Προφητείες Λέοντος του Σοφού και του Οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν Σαλού: ερμηνεία (μέρος πρώτο).

Η ερμηνεία μίας προφητείας, δεν είναι κάτι που θα πρέπει να γίνεται ελαφρά τη καρδία. Οποιαδήποτε παρανόηση μπορεί να προκαλέσει σύγχυση ή ακόμη κι αίρεση

γράφει ο Καταχανάς (Γ. Μεταξάς)

---

Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸἅγιον, καὶ δι’ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

---

Ο άνθρωπος, από την αρχή σχεδόν της έλλογης ύπαρξής του, ήθελε να μάθει τα μελλούμενα. Η γνώση του μέλλοντος αποτελούσε έναν πόθο που δημιούργησε η ανάγκη για προγραμματισμό της ζωής. Τούτου ως δεδομένο, προσωπικότητες όπως ο Τειρεσίας, ο Καλχας οι Πυθίες, οι Σίβυλλες κοκ, αποτελούσαν απόλυτα σεβάσμια πρόσωπα στην αρχαία ελληνική κοινωνία. Μία ωστόσο εξαίρεση, αποτελεί η Κασσάνδρα, η οποία προέβλεπε το μέλλον, αλλά ποτέ δεν έλαβε την αναγνώριση που της άξιζε, αφού οι προβλέψεις της είχαν ως περιεχόμενο κακά μαντάτα και καταστροφές.

Καθώς η ελληνική γλώσσα είναι πάντα σαφής και ακριβής, οι προρήσεις χωρίζονταν με τρεις διαφορετικούς τρόπους:

1. Μαντείες
2. Χρησμοί
3. Προφητείες

Οι μαντείες ήταν προρήσεις που αφορούσαν κυρίως την καθημερινότητα των ανθρώπων κι η θεματολογία τους περιστρεφόταν γύρω από τα οικονομικά, τα οικογενειακά, τα αισθηματικά και τα επαγγελματικά. Δε λείπουν και μαντείες που αφορούσαν την έκβαση μιας μάχης ή μιας υπόθεσης. Οι μαντείες δίνονταν από άτομα που δεν ήταν απαραίτητο να έχουν την ιερατική ιδιότητα. Οι δε μορφές τους ήταν δύο. Η απλή ερώτηση – απάντηση και η οιωνοσκοπία. Στη δεύτερη περίπτωση υπάγονται οι σφαγές ζώων, η κίνηση των υδάτων, η κίνηση των ανέμων κ.α.

Οι χρησμοί δίνονταν μόνο από άτομα που κατείχαν ιερατική ιδιότητα. Οι Σίβυλλες για παράδειγμα, ήταν παρθένες γυναίκες που είχαν αφιερωθεί από τα νηπιακά τους έτη στον Απόλλωνα. Όταν νυμφεύονταν έπαυαν να έχουν την ικανότητα της πρόρησης, αν κι έχουν καταγραφεί ελάχιστες Σίβυλλες που διατήρησαν το χάρισμα και μετά το γάμο. Οι δε Πυθίες, ήταν ιέρειες του Απόλλωνος, οι οποίες διαβιούσαν ασκητικά με προσευχή και νηστεία.

Οι προφητείες ωστόσο, ενώ αρχικά είχαν την ιδιαιτερότητα να δίνονται από πρόσωπα με ιερατική ιδιότητα δεδομένου ότι οι Προφήτες ήταν ο υπέρτατος βαθμός ιεροσύνης στην αρχαιότητα, στην πορεία εμφανίστηκαν και μη ιερατικά πρόσωπα που είχαν το χάρισμα. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι οι προφητείες δίνονται για θρησκευτικού περιεχομένου προρήσεις, όπως αυτές με τις οποίες ασχολούμαστε στο σημερινό άρθρο.

Και μπορεί οι προφητείες για τον «εκ πενίας βασιλέα» να αφορούν την κοινωνική ζωή μιας χώρας, ή του πλανήτη αν θέλετε, αλλά δίνονται κάτω από το θρησκευτικό τους πρίσμα σε μια θεοκεντρική προσέγγιση. Ο Θεός είτε πρωταγωνιστεί, είτε ενεργεί ως «αφανής ήρωας», ενίοτε εναλλάξ.

Η προφητεία του Λέοντος του Σοφού

Πριν αναφερθούμε εκτενώς στις προφητείες των δύο μεγάλων ανδρών, του Λέοντος του Σοφού και του Οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν Σαλού, αξίζει να σημειώσουμε ότι πριν ερμηνευτεί η οποιαδήποτε προφητεία, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν το γνωσιολογικό πεδίο του προφητεύοντος, αλλά και την επικρατούσα κοινωνική κατάσταση της εκάστοτε εποχής. Για παράδειγμα, την εποχή του Λέοντος του Σοφού, δεν υπήρχε ο όρος «πρόεδρος της δημοκρατίας», αλλά ο οικείος όρος «βασιλεύς». Συνεπώς, στον όρο «βασιλεύς» της προφητείας, ερχόμαστε να ερμηνεύσουμε με τον γενικευμένο όρο «αρχηγός κράτους», ώστε να γίνει πιο κατανοητό.

Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι το να έχουμε κατά νου ότι στην πραγματικότητα οι προφητείες δίνονται ως συμβουλές αποφυγής επίτευξης μιας καταστροφής. Για παράδειγμα, η «Αποκάλυψη» αποτελεί ένα κατά κύριο λόγο καταστροφολογικό βιβλίο. Ωστόσο, αποτελεί μία προειδοποίηση που λέει ότι εάν η ανθρωπότητα δεν ακολουθήσει το δρόμο της αρετής, θα συμβούν όσα περιγράφονται στο βιβλίο. Κι όπως ξέρουμε, η ανθρωπότητα απαρνήθηκε το δρόμο της αρετής, οπότε το να συμβούν δεινά, είναι αναπόφευκτο.

Ο Λέων ο Στ’ ο Σοφός, ήταν αυτοκράτορας από το 886 έως το 912, σε μία εποχή που το Βυζάντιο ήκμαζε. Ήταν μαθητής του Φωτίου και είχε εξαιρετική μόρφωση. Συνέγραψε πολλά δοκίμια κι ήταν δεινός ρήτορας. Σ’ αυτόν αποδίδονται οκτώ επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας επιγραφόμενα «Λέοντος του Φιλοσόφου«, αν κι οι ιστορικοί δεν είναι απολύτως σίγουροι για την προέλευσή τους.

Ανάμεσα στα κείμενα που διασώζονται, βρίσκεται κι η προφητεία του περί του «εκ πενίας βασιλέως», την οποία θα δούμε αμέσως τώρα, κομμάτι – κομμάτι.

«Σχετικά με το θρύλο του φτωχού κι εκλεκτού βασιλιά του γνωστού κι αγνώστου, που κατοικεί στα σύνορα του Βυζαντίου… Αυτός είναι ο αληθινός βασιλιάς που τον έδιωξαν από το σπίτι του οι άνθρωποι…. Θα αποκαλυφθεί στο τέλος των Iσμαηλιτών, ημέρα Παρασκευή, ώρα 3η. Αυτός πρόκειται να αποκαλυφθεί στο μέλλον και να φανερωθεί με θαυμαστά σημεία. Ένας άγγελος που αποκαλύφθηκε σαν λευκοφορεμένος ευνούχος θα τον πλησιάσει, ενώ κοιμάται, και θα του πει στο αυτί: «Ξύπνα εσύ που κοιμάσαι και σήκω πάνω, γιατί ο Χριστός σε προσκαλεί για να ποιμάνεις τον περιούσιο λαό». Κι έπειτα από λίγο θα του πει για δεύτερη φορά: «Βγες έξω εσύ ο κρυμμένος και μην κρύβεσαι, γιατί σε ζητούν πολλοί… »

Ερμηνεία:

Ο Λέων, αναφερόμενος για την τουρκική κατοχή, αναφέρει ότι «Θα αποκαλυφθεί το τέλος των Iσμαηλιτών, ημέρα Παρασκευή, ώρα 3η». Σε αυτήν τη φράση, αξίζει να σταθούμε σε δύο θέματα. Το πρώτο αφορά το τέλος των Τούρκων. Καθώς ο Λέων ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου, το λογικό είναι να θεωρήσουμε ότι εννοεί το πότε οι Τούρκοι θα εκδιωχθούν από την Πόλη. Και πράγματι, αυτό ισχύει. Ο Λέων μιλάει για την οριστική απελευθέρωση της Κωνσταντινούπολης από τον τουρκικό ζυγό.

Το δεύτερο στοιχείο είναι το «ώρα 3η» . Στην εποχή του Βυζαντίου, μετρούσαν την ώρα διαφορετικά. Η έναρξη μέτρησης της ημερήσιας ώρας ήταν η Δύση του Ηλίου. Εάν για παράδειγμα ο Ήλιος έδυε στις 19:48 (σημερινή ωροσήμανση), αυτή ήταν η ώρα 00:00 για τους βυζαντινούς. Επομένως, εάν στο παράδειγμά μας υποθέσουμε ότι την Παρασκευή που αναφέρει ο Λέων ο Ήλιος δύει στις 19:48, τότε η 3η ώρα είναι στις 22:48 με τη δική μας ώρα. Αντίστοιχα, εάν η Παρασκευή αυτή είναι το χειμώνα που ο Ήλιος δύει πιο νωρίς, τότε αλλάζει κι η ώρα αυτή. Αν δηλαδή συμβεί χειμώνα κι ο Ήλιος δύει στις 17:52, τότε η 3η ώρα είναι στις 20:52.

Επίσης, στην εποχή του Λέοντος, δεν υπήρχε η αλλαγή μεταξύ θερινής και χειμερινής ώρας. Τουτέστιν θα πρέπει να υπολογίσουμε την ακριβή ώρα με βάση τη «θερινή» ώρα. Δηλαδή, μία ώρα πίσω σε σχέση με τη χειμερινή, ακόμη κι αν η προφητεία επαληθευτεί χειμώνα.

Στο υπόλοιπο πρώτο μέρος της προφητείας, μαθαίνουμε ότι ο «εκ πενίας βασιλεύς» είναι «γνωστός και άγνωστος«. Αυτό σημαίνει ότι ένα μέρος του κόσμου θα τον γνωρίζει, αλλά κανενός το μυαλό δε θα πάει σε αυτόν κι έτσι θα παραμείνει «άγνωστος» . Εικάζω ότι πρόκειται περί ενός προσώπου που ασχολείται ενεργά με την πολιτική, ζει φτωχικά και καθώς ο λαός (ακόμη και στις μέρες μας) θέλει πολιτικούς γνωστούς, αυτός θα είναι κάποιος που δεν φαντάζονται ότι έχει επιλεγεί να αναλάβει την ηγεσία της Χώρας.

Μας αναφέρει επίσης ότι «αυτός θα είναι ο αληθινός βασιλιάς που έδιωξαν από το σπίτι του οι άνθρωποι» . Αυτό το σημείο έδωσε αφορμή για μία τεράστια παρανόηση η οποία γιγαντώθηκε στη μεταπολίτευση, αφού πολλοί είναι εκείνοι που πίστεψαν ότι πρόκειται για τον Κωνσταντίνο, πρίγκηπα του Γλύξμπουργκ ή – μετά το θάνατό του – για τον υιό του Παύλο. Όχι! Δεν πρόκειται για τον Οίκο των Γλύξμπουργκ. Αφ’ ενός γιατί δεν πληροί τις προϋποθέσεις του «αγνώστου» κι αφ’ ετέρου μόνο φτωχό δεν μπορεί κανείς να τον πει.

Με τον όρο «αληθινός βασιλεύς», ο Λέων εννοεί αυτόν που έχει πραγματικά επιλέξει ο Θεός. Κι εδώ κάνουμε μία παράλληλη αναγωγή στην «Αποκάλυψη» που αναφέρει τους «ψευδοπροφήτες». Όπως και στην «Αποκάλυψη» όπου πολλοί θα οικειοποιηθούν τον τίτλο του «προφήτη», έτσι κι εδώ πολλοί θα οικειοποιηθούν τον τίτλο του «εκ Θεού βασιλέως» . Αλλά ο αληθινός θα είναι μόνο ένας!

Στη συνέχεια, αφού μας περιγράφει ότι Άγγελος θα τον επισκεφθεί, κι εδώ δεν υπάρχει κάτι να ερμηνεύσουμε, μας ενημερώνει ότι ο άγγελος αυτός, θα ξυπνήσει τον «εκ πενίας» την ώρα που αυτός κοιμάται λέγοντας: «Ξύπνα εσύ που κοιμάσαι και σήκω πάνω, γιατί ο Χριστός σε προσκαλεί γιανα ποιμάνεις τον περιούσιο λαό».

Ένα βασικό σημείο που αποκομίζουμε, είναι το γεγονός ότι ο «εκλεκτός» έχει πέσει για ύπνο. Με δεδομένο ότι το αρχικό κείμενο γράφει «Εγείρου ο καθεύδων«, καταλαβαίνω ότι πρόκειται γι’ απογευματινό ύπνο κι όχι βραδυνό. Πιθανότατα λοιπόν, το όλο συμβάν να πραγματοποιηθεί Χειμώνα που ο Ήλιος δύει νωρίς. Μας δίνει δηλαδή έναν χρονικό προσδιορισμό μεταξύ μέσα Οκτωβρίου με μέσα Φεβρουαρίου.

Ο Άγγελος, φέρεται να ολοκληρώνει την παραίνεση με την ενημέρωση ότι ήρθε η ώρα να «ποιμάνει» ο «εκ πενίας» τον «εκλεκτό λαό του Θεού». Πρόκειται για μία ακόμη επιβεβαίωση ότι το ελληνικό Έθνος αποτελεί τον «εκλεκτό» λαό. Κι εδώ υποκρύπτεται ένα ακόμη σημαντικό μήνυμα: ότι για τους λίγους που θα παραμείνουν ακλόνητοι και στέρεοι στην Πίστη, ο Θεός θα συγχωρήσει και τα… «απολολώτα» . Αυτό προκύπτει από έναν συνδυασμό προφητειών κυρίως μεταγενέστερων που μιλούν για την πλάνη στην οποία θα πέσουν πολλοί χριστιανοί, αλλά και από την προγενέστερη «Αποκάλυψη» που μιλάει επίσης για πλάνη των πιστών. Αυτό τονίζεται κι από τη φράση» να ποιμάνεις» που παραπέμπει αρχικά σε βοσκό και εν συνεχεία στο «Ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων» (Ιωαν. κεφ. ι’, στ. 11).

Εδώ λοιπόν έχουμε μια εικόνα που ενισχύει την συγχώρεση που ανέφερα πιο πάνω. Πολλοί μπερδεύουν την εικόνα των προβάτων, μιλώντας για υπάκουα ζώα. Δεν είναι όμως έτσι. Το πρόβατο, ως ζώο, έχει ανεπτυγμένο το αγελαίο ένστικτο. Ο λόγος είναι ότι μέσα στο κοπάδι αισθάνεται ασφαλές. Ο βοσκός, στα μάτια του κοπαδιού, είναι εκείνος που τα φροντίζει. Εκείνος που θα βρει τον τόπο ώστε αυτά να βοσκήσουν, εκείνος που θα τους βρει νερό να πιουν κι εκείνος που θα τα απαλλάξει από το περιττό μαλλί κατά τους ζεστούς μήνες. Επομένως το πρόβατο δεν συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται λόγω υπακοής, αλλά λόγω αίσθησης ασφαλείας.

Το πρόβλημα ξεκινάει από το κατά πόσον είναι ικανός και άξιος ο βοσκός για να φροντίσει το κοπάδι του. Τα πρόβατα, εμπιστεύονται το βοσκό τους, ακόμη κι όταν εκείνος τα πάει για σφαγή. Πιστεύουν ότι τα οδηγεί στην ασφάλεια, αφού τόσον καιρό πριν τα φρόντιζε. Αν το συγκρίνουμε αυτό με το σήμερα, οι «ποιμένες» (θρησκευτικοί και πολιτικοί) που τόσα χρόνια φρόντιζαν το λαό (κοπάδι), τώρα το οδηγούν στη σφαγή. Ο λαός που τόσα χρόνια έμαθε να τους εμπιστεύεται, δεν μπορεί να πιστέψει ότι εκείνοι που τόσα χρόνια τους φρόντιζαν τώρα τους οδηγούν στη σφαγή. Λίγοι είναι εκείνοι που το έχουν συνειδητοποιήσει κι αντιδρούν.

Καθώς οι λαοί εκλέγουν τους «ποιμένες» τους, αυτό που κάνουν στην ουσία είναι το να επιλέγουν ποιος θα τους σφάξει καλύτερα. Κι εδώ έρχεται η θεϊκή παρέμβαση, καθώς η τύφλωση των λαών δεν επιτρέπει το να καταλάβουν ότι κανένας «ποιμένας» δε θέλει το καλό τους, προκειμένου να επιλέξει Εκείνος τον κατάλληλο που θα επαναφέρει την ασφάλεια και τη γαλήνη στο «κοπάδι». Κι αυτός δεν μπορεί να είναι κανείς άλλος παρ’ εκτός από έναν άνθρωπο που θα έχει ζήσει τη φτώχεια, την απόρριψη και τον πόνο, αλλά ταυτόχρονα είναι ευσεβής (όχι φανατικός ζηλωτής), μέ γνώσεις σε πολιτικά – στρατιωτικά – θρησκευτικά θέματα. Είναι ο άνθρωπος που μπορεί ταυτόχρονα να πολεμήσει τους εχθρούς σα δαίμονας και να προστατεύσει το λαό ως Άγγελος.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Άγγελος κάνει διπλή προσπάθεια να ξυπνήσει τον «εκλεκτό». Μάλιστα, τη δεύτερη φορά του λέει: «Βγες έξω εσύ ο κρυμμένος και μην κρύβεσαι, γιατί σε ζητούν πολλοί… » . Εδώ έχουμε μία ακόμη ένδειξη. Ότι ο «εκλεκτός» κρύβεται. Επειδή το να ερμηνεύουμε μία προφητεία μεμονωμένα δε βοηθάει, αυτό το σημείο θα πρέπει να το δούμε ως κομμάτι ενός πιο συνολικού παζλ. Για να το κάνουμε αυτό, θα πρέπει αρχικά ν’ αναρωτηθούμε γιατί χρησιμοποιούνται εις διπλούν παράγωγα του ρήματος «κρύπτω»: «κρυμμένος» και «μην κρύβεσαι» . Γιατί κρύβεται ο «εκλεκτός» κι από ποιον;

Αν ανατρέξουμε στις προφητείες της «Αποκαλύψεως», του Οσίου Ανδρέου του δια Χριστόν Σαλού και των μεταγενέστερων (Οσίων Κοσμά του Αιτωλού, Παϊσίου, Πορφυρίου κλπ) και στη συνέχεια όλα αυτά τα συνδέσουμε με το σήμερα, παίρνουμε την απάντηση αυτόματα.

Η Ορθοδοξία και η Ελλάδα βρίσκονται υπό μανιώδη διωγμόν. Οι ορδές της Νέας Τάξης Πραγμάτων, μάχονται λυσσαλέα και με κάθε τρόπο αυτούς τους δύο μεγάλους Στύλους της ανθρωπότητας. Εάν καταρρεύσουν, καταρρέει ο πλανήτης. Καταρρέει ολόκληρη η ανθρωπότητα. Αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν οι εχθροί του Θεού και γι’ αυτό μας πολεμούν. Αν νομίζετε ότι αυτοί οι εχθροί δε γνωρίζουν τις προφητείες, είστε γελασμένοι. Γνωρίζουν ακόμη και πολλές από τις προφητείες που δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας και που κρατούνται φυλαγμένες σε Ορθόδοξες Μονές της Ελλάδος, της Σερβίας, της Ρωσίας, των Ιεροσολύμων κοκ. Επομένως, γνωρίζουν και για τον «εκ πενίας». Αυτό που δε γνωρίζουν, είναι το ποιος είναι.

Το ερώτημα είναι αν ο ίδιος ο «εκ πενίας» το γνωρίζει ήδη (αν δεχτούμε ότι έχει έρθει η ώρα του) ότι είναι ο «εκλεκτός» του Θεού ή αν θα το μάθει τελευταία στιγμή.

Σε κάθε περίπτωση, αρχικά υποθέτουμε ότι ο ίδιος, για την ασφάλειά του δεν το γνωρίζει ακόμη. Επομένως τον έχει «κρύψει» ο Θεός, χρησιμοποιώντας την άγνοια. Όμως, αυτή η «Αποστολή» είναι κάτι που απαιτεί ψυχολογική προετοιμασία. Επομένως, αν δεν το έχει μάθει, θα το μάθει και θα κρύβεται από μόνος του. Θα παραμένει σιωπηλός στην αφάνεια κρατώντας, αυτό που λέμε, «χαμηλό προφίλ» ώστε να μη γίνει στόχος και να επιτελέσει το Σχέδιο του Θεού.

Αυτό, απαντά και στο γιατί γίνεται η διπλή χρήση των παραγώγων του ρήματος «κρύπτω». Ο «εκλεκτός» του Θεού, είναι αρχικά «κρυμμένος» από τον ίδιο το Θεό για την ασφάλειά του (αφού αν μάθουν οι εχθροί του Θεού ποιος είναι θα κάνουν τα πάντα για να τον εξοντώσουν) αλλά ταυτόχρονα κρύβεται ο ίδιος διότι η Ορθοδοξία κι η Ελλάδα βρίσκονται υπό διωγμόν. Αυτό σημαίνει ότι ο «εκλεκτός «όχι μόνο είναι ευσεβής Χριστιανός, αλλά και Πατριώτης. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς δεδομένου ότι ο «εκλεκτός» του Θεού θα κληθεί να «ποιμάνει» τον «εκλεκτό λαό του Θεού»; Θα πρέπει να έχει αγάπη και για το Θεό και για την Ελλάδα και για όλα όσα εκπροσωπούν ως έννοιες.

---

ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

Θ’ ακολουθήσει το δεύτερο μέρος, όπου ερμηνεύουμε κι αναλύουμε το δεύτερο κομμάτι της προφητείας του Λέοντος Στ’ του Σοφού.

kanenazori.com