Όλοι οι άνθρωποι θα αισθανθούν μία μέρα σαν υιοί ενός Πατέρα. Το κακό θα έχει νικηθεί και θα θριαμβεύει το καλό. Τούτη είναι η προφητεία του Χριστού. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Για όσους προσμένουν με ανυπομονησία τη Βασιλεία του Χριστού

Αργά βαδίζει ο Χριστός… Προσέχει που θα σταθεί το άγιο πόδι Του, γιατί δεν θέλει να σταθεί στο αίμα. Επιλέγει στενά σοκάκια στη γη, στενόχωρα, γιατί δεν μπορεί να περπατά στην πλατιά ιδιοκτησία της αμαρτίας. Ξεγλιστρά ανάμεσα στους ληστές, διαγκωνιζόμενος διαρκώς, γιατί πρέπει να περάσει μπροστά.

Έρχεται, φερ΄ ειπείν ο Χριστός σε εμάς σαν φιλοξενούμενος και μας ρωτά:

«Δείξτε μου δρόμο χωρίς αίμα, χωρίς αμαρτία και ληστές!»

Ποια απάντηση θα μπορούσαμε να Του δώσουμε; Πού θα βρίσκαμε δρόμο άξιο του βαδίσματός Του; Εάν κόχλαζε όλο το ξεραμένο αίμα από τη γη, η γη θα παρουσίαζε έναν ωκεανό αίματος. Εάν άναβε φωτιά σε κάθε μέρος ατιμασμένο από την αμαρτία , η γη θα είχε μεταμορφωθεί σε μία φλεγόμενη κόλαση.. 

Εμείς, οι απλοί θνητοί, βαδίζουμε χωρίς φόβο και επιφύλαξη στα βήματα των σκυλιών, των τίγρεων, των υαινών και των καμηλών. Όμως, ποιος από μας θα τολμούσε να προτείνει στο Χριστό : «Πήγαινε, Υιέ του Θεού, με τα βήματα που πηγαίνουμε εμείς»; Κανείς. Μόνο ένα θα μπορούσαμε να του πούμε όλοι εμείς:
«Μην έρχεσαι, Κύριε, μέχρι να κτίσουμε δρόμο για Σένα»!

…Όμως, μέχρι πότε να κρατάμε τον Χριστό στην εξορία; Μα δεν είναι αυτή η γη περισσότερο δικό Του σπίτι απ’ ο ,τι δικό μας; Μα δεν βρίσκεται Αυτός πλησιέστερα στον Θεό, τον οικοδεσπότη του κόσμου, απ’ ο,τι εμείς; Δεν είμαστε υπερβολικά αυθάδεις όταν παριστάνουμε τα αφεντικά στο ξένο σπίτι, το σπίτι από το οποίο διώξαμε τον οικοδεσπότη και τα πιο αγαπημένα και πιο συγγενικά Του πρόσωπα;
Ο Χριστός είναι ο πιο αγαπημένος και πιο συγγενής του Θεού Πατέρα…

Χριστός! Τούτο το όνομα έγινε η σύνθεση όλων των ύψιστων ιδανικών του κόσμου. Η ελευθερία, ο λόγος, η αγάπη, η πίστη, η εργατικότητα, όλα αυτά βρίσκονται σ’ ένα όνομα: Χριστός. Τούτο το όνομα έγινε και σύμβολο και προστάτης κάθε ανώτερου νοήματος, κάθε ευγενικού αισθήματος, κάθε καλής προσπάθειας που υπηρετεί το γενικό καλό. Τούτο το όνομα είναι η προφητεία, που ακόμα δεν έχει πραγματοποιηθεί, η προφητεία κάθε ιδανικού. Όλα τα ιδανικά στον κόσμο θα πραγματοποιηθούν – τούτο σημαίνει το όνομα Χριστός. Όλοι οι άνθρωποι θα αισθανθούν μία μέρα σαν υιοί ενός Πατέρα.

Η ελευθερία θα βασιλεύσει μεταξύ των ανθρώπων και η αγάπη θα κυριαρχήσει επάνω στους ανθρώπους. Οι δουλικές ψυχές θα αφυπνιστούν και η ελευθερία θα μπει μέσα τους.

Θα έρθει καιρός που καταφρονημένος θα θεωρείται ο άνθρωπος που δεν πιστεύει στον Θεό.

Θα έρθει καιρός που όλοι οι άνθρωποι θα σκέπτονται και θα εργάζονται για το καλό όλων. Οι αδύναμοι θα ενισχυθούν, ενώ οι μύες των ισχυρών θα ατροφήσουν. Οι μικροί θα κοιτάξουν τ’ άστρα και θα γιγαντωθούν, ενώ οι ψηλοί θα δούν τον Θεό και θα κοντύνουν.

Θα κλείσουν οι πληγές των προσβεβλημένων και παρηγοριά θα έρθει στους απαρηγόρητους.

Θα επιστρέψουν από την εξορία οι διωγμένοι για χάρη της δικαιοσύνης, και οι ειρηνοποιοί θα γίνουν ηγέτες των ανθρώπων…

Νέοι άνθρωποι θα γεννηθούν στη γη και περί των παλαιών ανθρώπων θα γίνεται συζήτηση όπως περί των σκιάχτρων.
Το μέτωπο τούτων των νέων ανθρώπων θα είναι ψηλό και λαμπερό από τις σκέψεις, ενώ η καρδιά ζεστή από την αγάπη…

Η ευγένεια θα ξεπροβάλει από τη φυλακή της στην επιφάνεια και η σκληρότητα θα βυθιστεί στον πυθμένα.

Το κακό θα έχει νικηθεί και θα θριαμβεύει το καλό. Τούτη είναι η προφητεία του Χριστού. Πραγματοποιήθηκε; Όχι.
Θα πραγματοποιηθεί; Θα δούμε.
Μήπως ο χρόνος διέψευσε τον Χριστό; ‘Ας μην προτρέχουμε.

Οι τοίχοι μιάς ανατολίτικης πόλης ήταν εννέα μέτρα φάρδος και ψηλοί πενήντα μέτρα. Πάνω από μία πύλη έγραφε: «Πόλη Νινευή» ή αλλιώς «Το μέλλον». Όμως, ο χρόνος έσβησε αυτή την ανθρώπινη αλαζονεία. Σήμερα και το πιο ελαφρύ αεράκι στο παιχνίδισμά του κατορθώνει και σηκώνει τη σκόνη της τέως πόλης. Χιλιάδες πόλεις στην Ασία και στην Ευρώπη μπορούν σήμερα να ονομαστούν «Το μέλλον»….

***

“Ας κρίνουμε, αδέλφια, αργά και θα κρίνουμε ορθά. Κάτω από την πίεση του πρόσκαιρου πόνου σκεπάζουμε με την απαισιοδοξία μας ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Όταν ο πόνος μας χρωματίσει τον ‘Ήλιο με μαύρο χρώμα, τότε μέσω αυτού του χρώματος βλέπουμε όλη τη ζωή. Ας κρίνουμε αργά, γιατί και ο Χριστός βαδίζει αργά μέσα στην ιστορία. Αργά σαν βαθύ ποτάμι, που κάποιο παιδί θα το νόμιζε ακίνητο, αλλά που ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να του φτιάξει φράγμα. Αργά σαν σιτάρι, που σπέρνεις το φθινόπωρο και το χειμώνα νομίζεις ότι είναι νεκρό. Ακόμα δεν ήρθε η άνοιξη για το σπόρο του Χριστού. Είναι μακρύς ο δρόμος του Χριστού, επεκτείνεται έως το τέλος της ανθρώπινης ιστορίας. Εάν βιαζόταν, θα κουραζόταν, θα έπεφτε στη μέση του δρόμου, και θα έμενε εκεί. Ενώ όταν βαδίζει αργά, βαδίζει αξιόπιστα. Είναι μακρύς ο δρόμος Του, γι’ αυτό τα βήματά Του είναι αργά…

Και φταίνε οι Ιούδες και οι Βοργίες,οι αντίπαλοι του καλού του Χριστού, εκείνοι που ζητούν τα μέγιστα αγαθά από τον κόσμο, ενώ του δίνουν τα μέγιστα κακά. Ο Χριστός δεν θα βαδίζει αργά, αλλά θα πετά σαν πρωινή ακτίνα μέσα από τον αιθέρα, όταν κάθε άνθρωπος θα πράττει τα μέγιστα καλά για τον κόσμο και θα απαιτεί τα ελάχιστα καλά απ’ αυτόν.

*** *** *** 

Ω, Κύριε, μεγάλη είναι η αισιοδοξία Σου! Όταν εμάς πονέσει το μικρό μας δαχτυλάκι, γινόμαστε απαισιόδοξοι. Ενώ η δική Σου πίστη στην νίκη του καλού δεν αποδυναμώνεται ακόμα και όταν όλοι μας καρφώνουμε από ένα αγκάθι στο σώμα Σου.

Είναι μικροί και κοντινοί οι στόχοι μας, γι΄ αυτό τους προφταίνουμε τρέχοντας. Ενώ ο δικός Σου στόχος είναι μεγάλος και μακρύς, και Εσύ περπατάς βήμα βήμα.

Κύριε, κατεύθυνέ μας προς το στόχο Σου. Άπλωσε έστω μια σκιά του Πνεύματός  Σου στο λόγο μας και εμείς θα γίνουμε αρκετά λογικοί’ άπλωσε έστω μια σκιά από την ευγένειά Σου στην καρδιά μας και η καρδιά μας θα καθαρίσει. Και εμείς θα δούμε τον Θεό όπως Τον έβλεπες Εσύ, όταν περπατούσες στη γη, κάτω από τον σταυρό και το αγκαθωτό Σου στεφάνι’ και θα ζήσουμε μαζί με τον Θεό, όπως ζούσες και Εσύ μαζί Του. Στην ένωση με τον Θεό θα πράττουμε θαύματα μεγάλα, όπως μεγάλα ήταν και τα δικά Σου. Είναι πλέον καιρός να ωριμάσει ο κόσμος. Φώτισέ μας με το Φως Σου, γιατί στον ίσκιο δεν ωριμάζει τίποτα. Κάτω από τις ακτίνες Σου το λογικό μας θα ωριμάσει και η ψυχή μας θα μεγαλώσει πολύ. Και εμείς θα γίνουμε ένα μαζί Σου, όπως είσαι Εσύ, Κύριε, ένα με τον Ουράνιο Πατέρα. Αμήν. (από το βιβλίο: Αργά βαδίζει ο Χριστός, αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Εν Πλω)

Ήχος α΄. Των ουρανίων Ταγμάτων.

Ο Βασιλεύς των απάντων το μέλλον σου προειδώς, τω βέλει της αγάπης, της αυτού ετρωσέ σε, καλέσας εις στρατείαν πνευματικήν, Ω επείσθης Νικόλαε, και στρατηγός ανεδείχθης πνευματικός, θείον Σάββαν μιμησάμενος.

Ήχος πλ. α΄. Χαίροις ασκητικών.

Λόγου, προφορικού και γραπτού, μύστης εδείχθης ιεράρχα Νικόλαε, δι’ ούπερ της Εκκλησίας, οικοδομείς τους πιστούς, και Θεώ συνάπτεις, τούτους άριστα. Τοις όσοι δε λείψανα, προσκυνούσί σου τίμια, χάριν παρέχεις, και πληροίς τα αιτήματα, ως φιλότεκνος, και αγάπης διάκονος. Ύψωσον ούν δεόμεθα, τας χείράς σου Άγιε, και τω λαώ σου πλουσίως, την ευλογίαν κατάφερε, Χριστού Ον τοις στέρνοις, μυστικώς έγγραψον πάντων, θείαις πρεσβείαις σου.

Ήχος γ΄.

Ως την πηγήν δείκνυσιν ο ποταμός, και ο καρπός την ρίζαν, ούτω και τα έργα της χριστοειδούς πολιτείας σου, Νικόλαε μακάριε, μαρτυρούσι το φιλόθεον και φιλάδελφον της αγιωτάτης ψυχής σου. Πάντα γαρ ποιων προς οικοδομήν των πιστών, εμιμήθης επακριβώς την οδόν των αρχαίων Πατέρων. Μεθ’ ων εν ουρανοίς ευφραινόμενος, μνήσθητι ημών δεομένων των ακαταισχύντων πρεσβειών σου.

iconandlight.wordpress.com