Κύριε, Παντοδύναμε Κύριε, Συ, που είσαι κραταιότερος από το θάνατο, δώσε μας δύναμη και κατανόηση, ώστε να τηρήσουμε τον άγιο λόγο Σου μέχρι τέλους· ώστε να μη γευθούμε ποτέ το θάνατο και ο θάνατος ποτέ να μην μας γευθεί· και η σήψη ποτέ να μην αγγίξει τις ψυχές μας. Πανοικτίρμον Κύριε ελέησέ μας! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ Ϛʹ (6ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ ἐκ τῶν ιβ´. (α´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς ἁγίας Μάρτυρος Ἐρωτηΐδος ἐν Καππαδοκίᾳ, πυρὶ τελειωθείσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ἀναριθμήτων μαρτύρων, τῶν ποικιλοτρόπως τελειωθέντων ὑπὲρ Χριστοῦ ἐν Τρεβήροις (Trier) τῆς Γερμανίας ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. (†287)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Πίστεως, πυρὶ τελειωθείσης ὑπὸ Μαξιμιανοῦ Ἡρακλέους ἐν Ἀγίννῳ (Aginnum, Agen) τῆς νοτίου Γαλλίας. (γ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου πατρὸς ἡμῶν Ῥωμανοῦ, ἐπισκόπου Αὐτισιοδώρου (Autissiodorum, Auxerre) τῆς Γαλλίας. (†564)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου πατρὸς ἡμῶν Μάγνου (Magnus) τοῦ ἐκ Βενετίας, γενομένου ἐπισκόπου Ὀπιτεργίου (Opitergium, Oderzo) τῆς Ἀδριατικῆς καὶ μετέπειτα Ἡρακλείας. (†660)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Κουμμεναίου τοῦ λευκοῦ (Cumméne Find), ἑβδόμου ἡγουμένου τοῦ Ἀββαείου τῆς Ἰόνας καὶ βιογράφου τοῦ ὁσίου Κολουμβανοῦ. (†669)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου πατρὸς ἡμῶν Κεολαχίου (Ceollach), ἐπισκόπου Μερκίας, ἐπ᾿ ἐσχάτων ἀσκήσαντος ἐν Ἰόνᾳ. (ζ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Χρυσῆς (Aurea), μοναχῆς ἐν Μποβιξίῳ Πεδεμοντίου (Bovixium, Boves Piemonte) καὶ εἶτα ἡγουμένη μεγάλου κοινοβίου. (η´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Ἐπιφανίας, μοναχῆς τοῦ κοινοβίου τῆς Παναγίας τῆς Θήρας (Santa Maria della Caccia), ἐν Παβίᾳ (Pavia) τῆς Ἰταλίας. (†800)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Κενδέα, ἐκ τῶν Ἀλαμανῶν, τοῦ ἐν Αὐγόρῳ τῆς Κύπρου. (ιβ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, Μνήμη τῶν Ἁγίων ἕξ Ἀλαμάνων τῶν ἐν Κύπρῳ· Ἱλαρίωνος τοῦ νέου, Ἰωάννου, Ἰωσὴφ τοῦ ἐν Λυθροδώντι, Καλαντίου τοῦ ἐν Ταμασῷ, Κασσιανοῦ τοῦ ἐν Γλύφᾳ, καὶ Κασσιανοῦ τοῦ τῆς Ἀξύλου. (ιβ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα, ὁ ἅγιος νέος ὁσιομάρτυς Μακάριος ὁ ἐκ Κίου τῆς Βιθυνίας, ἐν Προύσῃ δὲ μαρτυρήσας, λιθοβοληθεὶς πρότερον, ὕστερον ξίφει τελειοῦται κατὰ τὸ ἔτος ͵αφϞ´ (1590).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητές: Ἀλέξανδρος Γερασίμοφ, Ἐρμογένης (Μπογιαρίσνιεφ) τῆς Μονῆς τοῦ ἁγίου Νικολάου Belogorsk Περμ 1918, Βασίλειος Ζβέρεφ, Λεβ Κούντσεβιτς, Μιχαήλ Μεσχεριάκοφ, Ἰωάννης Πανκράτοβιτς, Γκεόργκι Πέτκεβιτς, Σέργιος Σοκόλοφ, Βασίλειος Φεντότοφ, Νικόλαος Σενρόκ εν Λετονία 1965 ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις τελεῖται τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπονομαζομένης «Ὦ πανύμνητε Μῆτερ»

Τῇ πρώτῃ Κυριακῇ τοῦ Ὀκτωβρίου, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἐλεύσεως ἐκ τῆς Βασιλίδος τῶν Πόλεων εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Παύλου, ἐκ τοῦ ἱδρυτοῦ αὐτῆς Ὁσίου Παύλου, τῆς Εἰκόνος τῆς Θεοτόκου τῆς Μυροβλυτίσσης .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, πρώτῃ Κυριακῇ τοῦ Ὀκτωβρίου, Σύναξιν ἐπιτελοῦμεν τῆς θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς ἐπονομαζομένης «Φωβηνῆς, Κουκουζελίσσης καὶ Τριχερούσης» ἐν τῇ ἱερᾷ Μονῇ τῆς Μεγίστης Λαύρας.
Τῇ πρώτῃ Κυριακῇ τοῦ Ὀκτωβρίου, ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ὁδηγητρίας, ἧς ἡ ἁγία Εἰκών τεθησαύρισται ἐν τῇ σεβασμίᾳ Ἱερᾷ Μονῇ τοῦ Ξενοφῶντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς «Βουρλιωτίσσης» ἐκ τῶν Βουρλῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ Σύναξις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς «Μυρτιωτίσσης» Τριχωνίδος
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, πρώτῃ Κυριακῇ τοῦ Ὀκτωβρίου, Σύναξιν ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν δυσεξαριθμήτων Ἁγίων τῆς Κύπρου, τῶν ἀθλήσει καὶ ἀσκήσει ἢ ἐν Ἀποστολικῇ κλήσει καὶ Ἱερατικῇ λειτουργίᾳ καὶ ἐν θαύμασι πλείστοις διαλαμψάντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, πρώτῃ Κυριακῇ τοῦ Ὀκτωβρίου Σύναξιν ἐπιτελοῦμεν καὶ τῶν πέντε Ἁγίων τῆς περιπύστου Ἀθωνιάδος Σχολῆς, ἤτοι Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, Μακαρίου τοῦ Νοταρᾶ, Ἐπισκόπου Κορίνθου, Ἀθανασίου τοῦ Παρίου, Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καὶ Ἀθανασίου Νεομάρτυρος, τοῦ Κουλακιώτου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Παύλος, ἐπίσκοπος Γορτύνης (δ´ αἰ.)

Στίχοι·
Μύρῳ νοητῷ Μυροβλύτισσα Κόρη,
εὔφρανον ἡμῶν τὰς τῆς ψυχῆς αἰσθήσεις.
Μελιηδέσιν ὕμνοις Ματρὸς Θεοῖο λιγαίνω κῦδος.
Στίχοι · Ὁ χεῖρα πλευρᾷ σῇ βαλεῖν ζητῶν πάλαι,
Πλευρὰν ὑπὲρ σοῦ νύττεται Θωμᾶς Λόγε.
Δούρασιν οὐτάσθη Θωμᾶς μακροῖσιν ἐν ἕκτῃ.

Κυριακὴ Γ΄ Λουκᾶ:
Ἡ ἀνάστασις τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας τῆς Ναΐν (Λουκ 7, 11-16)

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Το να είναι κάποιος χριστιανός σημαίνει να πιστεύη στην ανάσταση των νεκρών· να ελπίζη στην υιοθεσία μας από τον ουρανίο Πατέρα· να αποδέχεται τη θεία μορφή της υπάρξεως· να γίνεται με τη δωρεά της Πατρικής αγάπης ό,τι Αυτός ο Ίδιος είναι κατά την ουσίαν Του, δηλαδή θεός. Τέτοιες είναι οι υποσχέσεις του Θεού και Πατρός σε μας που πιστεύουμε στον Χριστό Ιησού ως τον Μονογενή και ομοούσιον Υιό του Πατρός. Είναι μεγάλη αμαρτία να μειώσουμε την εν Πνεύματι Αγίω αποκάλυψη που μας δόθηκε για τον Ανθρώπο, για τον τρόπο με τον οποίο συνελήφθη ο Άνθρωπος στον νου του Θεού, πριν ακόμη δημιουργηθεί ο ορατός αυτός κόσμος. Η τιμωρία για την αμαρτία αυτή – της απιστίας στην ανάσταση – έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα. Αποτελεί την ιδία μας την αυτοκαταδίκη: Απορρίπτουμε το δώρο του Δημιουργού μας. Γιατί όμως το απορρίπτουμε; Κυρίως και προ πάντων, γιατί η Πατρική Δωρεά αποκτάται με μεγάλο κόπο και πολλά παθήματα…

***

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο Κύριος της ζωής ονομάζει τον θάνατο «κοίμηση». Τι άρρητη ανάπαυση είναι αυτή για εμάς! Ω, τι γλυκιά είδηση για τον κόσμο! Ο φυσικός θάνατος, επομένως, δεν σημαίνει τον αφανισμό του ανθρώπου, αλλά μόνο έναν ύπνο, από τον οποίο μόνον Εκείνος μπορεί να ξυπνήσει τον άνθρωπο. Αυτός που με το λόγο Του εμφύσησε την ζωή στο πρώτο χώμα.
… Ω, η γλυκιά και ζωοποιός φωνή του μοναδικού Εραστή της ανθρωπότητος! Η φωνή αυτή μπορεί να δημιουργήσει από τις πέτρες τέκνα του Θεού. Τότε γιατί δεν μπορεί να μας ξυπνήσει κι από τον αμαρτωλό ύπνο μας;
Λέγεται ότι κάποτε κάποιος άνθρωπος σήκωσε μια πέτρα για να σκοτώσει τον αδερφό του. Αλλά, εκείνη τη στιγμή, του φάνηκε ότι άκουσε τη φωνή της μητέρας του να τον καλεί με τ’ όνομά του. Άκουσε μόνο τη φωνή της μητέρας του και το χέρι του άρχισε να τρέμει. Έριξε κάτω την πέτρα, ντροπιασμένος για την κακή του πρόθεση. Η φωνή της μητέρας του τον ξύπνησε, από τη διάπραξη μιας θανάσιμης αμαρτίας. Αν η φωνή μιας μητέρας σώζει και ξυπνά από το θάνατο, πόσο μάλλον, η φωνή του Δημιουργού και Ζωοδότη!
Όποτε ο Κύριος φώναζε σε κάποιον που ήταν νεκρός στο σώμα [σωματικά νεκρός] όλοι ξυπνούσαν και ανορθώνονταν. Όμως, όσοι δεν ξύπνησαν και δεν ανορθώθηκαν ήταν αυτοί που ήταν νεκροί στην ψυχή [πνευματικά νεκροί] όταν ο Κύριος τους κάλεσε. Για αυτήν την αφύπνιση και την ανάσταση, είναι απαραίτητη η συναίνεση της θέλησης του κεκοιμημένου.
“Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως;” (Λουκάς 23:48). Έτσι φώναξε η Φωνή της Ζωής, αλλά ο νεκρός [Ιούδας] παρέμεινε νεκρός και ο αμαρτωλός δεν ξύπνησε. “Σαούλ, Σαούλ, γιατί με διώκεις;” (Πράξεις των Αποστόλων 9: 4). Η ίδια φωνή που δημιουργούσε τη ζωή φώναξε, και αυτός που κοιμόταν στην αμαρτία ξύπνησε και ο νεκρός ανέζησε. Στην πραγματικότητα, βαθύτερος είναι ο ύπνος της αμαρτίας από τον ύπνο του θανάτου και αυτός που είναι βυθισμένος στον ύπνο [της αμαρτίας] δεν ξυπνά εύκολα.

Ω Γλυκύτατε Κύριε, ξύπνησε μας από τον ύπνο της αμαρτίας. Αφύπνισέ μας, Κύριε!..
Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – Φεβρουάριος, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς,

***

Ο λόγος του Θεού είναι κραταιότερος και από τον θάνατο.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Όποιος συντηρεί μέσα του το λόγο του Χριστού, αυτός ο λόγος τον τρέφει, τον στηρίξει, τον φωτίζει και τον αναζωογονεί. Είτε είναι έν σώματι, είτε εκτός του σώματος, πάντως αισθάνεται εξίσου ζωντανός μέσα απ’ το λόγο του Χριστού. Ο θάνατος μπορεί να χωρίσει τη ψυχή από το σώμα του, αλλά όχι και από το Χριστό, δηλαδή από την αθάνατη και αιώνια ζωή....
Ω Κύριε, Παντοδύναμε Κύριε, Συ, που είσαι κραταιότερος από το θάνατο, δώσε μας δύναμη και κατανόηση, ώστε να τηρήσουμε τον άγιο λόγο Σου μέχρι τέλους· ώστε να μη γευθούμε ποτέ το θάνατο και ο θάνατος ποτέ να μην μας γευθεί· και η σήψη ποτέ να μην αγγίξει τις ψυχές μας.
Πανοικτίρμον Κύριε ελέησέ μας!

***

Γιά τους φοβισμένους από το θάνατο και απαράκλητους από τη ζωή
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

….Από ένα βλέμμα του Θεού όλα τα σκορπισμένα ενώνονται και όλα τα σαπισμένα ζωντανεύουν.
Θυμηθείτε το φημισμένο όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ, που με το προικισμένο χέρι του Μιχαήλ Αγγέλου αιωνιοποιήθηκε με χρώμα. Ο Θεός δείχνει στον προφήτη την κοιλάδα γεμάτη με νεκρά οστά και τον ρωτά: «Υιέ του ανθρώπου, θα ζωντανέψουν αυτά τα οστά; ». Και λέει ο προφήτης : «Είπα: “Κύριε, Κύριε, εσύ ξέρεις”».
Τότε μου είπε: “Προφήτευσε για τα οστά και πες τους: Στεγνά κόκαλα, ακούστε λόγο του Κυρίου”.
Και προφήτευσα όπως είχα διαταχθεί, και μπήκε σ’ αυτά πνεύμα, και ζωντάνεψαν, και στάθηκαν στα πόδια, και ήταν πολύ μεγάλος στρατός» (Ίεζ. 37,1- 10).
Ας ομολογήσουμε, αδέλφια, τον Θεό ως τον κυρίαρχο της ζωής και όχι τον θάνατο.
Αυτή η ομολογία θα μας οδηγήσει στην εμπιστοσύνη προς τον ουράνιο Πατέρα μας, που θα γεμίσει την ψυχή μας με χαρά και προσευχή: «Θεέ, εμείς είμαστε σκόνη που εσύ ζωντάνεψες με το πνεύμα σου. Μας τοποθέτησες σε μία κοιλάδα παραγεμισμένη με νεκρά οστά και σάπιο κρέας. Δώσε μας δύναμη, να μπορέσουμε να αντέξουμε την παραμορφωμένη όψη των νεκρών, των οποίων τον αριθμό και εμείς σήμερα – αύριο θα αυξήσουμε.
Εσύ θα μας αναστήσεις εκ νεκρών, Θεέ, όπως ανέστησες τον Υιό Σου, τον Χριστό, τον αδελφό μας. Εσύ δεν γέννησες τα παιδιά σου, Πατέρα, μόνο και μόνο για να κοιτάξουν στιγμιαία τον πολυτελή σου οίκο κι ύστερα να τα πετάξεις στο σκοτάδι, στη μεγαλύτερη φυλακή. Εσύ δεν τα γέννησες για να τους καταπίνει το σκοτάδι. Εσύ τα γέννησες για να είναι σύντροφοι σου στην αιωνιότητα.
»Δεν σε ρωτάμε, Πατέρα, σε τι είδους σώμα θα μας ντύσεις, στην άλλη ζωή, ούτε με ποια δύναμη θα μας ζωντανέψεις. “Οχι· όμως Σε παρακαλούμε μόνο: Δυνάμωσε την εμπιστοσύνη μας προς Εσένα και την πίστη μας στη ζωή. Αφού ο,τι Εσύ κάνεις με μας, θα είναι ασύγκριτα σοφότερο από εκείνο που εμείς θα κάναμε μόνοι μας. Τα σχέδιά Σου είναι καλύτερα απ’ όλες τις επιθυμίες μας. Η δύναμή Σου υπερβαίνει όλη τη φαντασία μας. Εσύ που έχεις τη δύναμη να δημιουργήσεις, έχεις δύναμη και να θανατώσεις, και Εσύ που έχεις δύναμη να θανατώσεις, έχεις τη δύναμη και να ζωντανέψεις. Δημιουργέ των ζωντανών ανάστησε τους νεκρούς, δημιούργησε σε μας τους ζωντανούς την πίστη στην ανάσταση, αφού χωρίς αυτή την πίστη είμαστε ζωντανοί νεκροί, και επισκέψου μας μετά το θάνατο, ώστε και εμείς, αν και νεκροί, να έρθουμε στη ζωή. Μόνο Εσύ να είσαι πάντα μαζί μας, στη ζωή και στο θάνατο, και εμείς θα έχουμε πάντα ο ,τι επιθυμούμε. Αφού Εσύ είσαι η ζωή και ο ζωοδότης, από πάντα και για πάντα. Αμήν».
Αργά βαδίζει ο Χριστός, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

***

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«…Καλύτερα ήταν στον άλλο κόσμο.»

Μας αφηγείτο ο επίσκοπος του Σαμπατς Μιχαήλ για ένα θαυμαστό γεγονός την εποχή που ήταν επικεφαλής της μονής Βρατσεβσνιτσα. Εκείνη την εποχή επικεφαλής στη Δρατσα ήταν ο ηγούμενος Φιλόθεος. Αυτόν τον ηγούμενο μια μέρα κάλεσαν στο χωριό Γρμπίτσα να τελέσει τη νεκρώσιμη ακολουθία για κάποιο νεκρό. Όταν τελείωσε την ακολουθία , συνόδευσαν τον νεκρό έως το νεκροταφείο και τον κατέβασαν στον τάφο. Όμως ξαφνικά ο νεκρός σήκωσε το καπάκι. Ο λαός φοβισμένος το έβαλε στα πόδια. Έμεινε μόνο ο καλόγερος. Βοήθησε ήρεμα τον ξαναζωντανεμένο νεκρό να σηκωθεί.
«Τι μου κάνετε;» ρώτησε ο άνθρωπος. «Μα χθες πέθανες», του είπε ο καλόγερος. «Να που τώρα είμαι πάλι ζωντανός. Και ήμουν συνέχεια ζωντανός ς’ εκείνο τον κόσμο, δε γεύθηκα καν το θάνατο.» Ύστερα απ’ αυτό ο άνθρωπος έζησε ακόμα 15 χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα το πέρασε στη σιωπή και στην προσευχή. Όταν επέμεναν να πει κάτι έλεγε μ’ αναστεναγμούς. «Ευχαριστώ το Θεό για το έλεός Του, αλλά καλύτερα ήταν στον άλλο κόσμο.»
Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Εμμανουήλ, σελ 194

Το υπέροχο παλάτι του Αποστόλου Θωμά στον Παράδεισο. Κύριε, ο αναστάς εκ των νεκρών, οδήγησε μας στην αιώνια ουράνια πολιτεία Σου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2023/10/05/%cf%84%ce%bf-%cf%85%cf%80%ce%ad%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%ac%cf%84%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%af%cf%83%ce%bf%cf%85-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9/

Ζω μέσα μου την αιωνιότητα, ή όχι; Οι άνθρωποι όταν συνάντησαν τον Απόστολο Θωμά και τους άλλους Αποστόλους, είδαν ανθρώπους που απ’ αυτόν ήδη τον κόσμο απέπνεαν την αιώνια ζωή. Καλούμαστε, όλοι μας, να γίνουμε μάρτυρες της Αναστάσεως, με μια ένταση θεϊκής ζωής μέσα μας. π. Αντώνιος Bloom του Sourozh
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/08/%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%ce%b9-%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%84/

Η βαθειά πίστη και η προσευχή με απλότητα ανασταίνει νεκρούς! Γιατί να μας φαίνεται παράξενο; Ο Χριστός δεν ανέστησε νεκρούς; Το Λάζαρο, το γιό της χήρας, την κόρη τού Ιαείρου! Οι Απόστολοι δεν ανάσταιναν νεκρούς;… Στους βίους των Αγίων δεν διαβάζουμε τόσα και τόσα; Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/09/%ce%b7-%ce%b2%ce%b1%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%ac-%cf%80%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b5%cf%85%cf%87%ce%ae-%ce%bc%ce%b5-%ce%b1%cf%80%ce%bb%cf%8c%cf%84%ce%b7/

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ.
Ἦχος γ’.

Ἀπόστολε Ἅγιε Θωμᾶ, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ.
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε. Γερασίμου.

Ὡς θεῖος Ἀπόστολος, θεολογίας κρουνούς, ἐνθέως ἐξήντλησας, ἐκ λογχονύκτου πλευρᾶς, Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ὅθεν τῆς εὐσεβείας, κατασπείρας τὸν λόγον, ἔλαμψας ἐν Ἰνδίᾳ, ὡς ἀκτὶς οὐρανία, Θωμᾶ τῶν Ἀποστόλων, τὸ θεῖον ἀγλάισμα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ. Γερασίμου.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὡς αὐτόπτης τοῦ Λόγου καὶ κήρυξ εὔσημος, θεοπρεπῶς ἀνιμήσω τὸν τῆς σοφίας βυθόν, ψηλαφήσας τὸν Χριστὸν μετὰ τὴν ἔγερσιν˙ ὅθεν δογμάτων ἱερῶν, ἀνεδείχθης φυτουργός, Ἀπόστολε θεηγόρε, Θωμᾶ Χριστοῦ μυστολέκτα, καὶ πρεσβευτὰ τῶν εὐφημούντων σε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Θωμᾶ.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἐκ πλευρᾶς λογχονύχτου δαψιλῶς ἀρυσάμενος, τῆς θεολογίας τὴν χάριν, θεοῤῥῆμον Ἀπόστολε, τοῖς ἔθνεσι κατήγγειλας τρανῶς, Κυρίου τὸ σωτήριον Θωμᾶ, καὶ ἐσφράγισας ἐν τέλει μαρτυρικῷ, τὴν θείαν ἀποστολήν σου. Δόξα τῷ σὲ καλέσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἐνισχύσαντι, δόξα τῷ κηρυχθέντι διὰ σοῦ, κόσμου τοῖς πέρασι.

Ἀπολυτίκιον. τοῦ Ὁσίου Κενδέου, τοῦ ἐν Αὐγόρῳ τῆς Κύπρου
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἁγιάσας ἀγῶσιν Ἰορδάνου τὴν ἔρημον, καὶ τῆς νήσου Κύπρου τὴν χθόνα, ἐξαιρέτοις παλαίσμασι, κατηύγασας ὡς ἄστρον τηλαυγές, τὰ σύμπαντα· διὸ καὶ τὴν πληθύν, τῶν θαυμάτων σου ὁρῶντες, Κενδέα θεοφόρε ἀνακράζομεν· Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Μακαρίου ἐκ Κίου τῆς Βιθυνίας, ἐν Προύσῃ δὲ μαρτυρήσας
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε. (π. Μελέτιος Συρίγος Κρῆς)

Ὁ Μάρτυς Μακάριος ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ θράσος κατεπάτησε τῆς ἀσεβείας, στεῤῥῶς ἀθλὼν ἐννομώτατα, δύναμιν γὰρ ἐξ ὕψους, ἐνδυθεὶς τῶν τυράννων, ἤσχυνε τὰς ἐνέδρας, καὶ βιαίας στρεβλώσεις, διὸ ὡς στρατιώτην Χριστοῦ, αὐτὸν ἀνυμνήσωμεν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσιομάρτυρος Μακαρίου ἐκ Κίου
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἐν τῇ γῆ τῶν μακάρων τὸν ἀγαλλόμενον, ὁσιομάρτυρα νέον τῆς στρατιᾶς Ἰησοῦ, γενναιόφρονα Μακάριον, τιμήσωμεν, Ἁγίας Ἄννης ἀσκητὴν θείας Σκήτεως σεπτόν, τὸν κλίναντα ἐν τῇ Προύσῃ Ἄγαρ ἐκγόνοις τὴν κάραν, λιτὰς αὐτοῦ ἀπεκδεχόμενοι.

Τῇ πρώτῃ Κυριακῇ τοῦ Ὀκτωβρίου
Ἀπολυτίκιον Τῆς Παναγίας Κουκουζελίσσης ἐν Μεγίστῃ Λαύρᾳ τοῦ Ἄθω. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου) [ἑορτάζεται καὶ στις 21 Νοεμβρίου]
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὴν λαμπράν Σου Εἰκόνα ὡς πηγὴν ἁγιάσματος, οἱ ἐν Λαύρᾳ Παρθένε κεκτημένοι ὑμνοῦμέν Σε· ἐκ ταύτης γὰρ δυὰς ἡ μουσουργός, κεχρύσωται ταῖς Σαῖς μαρμαρυγαῖς, δι’ ὧν Κόρη καταφαίδρυνον καὶ ἡμᾶς, τοὺς πίστει ἐκβοῶντάς Σοι· δόξα τῇ Παρθενίᾳ Σου Ἁγνή· δόξα τῇ φωταυγίᾳ Σου· δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Σου προμηθείᾳ Θεόνυμφε.

Ἀπολυτίκιον τῆς Παναγίας Μυροβλυτίσσης ἐν τῇ Μονῇ Ἁγίου Παύλου τοῦ Ἄθω.(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὴν θείαν Σου Εἰκόνα μύρον πάλαι ἐκβλύσασαν, Μυροβλύτισσαν πάντες προσφυῶς ὀνομάζομεν, καὶ ταύτῃ προσιόντες εὐλαβῶς, πληρούμεθα ὀσμῆς πνευματικῆς, ἐξ αὐτῆς γὰρ τὴν Σὴν χάριν δίδως ἡμῖν, Παρθένε τοῖς βοῶσί Σοι· δόξα τοῖς θαυμασίοις Σου ἁγνή, δόξα τῇ Σῇ χρηστότητι, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς Σου προμηθείᾳ ἄχραντε.

Ἀπολυτίκιον τῆς Παναγίας τῆς Φωβηνῆς, Κουκουζελίσσης καὶ Τριχερούσης
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τὴν θείαν Εἰκόνα Σου ἐξ ἧς οἰκείᾳ χειρί, τὸ χρύσεον νόμισμα τῷ ψάλλοντί Σοι πιστῶς, θεράποντι δέδωκας, ἅπαντες προσκυνοῦμεν, Κουκουζέλισσαν ταύτην, καλοῦντες Θεογεννῆτορ, φερωνύμως βοῶντες· χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ.

Ἀπολυτίκιον Παναγίας Μυρτιωτίσσης (Ἀποστόλου Παπαχρήστου )
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Θεοτόκε Παρθένε ἡμῶν ἡ λύτρωσις, ἡ Θεὸν τῶν ἁπάντων σαρκὶ κυήσασα, ἡ Βασίλισσα ἁπάσης Κόρη κτίσεως, ἀπελπισμένων ἡ ἐλπὶς κατ’ ἄμφω ἴασιν ἡμῖν, ὦ Μυρτιώτισσα δίδου· οἶδα γὰρ Μῆτερ Ἁγία, ὅτι ἰσχύεις ὅσα καὶ βούλεσαι.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον Παναγίας Μυρτιωτίσσης
Ἦχος δ΄. Σήμερον τῆς εὐδοκίας.

Σήμερον τῆς Θεοτόκου ἡ μνήμη ἐπέφανε, δεῦτε οὖν προθύμως ταύτην πάντες ἀνυμνήσωμεν, ἐν ᾠδαῖς οἱ πιστοὶ τὴν πάνσεπτον Μυρτιώτισσα, καὶ τὴν Αὐτῆς Εἰκόνα κατασπασώμεθα, βοῶντες Αὐτῇ μεγαλοφώνως καὶ λέγοντες· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, τοῦ κόσμου ἡ ἀνάκλησις (γ΄)

Ἀπολυτίκιον Παναγίας της τῆς «Βουρλιωτίσσης»
Ἦχος β’

Τὴν Ἄχραντον Εἰκόναν Σου, Βουρλιώτισσα Πάναγνε, νῦν χαρμονικῶς προσκυνοῦντες, γεραίρομεν, Παρθένε• Ὑπάρχεις γὰρ σκέπη πρός ἡμᾶς, ἀρδεύουσα θαυμάτων παροχήν. Διὰ τοῦτο ἀναβλύζεις ἀεί, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσι Σοί. Δόξᾳ τῷ Σὲ δοξάσαντι Θεῷ, δόξᾳ τῷ Σὲ θαυμαστώσαντι, δόξᾳ τῷ ἐλευθερώσαντι ἡμᾶς διὰ τοῦ τόκου Σου.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον Παναγίαςτῆς «Βουρλιωτίσσης»
Ἦχος α΄. Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης.

Τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης Σὺ προΐστασαι φύλακας, καὶ δημιουργὸς θαυμασίων τῇ ἐκ Βούρλων Εἰκόνι σου, Θεόνυμφε Παρθένε Μαριάμ, Σὺ γὰρ φωτίζεις ταχέως τούς τυφλούς, παντοίους ἀπελαύνεις δαίμονας, καὶ παραλύτους Σὺ ἐγείρεις Ἀγαθή· κρημνῶν τε σώζεις καὶ πάσης νόσου τοὺς σοὶ προστρέχοντας· δόξα τῷ Σε δοξάσαντι Θεῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσι ἰάματα

Ἀπολυτίκιον τῶν Κυπρίων Ἁγίων.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τοὺς ἐν Κύπρῳ Ἁγίους, Ἀποστόλους καὶ Μάρτυρας, καὶ σὺν Ἱεράρχας Ὁσίους κατὰ χρέος οἱ Κύπριοι, χορείαν συγκροτήσαντες καινήν, τιμήσωμεν ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ὡς τῆς Νήσου καλλώπισμα εὐκλεῆ, καὶ ἀρωγοὺς κραυγάζοντες· Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι δι᾿ ὑμῶν, ἡμῖν θεῖα δωρήματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Κυπρίων Ἁγίων.
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῶν ἐν τῇ Κύπρῳ θεοφόρων Ἁγίων, τῇ θεολέκτῳ καὶ ἁγίᾳ χορείᾳ, προσπέσωμεν κραυγάζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Ἀθλοφόροι Μάρτυρες καὶ σοφοὶ Ἱεράρχαι, Ἀσκηταὶ καὶ Ὅσιοι καὶ τῆς Κύπρου προστάται, πάσης ἀνάγκης ῥύσασθε ἡμᾶς, τοὺς προσιόντας ὑμῖν μετὰ πίστεως.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων τῆς Ἀθωνιάδος.
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Σχολῆς Ἀθωνιάδος ἱερὰ καλλωπίσματα, ἐδείχθητε ἀξίως οἱ πεντάριθμοι Ἅγιοι· οἱ μὲν μαθητευθέντες ἐν αὕτη, οἱ δὲ διακονήσαντες σοφῶς· διὰ τοῦτο ὑμᾶς ἅμα χρεωστικῶς τιμῶμεν ἀνακρά-ζοντες· δόξα τῷ στεφανώσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι δι ὑμῶν ἡμῖν τὰ κρείττονα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀθωνιάδος.
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τοῖς πενταρίθμοις θεοφόροις Ἁγίοις, Ἀθωνιάδος τῆς Σχολῆς τοῖς προστάταις, προσπέσωμεν κραυγάζοντες ἐκ βάθους ψυχῆς· Κοσμᾶ καὶ Μακάριε, Ἀθανάσιε Μάρτυς, ἱερὲ Νικόδημε, Ἀθανάσιε πάτερ, πάσης ἀνάγκης ῥύσασθε ἡμᾶς τοὺς τῇ πρεσβείᾳ ὑμῶν καταφεύγοντας.

Στιχηρὰ Προσόμοια τῆς Εἰκόνος.
Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις, Θεογεννῆτορ Ἁγνή, ἡ μυροθήκη τοῦ σεπτοῦ ἁγιάσματος, ἡ στάμνος ἡ μανναδόχος, μανναδοτοῦσα ἡμῖν, γλυκασμὸν τῆς θείας ἀγαθότητος· καθέδρα πυρίμορφος, τοῦ Δεσπότου τῆς κτίσεως, ζωῆς τὸ μύρον, τὸν Χριστὸν σωματώσασα, καὶ τὴν κρείττονα, ὀσμὴν πᾶσι παρέχουσα· Δέσποινα Μυροβλύτισσα, ἡμῶν ἡ βοήθεια, ἡ τὴν δυσώδη μανίαν, τὴν καθ’ ἡμῶν τοῦ ἀλάστορος, διώκουσα πόῤῥω, καὶ παρέχουσα τοῖς πᾶσι, χάριν καὶ ἔλεος.

Χαίροις, Παρθενομῆτορ Ἁγνή, ἡ χαριτώσασα τὴν θείαν Εἰκόνα Σου, τοῦ μύρου τῇ ἀναβλύσει, ἐπισκιάσει τῆς Σῆς, ἀγλαΐας Κόρη καὶ χρηστότητος· ᾗ πίστει προσπίπτοντες, θείαν χάριν λαμβάνομεν, καὶ ἀκαθάρτων, λογισμῶν τοῦ ἀλάστορος, ἐκκαθαίρομεν, καὶ ψυχὴν καὶ διάνοιαν· Δέσποινα Μυροβλύτισσα, τοῦ Ἄθω ἀντίληψις, καὶ τῆς παρούσης Σου Μάνδρας, περιφανὲς καταφύγιον· ᾗ δίδου εἰρήνην, Θεοτόκε οὐρανόθεν, καὶ θεῖον ἔλεος.

iconandlight.wordpress.com