Όταν άρχισε ό πειρασμός στο Μοναστήρι καί οί διάφορες δοκιμασίες, κάθε βράδυ ό Γέροντας μάς κατηχούσε με ώραϊες ομιλίες περί ύπακοής, περί άγάπης καί περί άληθινής μετανοίας. Μάς ύπενθύμιζε νά σκεπτόμαστε τή μοναχική ύπόσχεση πού δώσαμε κατά τήν κουρά, όταν δηλαδή γίναμε Μοναχοί. Μάς εκπαίδευε με ιδιαίτερες νηστείες. Μάς έλεγε πώς όποιος νηστεύει μέχρι τ'ις τάδε τού μηνός καί δεν στενόχωρε! κανέναν, δεν θυμώνει ούτε κατακρίνει, θά πάρει άπό τό "Αγιο Πνεύμα διάφορα χαρίσματα. Ή άλήθεια είναι πώς όλοι άγωνιζόμασταν τό κατά δύναμιν, άλλά ορισμένοι Πατέρες δεν έπαναπαύονταν, γιατί εϊχαμε παρουσία γυναικών στο Μοναστήρι, καί έφυγαν στο "Αγιον Όρος. Ό Γέροντας τούς έλεγε νά κάνουν νηστεία ειδική για νά έλευθερωθούν άπό τή σάρκα καί τα πάθη, άλλά δεν μπορούσαν, φαίνεται, καί έφυγαν με άδεια τού Γέροντος, άφού δεν γινόταν τίποτε.
Ό Γέροντας δεν ήταν μόνο καλός γιατρός τής ψυχής, άλλά καί τού σώματος. Γι’ αύτό καί συχνά ένώ έδινε καθαρά πνευματικές συμβουλές, πρόσθετε καί συμβουλές σχετικές μέ τή σωματική ύγεία καί δίαιτα καί άντίστροφα. Όταν πονοϋσε τό κεφάλι συνιστοϋσε νά γίνει έτοϋτο καί σέ άλλη άδιαθεσία τό άλλο κλπ. Μοϋ έλεγε επίσης νά μήν τρώω έλιές, νά μήν πίνω καφέ, λεμονάδα, τσάϊ εύρωπαϊκό, κρασί. Μόλις έπινα καμμιά φορά άπό αύτά έξαιτίας τού πάθους μου, γέμιζε τό σώμα μου άπό σπυριά καί αισθανόμουν άφόρητη φαγούρα.
’Επίσης μού έλεγε πώς για νά είναι ό Θεός μαζί μου,πρέπει νά προσέχω νά μή στενοχωρώ κανέναν καί νά μην κάνω παρατηρήσεις σε κανέναν άνθρωπο. Καί παράλληλα νά τηρώ τή νηστεία πού έπιβάλλει ή μοναχική μου ιδιότητα. Με τον τρόπο αυτόν, έλεγε, ό,τι θά τρώς θά πηγαίνει στή θέση του. ’Αν αύτό έκανε όλος ό κόσμος, δεν θά τούς έτρωγαν τά μαχαίρια. (Προφανώς έννοούσε τις έγχειρήσεις). Νά άγαπάς τή νηστεία κάθε λεπτό. Ή νηστεία άδυνατίζει τό σώμα σου, άλλά είσαι όλος ύγεία, τρώς με όρεξη, όταν έρθει ή ώρα, και γίνεσαι δυνατός σάν άτσάλι.
- Νά έχεις, συνέχιζε, πίστη στο Θεό. Όταν λες κάτι, νά τό πιστεύεις καί νά μήν έχεις μέσα σου τό ναΐ και τό όχι, με άλλα λόγια, νά μήν ταλαντεύεσαι στήν πίστη σου. Έγώ δ,τι έχω, τό έχω με τή δύναμη τής πίστεως.
- Νά άγαπάς τούς φτωχούς καί νά βοηθάς τούς άδυνάτους. ο Νά είσαι δίκαιος σε ό,τιδήποτε.
- Νά προσέχεις τούς άνθρώπους πού συναναστρέφεσαι, γιά νά μή σοϋ βγει τό όνομα καί δεν θά μπορείς τότε νά σταθείς πουθενά.
- Νά μή θυμώνεις και νά μήν κατακρίνεις ποτέ άνθρωπο. Ένας είναι ό Κριτής, ό Θεός, ό όποιος θά κρίνει τούς πάντες.
- Νά μή μιλάς γρήγορα, δηλ. νά μή βιάζεσαι νά μιλήσεις, άλλά πρώτα νά σκέφτεσαι καί έπειτα νά μιλάς.
- Νά μή θυμώνεις, όταν μιλάς, καί νά μιλάς πάντα με καλό τρόπο.
- Σε όλα νά ρωτάς τον Κύριο. Νά λές: «Κύριε, τί θέλεις ποιήσαί με;», δηλαδή, τι θέλεις, Κύριε, νά κάνω;
- Επίσης νά μήν τρέχεις ποτέ στις κρίσεις σου.
-Νά μή χάνεις τήν έλπίδα, όταν δοκιμάζεσαι. Σιγά-σιγά θά έρθεις στο δρόμο τού Θεού. Καί όλα αύτά πού σοϋ λέω, θά τά θυμάσαι καί θά τά λές καί σε άλλους γιά νά βοηθη-θούν κι έκεΐνοι με τή σειρά τους.
- Επίσης στήν έκκλησία νά είσαι συγκεντρωμένος καί νά ψέλνεις με όρεξη.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ
ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
ΤΟΜΟΣ Α'.
Ό Γέροντας δεν ήταν μόνο καλός γιατρός τής ψυχής, άλλά καί τού σώματος. Γι’ αύτό καί συχνά ένώ έδινε καθαρά πνευματικές συμβουλές, πρόσθετε καί συμβουλές σχετικές μέ τή σωματική ύγεία καί δίαιτα καί άντίστροφα. Όταν πονοϋσε τό κεφάλι συνιστοϋσε νά γίνει έτοϋτο καί σέ άλλη άδιαθεσία τό άλλο κλπ. Μοϋ έλεγε επίσης νά μήν τρώω έλιές, νά μήν πίνω καφέ, λεμονάδα, τσάϊ εύρωπαϊκό, κρασί. Μόλις έπινα καμμιά φορά άπό αύτά έξαιτίας τού πάθους μου, γέμιζε τό σώμα μου άπό σπυριά καί αισθανόμουν άφόρητη φαγούρα.
’Επίσης μού έλεγε πώς για νά είναι ό Θεός μαζί μου,πρέπει νά προσέχω νά μή στενοχωρώ κανέναν καί νά μην κάνω παρατηρήσεις σε κανέναν άνθρωπο. Καί παράλληλα νά τηρώ τή νηστεία πού έπιβάλλει ή μοναχική μου ιδιότητα. Με τον τρόπο αυτόν, έλεγε, ό,τι θά τρώς θά πηγαίνει στή θέση του. ’Αν αύτό έκανε όλος ό κόσμος, δεν θά τούς έτρωγαν τά μαχαίρια. (Προφανώς έννοούσε τις έγχειρήσεις). Νά άγαπάς τή νηστεία κάθε λεπτό. Ή νηστεία άδυνατίζει τό σώμα σου, άλλά είσαι όλος ύγεία, τρώς με όρεξη, όταν έρθει ή ώρα, και γίνεσαι δυνατός σάν άτσάλι.
- Νά έχεις, συνέχιζε, πίστη στο Θεό. Όταν λες κάτι, νά τό πιστεύεις καί νά μήν έχεις μέσα σου τό ναΐ και τό όχι, με άλλα λόγια, νά μήν ταλαντεύεσαι στήν πίστη σου. Έγώ δ,τι έχω, τό έχω με τή δύναμη τής πίστεως.
- Νά άγαπάς τούς φτωχούς καί νά βοηθάς τούς άδυνάτους. ο Νά είσαι δίκαιος σε ό,τιδήποτε.
- Νά προσέχεις τούς άνθρώπους πού συναναστρέφεσαι, γιά νά μή σοϋ βγει τό όνομα καί δεν θά μπορείς τότε νά σταθείς πουθενά.
- Νά μή θυμώνεις και νά μήν κατακρίνεις ποτέ άνθρωπο. Ένας είναι ό Κριτής, ό Θεός, ό όποιος θά κρίνει τούς πάντες.
- Νά μή μιλάς γρήγορα, δηλ. νά μή βιάζεσαι νά μιλήσεις, άλλά πρώτα νά σκέφτεσαι καί έπειτα νά μιλάς.
- Νά μή θυμώνεις, όταν μιλάς, καί νά μιλάς πάντα με καλό τρόπο.
- Σε όλα νά ρωτάς τον Κύριο. Νά λές: «Κύριε, τί θέλεις ποιήσαί με;», δηλαδή, τι θέλεις, Κύριε, νά κάνω;
- Επίσης νά μήν τρέχεις ποτέ στις κρίσεις σου.
-Νά μή χάνεις τήν έλπίδα, όταν δοκιμάζεσαι. Σιγά-σιγά θά έρθεις στο δρόμο τού Θεού. Καί όλα αύτά πού σοϋ λέω, θά τά θυμάσαι καί θά τά λές καί σε άλλους γιά νά βοηθη-θούν κι έκεΐνοι με τή σειρά τους.
- Επίσης στήν έκκλησία νά είσαι συγκεντρωμένος καί νά ψέλνεις με όρεξη.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ
ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
ΤΟΜΟΣ Α'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου