων και
ανθρώπων. Αυτός, ενώ υπάρχει και μέσα στη συνείδησή μας, φανερώθηκε
γραπτά στους ανθρώπους σαν δέκα (10) εντολές από τον καιρό του
Μωυσή, και ερμηνεύτηκε πλήρως από τον Κ. Ιησού Χριστό. Ο νόμος αυτός,
επειδή ακριβώς αφορά τις λογικές οντότητες που
δημιουργήθηκαν αιώνιες, είναι τόσο ισχυρός και μόνιμος,
ώστε «είναι ευκολότερο να παρέλθει ο Ουρανός και η
Γη, παρά να καταργηθεί κάτι ελάχιστο απ' αυτόν (να
πέσει μια κεραία του)». (Λουκ. 16:17) Όσα γεγονότα
επιτρέψει ο Θεός να διαδραματισθούν στη γη καθ' όλο το
διάστημα μέχρι την 2α Παρουσία, είναι αποτέλεσμα της
φροντίδας Του για την σωτηρία των ανθρώπων, διά του
Μυστηρίου της «Θείας Οικονομίας», αλλά και της
ελεύθερης, ενίοτε μεταβαλλόμενης, βούλησης των
ανθρώπων για την τήρηση ή όχι των εντολών Του,
καθώς και των δεήσεων και προσπαθειών των αγίων
αγγέλων. Την ιστορική εξέλιξη μέχρι να εισέλθουν όλοι οι
σωζόμενοι στο σώμα του Χριστού, την Εκκλησία, και να
έρθει η 2α Παρουσία, περιγράφει προφητικά ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη.2
Η επέμβαση του Θεού είναι ειρηνοποιός, ενώ η απομάκρυνσή του, δηλ. η έλλειψη της
χάρης Του, εκτός των καταστροφικών συνεπειών στο άλογο περιβάλλον, αγριεύει τις λογικές
ψυχές αυξάνοντας τις εμπάθειες και τις μεταξύ τους μάχες από το φθοροποιό πλησίασμα σ'
αυτές του εχθρού του ανθρωπίνου γένους διαβόλου. Τώρα που οι περισσότεροι των
Χριστιανών έχουν απομακρυνθεί από το νόμο του Θεού πλησιάζει η καταστροφή τους, και στον
πόλεμο της Κωνσταντινούπολης «το τριχρονίτικο δαμάλι θα βαφεί στο αίμα».3
Καθώς οι τοπικοί πόλεμοι αυξάνουν όσο προχωράμε προς τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο, η
εμφάνιση της διεθνούς ειρηνευτικής (όπως θεωρείται) θαλάσσιας δύναμης του «χιλιάρμενου»,
δηλ. του «ναυτικού των χιλίων πλοίων» όπως βαφτίστηκε από τον ναύαρχο Μάλεν,4
αφυπνίζει το νου μας για να αντιληφθούμε την χάρη του Θεού που δίνεται πλουσιότερη στους
πιστούς διότι πλησιάζουν τα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης, με την κάθοδο του «Ξανθού
γένους» στα πλαίσια της 5ης σάλπιγγας της Αποκάλυψης, και σύμφωνα με τις προφητείες του
αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου και των άλλων αγίων της
Ορθοδοξίας. Το πλοίο ή ναυς και λατινικά naus είναι σύμβολο της Εκκλησίας, του συνόλου
της ή κάθε μιας των κατά τόπους Εκκλησιών. Γι' αυτό και το «ναυτικό των 1000 πλοίων» μας
θυμίζει τη δύναμη που λαμβάνουν οι πιστοί και όλες οι Εκκλησίες από την Αγία Τριάδα
όταν τηρούν τις 10 εντολές, καθ' όσον το 1000 είναι το δέκα στην 3η δύναμη (103)...
Με 1000 πλοία,5 εξεστράτευσαν και οι Έλληνες εναντίον των αρπάγων Τρώων, για να
φέρουν πίσω την ωραία Ελένη και να ταπεινώσουν την Τροία, που εκμεταλλευόταν τη θέση της
δίπλα στα στενά του Ελλησπόντου διά των οποίων γινόταν το εμπόριο προς και από τις πόλεις
του Εύξεινου Πόντου για να πλουτίζει. Μπορούμε να δούμε συνοπτικά τις αναλογίες των
γεγονότων που περιγράφει ο Όμηρος και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς, προς τα σημερινά, που
τώρα, στην Χριστιανική εποχή, έχουν πνευματικότερο νόημα. Ακολουθώντας πιστά τις
περιγραφές του Ομήρου, ο Ερρίκος Σλήμαν απέδειξε (το 1872) ότι η Τροία δεν ήταν μυθική
πόλη όπως νομιζόταν στη Δύση ως τότε. Απλώς, ο Όμηρος θέλοντας να διδάξει, ενέπλεκε
μύθους γύρω από τα ιστορικά γεγονότα, για να εκφράσει τον ψυχισμό των ηρώων και να δώσει
εξήγηση και ηθικά διδάγματα από την έκβαση των μαχών και την επίτευξη των κατορθωμάτων.
Μπορούμε να δούμε ενδιαφέρουσες αντιστοιχίες της αρχαίας προς την σύγχρονη εποχή,
βοηθούμενοι και από τα ονόματα ανθρώπων και τόπων, διότι και δι' αυτών αποκαλύπτεται η
σοφία του Θεού, όπως εξηγεί ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «όχι μόνο στα δημιουργήματα
γίνεται φανερή η μεγαλοπρέπεια του Δημιουργού, αλλά και δια των ονομάτων τους
δείχνεται η σοφία του Θεού, επειδή με τρόπο οικείο (συγγενικό) και προσφυώς, σε
καθένα από τα γενόμενα ταίριαξε τις προσηγορίες (δηλ. τα ονόματά τους)». (Κατά
Ευνομίου). Τα ονόματα τα δίνουν οι άνθρωποι, και ο Αδάμ6 «εκάλεσε ονόματα σε όλα τα
κτήνη και σε όλα τα πετεινά του ουρανού και σε όλα τα θηρία του αγρού». Ο ίδιος έδωσε
το όνομα γυνή και Εύα (που σημαίνει Ζωή) στη σύντροφο και βοηθό του μετά τη
δημιουργία της από την πλευρά του. (Γέν. 2:20, 23 και 3:20). Έτσι αν και η σοφία του Θεού
αφήνει διά των ονομάτων τα ίχνη των ενεργειών της, εν τούτοις τα ίδια τα ονόματα δεν δίνονται
άμεσα εκ Θεού, δηλ. γενικά7 δεν ισχύει ότι «κάποια ανώτερη δύναμη έδωσε (άμεσα) στα
πράγματα τα ονόματα», όπως υποστηρίζει ο Κραιτύλος στον ομώνυμο διάλογο του Πλάτωνος.
02. Αντιστοιχίες.
α. - Τότε: Υπήρχε η Τροία, η οποία εκμεταλλευόμενη τα πλεονεκτήματα της θέσης της,
δίπλα στα στενά του Ελλησπόντου, πλούτιζε, ή και κερδοσκοπούσε ως ενδιάμεση, από το
λιμενικό εμπόριο με ανατολή και δύση.
Την περιοχή της Τροίας επισκέφθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος το 334 π.Χ. και προσέφερε
θυσία, τιμώντας τους Ομηρικούς ήρωες Αχιλλέα και Πάτροκλο.
- Τώρα: Μετά 33 αιώνες περίπου από την Τροία των Ομηρικών επών, τα απομεινάρια
της βρίσκονται στην επικράτεια της Τουρκίας, η οποία ελέγχει τα στενά προς τον Εύξεινο Πόντο
που υπόκεινται σε διεθνείς συμφωνίες. Αλλά η ίδια αψηφώντας το διεθνές δίκαιο έχει
αρπαχτικές διαθέσεις στο Αιγαίο εκμεταλλευόμενη την Ελληνική κρίση, και θεωρώντας αιτία
πολέμου την επέκταση των Ελληνικών χωρικών υδάτων από τα έξι στα 12 μίλια. Ελλάδα και
Τουρκία είναι στο επίκεντρο των εξελίξεων. Αλλά το πρόβλημα είναι γενικότερο, διότι η εποχή
που διανύομε (μετά το 1990 περίπου) είναι αυτή της επίσημα διακηρυγμένης
παγκοσμιοποίησης, στην οποία γίνεται αρπαγή των υπαρχόντων των λαών, μέσω των
«στενών» του Τραπεζικού και χρηματιστηριακού συστήματος.
Οι σύγχρονοι Τροϊκανοί, που έχουν έρθει και στην Ελλάδα, χρησιμοποιούν (για τις
αρπαγές τους) προετοιμασμένους για το σκοπό αυτό διεθνείς οργανισμούς, όπως το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Παγκόσμια Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ),
τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου κλπ.
Δηλ. τώρα εκτός από το τοπικό
κέντρο των αντιπαραθέσεων που είναι η
περιοχή Ελλάδας-Τουρκίας, υπάρχει σε
πλανητική κλίμακα η αρπακτική
«παγκοσμιοποίηση» που δρα γενικότερα
σαν Νεοταξική Τροία, καταστρέφοντας τον
πολιτισμό της ανθρωπότητας που έχει
Ελληνική βάση.
β. - Τότε: Είχαμε αρπαγή της
«ωραίας Ελένης» γυναίκας του
Μενελάου, βασιλιά της Σπάρτης, όταν αυτός έλειπε στην Κρήτη.
- Τώρα: Ο διαμένων ή «Μένων λαός» (των Ελλήνων) δέχεται επίθεση ενώ βρίσκεται
στην «Κρίση» που τον οδήγησε η διεθνής Τρόϊκα, για να γίνει αρπαγή ωραίας Ελληνικής γης
από τους νέους Τρώες, την οποία ο Ελληνικός στρατός (που εφ' όρου ζωής γυμνάζεται όπως οι
Σπαρτιάτες στα όπλα) δεν καταφέρνει να προστατεύσει αποτελεσματικά (λόγω κρίσης).
γ. - Τότε: Την αρπαγή της Ελένης έκανε ο κατάλληλος από το όνομά του για «να πάρει»
Πάρις (Πάρης στη δημοτική),8 πρίγκιπας της Τροίας, αν και στάλθηκε για να συνάψει συνθήκη
ειρήνης με τους Έλληνες.
- Τώρα: Οι αδιόρθωτοι Τροϊκανοί στέλνουν τον Τούρκο γείτονα για συνδιαχείριση του
Αιγαίου και διαμόρφωση κάποιου είδους κοινοπολιτείας στην περιοχή, περιφρονώντας τα
κυριαρχικά δικαιώματα των Ελλήνων. Και αυτός έχοντας διδαχθεί από την αρπαχτική
συμπεριφορά των άλλων Τροϊκανών, αντί να υπακούσει θα πάρει (μάλλον θα αρπάξει) για
δικό του λογαριασμό ωραία Ελληνική (νησιώτικη) γη, δημιουργώντας διεθνές πρόβλημα.
δ. - Τότε: Ο μύθος με το χρυσό μήλο της Έριδος, το οποίο ο Πάρις, παραβλέποντας την
Ήρα και την Αθηνά, έδωσε στην Αφροδίτη, προέβλεπε ότι θα λάβει απ' αυτήν, σαν
ανταπόδοση, την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, που όμως ανήκε στον Μενέλαο, οπότε
έπρεπε να την αρπάξει...
- Τώρα: Διαβάζομε: «Η Σαντορίνη το πιο ωραίο νησί του κόσμου»!9 Επίσης:
«Πέντε ελληνικά νησιά στα 10 καλύτερα στην Ευρώπη για το 2016». Τα Ελληνικά νησιά
ανακηρύσσονται ως τα ωραιότερα του κόσμου. Προφανώς, στο γήινο κόσμο, «ωραία
Ελένη» είναι τα ωραία Ελληνικά νησιά και στην διανόηση ο Ελληνικός πολιτισμός.
Αλλά από τα νησιά του Αιγαίου μόνο
με αρπαγή μπορεί να πάρει κάποιο ο
σύγχρονος «Πάρις», διότι αυτά ανήκουν
στον (δια)μένοντα-λαό των Ελλήνων.
Πληροφορούμαστε την όρεξη που έχει
ο Τούρκος για το Αιγαίο, ξεκάθαρα πλέον
γιατί τα γεγονότα πλησιάζουν: «Με ΝΟΤΑΜ
η Άγκυρα για πρώτη φορά λέει ότι "το
μισό Αιγαίο" είναι δικό της».
ε. - Τότε: Η Τροία είχε δύο κυρίως
μάντεις, που προειδοποιούσαν τους Τρώες: τον Έλενο και την πιο γνωστή δίδυμη αδερφή του
Κασσάνδρα, που ήταν και αδέρφια του Πάρη.
- Τώρα: Οι σύγχρονοι παγκοσμιοποιητές Τροϊκανοί έχουν συμβουλευτικά ινστιτούτα
(ή think tanks), που με τη λογική των επιστημών που ξεκίνησαν οι Έλληνες και κατόπιν έγιναν
κοινό κτήμα της ανθρωπότητας διδασκόμενες σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου,
προειδοποιούν για την διαρκώς επιδεινούμενη διεθνώς κατάσταση και την επερχόμενη ολική
καταστροφή του 3ου παγκοσμίου πολέμου. Η Νέα Τάξη, και ιδιαίτερα ο πάπας Φραγκίσκος,
χρησιμοποιεί σαν φόβητρο τον πόλεμο αυτό, που λέει ότι «βρίσκεται σε εξέλιξη», για να
αποδεχθεί ο κόσμος ένα παγκόσμιο (αυταρχικό) ηγεμόνα και για να μαζέψει όλους, πιστούς και
απίστους, στην «ανοικτή» πλέον "Εκκλησία" του!
Το γιατί όμως, αληθινά και όχι προσποιητά, η κατάσταση αυτή χειροτερεύει διαρκώς,
εξηγεί από ηθικής και δογματικής πλευράς το Άγιον Όρος με παλιούς και νέους αγίους
εκπροσώπους του, το οποίο όπως και η Κασσάνδρα βρίσκεται στην χερσόνησο της
Χαλκιδικής. Γνωστότεροι διεθνώς είναι οι άγιοι Κοσμάς ο Αιτωλός και Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Στα δογματικά θέματα, που καθορίζουν την πίστη μας και την υπαγορευόμενη απ' αυτήν
συμπεριφορά μας, κορυφαία μαρτυρία υπέρ των Ορθοδόξων δίνουν ο άγιος Γρηγόριος ο
Παλαμάς και οι επί Βέκκου μαρτυρήσαντες Αγιορείτες πατέρες από τους παπικούς και
τους φίλους των. Τα δόγματα επιπρόσθετα μας προφυλάσσουν από τις αυθαιρεσίες των
διοικούντων. Οι σταυροφορίες και η Ιερά Εξέταση του παπισμού (π.χ.) δεν μπορούσαν να
γίνουν χωρίς την αλλαγή των δογμάτων που θέσπισαν την απολυταρχία του πάπα.
Και οι γήινες επιστήμες εξαρτώνται από αναπόδεικτα αξιώματα - δόγματα που είναι
απαραίτητα για την ανάπτυξη και τη μεταξύ τους διάκριση. Αλλά η ωφέλεια από τις επιστήμες
είναι προσωρινή, μένοντας στα εγκόσμια, ενώ η ψυχή μας δημιουργήθηκε να ζει αιώνια, και
χρειάζεται (σαν πνεύμα που είναι), διαλεκτή πνευματική τροφή οριοθετημένη από αληθινά και
ακλόνητα δόγματα πίστεως.
Η συνειδητοποιημένη (διεθνής) επιστημονική κοινότητα που προέρχεται από τον
Ελληνικό πολιτισμό και τον υποστηρίζει, μπορούμε να πούμε ότι είναι ο σύγχρονος
«Έλενος», ενώ οι Ορθόδοξοι άγιοι -ειδικότερα οι Αγιορείτες- με αποκαλυπτικό και
σίγουρο τρόπο, προφητεύουν με μεγάλη λεπτομέρεια τις εξελίξεις, έχοντας το δραματικό
στοιχείο της Κασσάνδρας, που επίσης έδειχνε σίγουρη όταν προειδοποιούσε για την
καταστροφή της Τροίας. Δηλ. και στην εποχή μας της παγκοσμιοποίησης, συμβαίνουν ανάλογα
γεγονότα με την εποχή της αρχαίας Τροίας επειδή ο πνευματικός νόμος που διέπει τις
ψυχές των ανθρώπων είναι αμετάβλητος, και γι' αυτό υπάρχουν οι έντονες
προειδοποιήσεις και προφητείες για το ολέθριο τέλος της Νέας Τάξης ή νέας Τροίας. Οι
εκπροσωπούντες τον «Έλενο» και την «Κασσάνδρα» βρίσκονται μέσα στην νέα «Τροία» εάν
ζουν σε καιρό που έχει αρχίσει επίσημα η παγκοσμιοποίηση, αλλά αυτό γίνεται μόνο σωματικά,
γιατί ψυχικά είναι δοσμένοι στην αποστολή τους. Ο μεν «Έλενος» ερευνά και προειδοποιεί με
βάση τον φυσικό νόμο, ενώ οι άγιοι μάς νουθετούν με τον πολύ ανώτερο τρόπο των
(αληθινών) αποκαλύψεων του Θεού και τον πνευματικό νόμο.
Τονίζομε ότι είναι απαραίτητο να τηρούνται τα δόγματα της πίστης μας, αλλιώς εκτός του
ότι υποτασσόμαστε σε ψευδοπροφήτες που μας εκμεταλλεύονται πάνω στη Γη, επί πλέον σαν
άτομα νεκρωνόμαστε πνευματικά, δηλ. χάνουμε τη χάρη του Θεού και δεν μπορούμε ούτε με το
σώμα να κάνομε κάτι καλό, αλλά του προκαλούμε μόνο κόπους και φθορά.
«...Να εργάζεσαι το αγαθό πάνω σ' αυτό το θεμέλιο των (Ορθοδόξων) δογμάτων.
Επειδή πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή, καθώς (και) τα έργα χωρίς πίστη», συμβουλεύει ο
άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και ο Μέγας Αθανάσιος ορίζει ότι: «Χριστιανός είναι ο αληθινά
λογικός οίκος του Χριστού, που συνίσταται από έργα αγαθά και δόγματα ορθά».
στ. - Τότε: Επειδή η Τροία δεν τήρησε τις συμφωνίες μαζί του, ο ήρωας Ηρακλής, την
κατέστρεψε πολλά χρόνια πριν γίνει η εκστρατεία των Ελληνικών πόλεων εναντίον της.
Άφησε όμως να ζήσει ο μικρός Ποδάρκης, που σημαίνει αυτός που έχει πόδια (γερά σαν)
αρκούδας, και που έγινε ο μετέπειτα βασιλιάς Πρίαμος επί του οποίου κατεστράφη η Τροία (με
τον Τρωϊκό πόλεμο).
- Τώρα: 1). Η Τροία σαν τοπική δύναμη εκπροσωπείται, όπως είπαμε, από τη
γειτονική χώρα στην οποία βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Τροίας. Αυτή προέρχεται από την
Οθωμανική αυτοκρατορία, την οποία οι μεγάλες χώρες με τις στρατιωτικές δυνάμεις των, που
εκπροσωπούν τον σύγχρονο Ηρακλή, κατέστρεψαν για την αντίθετη στα συμφέροντά τους
στάση της, αφήνοντας μόνο να επιζήσει το (κοσμικό) Κεμαλικό κράτος. Αυτό έγινε με την
ιδιαίτερη στήριξη των μπολσεβίκων που είχαν καταλάβει τα ηνία της εξουσίας στη Ρωσία, η
οποία ως γνωστόν έχει σαν σύμβολο την αρκούδα. Με τη συνθήκη της Μόσχας ή Καρς του
1921, και την ρωσο-τουρκική συνθήκη «φιλίας και αδελφοσύνης», η τότε νεοσυσταθείσα
ΕΣΣΔ αποσύρονταν εθελοντικά από την περιοχή Καρς, Αρνταχάν καθώς και από το όρος
Αραράτ υπέρ της Τουρκίας. Και η τελευταία "περπατάει" ακόμη με πόδια αρκούδας...
2). Η Τροία σαν σύγχρονη παγκόσμια δύναμη, εκπροσωπείται από την Νεοταξική
ισχύ όλων των ειδών (ιδεολογική, πολιτική, οικονομική και στρατιωτική), που έχει έδρα τις
μεγάλες χώρες, τις οποίες όμως δεν υπηρετεί, αλλά υποσκάπτει με όλους τους τρόπους,
μάλιστα πολιτισμικά και πνευματικά, γιατί αυτό απαιτούν οι προδιαγραφές που έχει θέσει για
τον εαυτό της η «παγκοσμιοποίηση». Και επειδή ο πολιτισμός ήρθε από την αρχαία Ελλάδα και
όλη η ανθρωπότητα στα πανεπιστήμιά της «τρέχει» τώρα (ωραίο) Ελληνικό πολιτισμό, αυτός
είναι ακριβώς το γενικότερο ωραίο Hellenic που η Νέα Τάξη προσπαθεί να υπαγάγει στη
δούλευσή της κάτω από ένα παγκόσμιο ηγεμόνα, και ιδιαίτερα το προσπαθεί στο κέντρο
του την Ελλάδα, όπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων.17 Η αρπαγή είναι κύριο
χαρακτηριστικό της, όπως και της αρκούδας.18 Η παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα τον καιρό
του Αντιχρίστου, που τώρα είμαστε στην πρόβα ανάδειξής του, αποκαλύφθηκε στον Ιωάννη τον
Θεολόγο19, σαν αλλόκοτο θηρίο, που προχωράει με πόδια αρκούδας!
Πνευματικά εξεταζόμενη η «γενικότερη Τροία» αντιστοιχεί στην συγκρητιστικών20
αντιλήψεων θρησκευτικότητα της «Νέα Τάξης» που πολεμάει ιδιαίτερα την εξαπλωμένη
(πλέον) σ' όλη τη γη Ορθοδοξία, γιατί στη θέση της προτιμάει την αλλόκοτη Πανθρησκεία υπό
τον πάπα. Επειδή η Ελλάδα είναι και κέντρο της Ορθοδοξίας, γι' αυτό πολεμιέται πρώτη από τις
άλλες χώρες, όπως είναι γραμμένο, ότι «ήρθε ο καιρός η κρίση να ξεκινήσει από τον οίκο
του Θεού»! (1η Πετ. 4:17) «Αλλά αν αρχίζει πρώτα από εμάς, ποιο θα είναι το τέλος όσων
απειθούν στο Ευαγγέλιο»; ρωτάει ο Απόστολος Πέτρος. Δηλ. θα είναι ασυγκρίτως χειρότερο.
ζ. - Τότε: Όταν ήταν να γεννηθεί ο Πάρις, γιος του Πρίαμου από την Εκάβη, αυτή είδε
στον ύπνο της ότι γέννησε ένα δαυλό αναμμένο που η φωτιά του διαμεριζόταν σε ολόκληρη την
πόλη και την κατάκαιγε.21 Οι τότε μάντεις της Τροίας συμβούλευσαν τον Πρίαμο να μην αφήσει
να γεννηθεί αυτό το παιδί, γιατί θα τους κατέστρεφε τη χώρα. Ο Πρίαμος όταν γεννήθηκε το
παιδί το απομάκρυνε από το παλάτι, και μάλιστα διέταξε τον αρχιβοσκό του Αγέλαο (αυτόν που
οδηγεί το λαό) να το πάρει και να το φονεύσει ή, όπως και έγινε τελικά, να το εγκαταλείψει στο
παρακείμενο όρος. Το παιδί επέζησε γιατί το έθρεψε μια αρκούδα.
- Τώρα: 1) τοπικά, για τη γειτονική χώρα: Μετά τη σύσταση του Κεμαλικού
κράτους, ο ισλαμικός παράγοντας έπρεπε να κρατηθεί μακριά από την εξουσία,23 γιατί σαν
ιδιόρρυθμος και ασυμβίβαστος προς τις άλλες εθνο-θρησκευτικές ομάδες, "τα αδέρφια του",
επρόκειτο να διαλύσει τη χώρα. Αυτός εκπροσωπεί καλύτερα τον Πάρη, που ήταν
προφητευμένο ότι θα καταστρέψει την Τροία, επειδή οι ισλαμιστές όταν είναι στην εξουσία,
έχοντας σαν δόγμα τον «ιερό πόλεμο» (ντζιχάντ) κατά των απίστων, προσπαθούν
επεκτεινόμενοι να πάρουν ή μάλλον να αρπάξουν τα ξένα, και στην περίπτωσή μας την «ωραία
Ελένη»! Η αρκούδα που έχει και αυτή αυτό το χαρακτηριστικό της αρπαγής, βοήθησε όταν
εκπροσωπόταν από την κομμουνιστική Ρωσία, όπως ήδη είπαμε, στην επιβίωση του Πάρη
αλλά και όλης της Τουρκίας, που είναι η «Τροία» τοπικά. Οι ισλαμιστές, όταν η Οθωμανική
αυτοκρατορία κατέρρευσε, κρατήθηκαν μακριά από την εξουσία και έτσι το στοιχείο της
αρπαγής και της αυθαιρεσίας μειώθηκε σε ελεγχόμενα επίπεδα. Όμως η δημοκρατία, που όλα
τα ισιώνει, τους επανέφερε στο προσκήνιο, όπως ακριβώς τον πρώην παρία Πάρι ελευθέρωσε
η αδερφή του... Ησιόνη!
2) γενικά, σε παγκόσμια κλίμακα: Τώρα κοιτάζοντας, από πιο ψηλά, ολόκληρο τον
παγκόσμιο χάρτη, εξετάζομε γενικότερα τις αντιστοιχίες των συμβάντων παλιάς και σύγχρονης
εποχής. Η «γενικότερη Τροία», δηλ. οι «Τροϊκανής» νοοτροπίας Νεοταξίτες έχουν πλέον,
ανάμεσα σε όλα τα άλλα προβλήματά τους, ένα νέο εδαφικό κέντρο προβλημάτων: όλη την
Τουρκία και όχι ένα μέρος της μόνο, στα στενά του Ελλησπόντου. Επομένως τώρα πρέπει να
δούμε τον Πάρι σαν ηγεμόνα της Τουρκίας, η οποία έχει σε ακμή, όπως εξηγήσαμε πριν, το
ισλαμιστικό στοιχείο. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι αρχικά ο Πάρις24 και μετά η χώρα που
εκπροσωπεί, ήταν απομακρυσμένοι από το κέντρο αποφάσεων, που ήταν το «παλάτι» στην
αρχαιότητα. Αλλά τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την θεσμοθέτηση των G-20 από τον
Δεκέμβριο του 1999, η Τουρκία μετέχοντας εκεί, έχει αναβαθμίσει τον διεθνή ρόλο της,
μπαίνοντας πλέον στο "παλάτι" των Τροϊκανών! Θα υποσχεθεί στους Τροϊκανούς εταίρους
της, και μάλιστα στον "Πρίαμο"25 της Αμερικανικής υπερδύναμης, ειρηνική διευθέτηση των
προβλημάτων με την Ελλάδα, ακόμα και ένα είδος κοινοπολιτείας, που όμως, όπως ο παλιός
Πάρις, δεν θα τηρήσει, γιατί ορέγεται την «ωραία Ελένη» του Αιγαίου, και έχει αρπαχτική
νοοτροπία, όπως και όλοι οι άλλοι Τροϊκανοί. Η αρπαγή αυτή από τον Πάρι θα δράσει σαν
πρώιμος Δούρειος Ίππος26 (παγίδα) που αναπόφευκτα θα ανάψει την φωτιά του 3ου
Παγκοσμίου πολέμου, καταστρέφοντας ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, αλλά και την
«Τροία» της οικονομικής (Τραπεζικής) και πνευματικής (Βατικάνειας και Σια)
φαυλότητας. Προηγουμένως οι διανοητές από όλο τον κόσμο θα ξεσηκωθούν, υποστηρίζοντας
την Ελλάδα και τον (ωραίο), Ελληνικό πολιτισμό.
η. Πολλές ακόμη ενδιαφέρουσες αντιστοιχίες υπάρχουν. Αναφερθήκαμε ήδη στο
«Χιλιάρμενο» ή 1000ship navy, που εμφανίζεται συγχρόνως με το πρόβλημα των 6 ναυτικών
μιλίων, τα οποία είναι και τα «εξαμίλια» μιας άλλης προφητείας του Αγίου Κοσμά: «Οι Τούρκοι
θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους
διώξουν στην Κόκκινη Μηλιά».27 (63η προφ.) Τα εξαμίλια αυτά είναι των χωρικών υδάτων
εξηγεί ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.28 Αν θεωρηθούν σαν "Τούρκοι" οι Ισλαμιστές πρόσφυγες
που, κυρίως μέσω Τουρκίας, έχουν κατακλύσει την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη, τότε
αντιλαμβανόμαστε ότι αυτοί οδηγήθηκαν εδώ για να αλλοιώσουν τον πολιτισμό της Ευρώπης,
δηλ. ότι ωραίο από τους Έλληνες πήραν και ανέπτυξαν οι Ευρωπαίοι. Κερδισμένος
(προσωρινά) φαίνεται μόνο ο πάπας με την Πανθρησκεία του!
Το χρυσό μήλο, που έριξε η Έρις, ήταν από αυτά των Εσπερίδων (βρίσκονταν στη
Δύση) και το έδωσε ο Πάρις στην Αφροδίτη που υποδηλώνει, την προτίμησή του στις ηδονές
και τις βιαιότητες για την απόκτησή τους που εκπροσωπεί η Αφροδίτη, από τη σωφροσύνη
που εκπροσωπεί η Ήρα, και την ανδρεία και σοφία η Αθηνά. Τώρα ο σύγχρονος Πάρις όταν
αποφασίζει την αρπαγή ωραίας Ελληνικής γης, ορέγεται και το (σαν χρυσό μήλο) κέρδος από
την επέκτασή του προς δυσμάς.
Ο «Μενέλαος» είναι ξανθός, λέει ο Όμηρος στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Δηλ. ο δια-
μένων λαός των Ελλήνων είναι «ξανθός», όπως και το γένος που θα έρθει ξαφνικά να κάνει
πόλεμο στην Κωνσταντινούπολη, κατά τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό: «H μεγάλη μάχη θα γίνει
στην Πόλη. Εκεί θα μαζωχτούν όλα τα κράτη και θα χυθεί τόσο αίμα που θα κολυμπήσει
μοσχάρι. Νικητής θα βγει το ξανθό γένος». Μάλιστα προσθέτει: «Εμείς θα είμαστε με το
ξανθό γένος»31 σαν Χριστιανοί Ορθόδοξοι, γιατί αυτό υποδηλώνεται από το ξανθός = «εξ
άνθους», όπου «άνθος» είναι ένα από τα ονόματα του Χριστού. Ο άγιος Κοσμάς, επειδή
μιλούσε σε πολλά μέρη για το ίδιο προφητικό γεγονός, συνήθως δεν κατονόμαζε άμεσα τους
Ρώσους, για να μην νομισθεί από τους Τούρκους ως φιλορώσος. Χρησιμοποιούσε,
εμπνεόμενος υπό του Αγίου Πνεύματος, όπως εδώ, ένα εύκολα αναγνωριζόμενο εξωτερικό
χαρακτηριστικό, που διά του αντιστοίχου πνευματικού του νοήματος καθόριζε και την ταυτότητα
του Ορθοδόξου στον «ξανθό» λαό που θα έρθει.
Εκτός από την ύπαρξη αντιστοιχιών στα γεγονότα μεταξύ αρχαίας και σύγχρονης Τροίας,
υπάρχει και το ζήτημα των αλληγοριών, με το οποίο εμβαθύνουμε σ' αυτά. Δεν παρατηρείται για
πρώτη φορά τώρα, όμως γι' αυτό θα μιλήσουμε μετά την έκθεση μιας ακόμη αντιστοιχίας...
ανατριχιαστικής ακρίβειας: Ο Πάρις είδαμε ότι άρπαξε την Ελένη, όταν του δόθηκε η
κατάλληλη ευκαιρία, τον καιρό που ο Μενέλαος έλειπε στην Κρήτη. Αλλά τι έκανε στην Κρήτη
ο Μενέλαος; Θυσίαζε «Διὶ Ἀστερίῳ καὶ τῇ Εὐρώπῃ»!... Η Κρήτη δηλώνει αφενός εποχή
κρίσης, όπως ήδη έχομε πει, και αφετέρου ανάμειξης (ανακατέματος) λαών και θρησκειών,
συγκρητισμού, όπως προκύπτει από το όνομά της. Τώρα στην Ελλάδα του 2016 έχομε ήδη
αυτό το διπλό ανακάτεμα. Και ο «Μένων λαός» των Ελλήνων, παρακαλεί τον «αστέριο Δία»
και την Ευρώπη να τον βοηθήσουν στη δύσκολη περίσταση που βρίσκεται, όπου μάλλον οι
ίδιοι τον έφεραν. Αλλά ο Δίας της παγκοσμιοποίησης, που είναι και αστέριος Δίας όπως
δηλώνεται από τον εθνικό ύμνο και τη σημαία του, είναι οι ΗΠΑ: Star-Spangled (Banner) η
Αστερόεσσα, η σημαία των ΗΠΑ. Η Ευρώπη αναφέρεται άμεσα, και δεν είναι επομένως
τυχαίο, ότι έχει στα χρόνια μας δύναμη! Εκτός του ότι αυτό προβλεπόταν από τις προφητείες,
είναι συγκλονιστική η τώρα εξάρτησή μας από αυτήν κατά τον τρόπο που δηλώνουν οι
εξιστορούμενες εκπληκτικές ομοιότητες μεταξύ της επικρατούσας κατάστασης τον καιρό της
αρχαίας Τροίας και της σύγχρονης της καθοδηγούμενης από τους φαύλους παγκοσμιοποιητές
της νέας «Τροίας»!
Άραγε υπάρχει ελπίδα να μη γίνει ένας νέος γενικευμένος «Τρωικός» πόλεμος;
Πνευματικά υπάρχει η δυνατότητα, αλλά μόνο αν υπάρξει μετάνοια, γιατί και η καταστροφή της
Νινευή δεν συνέβη επειδή μετανόησαν οι κάτοικοί της.
Μπορεί, τουλάχιστον, να δοθεί κάποια χρονική αναβολή σε όσα προβλέπει ο πνευματικός
νόμος, αν αρχίσει να γίνεται κάποια αλλαγή στις ψυχές των ανθρώπων και παύσουν να
επιθυμούν είδωλα, όπως τα «χρυσά μήλα των Εσπερίδων» δηλ. τον πλούτο «του δυτικού
τρόπου ζωής», τις παράνομες ηδονές που προσφέρει η Αφροδίτη και γεννούν μάχες, και (να
παύσουν) από την προσκύνηση του «Δία» και της «Ευρώπης» δηλ. κοινών ανθρώπων και
ανθρώπινων συστημάτων αντί του αληθινού Θεού. Η «θεοποίηση» των ισχυρών της γης
ήταν σύνηθες γεγονός στην προχριστιανική ανθρωπότητα, και τα ατιμωτικά πάθη τους
καλύπτονταν κάτω από την "θεϊκή" τους ιδιότητα, όπως περίπου στη σύγχρονη εποχή οι
θηριωδίες των ολοκληρωτικών καθεστώτων καλύπτονται κάτω από την θεοποιημένη
ιδεολογία τους, ή όπως η βουλευτική ασυλία καλύπτει τις ασυδοσίες των βουλευτών, για
(θεωρητικά) ηπιότερες αυθαιρεσίες.
Επειδή χρησιμοποιήσαμε παραβολικές ερμηνείες των ιστορικών γεγονότων, ενώ υπάρχει
επίσης και το θέμα των αλληγοριών στην ερμηνεία των μύθων, ας αναφερθούμε εν συντομία και
σ' αυτό.
03. Οι αλληγορίες του Ομήρου.
Η διδασκαλία του Χριστού είναι γεμάτη από παραβολές. Στον Όμηρο υπάρχουν
αλληγορίες, ποια η διαφορά; Πολλές, διότι στον Όμηρο, σε όσους έχουν πλήρη άγνοια, δεν είναι
ξεκάθαρη η αρετή, επειδή και οι αποκαλούμενοι «θεοί» έχουν φοβερά ελαττώματα, και το
γενικότερο νόημα μέσα στο οποίο μπορεί κανείς να δει αλληγορίες δεν είναι ξεκάθαρο ούτε από
την άποψη τι είναι ηθικό και τι ανήθικο, ούτε ως προς το τι είναι φυσικό και τι υπερφυσικό.
Αντίθετα η διδασκαλία του Χριστού είναι στη βάση της ανάλυση των δέκα εντολών και του
τρόπου εφαρμογής τους με τη δική Του βοήθεια. Δεν είναι ξεκομμένη από τους προφήτες της
Παλαιάς Διαθήκης αλλά τους επεξηγεί, και η ενανθρώπισή Του τους επαληθεύει. Επειδή ο
Χριστός είναι Θεός και άνθρωπος, κατ' ουσίαν και όχι κατά φαντασίαν, είναι ο μόνος που
στον εαυτό Του μας ενώνει με τον Θεό, και είναι ξεκάθαρο ότι τα ιδιώματα της ανθρώπινης
φύσης Του ανήκουν στον κτιστό κόσμο (η ανάγκη τροφής, η κούραση, ο ιδρώτας κλπ) ενώ τα
υπερφυσικά (τα θαύματα, η Ανάσταση κλπ) στη Θεότητα.
Ο Χριστός στους μαθητές που θέλουν να μάθουν περισσότερα από ότι ο πολύς κόσμος,
στον οποίο αρκεί ένα πρώτο συναισθηματικό μάλλον πλησίασμα, ερμηνεύει τις παραβολές με
τρόπο που δείχνει ότι είναι ενταγμένες στην ενότητα της πολύ καλά οριοθετημένης συνολικής
λογικής διδασκαλίας των δύο Διαθηκών. Αναφέρεται πχ στο ευαγγέλιο: «Άλλη παραβολή
ακούσατε. Κάποιος άνθρωπος ήταν οικοδεσπότης, ο οποίος εφύτευσε αμπελώνα και
έβαλε φράχτη γύρω από αυτόν και έσκαψε μέσα σ' αυτόν πατητήρι και οικοδόμησε
πύργο»... (Ματθ. 21:33). Παρόμοια εκ Θεού στον προφήτη Ησαΐα: «...αμπελών εγενήθη στον
αγαπημένο... και με φράχτη τον περιέβαλα και τράβηξα χαρακιές και εφύτευσα άμπελο
εκλεκτή και οικοδόμησα πύργο στο μέσο του και έσκαψα πατητήρι σ' αυτόν»... (Ησ. 5:1-2)
«Το παρεμφερές με αυτό θα βρει κάποιος (λέει ο Μέγας Βασίλειος) και παρά του
(προφήτου) Ιερεμία να λέει εκ προσώπου του Θεού: Εγώ εφύτευσα άμπελο
καρποφόρο»... (MPG 31:1136 ερ. 75η) Είναι φανερό, όπως λέει ο Θεοδώρητος: «Αμπελώνα τον
λαό ονομάζει, διότι έτσι είπε και ο μακάριος Δαυίδ»...39 Επομένως μέσα στη συνολική
διδασκαλία της Αγίας Γραφής οι παραβολές έχουν ένα σαφέστατα καθορισμένο νόημα και δεν
έχουν καμιά σχέση με αλληγορίες! Οι Απόστολοι μέχρι την Πεντηκοστή δεν κατανοούσαν και
αυτοί επαρκώς το νόημα των παραβολών, των οποίων το πρώτο και απλούστερο νόημα
διατηρεί, πάντως, τον καλό ή κακό χαρακτήρα του και όταν πρόκειται να αποδοθεί σε βάθος.
Δηλ. ο καλός Σαμαρείτης της παραβολής παραμένει καλός, και μάλιστα άριστος, όταν
ερμηνευθεί πνευματικότερα (είναι ο ίδιος ο Χριστός). Αντίθετα οι αλληγορικές ερμηνείες στα
έργα του Ομήρου και γενικότερα στα μυθολογούμενα περί "θεών" δεν διατηρούν αναγκαστικά
την πρώτη καλή ή κακή εντύπωση με την εξήγησή τους.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο άγιος Κλήμης ο Ρωμαίος, ένας από τους αποστολικούς πατέρες,
γράφει για μια συζήτηση ενώπιον πολλών μαρτύρων που είχε με τον εθνικό Αππίωνα, ο
οποίος δικαιολογείται στον Κλήμη περί των "θεών" για τους οποίους ο ίδιος είπε στη Ρώμη
ότι είναι «παιδεραστές, ασελγείς, μιγνυόμενοι με μητέρες, αδελφές, θυγατέρες, και ότι
ενέχονται σε μύριες μοιχείες. Αλλά (λέει ο Αππίων), εσύ τέκνο έπρεπε να γνωρίζεις ότι δεν τα
έγραφα αυτά επειδή έτσι φρονώ περί των "θεών", αλλά από στοργή προς εσένα απέκρυψα τα
αληθινά λόγια (!), τα οποία αν θέλεις τώρα άκουσε από εμένα: Των παλαιών ανδρών οι
σοφότατοι, με κόπο αφού έμαθαν όλη την αλήθεια, στους αναξίους και μη έχοντας όρεξη
θείων μαθημάτων απέκρυψαν την λήψη της επιστήμης. Διότι ούτε από τον Ουρανό και την
μητέρα αυτού Γη έχουν γίνει 12 παιδιά, όπως ο μύθος απαριθμεί· άρρενα μεν Ωκεανός, Κοίος,
Κρίος, Υπερίων, Ιαπετός, Κρόνος· θηλυκά δε Θεία, Θέμις, Μνημοσύνη, Δημήτηρ, Τηθύς, Ρέα»...
Παραλείπομε αρκετά για να φτάσομε στα περί της Ελένης: «Δεν έγινε δείπνο για τον
γάμο της Θέτιδος με τον Πηλέα. Δεν άφησαν μακριά από τους γάμους την Έρι. Ούτε η
Έρις για την ατιμία επενόησε μάχη και στάση κατά των εσθιόντων. Ούτε αφού έλαβε
μήλο από τους κήπους των Εσπερίδων έγραψε επάνω: Δώρο στην ομορφότερη».
Και συνεχίζει (ο Αππίων): «Έπειτα μυθολογούν ότι η Ήρα και η Αθηνά και η Αφροδίτη
βρίσκουν το μήλο και φιλονικώντας έρχονται προς τον Δία· τις οποίες αυτός μεν δεν έκρινε, διά
του Ερμή δε προς τον ποιμένα Πάρι απέστειλε να κριθούν. Αλλά ούτε εκρίθησαν θεές ούτε ο
Πάρις στην Αφροδίτη έδωσε το μήλο. Ούτε η Αφροδίτη τιμηθείσα απ' αυτόν, τον
αντετίμησε με τον γάμο της Ελένης. Διότι ούτε για την τιμή της θεάς δημιουργήθηκε πρόφαση
παμφύλου πολέμου και αυτά να καταστούν ολέθρια σ' αυτόν που απέλαβε την τιμή και που
συγγένεψε με το γένος της Αφροδίτης. Αλλά (όπως είπα), ω τέκνον (Κλήμη), αυτά έχουν
κάποιον λόγο οικείο και φιλόσοφο, που μπορεί αλληγορικά να ειπωθεί, ώστε όταν τον
ακούσεις να θαυμάσεις». Η αλληγορία λοιπόν στη μυθολογία, κατά τον εθνικό Αππίωνα,
χρειάζεται να ανατρέψει ότι ειπώθηκε, καταργώντας εντελώς τις πρώτες εντυπώσεις.
Την μέθοδο αυτή, με την οποία οι "θεοί" των εθνικών εκπροσωπούν φυσικές διεργασίες,
(Κρόνος = χρόνος, Ρέα = ύλη, από αυτούς τρεις στάθμες: α) Πλούτων, β) Ποσειδών, γ) ανωτάτη
+ αιθήρ ο Ζεύς κλπ) γνωρίζοντας καλά και ο Κλήμης, συμπληρώνει περί αυτών τον Αππίωνα,
καταλήγοντας: «Πλην θαυμάζω, πως ενώ ήταν δυνατόν να τα δώσουν απ' ευθείας σαφώς
και ευσεβώς και ωφελίμως, οι από εσένα λεγόμενοι φρόνιμοι και σοφοί, τα απέκρυψαν
πλαγίως με αινίγματα και μύθους, οι οποίοι (σοφοί) σαν να εκινούντο από κάποιο
δαίμονα, έστησαν ενέδρα σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους»!...
Και παρατηρεί ότι: «οι πλαγίως φυσιολογούντες περί "θεών" έχουν έτσι αναιρέσει και
το ότι είναι "θεοί", διότι διέλυσαν διά της αλληγορίας τα είδη τους στις ουσίες του
κόσμου»!
«Το πιθανότερο, λέει ο Κλήμης, είναι ότι οι "θεοί" στους οποίους αυτοί τραγουδούν
είναι κάποιοι που έγιναν κακοί μάγοι, οι οποίοι όντας άνθρωποι μοχθηροί,
μεταμορφούμενοι διά της μαγείας, διέλυαν γάμους, βίους διέφθειραν, νομιζόμενοι από
όσους δεν γνώριζαν τι είναι η μαγεία ότι είναι θεοί». Γι' αυτό «στα όρη του Καυκάσου
δείχνεται το σήμα κάποιου ανθρώπου Κρόνου, αγρίου τυράννου και τεκνοκτόνου. Ο δε γιος
του που έγινε χειρότερος, Ζευς στο όνομα, με τη δύναμη της μαγείας αναδειχθείς
κοσμοκράτορας, πολλούς διαλύει γάμους και τον πατέρα του με τους θείους του τιμωρεί και
αφού πέθανε έτσι, τον τάφο του τον δείχνουν οι Κρήτες... Ομοίως, ένας άνθρωπος Ερμής
στην Αίγυπτο, Άρης στην Θράκη, Αφροδίτη στην Κύπρο»...
Τα έργα του Ομήρου επομένως δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν κατάλληλα για μελέτη
από ένα εντελώς ανίδεο στα θέματα αρετής. Ο καθηγητής π. Γεώργιος Μεταλληνός σε ομιλία
του είπε χαρακτηριστικά: «Τα ποιήματα του Ομήρου στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια αν τα
μελετήσει κανείς θα δει ότι είναι γεμάτα από ανηθικότητες. Βέβαια εμείς οι Ορθόδοξοι δεν
είμαστε ηθικολόγοι και ηθικιστές. Αυτό που ζητάμε είναι η πνευματική ανακαίνιση του
ανθρώπου ώστε η χάρις του Τριαδικού Θεού να μπορεί να ενοικήσει, να κατοικήσει, μέσα
στην καρδιά μας. Κάθαρσις φωτισμός, θέωσις, αυτή είναι η Ορθοδοξία»... Και προσθέτει:
«Ο Πλάτων γιά λόγους παιδαγωγικούς, δεν επέτρεπε την χρησιμοποίηση των Ομηρικών
κειμένων εις το έργον της αγωγής. Ο Πλάτων απέρριπτε ως παιδαγωγικό μέσο τα
ποιήματα του Ομήρου! Αλλά ο Μέγας Βασίλειος, στην ομιλία του προς τους νέους, για το
πως μπορούν να ωφεληθούν από τα Ελληνικά κείμενα, λέγει πάσα η ποίησις Ομήρου
αρετής εστίν έπαινος, και συνιστά να μελετούν τα Χριστιανόπουλα την ποίηση του
Ομήρου. Γιατί; Εφαρμόζομε την μέθοδο της μέλισσας. Ότι είναι ωφέλιμο για την αγωγή
του ανθρώπου χρησιμοποιείται. Ό,τι εις δαίμονας φέρει και αμαρτίας ή απωλείας βυθόν,
που έλεγε ο μεγάλος Γρηγόριος ο Θεολόγος, το απορρίπτομε».
Αν εξετάσομε τον Όμηρο εσωτερικά, δηλ. με τρόπο που πρώτα να ωφελούμαστε οι
ίδιοι, τότε ακόμα και οι μύθοι γίνονται χρήσιμοι, επειδή δεν βγήκαν τυχαία αλλά για να
περιγράψουν την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων σε διάφορες περιστάσεις. Έτσι, όπως γράφει ο
ιερός Κλήμης: «Η Ήρα λοιπόν και η Αθηνά και η Αφροδίτη και η Έρις (που σημαίνει
διχόνοια) και το μήλο και ο Ερμής και η κρίση και ο ποιμένας (Πάρις) υπαινίσσονται τον
εξής νου: Η Ήρα τη σεμνότητα, η Αθηνά την ανδρεία, η Αφροδίτη τις ηδονές, ο Ερμής
τον ερμηνευτικό λόγο, ο ποιμένας Πάρις την αλόγιστη και βάρβαρη ορμή. Εάν λοιπόν
κατά την ακμή της ηλικίας ο λογισμός που ποιμαίνει την ψυχή τύχει να είναι βάρβαρος
και αφού παραλείψει τα συμφέροντα (εγκαταλείποντας την ανδρεία και τη σωφροσύνη),
προτιμήσει μόνο τις ηδονές και σε μόνη την επιθυμία αποδώσει τη νίκη, καθώς από
αυτήν λαμβάνει σαν αντάλλαγμα τα τερπνά, σε όλεθρο δικό του και των περί αυτόν,
(τελικά) θα προτιμήσει την τέρψη, επειδή δεν κρίνει σωστά.
Η Έρις πάλι είναι η φιλονεικούσα κακία. Το δε χρυσό μήλο θα είναι ο πλούτος, ο
οποίος ακόμη και τους σώφρονες (όπως την Ήρα) γνωρίζει να παρεκκλίνει προς
ραθυμία και τους ανδρείους (όπως την Αθηνά) κάνει να φιλονεικούν για όσα δεν
πρέπουν σ' αυτούς. Και το κάλλος της ψυχής (ως Αφροδίτη - εδώ με καλή έννοια) με την
πρόφαση της τρυφής το παραμερίζει. Και για να μιλήσω με συντομία: όλους σε κακούς
καβγάδες (έρεις) εξερεθίζει ο πλούτος. Αυτός πάλι που φονεύει τον ηγεμόνα και όφη
φύλακα του πλούτου είναι ο Ηρακλής, ο γνήσιος και φιλόσοφος νους»...
Πάντα ήταν λίγοι αυτοί που είχαν «φιλόσοφο νου» και περιφρονούσαν
τον πλούτο και το κυνήγι του. Αυτοί, στην Νεοταξίτικη εποχή μας που
καθοδηγείται από τον νεοφιλελευθερισμό του χρήματος, είναι ακόμα πιο
λίγοι. Όσοι όμως έχουν αρετή σαν του Ηρακλή «φονεύουν τον όφη» που είναι
«ηγεμόνας και φύλακας του πλούτου» των Εσπερίδων, δηλ. την αλόγιστη
επιθυμία απόκτησης πλούτου για μια δυτικού τύπου καλοπέραση, που
(τυχαία;) εκπροσωπείται από ισχυρό νόμισμα (δολάριο) με οφιοειδές σήμα!
Ο θεοποιημένος αυτός «όφης» φονεύεται από τον Ηρακλή κατά τον
Ελληνικό μύθο αλλά και από τον προφήτη Δανιήλ στην Βαβυλώνα, τον καιρό της αιχμαλωσίας
των Εβραίων, κατά το ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Το γιατί η ιστορία με τον Δανιήλ
καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα με τον μύθο του Ηρακλή, εξηγείται από το ότι και οι μύθοι όταν
είναι ψυχωφελείς περιγράφουν τόσο πραγματικές καταστάσεις των ψυχών των ανθρώπων, όσο
και οι ιστορίες! Αλλά και τα ιστορικά γεγονότα, ιδιαίτερα των Γραφών, δεν είναι ωφέλιμα μόνο
στην εποχή τους. Κατά τον άγιο Μάρκο τον ασκητή: «Όταν διαβάζεις τις θείες Γραφές, να
εννοείς τα κρυμμένα σ' αυτές νοήματα. Γιατί όσα γράφτηκαν στο παρελθόν, όλα έχουν
γραφτεί για διδασκαλία μας».
Πράγματι, τώρα υπάρχει η «Βαβυλώνα η Μεγάλη» της παγκοσμιοποιημένης
ανθρωπότητας, και ο διακριτικός νους με λογική προσέγγιση είτε μέσω του Ηρακλή, είτε μέσω
του Δανιήλ καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα: Αντιλαμβάνεται και εξουδετερώνει τον εξαπατώντα
«όφη», που είναι πνευματικά ο διάβολος και υλικά ο εφήμερος πλούτος με φανερό ηγεμόνα
την Υπερδύναμη και φύλακα το οφιοειδές νόμισμά της (δολάριο).
Μήπως η Ευρώπη κατάφερε να ξεφύγει από τον έλεγχο των πλουτοκρατών (κυρίως
τραπεζιτών και χρηματιστών), που χρησιμοποιούν την ισχύ των ΗΠΑ για λογαριασμό τους; Όχι,
και μάλιστα όλα έγιναν κατά τον μύθο που αποτυπώνεται στο Ελληνικό
νόμισμα των 2 Ευρώ. Η Ευρώπη, κατά την Ελληνική μυθολογία,
εξαπατήθηκε από τον Δία με ένα ωραίο ταύρο στον οποίο αυτός
μεταμορφώθηκε, και μόλις εκείνη τον ίππευσε ο ταύρος την
απήγαγε στο άντρο του στην Κρήτη όπου την βίασε. Η
ανώτατη Διοίκηση όταν θεοποιηθεί στο πρόσωπο κάποιου
ηγεμόνα της είναι «ο Δίας», που του προσάπτονται πολλές
ωμότητες και εγκλήματα από την αρχαία εποχή. Για να αποκρύψει τη
δολιότητά του και συγχρόνως να επιτύχει του σκοπού του ο σύγχρονος
Δίας των πλουτοκρατών - Τροϊκανών χρησιμοποιεί την παλιά τέχνη της
μεταμόρφωσης και φτιάχνει ένα φαινομενικά ωραίο οικονομικό σύστημα παρασύροντας σ'
αυτό τους Ευρωπαϊκούς λαούς.
Ο ταύρος είναι σύμβολο υλικής ευμάρειας, και γι' αυτό όσοι ξεχνούν τον αληθινό Θεό
ξεπέφτουν στη λατρεία του. Το ίδιο έπαθαν οι Εβραίοι όταν ο Μωυσής άργησε να επιστρέψει
από το Σινά, οπότε έφτιαξαν ένα χρυσό μοσχάρι να το προσκυνούν. (Έξοδος κεφ. 32). Το ίδιο
παθαίνουν και οι αμελείς Χριστιανοί, με το να ποθούν και να εργάζονται πρώτα και κύρια για την
φανταζόμενη καλοπέρασή τους. Έξω από τη Wall Street, στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης,
ένας τἐτοιος ταύρος είναι αντικείμενο έμπνευσης των ανθρώπων για την απόκτηση... αγαθών,
κάτι που τελικά επεκτάθηκε και σε άλλους ταύρους στην ίδια και σε άλλες πόλεις.
Όλα όσα δημιούργησε ο Θεός είναι «καλά λίαν». (Γέν. 1:31). Επομένως και τα βοοειδή δεν
είναι κακά επειδή μερικοί τα θεοποιούν. Μάλιστα κατά την επιστροφή των αμαρτωλών στον οίκο
του Θεού και Πατρός μας, Αυτός σφάζει τον «μόσχο τον σιτευτό», δηλ. τον Χριστό, στο
μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, για να ευφρανθούν όλοι. Επειδή οι Χριστιανοί από τον «μόσχο
τον σιτευτό» στράφηκαν στον «χρυσό μόσχο» της υλικής ευμάρειας και αλληλομισούνται για
να τον αποκτήσουν, γι' αυτό και θα μαζευτούν στην Κωνσταντινούπολη που είναι γεμάτη από
τοποθεσίες με τέτοια ονόματα («Βους», «Ταύρος» και τα παρόμοια όπως Βουκολέων,
Βούκινον, Δάμαλις (κατόπιν Χρυσούπολις), Δαμάλεως όρμος, Δαμάλεως Περαία κλπ) και θα
αλληλοσφαγούν. Εκεί τότε: «Βους βοήσει και Ξηρόλοφος θρηνήσει».
Την πνευματική συσχέτιση όσων θα συμβούν με την αποστασία των Χριστιανών, που
τώρα "προσκυνούν" το «χρυσό μοσχάρι», υπογραμμίζει προφητεία του αγίου Κοσμά του
Αιτωλού: «Στην Πόλη θα χυθεί αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξει (=πλεύσει)» (58η).
Τρία τα κέντρα της Χριστιανοσύνης που διαδοχικά εκκοσμικεύθηκαν και αποστάτησαν,
τριχρονίτικο δαμάλι αντίστοιχα θα πλεύσει στο αίμα.
Δεν είναι τυχαίο που τον έχοντα αρπαχτικό - καταχτητικό πνεύμα Πάρι σκοτώνει ο
Φιλοκτήτης (ο αγαπών τις κτήσεις), δηλ. η κακία αυτή του Πάρι προσωποποιημένη! Από την
ίδια κακία πάσχουν, όπως οι παλιοί, και οι σύγχρονοι «Τροϊκανοί» και γι' αυτό θα επαληθευτεί
και τώρα ο χρησμός που έλεγε ότι χωρίς το τόξο και τα βέλη του Φιλοκτήτη δεν πέφτει η
«Τροία»! Αγνοώντας τον πνευματικό νόμο, αφού δεν θέλουν να τηρούν τις 10 εντολές, οι
Τροϊκανοί νομίζουν ότι με τις άδικες κατακτήσεις τους θα επιτύχουν ζωή... χαρισάμενη.
Αυτές όμως θα τους εξοντώσουν «όταν συμπληρωθούν οι αμαρτίες τους».51 Όπως αυτό
συνέβη με τους αλλοφύλους της Χαναάν και τότε μόνο μπόρεσε και ο παλιός Ισραήλ να εισέλθει
στη γη της επαγγελίας.
Η πολιορκία της Τροίας κράτησε 10 χρόνια, για να κάνει φανερό ότι, όπως πάντα έτσι
και τότε, έδρασε ο πνευματικός νόμος. Ο Οδυσσέας έκανε άλλα 10 χρόνια για να φτάσει μετά
από πολλούς πειρασμούς στην Ιθάκη, που μεταφορικά είναι «η θεία γη» μέσα στην καρδιά του,
κατά τα συναφή νοήματα. Οι ανθρώπινοι λογισμοί, σαν Φαίακες, που έχουν έδρα τον εγκέφαλο
και τη φαιά ουσία του, δεν μπορούν να βοηθήσουν αποτελεσματικά τον Οδυσσέα, ούτε όποιον
θέλει να επικεντρώσει τον νου στην καρδιά του για να εξουδετερώσει τα πάθη που φωλιάζουν
εκεί. Αυτά εξοντώνει κάθε πνευματικός αγωνιστής, σαν τους μνηστήρες Αντίνοο, Ευρύμαχο,
Αμφίνομο και άλλους πολλούς, όταν σταματήσει τον περισπασμό των αισθήσεών του και γι'
αυτό αντίστοιχα ο Οδυσσέας, για να μη διαφύγουν, έκλεισε τις πόρτες του παλατιού του! Η
Η αρπαγή της ωραίας Ελένης από τον Πάρι εκτός του ότι έδειξε πόσο καταστροφική
μπορεί να είναι μια προκλητική ενέργεια σαν αυτή, απέδειξε και το ότι οι Τρώες τότε, και οι
Τροϊκανοί τώρα, δεν μπορούν να νικήσουν σε ανοικτό πόλεμο. Ο Πάρις το είχε
συνειδητοποιήσει από νωρίς. Διότι σύμφωνα με όσα γράφονται γι' αυτόν, έβοσκε ταύρους και
με ένα απ' αυτούς νικούσε διαρκώς σε αγώνες τους άλλους βοσκούς, μέχρις ότου ο Άρης, ο
γνωστός ως «θεός» του πολέμου, μεταμορφώθηκε σε ταύρο και τον νίκησε. Δηλ. η γειτονική
χώρα μπορεί να χειρίζεται καλά την οικονομία της, εκμεταλλευόμενη τις διεθνείς συγκυρίες,
μέχρι να εμπλακεί σε πόλεμο. Η «ωραία Ελένη» του Αιγαίου καλύπτεται κάτω από διεθνείς
συμφωνίες, όπως ακριβώς και η Ελένη του Μενελάου, διότι φρόντισε γι' αυτό ο κηδεμόνας της
Τυνδάρεως.
Οι υποψήφιοι γαμπροί της Ελένης είχαν δεσμευτεί με όρκο ότι θα υπερασπίζονταν τον
μελλοντικό γάμο της (που έγινε τελικά με τον Μενέλαο), όποιος και αν ήταν ο σύζυγός της. Το
ίδιο το περίεργο όνομα Τυνδάρεως δεν θυμίζει την του Άρεως (ή την δ' Άρεως) ένορκη
συμφωνία; Ο Πάρις δεν διστάζει να αρπάξει την Ελένη, αν και ξέρει ότι θα ενεργοποιηθεί η
συνθήκη με την οποία παίρνει ισχύ ο Άρης, και πλέον ούτε αυτός ούτε η Τροία μπορούν να
γλυτώσουν από την καταστροφή. Ο Άρης εκπροσωπεί τον πόλεμο σε ένα ανώτερο ("θεϊκό")
επίπεδο, όταν εμπλέκονται σ' αυτόν εκτός από μικρές και μεγάλης ισχύος χώρες. Αυτό
συμβαίνει και σήμερα, οπότε τα νησιά του Αιγαίου καλύπτει η συνθήκη της Λωζάνης (1923),
που δεν είναι συνθήκη μόνο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Όταν πρόσφατα ο Τούρκος
πρόεδρος επέκρινε τη Συνθήκη της Λωζάνης, ο γνωστός Τούρκος διεθνολόγος και αναλυτής
Μπασκίν Οράν του απάντησε μεταξύ άλλων: «Τα νησιά χάθηκαν από το 1913 επί
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η απέναντι πλευρά δεν ήταν απλώς η Ελλάδα, αλλά έξι
μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη: η Αγγλία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Ιταλία και η
Αυστροουγγαρία».
04. Ο πνευματικός νόμος μέχρι σήμερα.
Με όσα είπαμε κάναμε φανερό ότι υπάρχει πνευματικός νόμος που δρα με βάση το
ποιόν της ψυχής μας. Λέγεται συχνά: «Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς». Το αναφέρουν για τα
γήινα, αλλά μόνο το «στρώσιμο» για την αρετή βοηθάει την ψυχή μας. Αν θέλουμε να βελτιωθεί
η γενική κατάσταση αλλά και να λάβομε δύναμη για να αντιμετωπίσομε οτιδήποτε συμβεί, τότε
πρέπει, απομακρυνόμενοι από τα είδωλα της εφήμερης καλοπέρασης, να στραφούμε προς τον
Θεό τηρώντας τις εντολές Του καθώς και προς τους δεινοπαθούντες συνανθρώπους μας:
«Να μην ζητάει κανείς τα του εαυτού του, αλλά του άλλου έκαστος», όπως παραγγέλλει ο
απόστολος Παύλος (Α Κορ. 10:24). Και κατά τους σοφούς των Ελλήνων με το να κοινωνούμε
στα προβλήματα των άλλων ζούμε μέσα στην αλήθεια, ενώ με το να περιοριζόμαστε στα
δικά μας ψευδόμαστε (στο σκοπό της ύπαρξής μας): «Καθ΄ ὅ,τι ἃν κοινωνήσωμεν,
ἀληθεύομεν, ἃ δε ἃν ἰδιάσωμεν, ψευδόμεθα». (Ηράκλειτος).
Στην αρχαιότητα γνώριζαν για την αρετή, δεν γνώριζαν όμως για τον πνευματικό κόσμο
στον οποίο από τώρα ζουν οι ψυχές μας. Γνώριζαν ότι τα «κάτω» είναι όπως τα «άνω», αλλά
αγνοούσαν τα αληθινά και ουράνια «άνω», κατέχοντας μόνο τη σκιά τους που είναι ανθρώπινες
επινοήσεις θεοποιημένων ηρώων και αρχόντων, μέχρις ότου ο Χριστός όχι μόνο φανέρωσε τα
αληθινά Ουράνια, αλλά και μας ένωσε μ' αυτά! Μπορούμε να πούμε ότι σκιωδώς ο Ελληνισμός
έφτασε στην έννοια του «πνευματικού νόμου» μέσω των σοφών που υμνούσαν την αρετή και
ήταν προετοιμασμένος να δεχθεί την διδασκαλία του Χριστού που έριξε άπλετο φως,
αποκαλύπτοντας την ισχύ του λόγου του Θεού και των εντολών Του. Έκτοτε έχομε αγίους δηλ.
αληθινούς κατά χάριν «θεούς», ενώ πριν συνέβαινε το αντίθετο: «Εγώ είπα ότι είστε θεοί και
γιοι του Υψίστου όλοι. Εσείς όμως σαν άνθρωποι (απρόκοφτοι) πεθαίνετε και σαν ένα
από τους άρχοντες (τον Εωσφόρο) ξεπέφτετε».
Έτσι και η «Ελένη» μέσα στην Ορθοδοξία αναβαθμίστηκε σε «Αγία Ελένη» και πλέον
δεν φοβάται θάνατο όπως δεν φοβάται και η Εκκλησία του Χριστού. Οι βασιλείς και
άρχοντες μπορούν να έχουν ως πρότυπο τον αιώνιο Βασιλέα Χριστό και γινόμενοι Χριστιανοί
να έχουν αδιατάρακτη τη βασιλεία τους, λαμβάνοντας και μέσα τους την ειρήνη του Θεού: «Εγώ
θα δώσω ειρήνη στους άρχοντες» (Ησ. 9:6) προανήγγειλε διά του Ησαΐα ο Θεός και αυτό έγινε
φανερό από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του επωνύμου της σταθερότητας. Σε
αυτόν σταμάτησε η ψευτο-θεοποίηση του εκάστοτε Ρωμαίου αυτοκράτορα και πλέον, όπως
συμβαίνει με όλους τους πιστούς όταν αυτοί αγωνίζονται μέσα στην Εκκλησία να τηρήσουν τις
εντολές του Χριστού, άνοιξε ο δρόμος της αληθινής θέωσης στους (μέχρι τότε διώκτες των
Χριστιανών) Ρωμαίους βασιλείς.
Οι άγιοι Κωνσταντίνος ο Μέγας και η μητέρα του Ελένη εκπροσωπούν κατά τον καλύτερο
τρόπο την ένωση Χριστιανισμού και Ελληνισμού.
Πρεσβυτέρα είναι κατά την ηλικία η Ελένη, διότι ο
Ελληνισμός εμφανίσθηκε ιστορικά πριν τον Χριστιανισμό.
Ο τελευταίος κληρονόμησε τα ανθρώπινα εργαλεία της
γλώσσας και σοφίας των Ελλήνων, τα οποία είχε
διαδώσει προηγουμένως ο Μέγας Αλέξανδρος, για να
μεταδοθεί δι' αυτών το Ευαγγέλιο σε όλο τον κόσμο. Όλα
αυτά είχαν προβλεφθεί με λεπτομέρειες από τους
προφήτες. Μέχρι και το ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος θα
έβαζε (για φυλακτό) ένα από τα καρφιά με τα οποία
σταυρώθηκε ο Χριστός στο χαλινάρι του ίππου του:
«Εκείνη την ημέρα θα είναι το επάνω στο χαλινάρι
του ίππου αγιασμένο από τον Κύριο τον
Παντοκράτορα»! (Ζαχαρίας 14:20)
Σημαντική για την κατανόηση όσων συμβαίνουν μετά Χριστόν είναι η Αποκάλυψη του
αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, διότι ερμηνεύει, θεολογικά και εικονικά, πνευματικά και επίγεια,
όλη την ιστορία α) της Εκκλησίας και β) του κόσμου μέσα στον οποίο αυτή ευρισκόμενη
αλληλεπιδρά. Χρειάζεται Ορθόδοξο πνεύμα για να κατανοηθεί και καλή γνώση των Γραφών.
Εδώ μόνο τονίζομε ότι τα αρχικά γεγονότα της Κωνσταντινούπολης, με το κατέβασμα των
Ρώσων, περιλαμβάνονται στην «5η σάλπιγγα». Υπεύθυνος για το χειροτέρεμα της κατάστασης
δεν είναι κάποιος πολιτικός, αλλά ένας αστέρας - επίσκοπος ο οποίος ανοίγει το φρέαρ της
Αβύσσου. (Αποκ. κ. 9)
Κανείς επίσκοπος δεν έχει σήμερα τόσο μεγάλη επιρροή (θρησκευτική και πολιτική) στον
πλανήτη ολόκληρο, όσο ο πάπας του Βατικανού. Δεν είναι τυχαίο που τον θεωρεί άξιο μόνο
για κατάρες,57 σαν αδιόρθωτο όπως τον διάβολο, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, αλλά και
υπεύθυνο του 3ου παγκοσμίου ή γενικού πολέμου που γίνεται κατά την «6η σάλπιγγα».
Πριν τα κυρίως γεγονότα των τριών τελευταίων σαλπίγγων της Αποκάλυψης γίνονται τρεις
ισχυρές προειδοποιήσεις, επειδή μετά δεν υπάρχει τέτοιος χρόνος. Και πρέπει να ξέρομε ότι
αναμένομε να επισφραγισθεί η 2η προειδοποίηση. Αυτή, καθώς είναι αντίστοιχη προς την
6η σάλπιγγα και τον πυρηνικό πόλεμο, θα είναι
στρατιωτικού τύπου, τόσο ισχυρή ώστε είναι πιθανόν να
χρησιμοποιηθούν πυρηνικά, αν και δεν εντάσσεται στον καθ'
αυτό παγκόσμιο πόλεμο. Αγαπημένοι Πάπας και Ομπάμα
σαν "πνευματικός" και "πνευματοπαίδι" (κατάλληλο για το
μεγάλο Μπαμ σύμφωνα με το όνομά του).Η πανθρησκευτική
συνάντηση "για την
ειρήνη" που γίνεται
κάθε χρόνο στις 27
Οκτωβρίου στην
Ασίζη της Ιταλίας,
φέτος έγινε (20 Σεπ.)
νωρίτερα... Τυχαία;(σημ.ΟΡΘ.ΘΕΜΑΤΑ.Οι σεισμοί που ακολούθησαν στην Κεντρική Ιταλία μπορεί να έγιναν γι αυτό τον λόγο)
«Αυτός, ο Χριστός, είναι η ειρήνη μας», λέει ο απόστολος Παύλος, που ένωσε
Ιουδαίους και εθνικούς με το αίμα Του. Είναι ο «Άρχων της Ειρήνης» κατά τον προφήτη
Ησαΐα, και όσοι δεν ενώθηκαν μαζί Του διά των αγίων Μυστηρίων (πρώτα του βαπτίσματος)
αλλά παραμένουν στην πλάνη τους, δεν κερδίζουν το παραμικρό από τα πανηγύρια του πάπα!
Μετά την 2η προειδοποίηση όλοι, και ιδιαίτερα ο πάπας, θα λένε «ειρήνη» - «ειρήνη», κι
ας είναι φίλοι όσων εξοπλίζουν τους τρομοκράτες και ανοίγουν παντού πολέμους που
αναγκάζουν σε προσφυγιά ολόκληρους λαούς, ή της διαφθοράς όλων των ειδών (πνευματικής -
ηθικής - πληθυσμιακής - οικονομικής - πολιτιστικής κλπ). Όμως σύντομα έρχεται αντί ειρήνης ο
όλεθρος: «Διότι όταν λένε ειρήνη και ασφάλεια, τότε αιφνίδιος σ' αυτούς επέρχεται
όλεθρος, όπως ακριβώς η ωδίνη στην έχουσα μέσα στη γαστέρα της (παιδί), και δεν θα
ξεφύγουν». (Α Θεσ. 5:3).
Είμαστε ακόμη στα γεγονότα που προετοιμάζουν τον 3ο Παγκόσμιο, αλλά και αυτός δεν
αργεί. Η ένταση υπάρχει: Η τρέχουσα περίοδος είναι «πιο επικίνδυνη» κι από τον Ψυχρό
Πόλεμο, καθώς η ένταση μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας αυξάνεται εκθετικά, εκτιμά ο
Γερμανός ΥΠΕΞ Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγερ.60 Θα παρεμβληθούν όμως οι προειδοποιήσεις της
Αποκάλυψης, διαστήματα ψευτο-ειρήνης και ενδιάμεσα η επίλυση του Κουρδικού θέματος, η
ανακίνηση του Κοσσόβου και τα Έλληνο-Τουρκικά, για τα οποία το σκηνικό ετοιμάζεται.61
Άγιος Παΐσιος: «Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η
αντίστροφη μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και
οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί. Αυτά θα γίνουν, όχι
τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή η γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα
αναλάβει νέα γενιά πολιτικών»62 Επίσης: «Η Τουρκία θα διαλυθεί. Θα γίνει πόλεμος σε
δύο ημίχρονα. Εμείς θα είμαστε νικητές γιατί είμαστε Ορθόδοξοι... Το πολύ κανα-δυό
νησιά να πειράξουν αυτοί, αλλά εμάς θα μας δώσουν και την Κωνσταντινούπολη»!63
Οι παγκοσμιοποιητές, κρυμμένοι πίσω από την ηγεσία των μεγάλων δυνάμεων, κάνουν
τώρα την τελευταία προσπάθειά τους να επιβληθούν στους λαούς μέσω του πλήρως
ελεγχόμενου από αυτούς ηλεκτρονικού οικονομικού
συστήματος. Η πρόσφατη (1 Οκτωβρίου 2016) είσοδος του
νομίσματος της Κίνας ρενμίνμπι γνωστού στους δυτικούς
ως γιουάν ¥ στα «Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα» ή SDR
του ΔΝΤ δηλώνει την ολοκλήρωση της προετοιμασίας. Θα
ακολουθήσει το σφράγισμα που δεν θα μπορείς να
αγοράζεις ή να πουλάς αν δεν το έχεις είτε πάνω στο σώμα είτε σε μια ειδική κάρτα -
ταυτότητα. Επειδή τώρα δεν είναι η εποχή της Συντελείας και του τελικού Αντιχρίστου, αλλού
δεν θα προλάβουν να ξεκινήσουν και αλλού να ολοκληρώσουν το εγχείρημά τους, και θα
αρχίσει το ξεκαθάρισμα του παγκοσμίου πολέμου. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να πάρουν το
σφράγισμα γιατί εκτός των πνευματικών συνεπειών θα χάσουν τη βοήθεια του Θεού και στην
επίγεια ζωή τους. Είναι ο καιρός που θα καθαρίσει η ήρα (άχυρο) από το στάρι, όπως λέει το
ευαγγέλιο,65 αλλά ειδικότερα για την Ελλάδα πρέπει να φανερωθούν και οι εχθροί του
Ελληνισμού. Οι τυφλοί πνευματικά δεν βλέπουν τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, βαδίζουν στο
σκοτάδι έχοντας άγνοια του πνευματικού νόμου, και θα πάθουν μαζί με τους ακολούθους των
ότι είπε ο Χριστός: «τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγεί, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται».
(Ματθ. 15:14). Όσοι επί πλέον μάχονται τον Ελληνισμό και δεν βλέπουν ότι είναι Ελληνικός ο
σύγχρονος πολιτισμός καθώς βασίζεται στη σοφία των Ελλήνων και μόνος αυτός, ως
ανοικτός προς όλους τους λαούς, έφτασε να αποτελεί πλέον κτήμα όλης της ανθρωπότητας,
αυτοί είναι διπλά τυφλοί (πνευματικά και διανοητικά). Είναι οι υπηρέτες του διπλού (ψυχο-
σωματικού) καταστροφέα της Αποκάλυψης (Απολλύοντος 9:11) ...και γνήσιοι «Τροϊκανοί»!
05. Συμπερασματικά.
«Διασκόρπισον έθνη τα τους πολέμους θέλοντα», λέει ο ψαλμωδός (Ψαλ. 67ος), και αυτό
θα συμβεί τώρα. Πρέπει να θυμόμαστε ότι πάντα και σε όλα τα επίπεδα (όχι μόνο ατομικά)
εφαρμόζεται ο πνευματικός νόμος: «Αν δεν θέλεις να κακοπαθείς, μην θέλεις να κακοποιείς.
Γιατί το ένα ακολουθεί αναπόφευκτα το άλλο. Επειδή ό,τι σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και
θα θερίσει (Γαλ. 6: 7)». (Άγιος Μάρκος ο ασκητής, 116ο). Επειδή ο Θεός δίνει καιρό μετανοίας, να
μην απιστούμε στην εφαρμογή του πνευματικού νόμου, παρασυρόμενοι από την χρονική
καθυστέρηση, καθώς κατά τον άγιο Μάρκο: «Επειδή μεταξύ σποράς και θερισμού μεσολαβεί
καιρός, γι' αυτό απιστούμε για την ανταπόδοση». (118ο). Παράδειγμα του πόσο αξίζει η
γνώση του πνευματικού νόμου βλέπομε στον προφητάνακτα Δαβίδ: «Ο Δαβίδ θέλοντας να
φονεύσει τον Νάβαλ τον Καρμήλιο θυμήθηκε την θεία ανταπόδοση και παραιτήθηκε από
τον σκοπό του. Ευχαρίστησε πολύ τον Θεό γι' αυτό (Α΄ Βασιλ. 25). Γνωρίζομε πάλι τι έκανε
όταν λησμόνησε τον Θεό, και δεν σταματούσε την αμαρτία, μέχρις ότου ο προφήτης
Νάθαν τον έφερε στην μνήμη του Θεού (Β΄ Βασιλ. 12)». (24ο). Κλείνομε με σχετικές συμβουλές
και προφητείες από τον άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη (+1994):
+ «Μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους φυσικούς και στους πνευματικούς
νόμους: Ενώ οι φυσικοί νόμοι δεν έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος δεν μπορεί να τους αλλάξη,
οι πνευματικοί νόμοι έχουν σπλάχνα και ο άνθρωπος μπορεί να τους αλλάξει, γιατί έχει να κάνη
με τον Δημιουργό και Πλάστη του, τον Πολυεύσπλαχνο Θεό... Το ίδιο ισχύει και για το
«μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβης», που λέει το Ευαγγέλιο. Αν δηλαδή «έδωσα
μάχαιρα», κανονικά πρέπει να ξοφλήσω με μάχαιρα. Όταν όμως συναισθάνωμαι το σφάλμα
μου, με μαχαιρώνει η συνείδησή μου και ζητάω συγχώρηση από τον Θεό, τότε πλέον παύουν να
λειτουργούν (τιμωρητικά) οι πνευματικοί νόμοι και δέχομαι από τον Θεό την αγάπη Του σαν
βάλσαμο».
+ «Αργότερα οι άνθρωποι θα εκτιμήσουν που κρατούν οι Χριστιανοί σήμερα την
τιμή, την πίστη και όλο το μεγαλείο της Εκκλησίας. Και να δείτε, θα γυρίσουν πάλι στα
παλιά».
Σήμερα τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά, αλλά θα αλλάξουν προς το καλύτερο, καθώς
έλεγε ο άγιος: «Σύγχυση μεγάλη υπάρχει. Μύλος γίνεται· είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι...
Όμως, αν και γίνεται τέτοιο βράσιμο, νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά, μια σιγουριά. Μπορεί να
ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μια μερίδα Χριστιανών, στους
οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της
προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήσει τα πράγματα»...
Ακόμη: «Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα
φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάσει; Ούτε τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο
άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα
χρόνια. Μια μπόρα θα είναι. Δεν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε
που βρισκόμαστε. Για μας είναι μια μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο.
Να είστε με τον Χριστό, να ζείτε σύμφωνα με τις εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να
έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα
πάθη, για να έρθη η θεία Χάρις».
«Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή
υπομονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρωποι να ξεμπλέξουν τα
κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο. Ο Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει. Δεν θα πάει πολύ αυτή
η κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ο Θεός»!
+ Αλλά: «Θεός φυλάξοι, αυτοί (οι αντίχριστοι) θα φέρουν δυσκολίες, θα
στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. Η Εκκλησία, ο Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό,
γιατί θα τους εμποδίσει στα σχέδιά τους. Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η
σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω
κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Σʹ αυτήν
την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξοφλούν χρέη. Θα γίνουν
έτσι τα πράγματα, που δεν θα στενοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία που θα περνάνε - δεν θα
λέει φυσικά «δόξα σοι ο Θεός»...
«Από την στιγμή που ανέλαβε την εξουσία ο Μέγας Κωνσταντίνος και επικράτησε ο
Χριστιανισμός, δημιουργήθηκε σιγά‐σιγά η μεγάλη Χριστιανική παράδοση με τις Εκκλησίες, τα
Μοναστήρια, την τέχνη, το τυπικό της λατρείας κ.λπ. Έχουμε λοιπόν ευθύνη να τα διατηρήσουμε
όλα αυτά και να μην αφήσουμε τους εχθρούς της Εκκλησίας να τα διαλύσουν. Έχω ακούσει και
Πνευματικούς να λένε: «Εσείς μην ασχολήσθε μʹ αυτά»! Αν είχαν μεγάλη αγιότητα και έφθαναν
με την προσευχή σε τέτοια κατάσταση, που να μην τους ενδιαφέρει τίποτε, να τους φιλούσα και
τα πόδια. Αλλά τώρα αδιαφορούν, γιατί θέλουν να τα έχουν καλά με όλους και να
καλοπερνούν! Η αδιαφορία δεν επιτρέπεται ούτε στους κοσμικούς, πόσο μάλλον στους
πνευματικούς ανθρώπους. Ένας άνθρωπος τίμιος, πνευματικός, δεν πρέπει να κάνη τίποτε με
αδιαφορία. «Επικατάρατος ο ποιών τα έργα Κυρίου αμελώς», λέει ο Προφήτης Ιερεμίας...
Το να ενδιαφέρεται κανείς τώρα και να ανησυχεί για την κατάσταση στην οποία
βρίσκεται το έθνος μας είναι ομολογία, γιατί η Πολιτεία τα βάζει με τον θείο νόμο. Ψηφίζει
νόμους ενάντιους στον νόμο του Θεού.
Παλιά, αν ένας ευλαβής (μοναχός) ασχολείτο με την κατάσταση στον κόσμο, δεν πρέπει να
ήταν καλά· ήταν για κλείσιμο στον Πύργο (της Μονής). Σήμερα αντίθετα, αν ένας ευλαβής δεν
ενδιαφέρεται και δεν πονάει για την κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο, είναι για
κλείσιμο στον "Πύργο". Γιατί τότε αυτοί που κυβερνούσαν είχαν Θεό μέσα τους, ενώ σήμερα
πολλοί από αυτούς που κυβερνούν δεν πιστεύουν. Είναι πολλοί τώρα εκείνοι που
επιδιώκουν να τα διαλύσουν όλα, οικογένεια, νεολαία, Εκκλησία».
Επομένως η εποχή μας είναι εποχή ξεκαθαρίσματος προσωπικού και γενικού, κυρίως των
Χριστιανών, δύσης και ανατολής. Κάποιοι από αυτούς μέσα στις δοκιμασίες θα καταλάβουν
εύκολα ποια είναι η ορθή πίστη που διατηρεί όλη τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ενώ οι πιο
πολλοί, από τα πάθη και την πεποίθηση στα όπλα τους, θα αλληλεξοντωθούν όπως προείπε ο
άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Για τους Έλληνες, ιδιαίτερα, έλεγε ο άγιος Παΐσιος: «Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί
είμαστε Ορθόδοξοι... Υπάρχει η μαγιά κι αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την
Ελλάδα. Γι’ αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει».
Και όταν αρχίσει να δυναμώνει η πίστη μας θα μπούμε στην Πόλη, περνώντας τότε τον
Έβρο σαν περάτες του πνεύματος που εξέρχονται από την καταδυναστεία του διαβόλου, όχι
σαν κατά σάρκα Εβραίοι που, ως γνωστόν, πήραν αυτό το όνομα όταν πέρασαν την Ερυθρά
Θάλασσα βγαίνοντας από τη χώρα που τους δυνάστευε ο Φαραώ.
Και οι ισχυροί της Γης, μπορεί να αργήσουν, αλλά θα καταλάβουν ότι: «Εάν μη Κύριος
φυλάξη πόλιν, εις μάτην ηγρύπνησεν ο φυλάσσων» (Ψαλμ. 126) και «όπου Θεός βούλεται
νικάται φύσεως τάξις».
Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης
19/6-Οκτωβρίου 2016, αποστόλου Θωμά
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
http://www.imdleo.gr/diaf/2016/paris-troikanoi.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου