Πολλά θαύματα συνέβησαν μέσω των προσευχών του Γέροντα Ιππόλυτου προς τον Κύριο. Αφού ολοκλήρωσε την υπακοή του στο Ησυχαστήριο Γκλινσκ και στη Μονή Πσκοφ-Πεχέρσκι, έζησε στο Άγιο Όρος για 17 χρόνια και, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, έγινε ηγούμενος της Μονής Νικολό-Ρίλσκι. Ο Αρχιερέας Ιγκόρ Ριάμπκο θυμάται: «Ο πατέρας Ιππόλυτος ήταν ένας γίγαντας του πνεύματος, που αποκαλύφθηκε από τον Θεό για να μας ενδυναμώσει στην πίστη, την ελπίδα και την αγάπη την παραμονή των θλιβερών καιρών. Άνθρωποι από όλο τον κόσμο έρχονταν να δουν αυτόν τον γέροντα.
Ο πατέρας Ιππόλυτος έκρυβε προσεκτικά τα πνευματικά του κατορθώματα και τα περισσότερα από αυτά παρέμεναν άγνωστα σε εμάς. Ήταν επίσης λακωνικός στις διδασκαλίες του. Αλλά η επιρροή που είχε ο πατέρας Ιππόλυτος σε όσους τον είδαν έστω και μία φορά στη ζωή τους ήταν εκπληκτική. Ο πατέρας Ιππόλυτος δεν έδινε την εντύπωση ενός σπουδαίου γέροντα, τουλάχιστον όχι όπως τον απεικονίζει η φαντασία ορισμένων λάτρεις της αναζήτησης διορατικών γέροντων. Ένας απλός, ηλικιωμένος, σκυφτός μοναχός με ένα παλιό, ξεθωριασμένο ράσο. Το αμάνικο σακάκι που φορούσε δεν είχε ούτε ένα εκατοστό άβαφου υφάσματος.
Στα πόδια του υπήρχαν σκισμένα αθλητικά παπούτσια δεμένα με μερικά σχοινιά. Οι διδασκαλίες του ήταν οι πιο απλές: «Προσευχήσου», «Πήγαινε στην εκκλησία», «Διάβασε το Ευαγγέλιο, το Ψαλτήρι», «Κάνε καλές πράξεις και ο Θεός θα βοηθήσει». Άνθρωπος σιωπηλός από τη φύση του, ο γέροντας δεν έδινε μεγάλη σημασία στα λόγια. «Μην μιλάς με τη γλώσσα σου, θα τη φάνε τα σκουλήκια». «Μίλα με την καρδιά σου, τότε θα σε ακούσουν, ακόμα κι αν μιλήσεις ψιθυριστά, ακόμα κι αν μείνεις σιωπηλός...» – αυτό δίδαξε ο ιερέας.
Ο ίδιος μιλούσε συχνά ακατανόητα, διάβαζε προσευχές χωρίς τόνο, απλά, μονότονα και, όπως φαίνεται, βαρετά. Μοιάζει με έναν συνηθισμένο ηλικιωμένο μοναχό. Αλλά υπήρχε κάτι μέσα του που, ανεξάρτητα από το άτομο που επικοινωνούσε μαζί του ή τις επιθυμίες του ίδιου του γέροντα, βυθιζόταν αμέσως στην ψυχή. Ήταν η μεγάλη χάρη του Θεού που ζούσε στον πατέρα Ιππόλυτο και την οποία, όπως αρμόζει σε έναν μοναχό, δεν έδειξε ορατά σε κανέναν. Ο πατέρας ζούσε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο, και από αυτόν τον άλλο κόσμο κοιτάζει τι συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Ο γέροντας έβλεπε το μέλλον και το παρελθόν σαν να ήταν παρόντα, και τίποτα δεν μπορούσε να κρυφτεί από το βλέμμα του. Αλλά δεν αποκάλυψε αυτή τη γνώση σε κανέναν και δεν σόκαρε κανέναν με τη διορατικότητά του. Αυτός, σαν καλός άγγελος, άλλαξε το παρόν σε έναν άνθρωπο έτσι ώστε το μέλλον του να γίνει σωτήριο για την ψυχή του. Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια παραδείγματα αλλαγμένων ανθρώπινων πεπρωμένων. Ο Βλαντιμίρ Σαβότσκιν γνώριζε τον Αρχιμανδρίτη Ιππότη δέκα χρόνια. Γνώρισε για πρώτη φορά τον ηλικιωμένο άνδρα τη δεκαετία του '90, όταν ήταν επιχειρηματίας και τον κυνηγούσαν ληστές που είχε προσλάβει η τράπεζα, καθώς και άλλοι ληστές που δεν είχαν καμία σχέση με την τράπεζα. Όλοι ήθελαν χρήματα από αυτόν, τα οποία δανείστηκε ο διευθυντής της εταιρείας του, του οποίου ο πρώτος αναπληρωτής ήταν ο Βλαντιμίρ. Ο σκηνοθέτης πέθανε και ο Βλαντιμίρ έμεινε με χρέη. Τότε ήταν της μόδας να θάβουν ζωντανούς ανθρώπους σε τσιμέντο, να τους βασανίζουν με σίδερο κ.λπ.
Αφού αποχαιρέτησε νοερά τη ζωή, ο Βλαντιμίρ ήρθε στον πατέρα Ιππόλυτο για συμβουλές, αλλά δεν άκουσε τίποτα από αυτόν εκτός από γενικές φράσεις. Απογοητευμένος από τον πρεσβύτερο, πήγε σπίτι για να περιμένει τον αναπόφευκτο θάνατό του. Αλλά την επόμενη νύχτα, ο πατέρας Ιππόλυτος του εμφανίζεται σε όνειρο, να πλησιάζει στο κρεβάτι του,ευλογεί τρεις φορές με το σημείο του σταυρού και εξαφανίζεται. Το πρωί, ο Βλαντιμίρ ξύπνησε σίγουρος ότι όλα θα τελείωναν καλά για αυτόν. Μετά από αυτό, η ζωή του άρχισε πραγματικά να αλλάζει.
Ο τρόπος που βγήκε από αυτό το αδιέξοδο μόνο ως θαύμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις όπου άνθρωποι ήρθαν στον γέροντα στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, αλλά έφυγαν από το κελί του ενθαρρυμένοι και εμπνευσμένοι. Ο γέροντας δεν επέτρεπε την παραμικρή πνευματική βία προς τους προσκυνητές, δεν επέβαλε ποτέ τη θέλησή του σε κανέναν, επειδή κατείχε αληθινή ταπεινότητα και θεωρούσε ειλικρινά τον εαυτό του πιο αμαρτωλό από όλους όσους τον ρωτούσαν. Κάποτε μια γυναίκα, γυναικολόγος, συνειδητοποιώντας τη σοβαρότητα των αμαρτιών που είχε διαπράξει (λόγω της φύσης της δουλειάς της, έπρεπε να κάνει αμβλώσεις), πήγε να εξομολογηθεί σε έναν νεαρό μοναχό. Της φώναξε, αποκαλώντας την δολοφόνο που δεν μπορούσε να συγχωρεθεί. Αφού την έδιωξε αγενώς από την εκκλησία για να μην την «μολύνει με την παρουσία της», ο ιερομόναχος άρχισε να καίει επιδεικτικά θυμίαμα τριγύρω, «καθαρίζοντας» το μέρος όπου στεκόταν η γυναίκα. Ταυτόχρονα, φώναξε ότι είδε ποτάμια αίματος να κυλούν κάτω από τα τείχη. Η καημένη γυναίκα έπεσε σε απελπισία μετά από μια τόσο εξυψωμένη σκηνή. Άρχισε να αναπτύσσει τρομερή κατάθλιψη. Με δυσκολία η γυναίκα πείστηκε να έρθει στον πατέρα Ιππόλυτο. Αυτός, βλέποντας την άτυχη γυναίκα, είπε: «Τι, σε προσέβαλε πολύ ο ιερέας;» Λοιπόν, άστο, συγχώρεσέ τον, είναι ακόμα νέος, δεν έχει καμία εμπειρία ζωής. Και εσύ, μητέρα, μην είσαι λυπημένη
. Άλλωστε, δεν ήξερες τι έκανες... Απλά και ξεκάθαρα λόγια. Αλλά είχαν μια ζωογόνο επίδραση στη γυναίκα. ήταν σαν να είχε ξαναγεννηθεί. Ο πατήρ Ιππόλυτος ακτινοβολούσε τέτοια αγάπη που φαινόταν να διαπερνά κάθε κύτταρο του σώματος εκείνων των ανθρώπων που έρχονταν σε επαφή μαζί του. Είπε: «Το να ακολουθείς τον Χριστό δεν σημαίνει να μιλάς ή να διαβάζεις. Αυτό σημαίνει να ακολουθείς τα αιματοβαμμένα βήματα του Σωτήρα. Γιατί η Αγάπη είναι αλλιώς απρόσιτη!»Με δυσκολία η γυναίκα πείστηκε να έρθει στον πατέρα Ιππόλυτο. Αυτός, βλέποντας την άτυχη γυναίκα, είπε: «Τι, σε προσέβαλε πολύ ο ιερέας;» Λοιπόν, άστο, συγχώρεσέ τον, είναι ακόμα νέος, δεν έχει καμία εμπειρία ζωής. Και εσύ, μητέρα, μην είσαι λυπημένη. Άλλωστε, δεν ήξερες τι έκανες... Απλά και ξεκάθαρα λόγια. Αλλά είχαν μια ζωογόνο επίδραση στη γυναίκα. ήταν σαν να είχε ξαναγεννηθεί. Ο πατήρ Ιππόλυτος ακτινοβολούσε τέτοια αγάπη που φαινόταν να διαπερνά κάθε κύτταρο του σώματος εκείνων των ανθρώπων που έρχονταν σε επαφή μαζί του. Είπε: «Το να ακολουθείς τον Χριστό δεν σημαίνει να μιλάς ή να διαβάζεις. Αυτό σημαίνει να ακολουθείς τα αιματοβαμμένα βήματα του Σωτήρα. Γιατί η Αγάπη είναι αλλιώς απρόσιτη!»Με δυσκολία η γυναίκα πείστηκε να έρθει στον πατέρα Ιππόλυτο. Αυτός, βλέποντας την άτυχη γυναίκα, είπε: «Τι, σε προσέβαλε πολύ ο ιερέας;» Λοιπόν, άστο, συγχώρεσέ τον, είναι ακόμα νέος, δεν έχει καμία εμπειρία ζωής. Και εσύ, μητέρα, μην είσαι λυπημένη.
ΑΠΟΔΟΣΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου