Ανήμερα τ’ Άγιου Γιώργη του Χιοπολίτη ο πιό πολύς ο κόσμος δεν κοιμότανε, μόνο διαβάζανε μέσα στα σπίτια το συναξάρι τ’ Άγιου Γιώργη… κυρ Φώτη Κόντογλου.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚϚʹ(26ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Στυλιανοῦ, τοῦ Παφλαγόνος, τοῦ θαυματουργοῦ (7ος αἱ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀλυπίου τοῦ Κιονίτου ἐξ Ἀδριανουπόλεως τῆς Παφλαγονίας, τοῦ ἐν ἔτει χη΄ [608] , ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Νίκωνος τοῦ «Μετανοεῖτε», τοῦ ἐν ἔτει 998 ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀκακίου τοῦ ἐν τῇ Κλίμακι, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος (6ος αἱ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ Ἀναχωρητοῦ, μαθητοῦ τοῦ Ὁσίου Μάρωνα (457)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος μάρτυς Ἰουλιανός ἐν Φιλαδελφείᾳ (σημ. Ἀμμάν) Παλαιστίνης (3ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σίλου, ἐπισκόπου Κορίνθου τῆς Περσίδος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Προκοπίου τοῦ Πέρσου
Τῆ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἐν τῷ Κυπαρίσσῳ τῆς Κωνσταντινουπόλεως
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Πέτρου, ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων (552)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Χαιρέμωνος
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Ἀθανασίου καὶ Θεοδοσίου, τῶν ἐν τῇ μονῇ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἐν Τσερεπόβετσκ τοῦ Νόβγκοροντ (1388)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τοῦ ὁσίου πατρὸς Σοφιανοῦ, ἐπισκόπου Δρυϊνουπόλεως, τοῦ σημειοφόρου (1711)
Τῆ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν Ἰννοκεντίου ἐπισκόπου Ἰρκοὺτσκ τῆς Σιβηρίας, τοῦ θαυματουργοῦ τοῦ Ῥώσσου (1731)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Γεώργιος, ὁ ἐκ Χίου καὶ ἐν Κυδωνίαι (Ἀϊβαλὶ) ἀθλήσας κατὰ τῷ 1807ῳ [͵αωζ΄] ἔτει, ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες: Θεόδωρος (Γκρουντάκοφ, 1940) ἐν Σαμαρλάγκ Κουϊμπίσεφ, Σέργιος (Κωνσταντίνοφ, 1941) ἀθλήσας ἐν Βλαντιμίρσκαγια, Γεώργιος (Πουτιλίν, 1930) ἀθλήσας ἐν Χαμπάροφσκ, Πορφύριος (Κολοσόφσκι, 1937) ἐν Γκόρκι (Νίζνι Νόβγκοροντ), Ἠλίας (Σάνγκιν) καὶ Γεώργιος (Πιγκουλέφσκι) ἀθλήσαντες ἐν Κρασνογιάρσκ ἐν ἔτει 1937, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ. 
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τοῦ ὁσίου πατρὸς Ἀθανασίου τοῦ Ἰβηρίτου, «τοῦ λάτρη τῆς Πορταΐτισσας» (1973)

Στίχοι
Γεώργιος οὗτος Χριστοῦ Μάρτυς νέος,
Σὺν τῷ παλαιῷ τάττεται ἀθληδροµήσας.
Στίχοι
Ναοῦ σου ἐγκαίνια ἐν Κυπαρίσσῳ,
Τελοῦντες, Γώργιε, νῦν σε ὑμνοῦμεν.

Ανήμερα τ’ Άγιου Γιώργη του Χιοπολίτη
κυρ Φώτη Κόντογλου

“Ανήμερα τ’ Άγιου Γιώργη του Χιοπολίτη γινότανε η Λειτουργία στο Αϊβαλί με μεγάλη κατάνυξη, δεν απόμνησκε σε σπίτι κανένας, μηδέ μικρός, μηδέ μεγάλος, μόνε γέμιζε κείνη μεγάλη εκκλησιά από μέσα κι απ’ όξω. Ο δεσπότης κ’ οι παπάδες ήτανε δακρυσμένοι, οι γυναίκες και τα μωρά κλαίγανε. Κείνη την ημέρα, από τις δώδεκα εκκλησιές που ’χε τ’ Αϊβαλί, μαζευόντανε στον Άγιο Γιώργη όλοι οι παπάδες κ’ οι ψαλτάδες. Εκεί πέρα έβλεπες ελληνισμό και χριστιανοσύνη. Εκεί πέρα ανετρίχιαζε κι ο πιο αναίσθητος άνθρωπος, κι όποιος ήθελε να κλάψει, εκεί πέρα έπρεπε να βρεθεί. Να κλάψει, και μαζί ν’ αναγαλλιάσει, όπως θωρούσε κείνο το μεγαλείο πόχει η Ορθοδοξία η κατατρεγμένη κ’ η ματωμένη, ακούγοντας είκοσι ψαλτάδες και πενήντα κανόναρχους να ψέλνουνε μια παλληκαρίσια ψαλμωδία. Ακόμα κ’ οι Τούρκοι, φαινόντανε στεναχωρημένοι, γιατί ήτανε και, κείνοι, γεννημένοι από την ίδια τη μάννα, που μεταδίνει στα παιδιά της το πάθος της καρδιάς και κείνη τη σπλαχνικιά αθωότητα που δεν βρίσκεται σ’ άλλον τόπο.
Αυτά τα πανηγύρια γινόντανε από ανθρώπους θλιμμένους, απάνω σε μνημόρια ματωμένα. Η Ορθοδοξία τότες ήτανε σαν και κείνη τη μάννα τη βασανισμένη, που την πονάνε τα παιδιά της πιότερο, παρά σαν είναι καλοπερασμένη. Αγάπη αληθινή είναι μονάχα κείνη που ’ναι πονεμένη αγάπη. Απάνου σε τέτοιαν αγάπη θεμελίωσε ο Χριστός τη γλυκιά την πίστη του.
Αυτοί οι άνθρωποι, βρέχανε το γιατάκι τους με δάκρυα και πηγαίνανε στην εκκλησιά και δοξολογούσανε τον Θεό, π’ αξίωσε ν’ αγιάσει ένας άνθρωπος αμαρτωλός, που ζούσε ίσαμε ψες ανάμεσά τους, και παράδωσε το κορμί του κουρμπάνι για την πίστη μας, όπως ο Χριστός παράδωσε το δικό του το κορμί για να μας δείξει την αληθινή την αγάπη”.

…Κάθε χρόνο στις 26 του Νοέβρη αποβραδίς χτυπούσανε θλιβερά οι καμπάνες στα δώδεκα καμπαναριά της πολιτείας, κι ούλος ο κόσμος φορεμένος τα καλά του πάγαινε στο παζάρι κι άναβε κεριά και τα κολλούσε απάνω σε μιά ματωμένη πέτρα, κι ανεσπαζότανε τ’ ασημωμένο κεφάλι τ’ Άγιου Γιώργη του Χιοπολίτη, πού ’χε μαρτυρήσει σε κείνο το μέρος κι απάνου σε κείνη την πλάκα. 
Οι καμπάνες χτυπούσανε ίσαμε τα μεσάνυχτα, κι ο πιό πολύς ο κόσμος δεν κοιμότανε, μόνο διαβάζανε μέσα στα σπίτια το συναξάρι τ’ Άγιου Γιώργη, κ’ οι γέροι διηγόντουσαν το τι θυμόντανε απ’ τη σφαγή του, είτε το τί είχανε ακουστά άπ’ τούς γεροντότερους. Κ’ έτσι στην καρδιά μας, εμάς των μικρών, απόμνησκε μιά θλίψη, πού βαστούσε δυό και τρεις ημέρες, κατά το αίστημα του καθενούς. Κ’ εγώ από μικρός είχα πιθυμιά να γράψω την ιστορία του γιά ν’ απομείνει απ’ το χέρι μου…

***

Άγιος Γεώργιος Κυπαρισσάς.
Ένας ιστορικός Ναός στα Ψωμαθειά

Ο πρώτος Ιερός Ναός που συναντά όποιος έρχεται από το ιστορικό κέντρο της Κωνσταντινούπολης στην περιοχή Ψωμαθειών και Γεδηκουλέ, είναι ο Άγιος Γεώργιος ο Κυπαρισσάς.
Είναι ιστορικός ναός και υπήρχε πάντα από τους Βυζαντινούς χρόνους στο ίδιο σημείο και αναφέρεται σε πολλά παλαιά βιβλία ως Άγιος Γεώργιος ο εν Κυπαρίσσω. Βέβαια στο διάβα των αιώνων και πολλές καταστροφές υπέστη και αλλαγές.
Είναι ο ένας από τους τρείς ναούς που μετά την άλωση δεν έγινε τέμενος, αλλά παρέμεινε Χριστιανικός τόπος λατρείας. Είναι μικρός και από τους ελάχιστους με τρούλο. Εδώ και λίγο καιρό με μέριμνα του προέδρου της Κοινότητος Κοντοσκαλίου κ. Αναστασίου Χονδρόπουλου, ο ναός ανακαινίσθηκε εξωτερικά και επανήλθε στην αρχική του μορφή, αλλά και εσωτερικά.
Έχει υπέροχη ακουστική και είναι μυσταγωγικός.

Από τα Ψαμαθιά περνούσε ο κεντρικός δρόμος της τειχισμένης πόλης, η βυζαντινή Μέση οδός.
Στον ναό αυτό του Αγίου Γεωργίου γινόταν και η σύναξη των Αγίων Μαρτύρων Ζήνωνος και Ζηνά και του Αγίου Χριστοφόρου.
Λέγεται ότι η ιστορία της φθάνει στο παρελθόν μέχρι και το 1132. Ο ναός αυτός του Αγίου Γεωργίου, ίσως να ανήκε στον Ατταλειάτη Μιχαήλ (1077 μ.Χ.), διότι εκεί είχε τον οικογενειακό τάφο του.
Ο Gerlach επίσης γράφει ότι επισκέφθηκε την εκκλησία στις 23 Απριλίου 1583.
Η εκκλησία πυρπολήθηκε το 1782, και ακολούθως ανακαινίστηκε εκ θεμελίων από τον Πατριάρχη Κωνστάντιο στο ίδιο σχήμα και μέγεθος. Ο Κωνστάντιος φύτεψε και το κυπαρίσσι στο ίδιο μέρος που υπήρχε και πριν και είχε καεί από την φωτιά.
Ο ναΐσκος με το Αγίασμα της Μεταμόρφωσης βρίσκεται στον αυλόγυρο του Αγίου Γεωργίου του Κυπαρισσά.
«…Aκριβώς απέναντι ήταν το σπίτι που γεννήθηκε ο αείμνηστος Δάσκαλος Άρχων Πρωτοψάλτης κυρ Θρασύβουλος Στανίτσας, όπως θυμάται και ο κ. Χονδρόπουλος που το έλεγε ο πατέρας του καθότι λίαν φιλόμουσος διετελέσας πολλά χρόνια επίτροπος εκκλησιών της περιοχής. » [ https://tzanakospanagiotis.blogspot.com/2018/06/blog-post.html%5D

Samatya Aya Yorgi Rum Ortodoks Kilisesi 
Διεύθυνση: Samatya Bügük Κuleli Sokağı No8, Koca Mustafapaşa Mahallesi, Fatih, İstanbul***

Η Σαρμουσακόπετρα τ’ Άη Γιώργη του Χιοπολίτη

...Από τις αφηγήσεις του Αϊβαλιώτη καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Γιάννη Φουντούλη και του μισού Αϊβαλιώτη και μισού Περγαμηνού φιλόλογου Θανάση Τσερνόγλου: 
Κι οι δυο, μακαρίτες πια, τοποθετούσαν την ύπαρξη της πέτρας όπου μαρτύρησε ο Άγιος στην περιοχή της πλατείας που σχηματίζεται εκεί απ’ όπου ξεκινά το σοκάκι όπου είναι η εκκλησιά του Άη Γιάννη της Αγοράς, το σημερινό Σαατλί τζαμί, τη γνωστή εκκλησιά στους επισκέπτες του Αϊβαλιού όπου στέκει ακόμα το καμπαναριό με το ρολόι. 
Και την περιέγραφαν κι οι δυο σοφοί δάσκαλοι σαν μια παραλληλεπίπεδη κοκκινόπετρα από το λατομείο του Σαρμουσάκ, στενότερη στο κάτω της σημείο απ’ ότι στο πάνω της, που έστεκε στο πλάι μιας βρύσης σε εκείνο το σημείο της Αϊβαλιώτικης Αγοράς και στην οποία κατά παράδοση στις 26 του Νοέμβρη οι Αϊβαλιώτες ανάβανε κεριά και όπου το γειτονικό ζαχαροπλαστείο κερνούσε κυρίως μουσταλευριά με σταφίδες, ρόδια κι άλλους καρπούς…
Πριν λίγα χρόνια η πέτρα αυτή εντοπίστηκε. Μέσα σε ένα μαγαζί εκεί δίπλα στην παλιά βρύση που γκρεμίστηκε για τη δημιουργία της σύγχρονης εικόνας της πολιτείας, και την οποία ο παππούς του σημερινού ιδιοκτήτη κουβάλησε για να χρησιμοποιείται για πάγκος. Ήταν η πέτρα πάνω στην οποία λεγόταν στην τούρκικη παράδοση πως «σφάζονταν οι Γκιαούρηδες». Για ετούτο το λόγο πάντα μέσα στο μαγαζί κάποια στιγμή η πέτρα σκάφτηκε στο πάνω της σημείο για να χρησιμοποιηθεί σαν γλάστρα αλλά και πάλι άλλαξε απόφαση ο ιδιοκτήτης της και την κράτησε μέσα στο μαγαζί. Σαν να έπρεπε να μείνει εκεί, δίπλα από το σημείο του μαρτυρίου του Αγίου περιμένοντας…..
Από τις 2 Δεκέμβρη 2007 βρίσκεται πια στο Μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στις Καμάρες της Μυτιλήνης, την εντόπισε και μετέφερε ο π. Κύριλλος Συκής. Τα λείψανα του Αγίου στην Αγία Τράπεζα του Ταξιάρχη τα έφερε στην Παναγιούδα της Μυτιλήνης ο π. Θεολόγος κι η ασημένια θήκη της κάρας του από τα πατώματα της καταστραμμένης Αϊβαλιώτικης Μητρόπολης κατέληξε στα παζάρια της Κωνσταντινούπολης, στη συνέχεια στην Ελβετία για να καταλήξει στο Μουσείο Μπενάκη της Αθήνας.

Ανήμερα τ’ Άγιου Γιώργη του Χιοπολίτη ο πιό πολύς ο κόσμος δεν κοιμότανε, μόνο διαβάζανε μέσα στα σπίτια το συναξάρι τ’ Άγιου Γιώργη, κ’ οι γέροι διηγόντουσαν το τι θυμόντανε άπ’ τη σφαγή του… κυρ Φώτη Κόντογλου
https://iconandlight.wordpress.com/2022/11/25/%ce%b1%ce%bd%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%cf%84-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b9%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%87%ce%b9%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%af%cf%84%ce%b7/

Μαρτύριον Αγίου Γεωργίου του Χιοπολίτου. Συνεγράφη δέ παρά Φωτίου Κόντογλου Κυδωνιέως, άγιογράφου
http://paterikiorthodoxia.blogspot.com/2015/06/martyrio-agiou-georgiou-xiopolitou-fotis-kontoglou.html

Ο κόσμος ολόκληρος αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο νοσοκομείο, Ο ουράνιος Ιατρός ήρθε στον κόσμο για τη θεραπεία και τη σωτηρία των αρρώστων. Πόσο βοηθάει η μετάνοια, γιά να εξαφανισθή το κακό! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς – Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/25/%CE%BF-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%89%CF%80%

CE%B5%CF%8D%CE%B5%CE%B9-%CE%AD%CE%BD/

Ο Άγιος Γεώργιος ο Χιοπολίτης από τα ουράνια σκηνώματα φρόντιζε την αρραβωνιαστικιά του βάζωντας κάθε βράδυ πάνω στο τζάκι της ένα φλουρί, όλο το διάστημα κατά το οποίο εκείνη έμεινε πιστή στον αρραβώνα της.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/25/35769/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Στυλιανοῦ, τοῦ Παφλαγόνος
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας Στυλιανὲ ἀνεδείχθης μακάριε· ἀνατεθεὶς γὰρ Θεῷ ἐκ νεότητος κατοικητήριον ὤφθης τοῦ Πνεύματος. Πάτερ ὅσιε Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Στυλιανοῦ
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὸν ἰσάγγελον βίον ἐκ παιδὸς ἐπεπόθησας, καὶ τοῦ Παρακλήτου δοχεῖον, ἱερὸν ἐχρημάτισας· διὸ τὴν τῶν θαυμάτων δωρεάν, καὶ χάριν ἰαμάτων δαψιλῆ, ἀναβλύζεις Θεοφόρε Στυλιανέ, τοῖς εὐλαβῶς βοῶσί σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐν‐ εργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Στυλιανοῦ.
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς αὐτουργὸς τῶν θεοδότων θαυμάτων, καὶ ἀρωγὸς τῶν νεογνῶν καὶ νηπίων, Στυλιανὲ Πά‐ τερ ἡμῶν, θεράπων τοῦ Χριστοῦ, εὐτεκνούσας ποίησον, τὰς ἀτέκνους μητέρας, καὶ ἀεὶ περί‐ θαλπε, τὰ ἀρτίτοκα βρέφη, σὺ γὰρ πλουσίαν χάριν ἐκ Θεοῦ, πρὸς τοῦτο ἔσχες ἀσκήσας ὡς ἄγγελος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀλυπίου.
Ἦχος α´. Ὑπομονῆς στῦλος .

Ὑπομονῆς στῦλος γέγονας, ζηλώσας τοὺς Προπάτορας Ὅσιε, τὸν Ἰὼβ ἐν τοῖς πάθεσι, τὸν Ἰωσὴφ ἐν τοῖς πειρασμοῖς, καὶ τὴν τῶν Ἀσωμάτων πολιτείαν, ὑπάρχων ἐν σώματι. Ἀλύπιε Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀλυπίου.
Ἦχος α´. Τὸν τάφον σου Σωτήρ.

Δοξάζων ὁ Θεός, τὴν σὴν γέννησιν Πάτερ, προέγραψε σαφῶς, τῆς ζωῆς σου τὴν χάριν· αὐτῷ γὰρ εὐηρέστησας, ἀρετῶν τελειότητι· ὅθεν ἤστραψας, ἀπὸ τοῦ κίονος πᾶσι, τῶν ἀγώνων σου, τὰς ἀληθεῖς ἀντιδόσεις, Ἀλύπιε Ὅσιε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Νίκωνος
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Χαίρει ἔχουσα ἡ Λακεδαίμων, θείαν λάρνακα, τῶν σῶν λειψάνων, ἀναβρύουσαν πηγὰς τῶν ἰάσεων, καὶ διασῴζουσαν πάντας ἐκ θλίψεων, τοὺς σοὶ προστρέχοντας Πάτερ ἐκ πίστεως, Νίκων Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Νίκωνος Ἱερομ. Ἀθ. Σιμωνοπετρίτου
Ἧχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Τῖτόν σε δεύτερον, Κρήτη ἐπλούτησεν, καὶ νέον Πρόδρομον, Νίκων πανόσιε, τῆς μετανοίας μηνυτήν, καὶ κήρυκα θεηγόρον. Ὅθεν εὐγνωμόνως σοι, ἐκ ψυχῆς χαριστήρια, πάντοτε προσφέρουσα, ἱκετεύει κραυγάζουσα· οἰκείωσον τὰ τέκνα μου Πάτερ, τῷ Φιλανθρώπῳ ταῖς πρεσβείαις σου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Νεομάρτυρος Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χιοπολίτου.
Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Πληθύς Κυδωνιέων ἐν ὠδαῖς εὐφημήσωμεν, ἡμῶν τόν πολιοῦχον, καί τῆς Χίου τό καύχημα, τῆς πίστεως πρόμαχον θερμόν, Γεώργιον ὁλίτην τόν στερρόν, ἐπλάκη γάρ γενναίως τῶ δυσμενεῖ, καί τοῦτον κατηκόντισεν. Ὅθεν ἐν οὐρανοῖς στεφηφορῶν, μάρτυσι συναγάλλεται, καί ἡμῖν ἐξευμενίζεται, τόν μόνον φιλάνθρωπον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Χιοπολίτου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὁ μάρτυς Γεώργιος, ξίφει τὴν κάραν τμηθείς, θεόθεν δεδόξασται, ἐν οὐρανῷ καὶ ἐν γῇ, τῆς Χίου τὸ σέμνωμα· ἄνω γὰρ ἀφθαρσίας στέφει θείῳ ἐφέρθη, κάτω δὲ θείοις ὕμνοις παρ᾿ ἀνθρώπων ὑμνεῖται, αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου «ἐν τῷ Κυπαρίσσῳ».
Ἦχος δ’.

Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής, ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον Προεόρτιον
Ἦχος γ´.

Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν προαιώνιον Λόγον, ἐν Σπηλαίῳ ἔρχεται, ἀποτεκεῖν ἀποῤῥήτως. Χόρευε ἡ οἰκουμένη ἀκουτισθεῖσα, δόξασον μετὰ Ἀγγέλων καὶ τῶν Ποιμένων, βουληθέντα ἐποφθῆναι, Παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

Κοντάκιον τῶν Ἐγκαινίων
Ἦχος δ’ Ἐπεφάνης σήμερον

Οὐρανὸς πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία, ἀνεδείχθη ἅπαντας, φωταγωγοῦσα τοὺς πιστούς· ἐν ᾧ ἑστῶτες κραυγάζομεν· Τοῦτον τὸν οἶκον, στερέωσον Κύριε.

Εἰς τὸν Στίχον.
Ἦχος πλ. δ΄. Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος!

Νέε Ἀθλητὰ Γεώργιε, σὺ ἀληθῶς εὐγενές, ἀνεδείχθης γεώργιον, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· τούς Αὐτοῦ γὰρ ἀοίδιμε, ἔφυσας ὄντως, καρποὺς τοῖς ἄθλοις σου, καὶ καταρδεύσας, ῥείθροις αἱμάτων σου, θείως διέθρεψας, καὶ ἀφθάρτοις ἔθηκας ἐν οὐρανῶ, θήκαις καὶ συνέκλεισας· δι’ ὅ ὑμνοῦμέν σε.

Εἰς τοὺς Αἴνους.
Ἦχος α΄. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.

Συνωνυμήσας τῷ πάλαι, Μεγαλομάρτυρι, Γεώργιε τρισμάκαρ, Ἀθλητὰ γενναιόφρον, ἐνήθλησας νομίμως ὑπὲρ Χριστοῦ, ἐκ ψυχῆς γενναιότητι, ἀποσκοπῶν τῶν βασάνων τὰς ἀμοιβάς, καὶ τὰ γέρα τῆς ἀθλήσεως. (Δίς).

Μεγαλυνάρια.

Ἔνδοξος ἐν Μάρτυσιν ὁ κλεινὸς, Γεώργιος ὤφθη, τοῖς ἀρχαίοις, σὺ δ’ ἐν τοῖς νῦν, Γεώργιε νέε, ὁμώνυμε ἐκείνῳ, καὶ σύσκηνε· δι’ ὅ σε τιμῶμεν ἅπαντες.

iconandlight.wordpress.com