Χωρίς παρουσία στη Ριζάρειο έμεινε η Εκκλησία – Τι αποφάσισε το ΣτΕ.

Η Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή εκδιώκει, μέσω του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), την Εκκλησία από τη διοίκησή της! Η Ολομέλεια του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου έκρινε με πλειοψηφία αντισυνταγματικό το άρθρο του νόμου που προβλέπει τη συμμετοχή εκπροσώπου της Εκκλησίας χωρίς ψήφο στις συνεδριάσεις του πολυμελούς συμβουλίου διοίκησης της Ριζαρείου Σχολής, προκειμένου να ενημερώνει για τις απόψεις της Εκκλησίας και να συνεργάζεται για θέματα εκκλησιαστικής εκπαίδευσης.

Η Ριζάρειος έβγαλε κατά το παρελθόν πολλούς και αξιόλογους κληρικούς, και είχε σχολάρχη της τον άγιο Νεκτάριο. Πλέον είναι ένα μεικτό σχολείο αρρένων και θηλέων, και όχι ιερατική σχολή. Εδώ και χρόνια οι απόφοιτοί της έχουν πάψει να γίνονται κληρικοί.
Η Πολιτεία δεν έχει δείξει έμπρακτα διάθεση να επαναφέρει τη σχολή στον δρόμο που ήθελε ο Γεώργιος Ραδιόνοφ Ριζάρης, ο οποίος κληροδότησε την περιουσία του για τη δημιουργία ιερατικής σχολής. Ενα μάλλον άνευρο μέτρο ήταν να νομοθετήσει την παρουσία εκπροσώπου της Εκκλησίας ως διαύλου συνεργασίας σχολής και Εκκλησίας.
Όμως, τα σημερινά μέλη του Δ.Σ. που διοικούν τη σχολή και την κοινωφελή περιουσία του Ριζάρη δεν θέλουν πλέον να έχουν στα πόδια τους κανέναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας, έστω χωρίς δικαίωμα ψήφου.
Η Εκκλησία είχε ορίσει εκπρόσωπό της τον μητροπολίτη Καισαριανής Δανιήλ, ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν εξαιρετικά αυστηρός στα καθήκοντά του, κάνοντας θέμα στο Δ.Σ. ακόμα και τις επιστολές παραπόνων οικοτρόφων της σχολής για τις συνθήκες διαμονής τους.
Ο ίδιος άλλωστε είναι απόφοιτος και οικότροφος της Ριζαρείου, και για αυτόν τον λόγο έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στα ζητήματα της σχολής.
Το σκεπτικό
Γιατί, όμως, είναι αντισυνταγματικό να μετέχει ένας εκπρόσωπος της Εκκλησίας στο Δ.Σ. της σχολής; Το ΣτΕ έκρινε ότι, κατά το άρθρο 16 του Συντάγματος, η εκκλησιαστική εκπαίδευση είναι αποστολή του κράτους (όχι, επομένως, της Εκκλησίας), δικαιολογώντας έτσι τη συμμετοχή εκπροσώπου του κράτους σε μια εκκλησιαστική σχολή, αλλά όχι και εκπροσώπου της Εκκλησίας!
Τα ίδια περίπου, αλλά για να καταλήξει σε αντίθετο συμπέρασμα, είχε πει και η «σκοταδιστική» απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ για το μάθημα των Θρησκευτικών επί υπουργίας Νίκου Φίλη (660/2018): «Η παροχή θρησκευτικής παιδείας με σκοπό την ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής (και όχι οποιασδήποτε θρησκευτικής) συνείδησης είναι αποστολή και υποχρέωση του κράτους, κατά το άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος».
Η απόφαση λοιδορήθηκε από τον «προοδευτικό» χώρο. Δεκαοκτώ δικαστές του ΣτΕ, σε μια ασυνήθιστη κίνηση, κατήγγειλαν τον τότε πρόεδρο Νίκο Σακελλαρίου με επιστολή τους, ο οποίος άφησε να διαρρεύσει στον Τύπο ότι η υπόθεση εκδικάστηκε χωρίς τη συμμετοχή τους.
Μεταξύ άλλων, είπαν και ότι τα επιχειρήματα της απόφασης της Ολομέλειας για τη θρησκευτική εκπαίδευση γύριζαν τη χώρα μας χρόνια πίσω.
Τώρα, όμως, μερικοί από τους υπογράφοντες, εκδικάζοντας την προσφυγή της διοίκησης της Ριζαρείου κατά της Εκκλησίας, χρησιμοποίησαν χωρίς πρόβλημα, το ίδιο επιχείρημα που τότε απέρριπταν ως αναχρονιστικό για να απομακρύνουν την Εκκλησία από τη Ριζάρειο.
Εκριναν ότι η παραγωγή στελεχών της Εκκλησίας είναι πρωταρχικό καθήκον του κράτους κατά το Σύνταγμα και όχι της Εκκλησίας, και γι’ αυτό απαγόρευσαν την παρουσία εκπροσώπου της στη διοίκηση της εκκλησιαστικής σχολής.
Καταλαβαίνει κανείς ότι τα ίδια «σκοταδιστικά» επιχειρήματα μπορούν να είναι «προοδευτικά», ανάλογα με το ποιος τα χρησιμοποιεί, εναντίον ποιου τα χρησιμοποιεί και της «ατζέντας» της στιγμής…
vimaorthodoxias.gr