Γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος.
Μιλάς με τον άνθρωπό σου, με το παιδί σου, με τη γυναίκα σου και τον άνδρα σου, τον φίλο, τον γείτονα, τον συνεργάτη στη δουλειά, ακόμη και στην οδήγηση. Ο καθένας βλέπει μέσα από το δικό του βλέμμα και με τον δικό του τρόπο. Υστερα, είναι και η κληρονομικότητα, η εκπαίδευση, η ωριμότητα και παιδεία καθενός. Εχουν μεγάλη σημασία τα βιολογικά και τα ψυχικά γονίδια καθενός. Αρα όλοι έχουν δίκιο και όλοι έχουν λίγο άδικο.
Εχεις δίκιο. Διότι, για να λες ό,τι λες, έτσι αισθάνεσαι. Οφείλω να σε σεβαστώ. Ετσι καταλαβαίνεις εσύ τα πράγματα. Σεβαστό. Εσύ έπιασες αυτή την πλευρά του θέματος. Σε καταλαβαίνω. Ισως δεν συμφωνώ μαζί σου, γιατί εγώ το βλέπω κάπως αλλιώς. Αλλά αυτή η κατανόηση, ότι για κάθε θέμα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αντιλήψεις και κατανοήσεις, ξέρεις τι με κάνει; Πιο επιεική. Πιο συμπαθή. Και πιο ευέλικτο. Με βοηθά να έχω κατανόηση και συμπάθεια.
Προσπαθώ να σε νιώσω. Και δεν μπορώ να είμαι φανατικός. Το ξαναλέω με έμφαση: Δείγμα φωτισμένου ανθρώπου είναι η επιείκεια! Η ευελιξία και η έλλειψη φανατισμού. Δεν μπορώ να φανατιστώ για κάτι απέναντί σου. Διότι καταλαβαίνω ότι κι εσύ, για να υπερασπίζεσαι τις δικές σου απόψεις με τόση δύναμη, σίγουρα δεν το κάνεις από κακία. Δεν είσαι κακός. Μα ούτε κι εγώ είμαι. Ετσι νιώθεις, έτσι πιστεύεις, έτσι μιλάς. Εγώ πιστεύω κάπως αλλιώς. Πειράζει; Πειράζει να συμφωνούμε, παρόλο που έχουμε διαφορετική οπτική στη ζωή; Πειράζει να καταλάβεις το παιδί σου, αν και διαφωνείς τελείως μαζί του; Μπορείς να καταλάβεις ότι για το παιδί σου είναι αδιανόητο να μείνει σήμερα βράδυ σπίτι, να μη βγει βόλτα και να μη γυρίσει αργά; Εσύ, ως γονιός, του λες: «Εχεις φροντιστήριο, έχεις μαθήματα και διάβασμα». Απ’ την πλευρά σου, έχεις δίκιο. Αλλά το παιδί νιώθει ότι είναι στην εφηβεία, έχει τις επιθυμίες του, τις παρορμήσεις και τις ορμές του, το ξύπνημα της νιότης, την κούραση των προηγουμένων ημερών που διάβαζε συνέχεια, μια στενοχώρια ψυχική που εσύ αγνοείς, μια απογοήτευση συναισθηματική που δεν θα μάθεις ποτέ, γιατί σε ντρέπεται.
Είναι μεγάλη πρόοδος, αν μπορείς να καταλάβεις ότι το παιδί σου βλέπει τελείως διαφορετικά τη ζωή. Γι’ αυτό υπάρχει σύγκρουση, τσακωμός και φανατισμός. Διαβάζοντας βίους αγίων και μεγάλων ανθρώπων, παρατήρησα το εξής: Ολοι τους είχαν επιείκεια και ευελιξία.
Προσπαθούσαν να δουν ότι και ο άλλος έχει τα δίκια του. Κι έλεγαν: «Για να το λες, αδερφέ μου, έτσι θα νιώθεις. Δίκιο έχεις κι εσύ». Το λέει ωραία ο αβάς Δωρόθεος κάπου στη διδασκαλία του.
«Οταν τσακώνεσαι με κάποιον και δεν βρίσκεις άκρη, μην επιμένεις. Κλείσε τη συζήτηση όμορφα, λέγοντας: “Αδερφέ μου, για να λες έτσι, κάτι θα ξέρεις. Οπως νομίζεις εσύ. Κάπως νιώθεις, για να το λες αυτό. Το σέβομαι. Το κατανοώ. Μπορεί να μη συμφωνώ, αλλά καταλαβαίνω ότι κι εσύ έχεις τα δίκια σου”». Με αυτόν τον τρόπο θα γίνει η ζωή μας πιο λειτουργική. Κράτα αυτή τη λέξη: Λειτουργική.
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως.
dimokratianews.gr
Μιλάς με τον άνθρωπό σου, με το παιδί σου, με τη γυναίκα σου και τον άνδρα σου, τον φίλο, τον γείτονα, τον συνεργάτη στη δουλειά, ακόμη και στην οδήγηση. Ο καθένας βλέπει μέσα από το δικό του βλέμμα και με τον δικό του τρόπο. Υστερα, είναι και η κληρονομικότητα, η εκπαίδευση, η ωριμότητα και παιδεία καθενός. Εχουν μεγάλη σημασία τα βιολογικά και τα ψυχικά γονίδια καθενός. Αρα όλοι έχουν δίκιο και όλοι έχουν λίγο άδικο.
Εχεις δίκιο. Διότι, για να λες ό,τι λες, έτσι αισθάνεσαι. Οφείλω να σε σεβαστώ. Ετσι καταλαβαίνεις εσύ τα πράγματα. Σεβαστό. Εσύ έπιασες αυτή την πλευρά του θέματος. Σε καταλαβαίνω. Ισως δεν συμφωνώ μαζί σου, γιατί εγώ το βλέπω κάπως αλλιώς. Αλλά αυτή η κατανόηση, ότι για κάθε θέμα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αντιλήψεις και κατανοήσεις, ξέρεις τι με κάνει; Πιο επιεική. Πιο συμπαθή. Και πιο ευέλικτο. Με βοηθά να έχω κατανόηση και συμπάθεια.
Προσπαθώ να σε νιώσω. Και δεν μπορώ να είμαι φανατικός. Το ξαναλέω με έμφαση: Δείγμα φωτισμένου ανθρώπου είναι η επιείκεια! Η ευελιξία και η έλλειψη φανατισμού. Δεν μπορώ να φανατιστώ για κάτι απέναντί σου. Διότι καταλαβαίνω ότι κι εσύ, για να υπερασπίζεσαι τις δικές σου απόψεις με τόση δύναμη, σίγουρα δεν το κάνεις από κακία. Δεν είσαι κακός. Μα ούτε κι εγώ είμαι. Ετσι νιώθεις, έτσι πιστεύεις, έτσι μιλάς. Εγώ πιστεύω κάπως αλλιώς. Πειράζει; Πειράζει να συμφωνούμε, παρόλο που έχουμε διαφορετική οπτική στη ζωή; Πειράζει να καταλάβεις το παιδί σου, αν και διαφωνείς τελείως μαζί του; Μπορείς να καταλάβεις ότι για το παιδί σου είναι αδιανόητο να μείνει σήμερα βράδυ σπίτι, να μη βγει βόλτα και να μη γυρίσει αργά; Εσύ, ως γονιός, του λες: «Εχεις φροντιστήριο, έχεις μαθήματα και διάβασμα». Απ’ την πλευρά σου, έχεις δίκιο. Αλλά το παιδί νιώθει ότι είναι στην εφηβεία, έχει τις επιθυμίες του, τις παρορμήσεις και τις ορμές του, το ξύπνημα της νιότης, την κούραση των προηγουμένων ημερών που διάβαζε συνέχεια, μια στενοχώρια ψυχική που εσύ αγνοείς, μια απογοήτευση συναισθηματική που δεν θα μάθεις ποτέ, γιατί σε ντρέπεται.
Είναι μεγάλη πρόοδος, αν μπορείς να καταλάβεις ότι το παιδί σου βλέπει τελείως διαφορετικά τη ζωή. Γι’ αυτό υπάρχει σύγκρουση, τσακωμός και φανατισμός. Διαβάζοντας βίους αγίων και μεγάλων ανθρώπων, παρατήρησα το εξής: Ολοι τους είχαν επιείκεια και ευελιξία.
Προσπαθούσαν να δουν ότι και ο άλλος έχει τα δίκια του. Κι έλεγαν: «Για να το λες, αδερφέ μου, έτσι θα νιώθεις. Δίκιο έχεις κι εσύ». Το λέει ωραία ο αβάς Δωρόθεος κάπου στη διδασκαλία του.
«Οταν τσακώνεσαι με κάποιον και δεν βρίσκεις άκρη, μην επιμένεις. Κλείσε τη συζήτηση όμορφα, λέγοντας: “Αδερφέ μου, για να λες έτσι, κάτι θα ξέρεις. Οπως νομίζεις εσύ. Κάπως νιώθεις, για να το λες αυτό. Το σέβομαι. Το κατανοώ. Μπορεί να μη συμφωνώ, αλλά καταλαβαίνω ότι κι εσύ έχεις τα δίκια σου”». Με αυτόν τον τρόπο θα γίνει η ζωή μας πιο λειτουργική. Κράτα αυτή τη λέξη: Λειτουργική.
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως.
dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου