Στο
βιβλίο τοῦ Μοναχοῦ Θεοκλήτου Διονυσιάτου για τον Άγιο Νεκτάριο, ὑπάρχει
καί ἡ φωτογραφία τῆς πρώτης ἡγουμένης τῆς Ἁγίας Τριάδος, κάτω ἀπό τήν
ὁποία γράφει: «Ἡ πρώτη ἡγουμένη τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἡ ὄντως ὁσία Ξένη, ἡ
τυφλή καί ὁρῶσα τόν Θεό». Αὐτό θυμήθηκα καί αἰσθάνθηκα ἐπισκεφτόμενος
γιά πρώτη φορά τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2011 τή γιαγιά Ἀνδριανοῦ, στο σπίτι τῆς
κόρης της στά Λειβάδια.
Μ'
ἕνα κομποσχοίνι στο χέρι, χωρίς μιζέρια, μέ τό συνεχές «Δόξα σοι ὁ
Θεός!», να βιώνει τήν τυφλότητα ὡς δυνατότητα «θέας Θεοῦ». Φαίνεται πώς ὁ
σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου κρύβει το μυστήριο τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ.
Ἀκατανόητος στούς ἄλλους, ἀποκαλυπτικός σ᾿ αὐτόν πού τό σηκώνει.
Σκοπός
τῆς ἐπίσκεψής μου ἦταν να μπορέσω να γνωρίσω, ὅσο εἶναι δυνατό, τό
μυστήριο τοῦ σταυροῦ της, πού τήν κάνει νά ἐκπέμπει χαρά καί νά θέλουν
οἱ ἄλλοι – συγγενεῖς, φίλοι, γνωστοί καί ἄγνωστοι - νά εἶναι κοντά της.
Αὐτή ἡ γνώση γίνεται μέ τό λόγο καί τή σιωπή. Ἴσως πιο πολύ αυτή ν'
ἀποκαλύπτει το μυστήριο, πού ὄντως, γνωρίζεται - ὅπως ὅλα τά μυστήρια
«ἐν σιωπῇ».
– Πῶς πάεις;
-
Καλά, πάτερ Ανδρέα, καλά. Δόξα σοι ὁ Θεός! Καλύτερα δέν γίνεται ἀπὸ δῶ
καί πέρα. Νά πάρω τήν εὐχή σου, ἴσως καί γίνει ἡ μέρα καλύτερα.
– Γιατί εἶναι ἄσχημη ἡ μέρα;
- Ἐξαρτᾶται ἀπό τό τί θά κάνουμε ἐμεῖς, ἐν νά πάει καλύτερα.
Το
κομποσχοίνι πού ἔχει στο χέρι της είναι προσευχές «ὑπέρ ὅλου τοῦ
κόσμου», ἀρχίζοντας ἀπό τούς «οἰκείους». Προσευχές πού πηγάζουν ἀπό τήν
ἀγάπη, ἡ ὁποία γιά τήν ἴδια, ὅπως μᾶς λέει, «ἦταν πάντα στην καρδιά της»
χωρίς νά ξέρει πῶς τήν ἀπόκτησε. Τό ἀποδίδει, ὡστόσο, στον πατέρα της
Μανώλη που «ἦταν ἄνθρωπος πού ἀγαποῦσε ὅλο τόν κόσμο». Αὐτό το
καταλάβαινε καί τό ἔβλεπε από μικρή, ὅταν «τήν ἐποχή πού νοικιάζαμε
περβόλια κι ἦταν ὁ καιρός πού βγαίνουν τα σύκα καί τά χρυσόμηλα, την
πρώτη δόση πού ἔκοβε, τήν ἔδινε στους φίλους και γνωστούς του.
Ἔβαζε τή μητέρα μου νά τοῦ κάνει μικρά καλαθάκια καί τά γέμιζε λέγοντας “αὐτό εἶναι τοῦ τάδε... τοῦ τάδε...”
Ἀγαποῦσε ὅλο τόν κόσμο κι ἔτσι πιάσαμε τό σύστημα».
Το
να σκέφτεται πρῶτα τούς ἄλλους καί μετά τόν ἑαυτό του, δέν ἦταν κάτι τό
περιστασιακό ἀλλά συνηθισμένο. Κάθε πού ἑτοιμάζονταν γιά νά καθίσουν
στό τραπέζι, πρίν βάλει φαγητό στο δικό του πιάτο, ἔστελλε πρῶτα στις
γιαγιάδες, στούς ἐμπερίστατους γείτονες.
Ἡ
δέ μητέρα Εὐρυδίκη, συμπορευόμενη μέ τό σύζυγό της, ποτέ δέν τσακώθηκε
μέ κανέναν, ἀγαποῦσε τόν κόσμο, πήγαινε τακτικά ἐκκλησία.
Τήν
ἀγάπη πού ἔχει στήν καρδιά της γιά ὅλους, τήν αἰσθάνεται ὡς
«κληρονομική», ὅτι τήν πῆρε ὡς «προῖκα» ἀπό τούς γονεῖς της. Αὐτή θεωρεῖ
ὡς βάση γιά τήν εἰρήνη που νιώθει στήν καρδιά της, παρόλο ὅτι γιά 30 -
40 χρόνια βλέπει μόνο σκοτάδι. Ὅταν, μάλιστα, ξέρει τί σημαίνει νά
βλέπεις τόν κόσμο, τούς ἀνθρώπους, τή φύση. Χωρίς να δυσανασχετεῖ, χωρίς
νά ἔχει μέσα της άναστάτωση. Βέβαια, προσεύχεται καθημερινά καθώς μᾶς
εἶπε, γιά νά τῆς δίνει ὁ Κύριος ὑπομονή καί ταπείνωση.
- Τί εἶναι ταπείνωση; Πῶς ἀποκτᾶται;
- Μόνο μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἀποκτῶνται ὅλα.
Ὅταν εἶσαι ἐγωιστής, όταν νομίζεις ὅτι ἐσύ εἶσαι καί κανένας ἄλλος τίποτα δεν γίνεται.
· Καλά, ὁ ἄνθρωπος νά μήν κάνει τίποτα; Όλα
ἀπό τό Θεό;
- Ὁ Θεός ὅταν εἶναι μέσα στόν ἄνθρωπο καί ὁ
ἄνθρωπος ἐλπίζει στό Θεό, ὁ Θεός θά τα κάνει όλα ὅταν, βέβαια, θέλει καί ὁ ἄνθρωπος.
Ἡ
Ὀρθοδοξία δέν γνωρίζει μόνο Πατέρες, αλλά καί Μητέρες, πού μέ τό λόγο
τους τόν ἐμπειρικό καί γεμάτο Πνεῦμα ἅγιο, γεννοῦν ἀναγεννοῦν τέκνα γιά
τή Βασιλεία. Μπροστά μας βρισκόταν μία τέτοια Μητέρα πού μποροῦσε
ἀθόρυβα καί ἀληθινά ν᾿ ἀποκαλύψει «ὁδόν σωτηρίας».
-
Μέ ποιόν τρόπο μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος ν᾿ ἀποκτήσει τήν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς;
Ποιό εἶναι τό σημαντικό πού χρειάζεται νά κάνει, γιά νά ἔχει τέτοιο
καρπό;
- Πρῶτα
πρέπει ν' ἀγαπήσει τό Θεό καί μετά τόν κόσμο. Ὅταν ἀγαπᾶς τό Χριστό, τήν
Παναγία καί τό Θεό, ἀπό κεῖ καί πέρα εἶναι ὅπως τό νερό όταν το βάζεις
στο αὐλάκι καί πάει. Νά ἀγαπᾶς ὅλο τόν κόσμο· καί αὐτούς πού σοῦ φταῖνε
καί αὐτούς πού δέν σοῦ φταῖνε. Ἀκόμη καί αὐτούς πού δέν σε θέλουν. Τούς
ἀγαπᾶς ὅλους.
Βιβλιογραφία
Συναντήσεις - Αναζητήσεις - Αποκαλύψεις.
Πατήρ Ανδρέας Αγαθοκλέους!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου