Μας προειδοποίησε ο π. Γεράσιμος (Φωκάς). Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, ήρθε και μου είπε ότι θα γίνει μεγάλο κακό, αλλά εμείς να μην κινηθούμε, να μείνουμε στο μοναστήρι μας (του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη, στους Αγίους Τόπους) και να μην φοβόμαστε.

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου
Συναξάριον
Τῇ ΙΔʹ (14ῃ) τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου, ἄθλησις τῶν ἁγίων μαρτύρων Θύρσου, Λευκίου, καὶ Καλλινίκου. (250)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Φιλήμονος, Ἀπολλωνίου, Ἀῤῥιανοῦ, καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς ἐν Αἰγύπτῳ ἐν ἔτει σϞ΄ [290].
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν τεσσάρων Προτικτόρων, τῶν συναθλησάντων τῷ ἁγίῳ Ἀῤῥιανῷ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος μάρτυς Ὑπάτιος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ 36 μαρτυρήσαντες τῇ Θηβαΐδι τῆς Αἰγύπτου ἐπὶ ἡγεμόνος Ἀρριανοὺ

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς μετὰ φιλανθρωπίας ἐπενεχθείσης ἡμῖν φοβερᾶς ἀπειλῆς τοῦ σεισμοῦ, ἧς παρ’ἐλπίδα πᾶσαν ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ὁ φιλάνθρωπος Κύριος. (557)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἱλαρίωνος, μητροπολίτου Σουζντάλ. (1707)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητές: Ἀνυσία Μασλάνοβα, Κωνσταντίνος Τιχόνοφ ἐν Γκόρκι (Νίζνι Νόβγκοροντ) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Βάρενκα (Βαρβάρας Σουλάεβα) τῆς Ὁμολογητρίας, τοῦ Σεργκὰς τῆς Ῥωσίας (1980)

π. Γεράσιμος Φωκάς
Ήθελε κάτι δικό του και της έστειλε το κομποσχοίνι του

 

«Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε·
αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα,
θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου,
θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας…”*

Η φίλη μας η Αθηνά, γνωριμία κι αυτή ως ένας από τους ανθρώπους γύρω από τον π. Γεράσιμο, διακονεί εδώ και αρκετά χρόνια στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτη, στους Αγίους Τόπους, κοντά στον Γέροντα Χρυσόστομο. Πριν το 2010 ζούσε στην Κεφαλονιά και όταν ο π. Γεράσιμος Φωκάς πήρε τον υπέργηρο πατέρα του στο σπίτι όπου κι ο ίδιος φιλοξενία δεχόταν, η Αθηνά βοηθούσε στη φροντίδα του κ. Σπύρου Φωκά.
Ως γνωστό, τα ράσα του π. Γεράσιμου ήταν φθαρμένα. Η Αθηνά τού ζήτησε να της επιτρέψει να πάρει ένα τριμμένο ράσο για δείγμα και καθώς θα πήγαινε στους γονείς της στην Κατερίνη, να το έδινε σε μια μοδίστρα γνωστή της να του ράψει ένα καινούργιο. Έτσι κι έγινε. Η γυναίκα αυτή έκοψε ένα κομματάκι από το παλιό ράσο και το κράτησε για φυλαχτό. Όταν ο π. Γεράσιμος έφυγε από αυτή τη ζωή, εκείνο το κουρελάκι ευωδίασε τόσο πολύ που γέμισε όλο το σπίτι ουράνιο άρωμα. Το άκουσε αυτό η Αθηνά και ένιωσε μια στενοχώρια μέσα της για την ίδια, που αυτή δεν είχε τίποτα από τον π. Γεράσιμο.
Πέρασε ο καιρός και αφού έχασε τη μητέρα της, πήγε ξανά στην Κατερίνη, από το Ισραήλ αυτή τη φορά. Πάντα όμως δεν έφευγε από την σκέψη της ότι αυτή δεν είχε τίποτα από τον π. Γεράσιμο. Και εκεί που συγύριζε τα πράγματα της μητέρας της, ανοίγει μία τσάντα της και τι βρίσκει;
Το καφέ κομποσχοίνι του π. Γερασίμου!
Το κομποσχοίνι που τόσες φορές, κόμπο κόμπο, περνούσε από το χέρι του και η αναπνοή του γινόταν ευχή, αυτό το κομποσχοίνι ο π. Γεράσιμος το έβαλε στη τσάντα της μητέρας της Αθηνάς, για να το βρεί η Αθηνά και να έχει κι αυτή κάτι δικό του…
Τα μάθαμε φέτος, όταν μας επισκέφθηκε η Αθηνά στην Κεφαλονιά.
Και μας αποχαιρέτησε λέγοντας:
“Ξέρετε, μας προειδοποιεί ο π. Γεράσιμος. Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, ήρθε στον ύπνο μου και μου είπε ότι θα γίνει μεγάλο κακό, αλλά εμείς να μην κινηθούμε, να μείνουμε στο μοναστήρι μας και να μην φοβόμαστε”.
Πολλούς προειδοποιεί, Αθηνά μου, πολλούς προειδοποιεί … ψιθύρισα κι εγώ σαν να μονολογούσα, έχοντας στη σκέψη διάφορες ανάλογες παρεμβάσεις του π. Γερασίμου.
Την ευλογία του να έχουμε όλοι.
*Απόσπασμα από “Το νόημα της απλότητας”, Γιάννης Ρίτσος.
https://www.facebook.com/groups/914872258553619/permalink/26929242636689892/

***

Μή φοβᾶσαι, ἀδελφέ, ὁ Θεός εἶναι πιό κοντά!
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Στον καιρό του πολέμου έστειλαν κάποιον φοβητσιάρη στρατιώτη για ανίχνευση.
Όλοι τον ήξεραν σαν φοβητσιάρη. Και όλοι γέλασαν όταν άκουσαν που τον στέλνει ο διοικητής.
Μόνο ένας στρατιώτης δεν γέλασε. Εκείνος πλησίασε τον σύντροφό του για να τον ενθαρρύνει. Αλλά ο φοβητσιάρης στρατιώτης του είπε:
– Θα σκοτωθώ σίγουρα, ο εχθρός είναι πολύ κοντά!
– Μη φοβάσαι, αδελφέ, ο Θεός είναι πιο κοντά! τον ενθάρρυνε εκείνος ο καλός φίλος.
Αυτά τα λόγια ήχησαν σαν μεγάλη καμπάνα στην ψυχή αυτού του φοβητσιάρη. Και ηχούσαν μέχρι το τέλος του πολέμου. Και τούτος ο κάποτε φοβητσιάρης γύρισε από τον πόλεμο στολισμένος με τα παράσημα για το θάρρος του! Έτσι τον μεταμόρφωσε και τον ενδυνάμωσε εκείνος ο καλός λόγος:
«Μη φοβάσαι, ο Θεός είναι πιο κοντά»!

***

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Μου είναι προτιμότερο να ακούω για χιλιάδες ίσως θύματα από σεισμούς, πλημμύρες, επιδημίες και άλλες θεομηνίες και καταστροφές, που προκαλούν συνήθως τη συμπάθεια όλων, παρά για πολέμους, που σχεδόν χωρίς εξαίρεση παρασύρουν τους πάντες σε ηθική συμμετοχή στους φόνους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία από τον πόλεμο». [ Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι]

 

Είναι φρικτό να μιλούμε για ορισμένες μορφές που παίρνει η σημερινή αποστασία από τον Χριστό.

Στον κόσμο διεξάγεται συνήθως πάλη κυριαρχίας πάνω στους ασθενέστερους. Συχνά, με μαζικούς φόνους, οι άνθρωποι επιβάλλουν την εξουσία τους στους άλλους. Και αυτή είναι η οδός του κόσμου διά μέσου των αιώνων, αυτή είναι η ιστορία της ανθρώπινης ζωής μας.

..Ζούμε σε έναν κόσμο, όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται για πρόσκαιρες αξίες, όπου διαφωνούν και αλληλοεξοντώνονται ακόμη, για να μπορέσουν να απολαύσουν κάποια πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι, προφανώς, δεν γνωρίζουν το αίσθημα που γεννά σε μας η μνήμη του θανάτου, η μνήμη του θανάτου που προκλήθηκε από την χάρη, όταν, κατά παράξενο τρόπο, η καρδιά μας και ο νους μας βλέπουν ότι όλα υπόκεινται στη φθορά και ζουν τη ματαιότητα κάθε κτήσεως πάνω στη γη.
Είναι δύσκολο να περιγράψουμε τη χριστιανική ζωή. Η Χριστιανική ζωή, αν την θεωρήσουμε στο βάθος της, είναι… ένας πλούτος που δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλο. Ταυτόχρονα περιβάλλεται από το σκοτάδι αυτού του κόσμου….
Τώρα ολόκληρος ο κόσμος υποφέρει, επειδή μια “άδικη ” αρχή εισχώρησε στην παιδεία μας. Η Χριστιανική παιδεία της καρδιάς και το πνεύμα του κόσμου που μας περιβάλλει βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση, διότι- και ο Κύριος να με συγχωρήσει για τον λόγο αυτό που θα πω – αυτοί που δεν γνώρισαν τον Θεό μισούν την αρετή και την αγιότητα. Πώς μπορεί κανείς να περάσει έστω και μία ώρα μέσα σε αυτό τον κόσμο της αμαρτίας; Πώς μπορούμε να κινηθούμε ελεύθερα, όταν γύρω μας βασιλεύει το σκοτάδι; Πώς μπορούμε να χαρούμε, όταν η καρδιά μας συνθλίβεται από το θέαμα των αδελφών μας που υποφέρουν;
…Να ζείτε κάθε γεγονός μέσα από βαθειά προσευχή. Και η προσευχή θα σας αποκαλύψει τη φύση κάθε κινήσεως του ανθρωπίνου πνεύματος.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι μέσα στον κόσμο αυτό η χριστιανική ζωή είναι, για να πούμε την αλήθεια, αδύνατη. Όπως το γράφω στο βιβλίο μου για τον Γέροντα, ο άνθρωπος μπορεί μόνο να πεθαίνει χριστιανικά, [όχι να ζει].
Όταν γύρω μας συνεχώς εξεγείρεται ο ωκεανός των παθών, πώς μπορούμε να πούμε ήσυχα έναν λόγο; πώς είναι δυνατόν να περάσουμε ήσυχα ένα πρωινό; Θυμηθείτε ότι, για να μη χάσουμε ούτε μια ημέρα της μοναχικής μας ζωής, πρέπει να κρατάμε πάντοτε τον νου μας στον Θεό, στο “εσώτερον του καταπετάσματος– που χωρίζει τον κτιστό κόσμο από τον Άκτιστο– …όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν ο Ιησούς “, κατά τον απόστολο Παύλο.
(Οικοδομώντας το ναό του Θεού μέσα μας, τομ. γ’, σελ. 295-)

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτη
Μη φοβάσθε. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.

 

Μια μπόρα είναι κι αυτή και θα περάσει…
Η μπόρα φέρνει και βροχή, η οποία καθαρίζει την ατμόσφαιρα και πλένει τον τόπο, και βοηθάει για την βλάστηση.
Μια πολύ σοβαρή εργασία είναι να διαβάζεις βίους αγίων και να τους αποδίδεις. Αυτό, μαζί με την προσευχή θα συγκεντρώσει το νου σου την καρδιά και τις δυνάμεις σου και έτσι ας πούμε, όλη σου η ύπαρξη θα κυλά στο αυλάκι του Θεού… (Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου. Λόγοι Γ’, Πνευματικός αγώνας)

Αν ο άνθρωπος έχη την Χάρη του Θεού δεν φοβάται τίποτε. Γι’ αυτό πάντα να ζητάμε την Χάρη του Θεού κάνοντας τον σταυρό μας.

Ου μη φοβηθώμεν ουδ’ ου μη ταραχθώμεν, ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
Να ξέρετε πως ό,τι επιτρέπει ο Θεός, ακόμη και να εξοντωθούν π.χ. άνθρωποι, είναι φιλάνθρωπο, γιατί ο Θεός έχει “σπλάγχνα”.
Τι έχει κάνει ο Θεός με έναν Του λόγο! Τι αρμονία, τι ποικιλία! Όπου και να στραφή κανείς βλέπει την σοφία και το μεγαλείο του Θεού… Ο Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή… Δουλεύει ο διάβολος, αλλά δουλεύει και ο Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρόκυψη από αυτό καλό… Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα…
Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Μη φοβάσθε. Ο άνθρωπος, αν θέλη να μη βασανίζεται, πρέπει να πιστέψη στο «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», που είπε ο Χριστός.
(Από τα βιβλία “Πνευματική Αφύπνιση” και Περί Προσευχής, Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος- Σουρώτη Θεσσαλονίκης)

Κάνε τον σταυρό σου και πριν κάνεις οτιδήποτε, πες:
«Χριστέ µου, Παναγία µου, βοήθησε µε».
Υπάρχει µεγαλύτερη ασφάλεια από την εµπιστοσύνη στον Θεό;

Όσοι άνθρωποι τα δίνουν όλα στον Θεό και δίνονται ολόκληροι σ’ Αυτόν, στεγάζονται κάτω από τον μεγάλο τρούλο του Θεού και προστατεύονται από την Πρόνοιά Του.

Όποιος εμπιστεύεται στον Θεό, σπέρνει δοξολογία και δέχεται την Θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος.

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

 

Αδελφοί μου, όποιος έχει δυνατή πίστη, αυτός έχει και καθαρή πνευματική όραση, ώστε να μπορεί να διακρίνει το χέρι του Θεού επάνω του…

Να είσαι Χριστιανός σημαίνει να ξέρεις, να νιώθεις την παρουσία του ζωντανού και του νικηφόρου Χριστού κάθε μέρα και κάθε στιγμή.
Ο Χριστός, ο νικηφόρος, θα είναι μαζί μας και στη χαρά και στα βάσανα, για να μην χαθούμε και απελπιστούμε. Ο σοφός λαός λέει: Στο καλό να μην περηφανευτείς και στο κακό μην απελπιστείς. Ο Χριστός, ο νικηφόρος, είναι ο Οικοδεσπότης μας σε κάθε ευτυχία και ο Οδηγός μας σε κάθε θλίψη. Ας μην σας νικήσουν ούτε τα πάθη, ούτε οι άνθρωποι. Ας γίνουμε οι στρατιώτες του Ανίκητου Στρατηγού, όμοιοι μ’ Αυτόν στο φως, στη δικαιοσύνη, στην καθαρότητα, στη σεμνότητα και στην αγάπη.
Σ’ αυτά βρίσκεται το νόημα της χριστιανικής ζωής….

Ένα δελφίνι πήρε τα λείψανα των αγίων επάνω στους ωμούς του, και τους έβγαλε στην παραλία της Αλεξάνδρειας.
https://iconandlight.wordpress.com/2023/12/13/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%86%ce%af%ce%bd%ce%b9-%cf%80%ce%ae%cf%81%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%ce%bb%ce%b5%ce%af%cf%88%ce%b1%ce%bd%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b1%ce%b3%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%b5/

 

Ἀπολυτίκιον τὦν ἁγίων μαρτύρων Θύρσου, Λευκίου, Καλλινίκου, Φιλήμονος, Ἀπολλωνίου, Ἀῤῥιανοῦ καὶ τὦν σὺν αὐτὦ
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Τὴν ἑξαστέλεχον, Μαρτύρων φάλαγγα, ᾀσμάτων ἄνθεσιν ἀνευφημήσωμεν, ὡς καθαιρέτας τοῦ ἐχθροῦ, καὶ στύλους τῆς ευσεβείας, Θύρσον καὶ Φιλήμονα, καὶ στερρὸν Ἀπολλώνιον, Ἀῤῥιανὸν Καλλίνικον, καὶ τὸν ἔνδοξον Λεύκιον· αὐτοὶ γὰρ οὐρανίων χαρίτων, κόσμῳ πυρσεύουσι τὴν αἴγλην.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θύρσου. (Δρος Χαρ. Μπούσια)
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῶν τυράννων τὸ θράσος σῇ ἐνστάσει κατέβαλες καὶ τὰς πολυτρόπους βασάνους, τοὺς ξεσμοὺς καὶ τὸν πρίονα ὑπέμεινας ἀνδρείως, ἀθλητά, στεῥῥόφρον Θύρσε· ὅθεν εὐσεβῶν ἀδιστάκτως σου τὰ πλήθη τοὺς πόνους εὐφημοῦμεν ἀνακράζοντες· Δόξα τῷ σὲ δυναμώσαντι, δόξα τῷ σὲ ἡμῖν πανσθενουργὸν προστάτην δείξαντι.

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Μαρτύρων.
Ἦχος δʹ. Ταχὺ προκατάλαβε.

Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον, ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Τα αηδόνια της ανατολής
Και τα πουλιά της δύσης
Κλαίγουν αργά κλαίγουν ταχιά
Κλαίγουν το μεσημέρι
Κλαίγουν την Ανδριανούπολη
Την πολυκουρσεμένη
Όπου την εκουρσέψανε
Τις τρεις γιορτές του χρόνου

Τ’ αηδόνια της ανατολής – Χρόνης Αηδονίδης

 iconandlight.wordpress.com