Μην νομίζετε ότι υπάρχει μια ενδιάμεση κατάσταση. Υπάρχει μόνο η κόλαση και ο παράδεισος. Όπως είπε ο αρχιερέας Ντμίτρι Σμιρνόφ: «Αν δεν προσπάθησες να πας στον παράδεισο κατά τη διάρκεια της ζωής σου, τότε μην ελπίζεις για το καθαρτήριο,
είσαι ήδη στην κόλαση. Αν όχι το Βασίλειο των Ουρανών, τότε η κόλαση είναι εγγυημένη για εσάς, οι Καθολικοί έχουν μια τέτοια διδασκαλία, αλλά η Ορθοδοξία δεν έχει». Εάν έχετε αμφιβολίες, διαβάστε αυτήν την πολύ επίκαιρη και απαραίτητη ανάρτηση. Εδώ είναι ο σύνδεσμος για την πλήρη έκδοση: https://t.me/molitvaikona/3898 . Σε κάνει να πιστεύεις ότι κάθε μέρα, ακόμα και κάθε λεπτό, δευτερόλεπτο, μπορούμε ξαφνικά, απαρατήρητοι από τον εαυτό μας, να φεύγουμε από τη ζωή.Η κόλαση είναι ένα μέρος όπου δεν υπάρχει Θεός. Και αν δεν το θυμάστε αυτό, το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό. Εάν δεν το σκέφτεστε συνεχώς, πρέπει να το υπενθυμίζετε στον εαυτό σας όσο πιο συχνά γίνεται.
Ο δρόμος είναι φαρδύς, αλλά το τέλος του στενό. Και το σώμα μας θα πεθάνει, αλλά η ψυχή μας θα ζήσει για πάντα. Ούτε μια στιγμή δεν θα πάψει να υπάρχει.
Πολλοί άνθρωποι το έμαθαν αυτό στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν στη συνέχεια συνέχισαν να ζουν.
Μετά τον θάνατο, η ψυχή βλέπει με πνευματικά μάτια, όχι με φυσικά μάτια, όπως εδώ στη γη.
Απευθυνόμενος στην ετοιμοθάνατη αδερφή του, ο Επίσκοπος Θεοφάνης ο Απομονωμένος γράφει: «Τελικά, δεν θα πεθάνεις το σώμα σου και θα μετακομίσεις σε έναν άλλο κόσμο, ζωντανό, ενθυμούμενος τον εαυτό σου και αναγνωρίζοντας όλο τον κόσμο γύρω σου». Soulful Reading», Αύγουστος 1894).
Μετά το θάνατο, ο Άγιος Αμβρόσιος του Μιλάνου διδάσκει ότι η ψυχή είναι πιο ζωντανή από ό,τι ήταν κατά τη διάρκεια της ζωής. Τα συναισθήματά της δεν θα γίνουν πιο αδύναμα, αντίθετα θα δυναμώσουν.
Η ψυχή συνεχίζει να ζει μετά θάνατον και μαζί της αυξάνεται και το καλό, που δεν χάνεται με το θάνατο. Η ψυχή δεν συγκρατείται πλέον από κανένα εμπόδιο που θέτει ο θάνατος.
Είναι ακόμα πιο αληθινή, δεν συνδέεται πια με το σώμα, που της ήταν περισσότερο βάρος παρά όφελος.
Στροφή μηχανής. Ο αββάς Δωρόθεος, βγάζοντας ένα συμπέρασμα από τη διδασκαλία των πρώτων πατέρων για το θέμα αυτό, λέει: «Οι ψυχές θυμούνται όλα όσα ήταν εδώ, όπως λένε οι πατέρες, λόγια, έργα και σκέψεις, και δεν μπορούν να ξεχάσουν τίποτα από αυτά λέγεται στον ψαλμό: Εκείνη την ημέρα θα χαθούν όλες οι σκέψεις του (Ψαλμ. 145:4). και η διδασκαλία όλα αυτά για το πώς φεύγει η ψυχή από το σώμα χάνεται... Αλλά αυτό που έκανε σχετικά με την αρετή ή το πάθος, τα θυμάται όλα και τίποτα από αυτά δεν χάνεται για εκείνη... Και, όπως είπα, δεν ξεχνά τίποτα. η ψυχή θυμάται όλα όσα έχει κάνει σε αυτόν τον κόσμο, αλλά θυμάται τα πάντα αφού φύγει από το σώμα και, επιπλέον, καλύτερα και πιο καθαρά, σαν να έχει ελευθερωθεί από αυτό το γήινο σώμα».
Ο μεγάλος ασκητής του πέμπτου αιώνα, ο Άγιος Ιωάννης Κασσιανός, διατυπώνει επίσης ξεκάθαρα την ενεργό κατάσταση της ψυχής μετά το θάνατο στην απάντησή του στους αιρετικούς που πίστευαν ότι η ψυχή είναι αναίσθητη μετά το θάνατο:
Οι ψυχές μετά τον χωρισμό από το σώμα δεν είναι αδρανείς, δεν μένουν χωρίς κανένα συναίσθημα. αυτό αποδεικνύεται από την ευαγγελική παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου... Οι ψυχές των νεκρών όχι μόνο δεν χάνουν τα συναισθήματά τους, αλλά δεν χάνουν τις διαθέσεις τους, δηλαδή ελπίδα και φόβο, χαρά και λύπη, και μερικά από αυτό που περιμένουν για τον εαυτό τους στην παγκόσμια κρίση, αρχίζουν ήδη να προσδοκούν... γίνονται ακόμα πιο ζωντανοί και προσκολλώνται με ζήλο στη δόξα του Θεού. Και πράγματι, αν, έχοντας εξετάσει τα στοιχεία της Αγίας Γραφής για τη φύση της ίδιας της ψυχής, σύμφωνα με την έκταση της κατανόησής μας, σκεφτόμαστε κάπως, τότε δεν θα ήταν, δεν λέω, ακραία βλακεία, αλλά τρέλα, να έστω και ελαφρώς υποψιάζεσαι ότι το πολυτιμότερο μέρος του ανθρώπου (δηλαδή η ψυχή), στο οποίο, σύμφωνα με τον μακαριστό Απόστολο, βρίσκεται η εικόνα του Θεού και η ομοίωση, μετά την κατάθεση αυτής της σωματικής παχύτητας, στην οποία βρίσκεται στην πραγματική ζωή, σαν να γίνεται αίσθητο – αυτό που περιέχει μέσα της όλη η δύναμη της λογικής, με την κοινωνία της κάνει ευαίσθητη ακόμη και την βουβή και αναίσθητη ουσία της σάρκας; Από αυτό προκύπτει, και η ιδιότητα του ίδιου του νου, απαιτεί το πνεύμα, μετά την προσθήκη αυτής της σαρκικής παχυσαρκίας, που τώρα εξασθενεί, να φέρει τις λογικές του δυνάμεις σε καλύτερη κατάσταση, να τις αποκαταστήσει πιο αγνές και λεπτές, και δεν να τα χάσεις."
Τα σύγχρονα «μεταθανάτια» πειράματα έχουν αποδείξει περισσότερες από μία φορές την άποψη ότι η ψυχή είναι ακόμη πιο συνειδητή μετά το θάνατο, όπως αποδεικνύεται από τη μεγαλύτερη οξύτητα και ταχύτητα των νοητικών της ικανοτήτων.
Μην πιστεύετε αυτούς που λένε ότι η ψυχή πηγαίνει στο καθαρτήριο πριν πάει στον Θεό. Δεν είναι αυτή η κρίση μας. Δεν καθαρίζουν κανέναν εκεί και δεν αφαιρούν καμία αρνητική ενέργεια από εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου