Αγκαλιάζοντας με θερμότητα τη λειψανοθήκη του Αγίου Σπυρίδωνα γέμισε η καρδιά του ομοίως από άπλετο φως και πλημμύρισε η ψυχή του από άφατη ηδονή και αγαλλίαση…

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΙΒ΄(12ῃ) τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σπυρίδωνος, ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου τοῦ θαυματουργοῦ. (†348)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀλεξάνδρου ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων τοῦ θαυματουργοῦ. (†250)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Συνετοῦ, Ἀναγνώστου τῆς Ῥωμαίων Ἐκκλησίας. (~†270-275)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν ἀββᾶ Ἀμωναθᾶ τοῦ ἀναχωρητοῦ, τοῦ ἐν τῷ Πηλουσίῳ τῆς Αἰγύπτου ἀσκήσαντος, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος. (δ´- ε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἄνθου, τοῦ ἐν Παλαιστίνῃ διαλάμψαντος, συνασκητοῦ τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου, ἐν εἰρήνῃ τελειωθέντος. (ε´-Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Αἰθερίου.(286 – 305)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Εὐφημιανῆς καὶ Φοίβης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Μαξεντίου, Κωνσταντίου, Κρησκεντίου, Ἰουστίνου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς ἐν Τρεβήροις (Trier) τῆς Γερμανίας ἐπὶ βασιλέως Διοκλητιανοῦ καὶ ὑπὸ κυβερνήτου Ῥικτιοβάρου (Rictiovarus) ἀθλησάντων. (~†287)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας παρθένου Αὔρας (Abra), θυγατρὸς τοῦ ὁσίου Ἱλαρίου ἐπισκόπου Πικταβίου (Pictavis, Poitiers) ἐν Γαλλίᾳ. (†360)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Κορεντίνου (Corentinus), α´ ἐπισκόπου Κεμπέρης (Quimper) ἐν Βρεττάνῃ. (†490)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Φινιανοῦ (Finian) τοῦ Κλόναρντ, διδασκάλου τῆς Ἰρλανδίας καὶ συνιδρυτοῦ τοῦ ἐκεῖσε μοναχισμοῦ. (†549)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Κολουμβανοῦ (Columba), κτίτορος καὶ ἡγουμένου τοῦ ἀββαείου Τύρδαγλας (Tyrdaglas) ἐν Ἰρλανδίᾳ. (†552)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ ἐν Ταρρακινῇ (Terracina), μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Βενεδίκτου, καὶ αὐταδέλφου τοῦ ὁσίου Σπεσιόσου (Speciosus), ἐν Ἰταλίᾳ. (~†570)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Κορμάκου (Cormac mac Eogain), ἡγουμένου μονῆς ἐν Ἰρλανδίᾳ. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Κόλμαν (Colman), ἡγουμένου τοῦ ἀββαείου Γλενδαλόχης (Glendalough) ἐν Ἰρλανδίᾳ. (†659)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Ἀγάθης, μοναχῆς ἐν Οὑιμβόρνῃ (Wimborne, Dorset) τῆς νοτίου Ἀγγλίας, ἀκολούθου τῆς ὁσίας Λεώβης (Lioba), βοηθοῦ τοῦ ἐν Γερμανίᾳ ἱεροποστολικοῦ ἔργου τοῦ ἁγίου Βονιφατίου. (†790)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἰωάννου τῆς Μονῆς Ζενταζένι ὑπὸ τῶν μουσουλμάνων τελειωθέντος, ἐν Γεωργίᾳ (καὶ στὶς 7 Μαΐου) (θ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου (Ἰωακεὶμ δὲ τὸ πρῴην), Ἐπίσκοπου Ζιχνῶν, τοῦ καὶ κτίτορος τῆς κατὰ τὸ Μενοίκιον ὄρος κειμένης ἱερᾶς μονῆς τοῦ τιμίου Προδρόμου. (†1333)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Θεράποντος τοῦ ἐν τῇ μονῇ Μόνζα τῆς Ῥωσίας τῷ Θεῷ εὐαρεστήσαντος. (†1597)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Φλεγόντιος (Ostrovsky) ἀσκητὴς ἐν τῇ Penza Ῥωσίας (+1869)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις τῶν ἁγίων Μαρτύρων τῶν ἐν Ἀμερικῇ: ὁ Ἅγιος Ἰουβενάλιος τῆς Ἀλάσκας ὁ ἱεραπόστολος καὶ πρωτομάρτυρας τῆς Ἀμερικῆς (1796), ὁ Ἅγιος Πέτρος ὁ Ἀλεούτος τοῦ Σαν Φρανσίσκο (περίπου 1815), οἱ ἅγιοι Ἱερομάρτυρες Ἀνατόλιος (Kamensky) τοῦ Ἰρκοὺτσκ (1925), Σεραφεὶμ (Σαμοΐλοβιτς) τοῦ Οὔγκλιτς (1937), Ἰωάννης (Κοτσούρωφ) τοῦ Σικάγου, δολοφονήθηκε ἀπὸ τοὺς Μπολσεβίκους στὴ Ῥωσία (1917), Ἀλέξανδρος (Χοτοβίτσκι) τῆς Νέας Ὑόρκης, δολοφονήθηκε ὑπὸ τῶν Μπολσεβίκων ἐν Ῥωσίᾳ (1937)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μαρδάριος Οὐσκόκοβιτς ὁ Σέρβος, 1ος ἐπίσκοπος ΗΠΑ καὶ Καναδᾶ (1935)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητές: Σέργιος (Κοτσούροφ, 1941), Φίλιππος (Σταβίτσκι) ἐπίσκοπος Ἀστραχάν, 1952, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπό τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ κοίμησις τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἠρωδίωνος τοῦ Ῥουμάνου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ τοῦ ἐν τῇ Καψάλᾳ ἀσκήσαντος ( 1990).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ κοίμησις τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Μαρίας Μαγδαληνῆς τῆς ἐρημίτιδος τῆς ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ ἀσκησάσης ἐκ Γαλλίας, ἐν εἰρήνῃ τελειωθείσης (2013).

