ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΥΓΝΟΜΩΣΥΝΗΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΕΙΡΑ ΔΩΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ (ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)

Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΑΚΡΙΒΑ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

+++ 

 Όταν ήμουν στη γη, 

συγχώρεσα την κάθε ανθρώπινη αμαρτία, 

έβαλα τον τότε ληστή στην Ουράνια μου Βασιλεία, 

δεν έκρινα την εν μοιχεία γυνή, 

μόνο είπα σε αυτή: «ΜΗΚΕΤΙ ΑΜΑΡΤΑΝΕ ΕΣΥ».

Δέχτηκα τον Ζακχαίο τον τελώνη,

 δείπνησα, ΕΓΩ Ο ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΣ, στον οίκο αυτόν.

 Ανάστησα νεκρούς, σήκωσα παραλυτικούς,

 δέχτηκα χλευασμούς, μαστιγώσεις 

και το ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ, 

ανέβηκα για όλους στον σταυρό. 

 Με το Θεϊκό μου αίμα σώνω και τώρα. 

Όποιος με ευγνωμοσύνη με παρακαλεί, 

όποιος πιστός με ταπείνωση ΜΕΤΑΝΟΕΙ. 

 Δεν δέχομαι όμως τον υπερήφανο, τον υποκριτή,

 ΤΟΝ ΑΧΑΡΙΣΤΟ ΣΤΗ ΓΗ,

 εκείνον που στις ύψιστες δωρεές μου δεν συγκινείται,

 που ουδόλως ΘΕΟΝ δεν επικαλείται.

 Αυτόν που και τώρα, 

στον έσχατο χρόνο και καιρό,

 Εμέ χλευάζει, Εμέ απορρίπτει 

ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ. 

 Αυτόν που την Ουράνια μου Μητέρα ΔΕΝ ΤΙΜΑ,

 ΑΛΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ 

γιατί έχει οριστικά πορωθεί, 

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ ΟΔΟΙΠΟΡΕΙ. 

 Λένε μερικοί: «Μα ο Θεός έχει έλεος, έχει αγάπη».

 Ξεχνούν όμως οι μωροί πως 

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΣΤΙ 

και όπως αμείβει εδώ την αρετή, 

άλλο τόσο και πιο πολύ, 

δικάζει δικαίως την παρακοή, 

ΤΗΣ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ΤΗΝ ΤΟΜΗ,

 αυτό μη το ξεχνάς ψυχή. 

 Όταν εσύ εν αχαριστία εμμένεις, 

δυστυχώς έχεις χάσει ΤΟ ΠΑΝ εδώ 

γιατί δεν αξίζεις ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ,

 έχεις χάσει τα Ουράνια, τα αιώνια βραβεία.

 Κι αυτό ήταν ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ, 

Εγώ ως ΘΕΟΣ έκανα τα πάντα διά να σε σώσω,

 του Ουρανού τον πλούτο σε σένα ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΔΩΣΩ. 

 Έξωθεν της Βασιλείας 

σαν ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΑ θα μείνεις, 

θα κλαις τότε με οδύνη, 

ΜΑ ΑΡΓΑ δυστυχώς διά σωτηρία, 

θα ‘χουν κλείσει της μακροθυμίας μου

 τα Ουράνια, για εσένα τοπία. 

 Ω! ΤΙ ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΠΩΛΕΙΑ!

Τώρα πλείστοι στα λόγια μου αυτά,

 ειρωνικά γελούν, ειρωνεύονται, αδιαφορούν, 

πόσο όμως θα εκπλαγούν 

όταν με την αποδημία τους

 ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΤΑ ΔΟΥΝ. 

 Όταν θα αντικρίσουν τα πιστά μου παιδιά

 να λάμπουν σαν ήλιοι στα δώματα τα Θεϊκά,

 να δοξάζονται κοντά μου, 

στου παραδείσου ΤΑ ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ ΑΓΑΘΑ. 

 Ναι, θα κλάψουν τότε πικρά 

μα διά μετάνοια ΑΡΓΑ,

 ΕΧΑΣΑΝ ΤΟ ΠΑΝ.

 Άπιστη ψυχή, εσύ που τώρα ειρωνικά ίσως γελάς,

 που διακωμωδείς ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΟΥ ΑΥΤΑ ΡΗΤΑ,

 που τα περνάς για παραμύθια απατηλά,

 που λες πως γράφονται από χέρια ανθρωπινά, 

μπροστά στην Ουράνια μου αλήθεια, ψυχή τοποθετήσου.

 Την οδό της αμαρτίας, 

της απιστίας σου απαρνήσου.

 ΣΥΝΕΤΙΣΟΥ! 

 Κοίταξε ψηλά, φύγε παιδί μου 

από της αμαρτίας σου την φθορά.

 Κι αν έτσι ποιείς, μην φοβηθείς κανέναν ιό

 ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΙ ΔΙΑ ΕΣΕ Ο ΙΑΤΡΟΣ.

ΑΜΗΝ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ 

 +++

oimos-athina.blogspot.com