Έφτιαξα αυτό το βίντεο με φωτογραφίες μου που έβγαλα όταν πήγα στους
Άγιους τόπους φτιάχνοντας την κασετίνα ΄΄ Άγιες Γραφές Από τα κείμενα
της Καινής Διαθήκης ΄΄.
Μεταξύ άλλων προσκυνημάτων επισκέφτηκα και το σπίτι του Λάζαρου, από όπου είναι και τα καμπαναριά που φωτογράφησα, το προαύλιο, όπως και η πέτρα στην οποία, ως λέει η παράδοση, καθόταν ο Ιησούς όταν πήγαινε και δίδασκε στο σπίτι του Λαζάρου την οικογένεια, τη Μαρία, τη Μάρθα και τον κόσμο που ερχόταν στο σπίτι.
Επίσης πήγα και στον τάφο του Λαζάρου, η είσοδος βρίσκεται 4-5 μέτρα πάνω από αυτόν κι αυτό λόγο καθίζησης των εδαφών από τότε.Παραθέτω επίσης και φωτογραφίες από τον τάφο και το σημείο της εξόδου από αυτόν όταν αναστήθηκε.
Η εμπειρία αυτή ήταν υπέροχη και συγκινητική.
Όταν κάποιος αγαπάει τον Χριστό βιώνει κάθε γεγονός των Γραφών με εσωτερική ένταση που τον λυτρώνει, έτσι κι εγώ συγκινήθηκα πολύ, μάλιστα συγκινήθηκα πολύ όταν πήγα και στη Λάρνακα της Κύπρου για να ερμηνεύσω τραγούδια του Λαζάρου και το ευαγγέλιο του Ιωάννη για το ιστορικό γεγονός της ανάστασης του Λαζάρου στο σημείο που βρίσκεται η Λάρνακα.
Πόση συγκίνηση αισθάνθηκα που κατέβηκα κάτω από το ναό του για να προσκυνήσω την σαρκοφάγο του ΄΄ ΦιλΙησού ΄΄, όπως χαρακτηριστικά έγραφε έξω από τη λάρνακα. Σκεφτόμουν, θαύμαζα κι έλεγα ΄΄... δηλαδή αυτός ήταν φίλος του Ιησού!!!!! ΄΄. Τον αγαπούσε πολύ ο Ιησούς το Λάζαρο και τον επισκεπτόταν συχνά στη Βηθανία!!!, Μάλιστα όπως μας γράφει ο Ιωάννης στο ευαγγέλιό του όταν πήγε ο Ιησούς και είδε τον τάφο του Λαζάρου δάκρυσε, φυσικά ο Θεάνθρωπος έδειξε αυτό το σημείο για δύο λόγους, πρώτα για να δείξει την ανθρώπινη πλευρά του, ότι δηλαδή έφερε πάνω του και τις δύο φύσεις, την ανθρώπινη και την θεϊκή και βέβαια δάκρυσε γιατί με την θέα του νεκρού Λαζάρου ως Θεός σπλαχνίστηκε βαθειά τον άνθρωπο για την παρουσία του θανάτου στη ζωή του, αποτέλεσμα της εξόδου από τον παράδεισο και της πτώσης του στη διάσταση της φθαρτής ύλης....
Βέβαια η ψυχή δεν πεθαίνει, όμως πιστεύω πως ο Θεός ως Δημιουργός μας αγαπάει απερίγραπτα και ασύλληπτα και το τελευταίο κύτταρο που έχουμε και που θα γεννηθεί στο σώμα μας, όλα τα εναρμονίζει με τον τέλειο τρόπο ώστε να ξαναγυρίσουμε πάλι κοντά Του, φτάνει να το θέλουμε κι εμείς.
Κλείνοντας θέλω να παραθέσω μια αναφορά της παράδοσης που κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλη και ουσιαστική σοφία, αυτή λοιπόν μας λέει πως ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του δεν ξαναγέλασε, ούτε ξαναμίλησε, έζησε στην Κύπρο ως επίσκοπος αυτής, η μόνη φορά που μειδίασε και μίλησε ήταν όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα, όταν τον ρώτησαν γιατί μειδίασε είπε ΄΄ ... το χώμα κλέβει το χώμα...!!! ΄΄
Από καρδιάς μας εύχομαι να αξιωθούμε ανάλογης ανάστασης και επιστροφής στον παράδεισο.
Όλοι.
Με αγάπη
Πέτρος Γαϊτάνος
Αθήνα 12 Απριλίου 2104 μ. Χ
Μεταξύ άλλων προσκυνημάτων επισκέφτηκα και το σπίτι του Λάζαρου, από όπου είναι και τα καμπαναριά που φωτογράφησα, το προαύλιο, όπως και η πέτρα στην οποία, ως λέει η παράδοση, καθόταν ο Ιησούς όταν πήγαινε και δίδασκε στο σπίτι του Λαζάρου την οικογένεια, τη Μαρία, τη Μάρθα και τον κόσμο που ερχόταν στο σπίτι.
Επίσης πήγα και στον τάφο του Λαζάρου, η είσοδος βρίσκεται 4-5 μέτρα πάνω από αυτόν κι αυτό λόγο καθίζησης των εδαφών από τότε.Παραθέτω επίσης και φωτογραφίες από τον τάφο και το σημείο της εξόδου από αυτόν όταν αναστήθηκε.
Η εμπειρία αυτή ήταν υπέροχη και συγκινητική.
Όταν κάποιος αγαπάει τον Χριστό βιώνει κάθε γεγονός των Γραφών με εσωτερική ένταση που τον λυτρώνει, έτσι κι εγώ συγκινήθηκα πολύ, μάλιστα συγκινήθηκα πολύ όταν πήγα και στη Λάρνακα της Κύπρου για να ερμηνεύσω τραγούδια του Λαζάρου και το ευαγγέλιο του Ιωάννη για το ιστορικό γεγονός της ανάστασης του Λαζάρου στο σημείο που βρίσκεται η Λάρνακα.
Πόση συγκίνηση αισθάνθηκα που κατέβηκα κάτω από το ναό του για να προσκυνήσω την σαρκοφάγο του ΄΄ ΦιλΙησού ΄΄, όπως χαρακτηριστικά έγραφε έξω από τη λάρνακα. Σκεφτόμουν, θαύμαζα κι έλεγα ΄΄... δηλαδή αυτός ήταν φίλος του Ιησού!!!!! ΄΄. Τον αγαπούσε πολύ ο Ιησούς το Λάζαρο και τον επισκεπτόταν συχνά στη Βηθανία!!!, Μάλιστα όπως μας γράφει ο Ιωάννης στο ευαγγέλιό του όταν πήγε ο Ιησούς και είδε τον τάφο του Λαζάρου δάκρυσε, φυσικά ο Θεάνθρωπος έδειξε αυτό το σημείο για δύο λόγους, πρώτα για να δείξει την ανθρώπινη πλευρά του, ότι δηλαδή έφερε πάνω του και τις δύο φύσεις, την ανθρώπινη και την θεϊκή και βέβαια δάκρυσε γιατί με την θέα του νεκρού Λαζάρου ως Θεός σπλαχνίστηκε βαθειά τον άνθρωπο για την παρουσία του θανάτου στη ζωή του, αποτέλεσμα της εξόδου από τον παράδεισο και της πτώσης του στη διάσταση της φθαρτής ύλης....
Βέβαια η ψυχή δεν πεθαίνει, όμως πιστεύω πως ο Θεός ως Δημιουργός μας αγαπάει απερίγραπτα και ασύλληπτα και το τελευταίο κύτταρο που έχουμε και που θα γεννηθεί στο σώμα μας, όλα τα εναρμονίζει με τον τέλειο τρόπο ώστε να ξαναγυρίσουμε πάλι κοντά Του, φτάνει να το θέλουμε κι εμείς.
Κλείνοντας θέλω να παραθέσω μια αναφορά της παράδοσης που κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλη και ουσιαστική σοφία, αυτή λοιπόν μας λέει πως ο Λάζαρος μετά την ανάστασή του δεν ξαναγέλασε, ούτε ξαναμίλησε, έζησε στην Κύπρο ως επίσκοπος αυτής, η μόνη φορά που μειδίασε και μίλησε ήταν όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα, όταν τον ρώτησαν γιατί μειδίασε είπε ΄΄ ... το χώμα κλέβει το χώμα...!!! ΄΄
Από καρδιάς μας εύχομαι να αξιωθούμε ανάλογης ανάστασης και επιστροφής στον παράδεισο.
Όλοι.
Με αγάπη
Πέτρος Γαϊτάνος
Αθήνα 12 Απριλίου 2104 μ. Χ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου