-Μία μητέρα τριῶν παιδιῶν, χήρα, ἀπὸ τὸ Ὠραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, πῆγε νὰ προσκυνήσει μὲ πόθο τὸν τάφο τοῦ ὁσίου Γεωργίου, ὕστερα ἀπὸ μελέτη τοῦ βίου του, ποὺ τὴν ἔκανε νὰ τὸν ἔχει μεγάλη εὐλάβεια. Μαζὶ τῆς εἶχε καὶ τὴν κόρη της Δόμνα, ποὺ προσκύνησε κι ἐκείνη καὶ πῆρε μαζί της λίγο λάδι ἀπὸ τὸ καντήλι τοῦ τάφου του.
Ὅταν πῆγε σπίτι της, σταύρωσε μὲ τὸ λάδι ἕνα μεγάλο λίπωμα, ποὺ εἶχε στὸν λαιμό της, παρακαλῶντας τὸν ὅσιο Γέροντα: «Σὲ παρακαλῶ, μὴ μὲ ἀφήσεις νὰ χειρουργηθῶ». Σὲ μία ἑβδομάδα τὸ λίπωμα ἐξαφανίσθηκε τελείως.
-Ἕνας καθηγητὴς ἀπὸ τὸ Δοξάτο Δράμας εἶχε σοβαρὸ πρόβλημα μὲ τὸ αὐτί του. Εἶχε σπάσει τὸ τύμπανο τοῦ αὐτιοῦ καὶ πονοῦσε φοβερά. Ὁ ἰατρὸς ποὺ τὸν ἐξέτασε τοῦ ἔδωσε παυσίπονα φάρμακα καὶ τοῦ συνέστησε νὰ τὸν ξαναεπισκεφθεῖ. Τὸ ἴδιο βράδυ εἶδε στὸν ὕπνο τοῦ ἕνα Γέροντα καὶ τοῦ εἶπε: «Νὰ ἔλθεις στὸ σπίτι μου στὴν Ἀνάληψη». Ρώτησε σχετικὰ καὶ τὸν ἔστειλαν στὸ μοναστήρι της Σίψας.
Ὅταν προσκύνησε στὸν τάφο τοῦ ὁσίου Γεωργίου καὶ εἶδε τὸ πρόσωπο τῆς φωτογραφίας ἀναγνώρισε ἀμέσως τὸν Γέροντα ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκε στὸν ὕπνο του. Πῆρε λάδι ἀπὸ τὸ καντήλι του καὶ σταύρωσε τὸ αὐτί του καὶ οἱ πόνοι ὑποχώρησαν ἐντελῶς. Ὅταν πῆγε ξανὰ στὸν ἰατρό, διαπίστωσε μ’ ἔκπληξη ὅτι τὸ τύμπανο τοῦ αὐτιοῦ του δὲν εἶχε καμία βλάβη. Ὁ ἰαθεῖς ἐπέστρεψε πάλι στὴ μονὴ μὲ τὴ σύζυγό του γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν ὅσιο γιὰ τὸ θαῦμα του.
-Ἄλλη κυρία ἀπὸ Τὴ Δράμα ἀναφέρει ὅτι εἶχαν σπεύσει στὴ μονὴ τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν τιμίων λειψάνων τοῦ ὁσίου. Μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία προσκύνησαν τὴ λάρνακα ποὺ περιεῖχε τὸν ἀτίμητο θησαυρό, τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ ἁγίου Γέροντος. Εἶχε παρατηρήσει ὅτι ἦταν ὑπόλευκα καὶ τὸ σχολίασε μὲ τὸν σύζυγό της καὶ τὴν κόρη της. Τὴ δεύτερη φορὰ ὅμως ποὺ προσκύνησαν, μετὰ ἀπὸ κάποιες ἑβδομάδες, τὸ χρῶμα τῶν λειψάνων ἦταν αὐτὸ ποὺ εἶναι, τοῦ «ἁγνοῦ κεριοῦ».
Τὴν ἑπομένη ἡμέρα τοῦ πρώτου προσκυνήματός της, στὸ γραφεῖο τῆς ἐργασίας της, μὲ μία συνηθισμένη κίνηση ποὺ ἔκανε τοῦ κεφαλιοῦ της, ἔνιωσε πὼς κάτι ἔγινε, ἐπανῆλθε κάποιο νεῦρο, ἴσως κάποιο κοκκαλάκι, στὴ σωστὴ θέση του. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ἐκείνη μποροῦσε νὰ στρέφει τὸ κεφάλι της, χωρὶς πόνο στὸ πίσω μέρος τοῦ λαιμοῦ της, πρόβλημα ποὺ τὸ εἶχε εἴκοσι χρόνια περίπου. Εὐχαρίστησε τὸν ὅσιο μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά της.
Τὸν παρακαλεῖ πάντοτε νὰ τὴ συντρέχει. Μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ ὁμολογεῖ ὅτι πρέπει νὰ συνειδητοποιηθεῖ ἀπὸ ὅλους καὶ νὰ τὸ πιστέψουν μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς τοὺς ὅτι ὁ ἅγιος Γέροντας ἐπιτελεῖ θαύματα. Εἶναι θαυματουργός, ὅπως τόσοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Βέβαια ἀπορεῖ ἀκόμη πῶς ἔκρινε σ’ ἐκείνη τὴν ἀνάξια νὰ δείξει τὴ θαυματουργική του δύναμη…
-Μία κυρία ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ποὺ μικρὴ εἶχε γνωρίσει τὸν ὅσιο Γεώργιο, εἶχε οἰκογένεια καὶ πάντοτε ζοῦσε μὲ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ ὁσίου. Ὅπως λέει ἡ ἴδια οἱ μνῆμες της καὶ ἡ ἀγάπη της πρὸς αὐτὸν ἔμεναν τὸ ἴδιο ζωντανές. Κάθε χρόνο ἐπισκεπτόταν τὸ μοναστήρι του. Τὸ 2005 εἶχε ἕνα σοβαρὸ πρόβλημα ὑγείας. Οἱ ἰατροὶ εἶχαν γνωματεύσει πὼς πάσχει ἀπὸ καρκίνο κι ἔπρεπε νὰ χειρουργηθεῖ. Ἐπισκέφθηκε τὸ μοναστήρι ὡς ταπεινὴ προσκυνήτρια. Μὲ πολὺ πόνο στάθηκε στὴν ἄκρη τοῦ τάφου τοῦ ὁσίου καὶ τὸν θερμοπαρακαλοῦσε νὰ τὴ συνδράμει.
Κάποια στιγμὴ αἰσθάνθηκε ἀπὸ τὴ μέση καὶ κάτω ἕνα μούδιασμα, σὰν νὰ τὴν τίναξε ἠλεκτρικὸ ρεῦμα. Ἀμέσως ἔνιωσε ἀνάλαφρη καὶ χαρούμενη. Οἱ ἑπόμενες ἐξετάσεις ἦταν καθαρές. Ἡ θαυματουργικὴ δύναμη τοῦ ὁσίου ἐπέδρασε ἐπάνω της, ὥστε νὰ τὸν ἀγαπᾶ περισσότερο καὶ νὰ τὸν εὐχαριστεῖ ἐκ βαθέων.
-Μία καθηγήτρια ἀπὸ τὴν Ἀθήνα εἶχε πρόβλημα χρόνιο μὲ τὸ γόνατό της, τὸ ὁποῖο μὲ τὴν ἐργασία της ἐπιδεινώθηκε. Ἐπισκέφθηκε τοὺς ἰατροὺς καὶ τὴ βοήθησαν ὅσο μποροῦσαν, ἀλλὰ εἶχε δυνατοὺς πόνους. Διαβάζοντας τὸν βίο τοῦ ὁσίου Γεωργίου τον εὐλαβήθηκε. Ἐπισκέφθηκε τὴ μονή του τὸ 2007 καὶ πῆρε μαζί της λαδάκι ἀπὸ τὸ καντήλι τῶν ἁγίων λειψάνων του. Ὕστερα ἀπὸ μία ἐπέμβαση εἶδαν ὅτι τὸ πρόβλημα ἦταν δυσκολότερο ἀπὸ τὸ ἀναμενόμενο καὶ θὰ μποροῦσε νὰ μὴν ἐργασθεῖ πλέον. Ἦταν καθηγήτρια σωματικῆς ἀγωγῆς καὶ στενοχωριόταν πολύ. Σταυρώνοντας μὲ τὸ λαδάκι τὸ γόνατό της ἔγινε τελείως καλά, πρὸς μεγάλη ἔκπληξη τῶν ἰατρῶν καὶ τῶν φυσιοθεραπευτών. Τὸ θαῦμα της ἔδωσε χαρά, κουράγιο καὶ δύναμη.
-Μία κυρία ἀπὸ τὴ Ν. Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης ἐπὶ μία εἰκοσιπενταετία εἶχε σοβαρὰ ἐντερικὰ προβλήματα ποὺ τὴν ταλαιπωροῦσαν ἀφάνταστα. Δυσκολευόταν πολὺ καὶ νὰ φάει. Πῆγε σὲ πολλοὺς ἰατρούς, ἀλλὰ ἡ βοήθειά τους ἦταν μηδαμινὴ καὶ τὰ πολλὰ καὶ διάφορα φάρμακα δὲν ὠφέλησαν τίποτε. Τὸ 2007 ἐπισκέφθηκε τὴν ἱερὰ μονὴ καὶ μὲ πολὺ ἐνδιαφέρον μελέτησε τὸν βίο τοῦ ὁσίου δύο φορές. Οἱ μοναχὲς τῆς πρόσφεραν καὶ μία φωτογραφία τοῦ ὁσίου. Μὲ πίστη καθημερινὰ σταύρωνε μὲ τὴ φωτογραφία τὴν κοιλιά της, παρακαλῶντας γιὰ τὴν ἴασή της. Ἕνα βράδυ εἶδε στὸν ὕπνο της τὸν ὅσιο Γεώργιο νὰ διέρχεται σὰν σκιὰ καὶ νὰ τῆς λέει: «Τὴν Πέμπτη θὰ γίνει τὸ θαῦμα…». Πράγματι τὴν ἑπόμενη Πέμπτη ὁ ὅσιος, καθὼς ἀναφέρει, τὴ λυπήθηκε κι ἔβαλε τέλος στὴν πολύχρονη ταλαιπωρία της, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ τρώει ἄνετα καὶ ἄφοβα καὶ νὰ ζεῖ ἀνθρώπινα.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου, «Ὁ Ὅσιος Γεώργιος τῆς Δράμας», Ἔκδοσις Ι. Μ. Ἀναλήψεως τοῦ Σωτῆρος, Ταξιάρχες (Σίψα) Δρᾶμα 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου