
«Ελέησον
με, ό Θεός, κατά το μέγα έλεος Σου, και κατά το πλήθος των οίκτιρμών Σου
έξάλειψον τό άνόμημά μου».
(Ψαλμός
Ν Ί)
Σε
οποιαδήποτε ηλικία και να είναι ό άνθρωπος, είτε είναι νέος, είτε είναι
μεσόκοπος, ήγουν πεντήκοντα ετών, είτε γέρος, θα πρέπει όχι μόνο να ψελλίζει
αλλά να βιώνει τον πεντηκοστό ψαλμό τού προφητάνακτος Δαυίδ. Δηλαδή θα πρέπει να
είναι συνεχώς εν μετάνοια, θα πρέπει συνεχώς να αναζητά την μετάνοια, θα πρέπει
να έχει έναν γέροντα και να εξομολογείτε συνεχώς τις αμαρτίες του, είτε αυτές
είναι μεγάλες πράξεις, είτε είναι λογισμοί κακοί, ή έστω και καλοί.
Είπε
γέρων , ένας Άγιαννατίτης ιερομόναχος μου είπε: Τους κακούς και αισχρούς
λογισμούς πού μας φέρνει, "κάποιος από το έκπεσόν τάγμα", τούς
διώχνουμε αμέσως, τούς καλούς όμως λογισμούς πού έρχονται στο μυαλό μας, προερχόμενοι
από το ίδιο κέντρο, δυστυχώς πολλές φορές δεν τούς διώχνουμε, και τοιουτοτρόπως
μάς συμβαίνει π.χ. το έξης; Είμαστε παρόντες στην θεία Λειτουργία, αλλά επειδή
καλλιεργούμε έναν καλό λογισμό, δεν καταλαβαίνουμε πότε φθάσαμε στο "Δι'
ευχών" και δεν ενθυμούμαστε ποιά Αποστολική και ποιά Ευαγγελική περικοπή
άναγιγνώσθηκε
ΒΙΒΛΙΟΓ. ΕΤΩΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ- ΑΙΤΩΝ 50 ΨΑΛΜΟ.
Κ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΙΚΡΑ ΖΥΜΗ ΘΕΡΜΟΝ ΑΙΤΩΛΙΑΣ. http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2012/07/blog-post_565.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου