Έχω με­γα­λώ­σει σε άθεη οι­κο­γέ­νεια.

 

Έχω με­γα­λώ­σει σε άθεη οι­κο­γέ­νεια. Απο μωρό παι­δί έχω δι­δα­χθεί το μί­σος προς οποια­δή­πο­τε θρη­σκεία, είτε αυτή ονο­μά­ζε­ται Μου­σουλ­μα­νι­σμός, είτε Χρι­στια­νι­σμός κ.τ.λ. Με­γα­λώ­νον­τας λοι­πόν δη­μιούρ­γη­σα το δικό μου blog-ιστο­σε­λί­δα, μέσα απο το οποίο πα­ρέ­θε­τα άρ­θρα ενάν­τια στην θρη­σκεία και ει­δι­κό­τε­ρα κατά του Χρι­στια­νι­σμού.

Τα άρ­θρα μου πε­ριεί­χαν αρ­κε­τά ''σε­βα­στά'' επι­χει­ρή­μα­τα, μέσα απο τα οποία θα μπο­ρού­σε κα­νείς όχι μόνο να απορ­ρί­ψει την ύπαρ­ξη του Θεού, αλλά και να μι­σή­σει ο,τι­δή­πο­τε τον θυ­μί­ζει. Με­τα­ξύ αυ­τών των επι­χει­ρη­μά­των, η θε­ω­ρία της εξέ­λι­ξης, άλλα επι­στη­μο­νι­κά επι­χει­ρή­μα­τα, χω­ρία από την Πα­λαιά Δια­θή­κη τα οποία θε­ω­ρού­σα ρα­τσι­στι­κά και βί­αια και άλλα πολ­λά.

Μέσω των άρ­θρων αυ­τών, έβγα­ζα τα απω­θη­μέ­να μου εναν­τί­ον του Θεού και προ­σπα­θού­σα με κάθε τρό­πο να χτυ­πή­σω τον Χρι­στια­νι­σμό και να φέρω στην αθε­ΐα, όσο το δυ­να­τό πε­ρισ­σό­τε­ρους πι­στούς. Μέ­χρι που συ­νέ­βη­κε το ακό­λου­θο θαύ­μα (εάν μπο­ρεί να χα­ρα­κτη­ρι­στεί τέ­τοιο), το οποίο μου έχει αλ­λά­ξει ρι­ζι­κά τη ζωή.

Με­ρι­κούς μή­νες πριν, στα γε­νέ­θλιά μου, μια αγα­πη­μέ­νη φίλη μου, η οποία απο μι­κρή ήτα­νε στο δρό­μο της Εκ­κλη­σί­ας μου χά­ρι­σε για δώρο μια ει­κό­να του Χρι­στού.

Εγώ από­ρη­σα, για­τί όλοι οι φί­λοι και φί­λες μου γνώ­ρι­ζαν, ότι από μι­κρός ήμου­να άθε­ος και ότι είχα απορ­ρί­ψει κάθε πι­θα­νό­τη­τα και εν­δε­χό­με­νο ύπαρ­ξης του Θεού. Δέ­χτη­κα όμως το δώρο αυτό και από ευ­γέ­νεια το­πο­θέ­τη­σα την ει­κό­να του Χρι­στού στο δω­μά­τιό μου.

Ένα βρά­δυ λοι­πόν, χω­ρίς να κα­τα­νοώ ακό­μα το για­τί, άρ­χι­σα να ''μι­λά­ω'' στην ει­κό­να του Χρι­στού και να της θέτω αρ­κε­τά ερω­τή­μα­τα όπως:

''Αν υπάρ­χει Θεός, για­τί το κακό κυ­ριαρ­χεί στον κό­σμο;''

''Για­τί ο Θεός δεν κά­νει γνω­στή την πα­ρου­σία του (αν υπάρ­χει) σε μένα και στους άλ­λους άθε­ους για να πι­στέ­ψου­με σε αυ­τόν;''

Και άλλα τέ­τοιας φύ­σε­ως ερω­τή­μα­τα. Ξαφ­νι­κά, αστρα­πιαία, φώς απλώ­θη­κε απο την ει­κό­να σε όλο το δω­μά­τιό μου, ενώ πα­ράλ­λη­λα ένα συ­ναί­σθη­μα που βί­ω­σα για πρώ­τη φορά στη ζωή μου με κα­τέ­λα­βε.

Μια εσω­τε­ρι­κή αγαλ­λί­α­ση, ένα αί­σθη­μα που με δια­βε­βαί­ω­νε για την ύπαρ­ξη του Θεού, ενώ με δά­κρυα στα μά­τια ζή­τη­σα συγ­χώ­ρε­ση απο τον Χρι­στό για όλα τα χρό­νια που όχι μόνο τον αμ­φι­σβή­τη­σα, αλλά και τον πο­λέ­μη­σα...

Έκτο­τε έχω δια­γρά­ψει το αντι-Χρι­στια­νι­κό μου blog, προ­σεύ­χο­μαι στον Θεό να με συγ­χω­ρέ­σει, για την ζη­μιά που έχω κά­νει σε πολύ κό­σμο με τα πρώ­ην αθεϊ­στι­κά άρ­θρα μου.

Επί­σης, βρή­κα ένα πνευ­μα­τι­κό πα­τέ­ρα τον οποίο εμ­πι­στεύ­ο­μαι και στον οποίο προ­σπα­θώ να εξο­μο­λο­γού­μαι σε τα­κτι­κή βάση για όλες μου τις αμαρ­τί­ες.

Η ζωή μου έχει αλ­λά­ξει ρι­ζι­κά, αφού για πρώ­τη φορά εδώ και χρό­νια βιώ­νω το αί­σθη­μα της εσω­τε­ρι­κής ησυ­χί­ας και χα­ράς. Να δια­δώ­σε­τε το πιο πάνω θαύ­μα προς δόξα Θεού, ώστε πε­ρισ­σό­τε­ρος κό­σμος να πι­στέ­ψει και να επι­στρέ­ψει στο δρό­μο του Θεού. Ευ­χα­ρι­στώ.

Μαρ­τυ­ρία Κώ­στας - rimata-zois

facebook.com/Ηλιας Καλλιωρας