Στίχοι
Ὁ θαυματουργὸς κἂν τέθνηκε Σπυρίδων,
Τοῦ θαυματουργεῖν οὐκ ἔληξεν εἰσέτι.
Ἀμφὶ δυωδεκάτην Σπυρίδων βίοτον λίπε τόν δε.
Στίχ. Τὸ τοῦ Προφήτου προσφόρως Δαυῒδ λέγων,
Ὡς ἄνθος ἀγροῦ θεῖος Ἄνθος ἐῤῥύη.

Συνοδοιπόρος με τον Άγιο Σπυρίδωνα

 

Ένας φιλόχριστος, από εκείνους που αγαπούσαν ολόθερμα τον Άγιο Σπυρίδωνα, αλλά αγαπούσαν όχι λιγότερο και την αλήθεια, είπε ότι κατά την ήμερα που ετελείτο η εορτή του Αγίου στις 12 Δεκεμβρίου, προσήλθε και αυτός στον τάφο, σαν να επρόκειτο να συναντήσει ζωντανό τον Άγιο, δείχνοντας προς αυτόν, με την έκφραση του προσώπου του, την πολλή του ευλάβεια και τον βαθύτατο σεβασμό.

Και μόλις πλησίασε στον τάφο και επρόκειτο να προσηλώσει σ’ αυτόν τα μάτια του και όλη του την προσοχή, έλεγε: «Αισθάνθηκα μέσα μου ενεργούμενη τόση θεία επισκοπή (= επίσκεψη) από το ιερό λείψανο του Αγίου, η οποία μου διαπέρασε με τέτοιον τρόπο την καρδιά, ώστε να υψωθεί το πνεύμα υπέρ τα γήινα και να φαντάζομαι μόνο τα ουράνια κάλλη.
Έτσι, ξέχασα όλα τα γήινα και φθαρτά, ξέχασα και το ίδιό μου το σώμα- και σχεδόν άφωνος και άλαλος όντας αλλά και άσιτος, ούτε μίλησα με κανέναν ούτε όλη εκείνη την ημέρα πλησίασα φαγητό ή νερό, παρά μόνο κοινώνησα του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου».

Όμως μίαν άλλη φορά το θαύμα στον φιλόχριστο εκείνον άνθρωπο κατέστη εμφανέστερο και ο τρόπος της διηγήσεώς του είναι πάρα πολύ ευχάριστος.
Λοιπόν, όπως είπε εκείνος, τον καλούσε και πάλι η εορτή του Αγίου και, για τον λόγο αυτό, πήγε στην Τριμυθούντα. Εκεί τότε, ενώ προσκυνούσε και ασπαζόταν τη λάρνακα που περιείχε τα λείψανα του Αγίου, γέμισε η καρδιά του ομοίως από άπλετο φως και πλημμύρισε η ψυχή του από άφατη ηδονή και αγαλλίαση και, διά των παρόντων, συμπέρανε, όσον είναι δυνατόν, οποία είναι τα αγαθά που αναμένουν τους Αγίους.

Ακολούθως πήγε στην εμποροπανήγυρη να αγοράσει μερικά έπιπλα και ενδύματα για πένητες και άπορους, επειδή και ο καιρός τον καλούσε σε μια τέτοια ενέργεια. Ήταν πράγματι δριμύ το ψύχος. Αφού λοιπόν ετοιμάστηκε, έπρεπε να βρίσκεται στην πατρίδα του πιεζόμενος από κάποιαν επείγουσα ανάγκη.

Ο ουρανός όμως ήταν κατάφορτος από βαριά και μαύρα σύννεφα -χειμώνας άλλωστε ήταν- και έδειχνε ότι επρόκειτο να ξεσπάσει καταρρακτώδης βροχή. Τοιουτοτρόπως η φροντίδα και ο κόπος δεν ήταν μικρός, με τέτοια ταλαιπωρία και εκθέτοντας το φορτίο στη βροχή, να διαβαίνει την οδό προς τον οίκο του.
Στηρίχθηκε λοιπόν στην αγαθή ελπίδα και, αφού φόρτωσε στα υποζύγια τα έπιπλα και όλα τα είδη ενδύσεως, προσέτρεξε στον ιερό Ναό και, αγκαλιάζοντας ως είχε τη λειψανοθήκη και κολλώντας επάνω με θερμότητα, σαν να επρόκειτο για κάτι το ζωντανό, παρακάλεσε τον Άγιο να γίνει συνοδοιπόρος του και αγαθός ηγεμόνας σ’ αυτόν και σε όλους τους συν αυτώ· και να κάμει σ’ αυτούς εύκολη και χωρίς προβλήματα την οδοιπορία, εμποδίζοντας το ξέσπασμα της βροχής και τη βία των ανέμων.
Αυτά ζήτησε διά της προσευχής του από τον Άγιο ο φιλόχριστος εκείνος άνθρωπος και αναχώρησε από την Τριμυθούντα.

Ο δε Άγιος, όπως βέβαια κι ο φιλόχριστος αυτός το ζήτησε στην προσευχή του, συμπορεύτηκε σε όλο τον δρόμο όχι μόνο αοράτως, αλλά και ορατώς πλέον, σαν να ήταν ένας από τους οδοιπόρους.
Έτσι, η βροχή έμενε κρεμασμένη, θα λέγαμε, από τη σύγχυση του αέρα και τη συγκέντρωση των νεφών· με τη δύναμη δε του Αγίου κρατιόταν και το ξέσπασμά της αναστελλόταν.
Μόλις ο φιλόχριστος εκείνος άνθρωπος έφτασε στο σπίτι του, ο μεν Άγιος έγινε άφαντος· αυτού δε η καρδιά καταυγάστηκε πάλι από άρρητο φως και πλημμύρισε από απερίγραπτη χαρά και αγαλλίαση, σαν να την άγγιξε ο Άγιος και να της μετέδωσε τη δική του ευφροσύνη και ουράνια ηδονή.

Όταν δε ο άγιος Σπυρίδων έγινε άφαντος και ο άνδρας εκείνος μπήκε στο σπίτι του, ξέσπασε πάραυτα η βροχή, πολύ ραγδαία και καταρρακτώδης, και κράτησε τρεις ολόκληρες ημέρες.
Με τον τρόπο αυτό ο Άγιος εξαφάνισε, προς χάρη του ανθρώπου εκείνου, τη δυσχέρεια της οδού· σε μία άλλη δε περίπτωση του διέλυσε και άλλη αθυμία και στενοχώρια.
Από το βιβλίο: Συμεών του Μεταφραστού, «Βίος και πολιτεία Σπυρίδωνος του θαυματουργού και Ιωάννου του ελεήμονος», των εκδόσεων της Αποστολικής Διακονίας, σ. 81-84.

***

  

Άγιος Σπυρίδων
π. Ανανία Κουστένη

Πολύ μεγάλη χαρά έχει σήμερα η πατρίδα μας, σεβαστοί μου πατέρες και αγαπημένοι αδελφοί μου, και η Ελλάδα μας και η Κύπρος και η Κέρκυρα κι ο Πειραιάς κι όλη η ορθοδοξία, γιατί γιορτάζει μία από τις μεγαλύτερες κορυφές της. Ο Άγιος Σπυρίδων, επίσκοπος Τριμυθούντος, ο θαυματουργός και ιαματικός και σημειοφόρος. Γι’ αυτό χαίρεται όλη η πλάση και ευφραίνεται. Και εισπράττουμε κι εμείς αυτή τη χαρά, αυτή την ευλογία και αυτή την παρουσία του αγίου Σπυρίδωνος, του θαυματουργού. Όλα χαίρονται και ευφραίνονται και λαμπρά και επίφωτος και παμφαής και ευφροσύνης ανάπλευση είναι η σημερινή ημέρα. Ας ευλογεί την πατρίδα μας, την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κύπρο, ας την ελευθερώνει, κι ας μας φροντίζει όλους ο Άγιος. Και περισσότερο τους αναγκεμενους και δυσκολεμένους και φτωχούς. Κι ας μας οδηγεί, με το υπέροχο του παράδειγμα και τις ιερές του νουθεσίες. Κι όσοι έχουν τ’ όνομά του κι όσοι τον τιμούν και τον αγαπούν, τους ευχόμεθα χρόνια πολλά και να ‘ναι μαζί τους και μαζί μας ο Άγιος Σπυρίδων.

 

Και πάμε και κλείνομε, με τον άγιο Σπυρίδωνα. Άλλο μεγάλο βουνό της ορθοδοξίας. Άλλη μεγάλη υπόθεση. Σπυρίδων και θαυματουργία εταυτίζοντο. Και ταυτίζονται. Αν και απέθανε ο Άγιος Σπυρίδων, δεν έπαψε να θαυματουργεί. Από τη νήσο της Κύπρου, τη μεγαλόνησο και μαρτυρική. Έζησε εκεί και έλαμψε. Τον 4ο αιώνα. Ταπεινός εις το έπακρον, με αγάπη και ζήλο Θεϊκό, ποιμήν προβάτων και καλλιεργητής αγρών, ακόμη κι όταν έγινε επίσκοπος, πρόσφερε τα ελέη του Θεού στους Κυπρίους χριστιανούς αλλά και ειδωλολάτρες. Ζούσε με αποστολικό τρόπο. Κι ήταν το καμάρι και η χαρά και η παρηγοριά όλων. Έλαβε μέρος και στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο και απέδειξε το ομοούσιον της Τριάδος, με το θαύμα του κεραμιδιού.
Φώναξε την κόρη του απ’ τον τάφο, να βρει το τιμαλφές της γειτόνισσας, που τους είχε εμπιστευθεί εκείνη προς φύλαξιν, πήγε στον τάφο και λέει: Ειρήνη μου, που έβαλες το τιμαλφές της τάδε;» «Το ‘χω εκεί, πατέρα να το βρείτε και να το δώσετε.» Έφώναξε τη νεκρά από τον τάφο. Για σκεφθείτε! Μετέβαλε το φίδι σε χρυσάφι, για να εξυπηρετήσει κάποιο φτωχό. Κι όταν εκείνος εξυπηρετήθηκε, το έφερε, πήγαν έξω πάλι, και λέει: «Φιδάκι, πήγαινε, τώρα, στο σπίτι σου και στα παιδιά σου.» Και το χρυσάφι ξανάγινε φίδι. Γιατί έκαμε το φίδι; για να μας δείξει ότι η φιλαργυρία είναι φίδι και να προσεχομε. Αλλά και το χρήμα είναι χρήσιμο, χρώμαι, για να το έχομε και να το χρησιμοποιούμε. Το χρήμα είναι από το ρήμα χρώμαι. Για χρήση. Δεν είναι κειμήλιο. Ούτε λατρεία. Και συντάσσεται μετά δοτικής, χρώμαι τινί, για να το δίνομε και για να το παίρνομε να μην είμαστε μόνο από την Πάρο αλλά κι από τη Δώσε. Έτσι. Γελάτε. Έτσι είναι, όμως. Έτσι. Να το δίνομε, γιατί λεγαν οι σοφοί της Ανατολής: «Έχομε για να δίνομε και δίνομε για να έχομε».
Κι εκοιμήθη, λοιπόν, ο Άγιος Σπυρίδων, Στα 458, 12 Δεκεμβρίου. Κι έμεινε άφθαρτο το λείψανο του, όπως είναι μέχρι σήμερα, στο άλλο αγαπημένο του νησί, στην Κέρκυρα. Στα όρια ορθοδοξίας και προτεσταντισμού και καθολικισμού. Φυλάει ο Άγιος εκεί, αιώνες τώρα. Κι όταν οι καθολικοί κι οι άλλοι επεχείρησαν να κάμουν Αγία Τράπεζα στον ναό του, καθολική, έριξε φωτιά και τους έκαψε. Δεν έχει ο Άγιος. Είναι εύσπλαχνος, αλλά είναι και δίκαιος. Κι είναι και φρουρός. Κι είναι και υπέρμαχος. Τα θαύματα του μεγάλα. Και πολλά. Να σας πω ένα μόνο, να γελάσετε και να κλείσομε, γιατί πέρασε η ώρα.
 

Είχαν πάει, κάποτε, κλέφτες στο μαντρί του, καθώς ήταν επίσκοπος, να του κλέψουν τα πρόβατα. Φρούτο παλιό οι κλέφτες, δεν είναι τώρα. Τι να κάνομε. Λοιπόν. Κι εκεί μία Θεία δύναμη τους καθήλωσε. Δεν μπορούσαν ούτε να κλέψουν ούτε και να φύγουν. Κάτσανε μέχρι το πρωί τα παιδιά… Λοιπόν. Πάει το πρωί ο παππούς και τους βρίσκει. «Ρε παιδιά, τι γίνεται;» λέει. Κατάλαβε αυτός. «’Α, να πάρει η ευχή. Άντε να λυθείτε.» Τους έλυσε, λοιπόν. «Και τώρα, για τον κόπο σας, να μη σας αφήσω έτσι. Πάρτε κι ένα κριάρι, να το φάτε, ε, κοπιάσατε», λέει. Ε, άντε να ξανακλεψουν αυτοί μετά ας πούμε. Δεν τους είπε. Ούτε τους μάλωσε ούτε… τίποτα απ’ αυτά. Ούτε τους είπε να μην κλέβετε. Τίποτα απ’ αυτά. Φτάνει η συμπεριφορά του και κατάλαβαν τα πάντα. Γιατί έχει ψυχή ο καθένας και φιλότιμο και καταλαβαίνει. «Άντε», λέει, «να πάτε.» Τι ωραίο!
Κι ο άλλος μια φορά, που πούλαγε, που πήγε ν’ αγοράσει σφαχτά, ένας έμπορος, απ’ τον άγιο, του πήρε και μια γίδα παραπάνω. Σού λέει, χαζός, γέρος είναι, ας του πάρουμε μια γιδούλα. Υπάρχει και Θεός να τα προσεχομε αυτά τα πράγματα να τα προσεχομε πολύ, γιατί επάνω μας έρχονται, την πήρε κι έφυγε. Πήρε και την άλλη, η άλλη, όμως, στο δρόμο γύριζε πίσω. Δεν πήγαινε με τ’ άλλα ζώα, που ‘χε πληρώσει, και τον ταλαιπώρησε. Κι ήλθε, τελικά, στο κοπάδι και τον είδε ο Άγιος: «Τι είναι, παιδί μου;» «Να», λέει, «παππούλη. Απ’ τις γίδες, που πήρα, αυτή δεν έρχεται», λέει, «κοντά. Έρχεται πίσω.» Και τι του λέει ο πάππους; «Παιδί μου, μήπως ξέχασες να την πληρώσεις;» Δεν του είπε ότι την έκλεψε. Δεν λέγονται αυτά. Δεν λέγονται αυτά. Προσέξτε. Οι άγιοι τι ωραίοι είναι! Τι ευγενείς! «Μήπως ξέχασες, παιδί μου, να την πληρώσεις;» λέει. «Ναι, παππούλη.» «Ε, βάλε τα λεφτά εκεί», είχε ένα κασελάκι, εκεί πέρα, και τα ‘βαναν οι άνθρωποι τα λεφτά, αυτός ήτανε, τα ‘χε σε ιδιαίτερο χώρο, λοιπόν. «Βάλε τα λεφτά εκεί, όσο κάνει, και άμε στο καλό.» Κι αμέσως η γίδα ακολούθησε με τον έμπορο κι έφυγε. Αστραπή. Τι πράγματα είν’ αυτά! Αυτή είναι η θρησκεία μας.
Εξεφωνήθη την 5η Δεκεμβρίου 2007
Χειμερινό Συναξάρι, τόμος Α΄ του Αρχιμανδρίτη π. Ανανία Κουστένη, Εκδόσεις Ακτή, Λευκωσία 2008

***

 

Στο χωριό Κάτω Παυλιάνα Κερκύρας συνέβη παλαιότερα ένα ασυνήθιστα θαυμαστό και διδακτικό γεγονός. Μέσα σ’ ένα σπίτι ήταν η γυναίκα λεχώνα που δεν είχε σαραντίσει ακόμα, και ο άνδρας της καθόταν κοντά στο παράθυρο. Από κακή συνήθεια με κάποια αφορμή ο άνδρας βλασφήμησε τα θεία και τότε αμέσως παρουσιάστηκαν μπροστά του δαίμονες, τον άρπαξαν και τον πήγαν σε μία σπηλιά που βρίσκεται πάνω από το χωριό. Εκεί ήταν κατοικία δαιμόνων.
Τον ταλαίπωρο βλάσφημο τον χτυπούσαν και τον τυραννούσαν οι δαίμονες αρκετές μέρες. Υπέφερε πολύ από την πείνα και τον φόβο. Φαίνεται πως είχε δώσει πολλά δικαιώματα στους δαίμονες, ήταν πολύ αμαρτωλός και ανεξομολόγητος, γι’ αυτό του υπενθύμιζαν όλες τις αμαρτίες που είχε διαπράξει. Ακόμη του έδειξαν μέχρι και τα σκουπίδια που σκούπιζε τις Κυριακές γιατί είχαν και απ’ αυτό μερίδιο, διότι και αυτό είναι αμαρτία.
Ήρθε τελικά σε μετάνοια, άρχισε να προσεύχεται και να ζητά την βοήθεια του αγίου Σπυρίδωνος. Τότε παρουσιάστηκε ο Άγιος και το σπήλαιο έλαμψε. Έδωσε στους δαίμονες ένα χαρτί, σαν απόφαση, για να τον αφήσουν ελεύθερο. Αμέσως οι δαίμονες τον πήραν, τον σήκωσαν και τον έφεραν έξω από το χωριό. Εκείνος γύρισε σπίτι του και τρέμοντας διηγήθηκε το γεγονός. Ο Θεός οικονόμησε να ταλαιπωρηθή τόσο για να έρθη σε μετάνοια και να σταματήση την βλασφημία.
Από το βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Α’, σελ. 346-7.

Ο ταπεινός και ανεξίκακος άγιος Σπυρίδων Τριμυθούντος πάντα είχε μεγάλη αγάπη και συμπάθεια στους αμαρτωλούς. Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς και μια διήγηση του π. Γεράσιμου Φωκά
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/11/%CE%BF-%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%80%CF%85%CF%81%CE%AF/

Η πραότητα και η καλοσύνη κοσμούν τους αγίους και τους χαρίζουν δύναμη και σωφροσύνη, ώστε να μην ανταποδίδουν με κακό το κακό που τους γίνεται. Άγιος Σπυρίδων και Γερόντισσα Μαρία Μαγδαληνή του Σινά
https://iconandlight.wordpress.com/2023/12/11/%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%b1%cf%8c%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82/

Άγιος Σπυρίδων Επίσκοπος Τριμυθούντος κι η αχειροποίητος εικόνα του στην Κόρωνο Νάξου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/11/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%80%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b4%cf%89%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%bc%cf%85%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84-2/

 

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Σπυρίδωνος
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος, καὶ θαυματουργὸς λόγῳ μόνῳ ποταμοὺς ἀνεχαίτισας, Σπυρίδων μακάριε σοφέ· ὅθεν νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖ, καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες· καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἀγίας σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργοῦντάς σοι, ἱερώτατε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου Ζιχνῶν
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Παθῶν τὰς σηπεδόνας τῇ ῥοῇ τῶν δακρύων σου, ἐξήλειψας ἐμφρόνως Ἰωάννη Πατὴρ ἡμῶν, καὶ φέγγει ἀπαθείας ἐλλαμφθείς, εἰς τὴν χαρὰν εἰσῆλθες τοῦ Κυρίου σου, ἐν ᾗ τῷ τρισηλίῳ περιχεόμενος φωτί, καταυγάζεις τοὺς πόθῳ εὐφημοῦντάς σε, καὶ ἀνυμνοῦντας τὰ σεπτά σου κατορθώματα.

Κοντάκιον προεόρτιον τῶν Χριστουγέννων
Ἦχος γ´. Ἡ Παρθένος σήμερον.

Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν προαιώνιον Λόγον ἐν σπηλαίῳ ἔρχεται ἀποτεκεῖν ἀποῤῥήτως. Χόρευε, ἡ οἰκουμένη, ἀκουτισθεῖσα· δόξασον μετὰ ἀγγέλων καὶ τῶν ποιμένων, βουληθέντα ἐποφθῆναι παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν

O AΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ. π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ 11.12.2002
https://www.youtube.com/watch?v=CSc8DKJmmWE

Μόρφου Νεόφυτος:Άγιε μου Σπυρίδωνα, βρες καλό παιδί για την Δροσούλα και πείσε τη μάνα μου να γίνω..
https://www.youtube.com/watch?v=ceMgAUAvCqY

iconandlight.wordpress.com