Ό Θεός επιτρέπει νά γίνη τώρα ένα τράνταγμα γερό. ’Έρχονται δύσκολα χρόνια. Θά έχουμε δοκιμασίες μεγάλες... Νά τό πάρουμε στα σοβαρά, νά ζήσουμε πνευματικά. Οί περιστάσεις μάς αναγκάζουν και θά μάς άναγκάσουν νά δουλέψουμε πνευματικά. Καλό όμως είναι νά τό κάνουμε χαρούμενα καί προαιρετικά καί όχι άπό θλίψεις, άναγκαστικά. Πολλοί "Αγιοι θά παρακαλοϋσαν νά ζοϋσαν στην εποχή μας, γιά νά άγωνισθοΰν. Έγώ χαίρομαι πού άπειλοϋν μερικοί νά με ξεκάνουν, επειδή μιλώ καί τούς χαλώ τά σχέδια. "Οταν άργά τό βράδυ ακούω στο Καλύβι νά πηδούν μέσα άπό τον φράχτη, χτυπάει γλυκά ή καρδιά μου. ’Αλλά όταν φωνάζουν: «Ηρθε τηλεγράφημα, νά κάνης προσευχή γιά τον τάδε άρρωστο», λέω: «Αυτό ήταν; Πάει καί αυτή ή ευκαιρία!...» ’Όχι ότι βαρέθηκα τήν ζωή μου, αλλά τό χαίρομαι. Νά χαιρώμαστε πού μάς δίνεται αυτή ή ευκαιρία σήμερα. Είναι πολύ μεγάλος μισθός.
Παλιά, όταν γινόταν ένας πόλεμος, ήταν έν άμύνη κανείς καί πήγαινε νά άγωνισθή, νά πολεμήση, γιά νά υπεράσπιση τήν Πατρίδα του, τό έθνος του. Τώρα δεν πάμε νά υπερασπίσουμε τήν Πατρίδα μας ή νά άγωνισθοϋμε, γιά νά μή μάς κάψουν οί βάρβαροι τά σπίτια μας ή νά μή μάς πάρουν τήν αδελφή μας καί μάς ατιμάσουν, ούτε πάμε γιά ένα έθνος ή γιά μιά ιδεολογία. Τώρα πάμε ή γιά τον Χριστό ή γιά τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο. Στήν Κατοχή γινόσουν ήρωας, γιατί δεν χαιρετούσες έναν Γερμανό. Τώρα γίνεσαι ήρωας, γιατί δεν χαιρετάς τον διάβολο. Πάντως θά δούμε φοβερά γεγονότα. Θά δοθούν πνευματικές μάχες. Οί Άγιοι θά άγιασθούν περισσότερο καί οί ρυπαροί θά γίνουν ρυπαρώτεροι.
Nιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπάρα είναι και ό αγώνας εχει άξια, γιατί τώρα δεν εχουμε εχθρό τον Άλη-Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, άλλα τον διάβολο. Γι’ αϋτό θά εχουμε και ουράνιο μισθό.
Ό Θεός ας άξιοποιήση τό κακό σε καλό σάν Καλός Θεός. ’Αμήν.
Τί βάσανα έχει ό κόσμος.
’Ατέλειωτα είναι τα βάσανα τοϋ κόσμου. Μια γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί-μεγάλοι. Κάθε μέρα ή καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος. Μόνο στά σπίτια πού ζοϋν κατά Θεόν είναι καλά οί άνθρωποι. Στά άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι, άλλοι άρρωστοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!... Λίγο-πολύ όλοι, οί καημένοι, έχουν έναν πόνο. Ιδίως τώρα, δουλειές δεν έχουν, χρέη από ’δω, βάσανα από ’κεΐ, τούς τραβούν οί Τράπεζες, τούς βγάζουν από τα σπίτια, ένα σωρό! Καί δεν είναι μιά καί δυο μέρες! Καί αν ένα-δυό παιδιά σε μιά τέτοια οικογένεια είναι γερά, αρρωσταίνουν από αυτήν τήν κατάσταση. Πολλές οικογένειες από αύτές μιά μέρα νά είχαν τό άμέριμνο, τήν ξενοιασιά των μοναχών, θά είχαν τό καλύτερο Πάσχα.
Τί δυστυχία υπάρχει στον κόσμο! Όταν κανείς πονάη καί ένδιαφέρεται γιά τούς άλλους καί όχι για τον έαυτό του, τότε όλο τον κόσμο τόν βλέπει σάν σέ ακτινογραφία μέ τις ακτίνες τις πνευματικές... Πολλές φορές, εκεί πού λέω τήν εύχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, τά καημένα, νά περνούν μπροστά μου θλιμμένα καί νά παρακαλούν τόν Θεό. Τά βάζουν οί μανάδες τους νά κάνουν προσευχή, γιατί έχουν προβλήματα, δυσκολίες στήν οικογένεια καί ζητούν βοήθεια από τόν Θεό. Γυρίζουν τό κουμπί στην ίδια συχνότητα,και έτσι επικοινωνούμε!
Ασφάλειες καί... άνασφάλεια.
Σήμερα ό κόσμος γέμισε άσφάλειες-άσφάλειες, αλλά, για να είναι απομακρυσμένος από τον Χριστό, νιώθει τήν μεγαλύτερη ανασφάλεια. Σε καμμιά εποχή δεν υπήρχε ή άνασφάλεια πού έχουν οί σημερινοί άνθρωποι. Και επειδή δεν τούς βοηθούν οί άνθρώπινες άσφάλειες, τρέχουν τώρα νά μπουν στο καράβι τής Εκκλησίας, γιά νά νιώσουν πνευματική άσφάλεια, γιατί βλέπουν ότι τό κοσμικό καράβι βούλιαξε. "Αν όμως δουν ότι καί στο καράβι τής Εκκλησίας μπαίνει λίγο νερό, ότι καί εκεί έχουν πιασθή άπό τό κοσμικό πνεύμα καί δεν υπάρχει τό "Αγιο Πνεύμα, τότε θά άπογοητευθούν οί άνθρωποι, γιατί δεν θά έχουν μετά άπό πού νά πιασθούν.
Ό κόσμος υποφέρει, χάνεται καί δυστυχώς είναι άναγκασμένοι όλοι οί άνθρωποι νά ζούν μέσα σ' αυτήν τήν κόλαση τού κόσμου. Νιώθουν οί περισσότεροι μιά μεγάλη εγκατάλειψη, μιά άδιαφορία - ιδίως τώρα - άπό παντού. Δεν έχουν άπό πού νά κρατηθούν. Είναι αυτό πού λένε: «Ό πνιγμένος άπ’ τά μαλλιά του πιάνεται». Αύτό δείχνει ότι ό πνιγμένος ζητάει άπό κάπου νά πιασθή, νά σωθή. Βλέπεις, τό καράβι βουλιάζει καί ό άλλος πάει νά πιασθή άπό τό κατάρτι. Μά, άφού τό καράβι κινδυνεύει νά βουλιάξη, δεν σκέφτεται ότι καί τό κατάρτι θά βουλιάξη. Πιάνεται άπό τό κατάρτι καί βουλιάζει πιο γρήγορα! Θέλω νά πω ότι οί άνθρωποι ζητούν κάπου νά άκουμπήσουν, άπό κάπου νά πιασθούν. Καί αν δεν έχουν πίστη νά άκουμπήσουν σ’ αυτήν, άν δεν έμπιστευθούν στον Θεό, ώστε νά έγκαταλείψουν τελείως τον εαυτό τους σ’ Αυτόν, θά βασανίζωνται. Μεγάλη υπόθεση ή εμπιστοσύνη στον Θεό!
Τά χρόνια πού περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, άλλα τελικά θά νικήση ό Χριστός. Θά δείτε πως θά εκτιμήσουν τήν Εκκλησία. ’Αρκεί εμείς νά είμαστε σωστοί. Θά καταλάβουν ότι άλλιώς δεν γίνεται χωριό. Και οι πολιτικοί έχουν πλέον καταλάβει ότι, αν κάποιοι μπορούν νά βοηθήσουν τώρα σ’ αύτό τό τρελλοκομείο πού έχει γίνει ό κόσμος, αύτοί είναι οί άνθρωποι τής Εκκλησίας. Μή σάς φαίνεται παράξενο! Οί πολιτικοί μας σήκωσαν τά χέρια. ’Ηρθαν στο Καλύβι μερικοί καί μού είπαν: «Οί καλόγεροι πρέπει νά κάνουν ιεραποστολή, άλλιώς δεν γίνεται». Δύσκολα χρόνια! Άν γνωρίζατε σε τί κατάσταση βρισκόμαστε καί τί μάς περιμένει!...
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Παλιά, όταν γινόταν ένας πόλεμος, ήταν έν άμύνη κανείς καί πήγαινε νά άγωνισθή, νά πολεμήση, γιά νά υπεράσπιση τήν Πατρίδα του, τό έθνος του. Τώρα δεν πάμε νά υπερασπίσουμε τήν Πατρίδα μας ή νά άγωνισθοϋμε, γιά νά μή μάς κάψουν οί βάρβαροι τά σπίτια μας ή νά μή μάς πάρουν τήν αδελφή μας καί μάς ατιμάσουν, ούτε πάμε γιά ένα έθνος ή γιά μιά ιδεολογία. Τώρα πάμε ή γιά τον Χριστό ή γιά τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο. Στήν Κατοχή γινόσουν ήρωας, γιατί δεν χαιρετούσες έναν Γερμανό. Τώρα γίνεσαι ήρωας, γιατί δεν χαιρετάς τον διάβολο. Πάντως θά δούμε φοβερά γεγονότα. Θά δοθούν πνευματικές μάχες. Οί Άγιοι θά άγιασθούν περισσότερο καί οί ρυπαροί θά γίνουν ρυπαρώτεροι.
Nιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπάρα είναι και ό αγώνας εχει άξια, γιατί τώρα δεν εχουμε εχθρό τον Άλη-Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, άλλα τον διάβολο. Γι’ αϋτό θά εχουμε και ουράνιο μισθό.
Ό Θεός ας άξιοποιήση τό κακό σε καλό σάν Καλός Θεός. ’Αμήν.
Τί βάσανα έχει ό κόσμος.
’Ατέλειωτα είναι τα βάσανα τοϋ κόσμου. Μια γενική αποσύνθεση, οικογένειες, μικροί-μεγάλοι. Κάθε μέρα ή καρδιά μου γίνεται κιμάς. Τα περισσότερα σπίτια είναι γεμάτα από στενοχώριες, από αγωνία, από άγχος. Μόνο στά σπίτια πού ζοϋν κατά Θεόν είναι καλά οί άνθρωποι. Στά άλλα, διαζύγια, άλλοι χρεωκοπημένοι, άλλοι άρρωστοι, άλλοι τρακαρισμένοι, άλλοι με ψυχοφάρμακα, με ναρκωτικά!... Λίγο-πολύ όλοι, οί καημένοι, έχουν έναν πόνο. Ιδίως τώρα, δουλειές δεν έχουν, χρέη από ’δω, βάσανα από ’κεΐ, τούς τραβούν οί Τράπεζες, τούς βγάζουν από τα σπίτια, ένα σωρό! Καί δεν είναι μιά καί δυο μέρες! Καί αν ένα-δυό παιδιά σε μιά τέτοια οικογένεια είναι γερά, αρρωσταίνουν από αυτήν τήν κατάσταση. Πολλές οικογένειες από αύτές μιά μέρα νά είχαν τό άμέριμνο, τήν ξενοιασιά των μοναχών, θά είχαν τό καλύτερο Πάσχα.
Τί δυστυχία υπάρχει στον κόσμο! Όταν κανείς πονάη καί ένδιαφέρεται γιά τούς άλλους καί όχι για τον έαυτό του, τότε όλο τον κόσμο τόν βλέπει σάν σέ ακτινογραφία μέ τις ακτίνες τις πνευματικές... Πολλές φορές, εκεί πού λέω τήν εύχή, βλέπω μικρούτσικα παιδάκια, τά καημένα, νά περνούν μπροστά μου θλιμμένα καί νά παρακαλούν τόν Θεό. Τά βάζουν οί μανάδες τους νά κάνουν προσευχή, γιατί έχουν προβλήματα, δυσκολίες στήν οικογένεια καί ζητούν βοήθεια από τόν Θεό. Γυρίζουν τό κουμπί στην ίδια συχνότητα,και έτσι επικοινωνούμε!
Ασφάλειες καί... άνασφάλεια.
Σήμερα ό κόσμος γέμισε άσφάλειες-άσφάλειες, αλλά, για να είναι απομακρυσμένος από τον Χριστό, νιώθει τήν μεγαλύτερη ανασφάλεια. Σε καμμιά εποχή δεν υπήρχε ή άνασφάλεια πού έχουν οί σημερινοί άνθρωποι. Και επειδή δεν τούς βοηθούν οί άνθρώπινες άσφάλειες, τρέχουν τώρα νά μπουν στο καράβι τής Εκκλησίας, γιά νά νιώσουν πνευματική άσφάλεια, γιατί βλέπουν ότι τό κοσμικό καράβι βούλιαξε. "Αν όμως δουν ότι καί στο καράβι τής Εκκλησίας μπαίνει λίγο νερό, ότι καί εκεί έχουν πιασθή άπό τό κοσμικό πνεύμα καί δεν υπάρχει τό "Αγιο Πνεύμα, τότε θά άπογοητευθούν οί άνθρωποι, γιατί δεν θά έχουν μετά άπό πού νά πιασθούν.
Ό κόσμος υποφέρει, χάνεται καί δυστυχώς είναι άναγκασμένοι όλοι οί άνθρωποι νά ζούν μέσα σ' αυτήν τήν κόλαση τού κόσμου. Νιώθουν οί περισσότεροι μιά μεγάλη εγκατάλειψη, μιά άδιαφορία - ιδίως τώρα - άπό παντού. Δεν έχουν άπό πού νά κρατηθούν. Είναι αυτό πού λένε: «Ό πνιγμένος άπ’ τά μαλλιά του πιάνεται». Αύτό δείχνει ότι ό πνιγμένος ζητάει άπό κάπου νά πιασθή, νά σωθή. Βλέπεις, τό καράβι βουλιάζει καί ό άλλος πάει νά πιασθή άπό τό κατάρτι. Μά, άφού τό καράβι κινδυνεύει νά βουλιάξη, δεν σκέφτεται ότι καί τό κατάρτι θά βουλιάξη. Πιάνεται άπό τό κατάρτι καί βουλιάζει πιο γρήγορα! Θέλω νά πω ότι οί άνθρωποι ζητούν κάπου νά άκουμπήσουν, άπό κάπου νά πιασθούν. Καί αν δεν έχουν πίστη νά άκουμπήσουν σ’ αυτήν, άν δεν έμπιστευθούν στον Θεό, ώστε νά έγκαταλείψουν τελείως τον εαυτό τους σ’ Αυτόν, θά βασανίζωνται. Μεγάλη υπόθεση ή εμπιστοσύνη στον Θεό!
Τά χρόνια πού περνούμε είναι πολύ δύσκολα και πολύ επικίνδυνα, άλλα τελικά θά νικήση ό Χριστός. Θά δείτε πως θά εκτιμήσουν τήν Εκκλησία. ’Αρκεί εμείς νά είμαστε σωστοί. Θά καταλάβουν ότι άλλιώς δεν γίνεται χωριό. Και οι πολιτικοί έχουν πλέον καταλάβει ότι, αν κάποιοι μπορούν νά βοηθήσουν τώρα σ’ αύτό τό τρελλοκομείο πού έχει γίνει ό κόσμος, αύτοί είναι οί άνθρωποι τής Εκκλησίας. Μή σάς φαίνεται παράξενο! Οί πολιτικοί μας σήκωσαν τά χέρια. ’Ηρθαν στο Καλύβι μερικοί καί μού είπαν: «Οί καλόγεροι πρέπει νά κάνουν ιεραποστολή, άλλιώς δεν γίνεται». Δύσκολα χρόνια! Άν γνωρίζατε σε τί κατάσταση βρισκόμαστε καί τί μάς περιμένει!...
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου