● Αντί της θεραπείας των υφισταμένων σχισμάτων προωθείται και δια του λεγομένου «Κοινού Πάσχα» η διεύρυνσή των και η «ένωση» μετά των αιρετικών!
Του Δημ. Κ. Αναγνώστου, Θεολόγου
Ο εορτολογικός διχασμός της Ορθοδόξου Ανατολής, γενόμενος με υπαιτιότητα του Φαναρίου και χάριν της «Οικουμενικής Κινήσεως», δηλαδή του εκκλησιομάχου Οικουμενισμού, τον οποίον ο μεγάλος Σέρβος Δογματολόγος Ιουστίνος Πόποβιτς (+1979) αποκάλεσε παναίρεση, συνεχίζεται εδώ και 100 χρόνια. Εάν ο σημερινός ένοικος του Φαναρίου νοιαζόταν πραγματικά και κυρίως κατά Θεόν για την ενότητα των πιστών θα μεριμνούσε να εξαλειφθεί αυτό το σχίσμα, το Ημερολογιακό, που κάνει τη μειοψηφία των κατά παράδοση ορθοδόξων να εορτάζουν σήμερα Θεοφάνεια, ενώ αύριο η συντριπτική πλειοψηφία της Ορθοδόξου Ανατολής (Ιερουσαλήμ, Άγιον Όρος, Μονή Σινά, Ρωσία, Σερβία, Γεωργία, Ουκρανία κλπ) θα εορτάσουν τα Χριστούγεννα.
Οι μεν σήμερα καταλύουν, οι δε τηρούν αυστηρή νηστεία! Αμφότερα όμως, εορτασμούς και νηστείες, η Παράδοση και διηνεκής πράξη της Εκκλησίας θέλει και καθιέρωσε ακόμη και με Αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων να γίνονται ταυτοχρόνως από όλους τους πιστούς όπου γης, εις βεβαίωση και απόδειξη της ενότητος της Εκκλησίας, η οποία έχει δογματική διάσταση, σημασία και αξία.
Και όμως, αντί για τη θεραπεία των εγκλημάτων και των σκανδάλων των προκατόχων του, του 20ού αιώνα, ο φερόμενος και ως αρχηγός της Ορθοδοξίας και επικεφαλής της Ορθοδόξου Εκκλησίας (!!!) Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως επείγεται να επιφέρει άλλο ένα πλήγμα στην ενότητα της Ορθοδόξου Ανατολής, που αποτελεί το λεγόμενο «Κοινό Πάσχα». Κοινό με τους Παπικούς, τους κακώς λεγομένους Καθολικούς, αλλά και τους Αγγλικανούς και τους υπολοίπους Προτεστάντες. Σημειωτέον ότι Καθολική είναι και λέγεται μόνον η Ορθοδοξος Εκκλησία, ως η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, όπως την ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως. Εκτός και εάν κάποιοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει μόνον μια Εκκλησία του Χριστού αλλά περισσότερες ή (πιστεύουν) ότι και ο εκπεσών της Μιάς, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας αιρετικός Παπισμός ανήκει ως δήθεν «Δυτική Εκκλησία» ή «Πατριαρχείο της Δύσεως» στην Μία Εκκλησία του Χριστού.
Κάποιοι, ίσως αντιλέξουν, γιατί είναι κακό να συνεορτάζουν όλοι οι ονομαζόμενοι Χριστιανοί το Πάσχα; Εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο κατά Θεόν συνεορτασμός θεωρείται και υπάρχει όταν ανήκουμε στο ίδιο Σώμα του Χριστού που είναι η Εκκλησία Του και Αυτός (ο Χριστός) είναι η Κεφαλή Της. Και αυτό συμβαίνει μόνον όταν έχοντας την αυτή, δηλαδή την ίδια, ορθή Πίστη που παρέδωσε η Εκκλησία, μπορούμε να κοινωνούμε από το ίδιο Άγιο Ποτήριο, το ένα και αδιαίρετο Σώμα και Αίμα του Χριστού. Εκτός αυτού του εκκλησιαστικού πλαισίου αληθινός και θεάρεστος συνεορτασμός δεν υπάρχει! Υπάρχει μόνον κοσμικός συνεορτασμός, απλή χρονική σύμπτωση παράλληλων εορτασμών, δηλαδή επιφανειακή και όχι αληθινή ενότητα.
Εμπεριέχεται μάλιστα, σε έναν τέτοιο κοσμικό και απατηλό συνεορτασμό, ο κίνδυνος της συγχύσεως που δεν ωφελεί κανέναν! Εκεί ελλοχεύει και η απειλή του συγκρητισμού, της προπαγάνδας και του προσηλυτισμού. Με απλά λόγια θα αυταπατώνται οι άνθρωποι ότι παπικοί και ορθόδοξοι είναι το ίδιο, λόγω του χρονικά κοινού εορτασμού. Θα συμβεί αυτό που αναφέρει ο Θείος Γρηγόριος ο Παλαμάς περί της αληθείας και του ψεύδους, που είναι γείτονες και γι’ αυτό υπάρχει ο κίνδυνος είτε να εκλάβουμε την αλήθεια ως ψεύδος, είτε το ψεύδος ως αλήθεια, οπότε και στις δύο περιπτώσεις έχουμε χάσει τον δρόμο μας!
Ωστόσο, δεν έχει ακόμη γίνει σαφές πώς θα κατορθωθεί το λεγόμενο «Κοινό Πάσχα». Το Φανάρι έχει εκπέμψει διφορούμενα μηνύματα περί αυτού. Αρχικά, άφησαν να εννοηθεί ότι θα επιδιωχθεί εξεύρεση κοινής ημερομηνίας ή αποδοχή κοινού προσδιορισμού, ο οποίος ίσως να τοποθετούσε τον εορτασμό σε μια προσδιορισμένη Κυριακή συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος π. χ. του μηνός Απριλίου, όπως είχε σχετικώς υποστηριχθεί από τον διαβόητο Πατριάρχη Αθηναγόρα. Τελευταίως, διευκρινίσθηκε, ίσως και ως προσπάθεια καθησυχασμού όσων αντιδρούν στους εν λόγω σχεδιασμούς, ότι η πρόταση θα είναι να επιστρέψουν οι Δυτικοί στον εορτασμό του Πάσχα σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο, δηλαδή όπως το εορτάζουν οι ορθόδοξοι ανά τον κόσμο. Όμως, κάτι τέτοιο θεωρείται δύσκολο να επιτευχθεί, έχοντας υπόψιν την Παπική νοοτροπία και την πρακτική του Βατικανού. Ωστόσο αυτό είναι το ένα σενάριο, η μία εκδοχή, η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η «καλή», που όμως ακόμη και αυτή δεν είναι αθώα. Το γιατί, θα το εξηγήσουμε στο τέλος, αφού αναφέρουμε και τις δύο άλλες εκδοχές, που είναι: α) Οι ορθόδοξοι να αλλάξουν τον προσδιορισμό του χρονικού εορτασμού του Πάσχα ταυτιζόμενοι με τον παπικό προσδιορισμό (όπερ μάλλον απίθανο) και β) Να υπάρξει νέος κοινός προσδιορισμός που θεωρητικά δεν θα εμπίπτει στις βασικές απαγορεύσεις των σχετικών προβλέψεων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, αλλά θα διαφέρει από τον καθιερωμένο εδώ και 17 αιώνες ορθόδοξο εορτασμό βάσει των ορισθέντων υπό της Α’ Οικουμενικής Συνόδου για ένα αμετάβλητο στους αιώνες Πασχάλιο κύκλο και εορτασμό.
Πριν ολοκληρώσουμε αυτό το σύντομο κείμενο, που γράφεται με αφορμή τη σημερινή ημέρα που εμφατικά καταδεικνύει τον εορτολογικό διχασμό και το de facto εορτολογικό σχίσμα μεταξύ των χριστιανών της ορθοδόξου Ανατολής, δίνοντας και την υποσχεθείσα εξήγηση γιατί ακόμη και η καλή εκδοχή ή σενάριο για το σχεδιαζόμενο, αν επιτρέψει ο Θεός, «κοινό Πάσχα» δεν είναι αθώα, τονίζουμε και υπογραμμίζουμε ότι η όλη ανακίνηση του θέματος δεν έχει σωστά θεμέλια, διότι εκκινεί από μια πονηρή σκοπιμότητα ή μάλλον αυτήν έρχεται να υπηρετήσει. Και αυτή δεν είναι άλλη από την προσέγγιση με τους αιρετικούς, χωρίς προηγούμενη συμφωνία μαζί τους στα της Πίστεως, δηλαδή άνευ επιστροφής τους στην Ορθοδοξία, την παραδοθείσα ακαινοτόμητη Πίστη των Αγίων Αποστόλων, των Αγίων Συνόδων και των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας.
Το «κοινό Πάσχα» είναι παλαιός στόχος στο πλαίσιο του Οικουμενισμού, δηλαδή της αντορθοδόξου προσεγγίσεως και ενώσεως ορθοδόξων και αιρετικών. Προβλεπόταν στην αιρετική Εγκύκλιο την οποία εξέδωσε η Σύνοδος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως το 1920 και την απέστειλε σε όλες τις αιρετικές κοινότητες, τις οποίες μάλιστα πολύ πριν την οικουμενιστική αντισύνοδο της Κρήτης («Αγία & Μεγάλη Σύνοδος», Κολυμπάρι Χανίων Κρήτης, Ιούνιος 2016) αποκαλούσε και θεωρούσε ως «Εκκλησίες του Χριστού»! Αυτήν ως «Καταστατικό Χάρτη» ακολουθεί έκτοτε το δέσμιο στον Οικουμενισμό Φανάρι, αυτήν πίστευε ο Αθηναγόρας, αυτήν υλοποιεί και ο διάδοχός του σημερινός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Αυτός, ο προβαλλόμενος ως δήθεν μαρτυρικός Πατριάρχης του Γένους, ο οποίος ανερυθρίαστα, ενώπιον Κλήρου και λαού, στο Φανάρι την 1η του νέου πολιτικού 2025 έτους, δήλωσε ότι τα σημαντικά γεγονότα που θα υπηρετήσει και θα τιμήσει το Πατριαρχείο και ο ίδιος ως επικεφαλής του, εφέτος, είναι τρία τινα: 1ον. Η 1700ή επέτειος από τη σύγκληση της Α’ Οικουμενικής Συνόδου σε συνεορτασμό με τον αδελφό του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκο, 2ον. Το επιδιωκόμενο «κοινό Πάσχα» μεταξύ Ορθοδόξων, Παπικών και λοιπών αιρετικών, και 3ον. Η επέτειος της (βλάσφημης) άρσεως της ακοινωνησίας προς τον Παπισμό, γνωστή με την παραπλανητική ονομασία «άρση των αναθεμάτων» του 1965, στην οποία προέβη ο γνωστός Οικουμενιστής, πανθρησκειαστής και μασόνος Πατριάρχης Αθηναγόρας μαζί με τον αδελφό του Πάπα Παύλο τον Στ’ .
Ο κ. Βαρθολομαίος αδιαφορεί για την ουσία του τίτλου ή μάλλον της ιδιότητος ορθόδοξος Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ως «Πάπας της Ανατολής» ερωτοτροπεί με την αιρετική Δύση. Όπως επισημαίνει ο Απόστολος Παύλος «πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεως, ἁμαρτία ἐστίν» (Ρωμ. 14, 23) και οι ενέργειες και οι σχεδιασμοί του Πατριάρχη είναι ηλίου φαεινότερον ότι δεν πηγάζουν από την Πίστη, τουλάχιστον όχι από την Ορθόδοξη Πίστη. Αποτελούν αμαρτία σε βάρος της Πίστεως, χωρίς όμως να αστοχούν προς τον σκοπό του, που είναι, καθ’ ομολογίαν του, η προσέγγιση και η τελική λεγομένη «ένωση των Εκκλησιών». Μια ένωση άνευ κανονικών προϋποθέσεων, άνευ μετανοίας των αιρετικών, άνευ κοινής ορθής Πίστεως, άνευ αληθείας, άνευ Χριστού! Αυτήν υπηρετεί ο σχεδιασμός περί «κοινού Πάσχα», με οποιαδήποτε εκδοχή αυτό επιτευχθεί ή παρουσιαστεί στους ανυποψίαστους, τους αφελείς ή εθελοτυφλούντες χριστιανούς. Οι γνωρίζοντες, οι νήφοντες και οι έχοντες φόβον Θεού και όχι ανθρώπων δεν παρασύρονται από τα τεχνάσματα και τις μεθοδείες του Οικουμενισμού και κατ’ επέκτασιν του πονηρού πνεύματος που τον κατευθύνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου