Αυτά είναι τα σημάδια και η γνώση της αληθινής ταπεινοφροσύνης.

Υπάρχει αυτογνωσία και υπάρχει ταπείνωση. Αυτά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Οι τελευταίοι μόνο ταπεινώνονται στις αμαρτίες και τις αδυναμίες τους, βλέποντάς τις. Πραγματικά ταπεινοί είναι αυτοί που «έχουν κρύψει κάτι άξιο περηφάνιας στον εαυτό τους, αλλά δεν είναι περήφανοι, αλλά θεωρούν τους εαυτούς τους τη γη, τη σκόνη και τη στάχτη» .

Δηλαδή, έχοντας μέσα του αρετές, εξακολουθεί να θεωρεί ότι είναι τίποτα.

Ας το δείξουμε χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του τελώνη. Ευαρέστησε τον Θεό με την αυτογνωσία, ταπείνωσε τον εαυτό του, θυμήθηκε την αμαρτία του, μετανόησε, αλλά δεν ευαρέστησε τον Θεό με την τέλεια ταπείνωση, αλλά με την αυτογνωσία. Και αυτό είναι μόνο ένα βήμα προς την ταπεινοφροσύνη.

Αληθινό «στην αλήθεια» είναι το είδος της ταπεινοφροσύνης που έχουν όσοι εκπληρώνουν τις εντολές του Θεού και δεν υπολογίζουν όλες τις αρετές που απέκτησαν. Ταυτόχρονα, εξακολουθεί να σκέφτεται ειλικρινά τον εαυτό του ως έναν άχρηστο σκλάβο. Τέτοιος ήταν ο Απόστολος Παύλος, τον οποίο ο Θεός έπιασε στον τρίτο ουρανό. Και όλα αυτά γιατί θεωρούσε τον εαυτό του «ο μικρότερο από όλους τους αγίους».

Και ο Αβραάμ, ο μακαριστός πατριάρχης, θεωρούσε επίσης τον εαυτό του «χώμα και στάχτη», και άλλους δίκαιους άνδρες, παρά όλα τα χαρίσματά τους.

Ο Σεβασμιώτατος Εφραίμ ο Σύρος θα πει και θα δείξει με μεγάλη λεπτομέρεια τα αληθινά σημεία και τη γνώση της αληθινής ταπεινοφροσύνης χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της ζωής του. Παρ' όλες τις καλές του ιδιότητες, θεωρούσε τον εαυτό του τον πιο καταραμένο από όλους τους αμαρτωλούς. Σαν να μην είχε κάνει ποτέ τίποτα καλό ενώπιον του Θεού. Απαξίωσε τον εαυτό του ανά πάσα στιγμή, σε κάθε τόπο και σε κάθε πράξη. Δεν καταδίκασε κανέναν και δεν σκέφτηκε καν ότι υπήρχε κάποιος που θα μπορούσε να είναι χειρότερος και πιο καταραμένος από αυτόν. Αλλά επαίνεσε, δόξασε και πανηγύρισε τους πάντες. Ποτέ δεν έκρινε ή περιφρόνησε κανέναν, ποτέ δεν μίλησε άσχημα για κανέναν. Ήταν κυρίως σιωπηλός, και αν μιλούσε, ήταν μόνο όταν ήταν απολύτως απαραίτητο, και μετά σιωπηλά και πολύ σπάνια. Και ακόμη και τότε, ήταν σαν να αναγκάστηκε και να μιλούσε με ντροπή.

Ποτέ δεν μάλωνε με κανέναν για τίποτα, ούτε για την πίστη.

Και αν κάποιος πει κάτι καλά, λέει το ίδιο, και αν κάποιος πει κάτι κακό, λέει το ίδιο, και μετά προσθέτει: «Ξέρεις». Το βλέμμα του είναι πάντα χαμηλωμένο. Έχει τον θάνατο μπροστά στα μάτια του. Δεν σκέφτεται μάταια ή για ματαιοδοξία και ποτέ δεν λέει ψέματα. δεν έρχεται σε αντίθεση με κάποιον που είναι πάνω του. υπομένει τις προσβολές, τις συκοφαντίες και τις στερήσεις με χαρά. μισεί την ανάπαυση και αγαπά τη δουλειά. δεν στενοχωρεί κανέναν και δεν μισεί κανέναν. Αυτά είναι τα σημάδια και η γνώση της αληθινής ταπεινοφροσύνης. Και ευλογημένος είναι αυτός που τα έχει, γιατί έχει γίνει κατοικία και ναός του Θεού, και ο Θεός έχει εγκατασταθεί σε αυτόν, και έχει γίνει πολεμιστής της Βασιλείας των Ουρανών.

Το κανάλι μας στο τηλεγράφημα λέει για μια φράση ενός μοναχού που βοηθάει να δούμε τη ζωή διαφορετικά.

Και αν δεν μπορείτε να το αποκτήσετε, ένας ιερέας συμβούλεψε: «Σε μια δύσκολη στιγμή, πρέπει να... κοιμηθείς, για να μην σκεφτείς τίποτα κακό και όταν ξυπνήσεις το πρωί, όλα θα είναι διαφορετικά, αλλά αυτό είναι μόνο σε μια δύσκολη, πολύ δύσκολη στιγμή.

Όταν είσαι ήδη σε μια τόσο ανήσυχη, όχι ειρηνική κατάσταση και όλα φαίνονται να έχουν χαθεί, τότε σε αυτήν την περίπτωση το πιο σημαντικό πράγμα είναι να μην μολύνεις άλλον σε αυτή την κατάσταση, να μην δηλητηριάσεις. Γιατί τότε αρχίζεις να γκρινιάζεις και η πολιτεία σου δεν είναι ήρεμη. Μπορεί να πεις πράγματα που αργότερα θα μετανιώσεις.

Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να σταματήσουμε εδώ.

Πείτε στον εαυτό σας: «Αυτό είναι, μέχρι να αποκατασταθεί η εσωτερική μου γαλήνη, μέχρι να αποκατασταθεί η σύνδεσή μου με τον Θεό, είμαι σιωπηλός».

Γιατί ό,τι θα πω τώρα, ό,τι θα δω τώρα, ό,τι θα κάνω - θα είναι αμαρτία. Αυτό θα είναι αμαρτία και θα είναι απώλεια».

Αλλά, φυσικά, δεν βοηθάει όταν κάτι είναι καταπιεστικό και δεν υπάρχει κανείς να το πει. Τότε δεν θα μπορείτε να κοιμηθείτε. Εδώ η μετάνοια στην Εκκλησία είναι ήδη σημαντική και η πρώτη προσωπική προσευχή κατ' ιδίαν. Και ακόμη περισσότερη προσευχή όταν υπάρχει πρόβλημα. Δεν μπορείτε να διώξετε τα προβλήματα με τον ύπνο.

Δεν είναι τυχαίο που λένε «το πρωί είναι πιο σοφό από το βράδυ Καλύτερα να αποκοιμηθείς τότε, «μήπως σε βρει ο ήλιος στον θυμό σου».

Ο Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής πάντα έλεγε: «Όταν σε πέσει ο θυμός, κλείσε καλά το στόμα σου και μη μιλήσεις σε αυτόν που σε προσβάλλει, ούτε σε ντροπιάζει, ούτε σε καταγγέλλει…»

Το πρωί όλα θα είναι διαφορετικά. Τα σχέδια θα αλλάξουν, τα συναισθήματα θα βαρεθούν και η ειρήνη θα βασιλέψει στην ψυχή, θα γίνει πιο ήρεμη. Γιατί αν σιωπήσατε εγκαίρως, αποκοιμηθήκατε, απομακρυνθήκατε, τότε η συνείδησή σας δεν θα σας βασανίσει που χθες με την ανήσυχη κατάστασή σας δεν μολύνατε άλλον, δεν τον προσβάλατε, δεν αφήσατε κακό σημάδι στην ψυχή του.

Και είναι καλύτερα να προσευχόμαστε πριν από αυτό. Το πρωί όλα τα προβλήματα θα γίνουν αντιληπτά διαφορετικά. Και αν δεν μπορείτε να κοιμηθείτε, τότε αυτή η συμβουλή μπορεί να σας βοηθήσει. Απλώς πες: «Κύριε, βοήθησέ με ή Μητέρα του Θεού, βοήθησέ με μέχρι να νιώσεις ανακούφιση από την ανήσυχη ψυχική σου κατάσταση».

Το πιο σημαντικό είναι να αναζητήσετε τον Θεό, γιατί μόνο οι δυνατοί αναζητούν τον Θεό και οι αδύναμοι αναζητούν τον ένοχο. Ο Χριστιανισμός είναι για τους δυνατούς. Και το πιο σημαντικό είναι να βρεις τον Θεό στη ζωή.

Αλλά πρέπει να αναζητήσουμε τον Θεό, όπως σε αυτό το ποίημα:

Αναζητήστε τον Θεό, αναζητήστε τον δακρυσμένα.

Αναζητήστε τον Θεό πριν είναι πολύ αργά.

Και θα υπάρχει χαρά πάνω από τον ουρανό.

Αλλά ψάξε όπως ο ζητιάνος ψάχνει ψωμί.