Είδε τα σώματα των Αγίων Χοζεβιτών ακέραια, σαν να τους είχανε βάλει εκείνην την ώρα στο σπήλαιο, έσκυψε κι έπιασε τα ρούχα τους και τα χέρια του γέμισαν αίματα…. Ζη Κύριος ο Θεός!!!

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ θ´(9ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Πολυεύκτου , ἐν Μελιτινῇ τῆς Ἀρμενίας ξίφει τελειωθέντος. (295)·
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἁγία ἔνδοξος ὁσιομάρτυς Ἀντωνία, ἡ ἐκ Νικομηδείας, ἐν θαλάσσῃ ῥιφθεῖσα, πνιγμῷ τελειοῦται.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μάρτυρος Λαυρεντίου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων αὐταδέλφων Πέτρου ἐπισκόπου Σεβαστείας (395), καὶ Ναυκρατίου τοῦ ὁσίου, ἀδελφῶν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ὁσιομαρτύρων Πατέρων καὶ Ἀββάδων τῶν ἐν τῇ Λαύρᾳ τοῦ Χοζεβᾶ ἀναιρεθέντων ὑπὸ τῶν Περσῶν ἐν ἔτει χιδ´ (614).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Εὐστρατίου τοῦ θαυματουργοῦ τῆς Μονῆς τῶν Ἀγαύρων ἐν Προύσῃ τῆς Βιθυνίας. (θ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων Βασιλείου καὶ Γρηγορίου ἐν τῇ Μονὴ τῶν Αὐγάρων, τῶν θαυματουργῶν, αὐταδέλφων καὶ ἐκ μητρὸς θείων τοῦ Ἁγίου Εὐστρατίου (η’- θ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων Νικήτα (3 Απριλίου, 824) καὶ Νικηφόρου (4 Μαΐου, 813) τῶν Ὁμολογητῶν καὶ Ἀθανασίου τοῦ θαυματουργοῦ, ἡγουμένων τῆς Μονῆς Μηδικίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνάμνησις τοῦ μεγάλου σεισμοῦ, τοῦ γενομένου ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει ωξθ´ (869)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Μαρκιανῆς, ἀθλησάσης ἐν Μαυριτανίᾳ τῆς βορείου Ἀφρικῆς. (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μαρκελλίνου, ἐπισκόπου Ἀγκῶνος ἐν Ἰταλίᾳ. (566)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας νεομάρτυρος Παρθένας τῆς Ἐδεσσαίας, ἀθλησάσης ἐν Ἐδέσσῃ Μακεδονίας ἐν ἔτει ͵ατοε´ (1375). Ἔτι δὲ καὶ τῶν σὺν αὐτῇ μαρτυρησασῶν Νεονίλλας καὶ Δομνίνας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Φιλίππου, Μητροπολίτου Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσσίας. (1569) (μνήμη 9/1 καί 23/12 Μαρτύριο, 1568) [3/7 ἀνακ. λειψ. καί 5/10 σύναξι]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ἰωνᾶ (Μιροσνιτσένκο), μαθητοῦ τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ καί κτίτορος τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐν Κιέβῳ (1902)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς: Τύχων (Nikanorov, 1920), Βασιανὸς (Pyatnitsky, 1941), Ἀντωνίνα (Bryanskikh, 1938) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων ὑπωπιασθέντες καὶ τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ .

Στίχ. Ὁ Πολύευκτος, οὗ πάθος τομὴ Λόγε,
Πολλῆς δι᾿ εὐχῆς, εἶχε σοῦ παθεῖν χάριν.
Ἀμφ᾿ ἐνάτην Πολύευκτε τομὴ μέγα δῶκέ σοι εὖχος.
Στίχ. Ἀσκητῶν κρίνα, Χοζεβῖται Πατέρες,
ἐχθρῶν μιαρῶν ἀνηρέθητε σπάθαις.
Στίχ. Φίλιππος φιλῶν προστάγματα Κυρίου,
Ὑπὲρ αὐτῶν τίθησι ψυχὴν προθύμως.
Στίχ. Kἂν βλέμμα θεῖον ὑψόθεν θυμοῦ γέμον,
Ποιῇ τρέμειν γῆν, εὐμενὲς ταχὺ βλέπει.
Ἔσεισας, ἀλλ᾿ ἔσωσας αὖθις γῆν Λόγε.
Τῆς σῆς γὰρ ὀργῆς οἶκτός ἐστι τὸ πλέον.

Το μαρτύριο των Χοζεβιτών Πατέρων
κατά την κατάληψη των Αγίων Τόπων από τους Πέρσες το 614

Στις αρχές του 7ου αιώνα ο περσικός στρατός του βασιλιά Χοσρόη Β’ (590-628 μ.Χ.) εισβάλλει στη Συρία-Παλαιστίνη και λεηλατεί την ύπαιθρο και τις πόλεις. Οι ναοί και τα μοναστήρια πυρπολούνται και ένα μεγάλο μέρος του χριστιανικού πληθυσμού σφαγιάζεται. Επικεφαλής του στρατεύματος είναι ο Πέρσης στρατηγός Σαρ-Μπαράζ ο αποκαλούμενος «βασιλικός αγριόχοιρος» λόγω του αδίστακτου και αμείλικτου χαρακτήρα του. Στο πλευρό των Περσών συντάσσονται περίπου 20.000 Εβραίοι από την Αντιόχεια και την Τιβεριάδα. Το 613 καταλαμβάνουν την Δαμασκό και το 614 τα Ιεροσόλυμα.
Αυτό τον καιρό έζησε και ο Όσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης, έχοντας ακούσει για την κατάληψη της Δαμασκού και την εισβολή των Περσών στους Αγίους Τόπους, «φλεγόμενος από πνευματική αγάπη για την εκπλήρωση του θείου θελήματος, . . . ικέτευε τον φιλάνθρωπο Θεό με συνεχή δάκρυα να λυπηθεί τον λαό Του και να τον ελευθερώσει από τους Σαρακηνούς. Ως απάντηση, όμως, έλαβε: «Κατέβα στην Ιεριχώ και δες τα έργα του λαού». Τρομαγμένος από όσα είδε, ο γέροντας «έκλαιγε και θρηνούσε για την ασέβεια και τη διαστροφή του λαού, ή μάλλον για την άγνοιά του», και προσευχόταν με πόνο στον Θεό.
Μια ημέρα που ο Όσιος καθόταν έξω απ’ το κελί του και ζεσταινόταν στον ήλιο, γιατί από την υπερβολική εγκράτεια είχε καταντήσει πολύ αδύνατος, είδε ένα θείο όραμα, ένα φλεγόμενο ξίφος εκτείνονταν από την Αγία Πόλη στη Βόσρα, στη Συρία, και κατενόησε την καταστροφή που ερχόταν και έκλαψε για τον λαό των Αγίων Τόπων.

Τότε, το 614, στην “έρημο” της Παλαιστίνης, ασκήτευε επίσης κάποιος άγιος ασκητής μαζί με δώδεκα μοναχούς. Κι ένα πρωί, λίγες μέρες πριν την επέλαση των βαρβάρων, μετά την Θεία Λειτουργία, τους μάζεψε όλους και τους διηγήθηκε ένα φοβερό όραμα που είδε την προηγούμενη νύχτα. Είδε τον Ναό της Αναστάσεως να είναι γεμάτος βρωμερή και δυσώδη ακαθαρσία. Ξαφνικά, βλέπει δίπλα του δύο ολόλαμπρους νέους, που ήταν Άγγελοι Κυρίου, και τους ρωτά με παρρησία:
-Που οφείλεται όλη αυτή η βρωμερή κατάστασις;
Κι αυτοί του είπαν ότι όλη αυτή η βρωμερή και δυσώδης ακαθαρσία, οφείλεται:
πρώτον, στην κακή διαγωγή των περισσοτέρων κληρικών παντός βαθμού και δεύτερον, στην κολασμένη και ανήθικη ζωή των λαικών χριστιανών.
Και συμπλήρωσαν οι Άγγελοι:
Όλη αυτή η ακαθαρσία των περιττωμάτων, που καταβρώμισε τον ιερό Ναό, το άγιον Βήμα, τους κληρικούς, μοναχούς και χριστιανούς, όλη αυτή η βρωμιά θα καθαρισθή αμέσως, αλλά… διά πυρός και σιδήρου!…
Και από την επομένη άρχισε πόλεμος μεγάλος με τους Πέρσες, οι οποίοι κατέλαβαν την Ιερουσαλήμ με τους αγίους Τόπους. Κατέσφαξαν χιλιάδες χριστιανούς, μεταξύ αυτών και τον άγιο αυτόν αββά, που είδε το φοβερόν αυτό όραμα και που το διέδωσαν ορισμένοι από τους υποτακτικούς του, που κατάφεραν να σωθούν από την τρομερή εκείνη σφαγή.
Όταν μάλιστα οι Πέρσες είχαν προχωρήσει και περικυκλώσει την αγία πόλη Ιερουσαλήμ, τότε οι αδελφοί του κοινοβίου της μονής Χοζεβά και πολλοί από αυτούς που έμεναν σε ασκητήρια έφυγαν για την Αραβία ή πήγαν και κρύφτηκαν στα σπήλαια και στον καλαμώνα. Μαζί μ’ αυτούς με την επιμονή των πατέρων πήγε και ο γέροντας Γεώργιος. Εκεί τον βρήκαν οι Πέρσες και τον πήραν και αυτόν αιχμάλωτο μαζί με άλλους.
Οι Λαύρες της ερήμου του Ιορδάνη και της Ιουδαίας είχαν την χειρότερη μοίρα. Η μονή Χοζεβά αριθμούσε τότε τρεις χιλιάδες μοναχούς στο κύριο συγκρότημά της, και άλλες τρεις χιλιάδες ασκητές στα γύρω σπήλαια της κοιλάδας του Χορράθ.
Οι Πέρσες κατέσφαξαν τρεις χιλιάδες Πατέρες, και το μοναστήρι παρεδόθηκε στις φλόγες.
Μεταξύ αυτών και έναν γέροντα εκατό περίπου χρόνων με άγια ζωή, τον αββά Στέφανο τον Σύρο.
Τότε οι Χριστιανοί κατέφυγαν σε σπήλαια, τάφρους, δεξαμενές και ναούς, προκειμένου να σωθούν. Όταν εισέβαλλαν στην Ιερουσαλήμ οι κατακτητές δεν έδειξαν οίκτο. Δεν σεβάσθηκαν ούτε άνδρες, ούτε γυναίκες, ούτε παιδιά, ούτε βρέφη, ούτε νέους, ούτε γέροντες, ούτε μοναχούς, ούτε κληρικούς. Οι Χριστιανοί σφαγιάζονται ανελέητα χωρίς διάκριση σε φύλο και ηλικία, οι κληρικοί εκτελούνται και οι ναοί της πόλης μαζί με τα μοναστήρια παραδίδονται στη φωτιά. Χιλιάδες τα πτώματα στους δρόμους και το αίμα έτρεχε σαν ποτάμι. Χιλιάδες και οι αιχμάλωτοι.
Κατά Θεία νεύση τον όσιο Γεώργιο τον σεβάστηκαν σαν τον είδαν έτσι αδύνατο και ευλαβή, του έδωσαν μάλιστα και ένα ζεμπίλι με ψωμιά και ένα δοχείο με νερό και τον άφησαν ελεύθερο λέγοντάς του: «Όπου θέλεις πήγαινε, γέρο, να σώσεις τον εαυτό σου». Ο όσιος κατέβηκε στον Ιορδάνη, και τη νύκτα κρυβόταν εκεί μέχρις ότου έφυγαν οι Πέρσες προς τη Δαμασκό μαζί με τους αιχμαλώτους που πήραν και από την αγία πόλη των Ιεροσολύμων. Τότε πήραν μαζί τους σαν λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στην Περσία, μαζί και τον πατριάρχη άγιο Ζαχαρία (609-630/631) [21 Φεβρουαρίου] και κληρικούς που βρίσκονταν μαζί του.

Ο Όσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης αφού περιπλανήθηκε ένα διάστημα σε διάφορα μέρη, στο τέλος γύρισε στο μοναστήρι του Χοζεβά επίσης επέστρεψαν κι όσοι πατέρες διασώθηκαν των σφαγών και δεν είχαν μεταφερθεί αιχμάλωτοι στην Περσία, μάζεψαν, σαβάνωσαν και τοποθέτησαν τα σφαγιασθέντα σώματα των μοναχών συνασκητών τους σε μια σπηλιά και για να τα προστατέψουν έχτισαν την είσοδό της.
Καθημερινά ο όσιος Γεώργιος παρηγορούσε, στήριζε και αναπτέρωνε την ελπίδα όσων επέζησαν.

***

Σε απόσταση λίγων βημάτων από την Μονή Χοζεβά, ανακαλύφθηκε το 1880 από τους Πατέρες της Μονής του Αγίου Σάββα, το αρχαίο κοιμητήριο της Μονής, ένα μεγάλο δηλαδή σπήλαιο καταλλήλως διαμορφωμένο. Στην οροφή του σπηλαίου σώζονται διαφόρων τύπων σταυροί των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Το κοιμητήριο έχει απειράριθμα άγια λείψανα. Οι δε επιγραφές μαρτυρούν ότι έχουν ταφεί Αρχιερείς, Αββάδες, Πατέρες, Πρεσβύτεροι, Αρχιδιάκονοι, Διάκονοι, Μοναχοί, Διακόνισσες και λαϊκοί. Κατά την εύρεση του κοιμητηρίου, καθώς οι μοναχοί μπήκαν σε αυτό, είδαν ολόκληρα άγια σώματα να κείτονται το ένα πάνω στο άλλο· μερικά δε εξ αυτών έφεραν επί της κεφαλής των στεφάνους, και σε άλλα δίπλα τους ποιμαντορικοί ράβδοι.

Εύρεση των λειψάνων των Χοζεβιτών Αββάδων οσιομαρτύρων

Στη μονή Χοζεβά στα Ιεροσόλυμα, είχανε οι πατέρες αγρυπνία των δύο Ιεραρχών Αθανασίου και Κυρίλλου, 18 Ιανουαρίου είχανε έλθει στην αγρυπνία κι οι Ασκητές όπως σήμερα έρχονται τις Κυριακές. Την νύκτα είχε βρέξει λίγο. Το πρωί οι ασκητές πατέρες, μετά την αγρυπνία πήρε ο καθένας τον τορβά του, με την ευλογία που τους παραχωρεί η Μονή, λίγο λάδι, παξιμάδι, όσπρια και ότι άλλο παρηγορητικό υπάρχει στη Μονή και γυρίζανε στα ασκητήριά τους στη χαράδρα. Τρεις γέροντες ερημίτες, ένας Kρητικός Βαρνασούφιος, και δυό Πελοποννήσιοι, Αλέξιος Ιερομόναχος και πνευματικός των ερημιτών πατέρων, και ο μοναχός Ιουστίνος, μείνανε πίσω από τους άλλους ασκητές. Γυρίζοντας έξω από τη μονή είδαν σαλιγκάρια. Λέγει ο Γέρων Βαρνασούφιος: «Πατέρες δε μαζεύουμε μερικά σαλιγκάρια να φάμε το εδέσιμο της ημέρας;».
Άφησαν τους τορβάδες και σκαρφαλωμένοι στα βράχια μάζευαν σαλιγκάρια. Σ’ ένα σημείο ο γέρων Βαρσανούφιος αισθάνθηκε «άρρητη ευωδία». Ρώτησε τους άλλους αν αισθάνθηκαν κι αυτοί αλλά απάντησαν αρνητικά. Ο Γέρων με απορία δεν μπορούσε να καταλάβη τι ήταν η ευωδία. Η έρημος ήταν κατάξερη, δεν είχε ούτε πράσινο φύλλο, ούτε λουλούδι, κάτι μυστήριο είχε συμβή. Σε λίγο διεπίστωσε ότι η ευωδία έβγαινε από μια μικρή τρύπα, η οποία είχε δημιουργηθεί με τη διάβρωση του λιγοστού χώματος που υπήρχε στην πλαγιά. Ήταν η είσοδος του σπηλαίου, όπου είχαν τοποθετήσει τα λείψανα των πατέρων που σφαγιάσθηκαν. Και η ευωδία ήταν των αγίων λειψάνων.
Σιγά σιγά και οι άλλοι δυό μοναχοί αισθανόντουσαν την άρρητη αυτή ευωδία πιο έντονη. Ο Γέρων έφθασε στην τρύπα χωρίς να το θέλει, προσηλωμένος στα σαλιγκάρια, εκεί αισθάνθηκε πιο δυνατή την ευωδία. Τότε κατάλαβε ότι εκεί μέσα στην έρημο κάτι έχει. Άφησε τα σαλιγκάρια χάμω και με τα χέρια του έβγαλε τα χώματα, μεγάλωσε την τρύπα και με την κοιλιά σέρνοντας, μετά από τρία- τέσσερα μέτρα βάθος, βρέθηκε ο Γέρων στο κενό του σπηλαίου.
Σηκώθηκε κι είδε τα σώματα των Αγίων ακέραια, με τα μαλλιά των και τις σάρκες τους, σαν να τους είχανε βάλει εκείνην την ώραν στο σπήλαιο. Ο Γέρων έσκυψε κι έπιασε ρούχα και σάρκες, αλλά βλέπει και στα χέρια του αίματα. Φοβήθηκε ο Γέρων έμεινε ξηρός νομίζοντας ότι είναι φαντασία, δαιμονική πείραξη. Όταν όμως είδε πως και μετά την μικρή προσευχή δε χάθηκαν τότε κατάλαβε ότι είναι οι σφαγιασθέντες πατέρες.

Φώναξε και τους άλλους δυό γέροντες, μπήκαν και αυτοί μέσα, είδανε τα ακέραια σώματα, προσκύνησαν και βγήκαν έξω. Ήλθαν στο μοναστήρι και είπαν τι και πως είδαν. Αμέσως ο ηγούμενος κι οι Πατέρες της Μονής με θυμιατά, άμφια, και λαμπάδες, καμπάνες και σήμαντρα, πήγαν στο σπήλαιο. Μπήκαν μέσα και είδαν οστά καθαρά, χωρίς σάρκες και ράσα. Αλλά μέχρι σήμερα, υπάρχουν ρούχα με τα αίματα, πόρπες , ζώνες, τεμάχια από τα σχήματα Αρχιερέων, και τεμάχια από τα ωμοφόρια. Οι πατέρες γύρισαν στη Μονή και οι γέροντες ερημίτες γύρισαν στα ασκητήρια τους. Ο Γέρων Βαρσανούφιος που είχε μπει πρώτος στο σπήλαιο βρισκόταν σε μεγάλη σκέψη και απορία και παρακαλούσε τον Κύριο κάθε μέρα να του δείξει τι είναι αυτοί άραγε σωσμένοι ή κολασμένοι.

Περίεργος ο Γέρων, ύστερα από τρεις μήνες στις δύο η ώρα έκανε τον εσπερινό του στην είσοδο του σπηλαίου με το φως του ήλιου. Σε μια στιγμή άκουσε ο Γέρων φωνή από το βάθος του σπηλαίου να του λέει: ”Γέροντα ανέβα στο σπήλαιο για να πληροφορηθείς αυτό που ζητάς”. Ο Γέροντας τρόμαξε και δεν μπορούσε να καταλάβει που τον στέλνει η φωνή και τι να πληροφορηθεί, και τι φωνή είν’ αυτή. Κατάμονος ο Γέρων μπήκε στο σπήλαιο. Έμεινε όρθιος με τη μαγκούρα στο στήθος, κι ακουμπισμένος στην πατερίτσα του, και με το κομποσχοίνι στο χέρι, προσευχόταν τρία μερόνυχτα χωρίς να φάει ούτε να πιει. Με τη γεροντική του κούραση ακούμπησε το κεφάλι του στην πατερίτσα και τον πήρε ο ύπνος λίγα λεπτά και βλέπει στο δάπεδο του σπηλαίου, μεταξύ των αγίων λειψάνων, χιλιάδες καντήλια αναμμένα, κούπες κρυστάλινες καθιστές. Ακόμα βλέπει στο βόρειο μέρος του σπηλαίου, νέο Μοναχό με ράσο και που στο ένα χέρι του κρατούσε λαδικό με λάδι και στο άλλο κομμάτι ύφασμα και με κερί αναμμένο, ανανέωνε τα καντήλια και όπου χρειαζόταν λάδι έβαζε. Του λέγει ο Γέρων: «Ευλόγησον πάτερ». Του απάντησε ο ξένος μοναχός καντηλανάφτης: «Ο Κύριος να σ’ ευλογεί Γέροντα». Τότε ο π. Βαρσανούφιος τον ρώτησε τι κάνει εδώ κι εκείνος απάντησε πως ανάβει τα καντήλια των πατέρων. Ύστερα τον ρώτησε από ποιο μοναστήρι είναι κι εκείνος του είπε πως είναι απ’ εδώ στο μοναστήρι αλλά λείπει χρόνια. «Πάτερ, του λέει ο γέροντας Βαρσανούφιος: «γύρισε πίσω, άφησες στη γωνία του σπηλαίου κανδήλια σβηστά, άναψέ τα». Τότε ο ξένος μοναχός είπε: «Γέροντα, τα είδα ότι είναι σβηστά, δεν μπορώ όμως να τ’ ανάψω γιατί είναι των ζώντων πατέρων της μονής. Είναι κι αυτά μαρτυρικά αλλά όχι με αίμα».
Τότε ο γέροντας κατάλαβε ότι αυτός δεν είναι μοναχός, αλλά άγιος του σπηλαίου, «εκ των κατακειμένων πατέρων», ή Άγγελος Κυρίου. Τότε βλέπει ο γέροντας τον ξένον Μοναχόν, άνοιξε το ράσο του, και φάνηκαν οι φτεροϋγες του και πέταξε. Η φτερούγα κτύπησε τον γέροντα λίγο στο μέτωπο και τότε τρομαγμένος ξύπνησε κι είδε την σκιάν του αγγέλου, που βγήκε απ’ το σπήλαιο και χάθηκε. Όταν ο γέροντας ξύπνησε δεν είδε ούτε τον άγγελον ούτε τα καντήλια, μόνον τα λείψανα είδε όπως και προηγουμένως. Ο Θεός έλυσε την απορία του γέροντα»..
Πηγή:Οι Άγιοι Γεώργιος και Ιωάννης οι Χοζεβίται και η Ιερά αυτών Μονή παρά την Ιεριχώ

Αυτά τα Άγια λείψανα των οσιομαρτύρων είναι τόσο ζωντανά που κατά τη διάρκεια του Παρακλητικού κανόνα που ψάλλεται κάθε εβδομάδα αναπέμπουν κύματα-κύματα μια εξαίσια, άρρητη θεικη ευωδία και πολλές φορές μυρωδιά φρέσκου μαρτυρικού αίματος!Πρώτος δεν είναι εκείνος που τα µάτια των ανθρώπων τον βλέπουν ανεβασµένο ψηλά, αλλ᾽ αυτός που οι καρδιές των ανθρώπων νιώθουν ότι είναι καλός… ότι έχει αγάπη… Άγιος Φίλιππος, ο άφοβος πατριάρχης Μόσχας που αντιστάθηκε στον παρανοϊκό ηγεμόνα
https://iconandlight.wordpress.com/2023/01/08/87070/

Άγιοι Πολύευκτος και Νέαρχος, Αληθινοί φίλοι, Paulo Coelho
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/08/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d%ce%b5%cf%85%ce%ba%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%b7%ce%b8%ce%b9%ce%bd%ce%bf/

Όποιου του μέλλει Ανάσταση, τον Γολγοθά διαβαίνει….
https://iconandlight.wordpress.com/2024/05/16/%cf%8c%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b3%ce%bf%ce%bb%ce%b3%ce%bf%ce%b8/

Είχα δεξιά μου την Παναγία Δέσποινα Θεοτόκο κι αριστερά την αγία μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα… μην περιφρονείς κανέναν, αλλά να παρηγορείς όλους τους πληγωμένους ανεξαιρέτως. Να τα υπομένετε όλα με καρτερία για την αγάπη του Θεού και θα λάβετε τη βασιλεία των Ουρανών. Να ευχαριστείτε την Παναγία και όλους τους αγίους.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/12/04/%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%be%ce%b9%ce%ac-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%b4%ce%ad%cf%83%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bd%ce%b1-%ce%b8%ce%b5/Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὁ Μάρτυς σου, Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτοῦ, τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν· ἔθραυσε καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτοῦ ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου ἐν Μελιτινῇ τῆς Ἀρμενίας
— Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Μυηθεῖς οὐρανόθεν εὐσεβείας τὴν ἔλλαμψιν, ὤφθης στρατιώτης γενναῖος, τοῦ Σωτῆρος Πολύευκτε· καὶ ξίφει ἐκτμηθεὶς τὴν κεφαλήν, Μαρτύρων ἠριθμήθης τοῖς χοροῖς, μεθ’ ὧν πρέσβευε θεόφρον διὰ παντός, ὑπὲρ τῶν ἐκβοώντων σοι· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δωρουμένῳ διὰ σοῦ, πᾶσι τὰ κρείττονα.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων αὐταδέλφων Πέτρου ἐπισκόπου Σεβαστείας, καὶ Ναυκρατίου τοῦ Ὁσίου, ἀδελφῶν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου..
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Πατέρες τρισόλβιοι οἱ τὸν Θεὸν ἐπὶ γῆς, ἀξίως δοξάσαντες ὡς ὄντως φίλοι Αὐτοῦ, καὶ τέκνα τῆς χάριτος, μέμνησθε τῶν τιμώντων, τὴν σεβάσμιον μνήμην, πόθῳ καὶ προσκυνούντων, τὴν σορὸν τῶν λειψάνων, πρεσβεύοντες Χριστῷ τῷ Θεῷ, ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἀναιρεθέντων Ἁγίων ΠΑΤΕΡΩΝ Μονῆς Χοζεβᾶ, (Δρ. Χαρ. Μπούσια)
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Ὥσπερ φοίνικες, ἐν τῇ ὀάσει, ὡραΐσατε τὴν ἐν χειμάῤῥῳ, τοῦ Χοῤῥὰθ Ἀββάδες θεῖοι περίοικον, τοῦ Χοζεβᾶ μυρίπνοοι ἴασμοι, οἱ ταῖς αἱμάτων ῥοαῖς ἐξανθήσαντες· ὦ τρισχίλιοι, Πατέρες Ὁσιομάρτυρες, Χριστῷ ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύετε.

Ἀπολυτίκιον ὁσίου Εὐστρατίου τοῦ θαυματουργοῦ τῆς Μονῆς τῶν Ἀγαύρων. (᾿Ισιδώρας Μοναχῆς ῾Αγιεροθεϊτίσσης)
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὴν ὁδὸν τὴν εὐθεῖαν, τῆς τιμίας ἀσκήσεως, πόθῳ θεαρέστῳ διέβης, εὐθυπόρως Εὐστράτιε˙ νικήσας τυραννίδα τῶν παθῶν, καὶ φθάσας ἀπαθείας εἰς σκηνάς, ἐγκρατείᾳ καὶ πτωχείᾳ καὶ προσευχῇ, Θεῷ διαλεγόμενος. Χαίροις τῆς Βιθυνίας χαρμονή· χαίροις Ὀλύμπου σέμνωμα· χαίροις χειραγωγὲ τῶν εὐσεβῶν, Πατὴρ τῶν μοναζόντων τε.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον ὁσίου Εὐστρατίου τοῦ θαυματουργοῦ τῆς Μονῆς τῶν Ἀγαύρων. (᾿Ισιδώρας ῾Αγιεροθεϊτίσσης)
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Ἡ Μονὴ τῶν Αὐγάρων, ἧς κατέστης Ἡγούμενος, Ὄλυμπος ὁμοῦ Βιθυνίας, σὲ τιμῶσιν Εὐστράτιε· Ἁγίου Εὐστρατίου ἐν χαρᾷ, ἡ νῆσος καὶ τὸ σπήλαιον σκιρτᾷ, Ταϋγέτου τὸ χωρίον δὲ τοῦ Λαδᾶ, τῷ σῷ Ναῷ ἀγάλλεται. Χαίροις τῆς ἐγκρατείας ἐραστά· χαίροις κανὼν ἀσκήσεως· χαίροις ὁ προασπίσας τὴν τιμήν, εἰκόνων τῶν ἁγίων τε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Εὐστρατίου τοῦ θαυματουργοῦ τῆς Μονῆς τῶν Ἀγαύρων
Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης.

Εν Ολύμπω Βιθυνίας τη ασκήσει διέλαμψας, και ειρηνικώς θεορρήμον, προς Θεόν εξεδήμησας· τα βέλη τα πεπυρωμένα των Εικονομάχων εναπέσβεσας, και προστάτης ανεδείχθης, της ομωνύμου Νήσου, θαυματουργέ Ευστράτιε. Δόξα τω ενοικίσαντι εν Σοι· δόξα τω Σε δοξάσαντι· δόξα τω ενεργούντι δια Σου πάσιν ιάματα.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ὁσίων Πατέρων.
Ἦχος δ΄

Ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν, ὁ ποιῶν ἀεὶ μεθ’ ἡμῶν, κατὰ τὴν Σὴν ἐπιείκειαν, μὴ ἀποστήσῃς τὸ ἔλεός Σου ἀφ’ ἡμῶν, ἀλλὰ ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνη κυβέρνησον τὴν ζωὴν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Φιλίππου, Μητροπολίτου Μόσχας
Ἦχος πλ. δ’

Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας Διδάσκαλε καὶ σεμνότητος, τῆς οἰκουμένης ὁ φωστήρ, τῶν ὀρθοδόξων θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Φίλιππε σοφέ, ταῖς διδαχαῖς σου πάντας ἐφώτισας, λύρα τοῦ Πνεύματος· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἤμων.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας νεομάρτυρος Παρθένας τῆς Ἐδεσσαίας (Γερασίμου)
— Ἦχος γ’. Θείας πίστεως

Θεῖον βλάστημα, Ἐδέσσης ὤφθης, καὶ ἰσότιμος, κλεινῶν Μαρτύρων, Ἀθληφόρε Παρθένα φερώνυμε· τοῦ γὰρ πατρὸς τὴν κακίαν ἐλέγξασα, ὑπὲρ Χριστοῦ θεοφρόνως ἐνήθλησας· ὅθεν πρέβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰωνᾶ τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐν Κιέβῳ, μαθητοῦ τοῦ Ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Σεραφείμ τοῦ Ὁσίου μαθητήν ἀκριβέστατον, καί τῆς νοερᾶς ἐργασίας ἀθλητήν καί διδάσκαλον, τιμήσωμεν τὸν θεῖον Ἰωνᾶν, τὸ καύχημα Κιέβου τό κλεινὸν, βοῶντες ἐκ καρδίας χαρμονικῶς, καί γηθοσύνως κρὰζοντες· δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ σέ θεόπτην ἀληθῇ, ἐσχάτοις χρόνοις δείξαντι.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰωνᾶ ἐν Κιέβῳ (Δρ Χαραλάμπη Μ. Μπούσια)
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Φιλοκάλων Ὁσίων Ῥωσίας σάπφειρον, Μονῆς Τριάδος Ἁγίας ἐν τῷ Κιέβῳ σεπτὸν Ἱδρυτὴν ὡς Σεραφεὶμ Ὁσίου μέλψωμεν τοῦ ἐν τῷ Σάρωφ μαθητὴν ἐκβοῶντες· Ἰωνᾶ, μὴ παύσῃ καθικετεύων Χριστὸν διδόναι θεόθεν ἡμῖν ὑγίειαν καὶ ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς
Ἦχος α’

Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα, καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

Το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτη
https://www.youtube.com/watch?v=jUQKNCAKHp8

Οδοιπορικό στον Άγιο Γεώργιο τον Χοζεβίτη
https://www.youtube.com/watch?v=-Ekq8GmFaBA

Φωτεινά Μονοπάτια «Παναγία η Χοζοβιώτισσα» | 30/04/2017 | ΕΡΤ
https://www.youtube.com/watch?v=LmhnnNSAdX4

Ιερά Μονή Χοζεβά #1 Επεισόδιο 42/The Holy Monastery of Hozeva #1 Episode 42 ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=_RO-a5yevL8&t=759s

Ιερά Μονή Χοζεβά #2 Επεισόδιο 43/The Holy Monastery of Hozeva #2 Episode 43 ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
https://www.youtube.com/watch?app=desktop&v=5t1kT-C_EEE&t=522s

iconandlight.wordpress.com