Θυμηθείτε όσο το δυνατόν συχνότερα τους κεκοιμημμένους συγγενείς και αγαπημένους σας!

 

 

Σάββατον πρὸ τῆς Ἀπόκρεω – Ψυχοσάββατον

Εἶτα τὸ παρόν, ἐκ τοῦ Τριῳδίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνείαν πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος κοιμηθέντων εὐσεβῶς, ἐπ᾿ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου, οἱ θειότατοι Πατέρες ἐθέσπισαν.

Στίχ. Ἀμνημόνησον πταισμάτων νεκροῖς, Λόγε,
Τὰ χρηστὰ νεκρὰ σπλάγχνα σου μὴ δεικνύων.

Θυμηθείτε όσο το δυνατόν συχνότερα τους κεκοιμημμένους συγγενείς και αγαπημένους σας!
Όραμα ενός Αθωνίτη μοναχού κατά την ακολουθία μνημοσύνου .

 

Ήταν Σάββατο των Ψυχών, είχε τελειώσει η Λειτουργία. Κάποιοι από τους παρευρισκόμενους έβγαιναν ήδη από την εκκλησία, ενώ άλλοι παρέμειναν και πλησιάζαν για το κοινό μνημόσυνο (όρθιοι, ως συνήθως, στη μέση της εκκλησίας).
Εγώ, γράφει ο μοναχός, στάθηκα στη χορωδία. Ο ιερέας και ο διάκονος βγήκαν από το ιερό. Ο ιερέας εκφωνεί: «Ευλογητός ο Θεός ημών, πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν “. Ο διάκονος άναψε κεριά και άρχισε να τα μοιράζει στους παρευρισκόμενους. Και εκείνη την ώρα είδα ότι πολλοί άνθρωποι άρχισαν να μπαίνουν στην πόρτα του ναού από το δρόμο και άλλοι να εισχωρούν μέσα από τους τοίχους και τα παράθυρα. Ο ναός ήταν γεμάτος με πλήθος διάφανων σκιών. Σε αυτό το πλήθος είδα γυναίκες, άνδρες, και παιδιά. Αναγνώρισα από την εμφάνισή τους ιερείς, αυτοκράτορες, επισκόπους και ανάμεσά τους έναν απλό εργάτη, έναν εξαθλιωμένο αγρότη, ένα  στρατιώτη, μια φτωχή γυναίκα και γενικά ζητιάνους.
Μετά την εκφώνιση του ιερέα, σιωπηλά αλλά εξαιρετικά γρήγορα γέμισαν όλο τον ναό, πλησιάζοντας ο ένας στον άλλον. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από αυτή την εκπληκτική εικόνα.
Επιτέλους ήταν τόσοι πολλοί που οι παραβρισκόμενοι μου φάνηκαν σαν φιγούρες, ζωγραφισμένες έντονα στο φόντο αυτών των καταπληκτικών σκιών. Αυτοί (τα πνεύματα), πλησιάζοντας σιωπηλοί, στάθηκαν στο ιερό θυσιαστήριο.
Κάποιοι από αυτούς έμοιαζαν να γονατίζουν, άλλοι έσκυψαν το κεφάλι, σαν να περίμεναν να εκδοθεί η ετυμηγορία. Τα παιδιά άπλωσαν τα χέρια τους στα κεριά που έκαιγαν στα κηροπήγια και στα χέρια των ζωντανών που προσεύχονταν.
Τότε ο διάκονος έβγαλε τα χαρτιά μνημόνευσης και άρχισε να διαβάζει τα ονόματα που ήταν γραμμένα εκεί. Η έκπληξή μου δεν είχε όρια όταν παρατήρησα ότι πρώτα μια φιγούρα, μετά μια άλλη, ξεχώριζε με μια παρορμητική, χαρούμενη κίνηση. Πλησίαζαν όσους τους μνημόνευαν, στέκονταν δίπλα τους, τους κοιτούσαν με μάτια γεμάτα αγάπη και χαρούμενη γαλήνη. Μου φάνηκε μάλιστα ότι κάποιο είδος πνευματικού αναμένου κεριού εμφανίστηκε στα χέρια των πνευμάτων και οι ίδιοι, προσευχόμενοι μαζί με εκείνους που προσεύχονταν γι’ αυτούς, έλαμπαν με ασυνήθιστα χαρούμενο φως.
Καθώς διαβάζονταν κάθε όνομα, όλο και περισσότερες χαρούμενες φιγούρες αναδύονταν από το πλήθος των σιωπηλών ψυχών. Περπατούσαν σιωπηλά και ενώνονταν με τους ζώντας προσευχομένους. Τέλος, όταν διαβάστηκαν τα ψυχοχάρτια, πολλοί έμειναν αμνημόνευτοι – λυπημένοι, με σκυμμένα τα κεφάλια, σαν να είχαν έρθει σε κάποια κοινή γιορτή, αλλά ξεχασμένοι από όσους μπορούσαν να τους καλέσουν σε αυτή τη μεγάλη γιορτή που ήταν γι’ αυτούς. Κάποιες από τις ψυχές κοίταζαν με αγωνία την πόρτα, σαν να περίμεναν ότι ίσως κάποιος άλλος κοντινός τους άνθρωπος θα ερχόταν και θα τους μνημόνευε.
Αλλά όχι, δεν εμφανίστηκαν άλλοι πιστοί και αυτοί που δεν μνημονεύτηκαν δεν μπορούσαν να χαρούν τη χαρά εκείνων που είχαν κληθεί από εκείνους που είχαν έρθει να συναντηθούν μαζί τους.
Άρχισα να παρατηρώ την ομάδα των πιστών, που έμοιαζε να είναι ανακατεμένη με τα πνεύματα από τον άλλο κόσμο, έλαμπαν με ακτινοβόλο φως, και είδα μια ακόμα πιο υπέροχη εικόνα.
Την ώρα που λέγονταν το «Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου» ή το «Εσύ, Κύριε, ανάπαυσε τις ψυχές των κεκοιμημμένων δούλων Σου ….», ήταν ορατό πώς τα πρόσωπα των ζώντων φωτίζονταν από το ίδιο φως των προσώπων των κεκοιμημμένων, πώς οι καρδιές ενώθηκαν σε ένα κοινό βλέμμα, δάκρυα από τα μάτια των ζώντων, και ταυτόχρονα με τι φλογερή αγάπη κι απέραντη αφοσίωση έλαμπαν τα μάτια των μνημονευμένων ψυχών.
Μέσα απ’ το σύννεφο καπνού από το θυμιατό και από τα αναμμένα κεριά, ακούστηκε μια θαυμάσια προσευχητική έκληση: «Μετὰ τῶν Ἁγίων ἀνάπαυσον …» και είδα ότι ολόκληρη η εκκλησία, ως ένας άνθρωπος, γονάτισε και οι ψυχές των οποίων τα ονόματα μνημονεύθηκαν, προσεύχονταν και για τους παρόντες και για τους εαυτούς τους, και όσοι ξεχάστηκαν προσεύχονταν μόνοι για τον εαυτό τους.
Όταν τελείωσε η ψαλμωδία, τα κεριά έσβησαν και ο ιερέας διάβασε την τελευταία ευχή, και ο διάκονος τελείωσε με μιά γενική μνημόνευση των κεκοιμημένων, οι ψυχές που στέκονταν μπροστά μου άρχισαν να εξαφανίζονται και έμειναν μόνο οι άνθρωποι που ήθελαν να κάνουν ιδιαίτερο μνημόσυνο για τους κεκοιμημμένους τους. Τότε είδα στα πρόσωπά τους τέτοια γαλήνη, τέτοια ικανοποίηση, τέτοια ανάπαυση που δεν μπορώ να το εκφράσω.
Η ακολουθία του μνημοσύνου από την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι μεγάλη, ιερή και χαρμόσυνη στιγμή για τον κεκοιμημμένο. Πόσο λυπηρό είναι για εκείνους που παραδίδονται στη λήθη, στερώντας τους όχι μόνο τη χαρά να μην ξεχαστούν, αλλά και επιβραδύνοντας την πνευματική τους ανάπαυση και τη συγχώρεση των αμαρτιών τους από τον Κύριο τόσο στο μνημόσυνο όσο και πολύ περισσότερο στη Λειτουργία. Γιατί κάθε φορά που ο ιερέας βγάζει μερίδες για την ανάπαυση των ψυχών, οι ψυχές αυτές ελεούνται, πλησιάζοντας τη Βασιλεία του Θεού.
Ο καθένας από εμάς έχει αυτή τη λαχτάρα να θυμάται τον αποθανόντα. Γι’ αυτό συχνά μας θυμίζουν την ύπαρξή τους στα όνειρά μας την παραμονή των εορτών τους ή του θανάτου τους, ή την παραμονή των ψυχο-Σαββάτων.

Κάθε λόγο, σκέψη, ανάμνηση για τον κεκοιμημμένο αμέσως την εισπράτει και η καλή μνημόνευση τον χαροποιεί, ενώ η κακή μνημόνευση τον πονά, γιατί του προκαλεί τύψεις. Μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο τρομερά είναι τα μαρτύρια της μετά θάνατον ζωής για τους ανθρώπους που είναι δύσκολο να τους θυμούνται με καλοσύνη;
Γι’ αυτό η φιλανθρωπία απαιτεί να μην λέμε τίποτα κακό για τον αποθανόντα, ώστε να μην επιδεινώνονται τα ψυχικά του τραύματα. Όλα αυτά πρέπει να μας χρησιμεύουν ως προειδοποίηση: να ενεργούμε στη ζωή με τέτοιο τρόπο ώστε μετά το θάνατό μας να μην αξίζουμε αισθήματα περιφρόνησης, μομφής και μίσους ή, ακόμη χειρότερα, κατάρας, και έτσι να χάνουμε τις προσευχές των αγαπημένων μας.
Πηγή: Living Chronicle of Optina Pustyn. (86)
https://ioannkrestitel.church.ua/2017/04/30/pominajte-svoix-rodnyx-i-blizkix-pokojnyx-kak-mozhno-chashhe-videnie-vo-vremya-panixidy-afonskogo-monaxa/#more-1431

***

Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
Προσευχή για τους κεκοιμημένους

 

Και μόνον ένα κερί να ανάψουμε για την ψυχή κάποιου κεκοιμημένου, βοηθιέται πολύ.
Τους κεκοιμημένους να τους θυμώμαστε και να ευχώμαστε πάντοτε γι’ αυτούς. Να μην παραλείπουμε να προσευχώμαστε για τις ψυχές τους, για να βρουν ανάπαυση. Εγώ, κάθε φορά που έχω Θεία Λειτουργία στο Καλύβι, κάνω μνημόσυνο και για όλους τους κεκοιμημένους των οποίων «τα ονόματα ουκ εμνημονεύθησαν».

»Όταν ανάβουμε κερί για την ψυχή κάποιου κεκοιμημένου, ωφελείται πολύ. Αν έχεις έναν νεκρό, ο οποίος έχει παρρησία στον Θεό, και του ανάψεις ένα κερί, αυτός έχει υποχρέωση να προσευχηθεί για σένα στον Θεό. Αν, πάλι, έχεις έναν νεκρό, ο οποίος νομίζεις ότι δεν έχει παρρησία στον Θεό, τότε, όταν του ανάβεις ένα αγνό κερί, είναι σαν να δίνεις ένα αναψυκτικό σε κάποιον που καίγεται. Οι άγιοι δέχονται ευχαρίστως την προσφορά του κεριού και είναι υποχρεωμένοι να προσευχηθούν γι’ αυτόν που το ανάβει. Κι ο Θεός, ευχαρίστως, το δέχεται.
»Ν’ αφήνετε μέρος της προσευχής σας για τους κεκοιμημένους. Οι ίδιοι οι πεθαμένοι, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Οι ζωντανοί, όμως, μπορούν. Με την προσευχή (που κάνετε για τους κεκοιμημένους), είναι σαν να τους κερνάτε μία πορτοκαλάδα, ένα αναψυκτικό. Όταν ελεείτε κάποιον, να λέτε για ποιον (συγκεκριμένα κεκοιμημένον) το κάνετε. Ώστε, να την πάρει ο άλλος την ελεημοσύνη και να πει: “Θεός, σχωρέσ’ τον!”. Κι αν ο άλλος το πει αυτό με την καρδιά του, το μετράει μετά αυτό ο Θεός.
– Γέροντα, πώς να προσεύχωμαι για τους κεκοιμημένους;
– Να λές γενικά: «Ο Θεός, ανάπαυσον τας ψυχάς των κεκοιμημένων δούλων σου» και, εάν έρθη στον νού σου κανένα όνομα κεκοιμημένου ή τύχη να πεθάνη κανένας γνωστός ή άγνωστος και το μάθης, μνημόνευσέ τον και αυτόν με την ίδια ευχή.

Όταν μνημονεύω ονόματα κεκοιμημένων ανθρώπων, λέω για παράδειγμα Σπυρίδωνος, αλλά λέω και όλοι οι Σπυρίδωνες, λέω Αλεξάνδρου, αλλά λέω και όλοι οι Αλέξανδροι. Αφού πάει που πάει το λεωφορείο, ας μην πάει άδειο…

– Όταν, Γέροντα, πεθάνη κάποιος και μας ζητήσουν να προσευχηθούμε γι’ αυτόν, είναι καλό να κάνουμε κάθε μέρα ένα κομποσχοίνι μέχρι τα σαράντα;
– Άμα κάνης κομποσχοίνι γι’ αυτόν, βάλε και άλλους κεκοιμημένους.
Γιατί να πάη μια αμαξοστοιχία στον προορισμό της με έναν μόνον επιβάτη, ενώ χωράει και άλλους;
Πόσοι κεκοιμημένοι έχουν ανάγκη οι καημένοι και ζητούν βοήθεια και δεν έχουν κανέναν να προσευχηθή γι’ αυτούς!
Μερικοί κάθε τόσο κάνουν μνημόσυνο μόνο για κάποιον δικό τους. Με αυτόν τον τρόπο δεν βοηθιέται ούτε ο δικός τους, γιατί η προσευχή τους δεν είναι τόσο ευάρεστη στον Θεό. Αφού τόσα μνημόσυνα έκαναν γι’ αυτόν, ας κάνουν συγχρόνως και για τους ξένους.

Έχω υπ’ όψιν μου γεγονότα που μαρτυρούν πόσο οι κεκοιμημένοι βοηθιούνται με την προσευχή πνευματικών ανθρώπων.
Κάποιος ήρθε στο Καλύβι και μου είπε με κλάματα: «Γέροντα, δεν έκανα προσευχή για κάποιον γνωστό μου κεκοιμημένο και μου παρουσιάστηκε στον ύπνο μου. ‘’Είκοσι μέρες, μου είπε, έχεις να με βοηθήσης• με ξέχασες και υποφέρω’’. Πράγματι, μου λέει, εδώ και είκοσι μέρες είχα ξεχασθή με διάφορες μέριμνες και ούτε για τον εαυτό μου δεν προσευχόμουν»..

Αν καμμιά φορά δεν κάνω ευχή για τους κεκοιμημένους, παρουσιάζονται γνωστοί κεκοιμημένοι μπροστά μου.
Έναν συγγενή μου, που είχε σκοτωθή στον πόλεμο, τον είδα ολόκληρο μπροστά μου μετά την Θεία Λειτουργία, την ώρα του μνημοσύνου, γιατί αυτόν δεν τον είχα γραμμένο με τα ονόματα των κεκοιμημένων, επειδή μνημονευόταν στην Προσκομιδή με τους ηρωικώς πεσόντες.

Εγώ, όταν προσεύχωμαι για όλους τους κεκοιμημένους, βλέπω στον ύπνο μου τους γονείς μου, γιατί αναπαύονται από την προσευχή που κάνω.
Κάθε φορά που έχω Θεία Λειτουργία, κάνω και γενικό μνημόσυνο για όλους τους κεκοιμημένους και εύχομαι για τους βασιλείς, για τους αρχιερείς κ.λπ. και στο τέλος λέω «και υπέρ ων τα ονόματα ουκ εμνημονεύθησαν».

***

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός

Με το μνημόσυνο, είναι σαν να βγάζεις στο φως έναν φυλακισμένο να κάνει μια βόλτα. Όμως, αν κάνεις στο όνομά του μια Θεία Λειτουργία, τότε θα πετάξει σαν αετός. Οι 7 Θείες Λειτουργίες έχουν μεγαλύτερη δύναμη. Αλλά 12 Θείες Λειτουργίες στο όνομά του, μπορούν να βγάλουν την ψυχή από την κόλαση κάθε αμαρτωλού, εκτός και αν όσο ζούσε, εξύβριζε τον Κύριο. Γι’ αυτούς δεν κάνει ούτε να προσεύχεστε. Μόνο ελεημοσύνη να κάνετε. 

***

Γέρων Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης:

 

Μια μέρα ένας ιερομόναχος διαβάζοντας πολλά ονόματα κουράστηκε και αναρωτήθηκε: Άραγε σώζονται αυτοί τους οποίους μνημονεύω;
Νοιώθουν τίποτε; Άραγε ο ουρανὀς αντιλαμβάνεται ότι τώρα εγώ προσεύχομαι γι’ αυτούς που έφυγαν από την παρούσα γη; Βοηθούνται άραγε οι νεκροί;
Και την ώρα εκείνη, όπως ήταν κουρασμένος, στηρίχθηκε στο στασίδι του, έκλεισε λίγο τα μάτια του, και ανάμεσα σε ύπνο και ξύπνιο, σε μια εγρήγορση του νου του αλλά και κόπωση της σάρκας, σηκώνει τα μάτια επάνω και βλέπει, βλέπει… Πω, πω,! Τι γίνεται εκεί; Πνεύματα κεκοιμημένων αναρίθμητα και μαζί με αυτά και οι άγιοι, μαζί και άγγελοι.
Και μπροστά, μπροστά στον θρόνο του Χριστού η Υπεραγία Θεοτόκος με το ωραιότατο ένδυμά της, με το πρόσωπό της φωτεινό έδειχνε τα πνεύματα, κοιτούσε τον Χριστό, και του έλεγε:
Υιέ μου και Θεέ μου, για όλους αυτούς εγώ μεσιτεύω. Δέξου τις φωνές της αγίας Εκκλησίας σου”. Και τότε όλοι οι νεκροί άρχισαν να ψάλλουν: “Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία… ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών”.
Άς φωνάζομε, ας παρακαλούμε τον Θεό για μάς και τους νεκρούς μας. Και να ξέρετε, οι νεκροί μας, όταν προσευχόμαστε συνεχώς, πλησιάζουν πιο κοντά στον Θεό και φθάνουν εν τέλει στην δόξα, εφόσον δεν Τον αρνούνται.
*Γέροντας Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός, κατά κόσμον Αλέξανδρος Βαφείδης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας από το 1973 έως το 2000

Μνήσθητι, Κύριε, πάντων τῶν κεκοιμημένων ἐπ᾽ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου καί ἀνάπαυσον, αὐτούς, ὁ Θεός, ὅπου ἐπισκοπεῖ τό φῶς τοῦ προσώπου Σου.

Εις οσμήν ευωδίας πνευματικής, εκεί στη Ρακαντζούλα στην Κεφαλονιά με τον π. Γεράσιμο Φωκά… Να θυμάσαι, στον άνθρωπο που δεν νοιώθει την Εκκλησία μητέρα του, σ΄ αυτόν τον άνθρωπο κι ο Θεός δεν είναι Πατέρας
https://iconandlight.wordpress.com/2024/06/21/%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%ae%ce%bd-%ce%b5%cf%85%cf%89%ce%b4%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%af-%cf%83%cf%84/

Όλα τα δώρα που προσφέρετε στη γη για μας τους νεκρούς, μας έρχονται στον ουρανό.
https://iconandlight.wordpress.com/2024/03/08/%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%b4%cf%8e%cf%81%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%ce%ad%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b5-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b1/

Όλα τα μνημόσυνα που εσείς κάνετε γιά μας τους νεκρούς, φθάνουν σ’ εμάς στον ουρανό… Εγώ με τη χάρη του Θεού, «βλέπω» ανθρώπους κεκοιμημενους να ζουν και να χαίρονται μέσα στο φως. Είναι πολύ όμορφη η άλλη ζωή! Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2023/06/02/%cf%8c%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%bd%ce%b7%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%83%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b5-%ce%b3%ce%b9%ce%ac-%ce%bc/

Ένα μυστικό του Ουρανού, Θα εκπλαγούμε όταν βρεθούμε στην ουράνιο Βασιλεία
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/11/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%8d/

Με τις ελεημοσύνες σου με έβγαλες από τον Άδη… π Στέφανος Αναγνωστόπουλος
https://iconandlight.wordpress.com/2017/02/17/%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B5

%CF%82-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B5-%CE%AD%CE%B2%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84/

Ἀπολυτίκιον τῶν Κεκοιμημένων.
Ἦχος πλ. δ´.

Ὁ βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οἰκονομῶν, καὶ τὸ συμφέρον πᾶσιν ἀπονέμων, μόνε Δημιουργέ, ἀνάπαυσον Κύριε τὰς ψυχὰς τῶν δούλων σου, ἐν σοὶ γὰρ τὴν ἐλπίδα ἀνέθεντο, τῷ Ποιητῇ καὶ Πλάστῃ καὶ Θεῷ ἡμῶν.

Κοντάκιον τοῦ Ψυχοσαββάτου.
Ἦχος πλ. δ´.

Μετὰ τῶν Ἁγίων ἀνάπαυσον, Χριστέ, τὰς ψυχὰς τῶν δούλων σου, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος.

Ἦχος δ’

Μετὰ πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων, τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου (τῆς δούλης, τάς ψυχάς τῶν δούλων) σου, Σῶτερ, ἀνάπαυσον, φυλάττων αὐτὴν (αὐτούς), εἰς τὴν μακαρίαν ζωὴν, τὴν παρὰ σοί, φιλάνθρωπε.

Λαός· Εἰς τὴν κατάπαυσίν σου, Κύριε, ὅπου πάντες οἱ Ἅγιοί σου ἀναπαύονται, ἀνάπαυσον καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου (τῆς δούλης) σου (τάς ψυχάς τῶν δούλων), ὅτι μόνος ὑπάρχεις ἀθάνατος.

Λαός· Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι.

Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ καταβὰς εἰς Ἅδην, καὶ τὰς ὀδύνας λύσας τῶν πεπεδημένων· αὐτὸς καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου (τῆς δούλης) σου (τάς ψυχάς τῶν δούλων), Σῶτερ, ἀνάπαυσον.

Λαός· Καὶ νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἡ μόνη ἁγνὴ καὶ ἄχραντος Παρθένος, ἡ Θεόν ἀφράστως κυήσασα, πρέσβευε ὑπὲρ τοῦ ἐλεηθήναι και συγχωρηθήναι τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου (τῆς δούλης) σου (τάς ψυχάς τῶν δούλων σου).

Ἱερεύς· Ὁ Θεὸς τῶν πνευμάτων καὶ πάσης σαρκός, ὁ τὸν θάνατον καταπατήσας, τὸν δὲ διάβολον καταργήσας, καὶ ζωὴν τῷ κόσμῳ σου δωρησάμενος· αὐτός, Κύριε, ἀνάπαυσον τὴν ψυχὴν τοῦ κεκοιμημένου δούλου (τῆς κεκοιμημένης δούλης) σου (τας ψυχάς τῶν κεκοιμημένων δούλων σου), ἐν τόπῳ φωτεινῷ, ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ἔνθα ἀπέδρα ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός. Πᾶν ἁμάρτημα τὸ παρ’ αὐτοῦ (αὐτῆς, αὐτῶν), πραχθὲν ἐν λόγῳ ἢ ἔργῳ ἢ διανοίᾳ, ὡς ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος Θεός, συγχώρησον· ὅτι οὐκ ἔστιν ἄνθρωπος, ὃς ζήσεται καὶ οὐχ ἁμαρτήσει· σὺ γὰρ μόνος ἐκτὸς ἁμαρτίας ὑπάρχεις, ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ὁ λόγος σου ἀλήθεια.

Ἱερεύς· Ὅτι σὺ εἶ ἡ ἀνάστασις, ἡ ζωή, καὶ ἡ ἀνάπαυσις τοῦ κεκοιμημένου δούλου (τῆς κεκοιμημένης δούλης) σου (τῶν κεκοιμημένων δούλων σου), Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν, σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί, καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αιώνων.

Τὰς τῶν προαναπαυσαμένων ψυχὰς κατάταξον, Δέσποτα Χριστέ, ἐν ταῖς τῶν Δικαίων σου σκηναῖς, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς, ὡς μόνος ἀθάνατος. Ἀμήν. 

iconandlight.wordpress.com