Εγώ είμαι ο μοναδικός αληθινός Δάσκαλος και εσείς είστε μόνο φορείς της διδασκαλίας Μου. Ευλογημένος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν θέλει να κάνει το δάσκαλο ούτε τον αρχηγό. Άγιος Νικόλαος Αχρίδος.

Όσιος Θεοφάνης ο Ομολογητής της Συγριανής εν τω Μεγάλω Αγρώ (815)
Όσιος Γρηγόριος ο Α’ Διάλογος πάπας Ρώμης (604)
Προφήτης Ααρών
Δίκαιος Φινεές, εγγονός του Προφήτη Ααρών
Όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος (1022 )
Όσιος Συμεών ο Ευλαβής, δάσκαλος του Συμεών του νέου Θεολόγου (10 αι.)
Άγιος Λαυρέντιος εκ των Αλαμανων της Κύπρου
Άγιοι Εννέα Μάρτυρες

Εορτάζει στις 12 Μαρτίου

«Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός».

 

Ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος γεννήθηκε το 540 και έζησε στην Ρώμη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Οι γονείς του, Γορδιανός και Σίλβια καθώς και οι δύο αδερφές του, Ταρσίλλα και Αιμιλιανή, διακρίνονταν για την ευσεβειά τους. Διέθεσε μεγάλο μέρος της περιουσίας του στους φτωχούς και ίδρυσε 6 μοναστήρια στη Σικελία ενώ το σπίτι του το μετέτρεψε σε μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο . Σ’ αυτό εκάρη μοναχός και αφιερώθηκε στην αδιάλειπτη καρδιακή προσευχή και στην ακαταπόνητη μελέτη των Γραφών και των Πατέρων της Εκκλησίας. Αποδείχθηκε αληθινός ασκητής και «στο έπακρον ελεήμων». Αξιώθηκε να γίνη Επίσκοπος και πάπας Ρώμης, τότε που η Ρώμη ήταν Ορθόδοξη. Ονομάσθηκε Διάλογος, επειδή τα περισσότερα έργα του τα έγραψε με διαλογικό τρόπο, δηλαδή με ερώτηση και απόκριση.
Όταν ήταν ακόμη μοναχός, τον επισκέφθηκε στο κελί του ένας ηλικιωμένος ναυαγός, και ζήτησε την βοήθειά του. Ο άγιος Γρηγόριος τον φιλοξένησε και του έδωσε έξι αργυρά νομίσματα. Ο γέροντας μετά από λίγο ξαναήλθε και ο άγιος του έδωσε άλλα έξι. Ύστερα, ήλθε και πάλι για τρίτη φορά και, επειδή ο Όσιος δεν είχε άλλα χρήματα, του έδωσε ένα αργυρό σκεύος, που ανήκε στην Μονή. Και παρά το ότι ο κανονισμός δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο, εν τούτοις δεν δίστασε να προβή σε αυτή την ενέργεια, επειδή δεν μπορούσε να λυπήση άνθρωπο.
Όταν έγινε πάπας της Ρώμης, προσκαλούσε κατά διαστήματα τους πιο πτωχούς της πόλεως και έτρωγε μαζί τους. Κάποτε, έδωσε εντολή να έλθουν στην Επισκοπή δώδεκα πτωχοί για να τους φιλοξενήση. Την ώρα που έτρωγαν, ο άγιος έβλεπε δεκατρείς προσκεκλημένους και ο ένας από αυτούς ήταν διαφορετικός στην όψη. Είχε πρόσωπο φωτεινό και πότε έμοιαζε με γέροντα στην ηλικία, πότε με νέο. Όταν οι άλλοι έφυγαν, τον ερώτησε ποιος είναι και εκείνος απάντησε: «Είμαι άγγελος Κυρίου. Σε έχω επισκεφθή και άλλη φορά, όταν ήσουν μοναχός, και μου έδωσες ελεημοσύνη δώδεκα αργυρά νομίσματα και ένα αργυρό σκεύος. Ο Θεός, θέλησε να δοκιμάση την προαίρεσή σου και με το παράδειγμά σου να διδάξη και άλλους. Μάλιστα, από τότε έλαβα εντολή να είμαι πάντα μαζί σου, για να σε προστατεύω. Ό,τι θελήσης από τον Θεό να μου το πης και θα το μεταφέρω».
Είδαμε, λοιπόν, ότι αξιώθηκε να φιλοξενήση άγγελο Κυρίου, και να συνομιλήση μαζί του.

***

«Ο Γρηγόριος ο Διάλογος, ο της παλαιάς Ρώμης επίσκοπος, ξακουστός, και έτσι τον ξέρουν όλοι, ως άνδρα άγιο και σοφό, που όταν λειτουργούσε ήταν πάντα μαζί του και ένας άγγελος συλλειτουργός του, λένε, ότι ενώ περπατούσε στο δρόμο σταμάτησε την πορεία του για να προσευχηθή στον Κύριο να συγχωρήσει τις αμαρτίες του βασιλέως Τραϊανού. Του ήρθε τότε ουράνια φωνή που του είπε: «Άκουσα την προσευχή σου και δίνω συγχώρηση στον Τραϊανό. Εσύ όμως να σταματήσης να προσφέρης προσευχές για τους ασεβείς». Ότι αυτό είναι αλήθεια το βεβαιώνει ολόκληρη η Ανατολή και η Δύση. Βλέπεις που αυτό είναι ανώτερο από την περίπτωση της Φαλκονίλλας! Γιατί εκείνη στο κάτω κάτω δεν έκανε κακό σε κανέναν, ενώ αυτός έγινε αιτία πικρού θανάτου πολλών μαρτύρων».

***

ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ στα μονίδια τον αββά Ιωάννη τον Πέρση και μας διηγήθηκε για το μέγα Γρηγόριο, τον μακαριότατο επίσκοπο Ρώμης, τα εξής: «Πήγα στη Ρώμη, να προσκυνήσω τους τάφους των αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Και μια μέρα, καθώς έστεκα στο μέσο της πόλεως, βλέπω τον πάπα Γρηγόριο, ο οποίος επρόκειτο να περάσει από κοντά μου. Σκέφτηκα λοιπόν να του βάλω μετάνοια. Οταν όμως με είδαν οι της ακολουθίας του, άρχισαν καθένας απ᾿ αυτούς να μου λέγει: ῾῾Αββά, μη βάζεις μετάνοια᾿᾿. Εγώ τότε αγνοούσα γιατί μου το λένε. Νόμισα όμως ότι ειναι άπρεπο να μη βάλω σ᾿ αυτόν μετάνοια.
Μόλις λοιπόν βρέθηκε κοντά μου ο πάπας και είδε ότι πήγαινα να βάλω μετάνοια, στο όνομα του Κυρίου, αδελφοί, πρώτος έβαλε στη γη μετάνοια και δεν σηκώθηκε, μέχρι που σηκώθηκα πρώτος εγώ. Τότε με ασπάστηκε με πολλή ταπεινοφροσύνη και μου έδωσε με το χέρι του τρία χρυσά νομίσματα, παραγγέλοντας να μου δοθεί και ράσο και τα αναγκαία μου όλα. Δόξασα λοιπόν το Θεό που του χάρισε τέτοια ταπείνωση προς όλους κι ελεημοσύνη και αγάπη».
Ιωάννου Μόσχου, Λειμωνάριον, Άνθη της Ερήμου 17, σελ. 166, έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, Άγιον Όρος 1983.

Ο Χριστός είναι ο Μοναδικός Δάσκαλος 
Άγιος Νικόλαος Αχρίδος

Ευλογημένος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν θέλει να κάνει το δάσκαλο ούτε τον αρχηγό. Τρία ουράνια χαρίσματα συνοδεύουν ένα τέτοιο άνθρωπο: το πρώτο ονομάζεται ειρήνη, το δεύτερο ονομάζεται σοφία, και το τρίτο ονομάζεται ευδοξία.
Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: «Μηδέ κληθήσετε καθηγηταί· εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός» (Ματθ. 23, 10).
Εσείς που ανελλιπώς μελετάτε την Αγία Γραφή ίσως θα βρεθείτε σε αμηχανία, προκειμένου να φέρετε σε συμφωνία την παραπάνω σαφή εντολή με την επόμενη: Πηγαίνετε να κηρύξετε και να διδάξετε όλους τους λαούς. (Ματθ. 28, 19-20).
Ο Κύριος στέλνει τους μαθητές Του να διδάσκουν, αλλά τους απαγορεύει να ονομάζονται δάσκαλοι. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πράγματι θα ήταν δύσκολο να το κατανοήσουμε, αν δεν έλεγε στο τέλος: «Εις γαρ υμών εστιν ο καθηγητής, ο Χριστός». Αυτό σημαίνει: Εγώ είμαι ο Δάσκαλος και η διδασκαλία είναι δική μου. Εγώ είμαι ο μοναδικός αληθινός Δάσκαλος και εσείς είστε μόνο φορείς της διδασκαλίας Μου. Έφερα τη διδασκαλία Μου από τον ουρανό και την αποκάλυψα σε σας. Δεν την ανακαλύψατε εσείς, αλλά την ακούσατε από Μένα και την δεχτήκατε. Εγώ είμαι ο Δάσκαλος. Το έργο σας είναι να διδάξετε τα λόγια μου στους ανθρώπους όπως προσφέρατε εκείνους τους πέντε άρτους, τους οποίους Εγώ ευλόγησα και πολλαπλασίασα. Τότε Εγώ ήμουν ο Οικοδεσπότης και εσείς οι υπηρέτες γύρω από το τραπέζι μου. Τώρα σας λέγω ότι Εγώ είμαι ο Δάσκαλος και εσείς είστε υπηρέτες του θεϊκού λόγου.
Με αυτά τα λόγια ο Κύριος ήθελε πρώτο, να επιστήσει την προσοχή στους μαθητές Του, πως μόνον Αυτός είναι ο Δάσκαλος της σωτήριας και ουράνιας διδασκαλίας. Δεύτερο, να προστατέψει τους μαθητές Του από την υπερηφάνεια, γιατί από αυτήν δεν μπορούν να προστατευθούν οι αυτοαποκαλούμενοι δάσκαλοι, επειδή πιστεύουν ότι έχουν δική τους πρωτότυπη διδασκαλία.
Τρίτο, οι μαθητές Του, συνειδητοποιώντας πως ήταν μόνο φορείς της διδασκαλίας Του καταλάβαιναν πως έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικοί. Έπρεπε να παραδίδουν την διδασκαλία Του ακριβώς όπως τη διδάχτηκαν, χωρίς να συμπληρώνουν και χωρίς να αφαιρούν κάτι.
Οι Άγιοι Απόστολοι είχαν πλήρη συναίσθηση της διδασκαλικής τους αποστολής. Γι’ αυτό το λόγο ο απόστολος Ιάκωβος προειδοποιεί τους βαπτισμένους χριστιανούς: Αδελφοί μου μη κάνετε όλοι σας το δάσκαλο, γιατί πρέπει να ξέρετε ότι οι δάσκαλοι θα κριθούμε πιο αυστηρά. Όλοι μας κάνουμε πολλά σφάλματα. Αν κάποιος δεν κάνει σφάλματα με τα λόγια, αυτός είναι τέλειος άνθρωπος και ικανός να χαλιναγωγήσει όλο τον εαυτό του (Ιάκ. 3, 1-2). Τα ψέματα των ψευδοδιδασκάλων προκάλεσαν μεγάλες αιματοχυσίες στον κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο ο Άγιος Παύλος προειδοποιεί όλους τους χριστιανούς με τα εξής:
α. «Προσέχετε καλά, μη σας εξαπατήσει κανείς με τους απατηλούς και κούφιους συλλογισμούς της ανθρώπινης σοφίας, που στηρίζονται σε ανθρώπινες παραδόσεις και σε μία λανθασμένη πίστη προς τα στοιχεία του κόσμου και όχι στη διδασκαλία του Χριστού (Κολ. 2, 8).
β. που συνεχώς μαθαίνουν και ποτέ δεν μπορούν να φτάσουν στην τέλεια γνώση της αλήθειας (Τιμ. Β’, 3, 7).
γ. Γιατί θα ‘ρθει καιρός που οι άνθρωποι δε θα ανέχονται τη σωστή διδασκαλία, αλλά θα συγκεντρώνουν γύρω τους πλήθος από δασκάλους, που να ταιριάζουν με τις επιθυμίες τους, για ν’ ακούν αυτά που τους αρέσουν (Τιμ. Β’ 4, 3-4).
Αυτά τα λόγια θα μπορούσε να επαναλάβει και σήμερα ο Απόστολος Παύλος στην Ευρώπη. Με τα ίδια λόγια θα περιέγραφε σήμερα την αρρώστια της λευκής φυλής. Είναι η ίδια ακριβώς αρρώστια που υπήρχε και πριν από δύο χιλιάδες χρόνια: Ίδια αρρώστια, ίδια περιγραφή, ίδια συνταγή και ίδιο φάρμακο.
Υπάρχει κάποιος άλλος στον κόσμο, εκτός από τον Απόστολο Παύλο, που θα μπορούσε να σας εξηγήσει ποια είναι η αιτία του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου; Κανένας, πραγματικά κανένας.
Αμέτρητοι τέτοιοι δάσκαλοι εμφανίστηκαν στους λεγομένους «πολιτισμένους» λαούς στον εικοστό αιώνα. Αυτοί έδιωξαν τον αληθινό δάσκαλο, το Χριστό.
Καθημερινά μιλούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ, από το βράδυ μέχρι το πρωί, και κάθε λόγος τους ήταν ένα ψέμα, ένα δόλωμα, για να παρασύρει τον άνθρωπο στον όλεθρο.
Διάβαζαν ασταμάτητα, αλλά δεν μπορούσαν να φτάσουν στην αλήθεια με κανένα τρόπο. Δίδασκαν ασταμάτητα στους άλλους, αλλά κανείς από τους μαθητές τους δεν μπορούσε να φτάσει στην αλήθεια.
Στην ουσία, όμως, οι χριστιανικοί λαοί, από την μια πλευρά πολέμησαν την μοναδική και σωτήρια αλήθεια του Χριστού, και από την άλλη έψαξαν επανειλημμένα την αλήθεια. Η αλήθεια όμως δεν βρισκόταν στη διδασκαλία των ψευδοδιδασκάλων, αλλά στα απλά σπίτια των ψαράδων και στις χωριάτικες καλύβες. Η αλήθεια κρύφτηκε στους τόπους που ζούσαν οι ασκητές, στα κελιά των θεοσεβών ανθρώπων και στις ερήμους που ζούσαν οι μοναχοί. Ολόκληρη η αλήθεια ήταν κρυμμένη μέσα σε μια μόνο λέξη, στο Χριστό.
Η δυσωδία από τις πλανεμένες φιλοσοφίες και τις ψευδοδιδασκαλίες δηλητηρίασαν τον αέρα στην Δύση. Άρχισαν να δηλητηριάζουν και τον αέρα της Ανατολής. Οι λαοί της Ανατολής, που δεν γνώριζαν το Θεό, φοβήθηκαν από τους βαπτισμένους λαούς. Οι δίκαιοι άνθρωποι άρχισαν να θρηνούν, και οι άγγελοι του ουρανού οργίστηκαν πολύ, που ολόκληρη η γη σείστηκε, και όλοι οι λαοί χτυπήθηκαν από την πύρινη καταιγίδα, προς εξαγνισμό τους.
Ας ελπίσουμε, ότι μέσα από την πύρινη αυτή καταιγίδα, να μετανοήσουν οι άνθρωποι, να καθαρισθεί η βρώμα και ο ουρανός να ενωθεί με τη γη. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος, Μέσα από το παράθυρο της φυλακής, Μηνύματα στο λαό, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”

Η ελεημοσύνη έλκει τη Χάρη του Θεού
https://iconandlight.wordpress.com/2017/11/13/20421/

Η Αγία Ταρσίλα, η θεία του αγίου Γρηγορίου του Μεγάλου, Είδε τον Ιησού να έρχεται, και ξεχύθηκε τόση θαυμαστή ευωδία, που μόνο αυτό φανέρωνε πώς εκεί είχε έρθει ο Αρχηγός της ευωδίας.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/24/%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b1%cf%81%cf%83%ce%af%ce%bb%ce%b1-%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b3%cf%81%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%af/

Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας Πίστεως.

Στόμα γρήγορον καταπλουτήσας, νομεύς άριστος του θείου λόγου, ανεδείχθης Ιεράρχα Γρηγόριε• των αρετών γαρ εκφάντωρ γενόμενος, δικαιοσύνης εκφαίνεις την έλλαμψιν Πάτερ Όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Μεγαλυνάριον.

Ρώμη εγκαυχάται μητροπρεπώς, Πάπα Γρηγορίου Διαλόγου τη εορτή, ταύτης γαρ τον θρόνον, εσέμνυνεν αξίως· συγγράψας λειτουργίαν, θείω εν πνεύματι.

Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.

Σκεύος, της εκλογής ιερόν, ανεγνωρίσθης Ιεράρχα Γρηγόριε, εις ύψη της θεωρίας, της υπέρ νούν αναβάς, διά των αγώνων των τιμίων σου· οσίων εδείχθης, υπογραμμός ακριβέστατος, δι’ εγκρατείας, και της άκρας συγχύσεως, απενέκρωσας, της σαρκός σου το φρόνημα· φίλος της ησυχίας τε, πατήρ και διδάσκαλος, Ευαγγελίου εργάτης, των μοναζόντων ηγούμενος, πτωχών αντιλήπτωρ, των πασχόντων τε προστάτης, ο ευσυμπάθητος.

Ωδή στ΄. Εν αβύσσω πταισμάτων.

Ανενδότως Θεώ συγγινόμενος, ταίς μαρμαρυγαίς ταίς εκείθεν εδείκνυσο, στύλος πυρός Γρηγόριε, του λαού του πιστού προηγούμενος.
Νοερώς τοις αύλοις μιγνύμενος, Όσιε Αγγέλοις αυτοίς συνεδόξασαι, νυν μεταστάς Γρηγόριε, ώσπερ ων και προ τέλους μετάρσιος.

Δόξα. Ήχος πλ. δ΄.

Της ιεραρχίας κανών εδείχθης, και εικών της αγαθότητος, τίμιε αρχιερεύ Γρηγόριε, του μεγάλου Αρχιερέως Χριστού, πιστότατε δούλε και εργάτα δόκιμε· συ γαρ ως χρυσός εδοκιμάσθης ταίς του βίου θλίψεσι, του Θεού φυλάξας τας εντολάς, και την προς Αυτόν αγάπην, διατηρήσας εν παντί ανόθευτον· όθεν και ηξιώθης τω επουρανίω θυσιαστηρίω, συν Αγγέλοις λειτουργείν, δεόμενος εκτενώς υπέρ των πίστει τιμώντων, την ιεράν και πανσεβάσμιον μνήμην σου.

Και νυν. Θεοτοκίον.

Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων Σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
iconandlight.wordpress.com