ΣΧΟΛΙΟ : Έχουμε μπει πλέον σε μία δύσκολη εποχή,με χρέη,εθνικούς κινδύνους,αμαρτίες.Λόγω των εξελίξεων με τα μνημόνια,το Μακεδονικό, την Τσαμουριά,τα προβλήματα σε Θράκη,Αιγαίο και Κύπρο, θα βγάλουμε ορισμένα κείμενα της δεκαετίας του 70 και του 80 από Γέροντες και Αγίους που περιγράφουν την σημερινή δραματική κατάσταση και ποιές λύσεις υπάρχουν.
Διατρέχουμε μεγάλο κίνδυνο ύπάρχει σωτηρία; 'Όλοι αισθανόμεθα τόν κίνδυνο, τόν όποιο διατρέχουμε, εκτός από μερικούς τελείως αναίσθητους, καί διερωτοϋμε τούς έαυτούς μας καί τούς άλλους, πώς καί μέ ποιό τρόπο θά μπορέσουμε νά διαφύγουμε τόν κίνδυνο; Πώς θά σωθούμε; Ή Κυβέρνησις βλέποντας τόν κίνδυνο κατέφυγε στούς μεγάλους άρχοντας τής γης, τούς συμμάχους μας, ελπίζοντας σωτηρία. Πλήν όμως τά δεινά, oi συμφορές, οί θλίψεις, οι στενοχώριες αύξάνουν καί μέχρι σήμερα καμμιά ελπίδα σωτηρίας άπό τούς άρχοντας τής γης. Όρθώς ό προφήτης καί βασιλιάς Δαβίδ, στόν 145ο ψαλμό του, λέγει: «Μή πεποίθατε επ’ άρχοντας, έπί υιούς ανθρώπων, οίς ούκ έστι σωτηρία».
Ή Κυβέρνησις καί όλοι εμείς oi "Ελληνες, εάν θέλουμε τήν σωτηρία μας θά τήν βρούμε μόνο στήν μετάνοια καί επιστροφή στόν Θεό, άπό τόν όποιο απομακρυνθήκαμε. Ή Σεβαστή 'Ιερά Σύνοδος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, συναισθανομένη καί αύτή τόν κίνδυνο ώρισε μέ εγκύκλιο της νά γίνωνται στούς ιερούς ναούς, παρακλήσεις καί δεήσεις πρός τόν Θεό καί τήν ύπέραγνο Μητέρα Αυτού, τήν άκαταίσχυντο προστασία τών Χριστιανών, τήν ελπίδα καί σωτηρία τών αμαρτωλών. Αλλά είναι αύτό αρκετό πρός σωτηρία μας; Τό ότι συντρέχουν λίγες γυναίκες καί λιγότεροι άνδρες στίς παρακλήσεις, ενώ μυριάδες άνθρώπων Ελλήνων Χριστιανών βλασφημούν τό
όνομα τού Θεοϋ καί τής Παναγίας Μητρός Αυτού, με ακόρεστη έπιθυμία καί μεγάλη προθυμία τρέχει στους κινηματογράφους, τίς ταβέρνες καί τά καφενεία .ξαγρυπνούν σέ χαρτοπαιξίες, κρεπάλες, μέθες, χορούς, διασκεδάσεις καί άσωτίες; ’Όχι! Όχι! ’Αγαπητοί μου άδελφοί "Ελληνες Χριστιανοί, τά δεινά πού δοκιμάζουμε σήμερα προέρχονται άπό έμάς. Εμείς μόνοι μας τά επισωρεύσαμε στούς έαυτούς μας καί την πατρίδα μας. Οί πολλές μας άμαρτίες έκίνησαν τόν ’Αγαθό, Φιλάνθρωπο καί Εϋσπλαγχνο Θεό σέ οργή, θυμό καί άγανάκτησι, όπως λέγει ό θεοκήρυξ ’Απόστολος Παύλος' «θυμός καί οργή, θλίψις καί στενοχώρια επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου τού κατεργαζομένου τό κακόν...» (Ρωμ. 2, 9).
Ό αυτός άπόστολος Παύλος, τό στόμα τού Χριστού, γράφοντας πρός τούς έν Κολασσαίς πιστούς καί νουθετώντας τους παραγγέλλει «Νεκρώσατε ούν τά μέλη τά επί τής γής, πορνείαν, άκαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν καί τήν πλεονεξίαν, ήτις έστίν ειδωλολατρία, δι’ ά έρχεται ή οργή τού Θεού έπί τούς υιούς τής άπειθείας» (Κολασσ. 3, 5-6). Πάθος καί έπιθυμία κακή είναι κάθε άμαρτία, ύπερηφάνεια, φθόνος, μνησικακία, συκοφαντία, κατάκρισις, καταλαλιά, ψεύδος, δόλος, επιορκία κ.λπ. Αυτά καί τήν πλεονεξία πρέπει οι Χριστιανοί νά τά αποφεύγουν, διότι εξ αιτίας αύτών έρχεται ή όργή τού Θεού στούς ανθρώπους, οί όποιοι δέν πείθονται, δηλαδή δέν ύπακούουν στίς παραγγελίες, στόν νόμο καί τίς έντολές τού Θεού. Εις δέ τήν έπιστολή πρός τούς έξ Εβραίων πιστούς, ό ίδιος μέγας Άπόστολος, γράφει: «Πάσα παράβασις καί παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν’ πώς ήμείς έκφευξόμεθα τηλικαύτης άμελήσαντες σωτηρίας;» (Έβρ. 2.3).
Ό Θεός ό όποιος είναι οίκτίρμων καί έλεήμων, μακρόθυμος καί πολυέλεος, είναι δυνατό νά μάς παιδεύση; «Ού κατά τάς άνομίας ήμών έποίησεν ήμΐν ουδέ κατά τάς αμαρτίας ήμών άνταπέδωκεν ήμΐν» (Ψαλμ. 102, 9). «Ό Θεός κριτής δίκαιος καί ισχυρός καί μακρόθυμος καί μή όργήν έπάγων καθ’έκάστην ημέραν», λέγει ό Προφητάναξ Δαυίδ
Ναί, είναι οικτίρμων καί έλεήμων, μακρόθυμος και πολυέλαιος, άλλα είναι καί δίκαιος' σάν μακρόθυμος μας υπομένει, δέν μάς τιμωρεί, άναμένοντας τήν μετάνοια,την επιστροφή μας, σάν δίκαιος όμως μάς τιμωρεί, όταν δέν μετανοούμε, λέγει ό ίδιος Προφητάναξ’ «Έάν μη έπιστραφήτε, τήν ρομφαίαν αύτοϋ στιλβώσει, τό τόξον αύτοϋ ένέτεινε καί ήτοίμασεν αύτό, καί εν αύτώ ήτοίμασε σκεύη θανάτου, τά βέλη αύτοϋ τοΐς καιομένοις έξειργάσατο», δηλαδή εις τούς άπειθοϋντας άμαρτωλούς... «’Ιδού ot μακρύνοντες έαυτούς άπό Σοϋ (δηλ. του Θεού) άπολοΰνται» (αύτ. 7, 13).
Ρομφαία, τόξο, σκεύη θανάτου καί βέλη είναι τά διάφορα είδη των τιμωριών, τά όποια μεταχειρίζεται ό Θεός πρός τιμωρία καί παίδευσι των αμαρτωλών, πρός μετάνοια καί έπιστροφή τους. ’Αλλά, όταν δέν μετανοούν καί δέν επιστρέφουν (τόν καταφρονούν), τότε τούς παιδεύει μέ μεγαλύτερες τιμωρίες, ακόμη καί αιώνιες, όπως λέγει ό θεοκήρυξ ’Απόστολος Παϋλος' «ή τοϋ πλούτου τής χρηστότητος αύτοϋ καί τής άνοχής καί τής μακροθυμίας καταφρονείς, άγνοών ότι τό χρηστόν τοϋ Θεοϋ εις μετάνοιάν σε άγει; κατά δέ τήν σκληρότητά σου καί άμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ όργήν έν ή μέρα οργής καί άποκαλύψεως καί δικαιοκρισίας τοϋ Θεοϋ...» (Ρωμ. 2, 4-5). ’Αλλά καί ό Κύριος ημών Ίησοϋς Χριστός στά Εύαγγέλια λέγει: «Έάν μή μετανοήτε, πάντες όμοίως άπολείσθε» (Λουκ. 13, 3).
'Η άμαρτία σκοτίζει τόν νοϋ τοϋ ανθρώπου καί σιγά -σιγά σκληρύνει τήν καρδία του καί ενώ ακούει δέν ακούει’ καί τό μέν γλυκύ τό λέγει πικρό, τό δέ πικρό γλυκύ' τό φώς σκότος καί τό σκότος φώς' τήν άλήθεια ψεύδος καί τό ψεύδος άλήθεια τήν αρετή κακία καί τήν κακία αρετή οι δέ περισσότεροι άπό τούς άνθρώπους ζοϋν στό σκοτάδι. Γι’ αύτό διστάζω νά ομιλήσω περί μετάνοιας φοβούμενος μήπως δέν εισακουσθώ, άλλ’ άκούω τόν Θεόν νά λέγη εις μέν τόν Προφήτην ’Ιεζεκιήλ, όταν ό Ίσραηλιτικός λαός έξετράπη τής εύθείας όδοϋ: «Έπισήμου, συγγενούς ή φίλου τους, άλλα νά πηγαίνουν σέ θέατρα, κινηματογράφους, χορούς, διασκεδάσεις καί χαρτοπαιξίες δεν ντρέπονται. Επίσης δεν ντρέπονται άπό αύτούς, οί όποιοι έγκατέλειψαν τίς νόμιμες γυναίκες νά συζοϋν παράνομα μέ ξένες.
Αύτούς, λοιπόν, παρακαλώ, προτρέπω καί νουθετώ νά συναισθανθούν τίς αμαρτίες τους, νά τίς μισήσουν, νά μετανοήσουν καί νά επιστρέφουν στόν Θεό άπό τόν όποιο έχουν άπομακρυνθή. Νά παύσουν τά μίση μεταξύ τους, τίς έριδες καί νά άγαπήσουν τόν Θεό. Νά άποκτήσουν φιλαδελφία, άγάπη καί μέ πνεύμα πραότητος, ταπεινοφροσύνης, άγάπης, ειρήνης καί όμονοίας νά συνεργασθούν γιά τό καλό καί τήν εύτυχία τής γλυκυτάτης πατρίδος μας, άφού γίνουν τύποι καί καλό παράδειγμα στόν λαό, διότι κατά τό φιλοσοφικό λόγιο «φιλεΐ τό άρ-χόμενον τοΐς άρχουσιν έξομοιοΰσθαι».
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ
Ναί, είναι οικτίρμων καί έλεήμων, μακρόθυμος και πολυέλαιος, άλλα είναι καί δίκαιος' σάν μακρόθυμος μας υπομένει, δέν μάς τιμωρεί, άναμένοντας τήν μετάνοια,την επιστροφή μας, σάν δίκαιος όμως μάς τιμωρεί, όταν δέν μετανοούμε, λέγει ό ίδιος Προφητάναξ’ «Έάν μη έπιστραφήτε, τήν ρομφαίαν αύτοϋ στιλβώσει, τό τόξον αύτοϋ ένέτεινε καί ήτοίμασεν αύτό, καί εν αύτώ ήτοίμασε σκεύη θανάτου, τά βέλη αύτοϋ τοΐς καιομένοις έξειργάσατο», δηλαδή εις τούς άπειθοϋντας άμαρτωλούς... «’Ιδού ot μακρύνοντες έαυτούς άπό Σοϋ (δηλ. του Θεού) άπολοΰνται» (αύτ. 7, 13).
Ρομφαία, τόξο, σκεύη θανάτου καί βέλη είναι τά διάφορα είδη των τιμωριών, τά όποια μεταχειρίζεται ό Θεός πρός τιμωρία καί παίδευσι των αμαρτωλών, πρός μετάνοια καί έπιστροφή τους. ’Αλλά, όταν δέν μετανοούν καί δέν επιστρέφουν (τόν καταφρονούν), τότε τούς παιδεύει μέ μεγαλύτερες τιμωρίες, ακόμη καί αιώνιες, όπως λέγει ό θεοκήρυξ ’Απόστολος Παϋλος' «ή τοϋ πλούτου τής χρηστότητος αύτοϋ καί τής άνοχής καί τής μακροθυμίας καταφρονείς, άγνοών ότι τό χρηστόν τοϋ Θεοϋ εις μετάνοιάν σε άγει; κατά δέ τήν σκληρότητά σου καί άμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ όργήν έν ή μέρα οργής καί άποκαλύψεως καί δικαιοκρισίας τοϋ Θεοϋ...» (Ρωμ. 2, 4-5). ’Αλλά καί ό Κύριος ημών Ίησοϋς Χριστός στά Εύαγγέλια λέγει: «Έάν μή μετανοήτε, πάντες όμοίως άπολείσθε» (Λουκ. 13, 3).
'Η άμαρτία σκοτίζει τόν νοϋ τοϋ ανθρώπου καί σιγά -σιγά σκληρύνει τήν καρδία του καί ενώ ακούει δέν ακούει’ καί τό μέν γλυκύ τό λέγει πικρό, τό δέ πικρό γλυκύ' τό φώς σκότος καί τό σκότος φώς' τήν άλήθεια ψεύδος καί τό ψεύδος άλήθεια τήν αρετή κακία καί τήν κακία αρετή οι δέ περισσότεροι άπό τούς άνθρώπους ζοϋν στό σκοτάδι. Γι’ αύτό διστάζω νά ομιλήσω περί μετάνοιας φοβούμενος μήπως δέν εισακουσθώ, άλλ’ άκούω τόν Θεόν νά λέγη εις μέν τόν Προφήτην ’Ιεζεκιήλ, όταν ό Ίσραηλιτικός λαός έξετράπη τής εύθείας όδοϋ: «Έπισήμου, συγγενούς ή φίλου τους, άλλα νά πηγαίνουν σέ θέατρα, κινηματογράφους, χορούς, διασκεδάσεις καί χαρτοπαιξίες δεν ντρέπονται. Επίσης δεν ντρέπονται άπό αύτούς, οί όποιοι έγκατέλειψαν τίς νόμιμες γυναίκες νά συζοϋν παράνομα μέ ξένες.
Αύτούς, λοιπόν, παρακαλώ, προτρέπω καί νουθετώ νά συναισθανθούν τίς αμαρτίες τους, νά τίς μισήσουν, νά μετανοήσουν καί νά επιστρέφουν στόν Θεό άπό τόν όποιο έχουν άπομακρυνθή. Νά παύσουν τά μίση μεταξύ τους, τίς έριδες καί νά άγαπήσουν τόν Θεό. Νά άποκτήσουν φιλαδελφία, άγάπη καί μέ πνεύμα πραότητος, ταπεινοφροσύνης, άγάπης, ειρήνης καί όμονοίας νά συνεργασθούν γιά τό καλό καί τήν εύτυχία τής γλυκυτάτης πατρίδος μας, άφού γίνουν τύποι καί καλό παράδειγμα στόν λαό, διότι κατά τό φιλοσοφικό λόγιο «φιλεΐ τό άρ-χόμενον τοΐς άρχουσιν έξομοιοΰσθαι».
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ
Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου