Τη συνάντηση του Συμεών και της Προφήτιδος Άννης με το Χριστό μπορούμε κι εμείς να τη ζούμε κάθε μέρα, με την αδιάλειπτη προσευχή, με τον πόθο της εν ησυχία ενατένισης του νου προς τον Θεόν, με την Θεία Κοινωνία. Άγιος Αμφιλόχιος Ικονίου – π. Ζαχαρίας Ζάχαρου.

 

 

Άγιος Δίκαιος Συμεών ο Θεοδόχος και η Αγία Άννα η Προφήτιδα

Εορτάζουν στις 3 Φεβρουαρίου

Αναφέρει ο Ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς: «Και ην Άννα προφήτις, θυγάτηρ Φανουήλ, εκ φυλής Ασήρ· αύτη προβεβηκυία εν ημέραις πολλαίς, ζήσασα έτη μετά ανδρός επτά από της παρθενίας αυτής, και αυτή χήρα ως ετών ογδοήκοντα τεσσάρων, η ουκ αφίστατο από του ιερού νηστείαις και δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα και ημέραν»

Ο Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου ο Καππαδόκης, φίλος και συνασκητής του Μεγάλου Βασίλειου και συγγενής του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, στην εορτή της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού, θαυμάζει το πρόσωπο της Αγίας Άννης της Προφήτιδος: «Άννα η προφήτις η καλώς γηράσασα και ως αετός ανακαινισθήσα…

Γυνή το σχήμα και προφήτις το τάγμα…

Πεπαλαιωμένη από την πολυετία και γεμάτη σφρίγος από την θεογνωσία…
Νηστεύουσα και μη αδηφαγούσα…
Δεομένη και μη ρεμβομένη…
Σχολάζουσα στο ιερό και μη περιφερομένη σε αλλοτρίους οίκους…
Ψάλλουσα και μη φλυαρούσα…
Προφητεύουσα και μη μυθολογούσα…
Τα θεία μελετώσα και τα άσεμνα μη προξενούσα…»

Και συνεχίζει ο Ιερός πατήρ: «Ω των παραδόξων πραγμάτων! αυτή η χήρα με το λόγο της τους αρχιερείς και τους γραμματείς επέκρινε και συγχρόνως τον λαόν εψυχαγώγει προφητεύουσα την λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ με την επιστασία του Κυρίου… Βρέφος είδε η Άννα τον Κύριον, αλλά Θεόν ομολόγησε το βρέφος… ιατρόν και λυτρωτήν ισχυρόν και αμαρτιών αναιρέτην»

Και λέγει η προφήτιδα Άννα:
«Ουχ οράτε τούτον το παιδίον το μάζον έλκον;». Δηλαδή, δεν βλέπετε αυτό το παιδί το οποίο βρίσκεται στο στήθος της μητέρας του, και αναπαύεται στην αγκαλιά της;
Αυτό το παιδί εθεμελίωσε τους αιώνας, την γην επλάτυνε και «την θάλασσαν εχαράκωσε ψάμμω».
Αυτό το παιδί επί Νώε, άνοιξε τους καταρράκτες του ουρανού.
Αυτό το παιδί ελευθέρωσε τους προπάτορές μας από τη γη της Αιγύπτου δια της μωσαϊκής βακτηρίας.
Αυτό το παιδί έτεμε την Ερυθρά Θάλασσα.
Αυτό το παιδί έστειλε το μάννα…
Αυτό το παιδί είναι και παιδί ως άνθρωπος και συνάναρχο με τον Ουράνιο Πατέρα.
Έχει κάποια ηλικία ως άνθρωπος αλλά είναι και πέρα και πάνω από κάθε γενεά και ηλικία ως Θεός. Αγίου Αμφιλοχίου Επισκόπου Ικονίου, Λόγος Β΄, Εις την υπαπαντήν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού · και εις την Θεοτόκον, και εις την Άνναν, και εις τον Συμεώνα, PG 39,52Α..

Η Άννα η προφήτις γίνεται και θεολόγος. Όλη της την ζωή μένουσα στον ναό, προσευχομένη και αναβαίνουσα με τον νου της στον Θεό, μας μαθαίνει αυτόν τον τρόπο της θεώσεως, την ιερά ησυχία. Ευλογημένοι οι Μοναχοί και οι λαϊκοί Χριστιανοί, οι οποίοι ποθούν την εν ησυχία θεωρία του Θεού, την συνεχή ενατένισι του νου προς τον Θεόν, την μνήμη του Θεού με την αδιάλειπτη προσευχή. Έχουν κάνει αυτό που λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος• έχουν βρει τον πολύτιμο μαργαρίτη και γι’ αυτό προσέχουν την αργολογία, την κατάκρισι, τον σκοτισμό του νού, και είναι αυτοί περί των οποίων λέγει ο θείος Απόστολος, ότι όντως «εξαγοράζονται τον καιρόν αυτών, ότι αι ημέραι πονηραί είσιν».

Όπως λέει σε κάθε άνθρωπο ο Θεός, το Πνεύμα του Θεού, με το στόμα του προφήτη: «θυσία αινέσεως δοξάσει με, και εκεί οδός, η δείξω αυτώ το σωτήριόν μου.» – Εμένα με δοξάζει η προσφορά υμνωδίας, και σ’ όποιον βαδίζει αυτόν τον δρόμο θα δείξω τη σωτηρία μου. Ψαλμ. 49:23.

Στις μέρες της αποστασίας τις οποίες ζούμε όπου κυριαρχεί μάλλον το σκότος και όχι το Φως του Χριστού, να ομοιάσουμε με τον δίκαιο Συμεών και την προφήτιδα Άννα.

Ο δίκαιος Συμεών προετοίμαζε καθημερινά τον εαυτό του για τη μεγάλη αυτή στιγμή, αυτή τη συνάντηση, περίμενε υπομονετικά τον Μεσσία μέχρι τα βαθειά του γεράματα με αταλάντευτη πίστη. 

Αυτή τη συνάντηση του Συμεών με το Χριστό μπορούμε κι εμείς να τη ζούμε κάθε μέρα. Και η δική μας ζωή μπορεί να γίνει μια διαρκής συνάντηση με το Χριστό. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που Τον κοινωνούμε στη Θεία Λειτουργία, κάθε φορά που προσευχόμαστε σ’ Αυτόν, κάθε φορά που τηρούμε τις εντολές Του. Στη Θεία Κοινωνία, μάλιστα, όχι μόνο συναντούμε το Χριστό αλλά και τον βάζουμε μέσα μας, κι αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά. σαν κι αυτή που ένιωσε ο Συμεών όταν πήρε στην αγκαλιά του το Χριστό.

Ας παρακαλέσουμε τον «εν αγκάλαις του δικαίου Συμεών βασταχθέντα» Δεσπότη Χριστό να λαμπρύνει την ψυχή μας και τις σωματικές αισθήσεις με το φως του προσώπου Του, για να Τον δούμε, να Τον ομολογήσουμε και να Τον κηρύξουμε ως Θεό και Δεσπότη, πραγματοποιώντας και τη δική μας Υπαπαντή μαζί Του…. είθε ο καλός Θεός να ενοικήσει εν ημίν! στον κόσμο μας, στην καρδιά μας, στο νου μας σε όλο το είναι μας! ”ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…” για να βιώσουμε την θεοδοχία και να αναφωνήσουμε μαζί του το νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα!

«Λάμπρυνόν μου την ψυχήν και το φως το αισθητόν, όπως ίδω καθαρός και κηρύξω σε Θεόν» 

***

π. Ζαχαρίας Ζάχαρου

Θα ήθελα να σταθώ για λίγο σε εκείνους τους δύο ανθρώπους που ήταν στον ναό και υποδέχθηκαν τον Χριστό: τον άγιο Συμεών, άνθρωπο «δίκαιο και ευλαβή», όπως τον περιγράφει η Γραφή, και την προφήτιδα Άννα. Και οι δύο ήταν περασμένης ηλικίας, αλλά διατηρούσαν στην καρδιά τους πολύ ισχυρή την προσδοκία για την επερχόμενη λύτρωση, προσμένοντας την άφθαρτη «παράκληση του Ισραήλ», που ήταν ο Χριστός (Λουκ. 2, 25). αυτό σημαίνει ότι αναζωπύρωναν μέσα στην καρδιά τους αδιάλειπτα το προφητικό χάρισμα, έχοντας γίνει μέτοχοι του προφητικού Πνεύματος του Θεού.

Η ιερωσύνη είναι επίσης προφητικό χάρισμα, το οποίο οφείλουμε να ανανεώνουμε μέσα μας συνεχώς, για να το κρατήσουμε ζωντανό μέχρι τέλους. Και αυτό εξασφαλίζεται, αν πάντοτε διαφυλάττουμε ζέουσα στην καρδιά μας την άφθαρτη παράκληση του Θεού. Και όταν η παρηγοριά αυτή αφθονεί στην καρδιά, μπορούμε να παρηγορούμε άλλους, τον λαό του Θεού, που προσέρχεται σε μας. Οι δύο αυτοί άνθρωποι, ο Συμεών και η Άννα, αποτελούν παραδείγματα ανθρώπων, οι οποίοι με προφητικό τρόπο έλαβαν μερίδα από το βασίλειο ιεράτευμα του Χριστού. Η προσδοκία τους ήταν μεγάλη. Περίμεναν την παράκληση του Ισραήλ, όπως και εμείς άλλωστε, ο λαός του Νέου Ισραήλ, προσμένουμε τη μεγάλη ημέρα της δευτέρας ελεύσεως του Κυρίου.

Ο Κύριος «έκλινε τους ουρανούς και κατέβη», και η εν σαρκί έλευσή Του στη γη συνιστά συγχρόνως την προφητεία για τη δεύτερη έλευσή Του. Γι’ αυτό τον λόγο, όσοι αγάπησαν την εν σαρκί επιφάνειά Του ζούν με άσβεστη δίψα για τη δεύτερη έλευσή Του εν τη δόξη του Πατρός Του. Δεν ζούν απλώς με έντονη προσμονή, αλλά τέτοιος είναι ο πόθος τους να συναντήσουν τον Κύριο, που μάλλον σπεύδουν προς αυτήν.

Όταν ο Κύριος ήλθε, αποτέλεσε το αντιλεγόμενο «σημείο» του Θεού για όλες τις ερχόμενες γενεές, όπως λέει το σημερινό Ευαγγέλιο (Λουκ. 2, 34). Δηλαδή, δεν χωρεί ουδετερότητα στη στάση μας απέναντί Του. Συνεπώς, αν παραδοθούμε σε Αυτόν με ταπεινή αγάπη, θα μας σκεπάσει απλώνοντας πάνω μας τη μεσσιανική Του εξουσία. Θα Τον φέρουμε μέσα μας ψάλλοντας επινίκιο ύμνο, όπως έκανε ο δίκαιος πρεσβύτης Συμεών. Αν όμως επιτρέψουμε στα μακρά έτη της ζωής μας να εξαλείψουν από τις καρδιές μας την ελπίδα μιάς τόσο μεγαλειώδους απολυτρώσεως, θα καταλήξουμε σε τραγικό ναυάγιο. Αν η αιωνιότητα πάψει να αποτελεί την αποκλειστική και μοναδική έμπνευσή μας, με τη βοήθεια της οποίας η επίγεια ύπαρξή μας πραγματώνεται επάξια, θα συμμορφωθούμε αναπόφευκτα με τη θλιβερή πραγματικότητα του πεπτωκότος κόσμου που μας περιβάλλει. Σε αυτό έγκειται φυσικά και η τραγωδία της ανθρωπότητας.

Ο Κύριός μας εμπιστεύθηκε ιερή παρακαταθήκη, την οποία φυλάσσουμε με πίστη, και περιμένει από εμάς να του την παρουσιάσουμε αμόλυντη την ημέρα εκείνη, όταν θα έλθει πάλι να κρίνει τον κόσμο με δικαιοσύνη και αγαθότητα. Όπως προαναφέραμε, δεν χωρεί ουδετερότητα στάσεως. Αν του παραδοθούμε, θα ψάλουμε και εμείς επινίκιο ύμνο, όπως ο δίκαιος Συμεών, διότι δεν θα υπάρξει μεγαλειωδέστερη ημέρα από εκείνη, κατά την οποία θα συναντήσουμε τον Κύριο, τον Δεσπότη και Λυτρωτή μας. Η μεγάλη αυτή ελπίδα διατηρεί ζωντανή την καρδιά μας, παρά τα παθήματα της ιερωσύνης. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι είμαστε μέτοχοι της ιερωσύνης του Χριστού και ότι η ιερωσύνη Του στον κόσμο αυτό ήταν διακονία οδύνης και παθημάτων. Γι’ αυτό ας μην επιτρέψουμε στον εαυτό μας να ολιγοψυχήσει στις δοκιμασίες και στις θλίψεις, αλλά μάλλον ας ανανεώνουμε την προσδοκία μας μέσω της προσευχής και της λατρείας. Τότε το χάρισμα που μας απένειμε ο Κύριος κατά τη χειροτονία μας θα αναζωογονεί συνεχώς την καρδιά μας και θα την εδραιώνει σταθερά στην ελπίδα των μελλόντων αγαθών.

Ο κόσμος στον οποίο ζούμε τώρα, όσο όμορφος και ελκυστικός και αν είναι, ομοιάζει με παραπέτασμα που μας χωρίζει τόσο από τη Βασιλεία του Θεού όσο και από το βασίλειο του σκότους. Υπάρχουν ωστόσο φορές, που η σκιά από το βασίλειο του σκότους απλώνεται πάνω μας απειλητικά. Άλλοτε πάλι δεχόμαστε τις λαμπερές ακτίνες της Βασιλείας του Φωτός, οι οποίες μας παρηγορούν και μας συντηρούν. Οφείλουμε απλώς να φυλάξουμε το χάρισμα του Θεού μέσα στην καρδιά μας, ούτως ώστε να αξιωθούμε να σταθούμε ακλόνητοι την ημέρα εκείνη που ο Κύριος θα σαλεύσει ουρανό και γη. Τότε όλα τα κτιστά θα παρέλθουν, και μόνο όσα σφραγίσθηκαν από την άκτιστη χάρη του Σταυρού και της Αναστάσεως θα παραμείνουν αιώνια.

Ακριβώς πριν από το Πάθος Του ο Κύριος είπε: «Νυν κρίσις εστί του κόσμου τούτου» (Ιωάν 12, 31). Καθώς κρεμόταν πάνω στον Σταυρό, ο κόσμος πράγματι κρινόταν. Εκείνος σιωπούσε, αλλά όλη η κτίση Του δάνεισε τη φωνή της. Γνωρίζουμε ότι ο ήλιος σκοτίσθηκε, οι πέτρες ράγισαν και τα μνημεία των κεκοιμημένων ανοίχθηκαν. Και όλοι οι παρόντες, οι οποίοι δεν είχαν το φως της χάριτός Του στην καρδιά τους, «τύπτοντες εαυτών τα στήθη υπέστρεφον». Δεν μπορούσαν να αντέξουν τη σκηνή της Σταυρώσεώς Του. Οι μοναδικοί δύο άνθρωποι, που αποδείχθηκαν ικανοί να σταθούν στα πόδια του Σταυρού, ήταν η Μητέρα του Κυρίου και ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Διότι Αυτός που ήταν νεκρός πάνω στον Σταυρό ήταν ζωντανός μέσα στις καρδιές τους, και Αυτός ήταν που τους έδωσε τη δύναμη να στέκονται ασάλευτοι τη φοβερή εκείνη ώρα, παρόλο που ασφαλώς ήταν βυθισμένοι σε μεγάλη οδύνη.

Αν και εμείς αγαπήσαμε την πρώτη επιφάνεια του Θεού και αποθησαυρίζουμε το χάρισμα που μας χορηγήθηκε, θαυμαστό φως θα λάμψει στις καρδιές μας εμπνέοντας την ελπίδα και προσδοκία της δευτέρας ελεύσεώς Του. Το φως αυτό, ακόμη και αν φαίνεται τώρα αμυδρό, θα αποβεί θυρίδα για την ατελεύτητη Βασιλεία του Φωτός, όταν ο Κύριος ξαναέλθει εν δόξη. Και τότε, μαζί με όλους τους Αγίους και τον δίκαιο Συμεών, θα ψάλουμε τον επινίκιο ύμνο: «Ευλογημένος ο ελθών και πάλιν ερχόμενος εν Ονόματι Κυρίου». Αμήν.

Υπαπαντή του Κυρίου και ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος
https://iconandlight.wordpress.com/2015/02/01/%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B5%CF%8E%CE%BD/

Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από την μοναχική ζωή! Τίποτε καλύτερο! Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/02/03/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%af%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%bc%ce%bf/

Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Τον Ύπερθεον Λόγον σάρκα γενόμενον, ενηγκαλίσω ως βρέφος εν τω Ναώ του Θεού, Θεοδόχε Συμεών Πρεσβύτα ένδοξε· όθεν και Άννα η σεπτή, ανθομολόγησιν αυτώ, προσήγαγεν ως Προφήτις· όθεν υμάς ευφημούμεν, οία Χριστού θείους θεράποντας.

Ήχος δ΄. Έδωκας σημείωσιν.

Άννα η θεόπνευστος, και Συμεών ο πανόλβιος, προφητεία λαμπόμενοι, εν νόμω τε άμεμπτοι, αποδεδειγμένοι, τον νόμου Δοτήρα, βρέφος οφθέντα καθ’ ημάς, ιδόντες Τούτον νυν προσεκύνησαν· αυτών την μνήμην σήμερον, περιχαρώς εορτάσωμεν, κατά χρέος δοξάζοντες, Ιησούν τον Φιλάνθρωπον.

Και νυν. Ήχος β΄.

Σήμερον Συμεών ο πρεσβύτης, εν τω Ναώ εισέρχεται, χαίρων τω πνεύματι τον Νομοδότην Μωσέως, και πληρωτήν του νόμου, αγκάλαις εισδέξασθαι· εκείνος μεν, διά γνόφου και φωνής αμυδράς, θεόπτης ηξίωτο, και κεκαλυμμένω προσώπω των Εβραίων τας απίστους καρδίας διήλεγξεν, ούτος δε, τον προαιώνιον Λόγον του Πατρός, σωματωθέντα εβάστασε, και των Εθνών απεκάλυψε το φως, τον Σταυρόν και την Ανάστασιν. Και Άννα Προφήτις αναδείκνυται, τον Σωτήρα λυτρωτήν του Ισραήλ κηρύττουσα. Αυτώ βοήσωμεν. Χριστέ ο Θεός ημών, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.

Ωδή θ΄. Κανών β΄. Άπας γηγενής.

Άννα δε, η Προφήτις επιστάσα, Χριστόν ανθωμολόγησε, περί Αυτού και ελάλει, την λύτρωσιν των ανθρώπων.

Λόγε του Θεού, σεπταίς παρακλήσεσι των θεραπόντων Σου, Άννης της θεόφρονος, και του πανσέπτου, και ιερού Συμεών, πάντας ημάς εξάρπασον, πειρατηρίων δεινών, και παντοίας, βλάβης ελευθέρωσον, και της Σης Βασιλείας αξίωσον.

Άχραντε Παρθένε και Θεοτόκε, πρέσβευε προς Κύριον μετά του Συμεών και της Άννης, του οικτειρήσαι πάντας και σώσον.

Δέσποινα Αγνή, ρομφαία διήλθέ Σου την παναγίαν ψυχήν, ότε προσπηγνύμενον, Σταυρώ κατείδες τον Σον Υιόν και Θεόν, καθά Σοι διά του Πνεύματος προανηγόρευσεν, ο Πρεσβύτης, Συμεών και Δίκαιος, μεθ’ ου πάντες αεί Σε δοξάζομεν.

Συλλογή Πατερικών κειμένων που αναφέρονται στην Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου
immorfou.org.cy/articles-form-the-net/738-ipapanti-sillogi.html

 Σὲ κάθε Θεία Λειτουργία περιμένουμε τὴ δική μας ὑπαπαντή, τὴ δική μας συνάντηση μὲ τὸν Χριστὸ.

iconandlight.wordpress.com