Κάποια άλλη αδερφή είχε αναφέρει σε συζήτηση με άλλους χριστιανούς πως κάποτε έπιασε ανομβρία στις γύρω περιοχές της Πεντέλης.
Πήγαν λοιπόν πολλοί χωρικοί, που γνώριζαν την αγιότητα του Γέροντα, και τον παρεκάλεσαν να προσευχηθεί, γιατί θα καίγονταν οι σοδειές, οι κόποι τους θα πήγαιναν χαμένοι· αλλά και οικονομικά θα καταστρέφονταν, αφού η ανομβρία είχε κρατήσει καιρό.
Πράγματι, αφού ο Γέροντας τους άκουσε με προσοχή, σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό, για να προσευχηθεί.
Αμέσως και παρά την αφόρητη ζέστη, εμφανίστηκαν σύννεφα στον ορίζοντα, που μεγάλωσαν ταχέως και γρήγορα σκέπασαν τον ουρανό. Η ευεργετική βροχή ξέσπασε αμέσως.
Όλοι έτρεχαν να καλυφθούν, για να μη βραχούν, και έβλεπαν τον Γέροντα να απομακρύνεται ανεβαίνοντας προς τα κελιά του Μοναστηριού.
Όμως, πάνω σ’ αυτό το θαύμα, προστέθηκε και άλλο θαύμα. Όλοι έβλεπαν να έχει σχηματισθεί μια ομπρέλα προστασίας γύρω από τον Γέροντα και δεν τον άγγιζαν οι σταγόνες της βροχής. Ο Κύριος με τον τρόπο αυτό έδειχνε την εύνοιά του στον αγαπημένο του όσιο, το παιδί του.
Ο Γέροντας, αυτό το άνθος το εύοσμον του Παραδείσου, αυτό το σκεύος της εκλογής του Θεού, έφερε σώμα γήινο, όμως είχε πολιτεία ουράνια. Ζούσε στη γη και περιπατούσε στους ουρανούς.
Από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, 1901-1988), Μαρτυρίες για τη ζωή και το έργο του», Αθήναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου