Θα ήθελα να ρωτάτε πάντοτε τον Κύριο πώς να ενεργείτε, και ιδιαίτερα για τα πιο δύσκολα πράγματα. Οι απαντήσεις του Θεού έρχονται με διάφορους τρόπους… Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΙΖ´(17ῃ) τοῦ μηνὸς Μαρτίου, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀλεξίου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. (411)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ δευτέρα κοίμησις Ἁγίου τοῦ ἐνδόξου Ἀποστόλου Λαζάρου τοῦ Τετραημέρου, ἐπισκόπου Κιτίου τῆς Κύπρου, εἰρηνικῶς τελειωθέντος κατὰ τὸ ἔτος 63

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, συνέφθασε καὶ ἡ μνήμη τῆς μετὰ φιλανθρωπίας ἐπενεχθείσης ἡμῖν φοβερᾶς ἀπειλῆς τοῦ Σεισμοῦ, ἧς παρ᾿ ἐλπίδα ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ὁ φιλάνθρωπος Κύριος· γέγονε δὲ ἐπὶ Κωνσταντίνου Βασιλέως τοῦ ΣΤ´ (787).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Παῦλος ὑπὲρ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων πυρὶ τελειοῦται. (767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Θεοστήρικτος, ὁ Ὁμολογητής, ἡγούμενος τῆς Μονῆς τῆς Πελεκητῆς, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (826)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος μάρτυς Μαρῖνος, ξίφει τελειοῦται.(262)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Πατρικίου, ἀποστόλου καὶ φωτιστοῦ τῆς Ἰρλανδίας. (461)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ Ἁγία παρθένος Γερτρούδη, ἡγουμένη τῆς ἐν Νιβὲλλ τοῦ Βελγίου Μονῆς, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται, ἐν ἔτει χνθ´ (659).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Μακαρίου, ἡγουμένου τῆς Μονῆς Κολιαζίνο, τοῦ ἐν Ῥωσσίᾳ. (1483)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Γαβριὴλ Μζίρε, ἐν Γεωργίᾳ, τελειωθέντος ὑπὸ τῶν μουσουλμάνων ἐν ἔτει ͵αωβ´ (1802).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Ὁσιομάρτυς Θεόδουλος ὁ Σιναΐτης (1822)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Παρθενίου τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (1855)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γουρία (Καρπόβ), ἀρχιεπισκόπου Ταυρίδος καὶ Συμφερουπόλεως (1882)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Ὁσιομάρτυς Ἰωάννης Ἀμπουζουλιμάν, νεοφώτιστος τῆς Σκήτης τῶν Καστελλίων Παλαιστίνης, πλησίον τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγ. Σάββα (1937)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων νεο-ἱερομαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν: Ἀλεξάνδρου Πολιβάνοφ ἐν Κρασνογιάρσκ (1919), Ἀλεξάνδρου Λιχάρεφ (1938), Δανιήλ (Τροΐτσκι), Μιχαὴλ (Σίργιαεφ, 1974), Ευστάθιος (Andreychuk, 1979), Δημήτριος (Ἰβάνοφ, 1933), Μιχαὴλ (Σοκόλοφ, 1938) ἐν Κρασνογιάρσκ, Μιχαὴλ Σοροκουμόφσκι, Ἀγνὴ (Starodubtseva, 1973) ἐν Καραγκάντα Καζακστάν, Ἀναστασία (Μερσίνα, 1938), ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Ο Θεός μιλά στην καρδιά του ανθρώπου.
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

 

Σε σχέση με όσα είπα, ο π. Ρ. μου διηγήθηκε ένα επεισόδιο από τη διακονία του ως πνευματικού. Βρισκόταν στο Birmingham, στο σπίτι κάποιας οικογένειας από την Κύπρο.
Ένα κοριτσάκι 6 ή 7 ετών τον πλησιάζει και του λέει:
«Έχω κάποιες δυσκολίες με τον πατέρα μου. Όταν πάμε στην εκκλησία, μας λέει ότι πρέπει να νηστεύουμε. Λέει να μην τρώω πατατάκια, αλλά μπορώ να τρώω ψωμί. Εγώ όμως δεν θέλω να φάω ψωμί αλλά πατατάκια».
Ο π. Ρ. της είπε τότε:
«Αντί να μαλώνεις με τον πατέρα σου, πήγαινε στο δωμάτιό σου και προσευχήσου στον Κύριο ως εξής: «Κύριε… να, έχω δυσκολία με τον πατέρα μου, πες μου τί πρέπει να κάνω».
Το κοριτσάκι τότε ανέβηκε στο δωμάτιό του και μετά από 5 λεπτά ξαναέρχεται και του λέει:
«Έκανα όπως μου είπατε και ο Θεός μου έδωσε την απάντηση».
«Τί απάντηση σου έδωσε;».
«Ρώτησα τον Θεό τί να κάνω, διότι δεν θέλω να φάω ψωμί, αλλά πατατάκια, και ο Θεός μου είπε:
“Μπορείς να τρώς ό,τι σου είπε ο πατέρας σου, ψωμί, αλλά μπορείς να βάλεις λίγη μαρμελάδα πάνω σε αυτό » [γελά ο γέροντας Σωφρόνιος].
Είναι συγκινητικό πώς ο Κύριος μίλησε στο κοριτσάκι αυτό: «…αλλά μπορείς να βάλεις λίγη μαρμελάδα πάνω στο ψωμί».
«Και αυτό μπορώ να το κάνω, ναι», πρόσθεσε.
Ο π. Ρ της είπε: «Έτσι να κάνεις πάντοτε. Όταν βρίσκεσαι σε δυσκολίες, να προσεύχεσαι στον Θεό».
Δεν τολμούμε να αναρωτηθούμε πώς ο Κύριος της έδωσε αυτή την απάντηση, αλλά η απάντηση ήταν σοφή. Η μαρμελάδα ταιριάζει με τη νηστεία, μπορεί να θεωρηθεί ως ζάχαρη. Θα ήθελα να ρωτάτε πάντοτε τον Κύριο πώς να ενεργείτε, και ιδιαίτερα για τα πιο δύσκολα πράγματα.

Ο Σιλουανός περιγράφει πως τη νύχτα, αφου ΄΄χόρταινε΄΄ από την προσευχή, αλλά είχε ακόμη λίγο ελεύθερο χρόνο –κοιμόταν ελάχιστα- έκανε τρείς μετάνοιες και άρχιζε να γράφει. Γράφει συγκεκριμένα: « Όταν γράφω μία λέξη, δεν γνωρίζω ακόμη ποιά θα είναι η επόμενη. Αλλά προσεύχομαι και τότε τα λόγια έρχονται». Είναι απαραίτητο για μας να ενεργούμε έτσι. Στην περίπτωση αυτή, προετοιμαζόμαστε αληθινά να ζούμε συνεχώς με τον Θεό σε όλες τις περιστάσεις της ζωής μας. Οι απαντήσεις του Θεού έρχονται με διάφορους τρόπους, ο συχνότερος είναι να αναδύονται μέσα από την καρδιά. Ο Σιλουανός το συστήνει αυτό σε όλο τον κόσμο, διότι αν δεν το κάνουμε, δεν θα μάθουμε ποτέ το είδος αυτό της ζωής.
Πηγή: (αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, Οικοδομώντας τον ναό του Θεού, τόμος Β, σελ. 133-134)

***

Άγιος Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ

 

Αλήθεια, μπορώ να πω ότι τώρα, στα χρόνια των γηρατειών μου, μου αφαιρέθηκε η απόλαυση της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Στο Άγιον Όρος, όταν ζούσα στο μοναστήρι, που ήταν το πιο φτωχό και το πιο αυστηρό από απόψεως νηστείας, άντεχα τις νηστείες με χαρά και ευκολία. Τώρα δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Στερήθηκα την ευλογία και την ευτυχία αυτού του πράγματος.
Σε ένα μεγαλοφυές σύστημα καθορισμένου κύκλου ακολουθιών, η νηστεία αυτή κατέχει ιδιαίτερη θέση. Οι δε ακολουθίες της Μ. Τεσσαρακοστής, στις οποίες ένα σημαντικό μέρος κατέχουν τα κείμενα από την Παλιά Διαθήκη, αποτελούν διδασκαλία που συχνά εκφράζεται με απίστευτα υψηλό ποιητικό χάρισμα.
Θα φέρω ως παράδειγμα τους ειρμούς του Μεγάλου Κανόνα που θα ψάλουμε: «Βοηθὸς καὶ σκεπαστής, ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν, οὗτός μου Θεός, καὶ δοξάσω αὐτόν, Θεὸς τοῦ Πατρός μου, καὶ ὑψώσω αὐτόν· ἐνδόξως γὰρ δεδόξασται». Είναι λόγια πού εμπνέουν και περιέχουν μέσα τους μεγάλο νόημα, εκείνο δηλαδή πού ονομάζουμε Παράδοση.
Η ζωντανή Παράδοση εκφράζεται πρωτίστως στο πνεύμα της ζωής. Η δογματική διδασκαλία «ακολουθεί» αργότερα. Στην αρχή η καρδιά αγαπά τον Κύριο καί Τον ακολουθεί, «όπου αν υπάγη» . Ύστερα όμως προστίθεται βαθμηδόν ασύγκριτη απόλαυση, καθώς φανερώνονται οι οδοί της σωτηρίας του κόσμου αυτού. Συνεπώς, σας το επαναλαμβάνω, για να ριζώσει στην καρδιά και στον νου σας: η οδός αυτή είναι η οδός της σωτηρίας.
Καί μολονότι είναι έτσι, στην εποχή μας, δυστυχώς, η αντοχή του οργανισμού μας, πού από τα παιδικά χρόνια είναι κλονισμένος, στο επίπεδο του νευρικού συστήματος, έχει μειωθεί φοβερά. Σε προγενέστερες εποχές υπήρξαν πολλοί ασκητές πού μπορούσαν να περάσουν χωρίς τροφή εβδομάδες, μήνες, μιμούμενοι την εγκράτεια του Χριστού, τη νηστεία Του στην έρημο γιά σαράντα ημέρες πριν την έξοδό Του στο κήρυγμα . Τώρα αυτό είναι σχετικά σπάνιο φαινόμενο ανάμεσα στους ασκητές. Επιπλέον, παρατηρώ με πόνο καρδιάς ένα πολύ τραγικό φαινόμενο: γιά λόγους υγείας οι άνθρωποι είναι ικανοί να υπομείνουν μακρά και αυστηρή δίαιτα, αλλά γιά τον Θεό δεν είναι διατεθειμένοι να τηρήσουν την καθιερωμένη από την Εκκλησία νηστεία, διότι υπάρχει κάποιο πνεύμα πού παρεμποδίζει κάθε προσπάθεια να ακολουθήσει ο άνθρωπος τον Χριστό.
Παλαιότερα, στα μοναστήρια, όσοι μπορούσαν εγκρατεύονταν ως την Παρασκευή ή ακόμη και ως το Σάββατο. Αλλά αυτό δεν ήταν γιά όλους…

 

Επιστρέφω εκ νέου στα ίδια, για να αποτυπωθούν καλύτερα στη συνείδησή σας εκείνα που θεωρώ κατεξοχήν απαραίτητα: να έχουμε έναν τελικό σκοπό και προς αυτόν να κατατείνουμε. Τότε οι ασήμαντες πλευρές της καθημερινής μας ζωής θα προσπερνούνται, χωρίς να διαταράσσουν ιδιαίτερα τον οργανισμό και τον ψυχισμό μας. Και αυτό όχι μόνο κατά τη Νηστεία, αλλά και μετά από αυτήν και πάντοτε, κάθε ημέρα. Μας χρειάζεται να θυμόμαστε τον σκοπό και το νόημα της εδώ διαμονής μας. Συναχθήκαμε επί το αυτό, ώστε με το ίδιο πνεύμα αγάπης προς τον Χριστό να ακολουθήσουμε τα ίχνη Του, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον. Να θυμάστε ότι στα Ευαγγέλια έχει γραφεί: «Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς», σε αρκετή απόσταση, ενώ αυτοί (οι μαθητές) «ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο». Έτσι και εμείς με φόβο θα ακολουθούμε τον Χριστό όλη αυτή τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ώστε έπειτα ο ύμνος «Χριστός ανέστη» να βιώνεται ως «περισσόν ζωής» μέσα μας. Μια πολύ ωραία συνήθεια είναι να ψάλλουμε τον αναστάσιμο κανόνα κατά την εσπερινή ακολουθία της Κυριακής της συγχωρήσεως…
Απόσπασμα ομιλίας Πως να διέλθουμε την Μεγάλη Τεσσαρακοστή
Εκφωνήθηκε στα ρωσικά, στις 11 Φεβρουάριου 1991.
Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ): «Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας», τόμος Β, Ομιλία 60, σελ., Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας)

Ο άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης Αμπουζουλιμάν, της Σκήτης των Καστελλίων Παλαιστίνης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/17/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B9/Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀλεξίου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἐκ ῥίζης ἐβλάστησας, περιφανοῦς καὶ κλεινῆς, ἐκ πόλεως ἤνθησας, βασιλικῆς καὶ λαμπρᾶς, Ἀλέξιε πάνσοφε· πάντων ὑπερφρονήσας, ὡς φθαρτῶν καὶ ῥεόντων, ἔσπευσας συναφθῆναι, τῷ Χριστῷ καὶ Δεσπότῃ. Αὐτὸν οὖν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀλεξίου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ. (ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Χαρμονὴν τῶν ὁσίων, Θεοῦ τὸν ἄνθρωπον, ὑπὲρ γονέας φιλοῦντα, τὸν Λυτρωτὴν τοῦ παντός, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Ἀλέξιον· ὅτι ἐν οἴκῳ πατρικῷ, ὥς περ ξένος καὶ πτωχός, διῆλθεν αὐτοῦ τὸν βίον καὶ νῦν πλουσίως παρέχει, ἡμῖν Θεοῦ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Θεοστηρίκτου τῆς Μονῆς τῆς Πελεκητῆς. (ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῶν Ἁγίων εἰκόνων σεπτὸν ὑπέρμαχον τῆς προσκυνήσεως ὕμνοις ἐγκωμιάσωμεν νῦν Μάνδρας τῆς Πελεκητῆς λαμπρὸν ἡγούμενον καὶ νέον ὁμολογητὴν Ὀρθοδόξων διδαχῶν βοῶντες· ἐπιστηρίζων τοὺς ὑμνητάς σου μὴ παύσῃ, πνευματοφόρε Θεοστήρικτε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Θεοστηρίκτου τῆς Μονῆς τῆς Πελεκητῆς (ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Στεῤῥὲ Θεοστήρικτε, Πελεκητῆς τῆς Μονῆς, σεπτὲ καθηγούμενε καὶ τῆς πανσέπτου μορφῆς Χριστοῦ προσκυνήσεως καὶ πάντων τῶν Ἁγίων ὁ ὑπέρμαχος, ῥῦσαι βλάβης ἐχθροῦ ἱκέτας χάριτός σου τῆς θείας, ὁ χαίρων ἐξορίας πικρᾶς πεῖραν γευσάμενος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Λαζάρου τοῦ Τετραημέρου. (ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Βηθανίας τὸν γόνον, Κιτίου ἔφορον καὶ ἱεράρχην ὡς φίλον τοῦ Ζῳοδότου Χριστοῦ, τὸν αὐτὸν ἐκ τάφου ὄντα τετραήμερον ἐξαναστάντα, ἐκτενῶς θεῖον Λάζαρον, πιστοί, τιμήσωμεν κατὰ χρέος βοῶντες· πάτερ, εὐχαῖς σου ἡμᾶς ἐκ πτώσεων ἀνάστησον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Λαζάρου τοῦ Τετραημέρου. (ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὃν ἐκ τάφου ἀνέστησε τετραήμερον ὁ κυριεύων θανάτου καὶ τῆς ζωῆς, Ἰησοῦς, ἱεράρχην Κιτιέων ἀνυμνήσωμεν, Λάζαρον τὸν θεοειδῆ, ὡς ἰσάγγελον βροτὸν καὶ σύναυλον ἀποστόλων βοῶντες· ἐξ ἁμαρτάδων ἡμᾶς ἀνάστησον πρεσβείαις σου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἁγ.Πατρικίου Ἰρλανδίας. (ὑπὸ Παναγιώτου Σόμαλη)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Βρεττανίας τὸν γόνον, Ἰρλανδίας τὸ καύχημα, τῆς ὁμοουσίου Τριάδος, διαπρύσιον κήρυκα, Πατρίκιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸν μέγαν Ἱεράρχην τοῦ Χριστοῦ· τῶν πταισμάτων γὰρ αἰτεῖται τὸν ἱλασμόν, τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι· Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἁγ.Πατρικίου Ἰρλανδίας. (ὑπὸ Ἀρχιμ.Νικοδήμου Ἀεράκη)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἰρλανδίας διδάσκαλον, καὶ Ἀπόστολον, τῆς Ἐκκλησίας τὸν στῦλον καὶ τῶν πιστῶν ἑδρασμόν, τὸν Πατρίκιον, λαμπρῶς, ἀνευφημήσωμεν· ὅτι ἐκήρυξε τρανῶς τὸν Θεάνθρωπον Χριστόν, ἐν μέσῳ τῶν δυσσεβούντων, σαγηνεύσας λαοὺς ἐκ πλάνης, καὶ ἐν Χριστῷ ἀναγεννήσας αὐτούς.

Ἀπολυτίκιον Παύλου Μάρτυρος τοῦ Κρητός. (πρωτοπρεσβ.Εὐαγγέλου Παχυγιαννάκη)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τὴν τοῦ Πνεύματος χάριν, ἐνδυθεὶς Παῦλε ὅσιε, τὴν τῶν ἀσεβούντων πλεκτάνην, εὐσεβείᾳ διέλυσας, καὶ πᾶσαν καθυπέταξας ὀφρύν, δαιμόνων καὶ τὴν πλάνην τοῦ ἐχθροῦ διὰ τοῦτο λελουμένος ταῖς προχοαῖς, αἱμάτων σου πανένδοξε, χαίρων ἐν τοῖς ὑψίστοις τῷ Θεῷ, παρίστασαι εὐχόμενος, ὑπὲρ τῶν ἐκτελούντων εὐλαβῶς, τὴν θείαν μνήμην σου.

iconandlight.wordpress.com