Κύριε ελέησον!… Όλα τα όντα σ’ όλους τους κόσμους: Ελεήστε!!! Ελεήστε!!! Ελεήστε!!! Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.

 

Σωφρόνιος Α΄ Επίσκοπος Ιεροσολύμων, από Δαμασκό Συρίας (638)
Ιωάννης Μόσχος (622).
Γεώργιος ο Αρσελαΐτης, όσιος ηγούμενος Μονής του Σινά Αιγύπτου (6ος αἰ.) [10/3 καί 11/3, Σύναξι, 6/5 και Τετάρτη του Πάσχα]
Γεώργιος ο Σιναΐτης, ηγούμενος Μονής Σινά, αδελφός Αγ. Ιωάννου της Κλίμακος (7ος αι.)
Θεοδώρα βασίλισσα Αρτας, οσία, από Σερβίων Κοζάνης (13ος αι.)
Γεώργιος ο εν Διϊπίω Κωνσταντινουπόλεως (10ος αι.)

Εορτάζουν στις 11 Μαρτίου

Ο Μητροπ. Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος Ράντοβιτς για τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς

Μια φορά μιλούσαμε με το Γέροντα για τα προβλήματα της εποχής μας και μας είπε: -Βλέπετε κι εγώ, αν δεν είχα αυτή την ευλογία του Θεού να πιαστώ από τον Κύριο, θα είχα μείνει κάποιος φιλόσοφος τύπου Νίτσε, απελπισμένος μέσα σ’ αυτό το άπειρο και άγνωστο Σύμπαν. Αυτό έδειχνε τη βαθύτατη αφοσίωση του και την αγάπη του προς το πρόσωπο του Κυρίου. Και λέγοντας αυτά τα λόγια, τα μάτια του έγιναν δύο πηγές, δύο ποταμοί δακρύων.
Τον έβλεπες, ας πούμε, στην Ακολουθία, αφοσιωμένο ολόκληρο στη λατρεία και πολλές φορές έκλαιε σ’ όλη τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, από την αρχή μέχρι το τέλος της. Αυτό το παρατηρούσε, βέβαια, μόνο όποιος βρισκόταν μέσα στο Ιερό, διότι τα έλεγε σιγανά και κατάπινε τα δάκρυα του. Τα κατανυκτικά δάκρυα ήταν ένα από τα σημαντικά χαρακτηριστικά, που είχε ο Γέροντας.
Ο πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς αγαπούσε πολύ τα παιδιά και τα λουλούδια. Έλεγε μάλιστα ότι ενώπιον του Θεού θα μας δικαιώσουν τα παιδιά και τα λουλούδια.
Σ’ ένα Σέρβο συγγραφέα και δημοσιογράφο, που ζει στο Παρίσι και ο οποίος είχε πάει να τον δει, είπε δείχνοντας του τα λουλούδια που είχε φυτέψει: –Αδελφέ Κομνηνέ, πάρε στα μάτια σου λίγη απ’ αυτήν την καλλονή, διότι θα την έχεις ανάγκη εκεί στο Παρίσι. Εντυπωσιάστηκε απ’ αυτό ο συγγραφέας, διότι, όπως έλεγε μετά, περίμενε να βρει ένα μοναχό κλεισμένο στα τείχη του και στη νοοτροπία του, ενώ, αντίθετα, βρήκε έναν άνθρωπο με τέτοια ευαισθησία για το μυστήριο της φύσης .

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς (14 Ιουνίου)

Κύριε ελέησον!
Χορταράκι ελέησον!
Πουλάκι ελέησον!
Τα πάντα μέσα μου και γύρω μου: και τα μικρά και τα μεγάλα, τα περασμένα και τα άπειρα, και τα απλά και τα αινιγματώδη, και τα σκοτεινά και τα φωτεινά, και το ορατό και το αόρατο, και το θνητό και το αθάνατο, και το καλό και το κακό, το παν και τα πάντα σ’ όλους τους κόσμους που γνωρίζω και αισθάνομαι, με υποκινούν σε κραυγαλέα προσευχή:
Κύριε, ω Κύριε! Υπάρχει στους κόσμους Σου απάντηση στα ερωτήματά μου; Ἡ μήπως εγώ δεν είμαι σε θέση να τα ακούσω από τον άλλο κόσμο, που όλο και περισσότερο απομακρύνεται, από εμένα;
Αν πάρω τη νύχτα για γλώσσα μου Εσύ δεν με ακούς, αν πάρω την ημέρα για αυτί μου εγώ δεν Σε ακούω.
Ω πως να Σε ακούσω; ω πως να με ακούσεις; Εσύ που είσαι πανταχού παρών δεν είσαι παρών μέσα μου λόγω των αμαρτιών μου γι’ αυτό δε Σε ακούω, γι’ αυτό, δε Σε βλέπω, γι’ αυτό δε Σε καταλαβαίνω.
Ω Πανελεήμον κατέβα, είσελθε στην καρδιά μου, στην ψυχή μου, στο σώμα μου, (είναι φωλιά φιδιών, είναι κόλαση). Εσύ όμως και στην κόλαση κατέβηκες και πάλι Θεός έμεινες. Κατέβα στην κόλασή μου γιατί θα την μεταβάλεις σε Παράδεισο Γιατί όπου είσαι Συ, εκεί ήδη υπάρχει Παράδεισος, βρίσκεται ο Παράδεισος, ο δε άνθρωπος μαζί Σου είναι ήδη άγγελος.
Ω πες μου τον Εαυτό Σου Κύριε Ανείπωτε και Ακατάληπτε.
Όλη η θλιμμένη φύση τείνει και πηδά προς Εσέ με τη γοερή κραυγή και βαθειά ικεσία:
Κύριε ελέησον!…
Οι πόνοι μας συνοψίζουν όλες τις ανθρώπινες λέξεις σε μία προσευχή και σε μία κραυγή: Κύριε ελέησον! 
Στραμμένοι προς Εσέ βρίσκουμε ξεχειλισμένο σ’ όλο το είναι μας, μόνο ένα στεναγμό:
Κύριε ελέησον!…
Θα θέλαμε να Σού πούμε τον εαυτό μας, αλλά χύνονται τα δάκρυά μας και Σού λέμε όλη την ψυχή μας μέσα σ’ αυτά τα δυό λόγια:
Κύριε ελέησον!…
Το κάθε κτίσμα έχει την καρδιά του. Και η καρδιά είναι με τούτο καρδιά, γιατί αναστενάζει και τείνει προς Εσέ:
Κύριε ελέησον!…
Σ’ αυτό το λυπημένο κόσμο ο άνθρωπος δεν έχει μεγαλύτερη ανάγκη από το να ελεηθεί πρώτιστα από Σένα:
Κύριε ελέησον!…
Και μαζί με Σένα και πίσω από Σένα να τον ελεήσουν όλα τα όντα και όλη η κτίση:
Κύριε ελέησον!…

Μητέρα ελέησον!!!
Φίλε ελέησον!!!
Χορταράκι ελέησον!…
Πουλάκι ελέησον!…
Όλα τα όντα σ’ όλους τους κόσμους:
Ελεήστε!!!
Ελεήστε!!!
Ελεήστε!!!Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Μην πορεύεσαι μονάχος κανένα δρόμο του κόσμου αυτού παρά μονάχα έχοντας μπροστά σου τον Κύριο Ιησού Χριστό…
…με την ευχή του Ιησού εμπρός σου, με την πίστη σε Εκείνον εμπρός σου, με την αγάπη προς Εκείνον εμπρός σου, με την ανάσα, το δάκρυ και την κραυγή προς Εκείνον εμπρός σου…
Τότε θα φεύγει από μπροστά σου κάθε θάνατος και κάθε πειρασμός, μα όχι εξαιτίας σου αλλά εξαιτίας Εκείνου πού στέκει μπροστά σου…
Ο Χριστός, η απτή του παρουσία, το θελκτικό του πρόσωπο, είναι για μένα η αναγκαιότερη των αναγκαιοτήτων.
Ποθώντας συνεχώς Εκείνον, πως να μην αποκάμει η ψυχή μου στην προσευχή; Μα μήπως μπορώ να Τον προσεγγίσω και αλλιώς παρά μονάχα με την προσευχή; Ποιός είμαι εγώ για να φιλοσοφήσω, για να φιλοσοφώ περί Εκείνου δίχως προσευχή;
Η προσευχή είναι πρόσφορο ζυμωμένο από δάκρυα και καρδιά!
Ξέρετε αδελφοί ποιό είναι το ισχυρότερο όπλο του άνθρωπου στην γη, όπλο ακατανίκητο και πάντα νικηφόρο; Είναι η προσευχή, μάλιστα η προσευχή!
Επειδή διά της προσευχής ο άνθρωπος παραδίδει στον Θεό όλη την ψυχή και όλη την καρδιά και όλη την ζωή του και ο Θεός γίνεται υπέρμαχος του και ο προστάτης του.
Τί μπορούν τότε να του κάμουν οι άνθρωποι και οι δαίμονες; Τίποτε! Τίποτε! Τίποτε! Γι’ αυτό και ο Κύριος μας επιτάσσει στο Ευαγγέλιο Του:
«Αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α’ Θεσ. 5, 17).
Γιατί τόσο πολύ κακό στον κόσμο στις μέρες μας; Είναι επειδή οι άνθρωποι απέρριψαν το αποτελε­σματικότερο όπλο, το νικηφόρο όπλο το οποίο νικά το κάθε κακό με βεβαιότητα και σε όλα τα πεδία των μαχών, νικά την κάθε αμαρτία, τον κάθε δαίμονα και το όπλο αυτό είναι η προσευχή, η προσευχή και η νη­στεία.
Είναι το αποτελεσματικότερο όπλο επειδή εί­ναι του Θεού, επειδή είναι του Χριστού, είναι το όπλο του μόνου αληθινού Θεού σε όλους τούς κόσμους.

Είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν·” Όσιος Γεώργιος ο Αρσελαΐτης, ηγούμενος του Σινά
https://iconandlight.wordpress.com/2018/04/13/%ce%b5%ce%af%cf%84%ce%b5-%ce%b5%ce%bd-%cf%83%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9-%ce%b5%ce%af%cf%84%ce%b5-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%8e%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%bf/
Απολυτίκιον Οσίου Γεωργίου του Αρσελαΐτου, του Σιναΐτου. Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Γέωργιον μέλψωμεν Αρσελαΐτην πιστοί, οσίως βιώσαντα εν χερσονήσω Σινά, παννύχοις δεήσεσιν, Κύριον και Δεσπότην, εν δακρύοις καμάτοις, άμα τε και νηστείαις, εργασάμενον πίστει, διό νυν ως πρέσβυν αυτόν, πάντες κεκτήμεθα.

Απολυτίκιον οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Ήχος πλ. Δ΄. Ορθοδοξίας οδηγέ.

Ορθοδοξίας το γλυκύ, και νεκταρώδες, Πάτερ αμάλγαμα, μετοχετεύσας των πιστών, εν ταίς καρδίαις ώσπερ θησαύρισμα, τω βίω και ταίς αρεταίς, βιβλίον ζων του Πνεύματος δέδειξαι, Ιουστίνε θεόσοφε· ικέτευε διά παντός, ελλογωθήναι τους υμνούντάς σε.

Ήχος πλ. α´. Χαίροις ασκητικών.

Χαίροις, του Χρυσοστόμου πατρός, ο εραστής και μαθητής επιστήθιος, θεόσοφε Ιουστίνε, εξ ου τα θεία σαφώς, έγνως εν εκστάσει πόθω ζέοντι, και γέγονας χείμαρρος, θείου λόγου χριστόρρειθρος, και τον έρωτα, υπανάπτων τον άϋλον. Έκτεινον ούν τας χείράς σου, ω Πάτερ τρισόλβιε, και την του Πνεύματος χάριν, τοις σε τιμώσι κατάγαγε, κλεινέ Ιουστίνε, της Τριάδος της Αγίας, κήρυξε θεόφθογγος.
iconandlight.wordpress.com